Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Δραπετσώνα. Η Μάχη της Παράγκας



Ψάχνοντας πληροφορίες για τη μάχη της παράγκας στη Δραπετσώνα με αφορμή το ομώνυμο τραγούδι του Θοδωράκη, έπεσε στα χέρια μας ένα ημερολόγιο αφιερωμένα στα 50 χρόνια του Δήμου το οποίο εκδόθηκε από τον Πολιτιστικό σύλλογο Θυμοίτης και γράφτηκε από τον Αντώνη Μήλτσο. Αντιγράφουμε και εμείς από το ημερολόγιο.
Μετά τη Κατοχή και τον Εμφύλιο έγινε προσπάθεια να θεωρηθεί η προσφυγική αποκατάσταση θέμα λήξαν. Δηλαδή σαν ένα ζήτημα που αφομοιώθηκε στα μεγάλα τότε κοινωνικά προβλήματα.

Αλλά τόσο οι στεγαστικές ανάγκες των προσφύγων, όσο και η σύνδεση με το γενικότερο πρόβλημα της αποκατάστασης όλων των παραπηγματούχων και αστέγων από τους βομβαρδισμούς και τις πολεμικές επιχειρήσεις, τους έδωσαν νέα δυναμική. Αφού είχε ηττηθεί το λαϊκοδημοκρατικό κίνημα, γεννήθηκαν νέοι αγωνιστές της προσφυγικής υπόθεσης και έκαναν πάλι το θέμα εκρηκτικό

Μετά από μια δεκαετία ζύμωσης, η ηγεσία του στεγαστικού κινήματος στη Δραπετσώνα, παράπαιε από ανταγωνισμό και έλλειψη προσανατολισμού.

Τότε η κυβέρνηση Καραμανλή (Φεβρουάριος του 1960) εξάγγειλε τη διάθεση εντός διετίας 260 εκατομμύρια δραχμών για την πραγματοποίηση ρηξικέλευθου προγράμματος στεγαστική αποκατάστασης προσφύγων και γηγενών.

Επρόκειτο για την κατασκευή 3500 διαμερισμάτων, σε Αθήνα (1100), Πειραιά (1200) και Θεσσαλονίκη (1200) υπό δύο όμως παραμέτρους. Η πρώτη αφορούσε τη διανομή και περιλάμβανε κοινωνικοοικονομικά κριτήρια υπαγόμενα στη διακριτική ευχέρεια των υπηρεσιών του υπουργείου Προνοίας και η δεύτερη καθόριζε σαν διαδικασία και μορφή κατασκευής, την εργολαβία και το σύστημα των τετραώροφων- οκταώροφων πολυκατοικιών.

Η αντίθεση της Δραπετσώνας σε αυτές τις προϋποθέσεις ήταν κάθετη. Έτσι ο Δήμος επιδίωξε το σχηματισμό Συντονιστικής Επιτροπής, ενώ ο Σύλλογος Προσφύγων Δραπετσώνας (Κοντόπουλος) πρότεινε αντιδράσεις παράλληλες, αλλά χωριστές.

Όμως εν όψει των ανεπιθύμητων λύσεων, το στεγαστικό κίνημα ξεπέρασε τις παραδοσιακές ηγεσίες του και δυναμικότατα έκανε σαφές, πως το αίτημα της «επί τόπου αυτοστέγασης για όλους» ήταν αδιαπραγμάτευτο, βάζοντας φρένο σε ακροβατισμούς και παλινωδίες.

Το ξεκίνημα έγινε από τους 300 επαγγελματίες και βιοτέχνες της Περιοχής.

«Παρά του Συλλόγου Προσφύγων Δραπετσώνας μας απεστάλη το κάτωθι έγγραφο.

Οι κάτοικοι του Συνοικισμού τελούν εν αναστατώσει συνέπεια της αποφάσεως περί εκκενώσεως των κατεχόμενων υπ’αυτών Χώρων προς τον σκοπόν της ανεγέρσεως πολυκατοικιών

Υποδεικνύουν ότι ο καλλίτερος τρόπος είναι η δια του συστήματος αυτοστεγάσεως ανέγερσις κατοικιών

Εις σύσκεψιν εις τα γραφεία του Συλλόγου μας οι επαγγελματίαι απεφάσισαν το κλείσιμο των καταστημάτων την προσεχή Πέμπτη.

Η εκλεγείσα 25μελής επιτροπή εις ην μετέχουν επαγγαιλματίαι, βιοτέχναι και επιστήμονες προέβη εις εντόνους παραστάσεις… απεφάσισε δε την σύγκλιση γενικής συνγκέντρωσεως των κατοίκων του συνοικισμού εις περίπτωση μη αποδοχής των αιτημάτων των». (Προσφυγικός Κόσμος 12/6/60).

Η απεργία τους, το κλείσιμο, ήταν όχι μόνο καθολικό, αλλά είχε την άμεση και ενεργό συμπαράσταση των κατοίκων. Οι διάφορες κατηγορίες των παραγκοβίωτων (ρίζες παραφυάδες, βομβόπλητοι, γηγενείς, επαγγελματίες, κλπ) συσπειρώθηκαν κάτω από ένα κοινό παρονομαστή, «επί τόπου αυτοστέγασης για όλους».

«Απόλυτη επιτυχία εσημείωσε η χθεσινή απεργία των καταστηματαρχών της Δραπετσώνας και ο οικισμός παρουσίαζε όψη ημέρας αργίας. Εκτός από τα αρτοποιεία που ήταν ανοιχτά μέχρι τις 10 το πρωί, κανένα άλλο κατάστημα δεν άνοιξε. Οι επαγγελματίαι με την ενθουσιώδη συμπαράσταση των κατοίκων διεδήλωσαν την πλήρη αντίθεση των παραπηγματούχων στο κυβερνητικό σχέδιο για το πέταγμα στο δρόμο 1500 οικογενειών.

Επίσης διετράνωσαν την απόφαση τους να συνεχίσουν τον αγώνα για την αυτοστέγαση τους και για τη λήψη μέτρων υπέρ των υπό έξωση καταστηματαρχών.

Στον αγώνα αυτόν είχαν την συμπαράσταση και των επαγγελματιών των γύρω συνοικιών. Στην απεργία έλαβαν μέρος και οι καταστηματάρχαι των Ποντιακών και της οδού Κανελοπούλου, κεντρικής αρτηρίας του συνοικισμού, οι οποίοι επειδή έχουν πάρει τα παραχωρητήρια των έχουν ήδη αναγείρει μόνιμες οικοδομές προ ετών….»(Αυγή 12/8/60)

Η κυβέρνηση θορυβημένη άρχισε να βιάζεται και έστειλε στην αστυνομία κατάλογο με τα ονόματα των πρώτων 499 παραπηγματούχων, που έπρεπε να εγκαταλείψουν τις παράγκες τους μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου για να κατεδαφιστεί ο Συνοικισμός(Περιοχή Αγ. Φανουρίου).

«Στους αγανακτισμένους παραπηγματούχους συμπαραστέκονται όλες οι οργανώσεις του συνοικισμού και την Πέμπτη συγκαλείται δημοτικό συμβούλιο με θέμα την έξωση των 1500 οικογενειών». (Αυγή 9/8/1960)

Στις 16/8 η συντονιστική επιτροπή των σωματείων της συνοικίας κάλεσε ευρεία σύσκεψη 40 αντιπροσώπων και αποφάσισαν μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Κυριακή 21/8 στον Κιν/φο Ολύμπια.

«Ο ενθουσιασμός που κυριάρχησε κατά την σύσκεψη προδικάζει τη μεγαλειώδη επιτυχία της Κυριακής. Εμπρός στην γενική αγανάκτηση οι αρμόδιοι παράγοντες της κυβέρνησης έχουν πανικοβληθεί και προσπαθούν να ματαιώσουν την συγκέντρωση. Αυτή τη στιγμή στη Δραπετσώνα την προσφυγική πολιτική της κυβέρνησης την αποδοκιμάζουν οι δεδηλωμένοι οπαδοί της.

Προχθές Κυριακή συνεδρίασε η τοπική επιτροπή της ΕΡΕ, όπου παρέστησαν και πάρα πολλοί γηγενείς παραπηγματούχοι. Οι αποφάσεις και οι διαπιστώσεις στις οποίες κατέληξαν συμπίπτουν με αυτές των άλλων παραπηγματούχων…..» (Αυγή 17/8/60)

Η συγκέντρωση ήταν καθολική και υπήρξε μεγαλειώδης.

[…]

Στις 7 Σεπτέμβρη επισκέφθηκε τη Δραπετσώνα ο αρχηγός των Φιλελευθέρων Σ. Βενιζέλος, που είχε είδη ταχθεί με δηλώσεις κατά της κυβερνητικής λύσης. Η αστυνομία με τεράστιες δυνάμεις περικύκλωσε το συνοικισμό και τον απομόνωσε για να μην πλησιάσει στον προγραμματισμένο χώρο της ομιλίας. Εν τούτοις ο Βενιζέλος εισήλθε στο συνοικισμό και μίλησε στη γωνία των οδό Δογάνης και Ταπητουργίας Η αστυνομία αρχισε να χτυπα βάναυσα τους συγκεντρωμένους με αποτέλεσμα πολλοι να τραυματισθούν. […]

Μετα από τα παραπάνω γεγονότα η κυβέρνηση θορυβημένη από τη μαζικότητα και το υψηλό φρόνημα των κατοίκων απαγόρευσε τη διοργάνωση συλλαλητηρίου, περιέφερε αστυνομικές ομάδες μεσα στο συνοικισμό και άρχισε να διαμορφώνει χώρο στο καστράκι προκειμένου να εγκαταστήσει λυόμενα για να στεγασθούν πρωσορινά οι πολυμελείς οικογένειες, που δεν εύρισκαν σπίτι για ενοικίαση.

Όμως το μεγαλύτερο μέρος των παραπηγματούχων ηρνείτο να παραδώσει τις παράγκες. Ετσι η κυβέρνηση προετοιμάστηκε για τη μεγάλη έφοδο.

Το πρωί της 14 Νοέμβρη δό8ηκε η αποφασιστική μάχη, η μάχη της παράγκας.

«Τον συνοικισμό απέκλεισαν από τις 7.15 το πρωϊ ισχυρότατες αστυνομικές δυνάμεις με επικεφαλείς τους διοικητές αστυνομίας και ασφαλείας κκ Κοντογιώργο και Ταβουλάρη. Επίσης παρίστστο ο αντιεισαγγελεύς κ Πετρόπουλος.

Με ράχη την κεντρική οδό Κανελλοπουλου, 1000 περίπου αστυνομικά όργανα σχημάτισαν μια τεράστια βεντάλια και απέκοψαν από τον υπόλοιπο κόσμο το τμήμα του συνοικισμού όπου θα εγίνοντο οι εξώσεις των προσφυγικών οικογενειών και οι κατεδαφίσεις των παραπηγμάτων τους. Οι αστυνομικοί είχαν ακροβολισθεί γύρω και μέσα στο αποκλεισμένο τμήμα (δυτικά του σταθμού Λαρίσης - Αγ.Δημητρίου, Κανελλοπούλου, Δογάνης και Αγ. Φανουρίου). Δεν υπήρχε σημείο στο οποίο να μην ευρίσκοντο δεκάδες αστυφυλάκων, ενώ αυτοκίνητα με ραδιοτηλέφωνα έπαιρναν συνεχώς διαταγές.

Η αστυνομία κράτησε για πολλή ώρα τους παραπηγματουχους κλεισμένους στα σπίτια τους και δεν τους επέτρεπε να εξέλθουν οιίτε και για τα κοινόχρηστα αποχωρητήρια.

Μετά τις 8 έκανε την εμφάνισί του το συνεργείο κατεδαφίσεως, συνοδευόμενο από δεκάδες αστυφύλακες. Μόλις όμως άρχισε το έργο της κατεδάφισης καμμιά δύναμη δεν μπόρεσε να συγκροτήσει τους παραπηγματούχους.

