Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

...στα γρήγορα...



"Στο ΣτΕ προσέφυγαν 13 Πανεπιστήμια κατά της ηλεκτρονικής ψήφου και του νόμου πλαισίου για τα ΑΕΙ"

Αυτό από μόνο του βέβαια δεν είναι είδηση.
Είδηση είναι ένα βαρυσήμαντο επιχείρημα που επικαλούνται οι πνευματικοί ταγοί της πατρίδας μας, και δείχνει ότι μάλλον είμαστε χαμένη υπόθεση ως χώρα για αυτόν τον πλανήτη.
Το νούμερο 3 από τα επιχειρήματα κατά της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας λέει:
«…3) Ευνοεί τους ψηφοφόρους εκείνους που έχουν εξοικειωθεί με τις νέες τεχνολογίες και οδηγεί στον αποκλεισμό των υπολοίπων από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων,…»
Έτσι ακριβώς. Και ξεσκεπάζει την συνωμοσία κατά την σύνταξη του Νόμου, όπου απεγνωσμένα ο υπουργός και οι σύμβουλοι του έψαχναν τρόπο να ικανοποιήσουν τους ξένους πάτρωνες τους. Και τι σκέφτηκαν; 
Ότι σίγουρα οι πιο προοδευτικοί καθηγητές των ανωτάτων ιδρυμάτων δεν ξέρουν από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, γιατί αυτοί αγωνίζονταν πάντα και παντού, δεν κάθονταν να διαβάσουν. Κι έτσι θα χάσουν την ψηφοφορία οι "προοδευτικές δυνάμεις"
Με λύπη μου θα συμφωνήσω με το σχόλιο του φίλου Γρηγόρη Καραγρηγορίου.
« Να γραφεί στο βιογραφικό τους η αδυναμία χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή και να ληφθεί υπόψη όταν γίνει αξιολόγηση.» …και μετάταξη. 
Υπάρχουν πολλές θέσεις στο δημόσιο που δεν χρειάζονται ανάλογες γνώσεις.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Περίεργες στιγμές ζει ο δήμος μας.

