Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Ανάπλαση ή πίστα;

Η πιο κάτω ανάρτηση στο http://e-keratsini-drapetsona.blogspot.gr/ με την παραπομπή που κάνει, καθώς και το σημερινό ρεπορτάζ από το http://www.portnet.gr/component/content/article/11035-ktzavaras-gazia-ston-tourismo-me-th-formula.html δημιουργούν ένα καθόλου καλό κλίμα ανασφάλειας για τα σχέδια που υπάρχουν, γύρω από το τεράστιο θέμα της Ανάπλασης της πρώην βιομηχανικής περιοχής της Δραπετσώνας.
Είναι κοινή πεποίθηση ότι η επένδυση στη δημιουργία πίστας για την διεξαγωγή αγώνων φόρμουλα 1 βρίσκεται μακριά από τις αντιλήψεις, τις επιθυμίες, τις ελπίδες, όσων έχουν ασχοληθεί και αγωνιστεί για την ανάπλαση της περιοχής δεκαετίες τώρα.
Είναι μακριά ακόμη και από την πρόταση της σημερινής επιτροπής ανάπλασης όπως διαμορφώθηκε σε αρκετές συνεδριάσεις της, αν και απέφυγε να κατονομάσει ρητά την άρνηση της για την δημιουργία πίστας, ακολουθώντας την λογική διαπίστωση, ότι η πίστα αποκλείεται από την ίδια την φύση της πρότασης.
Και μόνον ότι στόχος στην διαπραγμάτευση του δημοτικού συμβουλίου με τους ιδιοκτήτες είναι η δημιουργία ενιαίου πάρκου 400 περίπου στρεμμάτων ενώ η μελέτη της πίστας «δίνει» ανώτερο πράσινο τα 200 στρέμματα, το μισό δηλαδή, που όσο κι αν προχωρήσει σε συμβιβασμούς το δημοτικό συμβούλιο είναι αδύνατον να το πετσοκόψει τόσο, αποτελεί ένα καλό σημείο άμυνας και άρνησης.
Όλα όμως δείχνουν ότι τίποτα δεν πρέπει να μας καθησυχάζει.
Η αναφορά του νέου υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κώστα Τζαβάρα από το πουθενά, και όντας τελείως άσχετος με το θέμα, δείχνει ότι τα υπόγεια ρεύματα που επιθυμούν να διαμορφώσουν το φιλέτο του λεκανοπεδίου προς αυτή την κατεύθυνση, κινούνται διαρκώς και σε υψηλό επίπεδο.
Νομίζω ότι ο Γιώργος Τσιρίδης, δημοτικός σύμβουλος, με την ιδιότητα του γραμματέα της επιτροπής ανάπλασης, , οφείλει να κάνει έστω και τώρα κατακαλόκαιρο έναν κύκλο διαβούλευσης και να καλέσει σε συνεδρίαση την επιτροπή.
Θέλω να επισημάνω, ότι ο Νίκος Μπεάζογλου πρώην δήμαρχος Δραπετσώνας, στην τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής είχε εκφράσει την επιθυμία να μπει στην πρόταση προς το δημοτικό συμβούλιο το απαγορευτικό για την δημιουργία πίστας φόρμουλα 1, αλλά με το πιο πάνω σκεπτικό ότι «αποκλείεται εκ των πραγμάτων» και εγώ προσωπικά είχα συνταχθεί με όσους αρνήθηκαν.
Φαίνεται έκανα λάθος.

Η ανάρτηση από το http://e-keratsini-drapetsona.blogspot.gr/

Είναι άχαρο αυτό το ανόητο θέμα της φόρμουλα 1, όμως συνέχεια και συνέχεια αναπαράγεται από διάφορα μπλογκ με προφανή στόχο να το κρατούν ανοικτό.
Αυτή η ανάρτηση είναι μεν του Ιουνίου, αλλά αναπαράγεται κάθε 15 μέρες περίπου και από διαφορετικό μπλογκ.
Και πιο είναι το σοβαρό της σημείο;
Οι συνεχείς άγνωστες πρωτοβουλίες όσων εμπλέκονται στην προσπάθεια, του δημάρχου περιλαμβανομένου, που καταλήγουν να …καταγγέλλουν μέχρι και τον Ανωμερίτη του ΟΛΠ ως …ανακόλουθο.
Ενώ στην παράγραφο που γράφει:
… «Ο κ. Γ. Ανωμερίτης επανέλαβε προς τον Δήμαρχο την υπόσχεσή του για παραχώρηση στον Δήμο της έκτασης που ανήκει στον Ο.Λ.Π. και αφορά το παραλιακό μέτωπο στην περιοχή των Λιπασμάτων, συνολικού εμβαδού 93.750τμ και την υποστήριξη του στην πρόταση για διοργάνωση Αγώνων F1 στο Λιμάνι…
Κάνει σαφές, ότι η μεν επιτροπή ανάπλασης αγωνίζεται και χαιρετίζει τις προσπάθειες του δήμου να ανακτήσει την ακτογραμμή, ο δε δήμαρχος έχει στο μυαλό του το πρώτο επιτυχές βήμα για την υλοποίηση του σχεδίου της φόρμουλα.
Δεν ξέρω αν αξίζει, όσοι μετέχουν στην επιτροπή ανάπλασης να δίνουν μελλοντικό άλλοθι σε αυτό τον σχεδιασμό.

εδώ η ανάρτηση:
http://www.econews.gr/2012/06/07/formula-1-drapetsona/


Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

με τα μάτια ...του Τσιρίδη

Μαθαίνω άσχημα νέα για τη Δημοτική Αρχή. Στις 10 μέρες που έλειψα έγινε ένα δημοτικό συμβούλιο όπου βγήκαν πολλά πράγματα στην επιφάνεια και έγιναν γεγονότα γύρω από τη ΔΗΚΕΠΑ που κι αυτά έδειξαν πολλά. Κυρίως όμως, με την επιστροφή μου, έγινα αποδέκτης πληροφοριών που δείχνουν μια προϊούσα κατάπτωση της Διοίκησης σαν συλλογικού οργάνου, με συμπτώματα πολιτικής ασυμφωνίας πολλών με πολλούς, με πολλά προβλήματα οικονομικής φύσης, με κάποια προβλήματα διαφθοράς, που δεν συνιστούν ακόμη σκάνδαλα αλλά δείχνουν ότι έχει χαθεί ο έλεγχος. Υπάρχουν και πολλά κουτσομπολιά που θα ήταν αδιάφορα και αμελητέα αν δεν συμπλέκονταν και με συμπεριφορές που τα επιβεβαιώνουν.