Οι γυναίκες ιδιαίτερα ξεχύθηκαν στους δρόμους και έτρεξαν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες, που άρχισαν να εξώνουν οι αστυνομικοί. Πολλές άρπαξαν πέτρες και ξύλα, αλλά η πάλη ήταν άνιση. Με τα πρώτα επεισόδια εμφανίστηκαν και νέες ενισχύσεις και ενώ εμαίνοντο οι συμπλοκές κατεδαφίστηκαν τέσσερα παραπήγματα εκ των οποίων το πρώτο ήταν της οικογένειας της μνηστής του κ. Κοντόπουλου.

Ιδιαίτερη σφοδρότητα έλαβε η πάλη κατά την κατεδάφιση του παραπήγματος Μωυσιάδου. Οι αστυνομικοί απωθούσαν, κτυπούσαν και έβριζαν τις γυναίκες.

Στα επεισόδια πρωτοστατούσε ο ίδιος ο διοικητής του τμήματος Δραπετσώνας κ. Τσάλτας. Οι τραυματιοθείσες γυναίκες έφθασαν τις 20 περίπου από τις οποίες 8 είναι σοβαρώτερα. Πολλές φέρουν μώλωπες ή υπέστησαν νευρική κρίσι και ελιποθύμησαν.

Μόλις οι παραπηγματούχοι απέκτησαν μια ευχέρεια κινήσεων έσπέυσαν προς τα λίγα τηλέφωνα που υπάρχουν στο συνοικισμό και άρχισαν να απευθύνουν τηλεφωνικές εκκλήσεις για βοήθεια προς κάθε κατεύθυνσι.

Πράγματι λίγη ώρα μετά κατέφθασαν πολιτευτές και βουλευτές της αντιπολιτεύσεως και μεταξύ άλλων η δις Ελένη Μπενά, οι κ.κ. Καρακσυ- λουξής, Αράπης, Παϊνέζης, Βουλόδημος κ.α. Επί αρκετή ώρα οι αστυνο­μικοί δεν επέτρεπαν στους βουλευτές να εισέλθουν στην αποκλεισμένη περιοχή και παράλληλα συνέλαβαν φωτογράφους και τους κατέσχον τα φιλμς.

Οι βουλευτές επικοινώνησαν με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ Κιουσόπουλο και τον προϊστάμενο της εισαγγελίας Πειραιώς κ Ευγενικό από τους οποίους ζήτησαν να σταματήσουν οι παράνομες εξώσεις, διότι είχαν εκδοθείβάσει της 11/60 ΠΥΣ η οποία δεν έχει εισέτι κυρωθεί από τη βουλή. Οι δύο εισαγγελείς μετά από συζήτηση παρεδέχθησαν την άποψι και ο κ. Ευγενικός διέταξε την αναστολή των εξώσεων. Η διαταγή του ·όμως όλως περιέργως έφθασε στους αστυνομικούς με αρκετή καθυστέρηση.

Ενώ δηλαδή οι πρόσφυγες το είχαν πληροφορηθεί οι αστυνομικοί την αγνοούσαν και συνέχιζαν τις κατεδαφίσεις.

Με την αναστολή των εξώσεων όλος ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρό­μους με φωνές χαράς.

Οι αστυνομικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν αμέσως και αποσύρθηκαν σε διάφορα σημεία υπό τις αποδοκιμασίες του πλήθους. Στο μεταξύ εισήλθαν στο συνοικισμό οι βουλευτές, ο δήμαρχος Δραπετσώνας κ Κοσκινάς με πολλούς δημοτικούς συμβούλους, καθώς και αντιπροσωπεία της Ε.Ε. του Συνεδρίου Προσφύγων και της Ομοσπονδίας με επικεφαλής τους κκ Τζιτζή, Χατζήμπεη και Μιχαλόπσυλο.

Οι πρόσφυγες κατήγγειλαν τις τρομοκρατικές ενέργειες της αστυνομίας καθώς και επίσης ότι τις τραυματισμένες γυναίκες δεν τις εδέχοντο τα νοσοκομεία μόλις εγίνετο γνωστό ότι προήρχοντο από τη Δραπετσώνα.

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για όλα αυτά οι πρόσφυγες ύψωσαν μαύρες σημαίες. Οι γυναίκες ανέσυραν από τα μπαούλα τους τα μαύρα τσεμπέρια, εξοικονόμησαν κοντάρια και μια πολυπληθής ομάδα με τις αυτοσχέδιες αυτές σημαίες ξεκίνησαν πορεία προς το υπουργείο Προνοίας Πειραιώς.

Βγήκαν από το συνοικισμό και έφθασαν μέχρι τον Ηλεκτρικό Σταθμό, όπου διελύθησαν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Οι εκπρόσωποι των προσφύγων Κοντόπουλος, Μιχαλόπουλος, Χονδροματίδης φεύγοντας από τον συνοικισμό μετέβησαν στο εισαγγελέα κ Ευγενικό και του εζήτησαν να επιτρέψει την ανοικοδόμησι των κατεδαφισθέντων σπιτιών. Ο εισαγγελέας συμφώνησε και οι εκπρόσωποι των προσφύγων επανήλθαν στο συνοικισμό και ανακοίνωσαν τη διαταγή συστήνοντας να βοηθήσουν όλοι για να ξαναχτιστούν τα παραπήγματα.

Αμέσως δεκάδες πρόσφυγες έτρεξαν να βοηθήσουν. Όμως ξαφνικά εμφανίστηκε ισχυρή αστυνομική δύναμη υπό τον κ Τσάλτα και επεχείρησε να εμποδίσει τις εργασίες. Απειλήθηκαν νέα επεισόδια τα οποία τελικά3ς απεφεύχθησαν, αφού διευκρινίσθη τηλεφωνικώς η σχετική εντολή του κ Ευγενικού. Από τα τέσσερα σπίτια ανοικοδομήθηκαν τα παραπήγματα της Κορνηλίας Μωυσιάδσυ, της Μπέμπας Τσαρόγλου και της Χριστίνας Λόκου.». […]
(Αυγή, Έθνος, Ανεξάρτητος Τύπος, Νέα, Ελευθερία, Ακρόπολις)

Το ξέσπασμα ενάντια στη βία, αλλά και το πείσμα για τη διεκδίκηση μιας προοπτικής κόντρα στον οικοπολιτιστικό σωβινισμό της κυβέρνησης, για μια λύση σύμφωνη με τους πόθους και την αισθητική των ανθρώπων της Δραπετσώνας, αφηνε εκπληκτη την κοινή γνώμη.
Μόλις βρήκε διέξοδο, το χρόνιο αίσθημα της αδικίας και της καταπίεσης, παρέσυρε τους εργολάβους και τους αυτόκλητους πολιτισμικούς κηδεμόνες , που θέλησαν να
φυλακίσουν το όνειρο και τη φωτεινή, πολύχρωμη ψυχή τους.

 
Μίκης Θεοδωράκης (για τη σύνδεση της "Δραπετσώνας"):
"Θυμάμαι, πήγαινα προς την "Κολούμπια" για ηχογράφηση, όταν μου ήρθε ξαφνικά η μελωδία. Φρέναρα αμέσως μπροστά στο “Καλουτά" για να σημειώσω στο πεντάγραμμο τη μουσική. 0 αδελφός μου ο Γιάννης, δημοσιογράφος στην "Αυγή”, μου είχε μιλήσει για τον αγώνα που έκαναν οι πρόσφυγες να σώσουν τις παράγκες τους στη Δραπετσώνα. Τηλεφώνησα στο Λειβαδίτη το ίδιο απόγευμα για να του παίξω στο πιάνο τη μελωδία και εκείνος έγραψε τους στίχους.Σε μια βδομάδα το ηχογράφησα με το Μπιθικώτση". (“Καθημερινή 9/11/97).


Μετά τα γεγονότα, ο νομάρχης Αττικής επέβαλε τρίμηνη αργία στο δήμαρχο της Δραπετσώνας.
Ή αυτοστέγαση σήμαινε για τους Δραπετσωνίτες την πιο λογική και πιο οικεία διαδικασία...
Το αίτημα πάντως των κατοίκων της Δραπετσώνας του 1960 είχε να κάνει περισσότερο με πολιτισμικές και πολιτικές επιλογές και πολύ λιγότερο με άμεσα οικονομικές.
Πολιτισμικές γιατί αφορούσε τη μέθοδο που οι ίδιοι είχαν οικειοποιηθεί επί μισό αιώνα μέσα από τις πιο αντίξοες συνθήκες και μέσα από τη συνεχή σύγκρουση στον τρόπο ζωής τους.
O γραφειοκρατικός χαρακτήρας και η έλλειψη προγραμμάτων, η απάθεια για τα προβλήματα των χαμηλών στρωμάτων και η "σκληρή” αντιμετώπισή τους, η μόνιμη αποτυχία των πλάνων φτιάχναν ένα πρόσωπο κεντρικής εξουσίας εντελώς αφερέγγυο.

Aπό την άλλη ο κόσμος της Δραπετσώνας από τον μεσοπόλεμο κιόλας, αλλά ιδιαίτερα μετά τον εμφύλιο είχε πια ξεκάθαρα τοποθετηθεί στο άλλο στρατόπεδο."
(Ν. Μπελαβίλα. Διάλεξη 7/7/84).

Η κυβέρνηση βέβαια δεν υποχωρούσε, γιατί προφανώς δεν στόχευε μόνο να λύσει το στεγαστικό, αλλά να κάνει την πολιτική της πάνω στο συνοικισμό. Μια πολιτική αλλοίωσης των χαρακτηριστικών του.

Έτσι το Νοέμβρη του 1962 με ρυθμό χελώνας, άρχισε τη κατασκευή 120 διαμερισμάτων σε 9 τετραόροφες πολυκατοικίες. Κωλυσιεργώντας έπαιρνε την εκδίκησή της από τις 3371 παραπηγματούχες οικογένειες της Δραπετσώνας που τους έκθετε την επιλογή. Γιατί κανείς βέβαια δεν ισχυρίστηκε, πως οι παράγκες τους ήταν ότι καλύτερο.

Παράλληλα απαλλοτριώθηκε η παραγκούχα περιοχή (ΦΕΚ 106.22.8.62) για να αποδο8εί στο δημόσιο, ώστε αυτό να αποκαταστήσει τους δικαιούχους κατά το δοκούν. Δηλαδή των δικών του πολιτικών και πολιτισμικών επιλογών.

Οι κάτοικοι της Δραπετσώνας κατάγγειλαν πως η κυβέρνηση επιδίωκε ναεξοικονομήσει χώρους για λογαριασμό του Μποδοσάκη του ΟΛΠ και των ΣΕΚ.
Και πράγματι, στις 5/3/63 ο ΟΛΠ συνέταξε κτηματολογικό πίνακα γιααπαλλοτρίωση υπέρ αυτού 12.066, 5 στρεμ. και τα ακίνητα του Καστρακίου. Αλλά μετά τη βίαιη ισοπέδωση του συνοικισμού το 1967 και την πολιτική και νομική ασυδοσία της δικτατορίας δεν χρειάστηκε ούτε αυτή.

Η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης και η άνοδο της Ένωσης Κέντρου έκαναν το αίτημα της στεγαστικής αποκατάστασης όλων ανεξαιρέτως των παραπηγματούχων, αναντίρρητο, αλλά διαιρεμένο σε αυτούς που ζητούσαν αυτοστέγαση και σε εκείνους που συμβιβάζονταν μ ένα μικτό επιλεκτικό σύστημα, δηλαδή αυτοστέγαση για τις προσφυγικές ρίζες και πολυκατοικίες για τους παραφυάδες και γηγενείς.

Στους τελευταίους είχε προσχωρήσει και η Δημοτική Αρχή, ενώ στους πρώτους ανήκε το κίνημα της Αναγέννησης , που ίδρυσε, για τη διεκδίκηση μαζικότατο προσφυγικό σύλλογο.

