Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΗΜΕΡΗΣΙΑ - Πριν το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ.

Ενδιαφέρον ρεπορτάζ της Ημερησίας για την ανθρωπογεωγραφία του 2ου Συνεδρίου της ΔΗΜΑΡ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ - Σε νέες περιπέτειες η Αγίου Κωνσταντίνου. Στο δεύτερο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ αναμένεται να δοθεί η μεγάλη μάχη μεταξύ των δύο κυρίαρχων τάσεων που διαμορφώνονται στο εσωτερικό του κόμματος
Το μέλλον ή ακόμη και η πολιτική επιβίωση της ΔΗΜΑΡ θα κριθεί εν πολλοίς στο προσεχές 15ήμερο, καθώς όπως επισημαίνουν πολλά στελέχη της το Συνέδριο του Δεκεμβρίου θα πρέπει να δώσει ένα απολύτως ευκρινές στίγμα ως προς την πολιτική των συμμαχιών και την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, απάντηση ευθέως συνδεδεμένη με την επαναδιατύπωση της στρατηγικής περί κυβερνώσας Αριστεράς. Το δεύτερο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, που θα ξεκινήσει την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 15 του μήνα με την εκλογή της νέας K.E., θεωρείται ως ιδιαιτέρως κρίσιμο για την εφεξής πορεία του κόμματος, αφού σε αυτό αναμένεται να δοθεί η μεγάλη μάχη μεταξύ των δύο κυρίαρχων τάσεων που διαμορφώνονται στο εσωτερικό του κόμματος, σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσει με απολύτως καθαρό τρόπο η πολιτική των συμμαχιών της Αγ. Κωνσταντίνου και να διαλυθεί η σύγχυση που προκλήθηκε μετά την αποχώρηση της Δημοκρατικής Αριστεράς από την κυβέρνηση. Αν και κάποιοι λένε ότι το ρήγμα δείχνει αγεφύρωτο, το ζητούμενο, κατά πολλούς, δείχνει να είναι μία απόφαση που θα ικανοποιεί έστω εν μέρει τις απόψεις της μειοψηφίας, ώστε αφενός να αποφευχθεί μία διάσπαση και αφετέρου να μπει τέλος στη σύγχυση που έχει δημιουργηθεί ως προς τη συγκρότηση του τρίτου πόλου και ποιες δυνάμεις οροθετούν το χώρο της Κεντραριστεράς, αλλά και για τις σχέσεις του κόμματος τόσο με την κυβέρνηση όσο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυρίαρχη τάση, με τα στελέχη που συσπειρώνονται γύρω από τον Φ. Κουβέλη, κινείται στη λογική της απόρριψης κάθε κυβερνητικής συνεργασίας με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ αποκλείει την προεκλογική ή μετεκλογική συνεργασία και με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την υποσημείωση... όσο αυτός επιμένει στη σημερινή αντιευρωπαϊκή και λαϊκιστική πολιτική του.
ΕΠΙΜΟΝΗ
Τα ίδια στελέχη επιμένουν στον αποκλεισμό του ΠΑΣΟΚ από την προσπάθεια συγκρότησης του τρίτου πόλου ή της ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, στη λογική ότι η Χαρ. Τρικούπη έχει επιλέξει τη στρατηγική σύμπλευση με τη ΝΔ και πως η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ θα εξουδετέρωνε την πολιτική δυναμική του εγχειρήματος. Στο πλαίσιο αυτό αποκλείουν και κάθε συζήτηση με την κίνηση των 58 και περιορίζουν τις συμμαχίες στη Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα του Ανδρέα Λοβέρδου και κάποια μεμονωμένα στελέχη που προέρχονται είτε από το ΠΑΣΟΚ, είτε από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς. Η τάση αυτή δείχνει ότι θα είναι και η κυρίαρχη στο Συνέδριο, καθώς τις απόψεις του Φ. Κουβέλη στηρίζουν κορυφαία στελέχη του κόμματος όπως οι Δημ. Χατζησωκράτης, Θ. Μαργαρίτης, Σ. Παπαθανασίου, Ν. Τσούκαλης καθώς επίσης ο γραμματέα Οργανωτικού Χρ. Μαυροκεφαλίδης και περίπου δέκα βουλευτές της ΔΗΜΑΡ. Η μειοψηφική τάση συσπειρώνεται γύρω από τον γραμματέα του κόμματος Σπ. Λυκούδη και διαμορφώθηκε μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, θεωρώντας πως ήταν λάθος η απόφαση του Φ. Κουβέλη. Παράλληλα, υποστηρίζουν ότι ο διάλογος για τη συγκρότηση του τρίτου πόλου θα πρέπει να γίνει χωρίς προαπαιτούμενα και αποκλεισμούς, επισημαίνοντας ότι από τη συζήτηση αυτή δεν μπορεί να απουσιάζει το ΠΑΣΟΚ και στο πλαίσιο αυτό θεωρούν ως καλή βάση συζήτησης το κείμενο και την πρωτοβουλία των 58. Τα στελέχη αυτά, Ανδρέας Παπαδόπουλος, Β. Οικονόμου, Γρ. Ψαριανός, Στ. Λειβαδας, Γ. Αντωνίου, Γερ. Γεωργάτος, Ντ. Τσικαρδάνη κ.α., δεν αποκλείουν την υπό προϋποθέσεις επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και αποκλείουν κάθε προοπτική συνεργασίας προεκλογική ή μετεκλογική με τον ΣΥΡΙΖΑ Στο Συνέδριο θα μετρήσει τις δυνάμεις του και το Αριστερό Δίκτυο των Β. Ζορκάδη, Χρ. Σταυρόπουλου και Θρ. Φωτεινού, που διαφωνούσαν με τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και σήμερα τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ενώ ανάλογες απόψεις έχει εκφράσει και ο βουλευτής του κόμματος Γ. Πανούοης. Στελέχη, ωστόσο, που γνωρίζουν καλά την ανθρωπογεωγραφία του κόμματος, υποστηρίζουν ότι τα στελέχη του Αριστερού Δικτύου θα καταθέσουν τις θέσεις τους στο Συνέδριο, αλλά στις κρίσιμες ψηφοφορίες θα υποστηρίξουν τις απόψεις της πλειοψηφίας και του Φ. Κουβέλη.

