Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Ψυχραιμία!!!! (σε επανάληψη)

Έχουμε συμβάντα σε εξέλιξη.
Εθνικού και τοπικού επιπέδου.
Σε εξέλιξη είναι η διήμερη απεργία των δήμων, και η συμπαράσταση μας δεδομένη.
Σε εξέλιξη είναι επίσης τοπικά, η απενταρία  των εργαζομένων της ΔΗΚΕΠΑ, και πολύ πιθανόν να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι του Δήμου το σχετικό χόμπι.
Σε εξέλιξη είναι το παραμύθι της φόρμουλα 1, μάλλον θα λήξει πριν πληρωθούν οι εργαζόμενοι.
Σε εξέλιξη είναι κάτι προσλήψεις, άσχετοι με τους παιδικούς σταθμούς, που είναι σε εξέλιξη η προσπάθεια τους να πάρουν παιδάκια, έστω 1 στα 3, έστω τα πιο όμορφα.
Σε εξέλιξη είναι επίσης η προσπάθεια για απαρτία στο δημοτικό συμβούλιο, αν και φάνηκε ότι όσο πιο λίγοι παραβρίσκονται, και όσο δεν συμμετέχουν οι παλιές καραβάνες που ξέρουν από κανόνες αυτοπροστασίας, τόσο πιο γρήγορα παίρνονται οι κρίσιμες αποφάσεις είτε προς υλοποίηση είτε προς ακύρωση.
Τι να κάνω, έβαλα σε εφαρμογή μια εξελιγμένη μορφή αναζήτησης, και βρήκα την θαυμάσια ανάρτηση που είχα κάνει, μόλις τον περασμένο Ιανουάριο, για την έρευνα του τρόπου διοικητικής και πολιτικής λειτουργίας των δήμων.
Δεν έχω κανέναν, μα κανέναν λόγο να αμφισβητήσω το ελάχιστο από τα αποτελέσματα της έρευνας.
Ίσως οι πιο έμπειροι από εμένα να μπορέσουν να το κάνουν.
Εγώ αδυνατώ και το επαναφέρω, ως αενάως επίκαιρο.

(κλικ εδώ να το διαβάσετε) Ψυχραιμία!!!!

 

 

«Λουκέτο» στους δήμους της Αττικής στις 29 και 30/8

Διήμερο κλείσιμο των δήμων της Αττικής την Τετάρτη 29 και Πέμπτη 30 Αυγούστου αποφάσισε η ΠΕΔΑ στη γενική της συνέλευση, ενώ θα καταθέσει πρόταση για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων στο προσεχές έκτακτο συνέδριο της ΚΕΔΕ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον «οικονομικό στραγγαλισμό της αυτοδιοίκησης».

Η Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής αποφάσισε ακόμη να πραγματοποιήσει συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 29 Αυγούστου στο υπουργείο Εσωτερικών, με τη συμμετοχή των εργαζομένων στην αυτοδιοίκηση, των φορέων των προγραμμάτων κοινωνικής μέριμνας, την κάθοδο των απορριμματοφόρων οχημάτων στη συγκέντρωση και τη συμμετοχή του μεγαλύτερου δυνατού αριθμού κατοίκων.

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της ΠΕΔΑ, οι δήμοι της Αττικής διεκδικούν τη διατήρηση των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων ΚΑΠ τουλάχιστον στα 2,7 δισ. για το 2012, ενώ αντιδρούν «στις αιφνιδιαστικές και εξοντωτικές πρόσφατες μειώσεις που διαμορφώνουν τη μηνιαία δόση των ΚΑΠ σε επίπεδα κάτω από τις στοιχειώδεις λειτουργικές δαπάνες της Αυτοδιοίκησης με αποτέλεσμα οι Δήμοι να οδηγούνται στο κλείσιμο».

Σημειώνεται ότι τα οικονομικά των δήμων θα βρεθούν στο επίκεντρο και του έκτακτου συνεδρίου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) που έχει προγραμματιστεί για στις 30 Αυγούστου.

Τριήμερο κλείσιμο των δήμων, πρότεινε σήμερα και η ΠΕΔΑ Δυτικής Ελλάδας όπως και οι εκπρόσωποι της Περιφέρειας Πελοποννήσου, ενώ δεν αποκλείονται και άλλες μορφές κινητοποιήσεων.
από το http://www.naftemporiki.gr

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Οι ¨βλαχοδήμαρχοι¨ ---Του Γιώργου Πιέρρου

 ¨Πουλάει¨ η μαγκιά, το ¨όχι εγώ οι άλλοι¨, το ¨δεν πληρώνω ρε δικέ μου¨, τώρα τελευταία και το δεν ¨υπολογίζω θεσμούς και νόμους¨ από εκλεγμένους μάλιστα τοπικούς ¨άρχοντες¨. Πρόκειται για την κουλτούρα του γνωστού σε όλους ¨βλαχοδήμαρχου¨, με γλώσσα και αέρα καφενείου ( όχι τίποτα κακό δεν έχουν τα καφενεία απλώς εκεί οι ζαριές ρίχνονται για διασκέδαση και όχι με κοινωνικά αγαθά που πληρώνουν και φορολογούνται οι πολίτες), ¨τσάμπα μαγκιά¨ και μπόλικη πελατεία.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν λόγω κατηγορίας ο δήμαρχος Κορίνθου που σε αγαστή σύμπνοια με τα μαυροφορεμένα ¨παλικάρια¨ της Χρυσής Αυγής διατράνωσε την οργή του απέναντι στην επικείμενη έλευση χώρου φιλοξενίας λαθρομεταναστών. Αποφάσισε χαρακτηριστικά να κόψει ακόμα και το νερό στον χώρο, από πότε ο δήμαρχος καταργεί το κράτος; Από πότε μπορεί να γίνεται διαχειριστής κοινωνικών αγαθών απαραίτητων για την ζωή όλων μας ανεξαρτήτου χρώματος; Από πότε έγινε νόμος το θέατρο του παραλόγου προς τέρψιν ακροδεξιών και ¨αγανακτισμένων¨ κατοίκων;


