Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

"Tι προτείνω στο 1ο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς"

Λίγες ώρες πριν αρχίσει το συνέδριο, άλλη μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση από το blog "μη μαδάς τη μαργαρίτα"

....Το κόμμα είναι νεαρό, οι σύνεδροι όμως τα έχουν τα χρονάκια τους। Και είναι χρόνια βιωμένα μέσα στην υπόθεση της αριστεράς. Συνεπώς η αθωότητα εδώ είναι από καιρό τελειωμένη. Ζητούμενο είναι να κάνουμε ένα συνέδριο πραγματικά διαφορετικό. Δηλαδή να κάνουμε ένα αληθινό συνέδριο. Το αν το πετύχαμε θα φανεί τη Δευτέρα...

...
Η αριστερά μας εγκλωβισμένη μέσα σε ιδεοληψίες και σχήματα του παρελθόντος έκρυψε μέσα από τον καταγγελτισμό και τη δήθεν οργή της, το σύμπλεγμα κατωτερότητας που την διακατέχει. Δεν πίστεψε ποτέ και ως εκ τούτου δεν ζήτησε ευθέως από το λαό την εξουσία. Όχι απλά την κυβερνητική. Την κοινωνική εξουσία। Αυτή που μεταφράζεται σε κυριαρχία των ιδεών. Αυτή που αναδεικνύει την ατομική ευθύνη και χειραφέτηση ως κυρίαρχα συστατικά της χειραφέτησης των μαζών και κάθε επαναστατικής διαδικασίας...

...
Έστω και μετά από 40 σχεδόν χρόνια θέλω να συζητήσουμε τι είναι αυτός ο δημοκρατικός σοσιαλισμός Ποιες είναι οι τάξεις ή τα στρώματα που θέλουν να τον οικοδομήσουν, ποιοι πολιτικοί σχηματισμοί μπορούν να σταθούν σύμμαχοι στον αγώνα τους και να το στηρίξουν πολιτικά, ποιες είναι οι οικονομικές και κοινωνικές σχέσεις σε αυτό το νέο σύστημα. Ξέρετε, ένα αγκάθι στην παντόφλα της αριστεράς χρόνια τώρα είναι η μορφή του κόσμου που ονειρεύεται και που τυγχάνει η πλειοψηφία των λαών να μην την γουστάρει...

...
« ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του».
Στο πρώτο σκέλος, θα επικρατεί μια παγωμάρα। Όλοι κάτι θάχουν πάθει, κανείς δεν θα ξέρει και πολλά, μια ανικανότητα θα επικρατεί γενικώς. Στο δεύτερο όμως σκέλος εκείνο του έχει λαμβάνειν, όλοι θα έχουν μια ανάγκη παραπάνω, άλλου το παιδί θα είναι άρρωστο και άλλου η μάνα θα πεθαίνει...

...Οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις έχουν χρεοκοπήσει και μαζί τους και οι πολιτικές τους. Η αριστερά είναι μέρος της κρίσης, οι σημερινές αντιδράσεις της δηλώνουν τον αποπροσανατολισμό της. Υπερασπίζονται την παλιά Ελλάδα που αγωνίζεται με δόντια και με νύχια να κρατηθεί στο καταρρέον σύστημα, αλλά που η πραγματικότητα τη συνθλίβει.
Αν το βλέπουμε, δεν έχουμε παρά να το δηλώσουμε καθαρά και να δουλέψουμε για να ξεκινήσει μια άλλη Ελλάδα. Όχι μια νέα, μια άλλη.


Ολόκληρο το κείμενο με κλικ εδώ

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

η δική μας αριστερά...

Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Θόδωρου Μαργαρίτη στον Νίκο Ράπτη της ιστοσελίδας "προοδευτική πολιτική" με αφορμή το συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ.


...Το σύνθημα του συνεδρίου είναι «δημοκρατική αριστερά: η αριστερά της ευθύνης για την κοινωνία και τη χώρα»। Αυτό σημαίνει ότι προσπαθούμε να οικοδομήσουμε μια νέα πρόταση για την αριστερά, η οποία κρατάει όλες τις μεγάλες οραματικές αφηγήσεις της αριστεράς, αλλά προσπαθεί με ρεαλιστικό τρόπο να περιγράψει λύσεις για το σήμερα....