Όμως μετά την επιβολή της δικτατορίας ο δρόμος πολιτικά στρώθηκε και η Δραπε­τσώνα κουράστηκε. Έτσι υποτάχτηκε και συν­θηκολόγησε στις όποιες γνωστές επιλογές.

Από το μπλογκ: http://olaeinedromos.blogspot.gr

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΔΗΚΕΠΑ: Προφάσεις εν αμαρτίαις... της Μαρίας Καραφέρη

Έχουν παρέλθει λίγες μόλις ημέρες από την διήμερη αναστολή λειτουργίας των Δήμων μετά από απόφαση του έκτακτου συνεδρίου της ΚΕΔΕ, λόγω της πρόθεσης περαιτέρω περικοπής των Κεντρικών Αυτοτελών της Πόρων σε ποσοστό της τάξης του 30%. Είναι άλλωστε γνωστή η μείωση των πόρων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για λειτουργικές δαπάνες (ΚΑΠ) κατά 60% και της επιχορήγησης για επενδύσεις (ΣΑΤΑ) κατά 55% κατά την τελευταία τριετία.
Το μέγεθος των περικοπών είναι τέτοιο που το ψήφισμα της ΚΕΔΕ χαρακτηριστικά αναφέρει ότι, «αν οι μειώσεις που εφαρμόστηκαν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση εφαρμόζονταν στο σύνολο της Κεντρικής Κυβέρνησης, η χώρα θα παρουσίαζε ήδη πρωτογενή πλεονάσματα και δεν θα υπήρχε ανάγκη για την εφαρμογή πρόσθετων επώδυνων μέτρων».
Μέσα σε αυτό το πραγματικά ασφυκτικό πλαίσιο πολλοί δήμοι παλεύουν να αποφύγουν την κατάρρευση της λειτουργίας τους και αντιστέκονται στην κατάλυση του κοινωνικού τους ρόλου.
Φωτεινό παράδειγμα ο Δήμος Αθηναίων, αναφορικά με τις δημοσυντήρητες επιχειρήσεις του οποίου είδαν το φως της δημοσιότητας οικονομικά δεδομένα, που καταδεικνύουν εξοικονόμηση πόρων σε ποσοστό 65%. Ειδικότερα, οι ετήσιες επιχορηγήσεις των δημοσυντήρητων επιχειρήσεων του Δήμου Αθηναίων το 2010 ανήλθαν σε 97.396.994,17 ευρώ. Το 2011 μειώθηκαν σε 74.840.108,05 ευρώ και το 2012 θα περιοριστούν σε 35.530.000 ευρώ. Η δε εξοικονόμηση αυτή, είναι απότοκο νοικοκυρέματος και χρηστής διαχείρισης από τη νέα δημοτική αρχή, ενώ δεν συνδέεται με υποβάθμιση του παρεχόμενου στους δημότες έργου.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος.
Στην άλλη όψη βρίσκονται οι δήμοι, που αρνούμενοι να συναισθανθούν την αδήριτη οικονομική πραγματικότητα, συνεχίζουν την διαχείριση των οικονομικών τους με αδιαφάνεια, κατασπατάληση και με παντελή έλλειψη σχεδιασμού και προτεραιοτήτων.
Η αναγωγή του παραδείγματος των δημοτικών επιχειρήσεων του δήμου της Αθήνας στα καθ’ ημάς υπογραμμίζει τις ευθύνες της διοίκησης του δήμου μας για την σημερινή κατάσταση της ΔΗΚΕΠΑ, ενώ είναι παντελώς άγνωστη η κατάσταση στο σκοτεινής λειτουργίας ΚΕΚ.
Το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι της δημοτικής επιχείρησης είναι επί ένα έτος απλήρωτοι δεν είναι άφευκτο επακόλουθο της υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ, αλλά αποτέλεσμα αποδεδειγμένα κακής διαχείρισης και έλλειψης πολιτικού σχεδιασμού. Διετές, προϋπολογισμός, ακαταχώριστα παραστατικά, ύπαρξη εικονικών τιμολογίων, διαδρομές μαύρου χρήματος σε «εθελοντές» και «ημέτερους», άρνηση επιχορήγησης της επιχείρησης με οποιοδήποτε ποσό επί ένα και πλέον έτος είναι μερικά από τα στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εν προκειμένω, η μείωση των ΚΑΠ μπορεί μεν να είναι το κερασάκι στην τούρτα, η τούρτα όμως υπήρχε ήδη .
Υπό το πρίσμα αυτό το παράδειγμα του δήμου της Αθήνας αποκτά διττή σημασία. Από τη μια μεριά, υποδεικνύει το μέγεθος της σπατάλης, της κακοδιαχείρισης και της διαφθοράς που δημιούργησε το πελατειακό κράτος στο δημόσιο τομέα και δίνει το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι τελικά μπορεί να υπάρξει και εναλλακτικός τρόπος διαχείρισης ακόμα και σε συνθήκες κρίσης. Από την άλλη μεριά, αποκαλύπτει όλους όσους αποπειρώνται, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, να αποκρύψουν την ανεπάρκεια τους πίσω από το πρόσχημα της ανάλγητης κεντρικής διοίκησης. Αποκαλύπτει την ένδεια πολιτικού σχεδίου και οράματος.

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης: Αυτός ο άγνωστος...


της Μαρίας Ηλιοπούλου

Ο νεοσύστατος θεσμός του ‘’ Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης ‘’, εισήχθη για πρώτη φορά στην τοπική αυτοδιοίκηση με τον γνωστό πλέον σε όλους νόμο  ‘’Πρόγραμμα Καλλικράτης ‘’.

 Ένας ευρωπαϊκός θεσμός η τύχη του οποίου  είναι αμφίβολη στη σημερινή προβληματική Ελληνική πραγματικότητα, καθώς η λογική θέσπισής του είναι να λειτουργήσει ως θεσμός εσωτερικής διαβούλευσης μεταξύ πολιτών, επιχειρήσεων και Δήμου, για την καταπολέμηση της κακοδιοίκησης, την διασφάλιση της αμεροληψίας των δημοτικών αρχών, την βελτίωση της εξυπηρέτησης των πολιτών και των επιχειρήσεων καθώς και την αποσυμφόρηση του Δημάρχου και των άλλων αιρετών οργάνων του δήμου από τη συσσώρευση αιτημάτων και παραπόνων των πολιτών. Με τον τρόπο αυτό θα αποτρέπονται πρόσθετες διαδικασίες (προσφυγές σε ελεγκτικούς μηχανισμούς και στη δικαιοσύνη), επειδή πολλά προβλήματα κακοδιοίκησης θα επιλύονται  στο πλαίσιο του δήμου, με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση διαδικασιών, πόρων, χρόνου και την ελαχιστοποίηση της ταλαιπωρίας των πολιτών. Για το λόγο αυτό, μεταξύ άλλων, ο συμπαραστάτης έχει την υποχρέωση να απαντά εντός 30 ημερών σε ερωτήματα και να συντάσσει ετήσια έκθεση απολογισμού της δημοτικής αρχής καθώς και να μπορεί να διατυπώνει προτάσεις για βελτίωση της διοίκησης.

Ο σημαντικός αυτός  θεσμός υφίσταται και λειτουργεί εδώ και αρκετές δεκαετίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης με ενισχυμένες όμως λειτουργίες. Παρεμβαίνει σε κοινωνικά ζητήματα όπως η ανεργία, η ενδοοικογενειακή βία και συντάσσει εκθέσεις για τα   προβλήματα των ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων (πολύτεκνοι, παιδιά, πολίτες τρίτης ηλικίας) μένοντας έτσι κοντά στο Δημότη και τα ουσιαστικά προβλήματά του.

Στην χώρα μας ωστόσο, ο θεσμός  του Συμπαραστάτη του Δημότη, όχι απλώς δεν ακολουθεί  τα βήματα των άλλων χωρών της Ευρώπης, αλλά δυστυχώς πέρασε στην αφάνεια καθώς ελάχιστοι δήμοι και περιφέρειες κατάφεραν να εκλέξουν συμπαραστάτη για δύο βασικούς λόγους.

 Καταρχήν, αποτρεπτικός παράγοντας εκλογής προσώπου γι` αυτή τη θέση  είναι ο ίδιος ο νόμος Καλλικράτης ο οποίος απαιτεί για την εκλογή αυξημένη πλειοψηφία των 2/3 του δημοτικού συμβουλίου στη λογική ενός προσώπου κύρους, ευρείας αποδοχής, πολιτικά και κοινωνικά ευαισθητοποιημένου. Ένα πρόσωπο δηλαδή κομματικά αφόρτιστο έτσι ώστε να μπορεί να διοικεί  ανεξάρτητα, αμερόληπτα και αντικειμενικά.. Η διαδικασία αυτή εκλογής είχε ως αποτέλεσμα στους περισσότερους δήμους της χώρας να μην λειτουργεί ο θεσμός, γιατί ο εκάστοτε Δήμαρχος είχε τη λογική εξόφλησης γραμματίων ή δημιουργίας νέων συμμαχιών ή πολιτικής συναλλαγής μεταξύ παρατάξεων, όπως συνέβη και  στον δήμο μας.  Επιπλέον, με τον τρόπο αυτό εκλογής, ανατρέπεται το δημαρχοκεντρικό μοντέλο διοίκησης. Ο δήμαρχος χάνει την αποκλειστική διαχείριση των παραπόνων και των προβλημάτων των πολιτών, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκεί μικροπολιτική ρουσφετιών και εκδουλεύσεων στους δημότες.

Ο δεύτερος βασικός λόγος, για την μη αποτελεσματική εφαρμογή του θεσμού ,  είναι η γραφειοκρατία η οποία  έχει δομηθεί γύρω από τους δήμους όλα αυτά τα χρόνια και δεν αντιμετωπίζει τους πολίτες ως συμμάχους αλλά ως αντιπάλους.  Η γραφειοκρατία αντιστρατεύεται  την ύπαρξη ενός τέτοιου θεσμού   του οποίου βασική αρχή είναι η καταπολέμησή της. Ένα σύστημα εξουσίας δεν μπορεί και δεν πρόκειται να συναινέσει εύκολα στη λειτουργία ενός τέτοιου θεσμού απεμπολώντας κομμάτια της εξουσίας του.

Η πρώτη απόπειρα λοιπόν για εφαρμογή του ευρωπαϊκού αυτού θεσμού στην ελληνική τοπική αυτοδιοίκηση στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία  αφού δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Δεν κατάφερε στη συνείδησή τους  να διαχωριστεί ο θεσμός από τη Δημοτική Αρχή έτσι ώστε να μπορεί να αποδίδει ευθύνες στη διοίκηση, εάν διαπιστωθούν παρανομίες  σε βάρος  της. Ο θεσμός λοιπόν του Συμπαραστάτη του Δημότη είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί στο πλαίσιο της δημοκρατικής διακυβέρνησης η οποία οδηγεί στην αναβαθμισμένη συμμετοχή του πολίτη, στη διαφανή άσκηση της εξουσίας και στην υποχρεωτική λογοδοσία όπου ασκείται δημόσια εξουσία.

 Αξίζει λοιπόν να επιμείνουμε και να προσπαθήσουμε για την καθιέρωση και τη λειτουργία ενός θεσμού που μπορεί να προσφέρει πραγματικά στους δημότες και στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες.
Ας αναζητήσουμε και ας προωθήσουμε λύσεις  στα προβλήματα που ταλανίζουν την πόλη μας.
Ας φανταστούμε  μια αλλιώτικη πόλη. 

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Τρόικα, δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.

