Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

δεν έπεσε η πόρτα, αλλά τουλάχιστον άνοιξε!


"Ουπς!!!
Κάπου εκεί ήταν η θάλασσα παλιά!!"
Αυτό γράφαμε τον Ιούλιο του 09 στην κλειστή πόρτα των λιπασμάτων.

Κι αυτό είδαμε ξαφνικά, δεν ξέρω γιατί, σήμερα.


Να μην το γιορτάσουμε με ένα βιντεάκι;

http://www.youtube.com/watch?v=WzN-_M6nQuU

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Ανάμεσα στους ανίκανους και τους ανεύθυνους μερικοί συνεχίζουν να ονειρεύονται

μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση από την αριστερή στρουθοκάμηλο.

...- Ενιαία αγορά εργασίας
Μια επιτυχής ρύθμιση της αγοράς εργασίας θα πρέπει να επιτρέπει στις επιχειρήσεις να αντιδρούν δυναμικά στις εξωτερικές συνθήκες (π.χ. στον όγκο των παραγγελιών για τα προϊόντα που παράγουν) όταν αυτές μεταβάλλονται.
Θα πρέπει όμως επίσης να επιτρέπει στους εργαζόμενους να ζουν κανονικές και αξιοπρεπείς ζωές. Η ευελιξία και η ασφάλεια είναι τα κύρια συστατικά όλων των αγορών εργασίας.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι στο ένα κομμάτι της αγοράς εργασίας (σε Δημόσιο και ΔΕΚΟ) είναι συγκεντρωμένη όλη η ασφάλεια χωρίς καθόλου ευελιξία – ενώ στο άλλο (στις μυριάδες επιχειρήσεις όπου εργάζεται η συντριπτική πλειονότητα των μισθωτών) είναι συγκεντρωμένη όλη η ευελιξία χωρίς καθόλου ασφάλεια.
Για να γίνει η αγορά εργασίας ενιαία και χωρίς στεγανά, θα πρέπει να την ξαναρυθμίσουμε. Χρειαζόμαστε περισσότερη ευελιξία, εκεί όπου σήμερα δεν υπάρχει. Και κυρίως, χρειαζόμαστε περισσότερη ασφάλεια (νομική, κοινωνική, συνδικαλιστική), εκεί όπου αυτή απουσιάζει.
Αυτό δεν γίνεται μόνο με νόμους: χρειάζεται να αλλάξει η ατζέντα της πολιτικής απασχόλησης του κράτους, των εργοδοτικών οργανώσεων, των συνδικάτων....


ολόκληρο με κλικ εδώ

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους

Στις αρχές Φεβρουαρίου, με αφορμή τις τοποθετήσεις προϊσταμένων του δήμου μας από την δημοτική αρχή λόγω Καλλικράτη είχε γίνει, αν θυμάστε, μεγάλη ταραχή.
Κάποιοι υπάλληλοι θεώρησαν ότι έπρεπε να γίνουν προϊστάμενοι και η δημοτική αρχή τους παραγκώνισε.
Οι διοικήσεις των δυο σωματείων, τόσο του Κερατσινίου όσο και της Δραπετσώνας, θεώρησαν ότι οι συνάδελφοι τους, για να διαμαρτύρονται, έχουν δίκιο.
Η αντιπολίτευση, δια των φιλικών της blogs, θεώρησε ότι για να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι που η ίδια χρησιμοποιούσε ως προϊστάμενους, έχουν δίκιο.
Περίσσεψε η κριτική που ξεκινούσε από την εκδικητικότητα ως την ασχετοσύνη του Τζανή και του νέου Γενικού Γραμματέα του Δήμου.
Και όλοι όσοι υποστήριζαν την ορθότητα, ή έστω το δικαίωμα του Δήμαρχου να τοποθετήσει τους προϊστάμενους, χαρακτηρίζονταν γλύφτες, άσχετοι, ξεπουλημένοι κλπ.
Έγιναν, αν θυμάστε, και οι σχετικές καταγγελίες και ενστάσεις προς την περιφέρεια, και καθώς τέλειωσε η επικαιρότητα του θέματος, μια που η αντιπολίτευση ασχολήθηκε με νεώτερα θέματα για να καταδείξει την «ανικανότητα», την «εκδικητικότητα» και την «ασχετοσύνη» του Δήμαρχου, η αναμονή της απόφασης της περιφέρειας ξεχάστηκε.
Ήρθε η πλήρωση του χρόνου όμως.
Παραλήφτηκε η απόφαση της περιφέρειας η οποία δείχνει ότι ο δήμαρχος δεν είναι ούτε εκδικητικός, ούτε άσχετος. Δείχνει ότι η αντιπολίτευση τον έβριζε από κακεντρέχεια, ότι η προσπάθεια να επιβληθούν πρόσωπα, που δεν κρίθηκαν με τα κριτήρια της δημοτικής αρχής ικανά να καταλάβουν τις συγκεκριμένες θέσεις, ήταν εκ του πονηρού.
Λέει με λίγα λόγια η απόφαση, ότι σωστά και νόμιμα πήρε τις αποφάσεις της η διοίκηση.
Δυο μήνες μετά, έρχεται η διάψευση της κουτοπόνηρης έως συκοφαντικής εκστρατείας κάποιων ενδιαφερομένων που ξεκινούσε από το συμπέρασμα «πατάτα έκανε ο άσχετος» και έφτανε στο «ξεκίνησε διωγμούς ο Ροβεσπιέρος».
Δεν υπάρχει λόγος να αναρτήσω τις απορρίψεις που αφορούν στις ενστάσεις που κατέθεσαν προσωπικά 3 εργαζόμενοι, τα πρόσωπα και τα ονόματα δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία.
Αναρτώ την απόρριψη των όμοιων ενστάσεων που κατέθεσαν τα δυο σωματεία μέσα στο πάθος της κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης, έτσι για το αρχείο σας.






Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Ο «Καλλικράτης» σε θερμοκοιτίδα

Παρέλαβα Μεγάλη Παρασκευή το μειλ του Λάκη Ιγνατιάδη με το πιο κάτω θέμα, και είπα να το βάλω μόλις τελειώσουν οι χρονιάρες μέρες.
"Στο συνημμένο, βλέπω τα χρέη του Κερατσινίου να είναι κοντά στα 15εκ. ευρώ. Αναρωτιέμαι που πήγαν όλα αυτά τα λεφτά, με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια κανένα μεγάλο έργο δεν έγινε στους δύο δήμους. Δε θα πρέπει να μάθουμε ποιοι τα πήραν και που πήγαν αυτά τα δάνεια; Και επίσης, αν διαπιστωθούν κακοδιαχειρίσεις, δε θα πρέπει, όπως κάνει και ο Μπουτάρης, να επιδιωχθεί δικαστικώς η επιστροφή των χρημάτων από αυτούς που τα πήραν/έδωσαν; Και σκέφτομαι, πως αν δεν το κάνουμε εμείς θέμα το οικονομικό, υπάρχει άραγε περίπτωση να το κάνει κάποιος άλλος;
Πέρα από τα δάνεια , αυτό το ρεπορτάζ θίγει και άλλα θέματα του Καλλικράτη. Εμείς έχουμε προβλήματα η σχεδόν όλα πάνε καλά; και αν έχουμε , που και από ποιους συζητιούνται αυτά;"

Το "συνημμένο" επειδή ήταν σε word, το βάζω ολόκληρο από κάτω και προέρχεται από την ελευθεροτυπία.
Να συμπληρώσω μόνο ότι το χρέος που αναγράφεται αφορά σε δανεισμό μόνον, και όχι σε υποχρεώσεις προς τρίτους.
Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει ένα ειδικό δημοτικό συμβούλιο για την ενημέρωση των πολιτών στο συνολικό χρέος του Δήμου και να ακολουθήσουν όποιες αποφάσεις.