....Θεωρούμε με δυο λόγια ότι χρειαζόμαστε μια νέα πρόταση στην αριστερά, η οποία να υπερβαίνει τον καταγγελτικό και αποκαλυπτικό λόγο του παρελθόντος και προσπαθεί με κόπο να σχεδιάσει ένα μέλλον με διαφορετικό κοινωνικό και οικονομικό περιεχόμενο....

...«Αν δε διαμορφώσουμε εμείς συνθήκες "νέας μεταπολίτευσης", με ένα "big bang" στο πολιτικό σκηνικό, αυτή μπορεί να γίνει με βίαιο τρόπο, δηλαδή με χρεοκοπία»...

...Πιστεύω ότι η επιλογή που έκαναν ορισμένοι δημοτικοί σύμβουλοι της «δημοκρατικής αριστεράς» -ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους στο μεταναστευτικό ζήτημα, που ήταν θετικές- δε συνέβαλε στη διασφάλιση της συλλογικής προσπάθειας που κάνει η παράταξη Καμίνη...

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ με κλικ

Τι ΄ναι ο κάβουρας, τι ‘ναι το ζουπί του.

Να πως επανέρχεται στο προσκήνιο ο Μπάμπης.
Την Πέμπτη, 24-3 παρέδωσε ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου τις προσκλήσεις για την συνεδρίαση του δημοτικού συμβούλιου στις 29-3.
Από λάθος; Από βλακεία; Επίτηδες;
η υπηρεσία αντί να τις στείλει με αγγελιοφόρο του Δήμου, τις παρέδωσε στην υπηρεσία express του ταχυδρομείου.
Η express υπηρεσία του ταχυδρομείου άρχισε να παραδίδει τις προσκλήσεις την Δευτέρα 28 και μέχρι την Τρίτη 29-3 δεν είχε ολοκληρώσει. (άλλο ωραίο θέμα)
Είναι προφανές ότι οι δημοτικοί σύμβουλοι, και ειδικά της αντιπολίτευσης δεν μπορούσαν να είναι προετοιμασμένοι για το ίδιο απόγευμα και έπρεπε να βρεθεί κάποια λογική λύση.
Ποια θα ήταν αυτή;
Μετά από συνεννόηση του προέδρου με τους επικεφαλής των παρατάξεων, η λύση είναι η αναβολή της συνεδρίασης.
Μέχρι την συνεννόηση, ο προπέτης ο Ζάχος, βρήκε ευκαιρία να σηκώσει το θέμα καταγγέλλοντας τον πρόεδρο και τον δήμαρχο για προχειρότητα.
Αααα ρε Ζάχο, είσαι και επικοινωνιολόγος.
Δεν γίνεται ρε παιδί μου να θέλεις να βγάλεις από την μύγα ξύγκι.
Τώρα όλοι θα λένε «… αυτό το παιδί, δεν μπορείς να του ‘χεις εμπιστοσύνη. Όλο μια υπερβολή είναι»
Και κανείς δε θα σε θέλει για παρέα.

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

κομμένες οι πλάκες!!

Άτιμο πράγμα το χιούμορ.
Από τι μια στιγμή στην άλλη μπορεί να σε εκθέσει ανεπανόρθωτα.
Γιατί λες στα σοβαρά τις πιο βαριές κουβέντες και σου λέει ο άλλος «μπα!!! Δε μπορεί! Πλάκα κάνει!»
Και κει που είναι βαριά η ατμόσφαιρα και λες δεν πάει άλλο και ρίχνεις το καλαμπουράκι σου να την αλαφρώσεις… σε παίρνει ο διάολος.
Τι τόθελε το καλαμπούρι ο Τσιρίδης;
Μια χαρά τα πήγαινε τα παράπονα του για την συνέλευση της «Αναγέννησης».
Ότι τον θάβουνε μέσα στο συνδυασμό, ότι τον κατηγορούνε για συνωμότη, ότι του βάζουνε λόγια στο στόμα που ποτέ δεν είπε.
Καμία απάντηση.