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Σωστή κίνηση, λάθος χρόνος ...ή Σωστός χρόνος για μια λάθος κίνηση.



"Αν ήμουν αφελής θα ευχόμουν αυτό το ρεπορτάζ από Τα Νέα να ήταν από το μυαλό της δημοσιογράφου. Επειδή όμως είναι κατευθείαν από την Αγίου Κωνσταντίνου, αδυνατώ να κατανοήσω με πόσο θράσος μπορεί κάποιος μάγκας να δουλεύει ένα ολόκληρο κόμμα.
"..Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η σταδιακή «φυσιολογικοποίηση» των σχέσεων με την Κουμουνδούρου είχε αποφασιστεί να γίνει αμέσως μετά το Συνέδριο του κόμματος (13-15 Δεκεμβρίου)...."

Αλλά, σου λέει, αφού διέρρευσε, ε! ας την στηρίξουμε δύο σήμερα αναγκαστικά μην και φανούμε ότι είμαστε σε σύγχυση. Αυτή η θρυλική "γραμμή" τι είναι τελικά; Οι μπούρδες που λέει στον καφέ κάποια παρέα; Με ποια νομιμοποίηση αλλάζει με εντυπωσιακές κωλοτούμπες; Και με ποια νομιμοποίηση κάποιος ξεστομίζει ότι κάποιοι είχαν σκοπό να κάνουν την κωλοτούμπα μετά το συνέδριο αλλά αφού έγινε, ας αρχίσουμε τις πιρουέτες;

Πάμε για συνέδριο ή για να επιβεβαιώσουμε μία παρέα που κάνει πλάκα σε βάρος μας;
Στην τελευταία ΚΕ οι διαφωνίες ήταν με ποιον τρόπο θα γίνει ο τρίτος πόλος. Οι αναφορές στον Σύριζα μέχρι πρόσφατα δεν προέρχονταν από κάποιους γραφικούς στο μαγαζί. Ουδέποτε πέρασαν σε καμία απόφαση, σε κανένα κείμενο."
Ολόκληρο το άρθρο - γραμμούλα:

Σωστή πολιτική κίνηση, ενδεχομένως σε λάθος timing. Κάπως έτσι περιγράφεται από την Αγίου Κωνσταντίνου η εμφανής μετατόπιση της Δημοκρατικής Αριστεράς προς τα αριστερά και το άνοιγμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ για την επίτευξη μιας πιθανής μετεκλογικής συνεργασίας, εξέλιξη που προκάλεσε... ιλίγγους σε αρκετά στελέχη. Η αναφορά του Φώτη Κουβέλη στην πιθανότητα συμμετοχής του κόμματος σε μία κυβέρνηση της Αριστεράς δεν ήταν κάτι που έγινε σκοπίμως για να δημιουργηθεί ντόρος. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η σταδιακή «φυσιολογικοποίηση» των σχέσεων με την Κουμουνδούρου είχε αποφασιστεί να γίνει αμέσως μετά το Συνέδριο του κόμματος (13-15 Δεκεμβρίου).
Ομως από τη στιγμή που έστω και δειλά άνοιξε το παράθυρο της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, η Αγίου Κωνσταντίνου δεν είχε κανένα λόγο να το κρατήσει σφραγισμένο...
Εξού και ακολούθησαν ενισχυτικές δηλώσεις στελεχών όπως ο στενός συνεργάτης του προέδρου Θόδωρος Μαργαρίτης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε η Κόλαση ούτε ο Παράδεισος, αλλά και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος Νίκου Τσούκαλη πως η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί να αντιμετωπίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με εμμονές.
Η στροφή της Δημοκρατικής Αριστεράς προς τον ΣΥΡΙΖΑ εντάσσεται, σύμφωνα με στελέχη που την πιστεύουν, «σε μία πολιτική συμμαχιών που δεν λειτουργεί εκ των προτέρων με αποκλεισμούς». Κάποια άλλα στελέχη εκτιμούν πως από τη στιγμή που η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την κυβέρνηση, ήταν θέμα χρόνου να στραφεί και προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό, μολονότι το τελευταίο διάστημα η Κουμουνδούρου δεν είχε στείλει σαφή μηνύματα προς τους παλιούς συντρόφους του Συνασπισμού. Μόνο ο Πέτρος Τατσόπουλος είχε πει σε ανύποπτο χρόνο ξορκίζοντας τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ότι ενδιαφέρον υπάρχει για συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ και ο Γιάννης Μπαλάφας, από τα στελέχη της Ανανεωτικής που παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ, είχε δηλώσει σε τηλεοπτικό σταθμό ότι θα μπορούσε το κόμμα του να συνεργαστεί με τη ΔΗΜΑΡ αλλά και με το ΠΑΣΟΚ.
Η στροφή της ηγεσίας του κόμματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ που συνοδεύτηκε και από λείανση του κριτικού λόγου προς την Κουμουνδούρου προκάλεσε όμως δυσφορία σε αρκετά από τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς. Η λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση που εκφράζεται και από στελέχη που έχουν ενταχθεί στην πρωτοβουλία των 58 κάνει λόγο για vertigo της ηγεσίας του κόμματος, που έχει χάσει τον πολιτικό της προσανατολισμό. Στελέχη της σχολιάζουν πως την ώρα που στόχος της ΔΗΜΑΡ ήταν η συγκρότηση του «τρίτου πόλου», αίφνης εγκαταλείφθηκε η ρητορική περί ενός ΣΥΡΙΖΑ που εκφράζει τον αριστερό λαϊκισμό και περίπου μπήκε στο ράφι και η υπόθεση του πόλου της Σοσιαλδημοκρατίας.
Στην Αγίου Κωνσταντίνου δεν λειτούργησαν καθησυχαστικά ούτε οι επισημάνσεις κορυφαίων στελεχών πως αυτή την στιγμή δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Παρ' όλα αυτά, κύκλοι της ΔΗΜΑΡ διαβεβαιώνουν πως παρότι ήταν άστοχη χρονικά η αρθρογραφία του Ανδρέα Παπαδόπουλου στα «ΝΕΑ» δεν υφίσταται κάποιο θέμα γιατί ο ίδιος περιόρισε την κριτική του στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν την έστρεψε στην ΔΗΜΑΡ.
Για τον γραμματέα του κόμματος Σπύρο Λυκούδη υπάρχει προβληματισμός μετά το άρθρο που ανήρτησε προειδοποιώντας για γελοιοποίηση του κόμματος κυρίως διότι τις τελευταίες ημέρες είχε έρθει πιο κοντά με τον πρόεδρο του κόμματος Φώτη Κουβέλη.