Τα γράφω αυτά χωρίς να επιχαίρω γιατί καθόλου δεν επιθυμώ την διάλυση της δημοτικής αρχής και δεν πιστεύω ότι θα είναι για το καλό της πόλης. Εξ άλλου την συμπάθειά μου για τη δημοτική αρχή και τον επικεφαλής της την έχω εκφράσει δημόσια αρκετές φορές και δεν είναι κάτι που το ισχυρίζομαι αιφνιδίως για να την θάψω με την άνεσή μου κατόπιν. Ο Τζανής είναι ένας δραστήριος και έξυπνος άνθρωπος, γρήγορος και με καλές προθέσεις, και επομένως δεν μου αρέσει καθόλου η δύσκολη θέση στην οποία –πιθανολογώ- ότι έχει βρεθεί.


Αλλά ας γίνω πιο συγκεκριμένος:


Ένα σοβαρό πρόβλημα συνοχής αντιμετώπισε αυτή η δημοτική αρχή εξ αιτίας του κ. Ευγενίου που έχει οριστεί από τον δήμαρχο σαν γενικός γραμματέας στον δήμο. Έχουν ακουστεί πολλά για τον “κύριο γενικό” όπως τον αποκαλούν, άλλοι για να τιμήσουν τον ρόλο του και το αξίωμά του κι άλλοι περίπου με τον τρόπο που λέμε καμιά φορά για κάποιον “ο ακατανόμαστος”. Ο κύριος γενικός είναι βέβαιο ότι είναι ξερό κεφάλι. Βράχος κατά φαινομένων φαβοριτισμού και διαφθοράς αλλά και πολύ άδικος σε κάποιες επιλογές του, έχει συνασπίσει απέναντί του τους έντιμους (που τους απαξιώνει) αλλά και τα λαμόγια (που τα φρενάρει), τους χαζούς (που δεν τον καταλαβαίνουν) αλλά και τους έξυπνους (που δεν τους καταλαβαίνει) και ούτω καθ’ εξής. Με λίγα λόγια τους έχει σχεδόν όλους απέναντί του εκτός από τον δήμαρχο που μέχρι τώρα τον στηρίζει με νύχια και με δόντια και μερικούς θαυμαστές του (εκ των οποίων ένας είναι φίλος μου). Όπως έγραψε ο Μανώλης Γλαμπεδάκης, που είναι βασικό στέλεχος της παράταξης του Τζανή “Καλημέρα”, αλλά και άλλα μπλογκ, πριν δεκαπέντε περίπου μέρες είχε εκδηλωθεί λευκή "απεργία αντιδημάρχων" (!!!) που δεν δούλευαν εις ένδειξη διαμαρτυρίας για τις επιλογές του κυρίου γενικού. Λέγεται ότι ο Τζανής έχει υποσχεθεί ότι τον Σεπτέμβριο θα τον βγάλει από την θέση του. Κι άλλη μια φορά ο γενικός παραιτήθηκε αλλά επανήλθε χωρίς να ξέρει κανείς γιατί πραγματικά έφυγε και γιατί πραγματικά γύρισε.


Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα έχει δημιουργηθεί με την δημιουργία μια ομάδας πίεσης από συμβούλους που έχει απόψεις για το πως πρέπει να πάει ο δήμος (είναι θετικό το ό,τι έχει άποψη) αλλά που είναι μαύρο πανί για τους υπόλοιπους, τους εκτός ομάδας, που είναι βέβαια και οι συντριπτικά περισσότεροι. Αυτό το πρόβλημα είναι κλεισμένο στο εσωτερικό των τειχών, αν όμως βγει προς τα έξω απειλεί να διαλύσει εντελώς την δημοτική αρχή.
Το πλέον εμφανές πρόβλημα είναι οι τέσσερις ανεξαρτητοποιήσεις που συνοδεύονται από αρκετές (3-4 εμφανείς) λευκές ψήφους ή απουσίες συμβούλων σε κρίσιμα θέματα που δείχνουν ότι ίσως το νούμερο τέσσερα αυξηθεί σύντομα. Στο δημοτικό συμβούλιο συχνά οι ψηφοφορίες ακόμα και για όχι σπουδαία θέματα καταντούν γκραν γκινιόλ. Το σύστημα διοίκησης των δήμων όμως διασυνδέει την εκτελεστική με την ρυθμιστική (νομοθετική θα λέγαμε) εξουσίες με τρόπο που η μια μπορεί να βάζει τρικλοποδιές στην άλλη. Μια διοίκηση με τα παραπάνω προβλήματα που θα παραπατά και στο δημοτικό συμβούλιο θα πάψει να είναι πρακτικά βιώσιμη.


Ο δήμαρχος υπεραμύνεται κάθε φορά της καθαρότητάς του και ότι δεν τρώει χρήματα από τον δήμο αλλά βάζει. Αυτό είναι αλήθεια, όμως δημιουργεί προβλήματα. Πρώτον θυμίζει σε κάποιους ότι φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης. Να ξαναπώ εδώ με έμφαση ότι ο δήμαρχος μέχρι στιγμής έχει βάλει από την τσέπη του και σε περιπτώσεις που μπορούσε να κάνει προσωπικό ταμείο έστρεψε το χρήμα στο ταμείο του δήμου. Όμως έδειξε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ τέτοιο χρήμα και αφήνει στον καθένα την δυνατότητα να πει ο,τιδήποτε, όχι τώρα αλλά, κάποια πιο κρίσιμη στιγμή που ο Τζανής θα βρίσκεται σε δυσχερή θέση και δεν θα ακούγεται η απάντησή του. Ακόμη αυτή η επαναλαμβανόμενη δήλωσή του ότι είναι καθαρός την στιγμή που στο δημοτικό συμβούλιο γίνεται λόγος για τιμολόγια-μαϊμού κλπ. δείχνει ότι κάποιοι άλλοι κινούνται στον ρυθμό της διαφθοράς και υποσκάπτει την συνοχή του συνδυασμού του. Δεν λέω να σταματήσει να υπεραμύνεται της καθαρότητάς του αλλά να φροντίσει να μην υπάρχει περιθώριο για τιμολόγια μαϊμού και για αδικαιολόγητες πληρωμές. Όχι λέγοντας "εγώ δεν φταίω θα διατάξω έρευνα" αλλά σταματώντας τα φαινόμενα προληπτικά. Το θέμα δηλαδή δεν είναι αν ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΓΙΖΟΥΝ τα τιμολόγια –μαϊμού και οι αδικαιολόγητες πληρωμές αλλά ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, γιατί αν υπάρχουν τότε θα φτάσουν αναπόφευκτα και σε αυτόν, είτε αληθινά είτε συκοφαντικά.