 Από την μια, η περίφημη διαπαραταξιακή που με κοινή συναίνεση θα έβρισκε λύση για την ΔΗΚΕΠΑ, συνεδρίασε μια φορά, κι αυτό ήταν. Αργότερα συνεδρίασε μια φορά και το συμβούλιο της ΔΗΚΕΠΑ που και από εκεί στο τέλος αποσύρθηκαν όλα τα θέματα για μια επόμενη φορά, κι αυτό ήταν.
Η μόνη σοβαρή ενέργεια μέχρι σήμερα της διοίκησης, είναι το πρόγραμμα πωλήσεων από παραγωγούς προϊόντων σε φτηνές τιμές (αν και ο Κώστας Τρέχας έγραψε στην σελίδα του στο φ/β ότι δεν ήταν, οι σημερινές τουλάχιστον τιμές φτηνές) μια ενέργεια που ακόμη κι αν δεν την έκανε ο δήμος, κάποιος άλλος θα την οργάνωνε, δεν είναι και επιστήμη.
Τι γίνεται λοιπόν;
Οι εφαρμοστικοί νόμοι που απαιτούν αιματηρές οικονομίες από τους δήμους είναι σε εξέλιξη είναι ανελαστικοί και η μη εφαρμογή τους όπως όλα δείχνουν θα επιφέρει επιτροπεία στον δήμο μας.
Πολύ κακώς, ο νόμος προβλέπει ότι αν υπάρχουν αποκλείσεις από τον προϋπολογισμό, θα επιβάλλονται νέες επιβαρύνσεις στους δημότες. Το σωστό θα ήταν να καταλογίζονται στην δημοτική αρχή, αφού ελεγχθούν άμεσα οι σπατάλες και οι εισροές.
Πως αντιμετωπίζει ο δήμος μας την κατάσταση;
Διαβάζω, ο δήμαρχος θέλει να καλέσει όλους τους πρώην δημάρχους που συμμετέχουν στο δημοτικό συμβούλιο σε «σύσκεψη σωτηρίας».
Πρώτο ερώτημα, γιατί μόνον όσους μετέχουν στο δημοτικό συμβούλιο. Ξέρουν κάτι παραπάνω από όσους δεν μετέχουν;
Δεύτερο ερώτημα, τι θα πούνε; Θα δώσουν συμβουλές στον δήμαρχο πώς να διευθύνει τον δήμο; Πώς να κάνει οικονομία και πώς να βρει έσοδα; Γιατί αυτό είναι το μόνο θέμα.
Οικονομική πολιτική, μείωση εξόδων δηλαδή χωρίς μείωση προσωπικού, και αύξηση εσόδων χωρίς επιβάρυνση των δημοτών.
Ο δήμος σήμερα, εκτός από την υπηρεσία καθαριότητας, τους παιδικούς σταθμούς και τα ΚΑΠΗ,  έχει σχεδόν μηδενική προσφορά προς τους δημότες σε σχέση με άλλες χρονιές. Η διακοπή λειτουργίας της ΔΗΚΕΠΑ, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο όπως προέτρεπε αυτό το μπλογκ με την ανάρτηση της Καραφέρη από τον Ιούλιο έχει αφήσει εκτός υπηρεσιών περίπου 4 χιλιάδες δημότες και 120 εργαζόμενους στις δράσεις.
Ο δήμος σήμερα, είναι ένας σχεδόν άχρηστος δήμος, που επιπλέον χαρατσώνει τους δημότες.
Γιατί;
Γιατί δεν υπήρξε κανένα σχέδιο διαχείρισης της επερχόμενης και αναμενόμενης φτώχειας στα έσοδα του από τα κεντρικά ταμεία του κράτους.
Τι έκανε γι αυτό;
Τίποτα. Τώρα μόνο σκέφτεται να καλέσει τους πρώην, μήπως και σε κατάσταση συναγερμού επιμεριστούν κάποιες από τις ευθύνες, όπως προσπαθεί να κάνει και με την περίφημη «διαπαραταξιακή» και κουραφέξαλα.
Ας μιλήσουμε για έσοδα λοιπόν, ανοιχτά, με ή χωρίς την παρουσία σε στρογγυλό; τραπέζι των πρώην. Το Σελεπίτσαρι έχει σκαφτεί ολόκληρο. Παντού νέες «υπηρεσίες» ξεπηδούν που πληρώνονται από τους καταναλωτές-δημότες. Πόσα μπαίνουν στο ταμείο του δήμου για να αξίζει τον κόπο; Νούμερα παρακαλώ.
Ο δήμος έχει εκχωρήσει όλα τα δικαιώματα από ενοίκια και διαφημίσεις κλπ στο ΚΕΚ. Πόσα βάζει στο ταμείο του από την σχετική εκχώρηση; Νούμερα παρακαλώ.
Έχει την παραμικρή σκέψη για τρόπους αύξησης των εσόδων του; Νούμερα παρακαλώ.
Μειώνει καθόλου τα έξοδα του; Η ακόμη ζει με το όνειρο των παχιών αγελάδων, όπως έβοσκαν αμέριμνες πριν λίγα χρόνια;
Γι αυτή την μείωση των εξόδων, έχει κάνει καμιά προσπάθεια προς την κατεύθυνση των εργαζομένων; Να ζητήσει με καθαρές κουβέντες και χωρίς να κλείνει το μάτι σε κανέναν, την βοήθεια τους ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα χωρίς οικονομικό αντάλλαγμα;
Πως μπορεί να αποκατασταθεί μια κάποια εμπιστοσύνη ανάμεσα στην δημοτική αρχή και εμάς τους αρχόμενους; Ο πρώην λογιστής της ΔΗΚΕΠΑ, είπε στο δημοτικό συμβούλιο ότι μέχρι και το 11 δίδονταν ενισχύσεις με ρουσφετολογική φυσικά πρόθεση σε δυο τρία αθλητικά σωματεία του δήμου. Συνεχίζεται και φέτος αυτό; Έχει γίνει σαφές ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να δοθεί ούτε ένα ευρώ σε σωματείο «γιατί και αν περισσέψει έστω και ένα ευρώ στον δήμο θα δοθεί στην κοινωνική μέριμνα»; Για να δανειστώ τα λόγια του δημάρχου Νίκαιας-Ρέντη, Γιώργου Ιωακειμίδη προς τα σωματεία του δήμου του;
Διαφάνεια- θεσμική προσήλωση- διαχείριση της φτώχειας- κοινωνική μέριμνα.
Δεν χρειάζεται σύσκεψη πρώην για να γίνει αντιληπτό, πως ότι ξεφεύγει από αυτό το πολύπτυχο φέρνει την κατάρρευση και την αχρήστευση πιο κοντά.
Και δεν χρειάζονται γονυκλισίες για να γίνει αντιληπτό ότι η τήρηση του θα έχει την στήριξη των διάφορων πτερύγων εντός και εκτός του δημοτικού συμβουλίου.
Θέλει κότσια όμως.
Και, όντας σε απόσταση και απέναντι από την διοίκηση, τα επισημαίνω όχι γιατί είμαι καλοκάγαθος άνθρωπος που δίνει συμβουλές, αλλά γιατί έχω την βεβαιότητα ότι της λείπουν τα κότσια. 