Ο «Καλλικράτης» σε θερμοκοιτίδα
Της ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ
Στην εντατική, με πολλαπλές καθυστερήσεις και υποτροπή λόγω Μνημονίου, βρίσκεται ο «Καλλικράτης», αντί να διανύει το πρώτο δημιουργικό εξάμηνο της θεμελίωσης και της ανάπτυξής του. Κενά λόγω υποχρηματοδότησης, δυσβάσταχτα χρέη, σύγχυση αρμοδιοτήτων, οικονομικά και λειτουργικά προβλήματα, αγκυλώσεις λόγω γραφειοκρατίας, βηματισμός χελώνας απειλούν το μεγαλύτερο ίσως εγχείρημα της

Την ίδια ώρα, το χρέος-μαμούθ των δήμων, που πλησιάζει τα 2 δισ. (1.742.135.952 ευρώ ακριβέστερα), πιέζει ασφυκτικά τους «καλλικρατικούς δήμους», με την ίδια την ΚΕΔΚΕ να έχει αποφασίσει μετά το Πάσχα 24ωρο κλείσιμο όλων των δήμων.
Η απογραφή των περιουσιακών στοιχείων των δήμων, που με τις προθεσμίες του «Καλλικράτη» έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος Φεβρουαρίου, δεν επιτεύχθηκε, κατήγγειλε πριν από λίγες μέρες στη Βουλή ο τομεάρχης Εσωτερικών, βουλευτής Λάρισας Χρήστος Ζώης και επαληθεύτηκε, καθώς η απάντηση του υπουργείου Εσωτερικών, παρά το γεγονός ότι διανύουμε το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου, ήταν ότι «η διαδικασία οριστικοποίησης και έγκρισης των αποτελεσμάτων της απογραφής από τους οικείους δήμους βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη»...
«Μόνο θλίψη προκαλεί η απάντηση του υπουργείου, καθώς παραδέχεται ότι παρήλθε άπρακτη η καταληκτική ημερομηνία, εντός της οποίας έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί η απογραφή πάσης φύσεως περιουσιακών στοιχείων, απαιτήσεων και υποχρεώσεων», σχολιάζει ο κ. Ζώης, συμπληρώνοντας ότι «αυτό είναι ένα ακόμα δείγμα αδυναμίας, παρακολούθησης και εφαρμογής του "Καλλικράτη", ένα δείγμα υπονόμευσης του νέου θεσμού».
Στην τελευταία συνεδρίαση των περιφερειαρχών, οι 13 συζήτησαν αρκετά, και πάνω απ' όλα τη σύγχυση των αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικής διοίκησης και αιρετής περιφέρειας.
Χωρίς πόρους
«Στις Πανελλήνιες εξετάσεις κι ενώ δεν έχουμε αρμοδιότητες, το υπουργείο Παιδείας θεωρεί πως οι αιρετές Περιφέρειες είναι αρμόδιες να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα (μισθώματα και γραφική ύλη) των γραφείων. Δεν μπορεί το κεντρικό κράτος να εκχωρεί αρμοδιότητες χωρίς τους αντίστοιχους πόρους», δήλωσε ο περιφερειάρχης Αττικής, Γιάννης Σγουρός.
Παρέμβαση για τα προβλήματα που δημιουργούνται από τη στάση πληρωμών του ΟΣΚ και κινδυνεύουν να μετατραπούν σε εφιάλτη για όλους τους περιφερειάρχες έκανε ο Α. Κατσιφάρας, περιφερειάρχης Δυτ. Ελλάδας, η οποία και έγινε ομόφωνα αποδεκτή, και θα αποσταλούν σχετικές επιστολές στα συναρμόδια υπουργεία. Ο κ. Κατσιφάρας τόνισε πως «...οι εργολάβοι παραμένουν απλήρωτοι, οι τοπικές οικονομίες στενάζουν, τα έργα στον ευαίσθητο τομέα της Παιδείας βαλτωμένα και η αδυναμία ένταξης νέων έργων στο ΕΣΠΑ ορατή. Τα υπουργεία Παιδείας και Υποδομών πρέπει άμεσα να αφυπνιστούν και να ενεργοποιήσουν το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων».
Η Μαρία Κωττάκη, δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Παλαιού Φαλήρου, δήλωσε στην «Ε»:
«Οι σημαντικότερες παρενέργειες που έχει προκαλέσει η εφαρμογή του "Καλλικράτη" έχουν να κάνουν με τη μη έγκαιρη προεργασία των αλλαγών, την ελλιπή χρηματοδότηση των δήμων σε σχέση με τις δεκάδες νέες αρμοδιότητες που τους ανατέθηκαν και την αδυναμία εφαρμογής στην πράξη των όποιων επιδιωκόμενων αλλαγών... Αποτέλεσμα, σήμερα να καταγράφονται ελλείψεις σε μόνιμο και εποχικό προσωπικό για την καλή λειτουργία βρεφονηπιακών σταθμών και ΚΑΠΗ. Με τον "Καλλικράτη" οι δήμοι απέκτησαν πλήθος νέων αρμοδιοτήτων, από τις πολεοδομίες μέχρι την Παιδεία, αλλά η χρηματοδότηση έχει ήδη ελαττωθεί... Ετσι, οι δήμοι μοιάζουν πλέον μετέωροι στα νέα τους καθήκοντα. Εδωσαν αρμοδιότητες, αλλά όχι τους αναγκαίους πόρους για την εξυπηρέτησή τους...
Ουκ αν λάβοις
Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος μεν, αλλά πώς θα πετύχεις πρόοδο και ικανοποίηση των αναγκών των δημοτών με ψίχουλα; Από την άλλη, θα πρέπει να στηθούν νέες επιτροπές, που θα πρέπει να τρέξουν τις νέες ανάγκες».
Για τον... πολύπαθο Δήμο Αθήνας, η αντιδήμαρχος Εύα Κοντοσταθάκου μας λέει:
«Προσπαθούμε να νοικοκυρέψουμε τον δήμο. Με μία μόνο κίνηση, τη μεταστέγαση του Ληξιαρχείου στο κτήριο της Κοτζιά, αποδεσμεύεται ένα κτήριο που στοίχιζε 200.000 το χρόνο, χωρίς ποτέ να έχουν πάει εκεί οι υπηρεσίες, καθώς και το κτήριο στη Μητροπόλεως, όπου στεγαζόταν το Ληξιαρχείο, αντί 125.000 ευρώ το χρόνο. Μέσα στον επόμενο μήνα αξιοποιούνται τα συστήματα πληροφορικής, οι προμηθευτές μας θα πληρώνονται μέσω τραπέζης, στις πολεοδομίες θα υπάρχει ηλεκτρονικό πρωτόκολλο, δεν είναι δυνατό να γίνεται η διακίνηση εγγράφων με κλητήρες».*

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

ΚΛΕΙΤΩΡ: Μειώνονται οι Έλληνες με θρησκευτική πίστη

ΚΛΕΙΤΩΡ: Μειώνονται οι Έλληνες με θρησκευτική πίστη: "

Λιγότεροι Έλληνες, από ότι πριν από τρία χρόνια, είναι αυτοί που έχουν πίστη στα Θεία και την ανάσταση νεκρών, ενώ το Πάσχα το αντιμετωπίζουν περισσότερο ως έθιμο, συνήθεια και περίοδο για ξεκούραση, παρά ως μία βαθιά θρησκευτική εορτή.

Σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research που έγινε για λογαριασμό του Βήματος της Κυριακής, στο ερώτημα «Πιστεύετε στην ανάσταση των νεκρών;» σημειώνεται πτώση 10 μονάδων, αφού το 2008 δήλωνε «ναι» και «μάλλον ναι» το 51,3% ενώ εφέτος το 41,8%, με το 26,5% να δηλώνει «ναι» και το 15,3% «μάλλον ναι»....

Η συνέχεια στον Κλειτωρα

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

η τσιμεντοποίηση της παραλίας προ των πυλών.

Είδε κι αποείδε ο ΟΛΠ ότι το σχέδιο του για τσιμεντοποίηση της ακτογραμμής στο πρώην εργοστάσιο λιπασμάτων δεν προχωρά, και το έκανε μπαλάκι στον υπουργό Διαμαντίδη.
Ο οποίος με στόμφο ....
"Πιστεύουμε ότι με τα μέτρα αυτά γίνετε η αρχή της υλοποίησης του μεγάλου προγράμματος που είχε εξαγγελθεί από τον ΟΛΠ και από την κυβέρνηση, είναι μέτρα αναπτυξιακά, θα δώσουν ζωντάνια και ανάπτυξη στην οικονομία μας και θα δώσουν και πολλές νέες θέσεις εργασίας. Έχουν προχωρήσει και υπομελέτες και οι μελέτες και προχωράει η διαδικασία που προβλέπετε από το νόμο"
ανακοίνωσε ανάμεσα σε άλλα δυο σχέδια και ...
....3ον στην επέκταση της νότιας πλευράς του λιμανιού του Πειραιά, με νέες υποδομές και νέους μόλους για την προσέγγιση μεγάλων κρουαζιερόπλοιων. . .
Δεν βάζουν μυαλό.
Και μετά θα βάζουν τα κανάλια να λένε ότι εμείς φταίμε.
Πως αλλιώς να το πούμε ρε παλληκάρια;
Δεν ζούμε σε τούτο τον τόπο για να σας βλέπουμε να τον τσιμεντάρετε.

Υ.Γ. Αποκτά ένα επί πλέον ενδιαφέρον η πρωτοβουλία των Ιγνατιάδη-Παπαδάκη για την συζήτηση επί της Ανάπλασης με αφορμή το βιβλίο του Τσιρίδη.