Μια ανταπάντηση στο "καλημέρα"




Δεν ξέρω αν το πόνημα του καλημέρα αποτελεί συλλογική επεξεργασία ή έμπνευση ενός ανδρός, όπου ο οίστρος του άφησε άφωνους τους πάντες στην ανωτέρας ποιότητας διοίκηση.
Το πόνημα πάντως, έχει δυο βασικές συνέπειες.
Να χαζογελάνε με αυτοϊκανοποίηση οι ανόητοι ή να γελούν σαρκαστικά όσοι διατηρούν την λογική τους με την λιακοπούλεια απεραντολογία του συντάκτη.
Η Τρόικα, το ΔΝΤ, τα μνημόνια, τα κουρέματα, ο δανεισμός, είναι μερικά από τα κυρίαρχα πολιτικά προβλήματα της πατρίδας μας, δυόμιση χρόνια τώρα.
Είναι και μια καλή ευκαιρία όμως, να τους ρίξουν κάποιοι την ευθύνη δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν που έκαναν στο παρελθόν και συνεχίζουν να κάνουν στο παρόν, ελπίζοντας ότι οι κραυγές και η υπόδειξη ότι οι υπεύθυνοι είναι απέναντι, θα τους επιτρέψουν και στο μέλλον να συνεχίσουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το πόνημα δεν βρίσκει ούτε μια ουσιαστική δικαιολογία πέραν του ΔΝΤ για την μέθοδο διαχείρισης του δήμου μας.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τις ευθύνες του ΔΝΤ και της τρόικας για τις πράξεις τους στον Δήμο μας.
Ανάγκασε την σεβαστή διοίκηση μας, να καταγράψει συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και να πάρει αποφάσεις με παρόντες 3 δημοτικούς συμβούλους καταδείχνοντας ότι η δημοκρατία και οι θεσμοί είναι ξενόφερτες συνήθειες.
Ανάγκασε την σεβαστή διοίκηση μας, να εκδώσει πλαστά τιμολόγια, επιταγές ευκολίας, να πληρώσει μαϊμού προμηθευτές και να προσλάβει πάνω από 150 «εθελοντές» τους οποίους μάλιστα ως εθελοντές τους πληρώνει κατά το δοκούν.
Ανάγκασε την σεβαστή διοίκηση μας, να αφήσει χωρίς την παραμικρή ενίσχυση 14 μήνες τώρα την επιχείρηση του Δήμου, την ΔΗΚΕΠΑ, με απλήρωτους τους εργαζόμενους.
Ανάγκασε την σεβαστή διοίκηση μας, να μην κλείσει ισολογισμούς του 2010 και του 2011 στις επιχειρήσεις, να μην καλέσει ορκωτούς λογιστές να κάνουν τον απαιτούμενο έλεγχο.
Ανάγκασε την σεβαστή διοίκηση μας, να ψάχνει για φόρμουλα 1 στην περιοχή της Ανάπλασης, του μοναδικού χώρου που υπάρχει στο θαλάσσιο μέτωπο που μπορεί να αξιοποιηθεί αναπτυξιακά προς όφελος της κοινωνίας και όχι των «εταίρων».
Ανάγκασε την σεβαστή διοίκηση μας, να απεμπολήσει, στην ουσία να χαρίσει δια της επιστροφής, το καλύτερο κτίριο βρεφονηπιακού σταθμού που διαθέτει ο δήμος.
Ανάγκασε την σεβαστή διοίκηση μας, να αλλάξει 3 προέδρους στο δημοτικό συμβούλιο και άλλους 3 στην ΔΗΚΕΠΑ.
Νομίζω οργάνωσε και δυο ριφιφί στο δημαρχιακό κατάστημα, αλλά αυτό μπορεί να είναι και συκοφαντία.

Η περιπέτεια της πατρίδας μας καθώς κινείται μέσα στον αστερισμό των μνημονίων είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να μας την εξηγήσει η αρλουμπολογία του συντάκτη.
Υπάρχουν σοβαρές δυνάμεις στην αριστερά, που εκφράζουν τις αντιρρήσεις και τις αντιδράσεις τους στο εθνικό αυτό ζήτημα, και σίγουρα δεν εκφράζονται ούτε συμπορεύονται με τις ιώσεις λογικής που παρουσιάζει σαν σχοινί σωτηρίας της απροσάρμοστης διοίκησης ο συντάκτης.
Η τοπική αυτοδιοίκηση υποφέρει από τα μέτρα, όπως ο καθένας από μας.
Η σοβαρή τοπική αυτοδιοίκηση και αγωνίζεται για το μέλλον και διαχειρίζεται το παρόν.
Αν έχει πραγματικά απορία και μια απάντηση θα τον βοηθούσε για «την θέση της ΔΗΜΑΡ στον στραγγαλισμό των δήμων» ευχαρίστως θα του κλείσουμε ένα ραντεβού με τον δήμαρχο Γιώργο Ιωακειμίδη της Νίκαιας-Ρέντη να του εξηγήσει και πως αγωνίζεται για το μέλλον και πως διαχειρίζεται τα παραληφθέντα 83 εκατομμύρια χρέους του καλλικρατικού δήμου του.
Χωρίς χάρες, χωρίς ρουσφέτια, χωρίς διαχειριστικές μαιμουδιές, χωρίς φανφάρες, χωρίς φιέστες.
Και με τον Κασιμάτη του Κορυδαλλού μπορούμε να του κλείσουμε ραντεβού, να του πει πως έφερε το μετρό στο δήμο του, πως άρχισε τις εγγραφές στα τμήματα αθλητισμού πολιτισμού του δήμου του, πως οργάνωσε το κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου του.
Αν μπορεί να έχει σοβαρές απορίες ο συντάκτης, είμαστε στη διάθεση του.

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΚΑΦΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, Χαρίζουν στην ΑΓΕΤ ένα Βρεφονηπιακό Σταθμό, τον καλύτερο του Δήμου, γιατί δεν θέλανε να έχουν νομικούς μετεωρισμούς!!!

Αντιγράφω από το μπλογκ του Γιώργου Τσιρίδη

 Με μια απίστευτη γκάφα ο δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας κλώτσησε προσπάθειες 25 ετών του Δήμου Δραπετσώνας για την διατήρηση και τελική απόκτηση του 3ου Βρεφονηπιακού Σταθμού Δραπετσώνας, ενός κτηρίου μεγάλου, εξαιρετικής ομορφιάς, διατηρητέου και απολύτως χρήσιμου για τις οικογένειες της περιοχής δυτικής Δραπετσώνας.
Το κτήριο αυτό δόθηκε από την ΑΓΕΤ Ηρακλής στον Δήμο το 1984 σαν αντισταθμιστικό όφελος για την εξακολούθηση της λειτουργίας του ΚΛΙΝΚΕΡ στο εργοστάσιο που τότε αποχωρούσε για το Μυλάκι.Ο Δήμος, με δήμαρχο τον αείμνηστο Νίκο Χατζόπουλο, πραγματικά έδωσε την άδεια στην ΑΓΕΤ και πήρε τον βρεφονηπιακό σταθμό. Το κτήριο αυτό θα έμενε στον Δήμο όσο καιρό θα το χρησιμοποιούσε ο Δήμος σαν παιδικό Σταθμό, χωρίς ημερομηνία λήξης. Βεβαίως η ΑΓΕΤ ζήτησε να φτιαχτεί ένα "συμβόλαιο" παραχώρησης του ακινήτου σαν χρησιδανείου με 1000 δρχ. τον μήνα (3 ευρώ) σαν συμβολική τιμή. Ο Δήμος δέχτηκε να υπογράψει ένα αρχικό συμβόλαιο αλλά δεν πλήρωσε ποτέ αυτά τα 3 ευρώ θεωρώντας ότι το κτήριο του ανήκει κατά χρήση για πάντα (σύμβαση αορίστου χρόνου) και όχι σαν μισθωμένο κτήριο. Αυτό συνέβαινε τα τελευταία 25 χρόνια. Η ΑΓΕΤ είχε έρθει πολλές φορές τελευταία (κυρίως από το 2009 και 2010) και ζητούσε να υπογράψει ο δήμος ένα συμβόλαιο με το οποίο θα του "χάριζε" το "χρέος" (για 700 ευρώ περίπου μιλάμε) και θα δεχόταν διάρκεια του χρησιδανείου για ένα ή δύο χρόνια! Ούτε για μωρά παιδιά δεν ήταν η προσφορά. Σου λένε έλα να σου δώσω μια καραμελίτσα και σου την φοράνε! Όσο ήταν δήμος η Δραπετσώνα φυσικά αυτή η καραμελίτσα δεν καταπινόταν και η πρόταση της ΑΓΕΤ επιστρεφόταν ως επιεικώς απαράδεκτη. Όταν έγινε ο νέος δήμος και ανακατεύτηκε η Δραπετσώνα με το Κερατσίνι εμφανίστηκε και πάλι η ΑΓΕΤ με την  καραμελίτσα ... Ο νέος δήμος, που δεν ήξερε φυσικά τα πράγματα, τσίμπησε και έφερε το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο. Το είδαμε οι Δραπετσωνίτες, είπαμε "ρε παιδιά, έτσι κι έτσι έχουν τα πράγματα", το κατάλαβαν και το απέσυραν αμέσως. Ησυχάσαμε. Είπαμε "τώρα το ξέρουν κι αυτοί, δεν θα πιαστούν κορόιδα". Δυστυχώς όμως είχαμε άδικο. Η ΑΓΕΤ ξανα-έσπρωξε την καραμελίτσα και αυτή τη φορά ο Δήμος κάθισε να του τη φορέσουν κανονικά.
Δυστυχώς όλα αυτά έγιναν με την εισαγωγή του θέματος σαν ΕΚΤΑΚΤΟΥ και κατεπείγοντος (εκτός ημερησίας διάταξης και χωρίς εισηγητικά στο σπίτι για να τα μελετήσει ή έστω να το ξέρει σαν θέμα κανείς) στο δημοτικό συμβούλιο της 17ης Ιουλίου από το οποίο έτυχε να λείπω. Η συνεδρίαση αυτή κράτησε περίπου 6 ώρες, από τις 6.30μμ μέχρι τις 12.30 και τα πρακτικά καταγράφτηκαν σε 188 σελίδες, περίπου 31 σελίδες την ώρα. Το θέμα του βρεφονηπιακού της ΑΓΕΤ που ήταν έκτακτο συζητήθηκε μέσα σε 30 περίπου δευτερόλεπτα, (3-4 σειρές όλες κι όλες στη σελ.186, λίγο πριν την λήξη της συνεδρίασης) και με τρόπο εντελώς παραπλανητικό καθώς ο μόνος που είπε κάτι ήταν ο κ. Λούπης της αντιπολίτευσης ο οποίος νόμισε (έτσι του είπαν;) ότι η σύμβαση έπρεπε να υπογραφεί γιατί κάτι θα χάναμε από το ΕΣΠΑ! Κανείς δεν είπε περί τίνος πρόκειται, κανείς δεν επιχειρηματολόγησε έστω και με μια απλή αναφορά υπέρ ή κατά και πάρθηκε μια έωλη και ανύπαρκτη απόφαση γεμάτη παρατυπίες:
Εμφανίζονται ως παρόντες και ψηφίσαντες υπέρ της παράτασης της σύμβασης του χρησιδανείου οι Δασκαλάκη Άννα Μαρία, Λάλος Γιάννης, Μαΐλη Μαρία, Μελάς Σταύρος και Μπαρμπαγιάννη Ευγ. που είχαν αποχωρήσει από ώρα (δεν μετείχαν ούτε καν σε προγενέστερη ψηφοφορία ως απόντες στη σελ. 140-141) σύμφωνα με τα πρακτικά πριν από τις 11 μμ. Επίσης πολύ πριν αναφερθεί καν το θέμα του χρησιδανείου της ΑΓΕΤ ο Πρόεδρος ανέφερε τις αποχωρήσεις των συμβούλων Μυργιαλή, Τσοτσάνη, Ζούπη, Φλύτζάνη, Χρονόπουλου, Χονδροκούκη, Χάσκα, Δαβγιώτη και Τρέχα ενώ κατά πάσα πιθανότητα μαζί με τον κ.Χάσκα είχαν φύγει και οι κ.κ. Χρυσός και Φωτίου αλλά δεν αναγγέλθηκαν επειδή ήταν κοντά στο τέλος.
Η συνεδρίαση ξεκίνησε με 31 παρόντες από συνόλου 41 (έλειπαν στην αρχή οι Γεωργακοπούλου, Δασκαλάκη Μαθιουδάκη, Μελά-Ψαρρού, Μιχαλαργιά, Μπαρμπαγιάνη, Πατίδη, Σαρηγεωργίου Τρέχας και Τσιρίδης). Οι 3 εξ αυτών (Δασκαλάκη, Μπαρμπαγιάννη, Τρέχας) προσήλθαν ανεβάζοντας τον αριθμό των παρόντων στους 34. Στη συνέχεια αποχώρησαν οι 16 και “ψήφισαν” δήθεν ομόφωνα το θέμα 18 όμως στην απόφαση είναι γραμμένοι ως ψηφίσαντες 33!!!
Αυτή η γελοία απόφαση, παντελώς παράνομη γιατί ούτε το κατεπείγον δικαιολογείται, ούτε συζήτηση επ’ αυτής έγινε, ούτε ψηφίστηκε όπως περιγράφεται στην απόφαση που εκδόθηκε (με ομοφωνία 33 παρόντων), κινδυνεύει να εκθέσει τον δήμο (τους κατοίκους δηλαδή γιατί τους συμβούλους όπως φαίνεται δεν τους πολυενδιαφέρει το θέμα) στον τεράστιο κίνδυνο να χαθεί οριστικά σε μερικά χρόνια ο καλύτερος βρεφονηπιακός σταθμός της πόλης.
Όταν έθεσα το θέμα χτες στο συμβούλιο, πολλοί δαγκώθηκαν, πολλοί το κατανόησαν αλλά αρκετοί πιστεύουν ότι το κακό έχει συντελεστεί και δεν γυρίζει πίσω. Πρότεινα στην διοίκηση να πάρουμε μιαν απόφαση ΑΚΥΡΩΣΗΣ εκείνη της άτυχης απόφασής μας. Έτσι δεν θα ισχύει και κανένα συμφωνητικό με την ΑΓΕΤ έστω κι αν πρόλαβε να το υπογράψει ο δήμαρχος (πολύ κακώς αλλά έτσι όπως έγιναν τα πράγματα είναι πολύ πιθανό). Τέτοια ΓΚΑΦΑ δεν έχω ξαναδεί να γίνεται στα χρονικά της τοπικής αυτοδιοίκησης! Να μας δίνουν μια καραμέλα και να μας πηγαίνουν στο καμαράκι για τα περαιτέρω… Ντροπή, ντροπή, ντροπή!
Ελπίζω έστω και την τελευταία στιγμή να γίνει μια προσπάθεια επιδιόρθωσης του λάθους. Θα κάνω την σχετική εισήγηση προς το Προεδρείο αλλά φοβάμαι πολύ πως μέσα στον χαμό που γίνεται στον δήμο για την ΔΗΚΕΠΑ, τους εργαζόμενους, τα διαχειριστικά προβλήματα κλπ. τα σπουδαία ζητήματα δεν μπορούν πια να τεθούν ούτε να συζητηθούν. Ίσως έχουμε βαλτώσει τόσο πολύ που δεν μπορούμε πια αναπνεύσουμε καθαρό αέρα. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να αισιοδοξώ.
Για να καταλάβετε αγαπητοί αναγνώστες, κάποιοι είπαν πως αυτή η απόφαση ήταν συνέπεια της εισήγησης της νομικής υπηρεσίας. Γιατί η νομική υπηρεσία είχε πει με γνωμάτευσή της ότι πρέπει να υπογράψουμε την παράταση του χρησιδανείου αλλιώς η υπόθεση αυτή θα είναι ΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΕΩΡΗ!!! Μα ακριβώς αυτό κάναμε 26 ολόκληρα χρόνια, κρατούσαμε την υπόθεση νομικά μετέωρη! Το αρχικό χρησιδάνειο προέβλεπε να πληρώνουμε 3 ευρώ τον μήνα, αλλά εμείς δεν τα πληρώσαμε ποτέ διεκδικώντας κάποτε να πούμε ότι αυτό δεν ήταν νοικιασμένο αλλά δικό μας. Το χρησιμοποιούσαμε, κανείς δεν μπορούσε να μας κάνει έξωση και ήταν κατά χρήση δικό μας ΓΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΕΙΧΑΜΕ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ! Αν αλλάζαμε χρήση το χάναμε. Κρατώντας την χρήση του παιδικού σταθμού το είχαμε δικό μας ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΝ! Και τώρα, πήγαμε και υπογράψαμε ότι κακώς δεν πληρώναμε τόσο καιρό, αφού δεχτήκαμε το “χάρισμα” του “χρέους” και ότι το κτήριο μπορούν να το πάρουν σε ένα δυο χρόνια ανεξάρτητα από το αν εμείς το έχουμε ή όχι παιδικό σταθμό.
Ένα ΕΓΚΛΗΜΑ συντελέστηκε στις 17 Ιουλίου 2012. Έγκλημα σε βάρος των Δραπετσωνιτών χρηστών του παιδικού σταθμού. Και δεν μπορεί κανείς να πει ότι αυτός τα πήρε, αυτό το λαμόγιο μεσολάβησε κλπ. γιατί όλα έγιναν από εγκληματική αμέλεια, από βλακεία και από έλλειψη γνώσης και στοιχειώδους σεμνότητας, να ρωτήσουν για να μάθουν. Γιατί είχαν προειδοποιηθεί και στο παρελθόν αλλά και τότε είχαν δυσανασχετήσει. Και όταν βρήκαν ευκαιρία (ευκαιρία ήταν το “νομικά μετέωρον” που τους είπε η νομική υπηρεσία) το πέρασαν σαν έκτακτο και κατεπείγον, χωρίς συζήτηση και χωρίς αντίλογο.
Ηλίθιε Ραγκούση τι μας έκανες!!!