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

"ποιος;... ποιος είναι;... δεν σας ακούω πια"


"Η Χρυσή Αυγή με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου για μία ακόμα φορά προσβάλλει το δημοκρατικό φρόνημα του ελληνικού λαού αμφισβητώντας την εξέγερση, τα θύματα και τον αντιδικτατορικό αγώνα.
Οι υποστηρικτές των τανκς, των πραξικοπηματιών, οι λάτρεις της ΕΣΑ και των βασανισμών, οι οπαδοί της φασιστικής βίας επιχειρούν να αμαυρώσουν την ιστορική εξέγερση του Νοέμβρη του ’73. Να είναι σίγουροι ότι θα μείνουν στην απόλυτη περιφρόνηση του ελληνικού λαού."

 Από το δελτίο τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς 


Αντιγράφω την ανάρτηση στο διαδίκτυο, όπως την ανέβασε ο καλός φίλος Κώστας Γασπαρινάτος.Πέρα από αυτό καθ' εαυτό το περιεχόμενο, η ανάρτηση είναι και ένα δείγμα της αναγκαίας ενότητας που απαιτείται να επιδείξουμε όλοι,  μπροστά στην ναζιστική λαίλαπα.
 Επειδή πολύς λόγος έγινε για την αμφισβήτηση της Χρυσής Αυγής που με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου για μία ακόμα φορά προσβάλλει το δημοκρατικό φρόνημα του ελληνικού λαού αμφισβητώντας την εξέγερση, τα θύματα και τον αντιδικτατορικό αγώνα.
Αναδημοσιεύω ένα άρθρο του Ν. Μπογιόπουλοιυ από το Ριζοσπάστη για το θέμα:


«Οταν ρωτούσαν τον Γκέμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε:
«Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!
Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που ως απόγονοι των ταγματασφαλιτών, ως επίγονοι του φασίστα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος».

*
Προφανώς «η Γη γυρίζει»...
Αλλά αυτό το «προφανές» κάποιες φορές δεν αρκεί. Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που πρέπει να επαναβεβαιώνεται ακόμα και το αυτονόητο. Οτι δηλαδή «η Γη γυρίζει». Μια τέτοια στιγμή είναι όταν ο φασισμός επιδιώκει να φυλακίσει τη «Γη», την Ιστορία και το μυαλό των ανθρώπων στο βάλτο του.
*
Δεν θα αναφερθούμε στους 88 εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή). Ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.
*
Θα σταθούμε μόνο στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.
Σύμφωνα με τα τεκμήρια, από τη χούντα κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Να μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