Νεκροταφείο Σχιστού

Σχεδόν δυο χρόνια πριν, τον Αύγουστο του 09 είχα κάνει την ανάρτηση
"Νεκροταφείο Σχιστού".
Βασικό πρόβλημα ήταν η αδυναμία πρόσβασης στο νεκροταφείο από την κατεύθυνση του Ασπρόπυργου, και η δυσκολία αποχώρησης με κατεύθυνση τον Πειραιά.
Γιατί;
Γιατί οι διαχρονικώς άχρηστοι γραφειοκράτες του ΥΠΕΧΩΔΕ, ταμπουρωμένοι πίσω από τον τίτλο "δρόμος ταχείας κυκλοφορίας" αρνούνται να λύσουν το πρόβλημα.
Δεν τους ενοχλεί ότι λίγο πιο πάνω ο "δρόμος ταχείας κυκλοφορίας" διακόπτεται από το φανάρι που μπαίνει στην ΒΙ.Περιοχή.
Το φανάρι που θα εξυπηρετεί χιλιάδες κόσμο τους ενοχλεί.
Κι αν, επειδή είναι "δρόμος ταχείας κυκλοφορίας" πρέπει να κάνουν μια μεγολοεργολαβία που να προβλέπει ανισόπεδη γέφυρα δυο κατευθύνσεων -αυτό σκέφτονται- γιατί δεν την κάνουν να τελειώνουμε.
Τόσα και τόσα λεφτά συνηθίζει να χαρίζει το αμαρτωλό υπουργείο.
Σ' αυτό το χρήσιμο έργο κόλλησε;

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Τη ΔΕΥΤΕΡΑ , 9 Μαΐου 2011

Έμαθα ένα καλό νέο.
Τούτες οι παλιοσειρές βρίσκονται και πίνουν καφέ και κουβεντιάζουν.
Και πάνω στην κουβέντα, κατεβάζουν και καλές ιδέες.
Θα είμαι εκεί λοιπόν, γιατί πολλά έχουμε να πούμε γι αυτό το ζήτημα.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Η Αριστερά και οι ιαχές κατά του μνημονίου

Διαβάζοντας το άρθρο του Γεράσιμου Γεωργάτου στο ιστολόγιο «αιχμή» επεσήμανα 5 «αιχμές» που το κάνουν ιδιαίτερα ενδιαφέρον κατά την γνώμη μου και αξίζουν να συζητηθούν.


...Μόνο ως εθισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς στον ανέξοδο επαναστατικό λαϊκισμό μπορούν να εκληφθούν οι απόψεις περί «επιθετικής αναδιάρθρωσης του χρέους» (Τσίπρας) ή περί «αναστολής πληρωμής του και διαγραφής του» (Λαφαζάνης), που καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή....

...Καλλιεργεί δηλαδή την ψευδαίσθηση ότι μπορεί η Ελλάδα να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση της ασύδοτης δημόσιας και ιδιωτικής σπατάλης και προτείνει να οδηγηθεί «επαναστατικά» η χώρα σε πτώχευση και οι πολίτες σε εξαθλίωση, με τον αποκλεισμό της από κάθε μηχανισμό και δυνατότητα δανεισμού...

...Η κρίση στη χώρα μας είναι βαθύτερη γιατί είναι διαρθρωτική. Ανέδειξε την έντονα πελατειακή φύση της πολιτικής στην Ελλάδα που δημιούργησε ένα τεράστιο δημόσιο τομέα, σπάταλο, αναποτελεσματικό, εν πολλοίς διεφθαρμένο και εχθρικό προς την υγιή επιχειρηματικότητα και τη δημιουργικότητα, εκτεταμένη παραοικονομία και φοροδιαφυγή. ...

...είναι εμφανής η ανικανότητα της κυβέρνησης που παραμένει και αυτή δέσμια συντεχνιακών και λαϊκιστικών δυνάμεων. Αδυνατεί να προχωρήσει σε δίκαιες, βαθιές και ταχείες μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώνουν τα φορολογικά έσοδα, αντί για τις εύκολες και για χαμηλά εισοδήματα άδικες περικοπές, θα αυξάνουν τη βιωσιμότητα των δημοσίων δαπανών ώστε να εξασφαλίζονται οι λειτουργίες του κοινωνικού κράτους και σε συνδυασμό με ένα αναπτυξιακό σχέδιο να αποκατασταθεί βαθμιαία η διεθνής αξιοπιστία και εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία. ...

...Αυτό που έχει ανάγκη η χώρα μας και η Ευρώπη είναι ένα ευρύτατο προοδευτικό μεταρρυθμιστικό κίνημα από τις δυνάμεις της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Εκείνες όμως τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που στην Ελλάδα απεγκλωβίζονται από το λαϊκισμό και στην Ευρώπη από τον νεοφιλελευθερισμό...

Να θυμίσω ότι ο Γεράσιμος ήταν υποψήφιος αντιπεριφεριαρχης Πειραιά με το ψηφοδέλτιο Αττική γη του Ψαριανού και εκλέχτηκε σύνεδρος στο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς από το Κερατσίνι-Δραπετσώνα.
Βιογραφικό του βλέπετε πατώντας κλικ

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Το γράμμα ενός Φινλανδού μαθητή προς ένα φίλο του ΄Ελληνα...

...Λοιπόν, όπως μου γράφεις, άκουσες ότι εμείς εδώ στη Φινλανδία βγήκαμε πρώτοι στον κόσμο στην Παιδεία, ενώ εσείς δεν τα πήγατε και τόσο καλά και θέλεις να μάθεις το γιατί. Θα προσπαθήσω, όσο γίνεται απλά, να σου περιγράψω το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πως περνάω μια ολόκληρη μέρα....

...Εδώ θα πρέπει να σου πω ότι το αγαπημένο σύνθημα του διευθυντή μας Βαατάινεν είναι: «Προτιμάω έναν ευτυχισμένο οδοκαθαριστή από έναν νευρωτικό ακαδημαϊκό»...

....για τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη σας που έλεγαν πως: «η μάθηση καλλιεργείται καλύτερα εκεί όπου βρίσκει σταθερό συναισθηματικό έδαφος, διότι δεν είναι κάτι, που εισάγεται στον ανθρώπινο νου μόνο με την εξωτερική διαδικασία της διδασκαλίας (επανάληψη και μίμηση). Αλλά είναι μία εσωτερική διεργασία ίδιας και εμπειρικής ανακάλυψης, που χωρίς την αμοιβαία βούληση δε μεταδίδεται».....

...Η παιδεία είναι εντελώς δωρεάν μέχρι και την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο ή το Πολυτεχνείο. Πρόσφατα ήρθαν στο σχολείο μας δάσκαλοι από άλλες χώρες για να μελετήσουν το σύστημά μας και μας είπαν πως έμειναν έκπληκτοι, γιατί δεν είδαν κανένα γκράφιτι στο σχολείο μας. Λένε μάλιστα πως στα σχολεία μας στη Φινλανδία η σχολική βία είναι ανύπαρκτη, σε βαθμό... ανησυχητικό....

Όμως καλλίτερα να διαβάσετε ολόκληρο το γράμμα εδώ: ΕΞΑΝΤΑΣ

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

χαζομάρα και ιντερνετ.

Δεν είναι απλό πράγμα να ασχολείσαι με την χαζομάρα και την περίεργη εμπάθεια που περιέχουν τα διάφορα δημοσιεύματα, που έχουν στόχο τον Δήμαρχο.
Και φυσικά, όταν ανεβάζεις ότι κατεβάζει η γκλάβα σου ή ότι σου στέλνουν, εκτίθεσαι. Γιατί οι καλοθελητές, όσοι έχουν προσωπικό συμφέρον από οποιαδήποτε διαβολή, χρησιμοποιούν το κόμπλεξ σου προκειμένου να κάνουν την δουλειά τους.
Ειδικά όταν είσαι και άσχετος από νέες τεχνολογίες και ειδικά του ιντερνετ, όπως ο συντάκτης του ΝΕΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, γιατί μη ξεχνάμε, ο blogger είναι απλός χρήστης, βλέπεις άγνωστες λέξεις και πετάς από την χαρά σου.
Σε βεβαιώνει και ο ενδιαφερόμενος ότι έπιασες τον παπα από τα …πιπίκια, και έδεσε το γλυκό.
Λοιπόν.
Η ιστοσελίδα του Δήμου είναι underconstruction, και θα είναι όπως γράφει για ακόμη 4 μέρες, ώστε να μην φαίνονται οι συνεχείς αλλαγές που γίνονται μέχρι να ολοκληρωθεί.
Οι ανοικτοί κώδικες που χρησιμοποιούνται φυσικά είναι joomla, όπως σχεδόν σε όλες τις ιστοσελίδες. Φυσικά τους βρίσκεις στο διαδίκτυο, αλλά δεν μπορεί να τους χρησιμοποιήσει ο καθένας.
Η γνώση και η ικανότητα του προγραμματιστή είναι αυτές που θα αποδώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Γι αυτό και το τελικό κόστος μιας ιστοσελίδας αν και ποικίλη είναι χαμηλό. Γιατί γίνεται χρήση και σύνθεση έτοιμων προγραμμάτων κι όχι εγγραφή τους.
Κατάλαβες τώρα θύμα;
Που σε παραμύθιασαν ότι θα «κατασκευάσουν» πρόγραμμα;
Επί πλέον, η βασική σελίδα της διαύγειας λειτουργεί εδώ και ένα μήνα και όποιος ενδιαφέρεται, είτε για επαγγελματικούς λόγους, είτε επειδή τυγχάνει πολιτικοποιημένος, όπως υποτίθεται εσύ, μπορεί να βρει ότι τον ενδιαφέρει.
Αυτά προς το παρόν κορόιδο.
Κι όταν βλέπεις κανέναν τύπο με περίεργο ονοματεπώνυμο όπως ο εν λόγω –πως τον λένε; Κίνησης ελεύθερος πολίτης Κερατσίνι δραπετσώνα;- πρόσεχε.