Προσοχή στους... τραυματισμούς

Κύκλοι της Αγίου Κωνσταντίνου έλεγαν ότι «κάθε στέλεχος μπορεί να εκφράζει τις απόψεις του ελεύθερα, άλλωστε βρισκόμαστε ενόψει συνεδρίου, χωρίς όμως να τραυματίζει το κόμμα». Οπως τόνιζαν, μία σημαντική ημέρα που οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ ανακοίνωναν ότι οι αποζημιώσεις τους από τις επιτροπές της Βουλής θα δίδονται σε κοινωφελή ιδρύματα όλοι ασχολούνταν με τα εσωκομματικά.

αντί επιλόγου, το κλείσιμο της ομιλίας του Σπύρου Λυκούδη στην ΚΕ:

"...Στην πολιτική, όμως, εκείνοι που αλλάζουν άποψη και στάση οφείλουν να εξηγήσουν γιατί και να πείσουν ότι η αλλαγή δεν συνιστά αδιέξοδο σχέδιο ή σχέδιο άρρητο.
Γιατί και ένα σχέδιο άρρητο, κι εννοώ ένα σχέδιο διαμορφούμενης αλλά μη ομολογημένης πορείας σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που σαφώς σκέφτονται κάποιοι, οδηγεί το κόμμα μας ακριβώς στο ίδιο σημείο: σε καταναγκαστικές επιλογές επιβίωσης λίγο πριν ή μετά τις εκλογές.
Και η επιβίωση, συνήθως, αφορά στα πρόσωπα, όχι στις ιδέες..."

Συλλογικό (επιτέλους!) αίτημα των εργαζομένων στη ΔΗΚΕΠΑ.



Είναι σχεδόν κοινότυπο να μιλάς για την ΔΗΚΕΠΑ, για τα προβλήματα της, για την ανικανότητα της διοίκησης να την λειτουργήσει, για τους απλήρωτους γενικώς. Εργαζόμενους, δημόσιο, προμηθευτές. Στην κλασική ορολογία της αγοράς, λέγονται μπαταχτσήδες, αλλά επειδή ανήκουν στο δημόσιο, δεν τρέχει τίποτα σπουδαίο. Γιατί έτσι το προσλαμβάνουμε όλοι. Αν έρθει να σε βρει για «μπίζνες» κάποιος που συμμετείχε στην διαχείριση της επιχείρησης, και του πεις, -για στάσου, εσύ έχωσες μέσα ολόκληρη επιχείρηση με 4000 ενεργούς πελάτες, τι μπιζνες μου λες τώρα; Θα σου απαντήσει φυσιολογικά, -άλλο αυτό. Εκεί ήταν του δημοσίου. Και μάλλον θα δεχτείς ως λογική την απάντηση του.
Η διαφορά σήμερα είναι, ότι για πρώτη φορά αν δεν κάνω λάθος, οι εργαζόμενοι ενεργούν με πνεύμα συλλογικότητας, δεν έπιασαν τόπο οι γνωστές παραμυθίες της διοίκησης, πραγματοποίησαν συνέλευση από την οποία προέκυψε η πιο κάτω ανακοίνωση-αίτημα, το οποίο πρωτοκολλήθηκε και κατατέθηκε για την εισαγωγή του προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο. Ενάμιση χρόνο από τότε που η επιχείρηση σταμάτησε να προσφέρει υπηρεσίες στους δημότες και δυόμιση χρόνια από τότε που σταμάτησαν να πληρώνονται οι εργαζόμενοι, έχουμε επιτέλους την συλλογική κινητοποίηση τους με αιτήματα ώριμα, λογικά, που μπορούν –που μπορούσαν εδώ και πολύ καιρό- να εφαρμοστούν.
Απομένει και οι δημοτικοί σύμβουλοι να δείξουν την ανάλογη ωριμότητα, αναγκάζοντας την δημοτική αρχή να επιδείξει έστω γι αυτή την φορά υπευθυνότητα.
Θα δούμε την Δευτέρα τι απ’ όλα θα επαληθευτεί.  



Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Τι είναι, λοιπόν, και τι θέλει η «πρωτοβουλία των 5 δημάρχων»; ---του Πάνου Σκοτινιώτη