  

Σχόλιο:
Τώρα Γιώργο ούτε ο Ραγκούσης φταίει, ούτε ο Καλλικράτης.
Δεν έχω καμιά όρεξη να υπερασπιστώ ούτε τον ένα ούτε τον άλλο, αλλά ....
ΕΛΕΟΣ!!!!
Έλεος με αυτή την διοίκηση.
Σε άκουγα χτες να φωνάζεις στο δημοτικό συμβούλιο και ειλικρινά δεν πίστευα στ' αυτιά μου.
Είπαμε.
Να μιλάμε και να κριτικάρουμε τις πράξεις, τις βλακείες, τις παρατυπίες, τις ανομίες ακόμη όσον αφορά τις επιχειρήσεις του Δήμου.

Αλλά αυτό ξεπερνά κάθε φαντασία.
Πάμε στην μετα-φαντασία, που ήρθε στην εξουσία.
ΕΛΕΟΣ.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

εκτός χρόνου, εκτός λόγου




Η «επανεκκίνηση» του ιστολόγιου της δημοτικής παράταξης «καλημέρα», κατά έναν περίεργο τρόπο ξεκίνησε με την ανάρτηση μιας ανακοίνωσης-απάντησης στα κείμενα  ανεξαρτητοποίησης (άσχετα μεταξύ τους) τεσσάρων δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας, επαναφέροντας στο προσκήνιο ενέργειες που έγιναν μήνες πριν.
Της ανάρτησης, ακολούθησε μακροσκελής απάντηση του Μπάμπη Μανουσιάδη, στο κομμάτι που τον αφορά την οποία και αναρτώ προσθέτοντας ένα δικό μου σχόλιο.

Το κομμάτι που τον αφορά, λέει:

… Επισημαίνουμε ότι όλοι οι ήταν απόντες από το Δημοτικό έργο ή δεν κατείχαν αμειβόμενες θέσεις παρότι είχαν εκφράσει διακαώς την επιθυμία να καθίσουν σε καρέκλες με αμοιβή και όχι θέσεις μάχης ή υπηρεσίας του λαού της πόλης μας  (Κρατάμε μια επιφύλαξη για τον Μπάμπη Μανουσιάδη)…..
Και επίσης:
…. Όσο  για τον νεαρό Μανουσιάδη  ,που τώρα βρίσκει πολιτικές δικαιολογίες  , θα θέλαμε και αυτόν να τον ρωτήσουμε για τις παρουσίες του στα πολιτικά δρώμενα της Διοίκησης και στα Δημοτικά Συμβούλια .
Για τα όσα ζήτησε και έλαβε για το στέκι νεολαίας, τι έκανε?
ΓΙΑΤΙ  Ο ΔΗΜΟΣ ΑΚΟΜΗ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΕΝΟΙΚΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ .
Τι προσπάθειες έγιναν ? Ποιό ήταν το αποτέλεσμα ?
Που είναι το ελεύθερο ΙΝΤΕΡΝΕΤ για όλους τους Δημότες ?
Αστείες δικαιολογίες για το πολιτικό υποκείμενο της  παραίτησης , δεν μπορούν να αξιολογηθούν με σοβαρότητα.
Ομολογεί μόνος του τον πολιτιστικό χαρακτήρα του συνδυασμού μας οπού γνώριζε καλά πριν συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο ότι συνυπάρχουν
διαφορετικές πολιτικές τάσεις που όμως βασίζονται σε ένα κοινό πρόγραμμα..
Όλοι αυτοί  οι διαφορετικοί άνθρωποι λειτουργούν πάνω σε ένα κοινό πρόγραμμα  - όραμα δράσης που ενέκρινε ο λαός .
Το παρόν ή το μέλλον της πόλης μας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΧΡΩΣΗ .
Βέβαια θα μπορούσαμε να κρίνουμε τον νεαρό Μανουσιάδη για την ελάχιστη
πολιτική του εμπειρία , αλλά δεν μπορούν να μην υπάρχουν στο πίσω μέρος
 του μυαλού μας άλλες σκέψεις για τον στόχο και την ώρα που είχε η εσκεμμένη παραίτηση του.
Πρέπει να ξέρει ο κ. Μανουσιάδης , για όσα κατήγγειλε , ότι ο Δήμαρχος αντέδρασε δυναμικα.
Με κλείσιμο του Δήμου , παράσταση στο υπουργείο Εσωτερικών και συμβολική παράδοση των κλειδιών της πόλης .
Πρέπει να ξέρει γιατί εκείνος ήταν ΑΠΩΝ ότι ο Δήμαρχος της ρήξης με το κατεστημένο και η  Δημοτική κίνηση του Αγώνα ήταν μπροστάρηδες στην κατάληψη της εισόδου του ΟΛΠ, στο κλείσιμο του καταστήματος της ΔΕΗ  ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ για το περιβόητο
 στο γκρέμισμα του και την απελευθέρωση της παραλίας μας . ΚΑΙ όλα αυτά ούτε σε 1  1/2 χρόνο ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ.
Ο Μπάμπης έχει  την συμπάθεια μας και ελπίζουμε να ανταμώσουμε επιτέλους στους ΑΓΩΝΕΣ .
Το κακό είναι ότι όποιος ψάχνει βρίσκει προσχηματικές αιτίες.
(ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ)

Το κείμενο-απάντηση του Μπάμπη Μανουσιάδη

ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ» ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ «ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ»
Του ΜΑΝΟΥΣΙΑΔΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ



Η Δημοτική Κίνηση "Καλή Μέρα" του Δημάρχου Λουκά Τζανή, δημοσίευσε  «ανακοίνωση- απάντηση» για τις ανεξαρτητοποιήσεις των Δημοτικών της Συμβούλων.
Σε αυτή, αναφέρεται προσωπικά και σε μένα, τονίζοντας πως δεν υπάρχουν πολιτικοί λόγοι για την ανεξαρτητοποίηση μου. Επίσης αφήνει αιχμές για το στέκι νεολαίας και το ελεύθερο ιντερνέτ στις πλατείες.
Είναι φανερό και λυπηρό, ότι για άλλη μια φορά βλέπουμε απαντήσεις ενάντια στο «Νεαρό Μανουσιάδη και το άπειρο της ηλικίας του» και όχι στα λεγόμενα και τα πολιτικά επιχειρήματα που τίθενται.
Είναι βέβαια γεγονός, ότι τα περισσότερα μέλη της κίνησης, ο τότε κορμός της, δεν είχαν ασχοληθεί ξανά εντατικά με τα Δημοτικά δρώμενα πριν το 2007 που εντάχθηκα και εγώ στη κίνηση. Αυτό ήταν και ένα σημαντικό θετικό στοιχείο της κίνησης, ότι είχε ανθρώπους αγνούς» και έξω από το «τοπικό κατεστημένο».
 Άρα, όταν ο συντάκτης με κρίνει για «απειρία», κρίνει ίσως και τον εαυτό του, κρίνει ίσως και το σύνολο των μελών της δημοτικής κίνησης του. Θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός, καθώς αυτοί οι άνθρωποι,  η ψυχή της δημοτικής κίνησης του «Καλή Μέρα» του 2007-2010, δεν αξίζουν τέτοια αντιμετώπιση.