Λέγε, λέγε το κοπέλι…

Υπάρχουν 3-4 blogs στην πόλη μας που έχουν στοχοποιήσει τον δήμαρχο Λουκά Τζανή και το σύνολο των συνεργατών του. Ακόμη και καλημέρα να πει με λιακάδα τον αποπαίρνουν. Και επί πλέον, μόλις προσπαθήσει να προβάλει το έργο της διοίκησης του, αμέσως τον εγκαλούν για «σπατάλη του δημόσιου χρήματος».
Με αυτή τη διαπίστωση ξεκίνησα χτες την καταμέτρηση και κατέληξα σε μια εντυπωσιακή συγκομιδή μέσα στο τελευταίο τριήμερο. Σε σύνολο 25 σχολίων έχουμε 19 αρνητικά εκ των οποίων τα 14 αφορούν σε κουτσομπολιά και τα υπόλοιπα σε πολιτικές κριτικές.
Και ξεχωρίζω μερικούς τίτλους: οι σύμβουλοι του δήμαρχου παρκάρουν παράνομα, κουβαρντάς ο δήμαρχος δίνει ενισχύσεις σε σωματεία, ο εμπορικός σύλλογος Κερατσινίου φυτεύει λουλούδια (με φωτο του Αλέκου Χρυσού), ο δήμαρχος «Ναπολέων», ο Λούκι Λουκ(ας), ποιος δέχεται ροζ καρδούλες;, «ο αντιπρόεδρος», ο γάιδαρος, κλπ.
Δεν είναι έξω από την πολιτική κουλτούρα μας τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.
Κάθε άλλο.
Όπως και η εφεύρεση πριν 75 χρόνια της λογικής «πες-πες κάτι θα μείνει» εξακολουθεί να κυριαρχεί στον πολιτισμό μας στο σύνολο του.
Η σημερινή όμως ανάρτηση από το keratsini-drapetswnanews, ξεπερνά κάθε όριο.
Με αφορμή την τοποθέτηση πινακίδων στα όρια του δήμου με τους άλλους δήμους, κάνει μια μοναδική σε παραπληροφόρηση επίθεση στον δήμαρχο, εν είδη ρεπορτάζ που είναι εντελώς ψεύτικο, και προσπαθεί να δημιουργήσει ρήγμα στις σχέσεις του δήμου μας με τον γειτονικό δήμο Νίκαιας-Ρέντη.
Αυτή η συμπεριφορά είναι εντελώς περίεργη.
Και την ονομάζω περίεργη, γιατί δεν υπάρχουν τα αναγκαία στοιχεία για να την αποκαλέσω με άλλη λέξη.
Όμως.
Επειδή γενικώς υπάρχει η φήμη ότι αυτό το blog ελέγχεται, ή έστω ανήκει στον πιο αφοσιωμένο οπαδό του Ζαχαρία Ζούπη έχω την εντύπωση ότι πρέπει ο ίδιος ο Ζαχαρίας να τοποθετηθεί πάνω στο περιεχόμενο της ανάρτησης και γενικότερα στο επίμαχο θέμα.
Και ποιο είναι το θέμα.
Σύμφωνα και με τον τοπογραφικό χάρτη του δήμου Νικαίας, -το αναρτώ από κάτω σε ξεχωριστεί ανάρτηση για να μην του κάνω αλλαγή μεγέθους και να μπορείτε να το ζουμάρετε όσο θέλετε- ο λόφος ο οποίος περιλαμβάνει το θέατρο Κατράκειο ανήκει στο Δήμο μας.
Αυτή η πραγματικότητα έρχεται επίσημα από το 1981 και ανατυπώνεται στο χάρτη με ημερομηνία Οκτώβριος 2010.
Είναι προφανώς ευθύνη των προηγούμενων δημοτικών αρχών του Κερατσινίου από το 81 και μετά που δεν αποδέχτηκαν τα όρια και φτάσαμε στο 2011. Σε όλ’ αυτά τα χρόνια ο ΖΖ έπαιξε σημαντικό ρόλο στις περισσότερες διοικήσεις.
Γι αυτό η τόσο βίαιη αντίδραση;
Δεν θα τον κρεμάσει κανείς.
Οφείλει όμως να τοποθετηθεί.
Η προσπάθεια να δυναμιτιστούν οι σχέσεις του δήμου μας με τον δήμο Νικαιας-Ρέντη υποδαυλίζοντας μια λογική ότι «πάμε να τους φάμε το θέατρο» δεν είναι πολιτική.
Είναι βαθιά καιροσκοπική.
Και επειδή τα πραγματικά όρια του καλλικρατικού δήμου μας αργά ή γρήγορα θα έρθουν στο δημοτικό συμβούλιο, καλό είναι όλοι να προετοιμάζονται.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

το τοπογραφικό διάγραμμα...

...των τεχνικών υπηρεσιών του δήμου Νικαίας το οποίο τοποθετεί το Κατράκειο στα διοικητικά όρια του δήμου Κερατσινίου.

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Διεθνής Επιτροπή: «Αλλάξτε τα όλα στα πανεπιστήμια»


Εκθεση «κόλαφο» για τα ελληνικά πανεπιστήμια κατέθεσε η επιτροπή «σοφών» από πανεπιστήμια του εξωτερικού που ανέλαβε, μετά από πρόσκληση του υπουργείου Παιδείας, να μελετήσει τη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα
«Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν ασαφείς αποστολές, ανεπαρκείς στόχους και αβέβαιο μέλλον» αναφέρεται στην έκθεση, η οποία κατά τα άλλα υποστηρίζει τις προτάσεις του υπουργείου Παιδείας για νέο Νόμο Πλαίσιο και μάλιστα επαναφέρει την «πρόταση Πανάρετου» για την δημιουργία περιφερειακών κολεγίων διετούς φοίτησης. «Τα Ιδρύματα αυτά παρέχουν τεχνική εξειδίκευση και εκπαίδευση και επιτρέπουν στους καλύτερους σπουδαστές να μεταπηδούν στα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα τετραετούς φοίτησης, με σαφώς καθορισμένες προϋποθέσεις και διαδικασίες» όπως αναφέρεται στη έκθεση

ολόκληρο το κείμενο εδώ: Πολιτική επιθεώρηση

ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟ "ΑΒΑΤΟ" ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ

"Οσμή σκανδάλου αποπνέει η παραχώρηση, άνευ αδείας, του χώρου των Λιπασμάτων σε ιδιωτικά συμφέροντα Ενώ το παλιό εργοστάσιο έκλεισε προκειμένου να γίνει ανάπλαση της περιοχής και ενώ μέχρι σήμερα απαγορεύεται αυστηρά στους πολίτες κάθε πρόσβαση, περιέργως τα φορτηγά ιδιωτικής εταιρείας μεταφορών έχουν τα τελευταία χρόνια το πράσινο φως να μπαινοβγαίνουν από την πύλη κάνοντας πάρκινγκ τον χώρο μπροστά σε ένα από διατηρητέα κτήρια των Λιπασμάτων, και συγκεκριμένα στο παλιό Γυαλάδικο. Οποιος προσεγγίσει την περιοχή από την πλευρά της θάλασσας διαπιστώνει ανεμπόδιστα την παρουσία των φορτηγών."

Ολόκληρο το άρθρο από την εφημερίδα Εν Πειραιει εδώ

Να προσθέσουμε μόνο ότι αυτή η ιστορία με την επαγγελματική χρήση μέρους της περιοχής λιπασμάτων έχει ξεκινήσει εδώ και 8-10 χρόνια και κανείς δεν γνωρίζει το αντικείμενο των εργασιών. Σίγουρα δεν έχουν σχέσει με την περιοχή. Πιο πολύ θυμίζει εκείνη την ιστορία με τον ΟΣΕ στον Ασπρόπυργο όπου η διοίκηση δήλωνε άγνοια για την ...ενοικίαση τεράστιων αποθηκών από ιδιωτικές εταιρείες.
Επίσης να διευκρινήσουμε ότι σε σχετική ερώτηση στο δημοτικό συμβούλιο χτες, ο δήμαρχος Λουκάς Τζανής απάντησε ότι δεν είναι στις προθέσεις του να αναθέσει σε "Διεθνή δικηγορικό οίκο τον φάκελο ΟΛΠ"
Εντάξει, τουλάχιστον από δικηγόρους έχουμε πολλούς και καλούς.

Οι φωτογραφίες είναι σχετικά πρόσφατες, του τελευταίου διμήνου.






Προσωρινή στέγαση για τους Ιάπωνες

Απλά καταπληκτικό!
Το αναρτώ όπως το πήρα από το blog i-diadromi όπου θα βρείτε όλες τις φωτογραφίες







Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Ευχαριστώ…. Ευχαριστώ!!!!