   Απαξίωση των θεσμών σημαίνει ξεκάθαρα υποτίμηση της ίδιας της δημοκρατίας, αυθαιρεσία και ανομία σηματοδοτεί την δημιουργία μιας ¨ζούγκλας¨ που θα επικρατεί το θέλω του ισχυρού, την στιγμή που η φτωχοποίηση της κοινωνίας εξελίσσεται συντριπτικά η ιστορία κάνει σαφές πως η εξαθλίωση ωθεί στον εκφασισμό και όχι σε κανενός είδους μορφή επαναστατικότητας. Ας ελπίσουμε ότι η ιστορία δεν χρειάζεται να επαναληφθεί για να γίνει κατανοητή.

   Ευτυχώς υπάρχουν και οι δήμαρχοι όπως ο Γιάννης Μπουτάρης από την Θεσσαλονίκη, ο οποίος με σαφήνεια δήλωσε πως θα αποδεχόταν κέντρο φιλοξενίας λαθρομεταναστών και στηλίτευσε τα ρατσιστικά κίνητρα των ¨συναδέρφων ¨του. Ούτε οι θεσμοί, ούτε το κράτος μπορούν να χαριστούν σε ¨σερίφηδες¨ και ¨πρωτοπαλίκαρα¨ παρά μόνο στους πολίτες και στις δημιουργικές δυνάμεις κάθε τόπου. Απέναντι στο μαύρο του φασισμού και της εξαθλίωσης, ελπίδα, δημιουργία, συμμετοχή, ευαισθησία, πράσινο στην Δημοκρατία…

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Με μια αλλιώτικη ματιά... της Μαρίας Ηλιοπούλου

Ο δήμος μας, παραμένει σταθερά δεμένος σ 'ένα τρόπο διοίκησης που ταιριάζει γάντι με τον τρόπο σκέψης που παρήλθε ανεπιστρεπτί, αλλά ο επιθανάτιος ρόγχος της συνεχίζει να καθορίζει την ζωή στην πόλη μας. Τον εφαρμόζουν οι ''άπειροι'' που διαδέχτηκαν τους προηγούμενους ''έμπειρους'' και με όπλο τον μιμητισμό της ''εμπειρίας'' εξακολουθούν να διοικούν με τον ίδιο τρόπο τον δήμο. 
Αυτό που άλλαξε μετά τις δημοτικές εκλογές του 2010 είναι τα πρόσωπα της διοίκησης και όχι ο τρόπος της άσκησης της. Μόνο η αύξηση της γκρίνιας από την οικονομική δυσπραγία προστέθηκε, στις αλχημείες τις απειρίας.
Γιατί η άποψη, ότι οι «έμπειροι» που επιλήφθηκαν επί παντός επιστητού στο παρελθόν και θέλουν να το κάνουν και στο μέλλον, ευθύνονται για την μοναδική στα χρονικά εξαθλίωση της ζωής μας, γίνεται μηδενισμός, όταν προβάλλει την αντικατάσταση τους με “άπειρους” ως την μόνη ενδεδειγμένη λύση. 
Χρειάζονται ιδέες, λογική, ορθολογισμός, όραμα και υποδομή στην προσωπικότητα του καθενός, για να φτάσουμε σε λύσεις.
Από το 2010 η Ελλάδα είναι μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα με επιπλέον οκτακόσιους χιλιάδες ανέργους, χιλιάδες κλειστές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα που βιώνουν την ανεργία ή ζουν με τον φόβο της απόλυσης και οριζόντιες περικοπές στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.
Τί κατάλαβε από όλα αυτά η διοίκηση και η αντιπολίτευση του δήμου μας; Τίποτα.
Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης, οι προτεραιότητες της δημοτικής αρχής θα έπρεπε να είναι η ποιοτική και αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών προς τους δημότες. Η εύρυθμη λειτουργία κοινωνικών υπηρεσιών, παιδικών σταθμών, αθλητικών και πολιτιστικών κέντρων καθώς και η συνέχιση και επαύξηση του προγράμματος '' Βοήθεια στο σπίτι'' .
Αντί γι αυτό, βλέπουμε την δημοτική κοινωφελή επιχείρηση πολιτισμού και αθλητισμού του δήμου μας (ΔΗΚΕΠΑ) να είναι ένα βήμα πριν το λουκέτο, με απλήρωτους τους εργαζόμενους σχεδόν ένα χρόνο τώρα, ενώ στον ορίζοντα προβάλει «λαμπρό» το όραμα των αυτοκινήτων της φόρμουλα 1 να τρέχουν στους δρόμους της πόλης. (Μένει να υποσχεθεί ο δήμαρχος και χαμηλότοκα δάνεια στους δημότες για την αγορά του πανάκριβου εισιτηρίου των αγώνων)
Η εστίαση της προσοχής στην παροχή υπηρεσιών που ανακουφίζει τους κοινωνικά αδύναμους και δημιουργεί μαζί με την δράση των εθελοντικών οργανώσεων ένα πλέγμα κοινωνικών παροχών και αλληλεγγύης είναι απαραίτητο στοιχείο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. 
Αυτά όσο και αν φαίνονται εξωπραγματικά, με ορθολογική διαχείριση αρμοδιοτήτων, εξοικονόμηση πόρων και εκμετάλλευση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κονδυλίων μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, είναι εφικτά.
Χρειάζεται να φέρουμε στο προσκήνιο τα καθημερινά προβλήματα των δημοτών και να δώσουμε έμφαση στην κοινωνική αλληλεγγύη, στο συμμάζεμα του νοικοκυριού. 
Χρειάζεται να διαχειριστούμε πρώτα πρώτα την φτώχεια μας. 
Μόνο έτσι μπορούμε να στήσουμε από την αρχή μια αλλιώτικη πόλη.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