*
Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
 Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
 Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».
 Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.
 Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.
 Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
 Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.
 Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.
 Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.
 Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
 Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.
 Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.
 Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

*
Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Περιλαμβάνει κι άλλους. Πολλούς. Αρκετοί από αυτούς δολοφονημένοι και στην ευρύτερη, πέραν του Πολυτεχνείου, περιοχή της Αθήνας, από τις δυνάμεις καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.
Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων, 

του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς, 
 των θυμάτων της αστυνομίας Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας), 
Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973, του Δημήτριου Παπαϊωάννου, 
του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου, 
του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ' Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας...
***


Τα θρασίμια του ναζισμού λένε:
«Αυτοί δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αυτοί ήταν "έξω" από το Πολυτεχνείο»!
Είναι μάλιστα ικανοί να ισχυριστούν ότι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά ότι «σκόνταψαν και χτύπησαν μόνοι τους»...
*
Να, όμως ένα παράδειγμα, για το τι έγινε με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:
To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.
«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει:
«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...


*
Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.



http://news247.gr
Έρευνα: Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου





Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

ΔΗΚΕΠΑ περίοδος Β'

Έληξε λοιπόν η πρώτη φάση διάσωσης(;) της ΔΗΚΕΠΑ με την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την εκλογή μιας διαπαραταξιακής επιτροπής, που θα πρέπει να ανακαλύψει τις πιθανές λύσεις.
Λύσεις υπάρχουν προφανώς. Υπήρχαν από πριν, θα υπάρχουν και στο μέλλον.
Τα πάντα, σκοντάφτουν σε ένα λεπτό σημείο, που ονομάζεται ανθρώπινη (εδώ πολιτική) πρόθεση για λύσεις.
Με μια σύντομη ματιά στο παρελθόν, να πούμε ότι η ΔΗΚΕΠΑ, ως διάδοχος των τεσσάρων προηγούμενων δημοτικών επιχειρήσεων, είχε την υποχρέωση να εξυπηρετήσει τις ανάγκες σε αθλητισμό, πολιτισμό, αλλά και παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, σε 4.000 πολίτες περίπου. Για τον σκοπό αυτό απασχολούσε περίπου 120 άτομα διδακτικό προσωπικό, ενώ περίπου 80 ακόμη άτομα που είναι υπό την μισθολογική της ευθύνη δεν είναι σαφές αν απασχολούνταν σε αυτό το αντικείμενο ή σε άλλες υπηρεσίες του δήμου. Μάλλον είναι σαφές. Οι πιο πολλοί απασχολούνται αλλού.