Η πρώτη, άκρως επιτυχημένη, δημόσια εκδήλωση της «πρωτοβουλίας των 5 Δημάρχων» στο Βόλο, τροφοδότησε εκτεταμένες αναφορές και ιδιαίτερα θετικά σχόλια. Όπως ωστόσο ήταν αναμενόμενο, δεν θα μπορούσαν να λείψουν και οι αντιδράσεις, προερχόμενες κατά βάση από δυνάμεις παγιδευμένες σε στερεότυπα του παρελθόντος, που  επιμένουν να δίνουν μάχες οπισθοφυλακής. Είναι χαρακτηριστικό ότι η όποια κριτική ασκήθηκε στην «πρωτοβουλία των 5», δεν ασκήθηκε  από τη σκοπιά της ανάγκης για ακόμη πιο ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό πλαίσιο. Ασκήθηκε, αντίθετα, από τη σκοπιά της συντηρητικής, επί της ουσίας, άποψης, που αντιλαμβάνεται την Τοπική Αυτοδιοίκηση σαν εκτελεστικό βραχίονα της κομματικής στρατηγικής και όχι με τη διττή της υπόσταση,  δηλαδή ως αναπόσπαστο μέρος του ενιαίου συστήματος διακυβέρνησης της χώρας, με διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια και ταυτόχρονα, ως κορυφαίο θεσμό της κοινωνίας πολιτών.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε πως όταν κάναμε τα πρώτα βήματα της «πρωτοβουλίας των 5 δημάρχων», δεν μπορούσαμε να εκτιμήσουμε την απήχηση και τη δυναμική που θα αποκτούσε. Ενδεχομένως να έπαιξε σ’ αυτό ρόλο το γεγονός ότι οι απόψεις και οι προτάσεις που διατυπώνουμε, είναι βγαλμένες όχι από γενικές θεωρητικές αναζητήσεις, αλλά από την πολύτιμη εμπειρία της καθημερινής διοίκησης, την εμπειρία της καθημερινής εφαρμοσμένης πολιτικής, τη δύσκολη και πολυσύνθετη πραγματικότητα της κρίσης που με οδυνηρό τρόπο βιώνουν οι συμπολίτες μας. Επιπλέον, το γεγονός ότι δεν διστάζουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς περιστροφές, στρογγυλέματα και μισόλογα. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο μόνος τρόπος για να αναζωογονηθεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και για να λειτουργήσει ως παράγοντας ανάταξης της χαμένης εμπιστοσύνης των πολιτών προς την πολιτική και τους δημοκρατικούς θεσμούς, καθώς και ως παράγοντας ενότητας και συνοχής των τοπικών κοινωνιών.

Τι είναι, λοιπόν, και τι επιδιώκει η «πρωτοβουλία των 5»; Εντελώς επιγραμματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η «πρωτοβουλία των 5» είναι μια πολιτική παρέμβαση  με στόχο η τοπική αυτοδιοίκηση να βρει το λόγο της ύπαρξής της, δηλαδή να γίνει και τοπική και αυτοδιοίκηση. Και για να γίνουμε πιο σαφείς: η κυβέρνηση μεταχειρίζεται την τοπική αυτοδιοίκηση σαν μέρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα. Εμείς, αντίθετα, θεωρούμε ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί και πρέπει να γίνει μέρος της λύσης του και αιχμή της ανασυγκρότησης της χώρας.Η μεγάλη πρόκληση  για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι να διαδραματίσει ενεργό και δημιουργικό ρόλο στο  Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που έχει ανάγκη η Ελλάδα, το οποίο θα υπερβαίνει τη μνημονιακή εποχή. Η μεγάλη πρόκληση, τελικά, για την Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι  να αποτελέσει πόλο δημοκρατικής ανασυγκρότησης, κοινωνικής ευθύνης και μεταρρυθμιστικής προοπτικής, που θα οριοθετείται σαφώς από τις αντι-αυτοδιοικητικές κυβερνητικές πολιτικές, την αντι-μεταρρύθμιση, την ακινησία,  τη στασιμότητα και τον λαϊκισμό.

Θα  πρέπει, ωστόσο, να κάνουμε κάποιες θεμελιακές επισημάνσεις, ώστε να μη δημιουργείται σύγχυση. Εμείς δεν υιοθετούμε την απλουστευτική αντίληψη, που θεωρεί ότι εξ ορισμού υπάρχει η «καλή αυτοδιοίκηση» και το «κακό κράτος». Όταν λοιπόν αναφερόμαστε στην τοπική αυτοδιοίκηση, μιλάμε, εντελώς συνοπτικά:

- Για μια τοπική αυτοδιοίκηση που θα βάλει τέλος σε αντιλήψεις και πρακτικές του παρελθόντος που την οδήγησαν σε βαθιά κρίση και πολιτική αναξιοπιστία. Που θα λειτουργεί με απόλυτη προσήλωση στις αρχές της σύγχρονης δημόσιας διοίκησης, της νομιμότητας, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας.

- Για μια τοπική αυτοδιοίκηση που θα υπηρετεί αταλάντευτα το στόχο για ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας και αλληλέγγυου εθελοντισμού, βιώσιμη ανάπτυξη, υπεράσπιση του δημόσιου χώρου, βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών προς τον πολίτη και για ανοιχτές, ανεκτικές και εξωστρεφείς πόλεις,  με σταθερό μέτωπο ενάντια στη βία με όποιο πολιτικό προκάλυμμα κι αν εμφανίζεται, την ανομία, τη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό, τον φασισμό και τον νεοναζισμό.

- Για μια τοπική αυτοδιοίκηση ανεξάρτητη και χειραφετημένη από κάθε κυβερνητικό και κομματικό εναγκαλισμό, η οποία θα απελευθερώνει και θα εκφράζει το ολοένα και ισχυρότερο μεταρρυθμιστικό δυναμικό που,  μαζί με την οργή και την απογοήτευση,  συσσωρεύει  η ελληνική κοινωνία, διαμορφώνοντας ευρύτερες συμπράξεις και συναινέσεις για βιώσιμες πόλεις και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις.

Πρέπει να κάνουμε και κάτι ακόμη απολύτως σαφές: η πρωτοβουλία μας σηματοδοτεί μεν ένα πεδίο αυτοδιοικητικής και κοινωνικής συναντίληψης, δεν αποσκοπεί όμως στη συγκρότηση παράταξης, λειτουργεί προωθητικά και όχι σε αντιπαράθεση με την ΚΕΔΕ, δεν επιδιώκει την εμπλοκή μας στην κεντρική πολιτική σκηνή και δεν υπηρετεί προσωπικούς στόχους. Είναι, δε, μια πρωτοβουλία που δεν πηγάζει από κάποια φωτισμένη ελίτ, αλλά από δημάρχους που ζουν την πόλη τους καιβιώνουν τη βασανιστική καθημερινότητα των συμπολιτών τους. Γι’ αυτό και ξεκινήσαμε  τον κύκλο των παρεμβάσεών μας από την  κοινωνική πολιτική, αφού η βαθιά και παρατεταμένη κρίση που διαβρώνει όλο και περισσότερο τον κοινωνικό ιστό των τοπικών κοινωνιών,   μεταβάλλει άρδην τον ρόλο και τις προτεραιότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης

Στην ημερίδα του Βόλου παρουσιάστηκαν καλές πρακτικές των πέντε Δήμων στο ευαίσθητο τομέα της κοινωνικής προστασίας, διατυπώθηκαν καινοτόμες ιδέες και αναδείχθηκε η ανάγκη για ριζική ανακατανομή ρόλων, αρμοδιοτήτων και πόρων μεταξύ του κεντρικού κράτους και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μετά την κατάρρευση του παραδοσιακού, συγκεντρωτικού κοινωνικού μοντέλου. Βασικό συμπέρασμα της ημερίδας είναι ότι επιβάλλεται πλέον να περάσουμε από την ελεημοσύνη και το κρατικό επίδομα, στην αλληλεγγύη και την εξατομικευμένη κάλυψη των αναγκών του πολίτη σε τοπικό επίπεδο.

