Ακούστε ένα ανέκδοτο...

...το έλεγε φίλος πριν λίγη ώρα και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας πριν το ξεχάσω.
Όπως ξεχνάμε τόσα και τόσα μυρωδικά που σε αδιευκρίνιστες μικροποσότητες ανακατεύονται στο τσουκάλι της κοινωνικότητας μας, κάνοντας την συνείδηση μας σούπα.
Είναι ένας σχολικός φύλακας.
Η εργασία αυτού του ανθρώπου είναι να προσέχει το σχολικό κτίριο από τις 2 το μεσημέρι ως τις 10 το βράδυ. Κάθεται μέσα στο κτίριο, στο γραφείο των δασκάλων και βλέπει τηλεόραση. Οι πόρτες του κτιρίου είναι κλειδωμένες και ο συναγερμός –παγίδες- ενεργοποιημένος. Οποιοσδήποτε προσπαθήσει να παραβιάσει το κτίριο, ο συναγερμός θα ειδοποιήσει την αστυνομία και την εταιρεία φύλαξης.
Ο φύλακας, δεν ανήκει σε κάποια ειδική δημόσια ή ιδιωτική επιχείρηση. Είναι εργάτης στο Δήμο, και για την απογευματινή απασχόληση του παίρνει κάποιες υπερωρίες.
Όχι από τις υπερωρίες που ξέρουμε, δηλαδή αντί να σχολάσεις από την δουλειά σου στις 3, σχολάς στις 10, άρα δούλεψες υπερωριακά 7 ώρες. Όχι τέτοια σύνθετα πράγματα.
Απλά. Αντί να πας στη δουλειά σου στις 7 το πρωί, πας στις 2 το μεσημέρι, αλλά επειδή σου χαλά την μέρα αυτό το ωράριο, παίρνεις επί πλέον κάποιες ώρες με την μορφή υπερωριών.
Όπως είναι λοιπόν αραχτός ο φύλακας στην τηλεόραση και αναμετρά τα πασίγνωστα εργασιακά πλεονεκτήματα των δασκάλων, σκάει στα γέλια.
Γιατί αυτός με το επιστημονικά μελετημένο επίδομα των υπερωριών μπορεί να φτάσει στα 1.500 με 1.600 ευρώ, ενώ ο δάσκαλος με την επιστημονική κατάρτιση μένει στα 1.000 με 1.100
Έτσι απότομα τέλειωσε το ανέκδοτο και μένα με έπιασε νευρικό γέλιο.
Φανταστικό.
Από τα πιο έξυπνα που έχω ακούσει τελευταία, γι αυτό το μοιράζομαι μαζί σας.
Για να ‘μαι ειλικρινής, δεν γέλασαν όλοι.
Άλλος άρχισε να βρίζει κι άλλος έδειξε αηδία.
Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν μειώνει το φίνο πνεύμα της ενέργειας που κρύβει το ανέκδοτο.