Να ολοκληρώσουμε την σύντομη ματιά με την παρατήρηση, ότι η ΔΗΚΕΠΑ ως ανεξάρτητη από τον δήμο επιχείρηση –όπως και οι προηγούμενες επιχειρήσεις που συνενώθηκαν- , δεν θα έπρεπε, αλλά είχε μια ανεξέλεγκτη οικονομική διαχείριση που έφτασε σε εντελώς παλαβά ύψη και αποτελέσματα. Είναι καταγραμμένα σε διάφορα πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου αλλά και της ίδιας, αν υπάρχουν.
Η βολική δικαιολογία της μείωσης των εσόδων των δήμων από την κεντρική κυβέρνηση, αποτελεί μέχρι και σήμερα το μοτό της διοίκησης. Δεν αποτελεί αυτοτελώς σοβαρό επιχείρημα, εξηγεί όμως επαρκώς τον λόγο για τον οποίο μάθαμε όλοι την πραγματική κατάσταση. Υπό άλλες συνθήκες και σε άλλες εποχές, μπορεί και να γίνονταν τα ίδια, απλώς η μεγάλη χρηματοδότηση δεν θα επέτρεπε να έρθουν στο φως οι λοβιτούρες των προέδρων. Και επιμένω στις ευθύνες των προέδρων, όσο κι αν συμφωνώ και με την απόδοση ευθυνών στον δήμαρχο.
Να θυμίσουμε τέλος, ότι η ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου πριν 10 μέρες περίπου να κληθούν ελεγκτές της δημόσιας διοίκησης, ακόμη δεν έχει αποτέλεσμα. Γιατί μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου απαιτείται η κλήση των ελεγκτών, οι οποίοι θα εμφανιστούν την επόμενη μέρα. Προφανώς κάποιος ξέχασε να τους ανακοινώσει την απόφαση και να τους καλέσει. 
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η ΔΗΚΕΠΑ διάγει την περίοδο του μετεωρισμού της. Ξέφυγε από το στέρεο έδαφος στο οποίο είχε κτιστεί, και ακόμη δεν έχει προσκρούσει στο στέρεο έδαφος της πραγματικότητας. Μια περίοδος, που αποτελεί τη χαρά του καιροσκόπου. Οι εργαζόμενοι, αν και απελπίζονται σιγά-σιγά, ζουν ακόμη με τις ελπίδες και της πληρωμής τους, και της επαναλειτουργίας της επιχείρησης, δηλαδή της διατήρησης των θέσεων εργασίας τους. Η δημοτική αρχή μέχρι και το προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο διαρρήγνυε τα ιμάτια της, υπέρ της συνέχισης της λειτουργίας της επιχείρησης για το καλό των εργαζομένων.
Ποιο καλό; Υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να τους πληρώσει;
Μπορεί ο δήμος να εξασφαλίσει πόρους τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, ώστε να πληρώνει τις δοσοποιημένες υποχρεώσεις του στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, και να έχει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα για να πληρώνει και τους εργαζόμενους, έστω μέρος των παλαιών οφειλών συν την τρέχουσα μισθοδοσία; Μπορεί η δημοτική αρχή να εγγυηθεί ότι οι εισπράξεις της ΔΗΚΕΠΑ από τις συνδρομές των πολιτών που μετέχουν στα τμήματα θα καταγράφονται στα ταμειακά έσοδα της; Μπορεί να δηλώσει η δημοτική αρχή, ότι πέρα από το τι θα γίνει με τα προηγούμενα, δεν θα ξαναπαρουσιαστούν μαϊμού τιμολόγια των οποίων η αξία κινείται προς άγνωστες κατευθύνσεις;
Τίποτα από αυτά δεν μπορούν να εξασφαλιστούν, κυρίως γιατί η δημοτική αρχή έχασε την έξωθεν καλή μαρτυρία ακόμη κι αν έχει τις καλύτερες των προθέσεων. Από εδώ και μπρος εννοώ.
Και ταυτόχρονα, την μόνη λογική θέση πάνω στο πρόβλημα, να κλείσει δηλαδή η ΔΗΚΕΠΑ και να βρεθεί άμεση λύση για τις δράσεις της και τους εργαζόμενους της, φοβάται να την δηλώσει, και ελπίζει να την κάνει μπαλάκι στην αντιπολίτευση, ή έστω να έχει να πει «όλοι μαζί το αποφασίσαμε» .
