Η αναπαραγωγή του χρεοκοπημένου μοντέλου

Ένα ενδιαφέρον άρθρο από το .booksjournal.gr

...Ένα πράγμα πρέπει να καταλάβουμε: η κρίση που ζούμε δεν είναι οικονομική, δεν είναι πολιτική, δεν είναι κοινωνική. Είναι καθολική.....

....Όλα τα ελλείμματα -οικονομικό, πολιτικό, δημοσιογραφικό, υγείας, παιδείας, ασφάλειας κ.λπ.-, που σήμερα φαντάζουν απειλητικά, προϋπήρχαν. Δεν κατέρρευσε μετά τον Μάιο του 2010 το κέντρο της Αθήνας. Η ανομία δεν γεννήθηκε με το μνημόνιο, απλώς βρήκε δικαιολογία και πολιτική εκπροσώπηση. Λόφους σκουπιδιών είχαμε κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα. Το κοινωνικό κράτος ήταν πάντα περισσότερο κράτος και λιγότερο κοινωνικό. Η διαφθορά σύμφωνα με όλους τους παγκόσμιους δείκτες αύξανε χρόνο με τον χρόνο και οι επενδύσεις μειώνονταν. Η ενημέρωση χειροτέρευε και μόνο τα DVD γινόταν πιο εμπορικά. Το ελληνικό μοντέλο αναπαραγόταν, αλλά κάθε χρόνο σε όλο και πιο χαμηλότερα επίπεδα.....

...Η αλήθεια όμως είναι μία. Αυτή τη στιγμή, το μνημόνιο είναι η μόνη σοβαρή πρόταση εξόδου από την κρίση που έχουμε. Τα πολιτικά και δημοσιογραφικά φληναφήματα των εύκολων λύσεων που δεν στέκονται καθόλου στο σκέλος του παθητικού «ποιος πληρώνει» δεν είναι πια μόνο εύκολος λαϊκισμός. Κρύβουν την ελπίδα ότι θα την πληρώσουν οι άλλοι. Όλοι γνωρίζουν ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Το ερώτημα είναι ποιοι θα τα πληρώσουν. Τα συνήθη υποζύγια ή και οι υπόλοιποι;

Ολόκληρο με κλικ εδώ

Θέλω και γω όμως να κάνω μια παρατήρηση.
Από τις διαπιστώσεις του άρθρου λείπει η απροθυμία τουλάχιστον της μισής κυβέρνησης να εφαρμόσει αυτά τα οποία η ίδια θεωρεί αναγκαία και σωτήρια μέτρα.
Δεν δικαιούται λοιπόν να ζητά συναίνεση.
Πριν καν μπούμε στην κουβέντα, καλά ή κακά μέτρα, αναγκαία ή όχι, σωστές οι λανθασμένες προτεραιότητες από εμάς τους "καφενοσυζητητές", δεν πρέπει να ξέρουμε ότι αυτά που αποφασίστηκαν εφαρμόζονται και να τα κρίνουμε στην πράξη;
Τα μόνα μέτρα που εφαρμόζονται μέχρι κεραίας, είναι οι περικοπές του εισοδήματος των συνταξιούχων και των δημοσίων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα.
Σε όλα τα άλλα, παραθυράκια και αναβολές.
Και φυσικά "η ραχοκοκαλιά του έθνους" η μικρομεσαία επιχείρηση μας τελειώνει.
Τα ρεπό ξεπερνούν τις 2 μέρες και αν υπήρχε ρευστό για αποζημιώσεις θα έφταναν αμέσως το 5νθήμερο.
Τα σπλάχνα του ΠΑΣΟΚ είναι αχόρταγα, λες και βγήκαν από το μαγαζάκι του τρόμου.