από το http://www.metarithmisi.gr

Διαβάζοντας ανοησίες για μια βόμβα γεμάτη ανοησίες



Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία, ούτε ένσταση προς το σκεπτικό ότι υπάρχει ατομική ευθύνη των δημοτικών συμβούλων στο κατάντημα του δημοτικού συμβουλίου. Όσων απέχουν αντί να διαμαρτύρονται μέσα από την παρουσία τους για τις αυθαιρεσίες της δημοτικής αρχής, για την γελοιοποίηση των θεσμών. Όσων πολύ περισσότερο στηρίζουν αυτή την γελοιοποίηση.
Και κανείς δεν μπορεί αυτό το φαινόμενο, το μοναδικό φαινόμενο, να το κριτικάρει «αφ’ υψηλού» δείχνοντας τους άλλους.
Το παραμυθάκι ότι η  απόκρυψη της αλήθειας, ωφελεί τον δήμο είναι για άλλες εποχές, για όντα άλλων δασών. Όχι για μας.
Ο κ. Χάσκας συμμετέχει στην απόκρυψη την αλήθειας για όσα συμβαίνουν στο ΚΕΚ.
Στο τέλος της θητείας αυτής της δημοτικής αρχής, έχοντας ο καθένας το βάρος της τριετούς παρουσίας του στο δημοτικό συμβούλιο, άρα και την αξιολογική κατάταξη στις συνειδήσεις όσων παρακολουθούν τουλάχιστον τα τεκταινόμενα στο δημοτικό συμβούλιο, ο κ Χάσκας τοποθετείται με δική του ευθύνη στις τελευταίες θέσεις. Η σύμπραξη του «για το καλό μας» με την δημοτική αρχή, αυτή την δημοτική αρχή που κατέστρεψε δυο δημοτικές επιχειρήσεις, που διέκοψε για ενάμιση χρόνο τις παροχές πολιτισμού και αθλητισμού στους δημότες, που κρατά ομήρους και απλήρωτους τους εργαζόμενους της επιχείρησης, που κρατά με νύχια και με δόντια ανοικτή την ΔΗΚΕΠΑ για εντελώς «άγνωστους» λόγους, δεν τον τιμά.
Δεν ήμουν δημότης Κερατσινίου για να ανακαλέσω στην μνήμη μου την δημαρχιακή του περίοδο και να κρίνω έστω και με λίγο συναίσθημα την καλή ή κακή του προσφορά. Μόνο πληροφορίες τρίτων έχω. Μπορώ να κρίνω όμως την σημερινή του στάση –όπως και του κάθε δημοτικού σύμβουλου ανεξάρτητα από παράταξη.
Και επιμένω, η προσκόλληση του στην διαλυμένη παράταξη του δημάρχου, διαλυμένη γιατί αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι της διοίκησης αντέδρασαν στην εξωφρενική διάλυση κάθε υπεύθυνης δραστηριότητας στη θεσμική λειτουργία του δήμου, δεν τον τιμά.
Η προσχώρηση, απέναντι στις αποχωρήσεις δημιουργεί συνειρμούς. Οι αποκρύψεις οικονομικών στοιχείων από την λειτουργία του ΚΕΚ, δημιουργεί περισσότερους συνειρμούς. Όπου στην καλύτερη των περιπτώσεων, περιορίζονται στην κοινή διαπίστωση ότι η πολιτική ευσυνειδησία και του ίδιου και όσων σταθερά στηρίζουν την δημοτική αρχή στο έργο των αποκρύψεων είναι ανύπαρκτες.
Στην παραταξιακή γεωγραφία του δήμου μας όσο πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές, εμφανίζονται και θα εμφανιστούν τελικά, αρκετός αριθμός παρατάξεων. Ανεξάρτητα από τις τεράστιες διαφορές αντίληψης και έκφρασης και προθέσεων που θα χωρίζει αυτές της παρατάξεις, ένα είναι βέβαιο.  Καμιά δεν θα θέλει να την παρομοιάζουν με αυτήν της σημερινής δημοτικής αρχής. Αυτό το δύσκολο κατόρθωμα, είναι η μοναδική επιτυχία του δημάρχου στην τριετή θητεία του.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Πρώτο ραντεβού στην Αθήνα για την Κίνηση των «58»

Το πρώτο μεγάλο «στοίχημα» για τη δυναμική της πρωτοβουλίας τους βάζουν οι συμμετέχοντες στην Κίνηση των «58», διοργανώνοντας ανοιχτή εκδήλωση στις 9 Δεκεμβρίου στην Αθήνα, όπου θα απευθύνουν ανοιχτή πρόσκληση να συμμετάσχουν στελέχη και δυνάμεις της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
Πρόκειται για ένα από τα «επόμενα βήματα» που σχεδιάζουν, εκτιμώντας ότι πρέπει να επιταχύνουν τους ρυθμούς και να αποκτήσουν σύντομα «δίκτυα παντού», στο Λεκανοπέδιο και στην περιφέρεια.

Η Συντονιστική Γραμματεία των «58» (οι κ. Δερβένης, Μπίστης, Βούλγαρης, Χατζημπίρος, Καλογήρου, Λιβαδάς, Γεωργάτος και η κυρία Αθηνά Δρέττα), έχοντας κάνει ήδη απολογισμό των πρώτων κινήσεων, πιστεύουν ότι η ανταπόκριση που καταγράφηκε είναι ενθαρρυντική και ταυτόχρονα ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επίτευξη των στόχων.