Δυστυχώς η «επιστολή-απάντηση», δεν περιέχει καμία πολιτική απάντηση γι αυτά που θίγω στην ανεξαρτητοποίηση μου.
Αρχικά όμως, θα ήθελα να ενημερώσω όλους τους φίλους και τις φίλες, για κάποια πράγματα που είναι ήδη πολύ γνωστά. Δηλαδή, ότι:
1)Ποτέ δεν «έλαβα» τίποτα, ούτε για το Στέκι Νεολαίας, ούτε για τίποτα. Ο συντάκτης της απάντησης θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτικός στις εκφράσεις του.  Για όσα (υλικά και έμψυχο δυναμικό) «ζήτησα» για να υλοποιήσω το στέκι και ΔΕΝ πήρα, όλοι καταλαβαίνουν, ότι δεν είναι δική μου ευθύνη. Ας απευθύνει το ερώτημα στην διοίκηση και στον Δήμαρχο.
Το στέκι νεολαίας ποτέ δεν μπόρεσε να λειτουργήσει, γιατί δεν υπήρχαν χρήματα στην τότε ΔΗΚΕΠΑΚ,  παρά τις πιέσεις μου να διαθέσουμε, πάντα προσεκτικά και «μαζεμένα» κάποια ποσά στον τομέα της νεολαίας. Απόδειξη γι αυτό είναι ότι η επιχείρηση εδώ και ένα χρόνο καταρρέει και δεν μπορεί να πληρώσει ούτε τους εργαζομένους. Για άλλες εκδηλώσεις και συνδιοργανώσεις έδειχνε διάθεση η διοίκηση να διαθέσει χρήματα, αλλά για την νεολαία «ψίχουλα».
Ακόμη, όσον αφορά το χώρο, μισθώθηκε μετά από προσωπική δέσμευση και έγκριση του ίδιου του Δημάρχου ότι θα εξοπλιστεί και θα προχωρήσει. Όταν ενημερώθηκα και διαπίστωσα ότι δεν υπήρχαν ούτε χρήματα, ούτε διάθεση από την υπόλοιπη διοίκηση για την υλοποίηση του Στεκιού Νεολαίας, ζήτησα ΑΜΕΣΑ την αποδέσμευση του χώρου και του ενοικίου.
Γιατί η διοίκηση και ο Δήμαρχος αδιαφόρησαν όταν μισθώθηκε ο χώρος να προχωρήσουμε;
Γιατί η διοίκηση, αφού δεν ήθελε τελικά να υλοποιηθεί το Στέκι, αδιαφόρησε και δεν αποδέσμευσε άμεσα το χώρο; 
Τέλος, δεν θα ήθελα να αναφερθώ εκτενέστερα στην απαξίωση και την αδιαφορία που εξέλαβα από πολλά μέλη της διοίκησης όταν προσπαθούσα να υλοποιήσω το στέκι.

2)Επίσης το ελεύθερο ιντερνέτ, μετά από δικές μου πρωτοβουλίες ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ και λειτουργεί κανονικά. Το παρέδωσα στον τότε Αντιδήμαρχο νέων τεχνολογιών κ.Κουλούκη, με τον οποίο είχα και έχω μια εξαίρετη συνεργασία, όταν πήρα την απόφαση μου να ανεξαρτητοποιηθώ.
Γιατί η διοίκηση αδιαφόρησε και δεν το διαφήμισε, ούτε το λειτούργησε μετά από την εγκατάσταση του;

Τα παραπάνω, τα γνωρίζουν πολύ καλά και οι δημοτικοί σύμβουλοι της διοίκησης καθώς και τα μέλη της συντονιστικής επιτροπής του «Καλή Μέρα». Οπότε δεν δικαιολογούνται σε καμία περίπτωση αυτές οι δήθεν «ανακριτικές ερωτήσεις», εκτός και αν είναι για επικοινωνιακούς λόγους. Μάλλον η διοίκηση θα έπρεπε να απολογηθεί στη νεολαία της πόλης για την αδιαφορία που έδειξε και γι αυτά τα ζητήματα.
Επίσης, δεν είδα να αναφέρονται στην  «επιστολή-απάντηση» οι καινοτόμες εκδηλώσεις νεολαίας που πραγματοποιήθηκαν με τη συμμετοχή δεκάδων νεανικών και σχολικών συγκροτημάτων στο πολιτιστικό κέντρο «Μελίνα Μερκούρη»,  την άνοιξη του 2011 και στην Πλατεία Λαού, στο τέλος της σχολικής χρονιάς. Όλα αυτά βέβαια σε φοβερά χαμηλό κόστος για τον Δήμο, υποπολλαπλάσιο άλλων εκδηλώσεων και επιχορηγήσεων που έδειχνε διάθεση και πραγματοποίησε η διοίκηση.

Παρόλο που δίνω απαντήσεις, δεν πίστευα ποτέ, ότι θα έπρεπε να «απολογηθώ» που προσπαθούσα, μέσα στην αβεβαιότητα και τα πολλά λάθη τις διοίκησης, να προσφέρω στη πόλη.
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έπρεπε, ενώ υπήρχε κίνδυνος να μην πληρωθούν οι εργαζόμενοι, ενώ ο Δήμος είχε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και τεράστιο χρέος, να πιέζομαι να ασχολούμαι ΜΟΝΟ με συναυλίες, με wifi και το στέκι νεολαίας, παρόλα αυτά να κάνω τις απαραίτητες κινήσεις, να προχωράω την υλοποίηση τους, να λαμβάνω αδιαφορία από την υπόλοιπη διοίκηση και να μην δέχομαι στήριξη, και ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, για τα σημαντικά και κορυφαία  ζητήματα του Δήμου, ο Δήμαρχος να αγνοεί και να μην δείχνει διάθεση να ακούσει  την γνώμη μου, καθώς και την γνώμη πολλών νεαρών συναδέλφων.
Όλα αυτά, ενώ ήταν εμφανές από τους πρώτους μήνες του 2011, ότι η διοίκηση δεν ακολούθαγε το προεκλογικό πρόγραμμα, ούτε είχε σωστές διαδικασίες. Ήταν φανερό ότι δεν προχωράγαμε όπως είχαμε υποσχεθεί στον κόσμο. Παρόλα αυτά εγώ προσπαθούσα, έστω και γι αυτά τα ζητήματα νεολαίας, να προσφέρω, ενώ για τα σημαντικά ζητήματα βιωσιμότητας του Δήμου δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για τη άποψη μου, ούτε για την τήρηση του προεκλογικού προγράμματος.
ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ΛΟΙΠΟΝ, ΜΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΤΙΣ  ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΣΩΣΤΑ, ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ (μέσω της Κίνησης «Καλή Μέρα» ) ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΑ ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ WIFI (που όπως ανέλυσα το πρώτο πήρα τη πρωτοβουλία αλλά δέχθηκα αδιαφορία, ενώ το δεύτερο υλοποιήθηκε κανονικά).


Επίσης, να θυμίσω στους συντάκτες της απάντησης, ότι ήμουν ΠΑΡΩΝ στο κλείσιμο της εισόδου του ΟΛΠ και του καταστήματος της ΔΕΗ. Υπάρχουν και μάρτυρες, όσοι παρευρέθηκαν, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Με ψεύδη και ανακρίβειες, ακόμα και αν προέρχονται από ελλιπή ενημέρωση και όχι από κακοήθεια, δεν μπορεί να παραχθεί αληθινός διάλογος.

Όσον αφορά τη παραλία, η διοίκηση, υποστηρίζοντας την Φορμουλα1 και την ακραία εμπορική της ανάπτυξη-εκμετάλλευση, χάνει κάθε δικαίωμα να μιλάει για «αγώνες για την παραλία».
Αγώνες για ποιο πράγμα; Για να γίνει η παραλία αντιπροσωπεία πλούσιων κοσμημάτων, ακριβών εστιατορίων και κρουαζιερόπλοιων; Για να γίνει η παραλία τόπος επίσκεψης «κροίσων» (η φόρμουλα είναι πανάκριβο άθλημα και δεν αφορά τα λαϊκά στρώματα της πόλης μας) και ο λαός του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας «εργαζόμενοι- επαίτες»;
Για να συνεχιστεί η ανάπτυξη, την οποία δήθεν καταγγείλει η δημοτική αρχή και αυτή που μας έφερε τη παγκόσμια κρίση;

Σχετικά με τις καταγγελίες ενάντια στις πολιτικές του μνημονίου, το κλείσιμο του Δήμου  και τις αντίστοιχες δηλώσεις του Δημάρχου και της Διοίκησης, μπορώ να πω με σιγουριά και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους δημοτικούς της συμβούλους, ότι ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΕΔΑ (Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής, η οποία συντονίζει τους Δήμους) ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ. Αντίθετα, ο Δήμαρχος άφησε να γίνει εσωτερική ψηφοφορία η οποία εξέλεξε, έτσι άλλωστε ήταν φανερό ότι θα γίνει, τρία μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Άρα όταν στα θεσμικά όργανα και στις ψηφοφορίες, εκ του αποτελέσματος, υποστηρίζεις (ή έστω δεν φροντίζεις να καταγγείλεις ξεκάθαρα) το τότε κυβερνών κόμμα και τις πολιτικές του στα θεσμικά όργανα των Δήμων, είναι υποκριτικό μετά να καταγγέλλεις και να δηλώνεις ότι είσαι ενάντια στις πολιτικές αυτές του μνημονίου.

Τέλος, όπως αναφέρω και έμμεσα στην ανεξαρτητοποίηση μου, η κίνηση «Καλή Μέρα» και τα αξιότιμα μέλη της τα οποία ακόμα τιμώ και σέβομαι απεριόριστα, με την διοίκηση του Δήμου, η οποία έχει και αυτή πολλά αξιόλογα άτομα που σέβομαι αλλά διαφωνώ πολιτικά με τους χειρισμούς της και τον τρόπο που διοικεί, είναι δυστυχώς δύο πολύ διαφορετικά πράγματα.
Ενδεικτικό είναι ότι οι περισσότεροι δημοτικοί σύμβουλοι της διοίκησης δεν είναι καν μέλη της κίνησης, ούτε συμμετέχουν στις μαζικές διαδικασίες της. Επίσης το προεκλογικό πρόγραμμα της κίνησης και συνεπώς και του συνδυασμού, καμία σχέση δεν έχει με τη δράση της διοίκησης.