Έριξε το αστειάκι του για τον Ζούπη:
«Ο Ζούπης δεν μίλησε καθόλου. Προφανώς πειράχτηκε που τον κατήγγειλα ότι αν και ένα-δυο χρονάκια μόνο μικρότερός μου δείχνει γηραιότερος από μένα με τον κομματικό και στεγνό λόγο του μπροστά στη χειμαρρώδη ευφράδειά μου. Σφίγγα ο Ζαχαρίας μετά από αυτό, και όχι για άλλο λόγο, προφανώς!»…
Και τον πήρε και τον σήκωσε.
Γιατί ο Ζαχαρίας δε σηκώνει αστεία.
Του ανήρτησε μια απανταχούσα που είναι όλη δική του.
«Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΜΕ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΗΣΩ ΣΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΙΤΙΚΗ.ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ,ΑΝΤΙ ΝΑ ΣΠΕΥΣΕΙ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΓΙΑ ΞΥΛΙΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΩ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ....»
Ααα ρε Γιώργο!!!
Τι περιμένεις από ένα συνδυασμό που δεν έχει χιούμορ.
Αν δεν μπορεί να αυτοσαρκαστεί, το μέλλον του έχει σταματήσει στο παρελθόν.
Κάνα τσαγάκι και καμιά συζήτηση για τα ένδοξα κατορθώματα πριν την επάρατο.
Την τρόικα.

"ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ !

Απλώς αντιγράφω:

Δευτέρα 21/3/2011 ώρα 7:30 μμ.
Ήμασταν όλοι παρόντες και με το παραπάνω μάλιστα !
Η Μαρία, ο Μάνος, ο Γρηγόρης, ο Τάκης, ο αιώνιος έφηβος Γιώργος,
ο Στέλιος, ο Στέφανος, ο "Αυστραλός",η Ασπασία και και και !
Μία συνέλευση αλλιώτικη απο σχεδόν όλες όσες είχαμε ζήσει στα πλαίσια της πολυετούς παρουσίας μας στον πολύπαθο χώρο,
αυτό τον χώρο που μάθαμε να τον αποκαλούμε (απο συνήθεια μάλλον)"Αριστερά".
Δεν ξέρουμε στα αλήθεια για τι απ όλα να πρωτομιλήσουμε
σε σχέση με αυτή τη συνέλευση.
Η παρουσία των μελών, καταλυτική ! Ο σεβασμός στην οικονομία του λόγου, παροιμιώδης !
Οι τοποθετήσεις επι των προσυνεδριακών κειμένων, εύστοχες και ουσιώδεις !
Το humor κατα τη διάρκεια των εργασιών και τα πειράγματα μεταξύ μας θύμιζαν περισσότερο "παλιοπαρέα" κολλητών και σε καμία των περιπτώσεων
τις γνωστές ...ξύλινες κομματικές μαζώξεις.
Τί άλλο μένει να πούμε πλέον για τη χθεσινοβραδινή συνέλευση;
καλό και δημιουργικό 1ο συνέδριο παιδιά !

Υ.Γ.
Α ! ξεχάσαμε να σας πούμε ότι παρα λίγο να στήσουμε και κάλπη για να εκλέξουμε συνέδρους !
Τελικά αποφασίσαμε ΟΜΟΦΩΝΑ και όχι "ομόφωνα" να μην τις κάνουμε
στέλνοντας έτσι στο συνέδριο τους/τις εξής, αλφαβητικά:

ΒΙΟΛΑΤΖΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ
ΓΛΑΜΠΕΔΑΚΗΣ ΜΑΝΟΣ
ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΚΑΡΑΦΕΡΗ ΜΑΡΙΑ
ΚΑΣΣΑΠΙΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΜΠΟΥΖΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΠΑΤΣΑΚΗΣ ΤΑΚΗΣ
ΣΑΝΤΟΡΙΝΑΙΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ
ΧΑΠΠΑ ΝΑΣΙΑ

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Οι σεισμόπληκτοι Δραπετσώνας πήραν τα διαμερίσματα τους

Έγινε πριν λίγες ώρες η κλήρωση των διαμερισμάτων των σεισμόπληκτων της Δραπετσώνας.

Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα των δημοτικών συμβουλίων της Δραπετσώνας, με την παρουσία του Δήμαρχου Λουκά Τζανή, των ενδιαφερόμενων, υπηρεσιακών παραγόντων από πλευράς πολιτείας, της δημοτικής αρχής και δημοτικών συμβούλων όλων των παρατάξεων, βουλευτών και πολλών πολιτών, μετά από σύντομες ομιλίες, με βασική αυτή του προέδρου των σεισμόπληκτων ο οποίος με συγκίνηση αναφέρθηκε στο ιστορικό των προσπαθειών που έγιναν για να φτάσουμε στην σημερινή ημέρα, ξεκίνησε η κλήρωση.
Αν κατάλαβα καλά από απαξιωτικά δημοσιεύματα σε φιλικά του blog, αλλά και από την απουσία του, ο επικεφαλής της δημοτικής κίνησης Αναγέννηση κ. Χρυσός, πρέπει να είναι δυσαρεστημένος από την εκδήλωση.
Στα δημοσιεύματα θεωρείται υπερβολική η ανάδειξη της εκδήλωσης.
Εγώ την βρίσκω λογική. Αποτελεί κορυφαία στιγμή μιας προσπάθειας 12 χρόνων, ενός μεγάλου αριθμού συνδημοτών μας.

Επί πλέον, η σημερινή δημοτική αρχή δεν έκανε σε καμιά στιγμή προσπάθεια οικειοποίησης του 12χρονου αγώνα.
Δήλωσε εξ αρχής ότι «Η Δημοτική Αρχή του Λουκά Τζανή, τρεις μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, είναι αυτή που θα υλοποιήσει, μετά από κοινό αγώνα όλων μας, την διαδικασία παραχώρησης των νέων κατοικιών.»
Αυτή η προσπάθεια «διέσχισε» 4 δημοτικές ηγεσίες στο Δήμο μας.
Την ξεκίνησε ο Κώστας Χρονόπουλος, αμέσως μετά τους σεισμούς του 1999 και αξίζει τον μεγαλύτερο έπαινο. Την συνέχισε ο Αραβιάδης και οι τεχνικές εργασίες ολοκληρώθηκαν επί Χρυσού πριν 2 περίπου χρόνια.
Μια σειρά από γραφειοκρατικές διαδικασίες δεν ολοκληρώθηκαν σ’ αυτά τα 2 χρόνια, κι έτσι έφτασαν στην θητεία του Τζανή, ο οποίος μαζί με την αντιδήμαρχο Βάνα Δατσέρη έβαλαν το θέμα σε προτεραιότητα και το τέλειωσαν σ’ αυτές τις πρώτες 90 μέρες της διοίκησης τους.
Μην βγάζουμε πίκρα και χολή σε κάθε ευκαιρία.
Γιατί και η φλυαρία «ο Τζανής εκμεταλλεύεται το δικό μας έργο» δεν είναι σωστή.
Ποτέ δεν υπήρξε έργο του Χρυσού η αποκατάσταση των σεισμοπαθών. Αναντίρρητα συνέβαλλε στην ολοκλήρωση, αλλά δεν υπήρξε και έργο του.
Μη τρελαθούμε.

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Γύρω από το ΙΣΛΑΜ της Σώτης Τριανταφύλλου από το Athens voice


μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα άποψη που μου άρεσε και την αντιγράφω:
(εδώ το πρωτότυπο)