Τα φεγγάρια της Ανάπλασης --- της Μαρίας Καραφέρη

Από το http://stagona4u.gr

  Τον Αύγουστο δεν έχει ειδήσεις, λέει ο Umberto Eco. Πλην όμως, αυτός ο κανόνας φαίνεται να υπόκειται σε εξαιρέσεις. Με ένα γρήγορο σερφάρισμα "στα κλεφτά" εν μέσω διακοπών, ανακάλυψα σωρεία δημοσιευμάτων που αφορούν την πρώην βιομηχανική περιοχή Κερατσινίου - Δραπετσώνας.


 Ομολογώ πως η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι επρόκειτο για ανακύκλωση δημοσιευμάτων ελλείψει νέων. Παρόλα αυτά προβληματίστηκα. Εν μέσω θέρους παρήλασαν μπροστά μου ο Δήμαρχος, ο Υπουργός Πολιτισμού, ο Μπέρνι Εκλστον, το μεγάλο αφεντικό της φόρμουλα 1, και ο Μουμζάτ Ταχίνκιογλου, ιθύνων νους του πρώην γκραν πρι της Κωνσταντινούπολης. Δευτερόλεπτα πριν με κυριεύσει πανικός στη θέα των εγκαινίων της πίστας φόρμουλα 1 στο χώρο της Ανάπλασης, προσπάθησα να βάλω τα πράγματα στις διαστάσεις τους.

Η πρώτη εκδοχή που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι στην πραγματικότητα ο Αύγουστος δεν έχει ειδήσεις και άρα, ό,τι βλέπω, είναι απλά επικοινωνιακή εκμετάλλευση του τίποτα. Η δημιουργία πίστας φόρμουλα 1 στην περιοχή της Ανάπλασης είναι ένα θέμα πυροτέχνημα, που ανακυκλώνεται πλέον του έτους, χωρίς να βρίσκει σοβαρό έρεισμα στην τοπική κοινωνία. Πρόκειται για εγχείρημα που γεννήθηκε στη σκέψη ενός αρχιτέκτονα, τον Θανάση Παπαθεοδώρου και υιοθετήθηκε από ένα Δήμαρχο, τον Λουκά Τζανή, ο οποίος κινείται χωρίς απόφαση δημοτικού συμβουλίου και κόντρα στις διατυπωμένες προτάσεις της Ανοιχτής Επιτροπής Ανάπλασης του Δήμου. Είναι "σχέδιο ερμαρίου", διαθέσιμο προς χρήση κατά το δοκούν. Κάθε φορά που προκύπτει κάποιο σοβαρό θέμα στο Δήμο ή που δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα στο θέμα της Ανάπλασης, περνάει μπροστά μας ένα μονοθέσιο όχημα για να σπάει την απραξία και να αποπροσανατολίζει τα βλέμματα. Εν προκειμένω, η πρόταση για τη φόρμουλα επανήλθε, ως εκ θαύματος, την ώρα που η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου (ΔΗΚΕΠΑ) καταρρέει. Σύμμαχος στην ανάδειξη του θέματος βέβαια τάχθηκε και η πολιτική και οικονομική συγκυρία, μέσα στη δίνη της οποίας οποιαδήποτε πρόταση μπορεί έστω και να υπονοήσει επενδύσεις και ανάπτυξη γίνεται αναφανδόν αποδεκτή!

Η δεύτερη εκδοχή βάρυνε με την σκιά της την πρώτη. Αυτός ο Αύγουστος διαφέρει, γιατί παράγει ειδήσεις. Η Επιτροπή Ανάπλασης, μέλος της οποίας τυγχάνει και η γράφουσα, απολαμβάνει τα μπάνια του λαού, ενώ η Δημ.Αρχή του δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας θα καταθέσει τον Σεπτέμβριο στον Οργανισμό Ρυμοτομικού Σχεδίου Αττικής (Ο.Ρ.Σ.Α), πρόταση που θα περιλαμβάνει τη χάραξη της πίστας, καθώς και την ανάπλαση της παραλιακής ζώνης, με την κατασκευή εμπορικών κέντρων, ξενοδοχείων και μαρίνων. Επομένως, δε θα πρέπει κάπου, κάποιοι να συνεδριάζουν, εν κρυπτώ και σε κάθε περίπτωση εν αγνοία της Επιτροπής Ανάπλασης και σε πλήρη αντιδιαστολή με τις θέσεις της, για να εκπονηθεί αυτή η μελέτη που προορίζεται για τον ΟΡΣΑ; Η τυπική νομιμοποίηση του Δημάρχου, ο οποίος λειτουργώντας με σχήμα πρωθύστερο αιτείται την κατασκευή της πίστας χωρίς τη συναίνεση του Δημοτικού Συμβουλίου, θα καλυφθεί, άλλως θα υφαρπαγεί, από μια αόριστη αναφορά στον Επιχειρησιακό Πρόγραμμα του Δήμου, το οποίο έχει ήδη υπερψηφιστεί. Και η κυβέρνηση, με ένα πρόγραμμα fast track κομμένο και ραμμένο στις προτάσεις των επενδυτών, θα προωθήσει εν μια νυκτί την ανατροπή της Ανάπλασης στον βωμό μιας αβέβαιης ανάπτυξης, ανεξαρτήτως κόστους και επιπτώσεων. Ή εναλλακτικά η προμετωπίδα της μελέτης που προορίζεται για τον ΟΡΣΑ, ήτοι η κατασκευή της πίστας φόρμουλα 1, θα εγκαταλειφθεί στρατηγικά δήθεν υπό το βάρος των αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας και επ' ωφελεία της, επιτελώντας με αυτό τον τρόπο στην πραγματικότητα τον στόχο της, αυτόν του κυματοθραύστη. Και πίσω από τη στρατηγική αυτή υποχώρηση θα μείνουν όλα τα παρελκόμενα του σχεδίου, ήτοι εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία και μαρίνες, ελάχιστος χώρος πρασίνου και αδυναμία πρόσβασης των κατοίκων στην ακτή. Και ποιος αμφιβάλλει πως καθ'οδόν θα προστεθούν κι άλλες κατασκευές κι άλλα κτήρια;