Εκτιμώ ότι η φιλία μας τύφλωσε ελαφρώς τον Γιώργο Τσιρίδη και μου αποδίδει ζηλευτές ιδιότητες τις οποίες όμως δεν έχω.
Αν ψαχούλευε το πίσω μέρος του μυαλού μου πιο …εξ αποστάσεως, θα παρατηρούσε ότι η πραγματική αγωνία του κείμενου μου δεν ήταν να δικαιολογήσω την «σταθερή χειροτέρευση της καθαριότητας» στην πόλη, αυτό είναι σχετικά εύκολο και μόνο παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων
Ο προβληματισμός μου βρίσκεται στη βεβαιότητα ότι οι κλασσικές λύσεις, δηλαδή η πρόσληψη προσωπικού, ο καλλίτερος τρόπος αποκομιδής κλπ δεν θα αποτελούν βιώσιμες λύσεις στο άμεσο μέλλον.
Εκτιμώ ότι η δυσπιστία που διακατέχει ολόκληρη την κοινωνία για οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση, πχ Κερατέα, και η όλο και πιο συχνή διακοπή της λειτουργίας του ΧΥΤΑ στα Λιόσια μέχρι να κλείσει οριστικά θα οδηγήσουν σε έκρηξη το πρόβλημα των σκουπιδιών.
Αν καταφέρουμε μέσα από κάποια συνεννόηση να προγραμματίσουμε λύσεις λογικές και εφικτές για την πόλη μας, ίσως περάσουμε ξώφαλτσα το πρόβλημα.
Αυτό το απλό και χοντροκομμένο έχω στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου।

ΥΓ1 και σήμερα 13-4 ο ΧΥΤΑ είναι κλειστά.

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

σκουπίδια... πάλι

Το πρόβλημα της αποκομιδής και της διαχείρισης των σκουπιδιών, αρχίζει αργά αλλά σταθερά να γίνεται εφιάλτης.

Όχι στο δήμο μας.

Όχι μόνο στο δήμο μας. Σε όλους τους δήμους.

Ο ΧΥΤΑ Φυλής, πέρα από το γεγονός ότι είναι κορεσμένος, ως δυο χρόνια ζωής του δίνουν ακόμη, αποτελεί ήδη πολεμική ζώνη. Όταν δεν συγκρούονται μεταξύ τους οι «ομάδες ανασκαφών» που ψάχνουν οτιδήποτε θα μπορούσε να πωληθεί, κάποιος θα βρεθεί κάτω από τις ερπύστριες των μηχανημάτων για να συνθλιβεί και να αρχίσουν νέες συγκρούσεις.

Όταν δεν κλείνει λόγω των συνηθισμένων αφορμών που αφορούν στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, κλείνει γιατί υπάρχει πόλεμος, ανταλλαγεί πυροβολισμών, συγκρούσεις ομάδων, θάνατοι ρακοσυλλεκτών.

Και όσο η οικονομική κρίση σπρώχνει περισσότερους ανθρώπους στο περιθώριο, τόσο η χωματερή θα γίνεται μήλο της έριδος μεταξύ τους. Ένα πεδίο επιβίωσης, που ενδεχομένως για κάποιους να είναι και πεδίο πλουτισμού. Δεν υπάρχει, και πως άλλωστε, ένδειξη για το ύψος του τζίρου που δημιουργεί η περισυλλογή χρήσιμων αντικειμένων μέσα από τα άχρηστα σκουπίδια.

Το υψηλό ενδιαφέρον όμως επενδυτών για την ανακύκλωση, μπορεί να δημιουργήσει υπόνοιες για το ύψος αυτού του τζίρου που σήμερα είναι στα σπάργανα, στα χέρια συμμοριών.

Ένα το κρατούμενο λοιπόν.

Τι θα κάνουμε σε λίγο με τα σκουπίδια μας που θα μένουν στους δρόμους επειδή δεν θα υπάρχει μέρος να μεταφερθούν; Επειδή η διαχείριση τους δεν θα είναι εφικτή;

Η αποκομιδή, είναι το άλλο πρόβλημα.

Χρόνια τώρα, πολλές τετραετίες και με πολλές διαφορετικές δημοτικές αρχές, ο τρόπος ήταν σταθερός. Προσλήψεις συμβασιούχων, έκτακτων κλπ. Μόλις άρχιζε να δημιουργείται πρόβλημα, ο κάθε δήμαρχος προσλάμβανε κόσμο και κουτσά στραβά έκανε τη δουλειά του.

Ο προσλήψεις απαγορεύτηκαν Οι συμβασιούχοι ολοκληρώνουν τις συμβάσεις χρόνου που έχουν και δεν επαναπροσλαμβάνονται ούτε αντικαθίστανται Απλώς φεύγουν, αφήνοντας κενό. Ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου εργασίας ώστε να εξοικονομηθούν δυνάμεις, ο ίδιος όγκος σκουπιδιών να μαζευτεί από λιγότερο προσωπικό με άλλα λόγια, απλώς καθυστερεί την ορμή καθόδου, την πορεία προς το μαύρο μας το χάλι.

Με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε την αποκομιδή, δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε καλλίτερη καθαριότητα.

Δυστυχώς, σταθερά θα βλέπουμε να χειροτερεύει η κατάσταση, παρ’ όλο που πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά σε ανταποδοτικά δημοτικά τέλη.

Χρειάζεται να μπούμε σε νέες σκέψεις, σε νέους προβληματισμούς.

Κι αυτό δεν είναι υπόθεση ενός δήμαρχου, ούτε μιας ομάδας δημάρχων, ακόμη και με θεσμική κάλυψη, όπως κι αν την λένε. ΤΕΔΚΝΑ, ΚΕΔΚΕ κλπ.

Είναι υπόθεση όλων μας, γιατί όλοι μαζί πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες και ευθύνες και να αποδεχτούμε νέες πραγματικότητες που ίσως στο παρελθόν δεν θα θέλαμε ούτε να σκεφτούμε.

Βλέπουμε τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει στην Κερατέα.

Έχουν δίκιο ή άδικο οι κάτοικοι της;

Ας μη βιαστούμε να δώσουμε απάντηση

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να απαντήσουμε στο πρόβλημα।

Αν είναι μόνο η άρνηση να υπάρχει διαχείριση σκουπιδιών στη γειτονιά τους, όπως περιγράφει ο Νίκος Δήμου εδώ, έχουν άδικο, όμως μαζί έχω άδικο και εγώ, ο γείτονας τους, που θέλω να φορτωθούν και τα δικά μου σκουπίδια.

Αν η δημιουργία τέτοιων μονάδων διαχείρισης πράγματι δεν δημιουργεί πρόβλημα ούτε αισθητικό ούτε υγιεινής, τότε έχουν πάλι άδικο, όμως μαζί τους έχω άδικο και εγώ, για τους ίδιους λόγους.

Αν δημιουργείται εκεί το αδελφάκι της Φυλής, ε τότε έχουν απόλυτο δίκιο, και μαζί τους έχω δίκιο και εγώ, ο τυχερός γείτονας τους που δεν τα έφεραν σε μένα.
Πρέπει να μιλήσουμε λοιπόν με ανοιχτό μυαλό όλοι, χωρίς να αναθέτουμε σε τρίτους το δικαίωμα απόφασης, είτε αυτοί είναι ειδικοί, με την επιστημονική έννοια, είτε πολιτικοί, με το μεσογειακό στίγμα। Μόνο για ενημέρωση τους θέλουμε

Και να είμαστε έτοιμοι για συμβιβασμούς, τόσο στην συζήτηση όσο και στην απόφαση

Είναι υποχρέωση μας να διαχωρίζουμε τα άχρηστα που βγάζουμε από το σπίτι μας.
Είναι υποχρέωση μας να τα πετάμε σε διαφορετικούς κάδους.

Είναι υποχρέωση μας, τα δικά μας σκουπίδια να διαχειρίζονται ή να διαμετακομίζονται σε χώρους του δικού μας δήμου.

Είναι υποχρέωση του δήμου μας να προσφέρει όλων των τύπων τους κάδους που είναι αναγκαίοι και να συλλέγει γρήγορα τα απορρίμματα.

Είναι υποχρέωση του επίσης, να βρει την πιο οικονομική λύση γι αυτή τη διαδικασία, χωρίς να ζητά συνέχεια αύξηση των δημοτικών τελών, πολύ περισσότερο σε εποχές που τα εισοδήματα μειώνονται σταθερά.

Αν αυτό σημαίνει ότι στο παιχνίδι πρέπει να μπουν και ιδιώτες, να μπουν.

Το δημόσιο συμφέρον έχει σημασία.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ο δήμαρχος Φυλής εκπέμπει SΟS για τον ΧΥΤΑ - πολιτική

Ο Δ. Μπουραΐμης επιτίθεται σε όσους αντιδρούν στην Λαυρεωτική



... «Ο ΧΥΤΑ στη Φυλή θεωρητικά έχει κλείσει, έχει τελειώσει. Τη στιγμή αυτή υπάρχουν ένα-δυο κύτταρα που του δίνουν ζωή για δύο-δυόμισι χρόνια. Δεν υπάρχει πια χώρος. Η πολιτεία πρέπει να ετοιμαστεί για το επόμενο βήμα. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν υπάρχει άλλη ανοχή. Εμείς, αν κάνουμε το ίδιο με αυτό που κάνουν οι κάτοικοι της Κερατέας, θα το κάνουμε για 1.500
ημέρες... Πρέπει να μπει ένα πλαίσιο, να βάλει την υπογραφή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για τις περιοχές που έχουν προσφέρει»....