Με ευκαιρία τις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες και την αυξανόμενη μεταναστευτική πίεση στην Ευρώπη, νομίζω ότι οι τόσο άνευ όρων αραβόφιλοι πλανώνται. Πρόκειται συνήθως για ψευτοαφελείς που πιστεύουν ότι οι «λαοί» έχουν πάντα δίκιο κι ότι η επιδίωξή τους είναι η ανεξιθρησκεία και η ειρηνική συνύπαρξη· ότι επιζητούν το αληθινό τους συμφέρον. Οι οπαδοί αυτοί της «πολυπολιτισμικότητας» δεν αναγνωρίζουν ούτε την εσωτερική επιθετικότητα των θρησκειών, ούτε τις διαφορές μεταξύ τους. Και πολλοί με κατηγορούν, σ’ αυτή τη μεγάλη διαμάχη, ότι δεν γνωρίζω επαρκώς το ισλάμ κι ότι στρέφομαι σταθερά προς τη Δύση. Όμως κάτι ξέρω κι εγώ. Γι’ αυτό, πράγματι, στρέφομαι σταθερά προς τη Δύση.
Ας αρχίσουμε από την ιδέα του ισλάμ και του ισλαμισμού. Η αραβική λέξη «ισλάμ» σημαίνει εγκατάλειψη: εγκατάλειψη στη θεϊκή βούληση. Η λέξη έχει δύο σημαινόμενα: από τη μία, τη θρησκεία που ίδρυσε τον 7ο αιώνα ο Μωάμεθ στο όνομα του Αλλάχ και, από την άλλη, το πολιτικό, νομικό, κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα που απορρέει από αυτή. Η θρησκεία του Μωάμεθ, η κατεγραμμένη στο κοράνι, είναι μονοθεϊστική και οικουμενική όπως ο χριστιανισμός – αλλά πολύ πιο ολοκληρωτική και αυταρχική, τουλάχιστον σ’ αυτή τη φάση της ιστορίας. Στον χριστιανισμό, η τάση του ολοκληρωτισμού εμποδίστηκε από δύο παράγοντες: ο πρώτος είναι η προΰπαρξη ενός πολιτισμού –του ρωμαϊκού– που δεν επέτρεψε κραδασμούς στο νομικό του σύστημα. Έτσι, η Δύση, παρότι ο χριστιανισμός το επιθυμούσε, δεν κατάφερε να αντλήσει νομικά δικαιώματα από τις Γραφές. Συνέβησαν πολλά: θρησκευτικοί πόλεμοι, μισαλλόδοξη πολιτική˙ στον μεσαίωνα, η χριστιανική Εκκλησία εφάρμοσε, όπως το Ισλάμ, την «εξουσία του ξίφους», καθώς και μια πολιτική τυραννία με φεουδάρχες, αυτοκράτορες και μονάρχες. Όμως, είναι βέβαιο ότι σήμερα –εδώ και αιώνες: από τη Γαλλική Επανάσταση, ας πούμε– ο χριστιανισμός τοποθετείται σ’ ένα σχετικά εκκοσμικευμένο περιβάλλον που τον περιορίζει και τον ελέγχει.

Αντιθέτως, το ισλάμ δεν συνάντησε καμιά τροχοπέδη. Γεννήθηκε στην άμμο˙ το κοράνι είναι η μοναδική πηγή του δικαίου του. Από την αρχή είχε επιθετικές στρατιές που, μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, κατέστρεψαν το περσικό βασίλειο, ακρωτηρίασαν το Βυζάντιο και κατέκτησαν τη Βόρεια Αφρική και την Ισπανία. Στον ισλαμισμό η θρησκεία δεν είχε πολιτικά όρια, μιας και όλα υποτίθεται ότι ανήκουν στον θεό. Οπωσδήποτε, καθώς το ισλάμ ζει, όπως όλα, μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, πιθανώς εξελίσσεται, διαφοροποιείται και απομακρύνεται από τις ρίζες του. Όχι και τόσο, παρ’ όλ’ αυτά.
Οι συνιστώσες του ισλάμ είναι, από τη μια το κοράνι, κι από την άλλη το ισλαμικό δίκαιο. Το κοράνι –τα γεγονότα της ζωής του Μωάμεθ και τα λεγόμενά του– είναι το σταθερό στοιχείο. Το ισλαμικό δίκαιο είναι το μεταβλητό που διαμορφώθηκε τον 9ο και 10ο αιώνα. Έκτοτε, οι ισλαμιστές νομομαθείς αποφασίζουν ποια καινούργια ιδέα, ποια εξέλιξη είναι σύμφωνη με το κορανικό δόγμα. Μπορεί να εκκοσμικευτεί το ισλάμ; Μπορεί να γίνει ανεκτικό; Μπορεί να συνεννοηθεί με τον χριστιανισμό; Κυρίως, μπορεί να αποδεχτεί την απουσία κάθε θρησκείας; Δύσκολα. Η ελαστικότητα που υπονοείται από μια νομική εξέλιξη είναι ανύπαρκτη εφόσον το δίκαιο συνδέεται με το κορανικό δόγμα. Στη Δύση το δίκαιο είναι μάλλον αυτόνομο˙ στις ισλαμικές χώρες είναι ετερόνομο: γεννιέται και παραμένει στο εσωτερικό της θρησκείας. Πράγματι, οι λόγιοι του ισλαμικού δικαίου μπορούν να ερμηνεύσουν το κοράνι με ποικίλους τρόπους. Αυτοί οι «ποικίλοι» τρόποι που, κατά καιρούς, πλησίαζαν την εκκοσμίκευση, προκάλεσαν –σε συγκεκριμένες συγκυρίες– την επανεργοποίηση του φανατικού ισλάμ. Δεν συμφωνώ με την άποψη ότι η πολιτική της Δύσης βρίσκεται στη ρίζα του ισλαμικού φονταμενταλισμού: στη ρίζα του ισλαμικού φονταμενταλισμού βρίσκεται το κοράνι, η αμάθεια, η φτώχεια και, τελευταία, η πολιτική της Δύσης και του Ισραήλ.