Για όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσα να είμαι μέλος πια σε αυτή την διοίκηση.
Η ανεξαρτητοποίηση μου είναι πολιτική, με φανερά και ξεκάθαρα επιχειρήματα σχετικά με την πορεία και την πολιτική κατεύθυνση της διοίκησης. Είναι πολύ ξεκάθαρο ότι ούτε κρυφούς στόχους δεν έχει, ούτε προσωπικές αιχμές.
Η διοίκηση οφείλει να δείξει ταπεινότητα σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή και να παραδεχθεί τα πολλά και σοβαρά λάθη της και όχι να επιτίθεται, μέσω της δημοτικής κίνησης που έχει απαξιώσει, σε ανθρώπους που της κάνουν πολιτική κριτική. Η πόλη μας και ο λαός της, δεν πρέπει να πληρώσουν τα λάθη της
Η κίνηση «Καλή Μέρα» από την άλλη, η οποία έβγαλε και την «ανακοίνωση-απάντηση» θα έπρεπε να την απασχολεί το γεγονός ότι δεν έχει καμία πολιτική πρόσβαση στην διοίκηση και στις αποφάσεις του Δήμου, παρόλο που αυτή ψήφισε ο κόσμος. Όχι να ρίχνει τα «βέλη» της ενάντια σε ανθρώπους που αφιέρωσαν χρόνο και κόπο για 4 χρόνια, υπέρ της.


Με εκτίμηση,

Μανουσιάδης Χαράλαμπος
Δημοτικός Σύμβουλος
Κερατσινίου-Δραπετσώνας

Και ένα δικό μου σχόλιο:


Μια μόνο παρατήρηση, μια που με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την παράταξη του Λουκά Τζανή έγραψα την προσωπική μου άποψη.
Η παραίτηση σου, ξεχωρίζει από τις παραιτήσεις των υπολοίπων δημοτικών συμβούλων επειδή είναι κατ’ εξοχήν πολιτική και όχι προσωπική.
Την θεωρώ απολύτως δικαιολογημένη για έναν πρόσθετο λόγο, ο οποίος συμπεραίνεται από την παράθεση των γεγονότων όπως την κάνεις, και είναι εξόχως πολιτικός.
Στο δημοτικό συμβούλιο και ειδικά στην πλειοψηφία, υπάρχουν 2-3 άνθρωποι νέοι, κάτω των 30 ετών.
Κανείς δεν αξιοποιήθηκε, κανείς δεν βοηθήθηκε να αναπτύξει δράση, όπως όφειλε η παράταξη να κάνει.
Πέσατε «θύματα» κυριολεκτικά των επιθυμιών των «μεγάλων» με το αιτιολογικό της απειρίας.
Υπό άλλες συνθήκες, αυτή η ιδιόμορφη επετηρίδα όπου οι μεγάλοι καπελώνουν τους νεώτερους με την συγκεκριμένη δικαιολογία της εμπειρίας, θα καταπινόταν αμάσητη και όλοι θα το θεωρούσαν φυσιολογικό.
Άλλωστε συνολικά η ηθική μας βρίθει ανωμαλιών υπό την σκέπη του φυσιολογικού, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Στις συνθήκες του δήμου μας, έτυχε η στενή διοικητική ομάδα του δήμου όπως την ορίζει ο καλλικράτης να είναι και ανίκανη, άλλη δεν υπάρχει, και η κενολογία της δικαιολογίας ότι οι νέοι πρέπει να περιμένουν να «μάθουν» απλά πέφτει στο κενό, εκεί που ανήκει δηλαδή, αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο την απολίτικη, προσωπική και προσωποπαγή μέθοδο διοίκησης του δήμου.
Έδωσες τον αγώνα σου, έκανες την προσπάθεια σου.
Πολλοί λένε, ήταν χαμένη εξ αρχής η προσπάθεια.
Εγώ συμφωνώ εκ των πραγμάτων μαζί σου.
Δόθηκε ο αγώνας, έπρεπε να δοθεί, απέτυχε, ας συσσωρεύσουμε την εμπειρία της αποτυχίας.
Τα ίδια πρόσωπα, και κυρίως οι ίδιες αντιλήψεις, όπως τις ονοματίζεις και όπως και γω κάπως τις περιγράφω, είναι καταδικασμένες σε προσωπική …επιτυχία κάποιων, αλλά σε πολιτική και δημοτική αποτυχία ως προς τους σκοπούς.
Τα τελευταία γεγονότα που οδήγησαν στην πραγματικότητα σε παραίτηση τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Νίκο Μαρτάκη, αλλά και την αντιπρόεδρο Χρύσα Μυργιαλή κι ας προερχόταν από την αντιπολίτευση, άρα δεν είχε καμιά, ούτε καν ηθική, ευθύνη, είναι ενδεικτικά και χαρακτηρίζουν το δημοτικό μας συμβούλιο.
Τους θεσμούς, τους εφαρμόζουμε και αγωνιζόμαστε να τους αλλάξουμε.
Αν εν κρυπτώ τους παραβιάζουμε, πρώτα γινόμαστε εμείς ανεξέλεγκτοι, και μετά διαπαιδαγωγούμε τις νεώτερες γενιές σε ότι χειρότερο μπορούν να γίνουν.
Να μην αγωνίζονται, αλλά να ψάχνουν τρόπους «έξυπνης» παρανομίας.
Να παραδίδουν με λίγα λόγια την ημέρα στην νύχτα.
Βάλτο κι αυτό σαν μια παράγραφο στην ανώμαλη ηθική που διάγουμε και που, καλά θα κάνουν οι νεώτερες γενιές να φροντίσουν να αλλάξει.

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΔΗΜ.ΑΡ. απέσυρε την στήριξη της στην διοίκηση του δημάρχου Λουκά Τζανή.

"Κατα την χθεσινοβραδινή συνέλευση της Π.Ο. της ΔΗΜΑΡ Κερατσινίου - Δραπετσώνας που έγινε στην αίθουσα του Δημ. Συμβ. στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας, η οργάνωση με ομόφωνη απόφαση της, απέσυρε την στήριξη του κόμματος στον νυν Δήμαρχο της πόλης Λουκά Τζανή και την παραπαίουσα Δημοτική του αρχή."

Η άποψη μου.


Είκοσι μήνες μετά την ανάληψη της διοίκησης του δήμου από την παράταξη «καλημέρα» του Λουκά Τζανή, οι διαπιστώσεις είναι αρνητικές.
Ο μόνος μη κομματικός συνδυασμός των εκλογών του 2010 συγκέντρωσε ελπίδες αλλαγής νοοτροπίας, είχε το πλεονέκτημα του νεοεμφανιζόμενου την στιγμή που είχαμε μπει στην οικονομική κρίση, και παράλληλα με τις ελπίδες του κόσμου, συγκέντρωσε γύρω του και ελπιδοφόρους υποψήφιους, οι πιο πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι στην πολιτική σκηνή του τόπου, που ξεπέρασαν μεν τις κομματικές αγκυλώσεις και επετηρίδες, προσέκρουσαν όμως στην έλλειψη οποιουδήποτε ιδεολογικού μορφώματος, όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια.
Το όνειρο μια καλύτερης πόλης δεν οδήγησε σε κανένα προγραμματισμό, σε καμιά ιδεολογική αναφορά, δεν περιβλήθηκε στην πορεία από κανένα ιδεολογικό περίγραμμα, έτσι μετατράπηκε σε όνειρο θερινής νυκτός.
Καλώς ή κακώς, ο νόμος του Καλλικράτη, ορίζει κάποιες διαδικασίες που κατά την γνώμη του δημιουργού υπουργού, θα βοηθούσαν την λειτουργία της κάθε δημοτικής αρχής, η έλλειψη όμως οποιουδήποτε διαλόγου τον μετέτρεψε σε ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα.
Καλώς ή κακώς, ολόκληρη η πατρίδα μας στροβιλίζεται στον στρόβιλο των μνημονίων, στον στρόβιλο της αποτυχίας, στον στρόβιλο της αρπαχτής που καθιέρωσαν τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα από την μεταπολίτευση και δω.
Η δράση της διοίκησης σήμερα, έρχεται να ανατρέψει κάθε συναίσθημα αισιοδοξίας, ότι η δημοτική αρχή μπορεί ή έστω πρέπει, να απασχοληθεί με την ανατροπή της άθλιας λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά το παρελθόν, μιας λειτουργίας που την κρατά σταθερά πρώτη στον κατάλογο διαφθοράς του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, (του μόνου σοβαρού ίσως θεσμού που αξίζει να εμπιστευτεί ένας πολίτης) όπως θα ήθελε και ο Καλλικράτης
Είτε σε εφαρμογή του νόμου, είτε με παράκαμψη του νόμου, ένα πνεύμα ανατροπής του παρελθόντος δεν υφίσταται σε καμιά απόφαση, επομένως και πρόθεση, της δημοτικής αρχής. Η δημοτική αρχή παραμένει σε μια ακολουθία απλής διαχείρισης, όπου το κάθε καθημερινό πρόβλημα, μετατρέπεται σε μέγιστο υπαρξιακό πρόβλημα, και η αντιμετώπιση του μεταφράζεται σε πολιτική νίκη.
Η δράση της διοίκησης σήμερα, έρχεται να ανατρέψει κάθε ελπίδα, ότι η εφαρμογή σκληρών κεντρικών πολιτικών σχεδιασμών μπορεί να τύχει μιας στοιχειώδους διαχείρισης, μιας κατευθυνόμενης οικονομίας που να εξυπηρετεί τις βασικές ανάγκες των δημοτών.
Χάθηκαν πολλά χρήματα (με μέτρο την σημερινή έλλειψη τους και όχι τον πακτωλό των περασμένων χρόνων) σε άχρηστες εκδηλώσεις κατά το 2011 από την επιχείρηση πολιτισμού, χάνονται πολλά χρήματα (λίγα- αλλά πολλές φορές) στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που κάθε πικραμένος θέλει να πραγματοποιήσει, χάνονται πολλά χρήματα (λίγα, πολλές φορές) στην ιδιότυπη οικονομική ενίσχυση προς αναξιοπαθούντες.
Πέραν αυτού, η κακή έως ύποπτη διαχείριση των εταιρειών του δήμου, οι οποίες συνενώθηκαν σε μια τον Ιούλιο του 2011, την ΔΗΚΕΠΑ, από προβεβλημένα στελέχη της παράταξης, δημιουργεί συνειρμούς που κανείς από μας δεν θα ευχόταν ούτε στον αντίπαλο του.
Ταυτόχρονα, λύσεις που θα εξοικονομούσαν χρήματα, όπως ορθολογική διαχείριση του προσωπικού, τοποθέτηση και σύνδεση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στα δημόσια κτίρια, ενώ υπάρχουν στις σκέψεις, απλά δεν προχωρούν.
Μια «διαχείριση φτώχειας» δεν είναι ορατή στην πολιτική της διοίκησης.
Η προτεραιότητα στην διατήρηση των βασικών κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών παροχών του δήμου προς τους δημότες, υποσκάπτεται σταθερά και μόνιμα, τόσο από την αδυναμία επιλογής της ορθολογικής πολιτικής, όσο και από την αντίληψη ότι ένα μεγάλο έργο, μια μεγάλη εκδήλωση μια «φιλανθρωπία» αρκεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις. 
Αυτή η απογοητευτική εικόνα και το χαμηλό πολιτικό υπόβαθρο των στελεχών της διοίκησης, είναι εύκολο να δημιουργεί προστριβές και αντιπαλότητες, όταν ο καθένας διαισθάνεται κινδύνους στην εξουσία που ασκεί στο μικρόκοσμο του.
Η σκοπιμότητα των προθέσεων είναι δύσκολο να ξεχωρίσει από την αγνότητα και το αποτέλεσμα είναι μια σούπα ενεργειών, απόψεων, αντιλήψεων και ιδεοληψιών που συνθλίβει όλο το πολιτικό προσωπικό της δημοτικής παράταξης και η πολιτική επιβίωση στηρίζεται σε ανεξάρτητες ενέργειες του καθενός, σε συνέχεια ή σε αντίθεση με τις ενέργειες κάποιου άλλου.
Δυστυχώς, οι πολιτικές επιθυμίες του καλημέρα ως συλλογικότητας που κάποτε ξεκίνησε την πορεία της και διευρύνθηκε από πολλούς σαν εμάς δεν έχουν πρόσφορο έδαφος παραγωγικότητας, γιατί φάνηκε ότι δεν είναι αποδεκτές απόψεις που συλλογικά θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν το υπέδαφος.
Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα εναλλακτική λύση που να διακινεί μια προοδευτική πρόταση διαχείρισης του δήμου, με νέες, σύγχρονες αντιλήψεις περί προοδευτικότητας -γιατί ότι έχουμε ταυτίσει με αυτή την έννοια έχει καταρρεύσει- που να προτείνει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην δομή και τον τρόπο λειτουργίας του δήμου ώστε και τις θέσεις εργασίας να προστατεύσει και την παραγωγικότητα να εξασφαλίσει και την προσφορά ουσιαστικού έργου στους δημότες να προωθήσει.
Με γνώμονα ότι στις προτεινόμενες λύσεις, ό,τι αφορά λίγους είναι λαϊκιστικό, ό,τι αφορά πολλούς είναι λαϊκό.
Χρειαζόμαστε μια νέα διοίκηση με ανθρώπους που να μπορούν να περιγράψουν το μοντέλο διοίκησης που θα εφαρμόσουν, χωρίς φαμφάρες και καφενειακές μεγαλοστομίες
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να έχουν όραμα για την καθημερινή εξυπηρέτηση των πολιτών, και κυρίως άποψη για το πώς θα την εφαρμόσουν.
Τα μεγάλα λόγια, «εγώ θα τους βάλλω να δουλεύουν» δεν πιάνουν πια χώρο στ’ αυτιά μας.
Τα μεγάλα λόγια «εγώ θα βρω τρόπο να κάνω προσλήψεις»,
«εγώ θα μονιμοποιήσω όλους τους εργαζόμενους»,
εγώ έτσι εγώ αλλιώς, ανήκουν σε μια πολιτική γενιά που έδωσε τις εξετάσεις της και απέτυχε ολοσχερώς.
Ζήσαμε το μοντέλο της απλόχερης πολιτικής διαχείρισης που απέτυχε και την πληρώνουμε.
Ζούμε το μοντέλο του «ότι κάτσει», του «βλέποντας και κάνοντας», που καταρρέει με εκπληκτικά ταχύ ρυθμό.
Απομένει να καταμετρηθεί ο πολιτικός όγκος του κενού ανάμεσα στα δυο μοντέλα για να εφαρμόσουμε ένα νέο, όπου η ευσυνειδησία της διοίκησης θα τοποθετεί στο κέντρο του ενδιαφέροντος της, τις ανάγκες των πολιτών και όχι την εξυπηρέτηση των φίλων, όση ανάγκη κι αν έχουν.
Και όπως εμείς οι πολίτες αλλάζουμε τους τρόπους ζωής, συμπεριφοράς και προτεραιοτήτων μας, έτσι επιβάλλεται όσοι από το παλαιό πολιτικό προσωπικό μπορέσουν να ακολουθήσουν την νέα ζωή μας, να προσαρμοστούν και να βοηθήσουν. Μας το χρωστούν.