Μέσα στην ταλάντευση αν η είδηση για τη φόρμουλα υφίσταται ή είναι επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αναδείχθηκε μια άλλη ιδιαιτερότητα αυτού του Αυγούστου. Αυτός ο Αύγουστος έχει δυο φεγγάρια. Έχει δυο ευκαιρίες να δεις την πανσέληνο! Αν μείνεις να κοιτάς το δάκτυλο, δεν θα φταίνε τα φεγγάρια! Είτε είναι επικοινωνιακό τρυκ, είτε σανίδα σωτηρίας για την επίδειξη έργου από την τοπική αυτοδιοίκηση και πολιτεία, είτε είναι απλά "ο λαγός" για να προωθηθούν τα σχέδια του ΟΛΠ ή και των λοιπών συνιδιοκτητών, το διακύβευμα δεν είναι η δημιουργία πίστας φόρμουλα 1 αλλά η ίδια η περιοχή της πρώην βιομηχανικής περιοχής, η ίδια η πόλη μας και η τύχη της. Το δικαίωμα μας να ονειρευτούμε την αλλιώτικη πόλη μας και να την επιδιώξουμε. Γιατί δεν νοείται ανάπτυξη, αναβάθμιση, αλλαγή στην πόλη μας που να μην περνάει μέσα από την περιοχή της Ανάπλασης. Γιατί όσο και αν είναι του συρμού να λέμε ότι η οικονομία έχει υπερκεράσει την πολιτική και ο ρεαλισμός έχει καθηλώσει το όνειρο 
... έτσι και αλλιώς στα μέρη τα δικά μας κάνει ό,τι ώρα μας αρέσει...

Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΚΕΤΕΣ!!!! ---του Παναγιώτη Καπουράνη*

Είναι γνωστό ότι το πρωτάθλημα της F1 δεν μπορεί να αντέξει πάνω από 20 αγώνες. Ως αντίκτυπος αυτού του γεγονότος το grand prix της Κωνσταντινούπολης έμεινε εκτός από τη λίστα του 2012 (το 2011 το ίδιο έγινε με το grand prix του bahrain- κυρίως για πολιτικούς λόγους). 
Με τις αναπτυγμένες χώρες να γίνονται πιο πολλές (Κορέα, Βραζιλία, Τουρκία και άλλες) έχει υπάρξει μια μεγάλη ανάπτυξη για πίστες F1 παγκοσμίως. Ήδη οι δύο πίστες της Γερμανίας μπαίνουν εναλλάξ στο πρόγραμμα της FIA. Ο αντίκτυπος αυτής της κατάστασης είναι η FIA να πιέζει για ποιο χαμηλά συμβόλαια τις εκάστοτε πίστες.
Εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι ένας αγώνας της formula 1 έχει διάρκεια ένα σαββατοκύριακο, τις υπόλοιπες 363 ημέρες οι ιδιοκτήτες της πίστας πρέπει να βρούνε εναλλακτικές λειτουργίες για την πίστα προκειμένου να έχει έσοδα.
Αν οι Τούρκοι μια χώρα με 50-60 εκ. πληθυσμό δεν μπορούν να βρουν αρκετές εναλλακτικές χρήσεις προκειμένου η πίστα να είναι κερδοφόρα θα βρούμε εμείς;
Κάποιοι φέρνουν ως παράδειγμα το Μονακό, λέγοντας ο δρόμος να είναι η πίστα, τότε όμως ο δρόμος πρέπει να φτιαχτεί από το κράτος. Το Μονακό είναι η χειρότερη πίστα της FIA, συνήθως όποιος ξεκινάει πρώτος τελειώνει και πρώτος. Για ιστορικούς λόγους όμως, για τη βασιλική οικογένεια, γιατί είναι η πατρίδα των περισσότερων οδηγών F1 (πολύ μικρή φορολογία)  και για άλλους λόγους παραμένει στο πρόγραμμα. 
Μια λύση υπάρχει μόνο για να φτιαχτεί πίστα F1, να θεωρηθεί η ευρύτερη περιοχή του λιμανιού αφορολόγητη περιοχή, οι ναυτιλιακές να μην πληρώνουν καθόλου φόρο , άρα να είναι ένα ιδιότυπο κρατίδιο και τότε φτιάχνοντας ένα καταπληκτικό δρόμο να γίνει πίστα F1. Μόνο που τότε οι κάτοικοι του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας δεν θα μπορούν να μπουν καν στην περιοχή και δεν θα έχουν και κανένα ιδιαίτερο όφελος από αυτή τη περιοχή.
Εγώ προσωπικά επειδή έχω ζήσει και ταξιδέψει αρκετά σε άλλες χώρες πιστεύω ότι η περιοχή μας πρέπει να προχωρήσει το σχέδιο ανάπλασης με το πάρκο, μια μικρή μαρίνα, συγκρότημα κατοικιών, χρήσεις χαμηλής όχλησης κλπ.
Κύριοι ένα μεγάλο πάρκο σαν το Hyde park στο Λονδίνο είναι εστία βίας αν δεν φυλάσσεται σωστά. Άρα σύνθετες χρήσεις προκειμένου να μπορούμε να αντέξουμε το κόστος συντήρησης του. Το οικονομικό δράμα της Ελλάδας πρέπει να μας κάνει να βλέπουμε μπροστά και όχι κοντόφθαλμα. Και το Ελληνικό και η Δραπετσώνα και τα πρώην θερινά ανάκτορα στο Μενίδι μπορούν αν γίνουν πάρκα με τις κατάλληλες χρήσεις ενός μέρους του πάρκου προκειμένου να καλύπτονται τα έξοδα τους. 
Τέλος να θυμίσω ότι η πώληση του ΟΛΠ είναι σχεδιασμένη για το 2013-2014, οπότε αν δεν πάρουμε την γη μας πίσω μέχρι τότε είναι πιθανό η περιοχή να μετατραπεί σε χρήσεις προς όφελος του λιμανιού και ίσως η πολύ κουβέντα για την πίστα, να ευνοεί τα σχέδια αυτά και μόνον.