Το φονταμενταλιστικό επιχείρημα είναι ότι η παρακμή και η ταπείνωση των μουσουλμανικών λαών οφείλονται στην εγκατάλειψη του «αυθεντικού» ισλάμ. Οι μουσουλμάνοι ήταν το «καλύτερο έθνος στον κόσμο» όσο εφάρμοζαν τη σαρία, όσο ακολουθούσαν τον δρόμο του Αλλάχ. Και έχασαν την υπεροχή τους επειδή απομακρύνθηκαν από αυτή. Γι’ αυτό πρέπει να εξαγνισθεί το ισλάμ από κάθε δυτική επιρροή. Το «αυθεντικό» ισλάμ δημιουργεί από την ίδια του τη φύση αγωνιστικές ομάδες που επιδιώκουν μέσω της δράσης –βίαιης αν χρειάζεται– τρεις στόχους: τον εξαγνισμό του μουσουλμανικού κόσμου, τη διάδοση της πίστης στις χώρες που είναι εν μέρει μουσουλμανικές και τον ιερό πόλεμο εναντίον της Δύσης.
Η ενθάρρυνση της θρησκείας σημαίνει το τέλος της δημοκρατίας. Η ενθάρρυνση –ο «σεβασμός»– του ισλάμ στις χώρες υποδοχής μουσουλμάνων μεταναστών αποτελεί υποχώρηση του κοσμικού κράτους και της αρχής του πλουραλισμού. Ο πρωταρχικός όρος που πρέπει να τίθεται για οποιονδήποτε νεοφερμένο στην Ευρώπη είναι ο σεβασμός της νομοθεσίας και του πολιτισμού της χώρας υποδοχής. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί «πλουραλισμός» η επιβολή ισλαμικών ηθών και αρχών σε χώρες με διαφορετική ιστορική και πολιτική διαδρομή.
Η Ευρώπη –και η Ελλάδα– πρέπει να προστατέψουν τα ατομικά δικαιώματα και, κατά κάποιον τρόπο, το σημείο του ιστορικού χρόνου στο οποίο έχουν βρεθεί. Μου φαίνεται ανεύθυνη η θέση της «πολυπολιτισμικότητας» που δεν αναγνωρίζει όρια στην ανεκτικότητα: θα επιτρέπεται λοιπόν το τσαντόρ και η μπούρκα; Μήπως δώσουμε δικαίωμα και για κάποιον λιθοβολισμό; Εφόσον αποτελεί μέρος του ισλαμικού ήθους, γιατί να μην εφαρμόζεται η θανατική ποινή στις μουσουλμανικές κοινότητες; Και πάει λέγοντας. Η αριστερίστικη πολιτική της ανεξέλεγκτης υποδοχής μεταναστών έχει, θα το ξαναπώ, έντονη θεατρικότητα: οι αριστεριστές παίζουν τον ρόλο του «καλού». Όμως αυτή η πατερναλιστική δήθεν καλοσύνη κατατεμαχίζει εμφανώς την κοινωνία.
Η θέση του Kαλίλ Σαμίρ, ενός Αιγύπτιου θεολόγου που διδάσκει στο πανεπιστήμιο της Βηρυτού, εκφράζει πώς οι πολυπολιτισμικές θεωρίες αδικούν εντέλει τους μουσουλμάνους μετανάστες, δημιουργώντας συγκρούσεις, περιθωριοποιώντας τους και νομιμοποιώντας το φανατικό ισλάμ που αντιμάχεται τόσο τη δυτική κουλτούρα της νεωτερικότητας όσο και την πιο φιλελεύθερη μουσουλμανική τάση. Οι οπαδοί της πολυπολισμικότητας και οι αριστεριστές αναρωτιούνται: «Μήπως είναι προτιμότερο να δώσουμε το καλό παράδειγμα δείχνοντας ανεκτικότητα σε όσους δεν δείχνουν ανεκτικότητα;» Ο Σαμίρ διαφωνεί: «Ο δρόμος που οδηγεί σ’ ένα ανεκτικό ισλάμ είναι σαφής: να μη γίνεται κανένας συμβιβασμός στα κεκτημένα του δυτικού πολιτισμού». Κατά τη γνώμη μου, δίκιο έχει ο Σαμίρ.