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Edito 339 του Φώτη Γεωργελέ από το athens voice

Από το athens voice
Λογικά μου ακούγονται. Για διαβάστε τα:

Δεν νομίζω ότι αυτά που λέει ο Πάγκαλος είναι χρήσιμα. Όχι μόνο γιατί δεν είναι πάντα σωστά. Αλλά γιατί και όταν είναι σωστά, ο τρόπος που τα λέει δημιουργεί οξύνσεις. Και οι συγκρούσεις σήμερα εξυπηρετούν αυτούς που επενδύουν στη χρεοκοπία. Αυτούς που θέλουν να κατηγορούμε και να δέρνουμε ο ένας τον άλλον στο δρόμο, αντί να σκεφτούμε σοβαρά, να δουλέψουμε για να βρούμε τις λύσεις που θα μας βγάλουν από το φαύλο κύκλο.
Όμως, το θέμα μου εδώ είναι άλλο. Όλοι έχουμε ακούσει και διαβάσει εκατό φορές ότι έχει πει τους δημοσίους υπαλλήλους κοπρίτες. Οι φοιτητές μάλιστα που τον γιούχαραν στο Παρίσι, τον κατηγορούσαν για τις «ύβρεις εις βάρος του ελληνικού λαού». Είπε ο Πάγκαλος τους δημόσιους υπαλλήλους ή τους Έλληνες κοπρίτες; Στ’ αλήθεια ο Πάγκαλος δεν μιλούσε ούτε για τους δημοσίους υπαλλήλους, ούτε για τον ελληνικό λαό. Μιλούσε για το πελατειακό σύστημα, έκανε την αυτοκριτική του. Είχε πει ότι αν πάρεις έναν κοπρίτη και τον διορίσεις στο δημόσιο με αντάλλαγμα την ψήφο του, αυτός και στο δημόσιο κοπρίτης θα μείνει. Λογικό είναι, αφού ξέρει ότι ο διορισμός του είναι προϊόν συναλλαγής και όχι για να δουλέψει.
Έτσι λειτουργεί η προπαγάνδα της διαβολής στην οποία το πολιτικό σύστημα έχει διαπρέψει. Παίρνουν μια λέξη, αλλοιώνουν μια φράση, τα κόμματα βγάζουν οργισμένες ανακοινώσεις, τα παπαγαλάκια στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες το επαναλαμβάνουν χιλιάδες φορές, στο τέλος κανείς δεν ξέρει τι είπε ποιος. Η πολεμική δεν γίνεται ποτέ με προτάσεις, πάντα με προπαγανδιστικά παιχνίδια.

Πριν λίγο καιρό μια εφημερίδα είχε αποκαλύψει το νέο ολίσθημα της Ντόρας. Πρωτοσέλιδα για την εθνική υποχώρηση, καταγγελίες για την εθελόδουλη πολιτικό, τη συμβιβασμένη. Τι είχε πει η άφρων προδότις; Είχε χαρακτηρίσει την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως απλή «σύγκρουση». Κατά το βιβλίο της ιστορίας που έγραφε για το «συνωστισμό» στη Σμύρνη. Τι είχε πει στ’ αλήθεια η Ντόρα; Σε ένα συνέδριο στην Τουρκία με θέμα την ελληνοτουρκική φιλία, είχε πει ότι οι δύο λαοί πρέπει να περάσουν από μία χιλιετία συγκρούσεων σε μία χιλιετία φιλίας.

Πέρυσι, μέσα ενημέρωσης και πολιτικοί κατακεραύνωναν τον Προβόπουλο, τον πρόεδρο της Τράπεζας Ελλάδος. Τι είχε κάνει ο ανάλγητος τραπεζίτης; Ήθελε να καταργηθούν τα ΚΑΠΗ, έστελνε τους συνταξιούχους μας στον Καιάδα. Τι είχε πει στ’ αλήθεια ο κ. Προβόπουλος; Είχε πει πως αν έχουμε φτάσει στο σημείο να κόβουμε τις συντάξεις, να καταργούμε δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, πρέπει πρώτα να περιορίσουμε άλλα έξοδα, όπως τις εκδρομές των ΚΑΠΗ στο εξωτερικό. Τι ήταν όμως αυτό που στ’ αλήθεια είπε ο κ. Προβόπουλος, η πραγματική αιτία της επίθεσης που δέχτηκε; Δεν αναφερόταν, στην πραγματικότητα, ούτε στους συνταξιούχους ούτε στα ΚΑΠΗ. Αυτό που έλεγε ήταν ότι η δήθεν κοινωνική πολιτική που λέμε ότι έχουμε είναι στην πραγματικότητα πελατειακές σχέσεις καλυμμένες που διανέμουν το κρατικό χρήμα. Τις ίδιες μέρες η δικαιοσύνη διενεργούσε έρευνα για παράτυπες αναθέσεις εκατομμυρίων σε ταξιδιωτικά γραφεία. Αποκάλυψε ακόμα ότι οι μεταφορές μαθητών με τουριστικά λεωφορεία αγγίζουν τη λεηλασία, το κόστος αυξάνεται κάθε χρόνο, έφτασε τα 280 εκατομμύρια και πως έχει γίνει πιο συμφέρον για το κράτος να χαρίζει κάθε χρόνο ένα αυτοκίνητο σε κάθε μαθητή. Ότι οι κοινωνικές δαπάνες της Γραμματείας Νέας Γενιάς μετατρέπονται σε εκδρομές με ιστιοπλοϊκό για τις κομματικές οργανώσεις των πανεπιστημίων. Μέτρα τώρα πόσα συμφέροντα θίχτηκαν απ’ αυτές τις δηλώσεις για να καταλάβεις πού οφείλεται η επίθεση που ακολούθησε.

Αλλά και η άλλη περιβόητη φράση «μαζί τα φάγαμε», έχει ενδιαφέρον. Για να δούμε, αν εσύ δεν τα έφαγες μαζί με τον Πάγκαλο, θυμώνεις; Το αντίθετο, μάλλον, επιβεβαιώνεσαι, λες επιτέλους, άρχισαν να το παραδέχονται. Γιατί δεν πιστεύεις βέβαια ότι τα έφαγε μόνος του ο Πάγκαλος 300 δις παϊδάκια στην Ελευσίνα, ούτε ο Καραμανλής σουβλάκια στη Ραφήνα. Ξέρεις πολύ καλά τι συνέβαινε τόσα χρόνια. Το ξέρεις όταν πληρώνεις «φακελάκια» στη δήθεν δωρεάν υγεία που σου λένε ότι έχεις, φροντιστήρια στη δήθεν δωρεάν παιδεία, «γρηγορόσημα» στην κάθε συναλλαγή σου με το αδηφάγο δημόσιο. Υπάρχει κανείς σήμερα που δεν ξέρει για το ελληνικό, κομματικό, πελατειακό κράτος;
Αυτοί που θυμώνουν, είναι αυτοί που τα έφαγαν μαζί με τον Πάγκαλο. Είναι οι δυσαρεστημένοι κομματικοί πελάτες που βλέπουν ότι η χρεοκοπία του δημοσίου απειλεί το καθεστώς που τους συντηρούσε τόσα χρόνια. Και φωνάζουν, γιουχάρουν, προπηλακίζουν, προσπαθώντας με μια αντιπολιτική, αντικοινοβουλευτική, αντιδημοκρατική εντέλει ρητορική, να μας πείσουν ότι το πρόβλημα περιορίζεται στους «300 που τα έφαγαν απ’ τον κοσμάκη», στο «μπουρδέλο τη Βουλή», στους «κλέφτες» πολιτικούς, στους προδότες. Ώστε κρυμμένοι πίσω από το λιντσάρισμα των «κακών», να διατηρήσουν οι ίδιοι όσο μπορούν τα προνόμιά τους, να μείνουν ανέπαφες οι δομές που γεννούν συνεχώς τη χρεοκοπία.
Δεν μου είναι ιδιαίτερα συμπαθείς οι πολιτικοί που αφού οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ, τώρα άνετοι, σχολιάζουν την πραγματικότητα ως παρατηρητές, χωρίς να παίρνουν ούτε καν μια άδεια άνευ αποδοχών, έτσι ως δείγμα ευαισθησίας. Μου είναι ακόμα λιγότερο συμπαθείς, όμως, εκείνοι οι «αγανακτισμένοι πολίτες» που τους προπηλακίζουν. Γιατί γιουχάρουν τους πρώην εκλεκτούς τους όχι για όσα έκαναν, αλλά γιατί δεν μπορούν να τα συνεχίσουν κι άλλο. Κατηγορούν τους πολιτικούς, τους ξένους, την Τρόικα, την Ευρώπη, γιατί τους χαλάει το παραμύθι. Μόνο που το δικό τους ευχάριστο παραμύθι ήταν η χρεοκοπία όλων μας.