Ερώτηση για το τι συμβαίνει με την Ανάπλαση κατέθεσε η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Μαρία Γιαννακάκη

Να ξεκαθαρίσει η κυβέρνηση τις προθέσεις της σχετικά με την αξιοποίηση της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας ζητά με την ερώτηση της στη Βουλή η βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς Β Πειραιά Μαρία Γιαννακάκη.
Το θέμα προέκυψε μετά τις αντιφατικές τοποθετήσεις και δηλώσεις των Υπουργών Οικονομικών και Ναυτιλίας στη Βουλή και του Υφυπουργού Ανάπτυξης στον τύπο μετά από συνάντηση για τη δημιουργία Πίστας Formula 1 στην περιοχή. 


                                                ΕΡΩΤΗΣΗ

Για τους Υπουργούς Οικονομικών, Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Ναυτιλίας και Αιγαίου

 
Η αξιοποίηση της περιοχής της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας, στα όρια του σημερινού Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας, συνολικής έκτασης 660 στρεμμάτων αποτελεί αντικείμενο διαφόρων προσεγγίσεων, διαλόγου και μελετών εδώ και δεκαετίες από την τοπική κοινωνία και την αυτοδιοίκηση.
Στους ιδιοκτήτες της έκτασης περιλαμβάνονται ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς, η Εθνική Τράπεζα, η εταιρεία ΑΓΕΤ, τα Ελληνικά Πετρέλαια, καθώς και το δημόσιο και η αυτοδιοίκηση με μικρότερα τμήματα.
Το σύνολο της επιφάνειας καθώς και το πολύπλοκο ιδιοκτησιακό καθεστώς δημιουργούν έως σήμερα ιδιαίτερες δυσκολίες για την αξιοποίηση της έκτασης προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και του ευρύτερου Πειραιά.
Σύμφωνα με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την ευρύτερη περιοχή του Πειραιά στα όρια της οποίας ανήκει και η εν λόγω έκταση, προβλέπονται η δημιουργία ενός πόλου υπερτοπικής εμβέλειας με χρήσεις υπηρεσιών, μεταποίησης, πολιτισμού, εκπαίδευσης, αναψυχής, τουρισμού και κατοικίας. Έμφαση αποδίδεται στην ενίσχυση χρήσεων άμεσα συνδεδεμένων με τις λιμενικές δραστηριότητες. Αναφέρεται επίσης ότι πρέπει να εξασφαλιστούν σημαντικοί αδόμητοι χώροι στην κατεύθυνση αποκατάστασης της συνέχειας μεταξύ γειτονικής ενδοχώρας και Θαλασσίου μετώπου, με τη δημιουργία δικτύου κοινόχρηστων χώρων και εκτεταμένου Πάρκου Κοινόχρηστου Πρασίνου, που θα προκύψει με την εφαρμογή των κατάλληλων εργαλείων πολιτικής γης, καθώς και η προστασία και ανάδειξη των μνημείων βιομηχανικής αρχαιολογίας με επανάχρησή τους με συμβατές δραστηριότητες.
Το Δημοτικό Συμβούλιο έχει συστήσει την Επιτροπή Ανάπλασης της έκτασης στην οποία εκπροσωπούνται μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και εκπρόσωποι κατοίκων.
Σύμφωνα με πληροφορίες η Επιτροπή επεξεργάζεται τη διαμόρφωση ολοκληρωμένης πρότασης λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά δεδομένα, τη βιωσιμότητα οιασδήποτε επένδυσης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, καθώς και την περιβαλλοντική αναβάθμιση της περιοχής με ελεύθερη πρόσβαση στο θαλάσσιο μέτωπο και δημιουργία συνεχούς πάρκου υψηλού πράσινου περίπου 400 στρεμμάτων.
Παράλληλα, το τελευταίο διάστημα έχουν δει το φως της δημοσιότητας διάφορες προτάσεις που αναφέρονται στην δημιουργία στην περιοχή είτε ναυτιλιακού και εμπορικού κέντρου, είτε Πίστας Formula 1.
Σε σχετική ερώτηση βουλευτών ο μεν Υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας απάντησε ότι μέχρι τώρα δεν έχει υποβληθεί στην Κτηματική Υπηρεσία Πειραιά, που είναι αρμόδια για να κινηθεί η διαδικασία χορήγησης σχετικών αδειών, κανενός είδους φάκελος με σχέδια αξιοποίησης ή ανάπλασης της συγκεκριμένης περιοχής, ο δε υπουργός Ναυτιλίας κ. Κωστής Μουσουρούλης ανέφερε ότι επειδή ο εν λόγω χώρος ανήκει στο μεγαλύτερό του μέρος στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ΑΕ, ο ΟΛΠ αναμένει πρωτοβουλίες από την πλευρά της Ε.Τ.Ε, της ΑΓΕΤ και των Ελληνικών Πετρελαίων, ώστε μαζί με την Αυτοδιοίκηση να δημιουργηθεί μια εταιρεία «ειδικού σκοπού» με στόχο την ανάπλαση της περιοχής, βάσει των απόψεων της Περιφέρειας Αττικής και του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθηνών.
Εντούτοις, σύμφωνα με νεότερα δημοσιεύματα στον τύπο στις 4 Αυγούστου 2012 ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Νότης Μυταράκης με δηλώσεις του μετά από συνάντηση με τον δήμαρχο Κερατσινίου - Δραπετσώνας Λ. Τζανή, τον εκπρόσωπο της ΕΛΠΑ και μέλος της FIA Β. Δεσποτόπουλο και τον εκπρόσωπο του φορέα DIELPIS Formula 1, Αθ. Παπαθεοδώρου με θέμα της δημιουργία Πίστας Formula1 στην εν λόγω περιοχή, επανέφερε το θέμα, δηλώνοντας μάλιστα ότι η Κυβέρνηση προτίθεται να εντάξει το έργο στη διαδικασία fast track. Τα ίδια δημοσιεύματα αναφέρουν ότι ο εκπρόσωπος της DIELPIS Formula 1 μίλησε και για οικονομική στήριξη του κράτους σε ένα τέτοιο εγχείρημα, το οποίο θα στοιχίσει κατά την εκτίμηση του, περίπου 650 εκατομμύρια ευρώ. 


ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ ΟΙ κ.κ. ΥΠΟΥΡΓΟΙ


1.Υπάρχει πρόθεση της Κυβέρνησης για την εμπορική αξιοποίηση της περιοχής;  Κι αν ναι με ποια διαδικασία; Με αυτή που περιλαμβάνει η θέση του Υπουργού Ναυτιλίας για τη δημιουργία εταιρείας ειδικού σκοπού ή με τη διαδικασία fast track που υποστήριξε στις δηλώσεις του ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Ν. Μυταράκης;
2.Υπάρχει σχεδιασμός, πρόταση ή υποβληθείσα μελέτη για τη δημιουργία πίστας Φόρμουλα 1 στην περιοχή της πρώην βιομηχανικής ζώνης Δραπετσώνας- Κερατσινίου; Και αν ναι από ποιους, τι περιλαμβάνει, ποια τα οικονομικά και περιβαλλοντικά οφέλη για την περιοχή και αν πρόκειται να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό;
3.Για την έγκριση ή μη οιασδήποτε υποβληθείσας πρότασης προτίθεστε να λάβετε υπόψη το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας και τον σχεδιασμό του για τον Πειραιά;

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Παραιτήθηκε και ο Γενικός Γραμματέας του δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας.



Την Δευτέρα, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, υπέβαλλε την παραίτηση του από τη θέση του γενικού γραμματέα ο Δημήτρης Ευγενίου.
Σιγή ιχθύος από πλευράς διοίκησης για το γεγονός, ίσως γιατί όπως ακούγεται, ο Δημήτρης Ευγενίου είναι ιδιαίτερα αναλυτικός στους λόγους που τον οδήγησαν στην παραίτηση.
Η ηγετική ομάδα της ηγεσίας της διοίκησης, η οποία με την απεργιακή της κινητοποίηση πέτυχε την απομάκρυνση του γενικού, παραδίδοντας στην κυκλοφορία τον δρόμο των, κατά το δοκούν, μετακινήσεων των υπαλλήλων από θέση σε θέση, αν και κρατά στάση συγκρατημένης αισιοδοξίας για το μέλλον της (ως ομάδας) ήδη δέχεται πιέσεις να αναλάβει την διοργάνωση επιτυχών απεργιακών κινητοποιήσεων σε όλη την Ελλάδα, και ίσως κλιμάκιο της να αρχίσει περιοδείες, κάτι που απευχόμαστε, γιατί θα δημιουργηθεί καινό στο δημοτικό μας γίγνεσθαι.
ΥΓ. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να μεταβούν στον 2 όροφο του δημαρχείου, για να ακούσουν στο διάδρομο ένα σύντομο ιστορικό των δραστηριοτήτων του πρώην γενικού, ώστε να ξέρουν τι προσόντα είναι άχρηστα και επισφαλή για την θέση, πριν καταθέσουν αίτημα.