* Ο Παναγιώτης Καπουράνης είναι οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Southampton

Τρίτη 7 Αυγούστου 2012

Παρέμβαση του Γραμματέα της Π.Ο. Κερατσινίου – Δραπετσώνας της ΔΗΜ.ΑΡ. Τάκη Πατσάκη, εκ μέρους της οργάνωσης, προς τους εργαζόμενους της ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.

Φίλοι και φίλες εργαζόμενοι.
Σαν πολιτικοποιημένος άνθρωπος, σαν άνθρωπος με κοινωνική ευαισθησία, αλλά και σαν γραμματέας της πολιτικής οργάνωσης Κερατσινίου-Δραπετσώνας της Δημοκρατικής Αριστεράς,  βρίσκομαι εδώ για να σας δηλώσω την συμπαράσταση μου στην μοναδικά εξωπραγματική στάση της διοίκησης του δήμου μας, στην αποπληρωμή των δεδουλευμένων σας επί ένα χρόνο τώρα.
Είχαμε επισημάνει από νωρίς την κακή λειτουργία και διαχείριση της ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α., με την προσωπική μου παραίτηση από το διοικητικό συμβούλιο σχεδόν ένα χρόνο πριν, ενώ η ως τώρα παραμονή μας σαν κομματικός φορέας στο συμβούλιο είχε πιο πολύ την έννοια της εποικοδομητικής παρακολούθησης και βοήθειας στην εξεύρεση λύσεων, παρά στην συμμετοχή στην διοίκηση της επιχείρησης.
Η εξυπηρέτηση 3.500 συνδημοτών μας από τις υπηρεσίες πολιτισμού, αθλητισμού, μουσικής, καθώς και η κοινωνική προσφορά της επιχείρησης προς αυτούς τους δημότες, γίνεται μέσα από την δική σας προσπάθεια, τον δικό σας παραγωγικό αγώνα, και δεν γίνεται η αμοιβή σας για όλα αυτά να είναι κούφιες επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις.
Είναι γνωστά σε όλους, και επισήμως από τα πρακτικά των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου καθώς και του διοικητικού συμβουλίου της επιχείρησης, γιατί δεν πληρώνεστε.
Γιατί έστω και τα μειωμένα χρήματα που ήλθαν στο ταμείο της επιχείρησης, πήγαν αλλού.
Σε παράνομα προσληφθέντες υπαλλήλους, σε ημέτερους, σε μαύρες τρύπες.
Παράλληλα  με εσάς που προσφέρατε τις συγκεκριμένες υπηρεσίες για τις οποίες δημιουργήθηκε η επιχείρηση προς όφελος των δημοτών, μια σειρά άλλων επιλογών της διοίκησης της ΔΗΚΕΠΑ καθώς και της Δημοτικής αρχής, προσέφεραν αγνώστου ακριβούς αξίας κονδύλια και υπηρεσίες προς άγνωστες κατευθύνσεις, απορροφώντας έτσι τα χρήματα που έπρεπε να έρθουν τόσο σε σας, όσο και σε μία σειρά άλλων απαραίτητων λειτουργικών δαπανών και κοινωνικών δράσεων .
Δεν αρκεί λοιπόν, το σημερινό σύνθημα και αίτημα σας να είναι: «πληρώστε μας»
Με τον ίδιο τρόπο, ακόμη κι αν βρίσκονταν τα χρήματα να πληρωθείτε άμεσα, από την νέα περίοδο θα αρχίσουν να δημιουργούνται νέα χρέη προς εσάς, γιατί από πουθενά δεν φαίνεται στον ορίζοντα η αλλαγή νοοτροπίας από την διοίκηση της επιχείρησης και την Δημοτική αρχή η, η εφαρμογή μιας αλλιώτικης πολιτικής που θα επιτρέψει με ορθολογισμό και σύνεση να διοχετεύονται τα χρήματα που εισρέουν στο ταμείο της επιχείρησης, στους αποκλειστικούς 2 πυλώνες της.
Στους εργαζόμενους της, προκειμένου να παρέχονται οι επιθυμητές υπηρεσίες στους κατοίκους του Δήμου, καθώς και στις υγιείς δράσεις της κοινωφελούς, επ’ ωφελεία των πολιτών.
Είμαστε τρία μέρη, που θα έπρεπε να έχουμε ορθολογική συνεργασία για να πετυχαίνουμε την μέγιστη σωστή λειτουργία της επιχείρησης.
Η διοίκηση, οι εργαζόμενοι, οι πολίτες.
Το αυτονόητο όμως, αποτελεί το αλλιώτικο σε ετούτη τη χώρα.
Το ανόητο, αποτελεί θεσμό σε ετούτη τη χώρα.