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Τα νέα της πόλης 1-2-3-4

Ρε παιδιά δε θα το πιστέψετε!!!
Ξέχασα να αναρτήσω την εφημερίδα!!
Που να μην έγραφα κιόλας δηλαδή!

Τα νέα της πόλης 5-6-7-8




Τα νέα της πόλης 9-10-11-12




Ως εδώ. Τέλειωσε.

Μια μέρα στο Δημαρχείο

Tου Πασχου Μανδραβελη

«Ηλία γερά, παρ’ τους τα μυαλά», ήταν το σύνθημα των συμβασιούχων που μπούκαραν προχθές στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Αθήνας. Αίτημα των περίπου τριακοσίων διαδηλωτών είναι η άμεση μονιμοποίησή τους στον δήμο, χωρίς τη διαδικασία του ΑΣΕΠ.
Ο Ηλίας, βέβαια, είναι ο γνωστός από διάφορα show της τηλεόρασης κ. Ψινάκης, ο οποίος πήρε το μικρόφωνο να πει στους διαδηλωτές «αργήσατε να έρθετε». Aργησαν, προφανώς, για να κάνουν μπάχαλο το Δημοτικό Συμβούλιο. Από κοντά και ο κ. Νίκος Μιχαλολιάκος, της «Χρυσής Αυγής», ο οποίος άρπαξε το μικρόφωνο και καταχειροκροτούμενος από τους διαμαρτυρόμενους, προέτρεψε τους διαδηλωτές να κάνουν κατάληψη στον χώρο, αυτόν, δηλαδή, που κατά μία έννοια είναι η Βουλή του Δήμου Αθηναίων.
Φυσικά, δεν μπορούσε να λείπει από το πανηγύρι ο χουβαρντάς του 9,84 και κάθε σπατάλης στον δήμο. Ο κ. Νικήτας Κακλαμάνης δήλωσε ότι «η λύση είναι μόνο μία: τροποποίηση του νόμου Ραγκούση». Υπενθυμίζουμε πως ο νόμος αυτός προβλέπει ότι όλες οι προσλήψεις (ακόμη και στους δήμους) θα γίνονται υποχρεωτικά μέσω ΑΣΕΠ, έτσι ώστε να έχουν μια ελπίδα και οι άνεργοι και να σταματήσει το πελατειακό όργιο διά των συμβάσεων.
Oπως ο Μάρτης δεν λείπει από τη Σαρακοστή, έτσι δεν μπορούσαν να λείπουν οι συνήθεις «φίλοι του λαού». Χαιρετίζοντας την κινητοποίηση, ο κ. Νίκος Σοφιανός, μέλος του Π. Γ. της Κ. Ε. του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος, δήλωσε ότι «οι εργαζόμενοι έχετε σημειώσει μια σημαντική νίκη αυτή τη στιγμή. Εχετε δείξει ότι έχετε φωνή, έχετε δίκιο και μπορείτε να το παλεύετε... (Ο δήμαρχος) πρέπει να αποσύρει τη διάταξη και ταυτόχρονα ο ίδιος να πει ότι στηρίζω το δικαίωμα των συμβασιούχων για να γίνουν μόνιμοι και αορίστου χρόνου».
Από κοντά και η «Ανοιχτή Πόλη» του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε ότι «καλέσαμε και εξακολουθούμε να καλούμε τη δημοτική αρχή να σταθεί αλληλέγγυα στον αγώνα των εργαζομένων για τη διασφάλιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων, σε αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική». Ο επικεφαλής της παράταξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πέτρος Κωνσταντίνου, δήλωσε ότι «το αίτημα για μονιμότητα θα πρέπει να συμπεριλάβει και τους 35.000 απολυμένους στους δήμους όλης της χώρας και σε αυτό να προστεθεί και το αίτημα να μην προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις των σχολείων». Είναι παρατηρημένο: το μέγεθος μιας αριστερής παράταξης είναι αντιστρόφως ανάλογο με τα αιτήματα που προβάλλει. Oσο μικρότερη είναι, τόσο μαξιμαλίζει στους στόχους.
Σε ανακοίνωση που ανάρτησε στο σχετικό μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο κ. Πέτρος Κωνσταντίνου δηλώνει ότι «οι εργαζόμενοι του Δήμου της Αθήνας με τη σημερινή τους κινητοποίηση δίνουν το λαμπρό παράδειγμα» και καλεί «όλους τους συμβασιούχους πανελλαδικά να καταλάβουν όλα τα δημαρχεία της χώρας διεκδικώντας τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων».
Eτσι απέμεινε μόνος ο κ. Γιώργος Καμίνης να υπερασπιστεί τη νομιμότητα και καταδίκασε «την παρεμπόδιση της λειτουργίας των δημοκρατικά εκλεγμένων οργάνων του Δήμου, από ομάδα συμβασιούχων (...) που μπήκαν σήμερα με τη βία στο δημαρχείο, προπηλακίζοντας συναδέλφους τους στην είσοδο και καταλαμβάνοντας την αίθουσα συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου».