Θα μπορούσα να γράψω πολλά, όμως νομίζω πως δεν έχει νόημα. Ούτε “σύμβουλος ορθής πολιτικής” έχω αυτοδιοριστεί. Απλά στεναχωριέμαι που βλέπω ένα οικοδόμημα, το “Καλημέρα”, που είχε κτιστεί σε ελπιδοφόρες βάσεις, έστω και αν ήταν έξω από τον δικό μου συνδυασμό, τώρα καταρρέει. Δεν έχω μιλήσει καθόλου με τον δήμαρχο, ούτε ένα καλημέρα σε ένα διάδρομο δεν έχει τύχει να ανταλλάξουμε τον τελευταίο καιρό (τουλάχιστον από την ημέρα της συνεδρίασης της Επιτροπής Ποιότητας και της προτελευταίας Επιτροπής Ανάπλασης που έγιναν την ίδια μέρα). Έτσι δεν ξέρω ούτε ποια είναι η διάθεσή του ούτε αν έχει κάποιο σχόλιο για όλη αυτή την κατάσταση. Πιστεύω όμως ότι θα βρίσκεται σε άσχημο κλίμα καθώς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα.


Από την κατάρρευση του “Καλημέρα” φοβάμαι ότι δεν θα επωφεληθεί ούτε η “Αναγέννηση” που μπορεί να επιχειρηθεί να γίνει πλυντήριο αμαρτιών για να εξαγνίσει συμπεριφορές και πράξεις. Ήμουν υπέρ της ύπαρξης σταθερών και μεγάλων σχημάτων για την αποφυγή των κεντρόφυγων συμπεριφορών, αυτό όμως το σχήμα απέτυχε στην κεντρική πολιτική σκηνή και είναι πιθανό να αποτύχει και σε δημοτικό επίπεδο. Μόνο με ισχυρές δόσεις ανανέωσης θα μπορέσουν τα υπάρχοντα σχήματα να επιπλεύσουν. Για τον Τζανή δεν βλέπω δυναμική προσέλκυσης νέων στελεχών, αντίθετα βλέπω αποσυσπείρωση. Για τον Ζούπη επίσης δεν έχω ακόμη διακρίνει κάτι τέτοιο, αλλά αυτός είναι αντιπολίτευση και έχει χρόνο. Για το ΚΚΕ βλέπω να έχει τραυματιστεί σοβαρά από το εκλογικό αποτέλεσμα του καλοκαιριού και για τον Μελά διακρίνω μια αφασία η οποία όμως δεν είναι πρωτόγνωρη καθώς έτσι πορεύτηκε και στις άλλες του δυο αντιπολιτευτικές περιόδους ο Φώτης. Μόνος αεράτος σήμερα ο Σύριζα που δεν έχει απώλειες αφού έχει διαχωρίσει την θέση του από τον Τζανή, έχει μαζέψει ποσοστά αξιόλογα στις εθνικές εκλογές που κάνουν τον Τσίπρα πρωταγωνιστή και έχει δυνάμεις είτε παλιές είτε νέες να παίξει στο δημοτικό επίπεδο. Επίσης αεράτη είναι και η Δημαρ με την ίδια ποιότητα όπως ο Σύριζα (σε πρόσωπα, κύρος) αλλά με μικρότερη ποσότητα σε όλα (ποσοστά, παρέμβαση). Υπάρχουν πάντως δύο τουλάχιστον χρόνια ακόμη μέχρι τις εκλογές και το πολιτικό σκηνικό είναι πολύ ρευστό, έτσι όλα μπορούν να γίνουν, από τα πιο πιθανά μέχρι τα πιο απίθανα, όπως π.χ. ο Τζανής να ανακάμψει, η ΔΗΚΕΠΑ να διασωθεί, ο Σύριζα να καταποντιστεί κλπ.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

ΔΗΚΕΠΑ, Ανάμεσα στον πολιτικό αμοραλισμό και την προοπτική μιας αλλιώτικης πόλης

της Μαρίας Καραφέρη

H ΔΗΚΕΠΑ (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού Αθλητισμού Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας), είναι η επιχείρηση που δημιουργήθηκε πριν από ένα περίπου έτους κατ’ επιταγή του ν. 3852/2010, από την συγχώνευση των τεσσάρων προϋφιστάμενων κοινωφελών δημοτικών επιχειρήσεων, των ΔΗΚΕΠΑΚ, ΔΗΚΕΠΟΚ, ΔΗΚΕΠΡΟΚ (Κερατσινίου) και ΚΕΠΚΥ (Δραπετσώνας).

Οι πολυποίκιλες δράσεις και δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στις παρεχόμενες υπηρεσίες της κοινωφελούς επιχείρησης ουσιαστικά αποτελούν το κοινωνικό πρόσωπο του Δήμου, συνθέτουν την κοινωνική προσφορά στους δημότες επί πολλές δεκαετίες.

Σήμερα περίπου 3.500 συνδημότες μας, κυρίως παιδιά και έφηβοι, εξυπηρετούνται από τα αθλητικά, πολιτιστικά και μουσικά τμήματα της επιχείρησης, και περίπου 200 γυμναστές, μουσικοί και δάσκαλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα τμήματα αυτά.

Ειδικά δε σε εποχές πολυεπίπεδης κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτισμικής, που αγγίζει όλο και πλατύτερα στρώματα της κοινωνίας ενώ ένα μεγάλο μέρος της έχει ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση, ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει η οργανωμένη και θεσμική έκφραση της τοπικής κοινωνίας, διευρύνεται συνεχώς.

Στο πλαίσιο αυτό η διαπίστωση ότι οι κοινωφελείς επιχειρήσεις ενδεχόμενα να έχουν χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος για την διακίνηση μαύρου χρήματος και την εξυπηρέτηση ημέτερων φαντάζει το λιγότερο δραματική.

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις σχετικά με ακαταχώριστα παραστατικά όχι μόνο προηγούμενων αλλά και της παρούσας χρήσης, η ύπαρξη τιμολογίων που δεν αντιστοιχούν σε παρασχεθείσες υπηρεσίες, η μη καταβολή των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και η μη πληρωμή των εργαζομένων, καθόν χρόνο καταβάλλονται υπό αδιαφανείς συνθήκες χρήματα για την πληρωμή «εθελοντών», καταδεικνύουν ότι η διακίνηση των κονδυλίων των επιχειρήσεων υπόκειται σε όρους λειτουργίας offshore εταιρειών.