Και ανόητο είναι η ανατροπή αυτής της σχέσης, η δημιουργία καταστάσεων σύγκρουσης ανάμεσα στην διοίκηση και τους εργαζόμενους, ανάμεσα στην διοίκηση και τους πολίτες.
Δεν αρκεί το αυτονόητο αίτημα σας «πληρώστε μας, εδώ και τώρα»
Ως ΔΗΜΑΡ ζητάμε, εδώ και τώρα, διαφάνεια στην διαχείριση, ορθολογισμό στην διοίκηση, και επανασχεδιασμό καθώς και επαναλειτουργία των δράσεων σε νέα βάση.








από το http://dakedra.blogspot.gr

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Ήταν κομπάρσος και λεγόταν ... Επιτροπή Ανάπλασης

Παρά την καθησυχαστική βεβαιότητα του φίλου μου Γιώργου Τσιρίδη ότι
«…Ενάμισι χρόνο μετά, το κτύπημα F1 έχει μπαγιατέψει. Δεν αιφνιδιάζει πλέον κανένα και κανένας δεν εντυπωσιάζεται από αυτό. Πέρσι τον Φεβρουάριο (στην αρχή της νέας θητείας) θα ήταν γκανιάν. Φέτος τον Φεβρουάριο, ένα χρόνο μετά, ήταν ήδη μπαγιάτικο αλλά κρατούσε ακόμα την δυναμική του. Τώρα, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη της θητείας της δημοτικής αρχής έχει πια σαπίσει…
Τίποτα δεν εξελίσσεται με την μαθηματική λογική που διακρίνει την ορθολογική σκέψη του. Η "σιγή ασυρμάτου" δεν εφαρμόζεται.
Το ρεπορτάζ του ιστολογίου http://www.axiaplus.gr/ που επικαλείται μάλιστα σαν πηγή το ΑΜΠΕ και συνέντευξη εκεί του δημάρχου Λουκά Τζανή, τονίζει ότι «…αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη περίοδο ο δήμος Κερατσινίου- Δραπετσώνας είναι η προετοιμασία πρότασης που θα κατατεθεί τέλη Σεπτεμβρίου στον οργανισμό ρυμοτομικού σχεδίου, στην οποία θα περιλαμβάνεται η χάραξη της πίστας, καθώς και η ανάπλαση της παραλιακής ζώνης, με την κατασκευή εμπορικών και εκθεσιακών κέντρων, ξενοδοχείων και μαρινών…»
Ενώ υπάρχει και σύντομο βίντεο-συνέντευξη του δημάρχου στο ΑΠΕ (http://www.youtube.com)

Η προετοιμασία της συγκεκριμένης πρότασης, φυσικά δεν είναι η πρόταση που επεξεργάζεται η Επιτροπή Ανάπλασης του δήμου προς το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου.
Επομένως είτε λειτουργεί παράλληλα κι άλλη ομάδα της οποίας την πρόταση θα εισάγει στο δημοτικό συμβούλιο ο δήμαρχος, είτε η όποια τελική πρόταση της επιτροπής ανάπλασης θα αλλοιωθεί, ώστε να «….περιλαμβάνεται η χάραξη της πίστας…» και μάλιστα μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.
Είναι φανερό ότι μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου η Επιτροπή Ανάπλασης δεν μπορεί να συνεδριάσει. Λίγο ως πολύ όλοι κάπου λείπουν σε διακοπές.
Η εταίρα επιτροπή, αποτελούμενη προφανώς από μέλη με επαγγελματική σχέση και όχι εθελοντική όπως της επιτροπής ανάπλασης, μπορεί να συνεχίζει το επικοινωνιακό της παιχνίδι και να κάνει και κριτικές του είδους … το βασικότερο πρόβλημα για να ξεκινήσει η κατασκευή της πίστας είναι η γραφειοκρατία, καθώς εμπλέκονται τουλάχιστον 12 συναρμοδιότητες υπουργείων, ενώ θα χρειαστούν δεκάδες υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα για τους περιβαλλοντικούς όρους κ.ά….
Δεν αποκλείεται πράγματι η γραφειοκρατία σε αυτή τη φάση να αποδειχτεί σωτήρια για το όραμα της ανάπλασης. Συν Αθηνά όμως, και χείρα κίνει.
Η Επιτροπή Ανάπλασης στις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου θα πρέπει να συνέλθει σε μια τελευταία ίσως συνεδρίαση, για να εκφράσει την πλήρη αντίθεση της με την λύση της φόρμουλα και να αποφασίσει την αναβάθμιση της σε επιτροπή αγώνα για την διατήρηση του οράματος της ανάπλασης.
Και όσοι προσέλθουν και όσοι παραμείνουν.

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Πάγκαλος, Εκμαυλισμός, Αντίσταση. ---Του Γιώργου Πήττα

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2010 ο Θεόδωρος Πάγκαλος  έκανε στη Βουλή την ακόλουθη γνωστή δήλωση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων:
    «Η απάντηση εις την κατακραυγή που υπάρχει εναντίον του πολιτικού προσωπικού της χώρας «πώς τα φάγατε τα λεφτά», που μας ρωτάει ο κόσμος είναι αυτή: Σας διορίσαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί. Μέσα στα πλαίσια μιας σχέσης πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς και εξευτελισμού της έννοιας της ίδιας της πολιτικής.»