Μπακάλικες λογικές περασμένων δεκαετιών που δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμη χαχόλοι να τις πιστεύουν.
Η επιτροπή που σήμερα θα αναδειχτεί από την κοινή σύσκεψη των επικεφαλής των παρατάξεων και των εκπροσώπων των εργαζομένων, αν όλα πάνε καλά θα διαμορφώσει ένα χρονοδιάγραμμα ενεργειών προκειμένου να θέσει υπό έλεγχο την κατάσταση.
Χωρίς γκρίνια και χωρίς υπεραισιοδοξία, αν όλα πάνε καλά, πιθανόν από τον Δεκέμβριο να αρχίσουν οι εργαζόμενοι να παίρνουν χρήματα. Αν όλα πάνε καλά, μπορεί και να μεταφερθούν στο δήμο, επομένως να μπουν στο δημοτικό μισθολόγιο.
Αν όλα πάνε καλά, πότε οι δημότες θα δουν τις υπηρεσίες με τις οποίες τους διευκόλυνε ο δήμος; Και τις οποίες τις πλήρωναν, δεν ήταν τσάμπα. Απλά, ποιο οικονομικές ήταν από άλλες αντίστοιχες ιδιωτικές λύσεις. Και όχι πάντα, αλλά τέλος πάντων. Σημασία έχει ότι υπήρχαν λύσεις σε ανάγκες που σήμερα δεν υπάρχουν. Θα δούμε λοιπόν για την περίοδο που διανύουμε αθλητικές, πολιτιστικές, κοινωνικές διευκολύνσεις προς τους δημότες; Ή θα περιμένουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη;
Η ιδέα να χρησιμοποιηθεί και το ΚΕΚ για άμεσες λύσεις και μόνον για την τρέχουσα περίοδο υπάρχει εδώ και καιρό, αναφέρθηκε και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά δεν πρόσεξα κάποιο ενδιαφέρον.
Φυσικά δεν είναι πανάκια, στην πραγματικότητα ίσως δημιουργήσει αντίστοιχα με την ΔΗΚΕΠΑ προβλήματα, ίσως αποδειχτεί μια ακόμη προβληματική λύση, μια που η διαχείριση του ΚΕΚ είναι εξ ίσου αδιαφανής με αυτήν της ΔΗΚΕΠΑ.
Πολλά ακούγονται και θα ασχοληθούμε με αυτά για τα κατορθώματα του ΚΕΚ, το οποίο έχει αναλάβει την «διαχείριση» σχεδόν όλης της περιουσίας του δήμου, αλλά κανείς δεν βλέπει έσοδα από αυτή την διαχείριση, ενώ οι συζητήσεις και οι ψίθυροι δίνουν και παίρνουν. Τι διαφημίσεις, τι ενοίκια, τι «επενδυτικά προγράμματα»! Μπικικίνια όμως γιοκ.
Θα τα ξαναπούμε σύντομα αυτά.
Μέχρι τότε, αν συζητηθεί και προκριθεί μια λύση ΚΕΚ, θα πρέπει να υπάρξουν σαφείς δικλείδες ελέγχου όλων των εισπράξεων και των κοστολογήσεων που θα προκύψουν από την διαχείριση των δράσεων.
Να μην ξεχνάμε επίσης, ότι ο δήμος διαθέτει υπαλλήλους με την ιδιότητα των γυμναστών που θα μπορούσαν να βγουν από την ναφθαλίνη με την οποία είναι πουδραρισμένοι και να αναλάβουν τα αθλητικά τμήματα, όπως επίσης θα μπορούσε να κάνει συμβάσεις έργου, τα γνωστά πεντοχίλιαρα, με πραγματικό προσωπικό αυτή τη φορά, από το διδακτικό προσωπικό που είναι σε αναμονή στην ΔΗΚΕΠΑ και για το οποίο ενδιαφέρεται και εξ αιτίας του απορρίπτει την λύση του λουκέτου η δημοτική αρχή. Έτσι έχουν κάνει άλλοι δήμοι εν αναμονή των εγκρίσεων από την περιφέρεια και το υπουργείο.

Σύντομα κοντά σας με νεώτερα, και στα υπόψιν, αρχίζει να αχνοφαίνεται πρόταση για την ανάπλαση της βιομηχανικής περιοχής με μαρίνες και ουρανοξύστες που, όπως έχουμε ξαναγράψει, θα μας «ανακουφίσει» από την «λύση φόρμουλα 1», μια που η ιδέα ότι όλη η ιστορία της φόρμουλα 1 δεν ήταν παρά ένας λαγός άλλων λύσεων όλο και περισσότερο παίρνει σάρκα και οστά.
Μάλλον το μόνο θύμα αυτής της ιστορίας θα αναδειχτεί ο αρχιτέκτονας Παπαθεοδώρου.
Αυτός το πίστεψε το πλάνο του, κι ας διαφωνούμε.