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Είπαμε οικονομία αλλά όχι κι έτσι

Ανησύχησα διαβάζοντας το άρθρο του Ζαχαρία Ζούπη για το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου μας.
Κάτω από τον βαρύγδουπο τίτλο «πλασματικό το τεχνικό πρόγραμμα του Δήμου» και υπότιτλο «Το Τεχνικό Πρόγραμμα περιέχει 286 έργα με πίστωση για φέτος 0,01€» υπάρχει μια ιδιαίτερα ανησυχητική κριτική από τους πυλώνες της αντιπολίτευσης, τους Αλέκο Χρυσό, Ζαχαρία Ζούπη και Κώστα Κούβαρη οι οποίοι το σφυροκόπησαν, γιατί περιέχει 286 έργα με συνολική πίστωση δύο ευρώ και ογδόντα έξι λεπτά.
Τι στο διάολο. Είπαμε οικονομία αλλά όχι κι έτσι.
Τι θα πρωτοβγάλουν οι εργολάβοι, τι θα δώσουν στους εργαζόμενους και τι αποτέλεσμα θα δούμε.
Όντως ανησύχησα.
Και το ζήτησα να το διαβάσω και γω, με τα ίδια μου τα μάτια.
Τι λέει το τεχνικό πρόγραμμα;
180.944.432
Ολογράφως: εκατόν ογδόντα εκατομμύρια, εννιακόσιες σαράντα τέσσερεις χιλιάδες, τετρακόσια τριάντα δύο ευρώ.
Αυτός είναι ο στόχος της δημοτικής αρχής στα έργα που περιγράφει αναλυτικά και στα οποία ανοίγει κωδικούς.
Επειδή όμως κανείς δεν ξέρει, ούτε ο Ζαχαρίας, ούτε ο Δήμαρχος, ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Στρος Καν, τι ποσά θα έρθουν στο Δήμο, το τεχνικό πρόγραμμα δεν πιστώνει ένα προς ένα τα έργα που περιγράφει ο προγραμματισμός της δημοτικής αρχής.
Κάθε κονδύλι αφού θα επιτυγχάνεται η εισαγωγή του στο Δήμο, τότε θα πηγαίνει στο αντίστοιχο έργο.
Συνήθως, και μέχρι τώρα, οι δήμαρχοι λέγανε πχ: «οδοσήμανση οδών του Δήμου προϋπολογισθείσα δαπάνη 177.000 ευρώ, προτεινόμενη πίστωση 177.000».
Και από πού θάρθουν ορε παλικάρια τα λεφτά;
Γράψε και σκάσε. Θα τα βρούμε.
Κι αν δεν τα βρίσκαμε, το ξαναβάζαμε του χρόνου.
Αυτή είναι η ποιοτική διαφορά με φέτος.
Ξέρουμε ότι ο δήμος δεν έχει δραχμή.
Δεν κοροϊδεύουμε κανέναν.
Ξέρουμε ότι πρέπει να βρούμε 181 εκατομμύρια για ολόκληρο το επιθυμητό πρόγραμμα.
Όσα καταφέρουμε να βρούμε θα χρησιμοποιήσουμε.
Απλώς δεν κάνουμε τους τσάμπα μάγκες.
Αααα ρε Ζάχο, δεν γίνεται ρε παιδί μου να θέλεις να βγάλεις από την μύγα ξύγκι.
Τώρα θα λέω και γω «… αυτό το παιδί, δεν μπορείς να του ‘χεις εμπιστοσύνη. Όλο μια υπερβολή είναι»

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

καθαριότητα... και πράσινα άλογα.

«Η υπηρεσία καθαριότητας είναι η βιτρίνα του κάθε Δήμου» λέμε, και όλοι συμφωνούμε.
Δεν είναι απλώς η βιτρίνα. Είναι μια από τις σπουδαιότερες υπηρεσίες που προσφέρει η δημοτική οργάνωση στους πολίτες της και επι πλέον είναι ανταποδοτική.
Οι δημότες πληρώνουν άμεσα γι αυτή την υπηρεσία, ενώ για μια σειρά άλλων υπηρεσιών η πληρωμή είναι έμμεση, μέσω των χρημάτων που δίνει από τους φόρους η κεντρική κυβέρνηση.
Αυτά όλοι τα ξέρουμε.
Όλοι ξέρουμε ότι κάθε δημοτική αρχή το πρώτο που (πρέπει να) κοιτά είναι η καθαριότητα.
Το ξέρουν και οι πολίτες, απλώς δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σπουδαίο για την καλυτέρευση ή την χειροτέρευση της, το ξέρει και η αντιπολίτευση που λίγα μπορεί να κάνει επίσης ανάλογα με την πολιτική ωριμότητα της, το ξέρουν και οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα οι οποίοι το εκμεταλλεύονται κατά το δοκούν.
Τα γεγονότα στο δήμο της Αθήνας, κυρίως στο δήμο της Θεσσαλονίκης, αλλά και στον δικό μας είναι αδιάψευστα.
Και επί πλέον, το κλείσιμο της χωματερής κάθε λίγο, και όσο επιδεινώνεται η οικονομική κατάσταση τόσο και συχνότερα, κάνει την κατάσταση αφόρητη.
Η καθαριότητα παραδοσιακά ήταν το σκαλοπάτι των εργαζομένων για να μπουν σε κάποιον δήμο με σύμβαση, να μονιμοποιηθούν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αφού κάνουν και τις αναγκαίες απεργίες και πολλοί απ’ αυτούς να μεταφερθούν σε άλλη υπηρεσία.
Όσοι έχουν τα λιγότερα προσόντα, ή τις λιγότερες γνωριμίες παραμένουν στην υπηρεσία καθαριότητας, αλλά πάντα με τους δικούς τους όρους, και επαφίεται στην ικανότητα του εκάστοτε προϊστάμενου να διαχειρίζεται τις σχέσεις του με τους εργαζόμενους με τέτοιο τρόπο ώστε να βγαίνει προς τα έξω η εικόνα και η ουσία που πρέπει.
Και σταθερά ενισχύεται η υπηρεσία με νέους συμβασιούχους για να διατηρείται ο κύκλος.
Ο φαύλος.
Ενδεικτικό είναι το κόστος που αναφέρει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης.
Η διαχείριση ενός τόνου σκουπιδιών κοστίζει 280 ευρω το χρόνο, ενώ η ανάθεση του σε ιδιωτική εταιρεία θα κοστίζει στο Δήμο 120 ευρω.
Το 40% δηλαδή.
Και ποια είναι η διαφορά;
Εδώ βγαίνουν τα μαχαίρια.
Η μόνη διαφορά κατά την γνώμη μου στο επίπεδο της εργασίας είναι, ότι οι εργαζόμενοι δεν θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά του ιδιωτικού τομέα, δηλαδή στο ΙΚΑ.
Αν υπάρχει κι άλλη, ευχαρίστως να την κουβεντιάσουμε.
Αλλά με τίποτα δεν πιστεύω ότι η καθαριότητα μπορεί να γίνει χειρότερη.

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

"Για ένα άλλο κόμμα της Αριστεράς"

Η ομιλία του Γεράσιμου Γεωργάτου στο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς:

Αν θέλουμε να γίνουμε «ένα άλλο κόμμα της Αριστεράς», όπως τόνισε ο πρόεδρος στη χθεσινή του ομιλία είναι πολλά αυτά που θα πρέπει να υπερβούμε, να έρθουμε σε ρήξη, να αφήσουμε πίσω μας, τόσο ως πολιτική αντίληψη και φιλοσοφία, αλλά και ως πρακτική. Είναι φυσικό σε ένα πολιτικό εγχείρημα που βρίσκεται στην αρχή του, το ζήτημα της φυσιογνωμίας και της ταυτότητας, να είναι καθοριστικό. Γιατί αυτό που είσαι, είναι αυτό που θέλεις να κάνεις.

Η Αριστερά λοιπόν είναι κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των συνιστωσών της, από την κομμουνιστική και ευρωκομμουνιστική εκδοχή της, με τις οποίες η ΔΗΜ.ΑΡ. πρέπει να λύσει οριστικά τους λογαριασμούς της. Χρειάζεται κριτικός αναστοχασμός του παρελθόντος για την πορεία στο παρόν και στο μέλλον. Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός που ορίσαμε ως θεμελιώδες φυσιογνωμικό χαρακτηριστικό μας, όλοι συνομολογούμε ότι δεν έχει καμιά σχέση με το μπολσεβίκικο μοντέλο της έξωθεν, άνωθεν και βίαιης επιβολής του σοσιαλισμού στην κοινωνία. Ο Τσόμσκι μάλιστα έχει χαρακτηρίσει τον Λένιν ως τον μεγαλύτερο εχθρό του σοσιαλισμού. Δημοκρατικός σοσιαλισμός σημαίνει όμως και ρήξη με ό,τι αποκαλούμε «δρόμος προς τον σοσιαλισμό», έστω και δημοκρατικός, γιατί ο δρόμος οδηγεί σε ένα τέλος, σε ένα σκοπό, και εδώ ο μπολσεβικισμός των σταδίων διασταυρώνεται με τον ευρωκομμουνισμό.

