Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Καλό φθινόπωρο!

Οι διακοπές, τέρμα.
Και ποιά ανάμνηση έμεινε;
Τι ωραία και φτηνή που είναι η επαρχία. Όχι σαν την Αθήνα.
Που από την κυβέρνηση μέχρι τον λούστρο κάνουν υπερτιμολογήσεις.
Ξανά πίσω λοιπόν.

Ποια ήταν η πρώτη είδηση που πήρε το μάτι μου;
Η ανάπλαση.
Η ανάπλαση της βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας - Κερατσινίου, πρώην λιπάσματα δηλαδή, και πρώην ΑΓΕΤ και πρώην ΜΟΒΙΛ, κλπ για τους αδαείς.
Και ποιος την "κάνει;" την ανάπλαση.
Μαζί με το Αγκίστρι και την Τροιζήνα, η Νομαρχία Πειραιά φυσικά.
Και τι θέλει να κάνει;
"...ενός μεγάλου μητροπολιτικού πάρκου με «νησίδες» κτηρίων για συγκεκριμένη χρήση ψυχαγωγικού, πολιτισμικού, αθλητικού, τουριστικού και συνεδριακού ενδιαφέροντος. Εδώ προτείνονται έργα υποδομής και ανάπλασης του θαλάσσιου και παραλιακού μετώπου, κατασκευή μαρινών στους δύο φυσικούς όρμους της περιοχής, η δρομολόγηση ενός monorail τρένου, η δημιουργία σταθμού του προαστιακού με μικρό εμπορικό κέντρο, ένα μικρό ξενοδοχείο, πεζόδρομοι, ποδηλατόδρομοι και εσωτερικοί άξονες περιμετρικής κυκλοφορίας ανάμεσα σε καφενεία , εστιατόρια και το ελικοδρόμιο που θα λειτουργούν στο χώρο, ενώ τρεις άξονες θα δίνουν πρόσβαση στο μητροπολιτικό πάρκο..."
και "...προτείνεται η κατασκευή δύο ή περισσότερων πύργων που θα χρησιμοποιηθούν ως διεθνή ναυτιλιακά και διοικητικά κέντρα. Η καθ’ ύψος ανάπτυξη αυτών των κτιρίων θεωρείται η προσφορότερη λύση τόσο για τη μέγιστη εξοικονόμηση ελεύθερων χώρων όσο και για την προσέλκυση επενδυτικών ενδιαφερόντων που θα μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς αρνητικές για το περιβάλλον και το πράσινο συνέπειες..."
και "...η σύνδεση της αξιοποίησης της λιμενο-βιομηχανικής περιοχής της Δραπετσώνας με έργα υπερτοπικού χαρακτήρα, με τρόπο, μάλιστα, που να αποτελεί πρότυπο για τις μεγάλες αναπλάσεις εκτάσεων ειδικής σημασίας του μέλλοντος. Πρόκειται για σχεδιασμό που περιλαμβάνει ανταποδοτικά έργα, περιβαλλοντικά αποδεκτά και, ταυτόχρονα, ικανά να υλοποιηθούν χωρίς επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού. Γι’ αυτό και προτείνεται η δημιουργία εταιρείας ειδικού σκοπού με συμμετοχή ιδιωτών-επενδυτών, που θα αναλάβουν τη διαχείριση του έργου αφήνοντας στην ευθύνη του Δημοσίου τις εγκαταστάσεις που αφορούν τις λειτουργίες κοινής ωφέλειας..."

Όλα μας τα αφήνει στην εντέλεια η νομαρχία Πειραιά λίγους μήνες πριν καταργηθεί.
Καθόλου να μην κοπιάσει με σκέψεις και απόψεις ούτε ο νυν, ούτε ο μέλλον Δήμαρχος, ούτε φυσικά ο λαός που έχει άλλα ντράβαλα στο νου του τέτοια εποχή.

Τώρα εγώ σκέφτομαι, και με το συμπάθιο, δεν τελειώνει το ΠΑΣΟΚ μ' αυτή την έρμη την ιστορία του χρίσματος, να πάρουν λίγο θάρρος και οι υποψήφιοι του, και να μην κάθονται σαν κότες να ακούν την κάθε παπαριά χωρίς να βγάζουν άχνα;
Να μας πουν και μας.
Συμφωνούν με τους ουρανοξύστες του κ. Νομάρχη;
Συμφωνούν με τις μαρίνες και τα εμπορικά κέντρα (πάλι ο Μπάμπης;) και τα ξενοδοχεία και τα ελικοδρόμια;
Δώσε το χρίσμα ρε ΠΑΣΟΚ μπας και λυθούν οι γλώσσες!!!