Επειδή όμως η πολιτική πρωτοβουλία χρειάζεται για να προχωρήσει προς τον στόχο και οργανωτικά «πόδια», οι «58» αποφάσισαν να μην καθυστερήσουν τη διοργάνωση της κεντρικής τους εκδήλωσης (παρότι ταυτόχρονα ετοιμάζουν ραντεβού της Κίνησης και σε άλλες πόλεις).


Τα μέλη της Συντονιστικής Γραμματείας των «58»

Αθ. Δρέττα, Γ. Βούλγαρης, Σ. Λιβαδάς, Γ. Καλογήρου

Γ.Γεωργάτος, Κ.Χατζημπίρος, Χρ. Δερβένης, Ν. Μπίστης

Παρουσίες
Πρώτο ραντεβού στην Αθήνα για την Κίνηση των «58»
Το ραντεβού στην Αθήνα, τη Δευτέρα στις 9 Δεκεμβρίου (στο θέατρο «Γκλόρια»), πιστεύουν ότι θα λειτουργήσει υπέρ της ενεργοποίησης των ανακλαστικών της παράταξης και θα αποτελέσει ένα βήμα διαλόγου για όλους όσοι έχουν... λάβει ανοιχτές προσκλήσεις συμμετοχής.

Πρώτο ραντεβού στην Αθήνα για την Κίνηση των «58»

Είναι πασιφανές ότι έχουν κληθεί να καταθέσουν τις απόψεις τους διάφορες Κινήσεις του χώρου, όπως η Πρωτοβουλία Β, η Πολιτεία 2012, οι Νέοι Μεταρρυθμιστές, το Μπροστά, το Π80 κ.ά., αλλά βεβαίως και τα δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά.

Η Χαριλάου Τρικούπη, έχοντας εξαρχής δηλώσει «παρούσα» και στηρίζοντας την πρωτοβουλία των «58» -διανοουμένων και στελεχών-, διατηρεί την άποψη ότι στις προσεχείς ευρωεκλογές μπορεί να επιτευχθεί αυτό που εισηγούνται εν πολλοίς και οι «πρωταγωνιστές» της Κίνησης: Να κατέλθει δηλαδή η παράταξη με κοινό ψηφοδέλτιο, ως ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Η ελληνική «Ελιά» για να πετύχει προϋποθέτει -τονίζουν στελέχη του χώρου- συνέργειες και από το ΠΑΣΟΚ και από τη ΔΗΜΑΡ.

Με δεδομένο, βέβαια, ότι ο κ. Φώτης Κουβέλης έχει κρατήσει αρνητική στάση σχετικά με ενδεχόμενη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, η εξέλιξη των πραγμάτων συνοδεύεται από αρκετές δυσκολίες και όχι μόνο από θετικούς οιωνούς.

Κρίσιμη φάση
Οι γνωρίζοντες, πάντως, λένε ότι οι διοργανωτές δεν κατέληξαν τυχαία στη συγκεκριμένη ημερομηνία για την εκδήλωση στην Αθήνα. Δύο ημέρες αργότερα (13 Δεκεμβρίου) ξεκινά το Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ, στελέχη της οποίας έχουν ήδη ενταχθεί στην Κίνηση των «58» (όπως οι κ. Λιβαδάς και Γεωργάτος).

Ελαβαν την απόφαση αυτή προκειμένου η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ να βρει στην... πόρτα της έναρξης του Συνεδρίου της συγκεκριμένα μηνύματα και κάλεσμα ενότητας σε μια εξαιρετικά κρίσιμη φάση για το σύνολο των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς.

Να σημειωθεί ότι οι «58» έχουν ήδη κλείσει «ραντεβού» στην περιφέρεια (στις 23 Νοεμβρίου στα Τρίκαλα, στις 28 στα Χανιά, στις 30 στο Ηράκλειο και στις 11 Δεκεμβρίου σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα).


από το ΦΙΛ.Α.ΜΕ.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Η θρησκεία του Πολυτεχνείου ---του Κώστα Γιαννακίδη

Στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού ένα καλό λείψανο εξασφάλιζε μία άνετη πρόσβαση στον Παράδεισο-τον επίγειο. Ας το δούμε κυνικά: εκκλησιές ολόκληρες στήθηκαν πάνω στα αποφάγια του λιονταριού. Χιλιόχρονες μονές άνθισαν με λίπασμα ένα δάχτυλο, μία κνήμη. Ένα κρανίο δε, ήταν-και είναι-αρκετά μεγάλο για να κουβαλήσει τις προσευχές και να ακούσει τις αμαρτίες χιλιάδων ανθρώπων. Ένα λείψανο μπορεί να σου πει τα πάντα, επειδή, πολύ απλά, δεν μπορεί να μιλήσει.

Σκέφτομαι το Πολυτεχνείο ως λείψανο. Είναι εκεί, να το προσκυνήσεις. Ιερό, κοντά στο θείο. Απαιτεί πίστη σε αξίες επίκαιρες και δογματικά ισχυρές. Έχει τελετουργικό. Τραγούδια-ύμνους και συνθήματα-προσευχές. Δικαιολογεί μάχες και αναθέματα. Συγχωρεί εξ ονόματος του αγώνα του. Δίνει λόγο σε ιεράρχες-ηγέτες και χώρο σε αιρέσεις και δόγματα. Αλλά δεν είναι κάτι ζωντανό.

Σαράντα χρόνια μετά, νομίζω ότι οι εξεγέρσεις δικαιώνονται όχι όταν πραγματώνονται τα συνθήματά τους, αλλά και όταν ο χρόνος τις αφήνει πίσω. Δεν υπάρχει εποχή που το «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» ακούγεται χωρίς περιεχόμενο. Η διαχρονικότητά του αποτελεί ελατήριο κοινωνικής προόδου. Το θέμα μου δεν είναι τα συνθήματα, ούτε η μνήμη. Είναι η διαχείρισή τους με ιδιοτέλεια και κοινή κομματική μιζέρια. Η σπέκουλα από ηγεσίες με προνομιακή πρόσβαση σε σύμβολα και μνήμη. Άνθρωποι πέθαναν εκεί μέσα και έγινε η μνήμη τους ζυμάρι για παντεσπάνι. Η επιμονή στις ίδιες εικόνες, στα ίδια τραγούδια, στα αμετακίνητα κλισέ. Δεν είναι ο σεβασμός που τα επιβάλλει. Είναι κυρίως η ανάγκη για περιχαράκωση. Και μετά η πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία αντί για τη Βουλή και την Ευελπίδων-θα ήταν, βλέπεις, διχαστικό και, εκτός των άλλων, θα έπληττε την εθνική μας αθωότητα. Ναι, γαμώτο, είναι όλα συγκλονιστικά. Όμως ο κόσμος αλλάζει. Ενίοτε γίνονται και εξεγέρσεις για αυτό.


από το http://www.protagon.gr/

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

ΔΗΜΑΡ: Πέντε γράμματα, πέντε ερωτήσεις ---των Μυρσίνης Λιοναράκη & Γρηγόρη Καραγρηγορίου




Δυο νέοι άνθρωποι, φίλοι και σύντροφοι, εκφράζουν τον προβληματισμό τους  οδηγώντας την σκέψη μας, «επί τον τύπο του προβλήματος». Τόσο οι διαπιστώσεις, όσο και τα προβλήματα στην πορεία του κόμματος, δείχνουν ανησυχία σαν αποτέλεσμα της διεισδυτικής ματιάς τους, πέρα από τον εφησυχασμό από την μια ή τις αλχημιστικές κινήσεις πανικού από την άλλη. Η μπακάλικη λογική «έχω τρία φέρε άλλα δυο» έχει νόημα για τους λίγους, όταν το ζητούμενο μια σύγχρονης αριστεράς, κεντροαριστεράς,  σοσιαλδημοκρατίας, πρέπει να εκφράζει επιτέλους τους πολλούς.
 



Η Δημοκρατική Αριστερά, το κόμμα που κάποιοι επιλέξαμε να εμπλακούμε οργανωτικά για πρώτη φορά στη ζωή μας, στοιχηθήκαμε μαζί του και δώσαμε – ο καθένας με τον τρόπο του – αγώνα εντός και εκτός, βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ως νέοι πολίτες που στήσαμε μαζί με τόσους άλλους τη ΔΗΜΑΡ από την πρώτη στιγμή, επιχειρούμε να κάνουμε τον δικό μας απολογισμό και να καταθέσουμε τη δική μας πρόταση όπως απαιτούν οι ανάγκες των καιρών αλλά και η ιστορική συνέχεια του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς. Μίας αριστεράς με τόλμη, σχέδιο, ευθύνη, ανοιχτούς ορίζοντες και κουλτούρα διαλόγου. Τολμάμε να πούμε δυσάρεστες αλήθειες, γιατί διεκδικούμε να βρούμε ευχάριστες αλήθειες.

Ερώτημα πρώτον: Τι έχει γίνει με τη ΔΗΜΑΡ;

Η ΔΗΜΑΡ μπήκε σε μία κυβέρνηση αφού κατέβηκε στις εκλογές με σύνθημα «εντολή για λύση». Βγήκε μετά από ένα χρόνο για την ΕΡΤ. Όχι για το μαύρο και τον απαράδεκτο χειρισμό. Άλλωστε μετά από αυτόν, συμμετείχε στις κυβερνητικές συσκέψεις και έφτασε μαζί με τους εταίρους σε μία περίπου συμφωνία. Μια συμφωνία όμως που λίγες ώρες μετά δεν έγινε αποδεκτή σε μια βιαστική συνεδρίαση οργάνων χωρίς ψηφοφορία και χωρίς νομιμοποίηση. Η ΔΗΜΑΡ εγκατέλειψε μια πρωτοφανή και δυσανάλογη με το μέγεθος της  προσπάθεια όταν χρειαζόταν περισσότερο να πιέσει και να διεκδικήσει.  Σήμερα επιχειρεί, ενόψει συνεδρίου, απολογισμό. Και υποστηρίζει ότι «ορθώς μπήκαμε και ορθώς βγήκαμε». Ποιόν ωφέλησε αυτή η πολιτική; Τα ποσοστά πέφτουν και ουδείς τολμά αυτοκριτική. Ουδείς δεν ψάχνει τα λάθη και τις αιτίες. Το μόνο που ακούγεται είναι ότι φταίνε όσοι διαφωνούν κι όσοι επισημαίνουν την σύγχυση που επακολούθησε.  Και πιο πριν έφταιγαν ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος, εναλλάξ. Όταν κάποιος θεωρεί εαυτόν τέλειο και κάθε του κίνηση σωτήρια, φτάνει να ανακαλύπτει φανταστικούς εξωτερικούς εχθρούς και χάνει – τελικώς - κάθε κύρος.

Ερώτημα δεύτερον: Τι πιστεύει σήμερα η ΔΗΜΑΡ;

Η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται σε πολιτική σύγχυση. Επιλέγει συμμάχους με βάση το κριτήριο «Καταδικάζω τον Βενιζέλο από όπου και αν προέρχεται» και δεν πείθει ούτε τους εξ αριστερών, ούτε τους εκ δεξιών.

Σε επίπεδο ιδεών: Αρνείται αυτά για τα οποία πάλευε (βλέπε πρωτογενές πλεόνασμα και άλλες κυβερνητικές επιτυχίες) και παλεύει  για αυτούς που αρνιόταν να ικανοποιήσει (βλέπε υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις σε εκπροσώπους συντεχνιών τον τελευταίο καιρό). Σε επίπεδο προσώπων: Συμπορεύεται με αυτούς που πολέμησε και πολεμάει αυτούς με τους οποίους συμπορεύτηκε.

Σε επίπεδο τακτικής: Βιάζεται να απορρίψει την πρόταση για διάλογο μίας ομάδας διανοουμένων, υποστηρίζει με πάθος ότι αρνείται τους ηγεμονισμούς και συγχρόνως απαντά σε όλους «μόνο αν εσείς έρθετε προς τα εδώ θα μιλήσουμε».

Σε επίπεδο στόχων : Δεν θέλει εκλογές, παράλληλα καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ που δεν προκαλεί εκλογές και μιλάει σοβαρά για μια φενάκη με νέα κυβέρνηση από την ίδια εκλεγμένη Βουλή.  Ταυτόχρονα, βάζει στο τραπέζι – και ορθώς! – την απλή αναλογική ενισχύοντας έτσι την πολιτική κουλτούρα των συνεργασιών και την ίδια στιγμή δείχνει με κάθε τρόπο ότι θεωρεί εαυτόν κόμμα ανάδελφο.

Ερώτημα τρίτον: Τι έρχεται για τη ΔΗΜΑΡ;

Τον Μάιο του 2014 έρχονται διπλές εκλογές. Σε αυτές είναι προφανές ότι ένα κόμμα που παίζει δημοσκοπικά με το όριο του 3% δεν προχωρά ρούπι χωρίς συμμαχίες. Εκτός κι αν στόχος είναι η καθαρή γωνίτσα κι η καταγραφή. Αν όχι, οι επιλογές είναι συγκεκριμένες.

Ευρωεκλογές: Ο Σουλτς (τακτικός συνομιλητής του Φ. Κουβέλη μέχρι τώρα) ήταν ξεκάθαρος για το μήνυμα των συμμαχιών των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας που πρέπει να στηθούν σε όλη την Ευρώπη. Το κάλεσμα των 58 εξυπηρετεί αυτό ακριβώς το σχέδιο. Την ενισχυμένη παρουσία κεντροαριστερών φωνών στην Ευρώπη, τη διασύνδεσή τους στη φάση των διεργασιών για κοινό πρόγραμμα απέναντι στην κρίση, τη σύνταξη ενός προοδευτικού σχεδίου ανασυγκρότησης των χωρών του Νότου.

Αυτοδιοικητικές εκλογές: Τον δρόμο που πρώτη άνοιξε η ΔΗΜΑΡ με την προωθημένη πρόταση του Γ. Καμίνη, ήρθαν γρήγορα να συμπληρώσουν άλλοι δήμοι και σήμερα βρισκόμαστε για πρώτη φορά μπροστά σε ένα αυτοδιοικητικό, μεταρρυθμιστικό κίνημα από πέντε εξαιρετικούς δημάρχους. Οι ίδιοι έκαναν πράξη αυτό που οι κεντρικοί πολιτικοί παίκτες δεν τολμούν να κάνουν. Πολιτικά και διοικητικά, ιδεολογικά και πρακτικά.

Κατόπιν τούτων, ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσει η ΔΗΜΑΡ στις εκλογές, είναι στα μάτια των περισσοτέρων κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο.

Ερώτημα τέταρτον: Τι γίνεται μέσα στη ΔΗΜΑΡ;

Εντός του κομματικού στίβου η πόλωση είναι – δυστυχώς - τεράστια. Κάποιοι προτείνουν μία πολιτική, άλλοι επιχειρούν με παλαιοκομματικούς και ανήθικους συχνά τρόπους να αποδομήσουν όχι την πολιτική αλλά τους φορείς της, κάποιοι βρίσκουν γοητευτική την σύγχυση γιατί αν κι αναποτελεσματική, δεν δημιουργεί ρήξεις. Αυτή η εικόνα δεν τιμά, παρά προσβάλει τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Αυτά όμως είναι ζητήματα εσωκομματικά που δεν ενδιαφέρουν την κοινωνία.

300 μέλη του κόμματος, με αφορμή την πρόσκληση των 58, έστειλαν ένα διπλό μήνυμα προς την ηγεσία και την κοινωνία. Επισήμαναν ότι η «a priori απόρριψη αυτού του διαλόγου έρχεται σε αντίφαση με τις βασικές επιλογές της ΔΗΜΑΡ», μίλησαν για γόνιμη συζήτηση, για συνδιαμόρφωση πολιτικής και για στρατηγική συμμαχιών. Κάποια μέλη της ΔΗΜΑΡ μπαίνουν ήδη στις τοπικές επιτροπές πρωτοβουλίας των 58 τις οποίες η γραμμή των στελεχών προς τις οργανώσεις αντιμετωπίζει σαν «αντίπαλο σχέδιο» αν και ο πρόεδρος από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής το αρνείται κατηγορηματικά.

Ερώτημα πέμπτον: Τι πρέπει να κάνει η ΔΗΜΑΡ από αύριο;

Το να διαπιστώνεις και να καταγγέλλεις είναι πράγματι ένα βήμα. Με το ένα πόδι. Αν δεν κάνεις και το δεύτερο, απλώς πέφτεις χάνοντας την ισορροπία σου. Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να μιλήσει ανοιχτά, να βρει την ταυτότητά της, να επαναφέρει τον καθαρό λόγο χωρίς αντιφάσεις και να κάνει τις επιλογές της. Πρέπει να πάψει την ομφαλοσκόπηση, να κοιτάξει έξω στον κανονικό κόσμο και να απαντήσει σε ένα κρίσιμο ερώτημα. Γιατί κάνουμε πολιτική; Αν κάποιος πιστεύει ότι βρίσκεται σε ένα κόμμα για τη δική του (του ίδιου ή του κόμματος) επιβίωση και την όσο πιο ανώδυνη παραμονή στη θέση του, τότε θα λάβει και τις αντίστοιχες αποφάσεις. Αν όμως όλοι συμφωνούμε ότι πολιτική κάνουμε για την κοινωνία, για το δικό μας σήμερα και των παιδιών μας το αύριο, τότε οι απαντήσεις – αν και λίγο ζόρικες – είναι προφανείς. Και η ΔΗΜΑΡ, όπως με την συμμετοχή της στην κυβέρνηση απέδειξε ότι δεν φοβάται να αναλάβει ευθύνες για το καλό του συνόλου, έτσι και σήμερα πρέπει να διακρίνει από ποιον ρόλο, ποια θέση και με ποιους συμμάχους θα είναι πιο δυνατή η φωνή της, πιο ενισχυμένες οι παρεμβάσεις της και – τελικά – πιο πετυχημένο το αποτέλεσμα για τη χώρα.




από το http://www.metarithmisi.gr