Το βασικό πρόβλημα με αυτή την δήλωση δεν είναι το δια ταύτα, δηλαδή αν όντως τα φάγαμε μαζί ή χώρια ή αν τα φάγανε κάποιοι ελάχιστοι και τώρα πληρώνουμε τον λογαριασμό οι πολλοί.

Το βασικό πρόβλημα-κατά τη γνώμη μου- είναι πως η δήλωση αλλά και η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε αργότερα σε διάφορες συνεντεύξεις ο πρώην υψηλόβαθμος Αξιωματούχος του ΠΑΣΟΚικού καθεστώτος, απενοχοποιεί πλήρως την παράταξή του, τον εαυτό του, και το σύστημα που καλλιέργησαν και υπηρέτησαν με συνέπεια.

Ο κος Πάγκαλος μιλά, λες και ήταν αλεξιπτωτιστής, λες και ήταν τουρίστας στην Ελλάδα και τον μηχανισμό εξουσίας, ενώ, ξεκινώντας από το 1982 που διορίζεται Υφυπουργός Εμπορίου μέχρι και το 2012 συμμετείχε σε κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις για 30 ολόκληρα χρόνια.

Ο κος Πάγκαλος, ήταν οργανικό μέλος των πιο διεφθαρμένων κυβερνήσεων που γνώρισε ποτέ ο τόπος, των Κυβερνήσεων που θεμελίωσαν και επέβαλλαν την δικτατορία των ημετέρων, του συστήματος που διέρρηξε με τον πιο βίαιο τρόπο τη σχέση παραγωγής / παραγωγικότητας με την αμοιβή, του συστήματος που καταδίωξε την καινοτομία με τον πιο λυσσαλέο τρόπο, του συστήματος που με αλχημείες μεταμόρφωσε τρισεκατομμύρια επιδοτήσεων που δόθηκαν για παραγωγικούς σκοπούς σε εισοδήματα ασύνδετα από οποιοδήποτε έργο, του συστήματος που δαιμονοποίησε έννοιες όπως η Αξιοκρατία και  η Αξιολόγηση Απόδοσης.

Με άλλα λόγια, ο κος Πάγκαλος είναι εκ των πρωταγωνιστών που επέβαλλαν  ως τρόπο ζωής την «πελατειακή σχέση» τη «διαφθορά» την «εξαγορά» και τον «εξευτελισμό της έννοιας της ίδιας της πολιτικής».

Κατά συνέπεια, απλά, «δεν δικαιούται δια να ομιλεί» ακόμα δε περισσότερο, να γράφει και βιβλίο με τίτλο «μαζί τα φάγαμε». Ο μοναδικός τίτλος που θα μπορούσε να έχει ένα βιβλίο του είναι η λέξη «Συγνώμη» με υπότιτλο «Πως καταστρέψαμε την Ελλάδα».

Και την Ελλάδα, δεν την κατέστρεψαν επειδή τα φάγανε. Επειδή υπέκλεψαν το μέλλον των νεώτερων γενεών οικονομικά. Είναι βέβαια και αυτό, αλλά όχι μόνο.
Το χειρότερο, το απείρως χειρότερο είναι η «κληρονομιά» που άφησε πίσω του το ΠΑΣΟΚικό καθεστώς. Μια χώρα παραδομένη απόλυτα σε πανίσχυρες και βαθύτατα συντηρητικές συντεχνίες και δεν αναφέρομαι πια μόνο σε Φωτόπουλους αλλά και  στην κομματικά εξαρτημένη Ακαδημαϊκή Κοινότητα, που συνεπικουρούμενη από όλο το πολιτικό φάσμα αρνείται πεισματικά οποιαδήποτε μεταρρύθμιση.

Δεν μιλώ για τον Νόμο Διαμαντοπούλου. Μιλώ για την οποιαδήποτε απόπειρα αλλαγής επιχειρήθηκε στα τελευταία 30 χρόνια οπουδήποτε.
 Όταν οι «αλλαγές» απειλούσαν έστω και λίγο το κομματικό κατεστημένο και τα προνόμια των καλοταϊσμένων  εργατοπατέρων η «επανάσταση» ήταν προ των πυλών.
 Ένα ελάχιστο παράδειγμα ήταν η δειλή απόπειρα Αρσένη στην Παιδεία προ αμνημονεύτων ένα άλλο, η Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση Γιαννίτση που αν είχε ευδοκιμήσει, σήμερα τα προβλήματα θα ήταν κατά τι λιγότερο οδυνηρά.

Το ΠΑΣΟΚ, επέβαλλε συστηματικά την δικτατορία των μετρίων και της μετριότητας παντού. Φοβάμαι, πως τώρα που εκ των πραγμάτων αυτή η μετριότητα βλέπει το τέλος της, βρίσκει ομπρέλα προστασίας εκεί που δεν πρέπει: Στην Αριστερά.

Η οποία Αριστερά, ορθά μεν αναλύει και πολεμά την Κρίση στο επίπεδο που αυτή είναι προϊόν της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης και της ανελέητης επίθεσης των κερδοσκόπων αλλά ταυτόχρονα απαξιεί πλήρως να αναλύσει και να χτυπήσει τις χρόνιες ασθένειες της Ελληνικής Πολιτείας. 

Τις ασθένειες που καλλιέργησε διαχρονικά η Μετριοκρατία και κατέστρεψαν ή εξόρισαν εκατοντάδες άξιους και φωτεινούς Έλληνες.
Ποιοι έκαναν πράξη και τρόπο ζωής τον μύθο του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του;

Δεν ξέρω άλλη χώρα στην Ευρώπη τουλάχιστον, που να μισεί επίσημα και θεσμοθετημένα τόσο έντονα την Καινοτομία, την Επιχειρηματικότητα, την Φαντασία που συχνά μεταφράζεται σε ιδιωτική πρωτοβουλία και πόθο για δημιουργία.

Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβαινε το 1981 στην εξουσία, στην Ελλάδα, υπήρχαν 100% ελληνικές βιομηχανίες που παρήγαγαν 100% ελληνικά προϊόντα που κάλυπταν την Ελληνική αγορά και είχαν επιπλέον εξαγωγική δύναμη. Ποιος υπερασπίστηκε αυτές τις μονάδες από την πράσινη ακρίδα των κομματικών κλαδικών που στο όνομα του «λαού» τίναξαν στον αέρα το μέλλον;

Ρωτάω την Αριστερά γιατί (ακόμα) με ενδιαφέρει και με καίει:
Ποιο είναι το σχέδιο της για τον περιορισμό της γραφειοκρατίας;
Ποιο είναι το σχέδιο της για την επιχειρηματικότητα;
Ποιο είναι το σχέδιο της για τη διαμόρφωση ενός υγιούς περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ένας Έλληνας θα μπορεί να βάλει μπροστά και να κάνει πράξη μία ιδέα του;
Τι λέει για την ανάγκη πλήρους διαφάνειας σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας του κράτους και των Θεσμών;
Τι λογαριάζει να κάνει-αν ποτέ έρθει στα πράγματα-για την Παιδεία πέρα από τα γενικά λογάκια περί Παιδείας για τον λαό κλπ; Τι πιστεύει για το μοναδικό φαινόμενο της απόλυτης παράδοσης των Πανεπιστημίων στα πολιτικά κόμματα και τους Καθηγητές που περιφέρουν δεξιά κι’ αριστερά την κομματική τους ταυτότητα κολλημένη στο κούτελο;
Τι πιστεύει για τα παραταξιακά τραπεζάκια που προσηλυτίζουν τους πρωτοετείς φοιτητές προσφέροντας βοήθεια υποκαθιστώντας τις παραλυμένες γραμματειακές υπηρεσίες;

Ο εκμαυλισμός του lifestyle, του χρηματισμού, της εξάρτησης των πάντων από την κομματοκρατία έχει αφήσει ανεξίτηλη σφραγίδα στην ιδιαιτερότητα της Κρίσης αλά Ελληνικά.

Η συνεχής καλλιέργεια «εικονισμάτων» που αντικαθιστούν κάθε έννοια πραγματικής κουλτούρας έχει αποσυνθέσει οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι αληθινό πρότυπο αυτή την κρίσιμη περίοδο.

Η Αριστερά στην Ελλάδα, μου θυμίζει αρκετούς γραφικούς οπαδούς του «Δωδεκάθεου».
 Όντας διαποτισμένοι από την χριστιανική ορθόδοξη μισαλλοδοξία απλά αντικαθιστούν τα εικονίσματα ανακυκλώνοντας το ίδιο «ήθος».
Στον τίτλο μου, η τελευταία λέξη είναι η «Αντίσταση».
Ζητείται.
Και ζητείται επειγόντως Αντίσταση λυσσαλέα, με ποιοτικά αιτήματα.
Ζητείται επειγόντως Αντίσταση στη δημοκοπία, τον λαϊκισμό που ευνουχίζει κάθε ικμάδα, ζητείται το «υπάρχουν και καλύτερα και αυτά θέλουμε» ζητείται ο πήχης που ψηλώνει διαρκώς, ζητείται αυστηρότητα και μηχανισμοί εξοστρακισμού κάθε παραμόρφωσης.
«Κάτω οι διαλεκτικές των τεχνικών της εξουσίας» φώναζε μια φορά κι’ έναν καιρό ο Σαββόπουλος στους έξοχους Αχαρνείς. Έχουν περάσει αιώνες από τότε. Στο μεταξύ, γίναμε πια «πρωταθλητές» , ήρθανε «άλλες εποχές» βρήκαμε μια χαμένη «μαγκιά» με αυτήν αποκτήσαμε δεκάδες ηλίθιους λόγους να είμαστε «περήφανοι που είμαστε Έλληνες ρε!» αλλά χάσαμε την ουσία.

Ο Πάγκαλος, ο Εκμαυλισμός και η Αντίσταση.
Ποιοι κάνουν Αντίσταση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή;
Εννοώ από την πολιτική τάξη και όχι από τον κόσμο που παλεύει να επιβιώσει στοιχειωδώς.
Ποιοι από την πολιτική τάξη έχουν δημόσια κάνει την αυτοκριτική τους είτε για τα εγκλήματα που διέπραξαν είτε για την ανοχή που επέδειξαν στο έγκλημα;
Κανένας. Όλοι απλά κάνουν κριτική στον «Άλλο» ενώ οι ίδιοι θεωρούν εαυτούς άσπιλους και αμόλυντους. Όλοι, ο κάθε ένας με διαφορετικό τρόπο συνεχίζουν να χαϊδεύουν όλα τα κακώς κείμενα ξεζουμίζοντας επίμονα και με σύστημα όσους δεν φέρουν ευθύνη.

Και , παραδίδουν τον τόπο στα νύχια της Χρυσής Αυγής, των Νεοναζίδων, οι οποίοι αν θα χάσουν ποσοστά, θα τα χάσουν όχι γιατί είναι ναζί αλλά γιατί είναι ηλίθιοι.

Η Ελλάδα συντρίβεται , συντετριμμένη αξιακά εδώ και χρόνια. Αυτό που τρέμω είναι πως όταν έρθει η ανοικοδόμηση, θα γίνει με τα ίδια υλικά του λάθους. Βλέπει κανείς κάτι άλλο;
από το http://tvxs.gr