Ο Ζα Ζου ξανακτυπά...

Παρ’ όλο που είναι εντυπωσιακή η αντιπάθεια που τρέφει για το πρόσωπο του δήμαρχου Λουκά Τζανή ο Ζαχαρίας Ζούπης, ομολογώ ότι πολλές φορές την αντιμετωπίζω διασκεδαστικά.
Και όχι μόνον εγώ.
Αρκετοί είναι αυτοί που διασκεδάζουν με την αρχηγική επίδειξη κατακεραύνωσης οποιασδήποτε ενέργειας της δημοτικής αρχής και ειδικότερα του δήμαρχου από τον βλοσυρό και παλαιοντολογικό λόγο που εκφέρει ο, κατά τ’ άλλα, συμπαθής Ζαχαρίας.
Το στυλ εισαγγελέα που πρώτος λανσάρισε ο Κωνσταντόπουλος στην πολιτική σκηνή και λίγο καιρό τον κράτησε στην επικαιρότητα, όπως και να το κάνουμε εμπεριέχει την ψυχαγωγία.
Αυτός ο λόγος όμως, αρχίζει να γίνεται έως και προσβλητικός όταν προσπαθεί να δώσει μαθήματα πολιτικού ήθους σε όσους δεν τον κοιτούν έκθαμβοι και τον αντιμετωπίζουν χαλαρά.
Προσωπικά πιστεύω ότι το πολιτικό μου ήθος σαν αριστερού δεν έχει να κερδίσει απολύτως τίποτα από τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του Ζαχαρία που προσπαθούν να «μου ανοίξουν τα μάτια».
Αυτό που διαπιστώνω είναι τιποτολογικές κραυγές που υποψιάζονται ότι κάποιος τους αφαιρεί το λόγο για να μην ακουστεί το μοναδικό νόημα που εμπεριέχουν.
Η μη κομμουνιστική Αριστερά συμπαρατάχθηκε στις τελευταίες εκλογές με το Τζανή, κι αυτό ήταν μια καθόλου τυχαία απόφαση. Και το αποτέλεσμα των εκλογών δικαίωσε αυτή την απόφαση.
Γιατί όπως –πιθανόν κατά λάθος- λέει ο Ζάχος, λόγω της φθοράς των πολιτικών προσώπων –που διοίκησαν συμπληρώνω εγώ- οι πολίτες αναζητούν άλλες λύσεις.
Ο Ζαχαρίας είναι μέρος αυτού του προβλήματος, όπως μέρος του προβλήματος είναι και όσοι με περισσή αλαζονεία έκριναν ότι είναι αρμοδιότητα τους να επιβάλουν στους πολίτες με την μορφή χρίσματος αυτόν που πρέπει να τους διοικήσει.
Τρία χρίσματα υπήρχαν στο δήμο μας.
Του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΚΚΕ.
Και τα τρία απέτυχαν. Ευτυχώς.
Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ο μεγάλος ηττημένος αυτών των εκλογών ήταν ο Αλέκος Χρυσός.
Το βαρίδι του χρίσματος του ΠΑΣΟΚ δεν του επέτρεψε να ανασάνει, ενώ ο παραλογισμός να συμφωνήσει σε ανοιχτή στήριξη από τον Μελά στον δεύτερο γύρο τον τράβηξε στον πάτο.
Είναι μέρος και αυτών των προβλημάτων ο Ζαχαρίας.
Καλώς ή κακώς, αδυνατεί να το διαπιστώσει από μόνος του. Και κάνει το ολέθριο για πολιτικό αναλυτή λάθος, να βρίζει τους πάντες μη τυχόν και δηλώσουν ότι το έχουν καταλάβει.
Είναι όπως δηλώνει δημοτικός σύμβουλος από το 1990 στο Κερατσίνι.
Σ’ αυτά τα 20 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος υπήρξαν 3 τετραετίες συμμετοχής του στη διοίκηση. Δεν έχω καμιά διάθεση να βρω το θετικό ή αρνητικό ισοζύγιο αυτών των διοικήσεων.
Να υπενθυμίσω θέλω, ότι πολλή σωστά η τοπική αυτοδιοίκηση θεωρείται ο πιο διεφθαρμένος θεσμός στην ελληνική πολιτεία, (φανταστείτε, πιο διεφθαρμένος και από το υπουργείο του C4I και των υποβρυχίων και …και…) και αυτός δεν πήρε χαμπάρι.
Τώρα έρχεται και αφήνει υπονοούμενα για δημόσιο έλεγχο στους 4 μήνες της θητείας του Τζανή;
Τώρα κουνά το χέρι ο εισαγγελέας, ο πιστός στο παραδικαστικό;
Μπορεί ο Αλέκος Χρυσός να θεωρεί καθήκον του, ως επικεφαλής της παράταξης του να καλύπτει τους συμβούλους του και πολλές φορές να μετέχει κι αυτός σε καβγάδες άσκοπους στο δημοτικό συμβούλιο.
Αν δεν μπορεί να συγκρατήσει τα πράγματα, ας τον αφήσει να εκτίθεται μόνος του.
Γιατί να μπλέκει;