Καταδεικνύουν όμως ταυτόχρονα και την έλλειψη πολιτικής βούλησης ή την ευθυγράμμιση με πολιτικές παλαιού τύπου, ευεπίφορες σε ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις κάθε τύπου. Επί ένα ολόκληρο έτος η εφεύρεση δήθεν διαδικαστικών προσκομμάτων, που δημιούργησε ο πράγματι απαράσκευος Καλλικράτης (διετές, προϋπολογισμός, φορολογικές εκκρεμότητες συγχωνευθεισών επιχειρήσεων κλπ), εξασφάλισαν στο δήμο κάποια ρευστότητα, αφού του έδωσαν την δυνατότητα να απόσχει από την χρηματοδότηση της επιχείρησης, ενώ είναι άγνωστη η πορεία των όποιων εσόδων της (συνδρομές μελών, έσοδα από θερινούς κινηματογράφους κλπ).

Ως από μηχανής θεός ο  Ν. 4071/2012 κατήργησε τις χρονοβόρες και γραφειοκρατικές διαδικασίες για την χρηματοδότηση της επιχείρησης συμπαρασύροντας το άλλοθι για τη μη χρηματοδότηση της επιχείρησης επί ένα έτος.

Πλέον ανάγεται αποκλειστικά στην πολιτική βούληση της διοίκησης να διαφυλάξει τη λειτουργία της επιχείρησης, του κοινωνικού προσώπου του Δήμου. Να χρηματοδοτήσει την επιχείρηση ώστε να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, να διακανονιστούν οι οφειλές της επιχείρησης προς το δημόσιο, ώστε να αποκτήσει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα και να μην χαθούν τα επιδοτούμενα προγράμματα του ΟΑΕΔ. Να εξασφαλίσει με δυο λόγια τη σύννομη λειτουργία της.

Και αν πράγματι η στόχευση της δημοτικής αρχής κατατείνει στην διασφάλιση της λειτουργίας της επιχείρησης προς όφελος των δημοτών, να αναπτύξει «σενάριο Β», για την περίπτωση που αυτή καταστεί, λόγω του αμαρτωλού παρελθόντος της, ανέφικτη. Σενάριο που να κινείται στον αντίποδα της επιδότησης ιδιωτικών σχολών, όπως φημολογείται, προκειμένου να υποκαταστήσουν το έργο της κοινωφελούς, αλλά να εξετάσει την πιθανότητα ανάληψης των δραστηριοτήτων και δράσεων της επιχείρησης, την δυνατότητα μεταφοράς των επιδοτούμενων προγραμμάτων, την υπογραφή των συμβάσεων εργασίας με τους δασκάλους, μουσικούς και γυμναστές που χρόνια τώρα απασχολούνται στις επιχειρήσεις του δήμου, ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή επίπτωση για τους δημότες και τους εργαζόμενους από την ενδεχόμενη διακοπή λειτουργίας της ΔΗΚΕΠΑ.

Η υποχρηματοδότηση των ΟΤΑ πράγματι επιφέρει καίριο πλήγμα στην δυνατότητα χρηματοδότησης της επιχείρησης. Πλην όμως, το πέταγμα της μπάλας στην ανάλγητη δημόσια διοίκηση, υποδηλώνει έλλειψη ρεαλισμού και απουσία σχεδίου και οράματος.
Οι καιροί επιβάλλουν, με σύνεση και ορθολογισμό, να διαχειριστούμε τους ελάχιστους πόρους που απέμειναν, χωρίς να συντρίψουμε τα τελευταία στοιχεία κοινωνικότητας και αλληλεγγύης που έχουν απομείνει.
Οι καιροί επιβάλλουν να παλέψουμε για μια αλλιώτικη πόλη.

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

... φως στο τούνελ

Με την συμμετοχή στη σημερινή συνεδρίαση του Δ.Σ.  της ΔΗΚΕΠΑ τριών λογιστών, δυο παλαιών και του νέου, όλα δείχνουν ότι βρέθηκε λύση στη χρηματοδότηση προκειμένου να ξεκινήσουν οι πληρωμές των εργαζομένων της επιχείρησης.
Αυτό άλλωστε ήταν και το πρώτο και βασικότερο ζητούμενο, όπως είχε διατυπωθεί στην αμέσως προηγούμενη συνεδρίαση που αναφέρεται εδώ στην προηγούμενη ανάρτηση.
Το σχέδιο όπως διατυπώθηκε από τον προηγούμενο λογιστή κύριο Γαβρίλη, βρήκε σύμφωνους τους άλλους δυο, και υιοθετήθηκε από το Δ.Σ. προβλέπει την καταβολή από τον δήμο προς την επιχείρηση του συνόλου των εκκρεμών ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων της.
Ένα ποσόν που θα κυμανθεί περίπου στο ένα εκατομμύριο ευρώ.
Η επιχείρηση θα προχωρήσει σε ρύθμιση των χρεών της και δοσοποίηση των ποσών της ρύθμισης.
Το υπόλοιπο από την προκαταβολή και την πρώτη δόση μπορεί να αποδοθεί στους εργαζόμενους έναντι των οφειλομένων μισθοδοσιών.
Το αμέσως επόμενο βήμα, προκειμένου να καταθέσει η επιχείρηση τον ισολογισμό του 2011 και περιοδικές δηλώσεις ΦΠΑ και να αποκτήσει φορολογική ενημερότητα προβλέπει την ενσωμάτωση των ισοζυγίων των προηγούμενων 4 επιχειρήσεων που ενσωματώθηκαν και δημιουργήθηκε η ΔΗΚΕΠΑ, στο ισοζύγιο της και εν τέλει στον ισολογισμό της.
Θυμίζω ότι με αφορμή αυτά τα ισοζύγια έχει ξεσπάσει η διαμάχη μεταξύ των προηγούμενων προέδρων και της σημερινής διοίκησης.
Οι προηγούμενοι πρόεδροι ισχυρίζονται ότι όλα είναι κλεισμένα και τέλεια και απομένει η εκτύπωση των ισοζυγίων, η σημερινή διοίκηση ανακαλύπτει απέραστα τιμολόγια και επομένως αμφισβητεί την εγκυρότητα των ισοζυγίων.
Η σκέψη του κ. Γαβρίλη για ενσωμάτωση όσων τιμολογίων βρεθούν εκ των υστέρων με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου όπως ήταν φυσικό δεν έγινε δεκτή, και επικράτησε η θέση, να εκτυπωθούν τα ισοζύγια εφόσον δηλώνονται πλήρη και να ενσωματωθούν στο ισοζύγιο της ΔΗΚΕΠΑ, οτιδήποτε δε, βρεθεί απέραστο να παραδοθεί ως ύποπτο στην εφορία για ξεχωριστό έλεγχο.
Είναι πολύ πιθανόν αυτή η διαδικασία να δημιουργήσει προβλήματα όποτε διενεργηθεί έλεγχος, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο και να υπάρχει ταμειακό έλλειμμα, και να υπάρχουν καταχωρημένες πληρωμές που δεν θα ανταποκρίνονται σε εμπορεύματα ή υπηρεσίες που παρελήφθησαν, δεν γίνεται όμως αλλιώς αφού οι πρώην πρόεδροι δεν αναλαμβάνουν την υποχρέωση να ολοκληρώσουν τις εγγραφές.
Δεν μπορεί το Δ.Σ. με οποιαδήποτε απόφαση του να κάνει δεκτά τιμολόγια ακαταχώριστα, αφού είναι αδύνατον να επιβεβαιώσει κάποιος ότι πράγματι η εργασία που περιγράφουν ή η αγορά που αναγράφουν, εκτελέστηκε. 
Το σπουδαίο είναι ότι με την λήψη φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας ανοίγει ο δρόμος για την χρηματοδότηση της επιχείρησης. Αυτό σε συνδυασμό με την τοποθέτηση του προσωπικού που θα ολοκληρωθεί την επόμενη βδομάδα και θα δώσει την δυνατότητα στην επιχείρηση να εισπράξει τα χρήματα που δικαιούται από τον ΟΑΕΔ για το επιδοτούμενο προσωπικό της, δημιουργεί ελπίδες οικονομικής ισορροπίας.
Είναι επίσης σημαντικό, ότι η τοποθέτηση του προσωπικού θα δείξει και τις μετακινήσεις που σήμερα υπάρχουν από την ΔΗΚΕΠΑ προς τον δήμο. Γιατί είναι γνωστό ότι ένα μέρος  των εργαζομένων που μισθοδοτείται από την επιχείρηση, δεν δουλεύει για την επιχείρηση.
Εξ ίσου σημαντική ήταν η απόφαση να κατατεθούν οι φάκελοι και να ζητηθεί η έγκριση για την λειτουργία των ίδιων ακριβώς τμημάτων πολιτισμού, αθλητισμού, μουσικής που λειτουργούσαν στην επιχείρηση και στην περίοδο 2011-12, επομένως θα παραμείνουν σταθερές οι θέσεις εργασίας και η παροχή υπηρεσιών προς τους δημότες.
Φυσικά, κρίσιμο σημείο για την ομαλή συνέχεια είναι η απόφαση της διοίκησης του δήμου να δώσει στην επιχείρηση το ένα τρίτο τουλάχιστον της προβλεπόμενης από τον προϋπολογισμό επιχορήγησης προς την επιχείρηση.
Δηλαδή περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

περι ΔΗΚΕΠΑ


Χτες το δημοτικό συμβούλιο και σήμερα το συμβούλιο της ΔΗΚΕΠΑ ασχολήθηκαν για άλλη μια φορά με τον γόρδιο δεσμό αφ ενός της αδυναμίας καταβολής της μισθοδοσίας στους εργαζόμενους εδώ και πολλούς μήνες, αφ’ εταίρου με το λογιστικό μπάχαλο εδώ και δεκατρείς μήνες, από την ενοποίηση δηλαδή των τεσσάρων δημοτικών επιχειρήσεων σε μια.
Παραθέτω πιο κάτω την προσωπική μου τοποθέτηση στο συμβούλιο της ΔΗΚΕΠΑ


“το πρόβλημα μου δεν είναι αν έχω δίκιο όπως όλοι συμφωνείτε.
 το πρόβλημα μου είναι ότι εδώ και πολύ καιρό δεν έχω χρήματα.
 και δεν κάνετε τίποτα γι αυτό.”
… είπε η δασκάλα μουσικής  εκ μέρους των συναδέλφων της στο χτεσινό δημοτικό συμβούλιο.
Είναι προφανές ότι αυτή η πραγματικότητα πρέπει να πάψει να υφίσταται.
Τώρα.
Δεν υπάρχει άλλο θέμα να παρεμβληθεί κατά την γνώμη μου.
Φυσικά υπάρχουν τεράστιες ανοικτές πληγές που απλώνουν την μόλυνση σε ολόκληρο το σώμα της επιχείρησης.
Θα τις συζητήσουμε, αλλά υπό την αίρεση ότι έπονται της πληρωμής των εργαζομένων.
Είναι τόσες πολλές οι παρατυπίες, οι ακροβασίες στα όρια του νόμου, ακόμη και οι παρανομίες, όπως ακούστηκαν στο χτεσινό δημ. Συμβούλιο, και στις οποίες θα επανέλθω, που μια πράξη ακόμη, ακόμη κι αν κινηθεί στην λεπτή κόκκινη γραμμή προκειμένου να πληρωθούν οι εργαζόμενοι, αποτελεί υποχρέωση και όχι προσφορά της διοίκησης.
Η διαμάχη, αν πρέπει να προηγηθεί η εγγραφή στα βιβλία των 4 πρώην επιχειρήσεων όποιας εκκρεμότητας υπάρχει, αν παραδοθούν και πως θα παραδοθούν τα ισοζύγια, αν παραδοθούν και σε πια κατάσταση τα βιβλία των επιχειρήσεων προς έλεγχο στην εφορία η οποία τα ζητά, αν υπάρχουν μαϊμού τιμολόγια και επιταγές που δεν ανταποκρίνονται σε έργο τιμολογημένο, αν υπάρχουν πληρωμές μαύρης εργασίας, αποτελούν τεράστια θέματα που ακουμπούν και συνθλίβουν κάθε έννοια χρηστής διοίκησης, δεν αποτελούν όμως, δεν πρέπει να αποτελούν εμπόδιο στην πληρωμή των εργαζομένων.
Και επειδή ό μοναδικός φορέας που μπορεί να δώσει χρήματα είναι ο δήμος, απαιτείται σήμερα η αποστολή προς την διοίκηση του δήμου ομόφωνου ψηφίσματος του διοικητικού συμβουλίου που να περιγράφεται η οικτρή κατάσταση των απλήρωτων εργαζομένων και να απαιτείται η  εισροή χρημάτων προς την ΔΗΚΕΠΑ.
Το αμέσως επόμενο θέμα της ατζέντας μας, δεν μπορεί να είναι άλλο, από την εκκαθάριση των βιβλίων των επιχειρήσεων, την εγγραφή όλων των στοιχείων, τον έλεγχο τους από την εφορία, και το επίσημο κλείσιμο τους.
Αν αυτό περιλαμβάνει καταλογισμούς είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση, ας γίνουν οι καταλογισμοί.
Το έχω ξαναπεί αλλά μάλλον δεν έγινε κατανοητό, σε καμιά περίπτωση δεν χρειάζεται να επωμιστούμε την ολιγωρία ή την ανοησία κανενός, η διαχείριση δημόσιου χρήματος απαιτεί ένα ελάχιστο όριο (στην πραγματικότητα πολύ ελάχιστο) ευφυΐας και εντιμότητας, και η παραβίαση του δεν μπορεί να επιμερίζεται και δεν θα επιμεριστεί και προφανώς δεν θα συγκαλυφθεί.
Το αμέσως επόμενο τρίτο θέμα, είναι η παραμονή στην υπηρεσία των πολιτών, των υπηρεσιών που προσφέρει η επιχείρηση.
Θεωρώ εκ των ων, ουκ άνευ, την παροχή αυτών των υπηρεσιών.
Για να το πω πιο περιγραφικά, οι υπηρεσίες της ΔΗΚΕΠΑ με την προσθήκη της υπηρεσίας καθαριότητας και την κοινωνική υπηρεσία, καταστούν τον δήμο αναγκαίο στην κοινωνία. Αν δεν τα προσφέρει, δεν έχει λόγους ύπαρξης.
Ένα σοβαρό και μεγάλο θέμα που το δημοτικό συμβούλιο και η διοίκηση δεν θέλησε να διερευνήσει περισσότερο, είναι μεταφορά των εργαζομένων και των δράσεων κατ’ ευθείαν στον δήμο ώστε να περάσουν στην δική του μισθοδοσία όλοι οι εργαζόμενοι, η ανάθεση στην ΔΗΚΕΠΑ της εκτέλεσης των δράσεων, και η παραμονή σ’ αυτήν όσων προγραμμάτων απαιτείται η συμμετοχή ιδιωτικού φορέα.
Το «σχέδιο Τσιρίδη» όπως είχε εμφανιστεί στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο όπως και ο ίδιος είχε διευκρινίσει δεν ήταν προσωπικό, αλλά προϊόν επεξεργασίας από αρκετά άτομα μεταξύ των οποίων και εγώ.
Το επαναφέρω εδώ για διερεύνηση, διευκρινίζοντας ότι δεν προβλέπει σε καμιά περίπτωση το κλείσιμο της επιχείρησης, ούτε καν την συρρίκνωση της.
Αντιθέτως, με ένα μικρό και ευέλικτο διοικητικό και μόνο σχήμα, απαλλαγμένο από το μονοδιάστατο άγχος της πληρωμής μισθών, πιστεύω (και πιστεύουμε όσοι απασχοληθήκαμε με αυτή την ιδέα) ότι θα μπορέσει να αυξήσει την προσφορά υπηρεσιών προς τους πολίτες του δήμου μας.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Κατασταλτικός μηχανισμός, νόμοι υγιεινής, φοροδιαφυγή …και στο βάθος κήπος

Με την ρηχότητα που διακρίνει τις αναλύσεις του εδώ και πολλά πολλά χρόνια, ο Ριζοσπάστης καταπιάνεται με το θέμα της «κατασταλτικής βίας εκ μέρους της δημοτικής αστυνομίας του δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας κατά μετανάστη αλιεργάτη» και καταγγέλλει μαζί όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Μπορείτε να διαβάσετε αυτούσιο το ρεπορτάζ του με κλικ εδώ, να μην επαναλαμβάνω κομμάτια του, άλλωστε δεν σκοπεύω να αντιπαραβάλλω διαφορετικά τα γεγονότα, δεν ήμουν «αυτόπτης», τα άκουσα πολύ διαφορετικά, αλλά δεν έχει σημασία.
Με αφορμή το γεγονός, είναι καιρός εμείς, οι λογικοί πολίτες να κάνουμε μερικές σκέψεις.
Τι συμβαίνει σε έναν πολυπληθή χώρο εργασίας όπως είναι η ιχθυόσκαλα Κερατσινίου;
Τι γνωρίζουμε εμείς, επομένως όλοι;
Γνωρίζουμε ότι σ’ αυτό τον χώρο δουλεύουν πολλοί μετανάστες.
Νόμιμοι ή παράνομοι κανείς δεν το ξέρει. Σημασία έχει ότι καλύπτουν μια παραγωγική ανάγκη ενός εργασιακού χώρου, ιδιαιτέρως επικερδή. Και είναι επικερδής ο χώρος, διότι η έκφραση «ψαρέμπορος πτωχός» δεν υπάρχει. Τι γράφει η φορολογική δήλωση του καθενός δεν μπορούμε να το ξέρουμε, ούτε και έχει την παραμικρή σημασία.
Έχουμε λοιπόν έναν μεγάλο αριθμό μεταναστών εργαζομένων σ’ αυτό τον χώρο, άρα και αμειβομένων. Πως;
Με κάποια ποσότητα ψάρια.
Μάλιστα.
Οι άνθρωποι για να δουλέψουν για να κάνουν το μεροκάματο, συμφωνούν να πληρωθούν εις είδος, δηλαδή με ψάρια.
Ξέρουν τις τιμές λιανικής ανά είδος, ξέρουν τις τιμές χονδρικής, κάπου εκεί τα βρίσκουν, παίρνουν την ποσότητα που αναλογεί στην εργασία τους, και;….
Και την φορτώνουν σε μια ψαροκασέλα με ρόδες και παίρνουν τους δρόμους και τις γειτονιές σε Κερατσίνι και Δραπετσώνα να την πουλήσουν.
Για να βγει εν τέλει με παράπλευρο τρόπο το μεροκάματο.
Σίγουρα πωλούν πιο φτηνά από τα αντίστοιχα μαγαζιά της γειτονιάς, σίγουρα πωλούν χωρίς απόδειξη, σίγουρα δεν τους χρειάζεται τιμολόγιο, σίγουρα καθώς περνούν οι ώρες ο πάγος που υπάρχει στην ψαροκασέλα λιώνει, σίγουρα χρειάζονται σταθερά δυο για την δουλειά, ο ένας να πουλά ο άλλος να προσέχει για την αστυνομία, σίγουρα προς το μεσημέρι αν δεν πάει καλά η πώληση το εμπόρευμα έχει αλλοιωθεί.
Τόσα και τόσα «σίγουρα» που όλοι τα παραβλέπουμε στο βωμό της συμπαράστασης προς το ιερό μεροκάματο.
Δεν ξέρω με ποιον να πάω και ποιον να αφήσω σ’ αυτή την ιστορία.
Γιατί μες στο πετσί όλων μας είναι εμφυτευμένο ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, και επομένως οι κανόνες υγιεινής διακίνησης τροφίμων, οι κανόνες φορολογικής διακίνησης εμπορευμάτων, οι κανόνες ανταγωνισμού του αυτοαπασχολούμενου έναντι του εργοδότη πάνε πίσω και προφανώς όταν τους προβάλεις γίνεσαι κατασταλτικός μηχανισμός ή όργανο της πλουτοκρατίας.
Θα είχε ενδιαφέρον όμως, αν εμβάθυνε έστω και ελάχιστα ό Ριζοσπάστης, και σε συνέχεια της καταγγελίας όλων των πολιτικών δυνάμεων ως οργάνων της άρχουσας τάξης μας έδινε ένα παράδειγμα, έστω και απλοϊκό, τι θα έκανε το ίδιο αν ήταν δημοτική αρχή με την διακίνηση με αυτόν τρόπο τροφίμων. Αν θα έριχνε έστω μια ματιά για πιθανή αλλοίωση των ψαριών ή δυνάμεις του θα άνοιγαν δρόμο πρωί πρωί και θα χτυπούσαν κουδούνια στις πολυκατοικίες για να πωληθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται το εμπόρευμα και να εξαλειφτούν οι κίνδυνοι.

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

εκλογικεύσεις...


Διάβαζα πριν λίγο την «έκτακτη» είδηση.
Την λευκή απεργία κάποιων αντιδημάρχων με αίτημα την απομάκρυνση του γενικού γραμματέα του δήμου, Δημήτρη Ευγενίου και θα ήθελα να γράψω μιαν άποψη για το θέμα.
Την γράφω και δεν την «καταθέτω αρμοδίως» γιατί δεν μου πέφτει λόγος.
Δεν συμμετέχω στην διοίκηση, δεν έχω ευθύνη για την διοίκηση.
Έχω μάτια και αυτιά μόνο, και μια κρίση για να βγάζω συμπεράσματα.
Χωρίς σε καμιά περίπτωση να αποτελώ συνήγορο του Ευγενίου, άλλωστε νομίζω είναι περισσότερα αυτά που θα μας χώριζαν από αυτά που θα μας ένωναν, και λίγο πριν την πτώση της δρυός όπου όλοι θα αρχίσουν να ξυλεύουν, καλό είναι να κατατεθεί και το …κάτι άλλο.
Δεν πιστεύω σε καμιά περίπτωση ότι η μικρή έως ελάχιστη απόδοση της διοίκησης, η έλλειψη πολιτικού συντονισμού, ή καλύτερα η αποδέσμευση από οποιονδήποτε πολιτικό συντονισμό με την παράταξη, η προσωπική πολιτική που ασκεί ο καθένας, οφείλονται στον Ευγενίου.
Αντίθετα πιστεύω ότι μια σειρά ρουσφετολογικών αιτημάτων ειδικά στις μετακινήσεις προσωπικού, σκόνταψαν στην υπογραφή του.
Θα συμφωνήσω με τις επικρίσεις που τον θεωρούν ξεροκέφαλο μέχρι κεραίας και σε μερικές περιπτώσεις διακατεχόμενο από ιδεοληψίες.
Αλλά αντιμέτωποι με μια πλήρη έλλειψη προσωπικών ιδεολογικών προσανατολισμών, αυτό φαντάζει παρωνυχίδα.
Έτσι κι αλλιώς, αυτή «η εξέγερση» τίποτα καλό δεν προμηνύει.
Και συμβαίνει ενώ μπροστά στην διοίκηση βρίσκονται κρίσιμα προβλήματα, όπως αυτό της λειτουργίας και μισθοδοσίας των εργαζομένων της ΔΗΚΕΠΑ, όπου η κάθε καλής πρόθεσης υπομονή έχει εξαντληθεί.
Και μπορεί οι εκτός των τειχών να βλέπουν (και σωστά) την ευθύνη όπως συμπυκνώνεται στο πρόσωπο του δημάρχου, οι εντός των τειχών όμως ξέρουν ότι τα κολπάκια και οι καθυστερήσεις και το κωλοβάρεμα των πρώην προέδρων και εκλεκτών μελών της διοίκησης, κατέχει πρωτεύοντα ρόλο στο διαλυτικό πρόβλημα.
Λίγο μεγαλύτερη προσωπική πολιτική ωριμότητα των ηγητόρων και ηγετίσκων θα ήταν σαφώς ωφέλιμη, αλλά δυστυχώς…

Και έσσονται οι δυο ψυχές εις σάρκα μια: τη σοσιαλδημοκρατική --- του Γιώργου Σιακαντάρη



 Πριν σχεδόν τέσσερα χρόνια ο Αλέκος Παπαδόπουλος, στο βιβλίο του «Τα βήματα του Έστερναχ» (Εστία), προειδοποιούσε για το μεγάλο τούνελ, στο οποίο έμπαινε η χώρα. Από το 2006 όμως έγραφε πώς τα ελλείμματα είχαν «ξεχειλίσει» και δεν θα έπρεπε για παράδειγμα κανένας υγιής να συνταξιοδοτείται πριν από τα 60 και πως έπρεπε επίσης να παταχθούν πολλές από τις συντεχνίες που στο όνομα των δημόσιων αγαθών, χρησιμοποιούσαν προς ίδιον όφελος το δημόσιο πλούτο. Η «ανταμοιβή» του Αλέκου Παπαδόπουλου για τις προειδοποιήσεις του ήταν να θεωρηθεί, από το μετανεωτερικό και το βαθύ ΠΑΣΟΚ, ως ο κύριος υπαίτιος για την εκλογική ήττα του κόμματος το 2007.

Έχει λεχθεί και γραφεί πάρα πολλές φορές πως το μεγάλο πλεονέκτημα του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο συνδυασμός σ’ ένα μεγάλο κομματικό χώρο δυο ψυχών: της εκσυγχρονιστικής και της λαϊκής. Είναι σωστό εν μέρει. Γιατί και οι δυο αυτές ψυχές ποτέ δεν τάχθηκαν, ολόψυχα, υπέρ αυτού που ευαγγελίζονταν. Η λαϊκή ψυχή του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν οι πολίτες και ο λαός, αλλά ο λαϊκισμός και η εκσυγχρονιστική του δεν ήταν η μείωση των ανισοτήτων, αλλά ο ντροπαλός μεταρρυθμισμός.

Αυτό που στο ΠΑΣΟΚ ονομάστηκε λαϊκή ψυχή δεν ήταν η έκφραση ενός βαθέως ρεπουμπλικανισμού, ο οποίος στο αίτημα των σύγχρονων δημοκρατιών για ελευθερία από εξωτερικές δεσμεύσεις, ήθελε να προσθέσει και το αίτημα της ανεξαρτησίας από τις κοινωνικές δουλείες. Η λαϊκή ψυχή του ΠΑΣΟΚ δεν φρόντισε να προσθέσει στο αίτημα της λαϊκής κυριαρχίας και την αρχή της δημοκρατικής διακυβέρνησης ως συστήματος δικαιοσύνης, συμμετοχής και στήριξης του κοινού αγαθού. Αυτή η ψυχή του ΠΑΣΟΚ είχε να κάνει με ένα λαό χωρίς πολίτες. Γι’ αυτό και η σύγκρουση που επικαλείτο δεν ήταν αυτή μεταξύ των διαφορετικών τάξεων και στρωμάτων με επίδικο αντικείμενο τη μείωση των ανισοτήτων, αλλά αυτή μεταξύ των προνομιούχων και των μη προνομιούχων ή ακόμη πλατύτερα μεταξύ του αντιδεξιού μπλοκ και της Δεξιάς με επίδικο αντικείμενο τη νομή του κράτους και των δημόσιων αξιωμάτων.

Μια τέτοια πλαδαρή και κινούμενη πόλωση επέτρεπε στο ΠΑΣΟΚ να κινείται από τον αντιμπεριαλιστικό βερμπαλισμό και την πολιτική των αστερίσκων στη συμφωνία ανανέωσης του καθεστώτος των αμερικανικών βάσεων και από την πολιτική εξόδου από την ΕΟΚ στα Μεσογειακά προγράμματα. Και όποτε οι καιροί το απαιτούσαν καλούσε τον Σημίτη το 85 και τον Παπαδόπουλο το 93 να θέσουν τις βάσεις μιας πιο αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής.

Η ελλιπής «λαϊκή ψυχή» συμπληρώνονταν από μια επίσης ελλιπή «εκσυγχρονιστική ψυχή», η οποία δεν έθεσε ποτέ καθαρά το ζήτημα της μείωσης των ανισοτήτων ή με άλλα λόγια το ζήτημα της σοσιαλδημοκρατικοποίησης του κόμματος. Ο εκσυγχρονισμός προσομοίασε περισσότερο με μια μίμηση δυτικών προτύπων, αλλά δεν κινήθηκε αποφασιστικά, επειδή δεν συγκρούσθηκε άμεσα με τον λαϊκισμό, προς την κατεύθυνση δημιουργίας ενός κράτους υπηρεσιών στους τομείς της υγείας, της παιδείας και της ατομικής ασφάλειας. Ο ελληνικός εκσυγχρονισμός, αντιθέτως με μια μεμψιμοιρία που κυριαρχεί στο χώρο του, κατόρθωνε στο πολιτικό, όχι όμως και στο κοινωνικό ή στο πολιτισμικό, να παρακολουθεί από τον 18ο αιώνα τα μεγάλα ραντεβού της ευρωπαϊκής ιστορίας. Τα παρακολουθούσε, αλλά ποτέ δεν τα ενσωμάτωνε στον ελληνικό κοινωνικό ιστό. Ο ιστορικός ελληνικός εκσυγχρονισμός αφομοίωνε τις επιφανειακές και καταναλωτικές όψεις των δυτικών εκσυγχρονιστικών τάσεων, αλλά δεν ενσωμάτωσε τους αναγκαίους μετασχηματισμούς στο διοικητικό και παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Για παράδειγμα τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Σημίτη, ο εκσυγχρονισμός έγινε κεντρικό πολιτικό αίτημα. Η Ελλάδα μέσα από την άσκηση μιας πολιτικής δημοσιονομικής πειθαρχίας, την αναβάθμιση της θέσης της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την καλυτέρευση των σχέσεων της με την Τουρκία και τους Βαλκάνιους γείτονες της κατόρθωσε να ενταχθεί στο ευρώ και να βοηθήσει την Κύπρο να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν κατόρθωσε όμως να δημιουργήσει τη βάση για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού κύκλου, ο οποίος θα επέβαλλε εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα αναδιέτασσαν το δημόσιο-διοικητικό και παραγωγικό ιστό της χώρας, θα εξουδετέρωναν τις ιδιοτελείς συμπεριφορές μεγάλων τμημάτων του κοινωνικού ιστού και ταυτόχρονα θα έθεταν τη μείωση των ανισοτήτων στο επίκεντρο της πολιτικής πρακτικής.
Είναι ακριβώς αυτό το αίτημα της μείωσης των ανισοτήτων το κεντρικό ζητούμενο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, το οποίο της επέτρεψε να δημιουργήσει ένα σταθερό συνασπισμό εξουσίας. Ένα συνασπισμό, ο οποίος κατόρθωσε να συνενώσει σε σάρκα μια τις δυο προαναφερθείσες ψυχές. Στην ελληνική πολιτική ζωή η λαϊκή ψυχή ποτέ δεν χειραφετήθηκε από τον λαϊκισμό της και η εκσυγχρονιστική από τον μονομερή της μεταρρυθμισμό, ο οποίος δεν της επέτρεψε να θέσει ως κεντρικό πρόταγμα τη μείωση των ανισοτήτων και την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου.

Σήμερα, παρά την πολύ δυσμενή συγκυρία, η συνάντηση αυτών των δύο ψυχών σε ένα σοσιαλδημοκρατικό σώμα είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και οι κατακερματισμένες πολιτικές κινήσεις δεν πρέπει να υποτιμήσουν αυτή την ανάγκη. Επειδή όμως οι προτάσεις περί αυτοδιάλυσης και ένωσης από τη βάση όμορφα λέγονται, αλλά δύσκολα πραγματοποιούνται, νομίζω πως αυτοί οι χώροι θα μπορούσαν από τώρα να ξεκινήσουν την προετοιμασία για την οργάνωση ενός κοινού ιδεολογικού συνεδρίου, στο οποίο θα εξετάζονταν το θέμα της αναγκαιότητας ύπαρξης μιας σύγχρονης ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία θα ένωνε τη λαϊκότητα με τον εκσυγχρονισμό και την ανανέωση προσώπων και ιδεών.
από το http://www.athensvoice.gr