Για μας, δημοκρατικός σοσιαλισμός σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένας ντετερμινισμός, καμιά εσχατολογία, κανένα τέλος της ιστορίας, ούτε αστικό φιλελεύθερο (όπως διακήρυξε ο Φουκουγιάμα), ούτε σοσιαλιστικό μέσω «σταδίων» ή κάποιου δρόμου που καταλήγει οριστικά σε κάποιο παράδεισο. Για μας, δημοκρατικός σοσιαλισμός είναι ένα ανοιχτό σύστημα όπου αξίες όπως η ισότητα και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις προωθούνται σε συνθήκες απόλυτου σεβασμού του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πλαισίου. Και εδώ, η δική μας αντίληψη διασταυρώνεται και ενσωματώνει την παράδοση του πολιτικού φιλελευθερισμού. (γι’ αυτό δεν θέλουμε να καεί το μπ…. η Βουλή!)
Αυτά όμως, δεν λέγονται για λόγους εγκεφαλικής αυτοϊκανοποίησης, αλλά επειδή έχουν συγκεκριμένες πρακτικές συνέπειες. Η πρώτη, αφορά τη σχέση μας με άλλες πλευρές και φορείς της Αριστεράς. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε απόλυτα ότι δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν οι εξετάσεις «αριστεροσύνης» στις οποίες θέλουν να μας υποβάλλουν άλλες πλευρές και φορείς της αριστεράς, με τις οποίες ελάχιστη σχέση μπορούμε να έχουμε.

Δεν μας αφορά ο νέος μπολσεβικισμός που εκπέμπεται και διακηρύσσεται από δυνάμεις εντός ΣΥΝ, δεν θέλουμε η πλατεία Συντάγματος να γίνει η πλατεία Ταχρίρ, δεν μας αφορούν δυνάμεις που παλεύουν για τη διάλυση της ΕΕ, ούτε δυνάμεις που θεωρούν ότι ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται αλλά μόνο ανατρέπεται από την εργατική τάξη, και δεν μας αφορούν όσοι υπερασπίζονται τη βία. Ο ριζοσπαστικός μαξιμαλισμός εύκολα καταλήγει στην αφέλεια. Ο λαός δεν είναι διαθέσιμος για επανάσταση δυο φορές τη βδομάδα!

Ένα δεύτερο πρακτικό ερώτημα που προκύπτει από την αντίληψή μας για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό είναι σε ποια ευρωπαϊκή οικογένεια θέλουμε να ενταχθούμε. Ερώτημα που δεν μας απασχόλησε συστηματικά κατά τον προσυνεδριακό διάλογο και σπεύδω να τονίσω ότι η συζήτηση πρέπει να ανοίξει τώρα και να παραμείνει ανοιχτή για οριστικοποίηση στο κοντινό μέλλον. Με την ευκαιρία, να παραθέσω κάποια δεδομένα:

Παρακολουθήσαμε το τελευταίο συνέδριο του ΚΕΑ στο Παρίσι. Κυρίαρχη ήταν η κομμουνιστική ρητορική και η ρητορική τύπου ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και το die Linke έχει υποχωρήσει. Επιπλέον, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τις τρικλοποδιές και τις απόπειρες αποκλεισμού μας ή «συμμόρφωσής» μας από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Στο τριήμερο συνέδριο του ΚΕΑ στο Παρίσι, ο Συνασπισμός φρόντισε να μη μας δοθεί ο λόγος, ούτε για 3 λεπτά που ζητούσαμε για να παρουσιάσουμε το κόμμα μας. Ενδεικτικό είναι και το άρθρο στην Αυγή (Στέλιος Παππάς, 30/3/11), «σε ποιο ευρωπαϊκό κόμμα θα ενταχθεί η ΔΗΜ.ΑΡ.; στο ΚΕΑ; Αν χτυπήσει την πόρτα του, θα πρέπει να γνωρίζει ότι την πόρτα θα την ανοίξει ο ΣΥΝ».

Υπάρχει ακόμα η αναδυόμενη σε δύναμη οικογένεια των ευρωπαίων Πράσινων, όπου ανεξάρτητα από τις εγχώριες σχέσεις μας με το αντίστοιχο κόμμα των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, πρέπει να την δούμε πολύ θετικά και σοβαρά. Γι’ αυτό, αν και δεν έχω υπογράψει, συμφωνώ με τις σκεψεις που υπάρχουν και το κείμενο που κυκλοφορεί για την προσθήκη της Οικολογίας δίπλα στον τίτλο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και την ανάπτυξη και εμβάθυνση της οικολογικής διάστασης στις θέσεις μας.

Τρίτη πρακτική συνέπεια της αντίληψής μας για τον δημοκρατικό σοσιαλισμό αφορά την πολύπαθη σχέση μας με το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα με αυτό που ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη, για όλες τις εκδοχές της αριστεράς στην Ελλάδα, η σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται εκτός πλαισίου, δεν ανήκει στην αριστερή οικογένεια, ούτε καν στη μεταρρυθμιστική εκδοχή της. Αντιθέτως, για μας, για τη δημοκρατική, μεταρρυθμιστική αριστερά, δεν μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο. Ας τελειώνουμε με αυτό το σύμπλεγμα. Φυσικά και δεν μπορούμε να έχουμε καμιά σχέση με το ΠΑΣΟΚ της συντηρητικής διολίσθησης και κυρίως με το βαθύ ΠΑΣΟΚ του λαϊκισμού που οδήγησε τη χώρα, εναλλασσόμενο με τη ΝΔ, σε τραγικό αδιέξοδο. Όμως, όπως διακηρύσσουμε ότι δεν πάμε εμείς σ’ αυτό, ας προσέχουμε και οι ίδιοι να μη φέρουμε εκείνο σε μας. Οποιαδήποτε σχέση και συμμαχική συμπόρευση, όχι μόνο με το ΠΑΣΟΚ αλλά και με οποιοδήποτε κόμμα, ορίζεται καθαρά από το κείμενο θέσεων ότι προϋποθέτει: πολιτικό πρόγραμμα – πολιτικές θέσεις και φερεγγυότητα προσώπων. Να τα τηρήσουμε.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ γεννήθηκε εν μέσω κρίσης, και σε συνθήκες κρίσης οι πολίτες για να σε εμπιστευτούν θέλουν αλήθειες και καθαρές κουβέντες χωρίς εκπτώσεις για όλα τα μείζονα και ελάσσονα ζητήματα, για την επέμβαση στη Λιβύη, για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και τις συντεχνίες, για το μνημόνιο. Μόνο μέσα από την αλήθεια και την αναγνώριση της πραγματικότητας ενηλικιώνεσαι και γίνεσαι μια κυβερνώσα και όχι κυβερνητική αριστερά. Να μην αντικαταστήσουμε τον ανέξοδο επαναστατισμό του ΣΥΡΙΖΑ με έναν ανέξοδο μεταρρυθμισμό.

Ένα ΟΧΙ στο Μνημόνιο δεν απαντά στα προβλήματα. Να αναγνωρίσουμε ότι στο Μνημόνιο περιλαμβάνονται και μέτρα που θα έπρεπε να είχαμε πάρει από μόνοι μας. Η κοινωνία το αναγνωρίζει και περιμένει. Περιμένει το σχέδιο και τις προτάσεις για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και έξοδο από την κρίση. Γι’ αυτό δεν εξεγείρεται με την ένταση και την έκταση που συμβαίνει σε άλλες περιοχές της Ευρώπης. Γιατί αναγνωρίζει ότι πρέπει να λύσει προβλήματα και να φτάσει στο επίπεδο οργάνωσης και λειτουργίας εκείνων των χωρών. Κατανοεί επίσης η κοινωνία ότι απαιτείται αλλαγή του ευρωπαϊκού πλαισίου άσκησης πολιτικής.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αριστερά της ευθύνης δεν σημαίνει μια light και καθωσπρέπει αριστερά. Πρέπει να ασκούμε διαρκώς ριζοσπαστική κριτική στο νεοφιλελεύθερο καζινο-καπιταλισμό, και να προωθούμε μια πολιτική ρήξης με τον ανώνυμο δεσποτισμό των αγορών, καταθέτοντας ταυτόχρονα τις μεταρρυθμιστικές μας προτάσεις.
Για μένα, το πρώτο μας συνέδριο θέτει τις βάσεις ενός σύγχρονου, σοβαρού μεταρρυθμιστικού κόμματος που μέχρι σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει, ώστε η κρίση να αποτελέσει αφορμή για την έναρξη ενός μεταρρυθμιστικού κύκλου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, αντί για την ισχυροποίηση της νεοσυντηρητικής ηγεμονίας. Τότε θα έχουμε πετύχει. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από μια ιδέα που έχει έρθει η ώρα της, αρκεί να υπάρχει και το πολιτικό υποκείμενο που θα την προωθήσει.