Και ήταν μοναδική και εκπληκτική.
Μοναδική γιατί τα συνδικάτα δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιας ποιότητας εκδηλώσεις.
Στην καλύτερη περίπτωση, κι αν χωρά ο χρόνος μετά από τις ατέλειωτες "τοποθετήσεις", μερικά ρεμπέτικα.
Εδώ είχαμε και σε συμμετοχή μουσικών και σε απόδοση ήχου, πλήρη μουσική κάλυψη των έξοχων έργων που ερμήνευσαν οι ορχήστρες.
Και εγώ τουλάχιστον, αισθάνθηκα μια μικρή περηφάνια που τόσο ο Πρόεδρος της ομοσπονδίας των εργαζομένων του υπουργείου Πολιτισμού, ο Γιάννης Τσακοπιάκος, όσο και ο αντιπρόεδρος και υπεύθυνος της οργάνωσης της εκδήλωσης, ο Γιώργος Αλβανός, με θεωρούν φίλο τους.
Πάντα τέτοια.
ΥΓ. Νομίζω από χτες, γυρίσαμε στα γνωστά τηλεοπτικά.
Γιουροβίζιον και νότες, ατάκτως ερρημένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου