Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

η μύγα και το λιοντάρι



Με ένα απίστευτο κείμενο και με τίτλο "Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, στου Κουβέλη το οχυρό!", όπου εμπλέκονται μαζί ένας εθνικιστικός λενινισμός, ο ρατσισμός, ο αντιδυτικισμός και ότι ότι άλλο αποπνέει ιδεολογική σύγχυση για κάθε φυσιολογικό πολίτη, ο αρθρογράφος του apneagr.blogspot.com, καλεί δραματικά τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να εξακολουθήσουν να το στηρίζουν και προς θεού να μην σκεφτούν να προχωρήσουν προς την εκλογική λύση της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Επειδή το σχετικό άρθρο αναπαράγεται από ανάλογης πολιτικής αντίληψης μπλογκ και της γειτονιάς μας όπως "το λιοντάρι του Πειραιά" και το "Νέα Κερατσινίου", είπα να ασχοληθώ λίγο μαζί του, αν και είναι δύσκολο.

Αμέσως μου ήρθε στη μνήμη η περίφημη ταινία του Κρόνενμπεργκ, η μύγα.
Σε μια νεότερη έκδοση αν θυμάμαι καλά, μέσα σε μια διαδικασία «τηλεμεταφοράς» ένα άτομο έμπαινε σε έναν θάλαμο και στον δίπλα θάλαμο έβγαινε το ακριβές αντίγραφο του. Το πείραμα όμως αποτύγχανε διαδοχικά και τελικά στον δεύτερο θάλαμο έγινε δυνατόν να μαζευτεί όλη η χλέμπα, όλες οι ατέλειες του σώματος που βρισκόταν στον πρώτο θάλαμο.

Αυτό διέκρινα στο κείμενο του μπερδεμένου αρθρογράφου. Από ένα μάτσο ιδέες και ιδεολογήματα, συγκράτησε την χλέμπα, και αυτήν παρουσιάζει σαν εθνοσωτήρια άποψη που αντιπαραβάλλεται προς τον λόγο της ΔΗΜ.ΑΡ.

Καταγράφει μια σειρά επιχειρήματα τα οποία δεν ισχύουν, αλλά τον βοηθούν αφάνταστα να συντάξει εν τέλει τις επιθυμίες του, όπως του αρέσει.
Αναφέρει πχ. "Αν ένα κόμμα αποδέχεται ως αυτοσκοπό την παραμονή πάση θυσία σε έναν διεθνή οργανισμό, όπως η Ευρωζώνη, και τους συν αυτή οργανισμούς, ακόμη κι αν η θυσία αυτή είναι η δολοφονία του ελληνικού λαού, προκειμένου να μη διαταραχθεί η ευρωπαϊκή “Αγορά”, τότε αυτό το κόμμα είναι αριστερό;"
Η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν έχει τέτοια άποψη, κάθε λογικός άνθρωπος το ξέρει, οι υπόλοιποι αφορούν μόνον τον συντάκτη και δεν θα ασχοληθούμε.
Στην εθνο-λενινιστική του χλέμπα επιστρατεύει επιχειρήματα του είδους : "Όταν λοιπόν μιλά η Κυβέρνηση για ιδιωτικοποιήσεις επιχειρήσεων ή πλουτοπαραγωγικών πηγών, και ένα κόμμα δεν είναι αντίθετο σε αυτές, αλλά ζητά να γίνουν με “διαφάνεια” και “αξιοκρατία”, τότε είναι αριστερό;"
Ναι, είναι αριστερό φιλαράκο, γιατί το ζητούμενο είναι η μεγιστοποίηση των ωφελημάτων προς τον πολίτη κι όχι η σοβιετικού τύπου κρατικοποίηση των πάντων.
Είναι φανερό όμως, ότι τα επιχειρήματα δεν έχουν κανένα νόημα, η ίδια η κουβέντα δεν έχει νόημα. Υπάρχουν δυο τελείως διαφορετικές αντιλήψεις ακόμη και για τον καιρό.
Είναι όμως μερικές φορές αναγκαίο να επισημαίνονται αυτές οι διαφορές για να μην ξεχνιόμαστε. Δεν αρκεί το περίφημο «η σιωπή μου προς απάντηση σου».
Γιατί αυτή ακριβώς η λογική που προπαγανδίζει ο αρθρογράφος, κρύβει μέσα της τις ενέργειες που κατέστρεψαν τον τόπο, που μας έφεραν στο χάλι που ζούμε δυο χρόνια τώρα που έσπασε το σπυρί.
Και από μέσα ξεχύνονται τα λόγια του.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Συμβολή στην γκρίνια.


Σε κάθε ανάρτηση ή δημοσίευμα που περιέχει πληροφορίες για πιθανές συνεργασίες ή συμμετοχή στα ψηφοδέλτια της ΔΗΜ.ΑΡ. προσώπων προερχομένων από το ΠΑΣΟΚ, ξεσηκώνεται μια θύελλα ανησυχιών και προβληματισμών.
Κάποια απ’ αυτά, φτάνουν στα όρια των προβληματικών ενδοσκοπήσεων.

Επιτρέψτε μου να είμαι όσο πιο ωμός μπορώ και μην ανησυχείτε, δεν είμαι πολύ.
Η πολυσυλλεκτικότητα του ΠΑΣΟΚ, τσάκισε. Μαζί δείχνει να τσακίζει και η υποδομή του δικομματισμού, επομένως θα έρθει σύντομα και η σειρά της ΝΔ να τσακίσει. Το σημαντικό όμως είναι, ότι η διάλυση της πολυσυλλεκτικότητας απομακρύνει από τον πυρήνα του κόμματος ομαδοποιημένες αντιλήψεις που εδώ και χρόνια η μια αποδεχόταν ή ανεχόταν την άλλη μπροστά στο όραμα της εξουσίας. Έφτασε ο χρόνος για να συνειδητοποιήσουν το τέλος και να ξανακοιτάξουν το μέλλον, όπως το αντιλαμβάνεται και το επιθυμεί κάθε ομάδα.
Εμείς θέλουμε να στεκόμαστε σε μια μεριά του σύμπαντος, και παρακολουθώντας την κοσμική σκόνη που πλησιάζει στις συντεταγμένες μας, να απλώνουμε την κρησάρα και να κοσκινίζουμε ότι έρχεται. Δεν γίνεται. Αυτό είναι δουλειά της ατμόσφαιρας, άντε να βοηθήσουμε λιγάκι με κανένα υπερόπλο αν δούμε επικίνδυνο ογκόλιθο, αλλά ως εκεί.
Υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης της φυσιογνωμίας μας;
Ανάλογα με την δική μας αντίληψη περί φυσιογνωμίας.
Αν δεν είναι κενή περιεχομένου και αν όλοι συμφωνούμε στην αναγκαιότητα οικοδόμησης μιας «νέας αριστεράς, οικολογικής του δημοκρατικού σοσιαλισμού», και σεμνά διατηρούμε την πρωτοκαθεδρία της αριστεράς αλλά ψάχνουμε την οικολογία και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, τότε καμιά αλλοίωση δεν είναι προ των πυλών.
Αν είμαστε όλα εμείς, τότε, σύμφωνοι μας λείπουν μόνον οι ψηφοφόροι και όχι τα στελέχη.
Μπορούμε να ξεζουμίζουμε το βιογραφικό του καθενός.
Μου θυμίζει κάπως την διαδικασία υιοθεσίας παιδιού.
Ο κάθε άχρηστος, ανίκανος, επικίνδυνος, ανώμαλος, μπορεί να κάνει και να μεγαλώσει όσα παιδιά θέλει.
Ο κάθε σοβαρός, υπεύθυνος, κοινωνικός άνθρωπος που θέλει να υιοθετήσει ένα παιδί, θα περάσει από τα σαράντα κύματα, και θα φτάσει στην πηγή, όπου το τελευταίο ερώτημα θα είναι, τι περιουσία του γράφετε;
Τίποτα κύριε. Φτωχός είμαι και μέσα στη φτώχια μου θέλω να αγαπήσω και να μεγαλώσω ένα ορφανό. Αϊ στο διάολο.
Ποιος μας κάνει και ποιος όχι.
Πιστεύω για παράδειγμα, η καλύτερη προσέγγιση ήταν αυτή του Νίκου Μπίστη.
Πέντε συμφωνήσανε και πέντε δυσαρεστήθηκαν (οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί και όχι στατιστικοί, άντε μέρες που είναι)
Και αφήνουμε στην άκρη το μέγιστο. Λέει ο πρόεδρος και πιστεύω το εννοεί όπως και όλοι μας, δεν μας αφήνει αδιάφορους η διακυβέρνηση της χώρας.
Δηλαδή υπάρχει το ενδεχόμενο να συνεργαστούμε με κάποιον από τους Βενιζέλο, Διαμαντοπούλου, Λομβέρδο κλπ. Θα κυβερνήσουμε με αυτόν για το καλό της χώρας, αλλά δεν μας κάνουν άλλα στελέχη για συνεργάτες με σαφώς λιγότερες ευθύνες στην συσσώρευση των προβλημάτων στην χώρα.
Δεν πάει καλά. Δεν είναι απλό, άρα δεν είναι σωστό.
Φοβόμαστε τον κίνδυνο να προκύψει μια ανομοιογενής κοινοβουλευτική ομάδα στα πρόθυρα της διάλυσης. Δεν θα παρακάμψω τον κίνδυνο, αλλά δεν θα τον υπερτιμήσω κιόλας.
Να φύγουν να πάνε που; κάποιοι.
Να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ;
Πιστεύει κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανακάμψει μέσα σε ένα χρόνο που πάνω κάτω θα είναι η διάρκεια της επόμενης βουλής;
Αν μπορεί, χωρίς την προϋπόθεση της δικής μας πολιτικής αποτυχίας, μαγκιά του.
Ας γίνει.
Αλλά γιατί να αποτύχουμε εμείς;
Ο πρόεδρος τα πάει μια χαρά.
Τα στελέχη μας, όποια άποψη κι αν υπηρετούν, τα πάνε καλά.
Κι εμείς, μια χαρά πολιτικοποιημένα άτομα είμαστε. Γιατί να ψοφήσουμε σαν έρμα;
Μόνο από καμιά συλλογική υστερία καθαρότητας κινδυνεύουμε.
Διαμαρτυρόμαστε, όχι όλοι, αλλά και γω ανάμεσα τους, για την καταψήφιση των νομοσχεδίων περί φαρμακοποιών και ταξιτζήδων και φορτηγατζήδων κλπ.
Καλά κάνανε οι βουλευτές μας, νομίζω έχω άδικο, δεν μπορεί να κάνει μεταρρυθμίσεις μια καθαρόαιμη αντιμεταρρυθμιστική κυβέρνηση. Δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση ούτε καν την εικόνα, ο πρωθυπουργός. Δεν μπορούν να μας δείχνουν το κόκκαλο, όταν έχουν ρουφήξει και το μεδούλι.
Οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες και μοναδικός τρόπος επιβίωσης, γι αυτό χρειάζεται κυβέρνηση μεταρρυθμιστική, ακόμη κι αν εισάγει ακριβώς τα ίδια νομοσχέδια σε ένα άλλο όμως γενικό καμβά.
Ακόμη και την εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας, με σταθερό εδώ και χρόνια πρωτόκολλο, ζητάς να σου την κάνει ο καθηγητής.
Να διευρυνθούμε προσεκτικά λοιπόν.
Οι διαφωνίες όλων βρίσκονται στην ανάλυση του «προσεκτικά».
Ας το πούμε, ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη καθοριστικής παρουσίας στο κοινοβούλιο και βεβαιότητας ότι δεν θα πέσουμε συλλογικά στα εγκληματικά λάθη των αντιπάλων μας.

οι ήρωες οι ανίκανοι


Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο (την βλέπετε από πάνω) ή επιστολή παραίτησης από την θέση της μιας δασκάλας
Αιτιολογεί αυτή την παραίτηση ως απόρροια της κυβερνητικής πολιτικής, της προσφυγής στο ΔΝΤ, της προδοσίας της πατρίδας. Η παραίτηση είναι μια άρνηση δηλαδή να υπηρετήσει τις εντολές της παράνομης κυβέρνησης που οδηγεί στην φτώχεια και την εξαθλίωση το λαό κλπ.
Για τους λόγους αυτούς, αρνείται να διδάξει τα παιδιά.
Υπάρχει μια ηρωποίηση της δασκάλας από τα μπλογκ που αναπαράγουν την επιστολή με τίτλους όπως "Η ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΔΑΣΚΑΛΑΣ", "η παραίτηση της ηρωίδας δασκάλας" και κάτι τέτοια, που με προβληματίζουν για τον βαθμό αποβλάκωσης που περιέχουν αυτές οι αποδοχές.
Κατά την γνώμη τους, σε εποχές σκληρές, όπως τα τέσσερα χρόνια της κατοχής ας πούμε, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έπρεπε να είχαν σταματήσει την λειτουργία τους. Και ο "λόχος Μπάυρον" της ΕΠΟΝ να μην είχε δημιουργηθεί ποτέ.
Κατά την γνώμη τους, δυο χρόνια πριν όλα πήγαιναν ρολόι στο σχολικό πρόγραμμα, τα παιδιά μάθαιναν γράμματα και οι δάσκαλοι μπορούσαν "να τα κοιτούν στα μάτια". Οι δάσκαλοι δεν έλεγαν «μπούρδες και κούφια λόγια», όλα αυτά ξεκίνησαν με εντολή της τρόικα.
Μεταφέρει η δασκάλα ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που όλοι ζούμε, ίσως και προσωπικό μιας που αναφέρεται στους προδότες «Τους στυγνούς δολοφόνους, που δολοφονούν κάθε μέρα κάποιον συμπολίτη μου. (Μεταξύ των θυμάτων και ο άντρας μου).» και το κάνει πρόβλημα αδυναμίας της προς την εκπαίδευση και αυτό το βλέπουν κάποιοι σαν ηρωισμό και όχι σαν δειλία του χειρίστου είδους.
Δικαίωμα της είναι να παραιτηθεί αν βλέπει ότι δεν είναι ικανή να προσφέρει τίποτα στα παιδιά.
Ίσως αυτό ακριβώς θα ήταν και ένα σημείο ευγένειας ψυχής γιατί δεν είναι λίγοι οι ανίκανοι τώρα επί τρόικας και πριν από αυτήν, που κανιβαλούν στους εγκεφάλους των παιδιών μας, αλλά κρύβονται επιμελώς μέχρι την σύνταξη και με την συμπαράσταση των σωματείων τους.
Αλλά, όταν κάθε στραβό κι ανάποδο στη ζωή μας το αποδίδουμε στην τρόικα και βρίσκουμε πρόθυμους συμπαραστάτες στην απόδοση της ευθύνης αλλού, τότε η τρόικα θα γίνει συστατικό στοιχείο της ζωής μας και δεν θα φύγει ποτέ.
Κάτι σαν τον δικομματισμό.
Όσο άθλιος κι αν ήταν μεσουρανούσε μέχρι που τα έκανε όλα τελείως σκατά.
Έτσι και οι ανίκανοι.
Όσο τους θαυμάζουμε τόσο θα μεσουρανούν δίπλα μας ώσπου να μας πάρουν στον πάτο μαζί τους.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

πεθαίνοντας στη Δραπετσώνα



...Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, τον κ. Αγγελόπουλο παρέσυρε μοτοσυκλέτα στην περιφερειακή οδό Δραπετσώνας, μετά το πρώτο τούνελ, στο ρεύμα προς Κερατσίνι.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο σκηνοθέτης βρισκόταν στο σημείο για τις ανάγκες των γυρισμάτων της ταινίας «Η Άλλη Θάλασσα», που ξεκίνησαν στις αρχές Ιανουαρίου. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος τη στιγμή που διέσχιζε το οδόστρωμα παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα που οδηγούσε αστυνομικός ο οποίος ήταν εκτός υπηρεσίας....
...μας πληροφόρησε απλά η αποψινή ειδησιογραφία

Δυο μήνες πριν, η ελπίδα μιας καλλιτεχνικής ματιάς, διαφορετικής από τις μουντές αναλύσεις των ειδικών γύρω από τη κρίση μας, έδινε ένα κάποιο βάλσαμο στα βάσανα μας.

Θ. Αγγελόπουλος: «Ο καθένας φροντίζει για το κόμμα του»
Τα γυρίσματα της νέας του ταινίας με επίκεντρο την κρίση
αρχίζουν σε ένα μήνα


από το http://www.tovima.gr
«Το κείμενο του σεναρίου είναι αντιπροσωπευτικό της οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής κρίσης που ζούμε σήμερα στην Ευρώπη και τονίζει ιδιαίτερα την κυριαρχία αγορών και τραπεζών» ανέφερε μεταξύ άλλων ο ιταλός ηθοποιός Τόνι Σερβίλο, πρωταγωνιστής στην επόμενη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Η άλλη θάλασσα», η οποία θα αρχίσει να γυρίζεται σε έναν μήνα και κάποιες μέρες από σήμερα. Συγκεκριμένα, ημερομηνία έναρξης των γυρισμάτων είναι η 19η Δεκεμβρίου με την προοπτική να ολοκληρωθούν στις 19 Φεβρουαρίου 2012.

«Είμαι πολύ ευτυχής που βρίσκομαι εδώ, γιατί οι χώρες μας, η Ιταλία και η Ελλάδα, είναι συγγενείς ζώντας παρόμοιες συνθήκες» συμπλήρωσε ο Τ. Σερβίλο.

Η πρώτη επίσημη συνάντηση του Τ. Σερβίλο και του Θ. Αγγελόπουλου σε ελληνικό έδαφος έγινε το πρωί της Τρίτης 8 Δεκεμβρίου στο ξενοδοχείο Τιτάνια όπου ο σκηνοθέτης δεν έκρυψε την οργή του για τα όσα συμβαίνουν αυτή την εποχή στην Ελλάδα. «Είμαι θυμωμένος με όλους» είπε χαρακτηριστικά. «Ο καθένας φροντίζει για το κόμμα του και όχι για την χώρα. Εχω πει εδώ και καιρό ότι πρέπει να βρεθεί λύση κοινή! Η Ευρώπη ενδεχομένως να μην είναι η Ευρώπη που είχαμε ονειρευτεί, όμως ο μόνος δρόμος είναι ο ευρωπαϊκός».

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος επέλεξε τον Τόνι Σερβίλο όταν τον είδε στις ταινίες «Il dino» και «Οι συνέπειες του έρωτα». Το «Il divo» παραμένει η μεγαλύτερη επιτυχία του ιταλού ηθοποιού χάρη στην εκπληκτική ερμηνεία του στον ρόλο του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζούλιο Αντρεότι. «Δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα σε Αντρεότι και Σίλβιο Μπερλουσκόνι» απάντησε σε ανάλογη ερώτηση ο Σερβίλο. «Ο Αντρεότι ήταν ένας δεινόσαυρος της πολιτικής, ένας πολιτικός ηγέτης με στρατηγική σε μια εποχή που και ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικό. Σήμερα τον τόνο τον δίνουν οι αγορές. Αυτές συνδιαλέγονται και όχι οι πολιτικοί».

Τα γυρίσματα της «Αλλης θάλασσας» θα γίνουν ως επί το πλείστον στο λιμάνι του Πειραιά, κάποια στην Πάτρα αλλά και στο Θέατρο Ρεξ. Ο Τόνι Σερβίλο υποδύεται τον Π. , πατέρα της Ε.(Ειρήνη Στρατηγοπούλου) και η σχέση τους θα είναι η ραχοκοκαλιά της ταινίας, στην οποία σημαντικό ρόλο παίζει και το ανέβασμα μιας παράστασης του έργου του Μπέρολντ Μπρεχτ «Η όπερα της πεντάρας». Σύμβουλοι του Θ. Αγγελόπουλου στο σενάριο θα είναι οι συγγραφείς Ρέα Γαλανάκη και Πέτρος Μάρκαρης, η διεύθυνση φωτογραφίας θα είναι του Ανδρέα Σινάνου, ενώ οι δυο κόρες του σκηνοθέτη, Ελένη και Κατερίνα θα κάνουν το κάστινγκ και τα ντεκόρ αντιστοίχως.

Σε ό,τι αφορά το σκέλος των ελλήνων ηθοποιών της ταινίας, απαρτίζεται εκτός άλλων, από τους Χρήστο Λούλη, Ανδρέα Κωνσταντίνου, Δημήτρη Πιατά, Τζούλια Σουγκλάγκ, Ακύλλα Καραζήση, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Μάνο Βακούση, Ερρίκο Λίτση, Βασίλη Κολοβό, Θόδωρο Κατσαδράμη, Ελένη Γερασιμίδου, Ηλία Λογοθέτη και Αγγελο Αντωνόπουλο.


...και από το πρόσφατο δελτίο τύπου του δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας
μετά από συνάντηση του Δήμαρχου με τον σκηνοθέτη,

με αφορμή τα γυρίσματα στην πόλη μας....


Τον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο συνάντησε ο Δήμαρχος της πόλης μας κ. Λουκάς Τζανής με την ευκαιρία της έναρξης των γυρισμάτων της νέας του ταινίας « Η Άλλη Θάλασσα».

Ο «ποιητής των εικόνων», όπως τον έχει χαρακτηρίσει ο ξένος Τύπος δημιουργεί ένα φιλμ για την οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση. Διεισδύσει με τον φακό του στην... άλλη θάλασσα, στην εναλλακτική λύση που προτείνει και στα μάτια του είναι η τέχνη. Εκεί τοποθετεί το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης και του οράματός του, το οποίο έχει χαθεί από τη σκληρή καθημερινότητα.

Όπως ανέφερε ο σκηνοθέτης, οι ντόπιοι κρητικοί ονόμαζαν κάποτε «άλλη θάλασσα» τη νότια θάλασσα του νησιού για να τη ξεχωρίζουν από το Κρητικό Πέλαγος, τη βόρεια θάλασσά τους. Η «άλλη θάλασσα», είναι το εξωτικό Λιβυκό Πέλαγος που βρέχει τη Κρήτη από τη μία και την αφρικανική ήπειρο από την άλλη. Το σενάριο της ταινίας εκτυλίσσεται στον Πειραιά του σήμερα και αφορά όπως εξήγησε ο σκηνοθέτης το ελληνικό παρόν και έμμεσα το μέλλον.


Οι τοποθεσίες των γυρισμάτων της νέας του ταινίας είναι γύρω από το λιμάνι του Πειραιά και ο Δήμαρχος κ Λουκάς Τζανής δήλωσε: «Νιώθω μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Είναι μεγάλη τιμή για το Δήμος μας που η περιοχή γύρω από το λιμάνι του Πειραιά φιλοξενεί τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, ενός από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου. Μέσα στις μεγάλες καθημερινές μάχες που δίνουν οι δημότες μας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης η τέχνη είναι μια αχτίδα φωτός. Ένα ανοιχτό παράθυρο στην ελπίδα που νιώθουμε πως έχει χαθεί. Είναι όμως και μια ευκαιρία να προβληματιστούμε και να επαναξιολογήσουμε τις αξίες μας και τον τρόπο ζωής μας. Θα βοηθήσω στα γυρίσματα σε ό,τι χρειαστεί ο σκηνοθέτης σχετικά με τους χώρους που είναι στην αρμοδιότητα του Δήμου μας. Ευελπιστώ πως το όραμα του για την «άλλη θάλασσα» θα εκπληρωθεί.»

Στη συνάντηση παρευρέθηκαν επίσης ο Αντιπεριφερειάρχης Νήσων κ. Δημήτρης Κατσικάρης, και ο πρώην Aντινομάρχης Πειραιά κ Παύλος Τριανταφύλλου...

...άντε γειά!!!

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Ψυχραιμία!!!!


Μέσα από έναν σκληρό σαρκασμό, το μπλογκ anamorfosis.net/blog/ περιγράφει την διοικητική και πολιτική λειτουργία των δήμων της χώρας.
Κάθε ομοιότητα ή διαφορά με τις εμπειρίες σας είναι …συμπτωματική.
Το ανακάλυψα από μια ανάρτηση του Τάσου Καρκαντζέλη στο f/b

(Το αρχικό κείμενο δημοσιεύτηκε στο μπλογκ V for VALIS. Το Director’s Cut έχει επιπλέον δύο γκραν–γκινιόλ σκηνές στο τέλος που κόπηκαν από την εμπορική βερσιόν: Συνιστώμενη Βιβλιογραφία και Προτεινόμενη Λύση)

Κατά το διάστημα 2004 – 2009 μπήκα περίπου στο 1/3 των τότε ελληνικών Δήμων. Είδα από μέσα πώς λειτουργούν. Πιστεύω ότι ξέρω για τους Δήμους όσα δεν ξέρει ούτε ο Υπουργός Εσωτερικών, έχω υλικό να γράψω βιβλίο. Θα προσπαθήσω στη συνέχεια να δώσω ένα εγχειρίδιο οδηγιών. Η αρχική μου σκέψη ήταν να το στείλω στην τρόικα, φοβάμαι όμως μην επηρεάσω την καταβολή της έκτης δόσης και δεν το θέλω. Πρώτα λίγοι ορισμοί, να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε:

Δήμος = ύψιστη τιμή εντροπίας, προβλέπεται από τον Δεύτερο Θερμοδυναμικό Νόμο και αντικατοπτρίζει τη μέγιστη αταξία. Πλήρης αποδιοργάνωση των πάντων, η οποία δεν εμπεριέχει καμία πληροφορία και δεν επιτρέπει τη διατήρηση ζωής.

Δήμαρχος = ένας από τους Μεγάλους Παλαιούς, κατά βάση μια πανίσχυρη εξωδιαστατική οντότητα, ο οποίος ζει εξόριστος στον κόσμο μας, «στο βυθισμένο Γρ'φείο του κοιμάται κι ονειρεύεται (πως την αυγή παντρεύεται)», και περιμένει υπομονετικά να βρεθούν τα άστρα στη σωστή τους θέση για να επανεκλεγεί.

Αντιδήμαρχος = ένα από τα φριχτά Σογγώθ, πλάσματα χωρίς νου που έχουν τη μορφή τεράστιας συγκέντρωσης πρωτοπλασμαστικών φυσαλίδων.

Δημοτικός Προϋπολογισμός = καταραμένο βιβλίο του τρελού Άραβα ποιητή Αμπντούλ Αλχαζρέντ.

Ο Δήμος βρίσκεται μόνιμα σε κατάσταση βραδυφλεγούς χρεοκοπίας. Οι ΚΣ για έναν Δήμο είναι να μην ξέρει πώς να παλέψει την ερχόμενη μισθοδοσία, να καθυστερούν οι λογαριασμοί και να σπάνε τα τηλέφωνα οι προμηθευτές ζητώντας τα λεφτά τους. Όλο αυτό βιώνεται ως κατάσταση ισορροπίας. Αν γίνει θαύμα, κάποια εξωτερική παροχή ενέργειας υπό μορφή χρημάτων κι ο Δήμος κάνει κβαντικό άλμα σε μια μετασταθερή κατάσταση νοικοκυρέματος, αν η μισθοδοσία καλυφθεί, οι υποχρεώσεις τακτοποιηθούν κι οι λογαριασμοί πληρωθούν, τότε αυτό βιώνεται ως ανισορροπία κι ο Δήμος επιζητεί να επανέρθει γρήγορα στην προηγούμενη σταθερή του κατάσταση. Όλα αυτά αντανακλώνται στον Δημοτικό Προϋπολογισμό, γνωστός και ως Αλ Αζίφ (Το Βουητό των Εντόμων), ο οποίος είναι καταραμένο σύγγραμα κι όποιος το διαβάσει, τρελαίνεται. Η σύνταξη του Δημοτικού Προϋπολογισμού (ΔΠ από εδώ και εμπρός) γίνεται με βάση την αρχή της απροσδιοριστίας του Χάϊζενμπεργκ, σύμφωνα με την οποία είναι αδύνατο να γνωρίζει κάποιος την πραγματική δαπάνη και την εγγραφόμενη δαπάνη ταυτόχρονα• το πραγματικό έσοδο και το εγγραφόμενο έσοδο ταυτόχρονα. Αυτά τα δύο έχουν μεταξύ τους σχέση ύλης – αντιύλης. Συγκεκριμένα: εγγραφόμενη δαπάνη = πραγματική δαπάνη – ΚΔ, όπου ΚΔ είναι η κβαντική διαφορά της πραγματικής δαπάνης από μια άλλη, ιδεατή, σε κάποιο εναλλακτικό σύμπαν, στο οποίο ο ΔΠ είναι ισοσκελισμένος. Συμμετρικά: εγγραφόμενο έσοδο = πραγματικό έσοδο + ΚΕ, όπου ΚΕ η απαραίτητη κβαντική προσθήκη προκειμένου να μετατραπεί η αθλιότητα του πραγματικού εσόδου σε Πλατωνική Ιδέα, προερχόμενη από κάποιο εναλλακτικό σύμπαν στο οποίο οι δημοτικές καντίνες, οι λαϊκές αγορές, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις κ.λπ. δίνουν πολλά λεφτά και ισοσκελίζουν τον ΔΠ. Στο δικό μας σύμπαν, ο ΔΠ πρώτα ισοσκελίζεται και μετά εγγράφονται οι δαπάνες και τα έσοδα.

Δύο μεθόδους χρησιμοποιεί ο Δήμος προκειμένου να αντιμετωπίσει τη μετασταθερή τάξη και να επανανέρθει στη σταθερή του κατάσταση μέγιστης αταξίας: διαφθορά και κακοδιαχείριση. Ως προς το πρώτο, έχουν δημοσιευτεί άφθονα και τρανταχτά περιστατικά. Από την εμπειρία μου, μπορώ να βεβαιώσω τα παρακάτω:

1) Η διαφθορά είναι διαπαραταξιακή. Δεν έχει να κάνει με την προέλευση της δημοτικής αρχής από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΚΚΕ, την Αριστερά ή κανέναν από αυτούς. Η γνώση της πολιτικής προέλευσης δε δίνει προβλεπτικές δυνατότητες για τη δημοτική διαφθορά. Όλα έχουν να κάνουν με τους συγκεκριμένους δημοτικούς άρχοντες, τι άνθρωποι είναι. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον δήμαρχο, αλλά σε όλο το δημοτικό συμβούλιο. Ο αντιδήμαρχος π.χ. κατά κανόνα τα παίρνει πολύ περισσότερο από τον δημάρχο. Αυτός ο τελευταίος διαθέτει, ως προς τους συνεργάτες του, τη σχέση Φαίνεσθαι – Είναι. Ο δήμαρχος είναι αυτός που προβάλλεται, δίνει συνεντεύξεις, κόβει κορδέλες, εκφωνεί λόγους, παρίσταται σε δεξιώσεις, διαθέτει όραμα για τον τόπο («όραμα», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλείται ο φραπές), σχέδιο ανάπτυξης για την πόλη («ανάπτυξη», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλείται ο διορισμός ψηφοφόρων και συγγενών), δομεί όλη τη φαινομενολογία του Δήμου. Η οντολογία του Δήμου όμως έχει να κάνει πολύ περισσότερο με τους υπαλλήλους, αντιδημάρχους, ταμίες, προέδρους δημοτικών οργανισμών κ.λπ. και συνήθως το Φαίνεσθαι δεν έχει ιδέα τι κουμάσι είναι το Είναι (εκτός ίσως αν πρόκειται για μια ιδιαίτερα μεγάλη προμήθεια, για κάποιο ιδιαίτερα ακριβό έργο, στο οποίο ενδεχομένως να ενδιαφερθεί η Αυτού Μεγαλειότης να συμμετάσχει στο πάρτι). Το πολύ-πολύ που μπορεί να κάνει ο δήμαρχος είναι να εφαρμόσει αυστηρό μάνατζμεντ («μάνατζμεντ», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλούνται οι βρισιές). Να τρομάξει τους συνεργάτες του, να τους βάλει τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι και να περάσει το μήνυμα ότι δε θα ανεχθεί διαφθορά, οπότε αυτοί θα βρουν τρόπο να διαφθείρονται χωρίς να το πάρει μυρωδιά ο μεγάλος. Tag για την παράγραφο: ο δήμαρχος δεν ασχολείται, η Αυτού Μεγαλειότης είναι μονίμως σε μίτινγκ («μίτινγκ», στη γλώσσα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καλούνται οι γκόμενες).

2) Στους Δήμους επιβεβαιώνεται ο Χρυσός Κανόνας της Διαφθοράς στο Ελληνικό Δημόσιο. Ποιος είναι ο κανόνας; Ότι τα λεφτά δεν τα παίρνει αυτός που υπογράφει το χαρτί (όχι τα πολλά λεφτά, τουλάχιστον). Τα παίρνει αυτός που βάζει το χαρτί μπροστά σ’ αυτόν που υπογράφει και δηλώνει αδιάφορα: «είναι ένα απαραίτητο έργο, κ. υπουργέ / κ. πρόεδρε / κ. διευθυντά / κ. βουλευτή / κ. δήμαρχε, π.χ. μια απεντόμωση γιατί έχουμε γεμίσει κουνούπια» – «Πού υπογράφω;» – «Να, εδώ κι εδώ κι εδώ, στο κάτω μέρος».

3) Υπάρχει ένα είδος καλοπροαίρετης διαφθοράς, δεν ξέρω πώς αλλιώς να την ονομάσω, που παίζει μεγάλο ρόλο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι μεθοδευτές της μπορεί ακόμα και να μην ωφελούνται καθόλου προσωπικά – για την ακρίβεια, δεν τη συνειδητοποιούν καν ως διαφθορά: «Να δώσουμε τη δουλειά σε κάποιον της περιοχής, για να μείνουν τα λεφτά στον τόπο, να μην πάνε στην Αθήνα». Επίσης, πολύ διαδεδομένο είναι και το: «Με τους διαγωνισμούς δεν κάνεις τίποτα. Οι διαγωνισμοί είναι για τους Ευρωπαίους, η Ελλάδα λειτουργεί αλλιώς. Δώσε τη δουλειά σε κάποιον σοβαρό επαγγελματία, μην μπλέξουμε με τυχάρπαστους και τραβιόμαστε μετά».

Η μεγάλη όμως φρίκη που κατατρώει τους Δήμους είναι η κακοδιαχείριση. Ο κόσμος συνήθως στέκεται στην (υστερόβουλη) διαφθορά, είναι πιο τρανταχτή και μπρεχτική, το κακό είναι επικεντρωμένο και συνειδητό. Πιστεύω όμως ότι πολύ περισσότερα χρήματα σπαταλιούνται από την κακοδιαχείριση παρά από οτιδήποτε άλλο.

Είναι απίστευτο το τι γίνεται μέσα στους Δήμους!

Ενώ έχουν υλικά, εργαλεία κ.λπ., αγοράζουν καινούργια γιατί δεν ξέρουν ότι τα έχουν. Τα παλιά υλικά σαπίζουν σε κάποια αποθήκη, ξεχασμένα από κάποια παλιότερη δημοτική αρχή, κι οι καινούργιοι υπάλληλοι τα κοιτάζουν με απορία. Ή τα αναφέρουν στον Πρόεδρο της Δημοτικής Υπηρεσίας, γνωστός και ως: το Έρπον Χάος, ο Μαύρος Άνθρωπος, ο Φύλακας στο Κατώφλι, ο οποίος το ξεχνάει. Η πληροφορία, γενικώς, μέσα στους Δήμους μεταδίδεται με γεωλογικούς ρυθμούς• μέχρι να περάσει από το ένα γραφείο στο άλλο, έρχεται η καινούργια εποχή των παγετώνων. Πολλοί Δήμοι δεν προσλαμβάνουν δικηγόρους και λειτουργούν χωρίς νομική υπηρεσία, προκειμένου να μειώσουν δαπάνες – έτσι υποτίθεται, δηλαδή, γιατί στο τέλος δίνουν πολλαπλάσια χρήματα σε αμοιβές εξωτερικών νομικών. Ένα άλλο φοβερό είναι ότι ενώ προβλέπονται κοινοτικά κονδύλια για συγκεκριμένα έργα, οι Δήμοι δεν το γνωρίζουν και τα πληρώνουν με δικά τους χρήματα. Υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται Κεντρική Ένωση Δήμων & Κοινοτήτων• δεν ξέρω τι ακριβώς κάνει, υποτίθεται ότι ενημερώνει τους Δήμους για τέτοιες επιδοτήσεις και βοηθά στη διαδημοτική ανταλλαγή τεχνογνωσίας, υποψιάζομαι όμως ότι είναι ένα ακόμα μακιγιάζ που χρησιμοποιεί το Ελληνικό Κράτος για να παριστάνει ότι είναι Κράτος. Συμβαίνει επίσης και το αντίστροφο, οι Δήμοι να χρησιμοποιούν κοινοτικά κονδύλια για άχρηστα έργα, μόνο και μόνο επειδή βρήκαν την επιδότηση. Πάνω εδώ θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθούν οι θρυλικοί ποδηλατόδρομοι του Βόλου, που ανήκουν στα 7 Θαύματα του Κόσμου, στα 7 Τραύματα του Κόσμου, και χρησιμοποιούνται από τους βιολόγους ως απόδειξη της καταγωγής του ανθρώπου από τον πίθηκο.

Είναι γεγονός: μεγάλοι και, υποτίθεται, σοβαροί Δήμοι της χώρας είναι οργανωμένοι στα πρότυπα μπακάλικου της δεκαετίας του ’50. Δεν συντάσσουν οικονομικές καταστάσεις – ισολογισμούς και λογαριασμούς αποτελεσμάτων χρήσης – ή τους συντάσσουν ως έργο μυθοπλασίας, αποκύημα φαντασίας, μόνο και μόνο για να στείλουν ένα χαρτί στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Δεν ξέρουν πώς να μεταφέρουν μια πίστωση από τον έναν κωδικό του ΔΠ στον άλλον, οπότε καθυστερούν στη σύνταξή του, μαζί μ’ αυτόν καθυστερούν και στη σύνταξη των επιμέρους προϋπολογισμών των ΝΠΔΔ του Δήμου, μένουν οι παιδικοί σταθμοί χωρίς γάλα και τα οχήματα του Δήμου χωρίς βενζίνη για μήνες. Λειτουργούν χωρίς βάσεις δεδομένων και καταλόγους• η Δημοτική Αστυνομία κόβει πρόστιμα, τα οποία όμως δεν εισπράτονται ποτέ, γιατί ο Δήμος δεν έχει καταλόγους. Χάνουν συνέχεια παραστατικά. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνουν αυτό, φαίνεται πως όποιο χαρτί μπει μέσα στον Δήμο, εξαφανίζεται από το δικό μας χωροχρονικό συνεχές κι εμφανίζεται σε κάποιον εναλλακτικό κόσμο. Ο προμηθευτής μετά θέλει να πάρει τα λεφτά του, σε κάποιες απίθανες περιπτώσεις θέλει να τον πληρώσει κι ο Δήμος, δεν ξέρουν όμως πώς να το κάνουν αυτό γιατί χάσαν το τιμολόγιο. Και το Δημόσιο θέλει πρωτότυπα παραστατικά για να πληρώσει, δε δέχεται αντίγραφα. Όμως ο προμηθευτής δεν μπορεί να εκδόσει καινούργιο παραστατικό συν ένα πιστωτικό τιμολόγιο που να ακυρώνει το παλιό, γιατί οι εφορίες τρελαίνονται μόλις δουν πιστωτικά τιμολόγια, υποψιάζονται εικονικές πωλήσεις. Ούτε μπορεί να καταγγείλει την απώλεια, γιατί ο Κώδικας Δήμων & Κοινοτήτων μετά προβλέπει ένορκη διοικητική εξέταση, κι ο Δήμος δε θέλει να μπλέξει. Τελικά ψάχνουν να βρουν μια λύση στο μιλητό κι ένας Θεός ξέρει πώς την εμφανίζουν στα χαρτιά. Σταχυολογώ ορισμένα ενδεικτικά περιστατικά:

- Η μηχανικός του Δήμου έδειχνε ζαλισμένη. Μελετούσε ένα ΦΕΚ σχετικό με τη δουλειά της και πάλευε να βγάλει άκρη με τους όρους και τις έννοιες. Στο τέλος ζήτησε βοήθεια: «Δεν το καταλαβαίνω αυτό που λέει εδώ: τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου υποχρεούνται να αποστείλουν ετούτο κι εκείνο και το άλλο κ.λπ.»

«Μάλιστα», είπα.

«Τι είναι τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου;»

Έπαθα σοκ. «Τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου», είπα με άχρωμη, ρομποτική φωνή, «είστε, ας πούμε, εσείς, ο Δήμος, καθώς κι ο δημοτικός οργανισμός κ.λπ. κ.λπ.». Συνέχισα την εξήγηση ενώ από μέσα μου έκανα χαρακίρι.

- «Είχα επαφές στη ΝΔ», μου έλεγε ένας δημοτικός σύμβουλος. «Μιλούσαμε τακτικά, σκεφτόμουν να κατεβώ στις εκλογές. Μετά όμως είπα: είσαι τρελός; Στη ΝΔ οι θέσεις είναι καπαρωμένες, ο τάδε, ο τάδε κι ο τάδε είναι δεδομένοι! Καμία ελπίδα. Οπότε μετά πήγα στο ΠΑΣΟΚ, που ήταν πιο ανοιχτά τα πράγματα, κι αρχίσαμε να το συζητάμε. Κατέβηκα με το ΠΑΣΟΚ και τελικά εκλέχτηκα».

Αναφέρω αυτό το περιστατικό γιατί είναι χαρακτηριστικό της νοοτροπίας μιας μεγάλης μερίδας κόσμου που δραστηριοποιείται στα δύο κόμματα εξουσίας. Η ένταξη στη ΝΔ ή στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει να κάνει με ιδέες ή στάσεις ζωής ή πολιτικές τοποθετήσεις. Απλά πράγματα, ποιος μπορεί να με βολέψει. Ποδοσφαιρικές μεταγραφές: πού να πάω ώστε να παίζω ενδεκάδα και να μην κάθομαι στον πάγκο.

- «Ο πάρεδρος δεν καταλαβαίνει τίποτα. Το κάνουμε τακτικά, σπάμε την προμήθεια σε πολλές μικρότερες, οπότε αποφεύγουμε τον διαγωνισμό και τις δίνουμε με απευθείας αναθέσεις. Ποτέ δεν είχαμε κανένα πρόβλημα με το Ελεγκτικό Συνέδριο, ο πάρεδρος δεν καταλαβαίνει τίποτα».

- «Υποψιάζομαι ότι όλοι τα παίρνουν εκτός από μένα!...» μου έλεγε κάποτε ένας δήμαρχος στο γραφείο του χαμογελώντας πικρά. Τον ήξερα, ήταν άνθρωπος με αρχές. Παλιό μέλος του ΚΚΕ, που πλέον είχε γίνει ΚΚΕ–με–την–ευρεία–έννοια, αρρώσταινε και μόνο στη σκέψη της μίζας κι είχε προειδοποιήσει όλο τον Δήμο ότι θα τους κόψει τα πόδια αν μάθει ότι τα παίρνουν. Τον συμπαθούσαμε όλοι γι’ αυτό και δεν είπα τίποτα.

Διότι τι να του πω, του ανθρώπου; Ήξερα καλά τι γινόταν στον Δήμο του – σε κάποιες υπηρεσίες, τουλάχιστον. Όχι απλώς τα έπαιρναν, ταρίφα κανονική είχαν. «Τα παίρνω» δεν είναι η σωστή έκφραση, περιλαμβάνει το στοιχείο της τυχαιότητας, της σποραδικότητας, τα παίρνω σήμερα αλλά δεν θα τα πάρω αύριο και ίσως τα πάρω μεθαύριο. Οι υπάλληλοι όμως είχαν καταργήσει κάθε έννοια τυχαιότητας, το είχαν προσδιορίσει ντετερμινιστικά το πράγμα. Ταρίφα. Αυτά συμβαίνουν όμως αν ο δήμαρχος κάθεται όλη μέρα στο γραφείο του και δεν ασχολείται. Ο συγκεκριμένος ήταν συμπαθέστατος και τον αγαπούσαμε όλοι όσοι τον γνωρίζαμε. Οπότε τι να του πεις; Ασ’ τον τρελό στην τρέλα του και τον πλανημένο στην πλάνη του. Εξάλλου, αν δεν έπαιρνε απόφαση να βγει απ’ το γραφείο του και να κάνει φύλλο και φτερό τον Δήμο, δε θα διαπίστωνε ποτέ τα όργια, θα έμενε πάντα με την αβεβαιότητα. «Η απόλυτη ύπαρξη ενός αντικειμένου ξέχωρα από τη διαδικασία της παρατήρησής του, είναι μια φράση χωρίς νόημα», έλεγε ο επίσκοπος Μπέρκλι. Όχι μόνο αντικειμένου αλλά και λαδώματος, λέω εγώ.

Μετά από όλα αυτά όμως, πώς καταφέρνουν κι επιβιώνουν οι Δήμοι; Δεν επιβιώνουν, αυτή είναι η απάντηση. Εδώ και πολλά χρόνια, οι Δήμοι σπαταλούν συνέχεια λεφτά, δανείζονται απ’ όπου βρουν, χρεώνονται συνεχώς κι οι περισσότεροι είναι σε μια ιδιόρρυθμη κατάσταση ημιχρεοκοπίας. « Χρέη και οργή στα ύψη για 58 Δήμους», «Υπερχρεωμένοι Δήμοι υπό επιτήρηση» κ.λπ. Παλιότερα πίεζαν την Περιφέρεια, την κυβέρνηση κι αυτές έβρισκαν κάποιες φόρμουλες να τους βοηθάνε (ρυθμίσεις χρεών, εγγυήσεις κ.α.). Τώρα όμως άρχισαν να τίθενται υπό καθεστώς μνημονίου, οι πιο χρεοκοπημένοι εξ’ αυτών. Ε, δεν το λες «επιβίωση» όλο αυτό...

Ναι, όμως πώς καταφέρνουν οι Δήμοι να εκπληρώνουν τις πολύ βασικές λειτουργίες τους; Να αλλάζουν τις καμένες λάμπες και να μαζεύουν τα σκουπίδια; Εδώ πρέπει να πάμε στα βαθιά νερά της λειτουργίας των Δήμων και να δούμε το σύστημά τους.

Το σύστημα που λειτουργούν οι Δήμοι είναι ο κ. Γιάννης (τυχαίο όνομα). Σε κάθε Δήμο, ίσως και σε κάθε Δημοτική Υπηρεσία, υπάρχει ένας τέτοιος. Πρόκειται συνήθως για παλαιό υπάλληλο, καμιά φορά και για αντιδήμαρχο, με μυαλό και ακεραιότητα. Σε κάποια στιγμή, ο κ. Γιάννης αντιλαμβάνεται ότι είναι ένας ικανός μέσα σε μια θάλασσα αχρήστων, οπότε καταλήγει να βαστάει την υπηρεσία μόνος του. Σταδιακά όλα περνούν από αυτόν. Δεν προβάλλεται και δεν γράφεται στις τοπικές εφημερίδες, έχει προσωπική έγνοια για την υπηρεσία, και καταλήγει να είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει μια δουλειά. Κανένα μνημείο δε θα στηθεί για τον Άγνωστο Δημοτικό Υπάλληλο, όλους αυτούς τους κ. Γιάννηδες της επικρατείας, όμως από κάθε ουσιαστική άποψη είναι ήρωες. Δήμος χωρίς κ. Γιάννη, προκοπή δεν κάνει.

Συνιστώμενη Βιβλιογραφία:

- Εδώ τα χρέη των (καποδιστριακών) Δήμων προς τις τράπεζες και το Παρακαταθηκών & Δανείων τον Οκτώβρη του 2010, σύμφωνα με τον κ. Βασίλη Φουρτούνη, από στοιχεία που δημοσίευσε η ΤτΕ και η Ένωση Τραπεζών. Συνολικά 1 δισ. 750 εκατ. ευρώ. Τα υπόλοιπα χρέη (προς ιδιώτες, οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία κ.α.) εκτιμάτο ότι ήταν άλλο 1 δισ. 300 εκατ. ευρώ. Κοντά 3 δισ. λοιπόν, λέει ότι, χρωστούσαν οι Δήμοι μέχρι τον Οκτώβρη του 2010.

- Εδώ κάποιος που γράφει αναλυτικά τον τρόπο που μεθοδεύονται οι διαγωνισμοί των ΟΤΑ. Παράσταση για 3 ρόλους: ο Άρχοντας, ο Ήρωας κι ο Φίλος. Η τέχνη του να διασπαθίζεις δημόσιο χρήμα «με πλήρη διαφάνεια και κανείς να μην μπορεί να κατηγορηθεί ότι δεν έκανε τη δουλειά του υπέρ του δημόσιου συμφέροντος και σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία».

- Διαβάζω εδώ τον κ. Μπουτάρη (Μάρτιος 2011) για την κληρονομιά που παρέλαβε στον Δήμο Θεσσαλονίκης από την προηγούμενη διοίκηση Παπαγεωργόπουλου: «Το πρόβλημα της κληρονομιάς μας έχει δύο συνιστώσες, η μία είναι της διαφθοράς στην διαχείριση του δημοσίου χρήματος και η άλλη η αδιαφορία στην διαχείριση του. Τα οικονομικά του Δήμου ζημιώθηκαν διπλά σε βάθος χρόνου. Από πρόθεση σε περιπτώσεις υπεξαιρέσεων του δημοσίου χρήματος κι από έλλειψη προθέσεως, διότι ο Δήμος συστηματικά αγνόησε τις δια νόμου καθορισμένες υποχρεώσεις του, με συνέπεια μια σειρά ποινών που σωρευτικά συνιστούν δυσβάστακτη απώλεια χρήματος». Διαφθορά και κακοδιαχείριση, δηλαδή, οι δύο καρκίνοι των Δήμων – ή, όπως το θέτει ο κ. Μπουτάρης: «Παρουσία κακών προθέσεων και απουσία καλών προθέσεων».

- Εδώ , εδώ , εδώ κι εδώ κάποιος γράφει ανοιχτά και με στοιχεία για έναν συγκεκριμένο Δήμο. Διαβάζεις κι ανθίζει η καρδιά σου: οικονομικές καταστάσεις που επί σειρά ετών δεν συντάσσονται• ούτε τα επιχειρησιακά προγράμματα (τεχνικό πρόγραμμα & ετήσιο πρόγραμμα δράσης) συντάσσονται• κτίρια που νοικιάζονται και δεν χρησιμοποιούνται• Η/Υ που αγοράζονται και δεν χρησιμοποιούνται κι αργότερα τους κλέβουν κάποιοι• ΔΠ που υποβάλλεται στο δημοτικό συμβούλιο όχι στις προβλεπόμενες από τον νόμο προθεσμίες, αλλά αργότερα που ο Ερμής είναι ανάδρομος κι η Αφροδίτη σε σύζευξη με τον Κρόνο• δημοτικοί οργανισμοί (παιδικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ κ.λπ.) χωρίς προϋπολογισμούς• δήμαρχος που δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου• αιρετοί που λαμβάνουν αυξημένα έξοδα παράστασης, απ’ ό,τι φαίνεται κατά παράβαση του νόμου• σύμβουλοι, αντιδήμαρχοι κ.α. που μοιάζει να μη γνωρίζουν τις υπουργικές εγκυκλίους που τους αφορούν, ούτε κανονισμούς λειτουργίας, ούτε τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, τίποτα. Το αστείο είναι εδώ , όπου φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος δήμαρχος (κι ο γενικός γραμματέας του Δήμου και διάφοροι άλλοι αναρμόδιοι) παρίστανται στο προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου, κατά παράβαση του κανονισμού, προφανώς για να κατευθύνουν την ψηφοφορία εκεί που θέλουν. Το τραγικό είναι εδώ (χωρίς σχόλιο). Γράφει κι άλλα πολλά στο μπλογκ του για τον Δήμο, όρεξη να ‘χει κάποιος να ψυχοπλακωθεί.

- Εδώ ένας καταπληκτικός δήμαρχος δίνει μια καταπληκτική απάντηση, όταν του επισημαίνουν στο δημοτικό συμβούλιο ότι ο προς έγκριση ισολογισμός είναι διάτρητος: «Ο ισολογισμός είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει, γιατί ο Δήμος δεν είναι επιχείρηση και κάνει επενδύσεις για να βελτιώσει την καθημερινότητα των δημοτών του και να παράσχει υπηρεσίες». Ο συγκεκριμένος Δήμος είναι ήδη μέσα 20 εκατομμύρια ευρώ, δείχνει ότι έχει περιουσία αναξιοποίητη, ζημίες από μισθώματα και πρόστιμα που δεν εισπράτονται (εδώ), διάφορες δημοτικές επιχειρήσεις έχουν το μαύρο τους το χάλι, ενώ οι απαντήσεις που δίνει η δημοτική αρχή είναι ελάχιστα πειστικές – δεν ξέρει καν για ποιο λόγο εκτινάχθηκαν οι δανειακές δαπάνες! Δεν ξέρει αν ο εργολάβος τέλειωσε ή όχι το έργο στην κεντρική πλατεία της πόλης, δεν ξέρει για το μπαράζ κλοπών στον Δήμο, δεν ξέρει τι θα γίνει με τον δημοτικό φωτισμό, τους παιδικούς σταθμούς, το κολυμβητήριο κ.α. ( εδώ). Όλα αυτά όμως ο κ. δήμαρχος τα προσπερνάει ελαφρά, με το ιδεολόγημα ότι, ως Δήμος, νοιαζόμαστε για το καλό των δημοτών μας, δεν έχουμε σκοπό το κέρδος, σιγά μην αξιοποιήσουμε την αναξιοποίητη περιουσία μας, εμείς δεν είμαστε ανάλγητοι επιχειρηματίες, ψηφίστε τώρα τον ισολογισμό να ‘χουμε ένα χαρτί να δείχνουμε στο Ελεγκτικό Συνέδριο κι εγώ θα σας φέρω ευρωπαϊκά προγράμματα από την Αθήνα. Κατά τ’ άλλα, δίνει συνεντεύξεις και μιλάει για την επαφή του με το λαό, την αγάπη για τον τόπο του, το αισθητικό του όραμα κ.λπ. κ.λπ.

- Στο φόρουμ των λογιστών (www.taxheaven.gr) μπορεί κάποιος να μάθει πολλά για την ελληνική επιχειρηματική πράξη, αυτό που πραγματικά συμβαίνει καθημερινά στην Ελλάδα, καθώς οι λογιστές προσπαθούν να ξεδιαλύνουν μπερδεμένες υποθέσεις και ρωτάνε ο ένας τον άλλον. Αν κάνετε μερικές αναζητήσεις, θα μάθετε πολλά και για τους ΟΤΑ. Ας δούμε ένα ωραίο παράδειγμα, πρώτα όμως ορισμένα προκαταρκτικά: Οι διακηρύξεις των δημοτικών διαγωνισμών πρέπει υποχρεωτικά να δημοσιεύονται – σε μία εφημερίδα, αν πρόκειται για πρόχειρους διαγωνισμούς, σε δύο οικονομικές και μία τοπική εφημερίδα, αν πρόκειται για τακτικούς (θα ήταν βέβαια πολύ πιο απλό να δημοσιεύονται υποχρεωτικά στην ιστοσελίδα του ΟΤΑ, όμως η κοινωνία της πληροφορίας σταματάει στο κατώφλι του δημαρχείου, δεν μπαίνει μέσα, φοβάται). Όλες αυτές οι δημοσιεύσεις στον Τύπο έχουν και κάποια έξοδα, τα οποία εθιμοτυπικά πληρώνονται από τον ανάδοχο του διαγωνισμού – δεν προβλέπεται από το νόμο, όμως το έθιμο έχει επικρατήσει και στην Ελλάδα τιμάμε τις παραδόσεις μας. Οι εφημερίδες όμως κόβουν το τιμολόγιο στο όνομα του Δήμου, διότι φυσικά την ημ/νία της δημοσίευσης δεν υπάρχει ακόμα ανάδοχος. Αποτέλεσμα είναι ότι ο Δήμος έχει τιμολόγιο για χρήματα που ποτέ δε βγαίνουν από το ταμείο του, ενώ ο ανάδοχος αναγκάζεται να πληρώνει χωρίς να μπορεί να καταχωρίσει το έξοδο στα βιβλία του. Μια τέτοια περίπτωση εδώ , από το φόρουμ των λογιστών. Όπως εξομολογείται κι ένας σχολιαστής: «Αυτό ακριβώς εφαρμόζεται στο 100% των περιπτώσεων. Ο ανάδοχος πληρώνει τα έξοδα των εφημερίδων και τα τιμολόγια κόβονται στο όνομα του Δήμου. ΠΑΝΤΑ».

- Από το φόρουμ των λογιστών πάλι. Κάποιος προσπαθεί να δει αν το μαγαζί του πελάτη του υπάγεται σε δημοτικό τέλος για «τουριστικά είδη, είδη λαϊκής τέχνης, ενθύμια και δώρα». Το τέλος αυτό επιβάλλεται ή όχι κατά περίπτωση, έπειτα από απόφαση του δημοτικού συμβουλίου. Ο λογιστής πήγε στον Δήμο και ζήτησε τη σχετική απόφαση, όμως «ο Δήμος την ψάχνει γιατί είναι απόφαση του 1994 και δεν μπορεί να τη βρει».

- Και κάτι για να ευθυμήσουμε. Αν σκέφτεστε να ανοίξετε μαγαζί με καφέ και μπουγάτσα, θα πρέπει να πάρετε άδεια από τη δημοτική αστυνομία αφού πρώτα προσκομίσετε:

1. παράβολο στο Δήμο κι ενημερότητα
2. οικοδομική άδεια
3. υπεύθυνη δήλωση διαχειριστή πολυκατοικίας οτι επιτρέπει τη λειτουργία του μαγαζιού
4. τέσσερα σχεδιαγράμματα κάτοψης και τομής θεωρημένα από πολεοδομία
5. βεβαίωση από τη πυροσβεστική για να θεωρήσει η πολεοδομία τα σχεδιαγράμματα
6. δήλωση ηλεκτρολόγου οτι ειναι ασφαλής η ηλεκτρική εγκατάσταση
7. μισθωτήριο
8. βιβλιάριο υγείας
9. υπεύθυνη δήλωση περί μη κωλύματος του ΠΔ 180/79
10. 2 φωτογραφίες
11. έναρξη
12. λογαριασμό ΔΕΗ
13. αντίγραφο ταυτότητας
14. « Ρώτα και στην υπηρεσία της περιοχής σου μήπως θέλουν κάτι επιπλέον» .

Προτεινόμενη Λύση

Μετά από όλα αυτά, τι θα μπορούσε να γίνει με τους Δήμους και τους ΟΤΑ; Δύσκολη ερώτηση... Η γνώμη μου είναι ότι αν δεν ενδιαφερθούν οι τοπικές κοινωνίες, οι Δήμοι θα συνεχίσουν να είναι όργια σπατάλης κι ανευθυνότητας. Η κυβέρνηση κι ο Υπουργός Εσωτερικών δεν μπορούν (δεν θέλουν;) να κάνουν τίποτα, η δημοτική αντιπολίτευση ασκεί μεν έλεγχο και κριτική, όταν όμως έρχεται στα πράγματα αποδεικνύεται μια απ’ τα ίδια κι αυτή. Μόνο η τοπική κοινωνία θα μπορούσε ίσως να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Μια κίνηση πολιτών με αποκλειστικό σκοπό να ελέγχουν τον Δήμο τους, να κάνουν αιρετούς κι υπαλλήλους να νιώθουν ότι παρακολουθούνται. Ένα μπλογκ ή μια σελίδα στο facebook δεν κοστίζουν τίποτα, μπορούν όμως να μαζεύουν υλικό, μαρτυρίες και καταγγελίες. Ο τοπικός Τύπος συνήθως ξέρει πολλά, όλοι όσοι μπαίνουν στο Δημαρχείο συνήθως ξέρουν πολλά, τα δημοτικά συμβούλια είναι ανοικτά, ενώ οι συμβάσεις των προμηθειών καθώς κι άλλο υλικό δημοσιεύονται στο diavgeia.gov.gr. Η λειτουργία των ΟΤΑ διέπεται από τον Κώδικα Δήμων & Κοινοτήτων (μπορείτε να τον βρείτε εδώ), ενώ οι προμήθειες και τα έργα από τον ΕΚΠΟΤΑ (πρέπει να είναι αυτός και να βασίζεται ακόμη στον ν. 2286/1995 – αν έχει αλλάξει, ας με διορθώσει κάποιος), και δεν είναι καθόλου δεδομένο ότι οι δημοτικοί άρχοντες γνωρίζουν τις διατάξεις (ήπια έκφραση). Υπάρχουν πολλοί κι εύκολοι τρόποι να αρχίσουν κάποιοι να γίνονται τοπικοί municipalistas.

Μικρά αυτοκόλλητα με την url διεύθυνση του μπλογκ θα μπορούσαν να κολληθούν στο Δημαρχείο και σε κεντρικά σημεία της πόλης, ν’ αρχίσει κόσμος να διαβάζει και να συμμετάσχει. Οι municipalistas θα πρέπει να είναι επώνυμοι και σοβαροί στις καταγγελίες που αναδημοσιεύουν: χωρίς προσβολές, τυπικές, οι ανώνυμες να γίνονται δεκτές με επιφύλαξη. Από ένα σημείο και μετά, πιστεύω πως το πράγμα θα αποκτήσει τη δική του δυναμική. Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιοι αρχικοί municipalistas με όρεξη για δουλειά, να βρεθούν οι σωστοί άνθρωποι, κατόπιν το πράγμα θ’ αποκτήσει τον δικό του κινητήρα. Μέχρι εκεί μπορώ να σκεφτώ για τους Δήμους. Η Προτεινόμενη Λύση ίσως είναι Ευσεβής Πόθος, όλα τα άλλα όμως μου φαίνονται εντελώς Επιστημονική Φαντασία.

«Θα έλεγε τις ότι η χώρα αύτη ηλευθερώθη επίτηδες, δια να αποδειχθή ότι δεν ήτο ικανή προς αυτοδιοίκησιν» (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης).

Για την επιτροπή Ανάπλασης...


Η γνώμη που αποκόμισα παρακολουθώντας στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο την συζήτηση για την Επιτροπή Ανάπλασης, ήταν ότι ο Δήμαρχος και ο Τσιρίδης είχαν συμφωνήσει στην δημιουργία μιας πλατιάς επιτροπής, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν αρκετοί πολίτες που ενδιαφέρονταν για το θέμα, ακόμη και αυτοπροτεινόμενοι να συμμετάσχουν.
Η αποψινή ανάρτηση του Τσιρίδη (μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη με κλικ εδώ) για την συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής που είχε αντικείμενο την συγκρότηση αυτής της Επιτροπής, δείχνει μια διάθεση ανατροπής.
Κλείνει την επιτροπή σε 15 άτομα, εκ των οποίων όπως φαίνεται οι 9 θέσεις καταλαμβάνονται από τον δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους. Έξι θέσεις μένουν κενές για να καταληφθούν από πολίτες, υποθέτω με υπόδειξη των δημοτικών παρατάξεων.
Κακή εξέλιξη. Πολύ κακή.
Η Επιτροπή όπως συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, θα είναι συμβουλευτική. Δεν έχει αρμοδιότητες που με οποιοδήποτε τρόπο θα μπορούσαν να δεσμεύσουν αποφάσεις του Δ.Σ. επομένως τι νόημα έχει ένας αριθμός μελών που σώνει και καλά οι περισσότεροι θα είναι δημοτικοί σύμβουλοι;
Εδώ μιλάμε για την ανάγκη παρουσίας πολιτών που ενδιαφέρονται και όχι κάποιων που προτείνονται από τις παρατάξεις για να συμπληρωθεί ένας αριθμός ή για να υπάρχουν ισορροπίες.
Τι να τις κάνεις τις ισορροπίες;
Μήπως υπάρχουν ή μπορεί να υπάρχουν πάγιες παραταξιακές θέσεις που καθιστούν αναγκαίες τις ισορροπίες σε ένα συμβουλευτικό όργανο;
Φαίνεται κάποια μέλη αυτής της συντονιστικής ζουν ακόμη με τα όνειρα του καθοδηγητή που θα αποφασίσουν και ο «λαός» θα δεχτεί τις αποφάσεις τους.
Δεν είναι ώρα να μασάμε τα λόγια μας.
Ο Δήμαρχος συμφώνησε στο δημοτικό συμβούλιο με την αρχική πρόταση του Τσιρίδη.
Ο Χρονόπουλος πρότεινε όπως διαβάζω 25μελή (μικρή είναι αλλά τέλος πάντων) επιτροπή.
Οι υπόλοιποι 6 τι πρότειναν και πως διολίσθησε η πρόταση στους 11 και 15 τελικά.
Το μέγα θέμα της ανάπλασης, ξεπερνά τα όρια του Δήμου, είναι ένα έργο που δεν θα αλλάξει μόνο την μορφή του δήμου μας, αλλά θα συμβάλει στην ριζική αλλαγή του αττικού μικροκλίματος, ανάλογα με τις παρεμβάσεις που θα γίνουν.
Δεν μπορεί λοιπόν να περιοριστεί στο δημοτικό συμβούλιο, δεν μπορεί καν να περιοριστεί σε πιθανές προτάσεις συμμετοχής ανένταχτων πολιτών από τις δημοτικές παρατάξεις.
Αν στην λογική δημιουργίας ενός «ευέλικτου αντιπροσωπευτικού σχήματος» κυριαρχεί η επακόλουθη θεσμική πλειοψηφία, άρα οι δημοτικοί σύμβουλοι, να θυμίσω στους εραστές του «καλύτερα μόνοι μας» ότι και τα κόμματα είναι θεσμοί, και οι περιβαλλοντικοί σύλλογοι είναι θεσμοί, και οι ενεργοί πολίτες θα έπρεπε να είναι θεσμοί.
Και καλώς ή κακώς, οι τρεις δημοτικές παρατάξεις δεν εκπροσωπούν, δεν μπορούν να εκπροσωπούν σε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα όλους τους υπόλοιπους θεσμούς.
Η παλιά επιτροπή ανάπλασης, της οποίας η δραστηριότητα, το τονίζω, σε συνεργασία με τον τότε Δήμαρχο Δραπετσώνας Χρονόπουλο, υπήρξε καθοριστική στην απομάκρυνση των εργοστασίων και στην διαμόρφωση της πρότασης «ανάπλαση της βιομηχανικής περιοχής», αποτελείτο από μια πολιτική πανσπερμία. Ίσως γι αυτό πέτυχε.
Και κατά σύμπτωση, μερικά από τα βασικά μέλη της που μου έρχονται στο μυαλό, δεν εκπροσωπούνται από κάποιον πολιτικό φορέα, ούτε και υπάρχει κάποιος δημοτικός σύμβουλος που θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τους εκπροσωπεί.
Είναι άνθρωποι αποδεδειγμένα ικανοί, μαχητικοί, αναγκαίοι και πάντα ενδιαφερόμενοι.
Θεωρεί η συντονιστική επιτροπή ότι με το ζόρι πρέπει να εκπροσωπηθούν από τρίτους γιατί δεν χωράνε στη συλλογιστική της;
Και μπορεί να φτιαχτεί μια νέα επιτροπή μόνον από τους παλιούς; Υποχρεωτικά πρέπει να περιέχει και νέους και ειδικά κατοίκους του πρώην δήμου Κερατσινίου που τότε δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αναγκαίο λοιπόν ζητούμενο η πολυμελής επιτροπή.
Αλλιώς δεν έχει και νόημα.
Ας κρατήσει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος την υπόθεση στα χέρια του, κι ας ελπίζει ότι θα πείσει τους πολίτες της πόλης για την ορθότητα των όποιων επιλογών του.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

"Για τη μνήμη ενός ακόμα..."

Μια συνέντευξη του Γ.Τσιρίδη, στην Φρόσω Βοργιά, που αναρτήθηκε στην Σταγόνα
και έχει μια ξεχωριστή αξία.

Στην περιοχή του παλιού εργοστασίου Λιπασμάτων, στη Δραπετσώνα, λέγεται ότι υπάρχουν απομεινάρια από τον τάφο του σπουδαίου Αθηναίου στρατηγού Θεμιστοκλή.

Γνωρίζοντας αυτό, αλλά και για άλλους λόγους, ο κύριος Γιώργος Τσιρίδης, δημοτικός σύμβουλος εκλεγμένος με το συνδυασμό της "Αναγέννησης", μας εξηγεί την πρόταση που κατέθεσε πρόσφατα στο Δημ.Συμβούλιο του Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας.

Πρόταση που αφορά στην ανάπλαση του μέρους όπου υπήρχε ο τάφος του Θεμιστοκλή καθώς και στη δημιουργία ενός μνημείου.

Γ. Τσιρίδης: Το Θεμιστόκλειο είναι ένα μνημείο, που φτιάχτηκε προς τιμή του Θεμιστοκλή, ο οποίος ήταν ο νικητής της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Κάποια στιγμή, εξορίστηκε από την Αθήνα, βρήκε στέγη στους Πέρσες, όπου ο βασιλιάς των Περσών τού έδωσε τη Μαγνησία, ώστε να παίρνει τα εισοδήματα για να ζει. Έζησε και πέθανε εκεί. Αργότερα, κάποιοι φίλοι του και η γυναίκα του πήγαν και πήραν τα κόκαλά του και τον ξαναέθαψαν εδώ, στο σημείο που είναι το Θεμιστόκλειο.

Το μνημείο αναφέρεται σε χάρτες, που το σημειώνουν ως "Tombe de Thémistocle". Επιπλέον, υπάρχει ένας Ιταλός, ονόματι Πομπάρντι, που είχε έρθει εδώ πριν από την επανάσταση του '21, για να ζωγραφίσει τα μνημεία της Αθήνας, και είχε ζωγραφίσει και αυτό. Εκεί που το έχει ζωγραφίσει, φαίνεται το μνημείο να έχει από πίσω τη Σαλαμίνα και όλα εκείνα τα γνωστά μας μέρη… Είναι ολοφάνερο ότι βρίσκεται σ' εκείνο το σημείο, πράγμα που το υποστηρίζω κι εγώ. Ύστερα, είναι γνωστό ότι η περιοχή της Δραπετσώνας ονομάστηκε έτσι από τη λέξη "τραπεζώνα", επειδή είχε τραπεζώνες. Δηλαδή ήταν μια περιοχή που είχε τράπεζες, όπως ονόμαζαν οι αρχαίοι τις πλάκες των τάφων των ηρώων. Έξω από τα Ηετιώνεια τείχη λοιπόν, θάβονταν οι ήρωες και έμπαιναν από πάνω τους οι τράπεζες. Σε αυτή την περιοχή, αλλά λίγο προς τη θάλασσα, θάφτηκε και ο Θεμιστοκλής.

Ήταν λογικό να θαφτεί εκεί. Αυτό το σημείο, αν πάτε να το δείτε, είναι ακριβώς εκεί που έγινε η Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η ναυμαχία έγινε πίσω από την Ψυτάλλεια, εκεί περίπου την προσδιορίζουν.

Αυτό είναι το Θεμιστόκλειο, το μνημείο που έστησαν οι αρχαίοι για το Θεμιστοκλή.

Αυτό το μνημείο έμενε θαμμένο με χώματα για πολλά χρόνια, γιατί εκεί ήταν το εργοστάσιο Λιπασμάτων. Δεν ήθελαν να κινηθεί το ζήτημα, γιατί θα έμπαινε η αρχαιολογική υπηρεσία και θα τους χάλαγε το εργοστάσιο. Όλα αυτά τα χρόνια, πριν αλλά και μετά από τον πόλεμο, "έθαβαν" επίσης το θέμα και κάποιοι αρχαιολόγοι και δημοσιογάφοι. Διάφοροι τύποι λοιπόν, οι οποίοι -είτε ήταν παρασυρμένοι, είτε πληρωμένοι- έλεγαν ότι ο τάφος του Θεμιστοκλή είναι κάπου στη Ζέα, μέσα στο Τουρκολίμανο χοντρικά ή στο Πασαλιμάνι, πράγμα απίθανο. Τι δουλειά έχει εκεί ο τάφος του Θεμιστοκλή; Ούτε απέναντι μπορούσε να είναι, εκεί δηλαδή που βρίσκεται η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Όμως οι διευθύνοντες το εργοστάσιο, κάλυπταν τα στοιχεία που ήταν στην περιοχή τους, λέγοντας κι αυτοί ότι ο τάφος είναι κάπου αλλού και ότι εκεί ήταν κάποτε ένας φάρος.Και το έλεγαν αυτό, γιατί κάτι έπρεπε να πουν για να εξηγήσουν τις σπασμένες πέτρες και μάρμαρα που μισοφαινόνταν ότι υπήρχαν σ'εκείνον το χώρο.

Από τη στιγμή που τα Λιπάσματα έκλεισαν, αλλά και μετά, καθώς ο χώρος πήγαινε προς ανάπλαση, πήρε απόφαση το Δημοτικό Συμβούλιο Δραπετσώνας να αναδείξει εκείνο τον τάφο, το ’99, αλλά δεν προχώρησε η ιστορία από τότε. Διάφορες δημοτικές αρχές έλεγαν, στο πλαίσιο της ανάπλασης, να γίνει κάτι. Εγώ, τελικά, είπα ότι δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε να γίνουν κινήσεις στο πλαίσιο της Ανάπλασης και ότι πρέπει να ξεκινήσει από τώρα. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να πάει το Εθνικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, να στείλει δηλαδή η εφορία αρχαιοτήτων ένα κλιμάκιο, για να διαπιστώσουν ότι εκεί είναι ο χώρος του τάφου.

Δημοσιογράφος: Άρα η αρχαιολογική υπηρεσία μπορεί να παρέμβει;

Γ. Τσιρίδης: Φυσικά! Πρέπει να παρέμβει.

Δημοσιογράφος: Και τότε γιατί δεν το κάνει;

Γ. Τσιρίδης: Γιατί έχει να κάνει διάφορα με άλλες δουλειές της. Πρέπει κάποιος να της πει να πάει. Οι προτάσεις που έκανα στο δημοτικό συμβούλιο ήταν να πει στο ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) ότι πρέπει να έρθει εδώ και να δει το χώρο και να εκτιμήσει ότι έχει απομείνει.. Έχω κάνει και προσωπικά διαβήματα στην εφορία αρχαιοτήτων, το έχω πει, αλλά όλο μου λένε διάφορα, ότι θα στείλουν, ότι δεν έχουν εργαζόμενους, και διάφορα τέτοια. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να ενδιαφερθεί ο δήμος, για να το δει αυτό, να χαρακτηριστεί ο χώρος ως αρχαιολογικός, οπότε -αν χαρακτηριστεί- μετά θα μπει και στα έργα της αρχαιολογικής υπηρεσίας, πέραν των έργων του δήμου.

Δημοσιογράφος: Η περιοχή όπου βρίσκεται ο τάφος, ανήκει στον ΟΛΠ ή στην Εθνική Τράπεζα;

Γ. Τσιρίδης: Ανήκει στην Εθνική Τράπεζα. Απλώς, επειδή εκεί πέρα είναι πολύ κοντά στην παραλία, είναι πιθανό να είναι στην αιγιαλίτιδα ζώνη του Ο.Λ.Π. Ο Ο.Λ.Π. δεν έχει κάποια ιδιοκτησία, αλλά δεσμεύει μια παραλία, που αλλού είναι 10 μέτρα και αλλού 80. Εκείνο το μνημείο είναι γύρω στα 10 μέτρα από τη θάλασσα, 20 το πολύ. Οπότε είναι πιθανό να βρίσκεται μέσα στην αιγιαλίτιδα ζώνη του Ο.Λ.Π. Μπορεί και ο Ο.Λ.Π. να ενδιαφερθεί γι’ αυτό. Στον Ο.Λ.Π. έχω κάνει την πρόταση, την είχα πάει στον κ. Ανωμερίτη, το 2010. Αλλά δεν έκανε τίποτα. Στα διάφορα σχέδιά τους δεν περιλαμβάνεται αυτό. Γενικά, όπου το λες, λένε ότι καλό είναι. Μερικοί δεν πιστεύουν καν ότι είναι εκεί.

Δημοσιογράφος: Σε ποια θεσμικά όργανα έχετε δημοσιοποιήσει την πρότασή σας;

Γ. Τσιρίδης: Στο Δημοτικό Συμβούλιο Δραπετσώνας, προ Καλλικράτη. Στην αρχή, το ’99, όταν ήμουν αντιδήμαρχος, επρόκειτο να παρθεί η σχετική απόφαση, αλλά δεν υλοποιήθηκε. Μετά, το 2003-4, ως δημοτικός σύμβουλος, της αντιπολίτευσης πια, το πρότεινα μέσα και από την Παμπειραϊκή επιτροπή. Μετά, το ξαναπρότεινα, με έγγραφα πια, το 2007-8-9, στη Δημοτική αρχή Χρυσού, που έλεγα τι και πώς πρέπει να γίνει. Τα έγγραφα υπάρχουν, είναι πρωτοκολλημένα. Μετά, το πρότεινα στο Δημοτικό συμβούλιο της Δραπετσώνας-Κερατσινίου, με το ίδιο αποτέλεσμα.

Δημοσιογράφος: Τι σας έλεγαν;

Γ. Τσιρίδης: Ότι θα το κάνουν. Θα το βάλουν στα έργα και θα γίνει κάποτε.

Δημοσιογράφος: Αν υλοποιούνταν, πόσο θα στοίχιζε;

Γ. Τσιρίδης: Αναλόγως τι πας να κάνεις. Γι’ αυτό που εγώ έλεγα, υπολόγιζα ποσό
20.000 ευρώ, για να γίνει μια διαμόρφωση εκεί γύρω, να μπει μια πλακόστρωση, ώστε να μπορεί κανείς από το δρόμο να φτάνει εκεί. Ας είναι και τσιμέντο, αρκεί να υπάρχει δρόμος που να φτάνει ως εκεί. Να καθαριστεί λίγο ο χώρος, να φυτευτεί λίγο πράσινο γύρω-γύρω, χορταράκι. Έτσι, ώστε να έρθει η αρχαιολογική υπηρεσία να το εξετάσει. Δεν έλεγα να το πειράξουν, ούτε να αναδείξουν το μνημείο. Δεν μπορούν να το κάνουν οι εργάτες του δήμου, αλλά η αρχαιολογική υπηρεσία. Ο γύρω χώρος μπορεί να φτιαχτεί. Όπως είχα προτείνει, θα μπορούσε ακόμα να μπει και ηλεκτροφωτισμός. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν κάποιοι σωλήνες, ώστε, αν έμπαιναν τα πλακάκια, το νερό να περνούσε από κάτω, άρα να κάνεις ένα στοιχειώδες αποχετευτικό έργο, και ενδεχομένως να έμπαιναν και μερικές κολονίτσες, ώστε να υπάρχει φως. Όλο αυτό υπολόγιζα ότι θα στοίχιζε 20.000. Και όχι να μου τα δώσουν εμένα να το φτιάξω, απλώς έλεγα "σας προτείνω να κάνετε αυτό που θα κοστίσει τόσο". Έλεγα, επειδή είναι λίγα τα λεφτά, να τα βάλει ο δήμος ή να τα ζητήσει από τον Ο.Λ.Π.

Δημοσιογράφος: Τότε ξέρατε ότι ο δήμος έχει πολλά χρέη;

Γ. Τσιρίδης: Ο δήμος όπως και όλοι οι δήμοι πάντα χρωστούν, αλλά πάντα έχουν κάποια χρήματα για να κάνουν έργα. Υπάρχουν χρήματα που πάνε σε επισκευές και έργα, δεν μπορούν να πάνε σε μισθούς. Ήδη, σήμερα, δημοπρατήθηκε σε ιδιωτική εταιρία ένα μεγάλο έργο σε εκείνη την περιοχή, 25ης Μαρτίου και Βασιλειάδη, γύρω στα 1,5-2 εκατομμύρια. Αυτή η εταιρία που πήρε το έργο θα μπορούσε να κάνει παράλληλα και αυτό με τα τόσα λίγα λεφτά που απαιτούνται.

Δημοσιογράφος: Τον καθαρισμό και την περιποίηση θα τα έκανε ιδιωτική εταιρία;

Γ. Τσιρίδης: Θα μπορούσε το κόστος να είναι μηδέν. Να τ’ αναλάμβανε ο δήμος, με δικούς του εργάτες και δικά του πλακάκια. Αλλά θα μπορούσε να τα αναθέσει και σε κάποιον άλλον. Ή θα μπορούσε να προσλάβει 3 εργαζόμενους, να τους δίνει 1.000 ευρώ το μήνα και να τους κρατήσει εκεί 5 μήνες, 15.000, και να τους δώσει υλικά κόστους 5.000 και να το φτιάξουν. Δεν είναι τίποτα φοβερό! Δεν έχει σημασία το πώς. Αν αποφασίσει ο Δήμος να το κάνει, θα το κάνει.

Δημοσιογράφος: Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής ξέρουν ότι υπάρχει εκεί ο τάφος;

Γ. Τσιρίδης: Όχι. Πώς να το μάθουν; Κάποιοι μπορεί να το έχουν ακούσει από μένα, που γράφω εδώ κι εκεί. Αυτό όμως δεν είναι σοβαρός τρόπος να ενημερωθούν. Δεν κυκλοφόρησε σε κανένα φυλλάδιο. Δεν υπάρχει σοβαρή πληροφόρηση. Θα πληροφορηθούν γι’ αυτό, αν δουν να γίνεται κι ένα έργο. 1-2 να πάνε μια βόλτα εκεί, θα το πουν στη γειτονιά. Ακόμα και κάποιος να πει ότι ένα ωραίο μέρος το έχουν γεμίσει χασικλήδες ή ναρκωτικά είναι διαφήμιση.

Δημοσιογράφος: Άρα, το όφελος, για όσους είναι εκεί κοντά, θα ήταν ένας χώρος σαν πάρκο.

Γ. Τσιρίδης: Πάρκα γίνονται πολλά και μπορεί να είναι και κοντά τους. Μπορεί να έχει πιο μεγάλο όφελος ένας παιδικός σταθμός. Όταν μιλάμε για την ανάδειξη του μνημείου του Θεμιστοκλή, δεν μιλάμε για κάτι που θα είναι σε τέτοιο επίπεδο ωφέλιμο για τους κατοίκους, αλλά για κάτι που έχει να κάνει με την ιστορία της Ελλάδας, την παγκόσμια ιστορία. Μας έτυχε να έχουμε ένα μνημείο, και θα ισχυριστούμε πως μόνο αν έχουμε όφελος να κάνουμε καμιά βόλτα, μόνο τότε θα το αναδείξουμε; Δεν είναι θέμα τέτοιας ωφελιμότητας. Φυσικά και θα ωφεληθούν οι κάτοικοι. Αυτό που έλεγα, ότι θα πηγαίνουν βόλτα, θα γίνει για να αναδειχθεί ο χώρος, να ωφεληθούν και κάποιοι κάτοικοι από αυτό, άρα να αναδειχθεί η αναγκαιότητά του και να έρθει η αρχαιολογική υπηρεσία. Για μένα δε θα ήταν αφορμή για ένα περίπατο. Απλώς έλεγα ότι αυτός ο περίπατος θα ήταν μια ευκαιρία για την ανάδειξη του μνημείου, που είναι αυτοσκοπός. Δε χρειάζεται κάτι άλλο. Δηλαδή, για να αναδείξουμε τον Παρθενώνα, πρέπει να το κάνουμε για να πηγαίνουν τουρίστες; Όχι! Θα πηγαίνουν, βέβαια, και τουρίστες. Φυσικά, επειδή είναι και κοντά στο λιμάνι, θα είναι ένας επισκέψιμος χώρος για τους τουρίστες. Αλλά δεν το λέω γι’ αυτό. Η ανάδειξη είναι αυτοσκοπός. Από εκεί και πέρα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους κατοίκους, από τους πολίτες, από οποιονδήποτε.

Δημοσιογράφος: Τώρα, που πολλοί δεν έχουν να φάνε, τι νόημα έχει η δημιουργία του;

Γ. Τσιρίδης: Τώρα είναι που χρειάζεται περισσότερο η πνευματική τροφή. Τα 20.000 είναι λίγα. Ο δήμος δίνει 1,5 εκατομμύριο μέσα από πρόγραμμα του Ε.Σ.Π.Α. για έργο που θα γίνει σε εκείνη την περιοχή, που είναι το πιο κοντινό μέρος στο Θεμιστόκλειο μνημείο. Όταν εκεί γίνεται ένα έργο τέτοιου κόστους, δεν μπορεί να ενταχθεί μια διαμόρφωση χώρου σε εκείνο μέρος; Τα ποσά είναι αστεία γι’ αυτό που μιλάμε. Η κοινωνική πολιτική του δήμου δε θα πάψει να υπάρχει. Δε θ’ αλλάξει τίποτα.

Δημοσιογράφος: Για εσάς σημαίνει κάτι πιο προσωπικό η ανάπλαση του χώρου;

Γ. Τσιρίδης: Τι σημασία έχει; Σημασία έχει, τι σημαίνει λογικά. Το αντιμετωπίζω ως κάτι αναγκαίο. Με ενδιαφέρει ο χώρος που γεννήθηκα να αναδειχθεί μέσω της ιστορίας του. Αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Θα προτιμούσα, αντί να αναδείξουμε τα μνημεία, να γίνουμε σαν τους αρχαίους Έλληνες, σαν το Θεμιστοκλή. Βέβαια, αναδεικνύοντας αυτό το μνημείο και το ένα και το άλλο, μπορεί κάποτε να συγκινηθούν οι Νεοέλληνες και να γίνουν Έλληνες.

Ο παραπάνω χάρτης είναι Γαλλικός. Σχεδιάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Κάτω αριστερά βλέπετε την αναφορά " Tombeau Themistocle" δηλ. "Τάφος του Θεμιστοκλή". Στο μέσον, πάνω από το σταθμό Λαρίσης του ΟΣΕ( Gare De Larissa), βλέπετε τη λέξη "Aphrodision ", που δηλώνει ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Κάτι αρχαία που βρέθηκαν πρόσφατα - και είναι παρατημένα - απέναντι από το σταθμό Λαρίσης, δίπλα στις ράγες, είναι σχεδόν σίγουρα υπολείμματα από ένα κομμάτι του ναού αυτού.


Δημοσιογράφος: Αν φτιαχτεί, τι μέλλον φαντάζεστε ότι θα έχει; Θα είναι ένα ακόμα μνημείο παρατημένο από την πολιτεία;

Τσιρίδης: Όχι, αλλά ένας ακόμα αρχαιολογικός χώρος που θα είναι πιστοποιημένος, θα έχει αναδειχθεί, θα είναι επισκέψιμος και θα μας δείχνει την Ιστορία μας. Μια ζωντανή παράσταση, μια αφορμή για να πάνε τα σχολεία, να συζητήσουν για την Ναυμαχία, γιατί ήταν το κομβικό σημείο της σύγκρουσης Ελλήνων και Περσών, της δημοκρατίας με την απολυταρχία, να μιλήσουν για το τι είναι η δημοκρατία. Μπορεί να είναι αφορμή για πάρα πολλά πράγματα, δεν ξέρει κανείς τι κέρδος μπορεί να έχει στο μέλλον. Ξέρει μόνο τι μπορεί να κάνει σήμερα και όσο πάει…

Δημοσιογράφος: Σήμερα, τι νόημα έχει τα δημόσια πρόσωπα να χρηματοδοτούν τέτοιου είδους έργα; Πώς θα πείσουν τους ψηφοφόρους τους για την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητά τους;

Γ. Τσιρίδης: Χρησιμότητα και αναγκαιότητα είναι αυτοσκοποί. Δε χρειάζεται να πείσεις κανένα γι’ αυτά.

Δημοσιογράφος: Και γι’ αυτήν την επιλογή;

Γ. Τσιρίδης: Δε χρειάζεται να πείσεις κάποιον ότι είναι αναγκαίο το Θεμιστόκλειο. Είναι χρέος μας, μια και έχουμε αυτόν τον ήλιο, αυτή τη θάλασσα, ζούμε στο μέρος όπου ζούσαν αυτοί και ζούμε επειδή αυτοί ήταν όπως ήταν, γιατί, αν δεν υπήρχε η αρχαία Ελλάδα, δε θα υπήρχε η νέα Ελλάδα. Χάρη στην ύπαρξη αυτών εμείς έχουμε πορευτεί τόσα χρόνια τώρα και είμαστε πιο πάνω από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Αλβανία, γιατί είμαστε η Ελλάδα εκείνων των Ελλήνων. Ε, λοιπόν, δεν έχουμε ένα χρέος σε εκείνους τους Έλληνες, που τόσα μας έχουν προσφέρει; Τουλάχιστον να τους τιμήσουμε. Το πραγματικό χρέος θα ήταν να μοιάσουμε σε αυτούς, κάτι, όμως, που απέχει εκατομμύρια έτη φωτός. Πρέπει, πρώτα, να γίνουμε σαν τους Ευρωπαίους και μετά σαν τους αρχαίους. Τουλάχιστον, ας αναδεικνύουμε τα δικά τους μέρη, όπου τα βρίσκουμε.

Εξαιτίας των παραπάνω, με έφαγε η περιέργεια να μάθω περισσότερα για τη ζωή και το έργο του Θεμιστοκλή. Στο Wikipedia διάβασα κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Όταν ο στρατηγός πήγε στην αυλή του βασιλιά των Περσών Αρταξέρξη, εκείνος τον δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες, λέγοντάς του "Μακάρι οι Έλληνες να διώχνουν πάντα τους καλύτερους ανθρώπους τους". Αν αληθεύει το περιστατικό, ο Αρταξέρξης ήταν ή πολύ γκαντέμης ή απίστευτα διορατικός, κρίνοντας από το σήμερα που οι περισσότεροι φεύγουν αποκαρδιωμένοι από ‘δω! Όμως, φαίνεται και ότι ο Θεμιστοκλής ήταν ξεχωριστός άνθρωπος στην εποχή του, γιατί, ακόμα και οι αντίπαλοί του, είχαν αναγνωρίσει την αξία του!

Βέβαια, ό,τι κι αν έχει κάνει κάποιος στη ζωή του, νομίζω ότι, μετά το θάνατό του, πρέπει να ηρεμεί μια και καλή. Αλλά, τελικά, ούτε στον τάφο δεν έχει ησυχία! Όπως και να έχει, και κόντρα στους καιρούς, δεν είναι κακό να κρατάμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας κάποιους λόγους, για τους οποίους πρέπει να γίνει η ανάπλαση του μνημείου.

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Δημιουργήθηκε Επιτροπή Ανάπλασης, ξεκίνησε με την έγκριση μιας συντονιστικής επιτροπής που θα την συγκροτήσει

Αντιγράφω από το blog του Γιώργου Τσιρίδη.


Το δημοτικό συμβούλιο συζήτησε πρόταση που κατέθεσα εισηγούμενος την δημιουργία Επιτροπής του Δήμου για την Ανάπλαση της Βιομηχανικής Ζώνης. Η Επιτροπή αυτή θα αποτελείται από δημοτικούς συμβούλους και πολίτες και θα έχει χαρακτήρα συμβουλευτικό.


Ο Δήμαρχος διατύπωσε την άποψη πως σε αυτό το στάδιο που βρίσκονται τα πράγματα σε σχέση με το θέμα, η Επιτροπή αυτή είναι αναγκαία και πρότεινε να συσταθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο μια Συντονιστική Επιτροπή για να συγκροτήσει την παραπάνω Επιτροπή Ανάπλασης


Ο κ. Μελάς συμφώνησε με τα παραπάνω και δήλωσε ότι θα μετάσχει και η παράταξή του ενώ ο κ. Πατίδης κράτησε επιφυλακτική στάση και είπε ότι η παράταξή του δεν θα μετάσχει.


Μετά από τα παραπάνω και αφού ακολούθησε συζήτηση, το δημοτικό συμβούλιο κατέληξε στα εξής:


Συστήνεται Επιτροπή του Δημοτικού Συμβουλίου με βάση το άρθρο 70 του Ν,3832/2010 με όνομα «Επιτροπή Ανάπλασης της Βιομηχανικής Ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου»

Στην Επιτροπή αυτή θα μετέχουν ο Δήμαρχος, όλοι οι δημοτικοί και κοινοτικοί σύμβουλοι που θέλουν καθώς και Πολίτες που θα προταθούν από τις παρατάξεις και τους φορείς ή θα αυτοπροταθούν

Η Επιτροπή θα συζητά τα θέματα της Ανάπλασης της Βιομηχανικής Ζώνης συνεδριάζοντας σε τακτά διαστήματα και όποτε υπάρχει κάποιο ζήτημα επείγον και θα επεξεργάζεται θέσεις και απόψεις για το ζήτημα της Ανάπλασης.

Θα έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα για το δημοτικό συμβούλιο προς το οποίο θα εισηγείται

Συστήνεται Συντονιστική Επιτροπή που αναλαμβάνει να συγκροτήσει την Επιτροπή Ανάπλασης καλώντας και την πρώτη της συνεδρίαση. Η επιτροπή αυτή αποτελείται από τους:


Τζανή Λουκά, Χρονόπουλος Κώστα, Δατσέρη Βάνα, Τσιρίδη Γιώργο, Φωτίου Ξένια, Ζούπη Ζαχαρία, Μελά Φώτη, Μπαρμπαγιάννη Ευγενία και Κούβαρη Κωνσταντίνο


Η απόφαση αυτή ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία από όλους τους συμβούλους των παρατάξεων Τζανή, Χρυσού-Ζούπη και Μελά και με λευκό από την Λαϊκή Συσπείρωση



Σχόλιο:

Βρίσκω την απόφαση πολύ καλή.

Ειδικά το σημείο, όπου μέλη στην επιτροπή μπορούν να γίνουν και πολίτες αυτοπροτεινόμενοι ή μέσω φορέων, είναι νομίζω βασικό στοιχείο αντικειμενικής σύνθεσης.

Γιατί η συντονιστική επιτροπή θα πρέπει να πάρει υπόψη της, ότι τα κόμματα δεν εκφράζονται κατ' ανάγκην μέσω των δημοτικών παρατάξεων, κάποια δεν έχουν δημοτικούς σύμβουλους, και προφανώς θα θελήσουν να υποδείξουν πρόσωπα.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Εμένα δεν θα με τρελάνουν!!!


πίνακας του Μάριου Πολυχρονιάδη

Πλησιάζει η μέση του χειμώνα, έρχεται ακάθεκτη η Άνοιξη.

Και μαζί της, όπως όλα δείχνουν οι εκλογές.

Όσοι τις ζητούσαν επιτακτικά μήνες τώρα, πρέπει να είναι ήδη προετοιμασμένοι, να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους, να δικαιώσουν το αίτημα τους.
Γιατί, καλή η επίκληση της «συνταγματικής επιταγής», ωραία φράση είναι είτε ισχύει είτε όχι, αλλά υπάρχει και η ταμπακιέρα. Η βέβαιη πτώση μέχρι συντριβής του ΠΑΣΟΚ δεν είναι από μόνη της επαρκής αιτία για εκλογές. Πρέπει να συνοδευτεί οπωσδήποτε με θεαματικές ανακατατάξεις στις οποίες να μετέχουν οι εκνευρισμένοι με την «συνταγματική παρέκκλιση».
Άρχισαν λοιπόν τα ακονισμένα μαχαίρια να λάμπουν στον αέρα.
Ελλείψη αντικειμενικού αντικείμενου, τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων παρέχουν κάποιο αντικειμενικό αντικείμενο.
Και ναι μεν όλα τα κόμματα πλην ΝΔ παρουσιάζουν άνοδο, αποσπώντας ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ μια που η πίτα είναι η ίδια, η θεαματική όμως παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς εντυπωσιάζει, μια που από το μηδέν, άντε 2%, που διεκδικούσε ενάμιση χρόνο πριν με την ίδρυση της, φιγουράρισε τρίτο κόμμα στην τελευταία δημοσκόπηση με μόλις 0,5% πίσω από το ΠΑΣΟΚ.
Με ένα μπαράζ δημοσιευμάτων, από μεν την δεξιά που βλέπει καθηλωμένα τα ποσοστά της να βρίσκονται κάτω από το ποσοστό των εκλογών του 2009, κι ας είναι πρώτο κόμμα (τρομάρα του) προσπαθεί να ενημερώσει τους εκλογείς μέσω φιλικών της αναρτήσεων για το πόσο «βαρετό» είναι το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, και να αναπολεί την εποχή του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη!!! Να υπενθυμίζει πλαγιοκοπώντας τους ψηφοφόρους ότι και οι «ανανεωτές υπήρξαν κομμουνιστές στα νιάτα τους» και φυσικά το ανιστόρητο «οι αριστεροί κάνουν κουμάντο στην δημόσια διοίκηση», ξεχνώντας τα κατορθώματα των εκλεκτών τους τα τελευταία μόνο πέντε καταστροφικά χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή. Εκτός αν υπονοεί ότι ο Καραμανλής υπήρξε πολύ μαλθακός με τους αριστερούς ενώ τώρα ο Σαμαράς θα καθαρίσει το τοπίο (υπάρχουν δοκιμασμένοι τρόποι) και επομένως θα επανιδρυθεί το κράτος.
Το ΚΚΕ έχει το δικό του τρόπο. Πρώτα καλεί τον «λαό» να μην συμμετέχει σε προσπάθειες κοινωνικής αλληλεγγύης γιατί είναι μπλόφα του καπιταλισμού. Μετά καλεί «τον λαό» πάλι να μην συμμετέχει σε μαζικές αιμοδοσίες αν πρώτα δεν έχει βεβαιωθεί ότι το αίμα θα πάει στην εργατική τάξη.
Μένει να μας καλέσει να ψωνίζουμε από μαγαζιά που η προστιθέμενη αξία μεταβιβάζεται στο Ταμείο της εργατικής τάξης και στο τέλος η εργατική τάξη να παίρνει μισθό από την εργασία της μόνον όταν είναι σίγουρη ότι η επιχείρηση ανήκει σε μέλος της πλουτοκρατίας. Αν η επιχείρηση ανήκει, έστω και δι΄ αντιπροσώπου, στην εργατική τάξη, ο μισθός είναι περιττός. ή περισσός.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει επιχειρηματολογία. Αναλύει την –υπαρκτή- πολυσυλλεκτικότητα του ΠΑΣΟΚ και διαλέγει το κομμάτι που προτιμά. Δίνει στη Δημοκρατική Αριστερά το «εκσυγχρονιστικό» κομμάτι και κρατά για τον εαυτό του το «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Το μεν πρώτο περιλούει με επίθετα καταστροφολογίας, στο δε δεύτερο περιποιεί τιμή μεγάλη. Δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση να είναι έτσι, αλλά δεν βγαίνει από πουθενά ο ορθολογισμός της «ανάλυσης».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, από έλλειψη πολιτικών επιχειρημάτων το ρίχνουν στην τρέλα, κι όποιος τσιμπήσει.
Είτε με δραχμές, είτε με απομόνωση, είτε με αναχωρητισμό, είτε με κυνήγι της αριστεράς, οι αιώνιοι και αμετανόητοι κρατιστές της μονοδιάστατης κλίμακας αριστερά-δεξιά, εμένα δεν θα με τρελάνουν.
Καλύτερα να τρέξουμε όσοι περισσότεροι, λίγο παραπάνω σ’ αυτές της εκλογές, να τους τρελάνουμε εμείς.

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Πες μου τις εισροές σου να σου πω ποιος είσαι---του Γεράσιμου Γεωργάτου


Στην κυριακάτικη Αυγή (15/1/12), ο Κώστας Πουλάκης σε μια συγκριτική μελέτη μιας σειράς δημοσκοπήσεων, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρεται και στις μετακινήσεις ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τα κόμματα της αριστεράς, γράφοντας: «Από τον πίνακα των συσπειρώσεων - μετακινήσεων παρατηρούμε ότι 8% μετακινείται προς τη ΔΗΜ.ΑΡ. του Φ. Κουβέλη, το 6% προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το 5,0% προς το Κ.Κ.Ε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το προφίλ των μετακινούμενων ψηφοφόρων. Το «εκσυγχρονιστικό» τμήμα στρέφεται προς τη ΔΗΜ.ΑΡ, ενώ το κατά βάση «παραδοσιακό» τμήμα μετακινείται προς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι μετακινήσεις προς το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ είναι περισσότερο σταθερές και ελάχιστα εξαρτώνται από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα οι μετακινούμενοι «νοικοκυραίοι» προς τη ΔΗΜ.ΑΡ, έχουν μικρότερη βεβαιότητα, αφού οι εξελίξεις στο ηγετικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην τελική τους επιλογή.»

Προφανώς, είναι ιδιαίτερα ευχάριστο ότι η εισροή είναι μεγαλύτερη προς την κατεύθυνση της Δημοκρατικής Αριστεράς (8%), σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ. Είναι όμως εντελώς αυθαίρετη η διαπίστωση ότι οι μετακινήσεις προς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ είναι περισσότερο σταθερές. Πρόκειται για υποκειμενική εκτίμηση. Αν για παράδειγμα αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αναδεικνυόταν ο Στ. Τζουμάκας ή κάτι ανάλογο τέλος πάντων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετώπιζε μεγαλύτερο πρόβλημα επιστροφών προς το ΠΑΣΟΚ απ` ότι η ΔΗΜΑΡ. Ασφαλώς, εξαρτάται από την ικανότητα κάθε πολιτικού χώρου να αποκαταστήσει σχέσεις εμπιστοσύνης και να αποτελέσει σταθερό φορέα έκφρασης ευρύτερων πληθυσμιακών ομάδων.

Όμως, ενδιαφέρον παρουσιάζουν κυρίως οι ταυτίσεις και οι ταυτότητες που επιχειρούνται και υπονοούνται από τα γραφόμενα. Έτσι, οι «παραδοσιακοί» του ΠΑΣΟΚ που μετακινούνται προς τον ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζονται ως πιο σταθεροί, άρα πιο συνειδητοποιημένοι αριστεροί, επομένως, υπονοείται ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αυθεντικότερο εκφραστή μιας αριστερής πολιτικής που αντιμάχεται το νεοφιλελευθερισμό και τα μνημόνια. Ενώ οι «εκσυγχρονιστές» χαρακτηριζόμενοι και ως «νοικοκυραίοι» κατηγοριοποιούνται ευθέως ως συντηρητικότερη κοινωνική ομάδα. Επιπλέον, στερούνται σαφούς και σταθερής αριστερής συνείδησης ως πιο ευάλωτοι για πιθανή επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ, συνεπώς, υπονοείται ότι και η ΔΗΜΑΡ δεν αποτελεί αυθεντικό αριστερό πολιτικό φορέα με σταθερό αριστερό προσανατολισμό και τα καταγραφόμενα υψηλότερα από τον ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά δεν είναι παρά ένα εντελώς προσωρινό και συγκυριακό φαινόμενο.

Υπάρχει όμως και η εντελώς αντίστροφη ανάγνωση. Οι «παραδοσιακοί» αποτελώντας το πιο αναχρονιστικό, λαϊκιστικό, καθυστερημένο, «αντρεοπαπαντρεϊκό» κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, γαλουχημένο στις μικρές και μεγάλες πελατειακές σχέσεις, με τον υπολανθάνοντα εθνικισμό, με την άρνηση κάθε μεταρρύθμισης μέσα από μια ρηχή και εύκολη αντιμνημονιακή στάση, αναγνωρίζει ευκολότερα τον εαυτό του στις πολιτικές θέσεις, στη ρητορική και την πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Η νοσταλγική αγκύλωση στο παρελθόν και η θολή – ασφαλώς εξωπραγματική - προοπτική αναβίωσής του μπορεί να εξασφαλίζουν σταθερότερη σχέση. Αυτό όμως σημαίνει πολλά, εξ αντικειμένου, για την ίδια την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την εικόνα που έχει ο ίδιος για τον εαυτό του και το βαθμό αριστεροσύνης του.

Το αναφερόμενο ως «εκσυγχρονιστικό» τμήμα περιλαμβάνει περισσότερο σκεπτόμενους πολίτες που αντιδρούν στο λαϊκισμό, δεν έχουν νοσταλγικές αυταπάτες και προφανώς θέλουν να δουν τη χώρα να αλλάζει, να γίνεται ένα σύγχρονο και βιώσιμο ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος εντός μιας κοινωνικής Ευρώπης. Θέλουν υπέρβαση των αναχρονισμών και των αγκυλώσεων με προοδευτικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τολμηρές τομές, χωρίς να βολεύονται πίσω από μια εύκολη αντιμνημονιακή ρητορική που μαζί με το Μνημόνιο πετάει και τις μεταρρυθμίσεις. Όλα αυτά αναγνωρίζουν ως ταυτότητα στη ΔΗΜΑΡ και με κριτική στάση θέλουν να την βλέπουν να επιβεβαιώνεται.

Προσβλέπουν δηλαδή σε μια σύγχρονη Δημοκρατική Αριστερά, πρωταγωνίστρια στην κατεύθυνση μεγάλων κοινωνικών προοδευτικών συσπειρώσεων που δεν βολεύεται στα εύκολα και στις απλοϊκές διαζεύξεις «ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», «ή με το μνημόνιο ή με τους αγώνες», δεν θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε κεκτημένου, δεν χαϊδεύει συντεχνίες στο όνομα μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και δεν αναλώνεται σε ανέξοδο και αδιέξοδο καταγγελτισμό, αδιαφορώντας επί της ουσίας για το παρόν και το μέλλον των πολιτών και του τόπου.

Ασφαλώς λοιπόν ο «παραδοσιακός» αντρεοπαπανδρεϊκός σοσιαλ-λαϊκισμός δεν είναι στις προτεραιότητες της ΔΗΜΑΡ, ούτε θέλει να ανταγωνιστεί ως προς αυτό τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν συνταγή εξασφαλισμένης αποτυχίας, γιατί θα ακύρωνε τον εαυτό της, τις ιδρυτικές της διακηρύξεις, την ταυτότητά της και την προοπτική της.

* Ο Γεράσιμος Γεωργάτος είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς και μέλος της πολιτικής κίνησης Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Έχει προταθεί από την οργάνωση του να είναι υποψήφιος βουλευτής στην Β' Πειραιά στις προσεχείς εκλογές όποτε γίνουν.