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

λίστα πειρασμών

Ο συνδικαλισμός των εργαζομένων, η καλοπέραση, οι εκτρώσεις, η προδοσία σε βάρος της πατρίδας (διάβαζε εκκλησίας), η απόρριψη της (εκκλησιαστικής) ιστορίας του γένους είναι μερικά από τα μοντέρνα θανάσιμα αμαρτήματα όπως τα περιγράφει ο Άνθιμος από Θεσσαλονίκη.
Όμως νούμερο 1 εδώ και αιώνες εξακολουθεί να παραμένει η γυναίκα.
Αντιγράφω από τον Ροϊδη:

"Κάθε καλοκαίρι οι φυσιολογικοί άνθρωποι ιδίως οι νέοι, πάνε στις παραλίες, κολυμπάνε, φλερτάρουν, ερωτεύονται, απελευθερώνονται σε κάποιο βαθμό από τις συμβατικότητες, πλησιάζουν τη φύση, γίνονται πιο πολύ ο εαυτός τους, πετούν λίγο ή πολύ τις μάσκες της συμβατικότητας. Οι δεσποτάδες ιδρώνουν κάτω από τα κατάμαυρα ράσα τους, δεν τολμάνε να πλησιάσουν τις παραλίες, έχουν στερήσει από τους εαυτούς τους από ένα σωρό θεία δώρα, τη χαρά της επαφής με τη φύση, τη χαρά της άθλησης, την ηδονή του υγρού στοιχείου, του ήλιου, του πεύκου, της αμμουδιάς. Με τα πλαδαρά τους σώματα φυλακισμένα κάτω από μαύρες ρόμπες, πίσω από τα τείχη των μοναστηριών τους νιώθουν το θυμό τους και τη ζήλεια τους να φουντώνει, αφού ακόμη και οι πιο στενές επιρροές τους, οι μουστακοφόρες θεούσες και οι σαλταρισμένοι νεαροί όλο και φεύγουν σε κάποιες διακοπές αφήνοντάς τους μόνους μπροστά στους ανεμιστήρες τους να ιδρωκοπάνε περιμένοντας το φθινόπωρο. Ακόμη και οι θεατρικές στολές του θεού Βάαλ που φοράνε τους καταπιέζουν το καλοκαίρι και βλαστημάνε την ώρα που η Εκκλησία δεν θέσπισε τίποτα έξωμες θερινές τουαλέτες για τις αυγουστιάτικες παραστάσεις. Οι πιο ανήσυχοι και οι πιο υποκριτές από αυτούς, εξαπολύουν κάποια εγκύκλιο κατά των λουομένων, κατά των μαγιώ, των μπαιν μιξτ, των αντιηλιακών, των προφυλακτικών, των προγαμιαίων σχέσεων, της σχολικής σεξουαλικής αγωγής και στριγκλίζουν από τους άμβωνες κατά των καλοκαιρινών ερώτων. Τα αναρίθμητα κοινωνικά προβλήματα και οι ανθρώπινες τραγωδίες τους αφήνουν εκκωφαντικά αδιάφορους και ο μισογυνισμός τους τους στρέφει κατά του γυμνού γυναικείου σώματος, που επειδή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να το απολαύσουν οι ίδιοι θέλουν να το στερήσουν και από τους άλλους. Περιέργως η γύμνια των ανδρών δεν τους ενοχλεί, τουλάχιστον στον ίδιο βαθμό, πράγμα ανεξήγητο, γιατί βάζει κι αυτό τις γυναίκες-ενίοτε και αρχιμανδρίτες- σε πειρασμούς. Εδώ η Εκκλησία σιωπά. για λόγους που ξέρουν οι ιερείς της. Ενοχοποιείται η Αφροδίτη της Μήλου αλλά όχι ο Ερμής του Πραξιτέλους, με τιμητική εξαίρεση τον σεβάσμιο αγιορείτη μοναχό Νέστορα που τη δεκαετία του ‘70 θρυμμάτισε με σκαρπέλο τα γεννητικά όργανα του αγάλματος του Δία στην είσοδο του υπουργείου Θρησκευμάτων και παιδείας."