από το http://news.kathimerini.gr

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Δημ. Αρ. : η προσυνεδριακή συνέλευση

Έγινε χθες, Δευτέρα 21-3-11, η προσυνεδριακή συνέλευση της οργάνωσης Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Διαπιστώθηκε ότι η οργάνωση αποτελείται από 51 μέλη!!! (Τρέμε Γιάννη του άλλου ποταμού)
Συζητήθηκαν οι προσυνεδριακές θέσεις και συμπληρώθηκαν με κάποιες προτάσεις.
άρχισε και η διαδικασία εκλογής αντιπροσώπων η οποία θα ολοκληρωθεί αύριο Τετάρτη.
(Παρατάθηκε λόγω της αθρόας προσέλευσης)
Αφού ολοκληρωθεί, θα σας ανακοινώσω, (πρώτος εγώ κι όχι ο Πατσάκης)τα ονόματα των συνέδρων.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Η επικείμενη επέμβαση στη Λιβύη και η Αριστερά

Του Νικόλα Σεβαστάκη από το Red NoteBook
και ακολουθεί ένα κείμενο του Γεράσιμου Γεωργάτου όπως το βρήκα στην αριστερη στρουθοκάμηλο:

Περίμενα μια κινητοποίηση εναντίον της σφαγής στη Λιβύη, μια κινηματική παρουσία έξω από τη πρεσβεία της Τζαμαχιρίας, του Μπαχρέιν, της Υεμένης. Γιατί δεν συνέβη κάτι τέτοιο; Παραμένω ακόμα με την απορία
Γράφω αυτές τις γραμμές μια ώρα μετά το διάγγελμα του Προέδρου Ομπάμα για τη Λιβύη. Σε λίγες ώρες ή μέρες είναι πολύ πιθανή η έναρξη «χειρουργικών βομβαρδισμών» για την «ανάσχεση της βίας του λιβυκού καθεστώτος εναντίον των πολιτών του».

Ναι, το ξέρω. Το ξέρουμε νομίζω οι περισσότεροι: αυτή η όψιμη ανθρωπιστική αφύπνιση δεν πείθει ούτε τους πιο αφελείς. Ο τύραννος Καντάφι εδώ και χρόνια ήταν ένας εταίρος - όχι ο παλιός εχθρός. Ιδιόρρυθμος, κάπως διαταραγμένος ενδεχομένως, αλλά πάντως στο δρόμο της «σύνεσης». Είχε γίνει ένας «ηγέτης» στην πλευρά του αραβικού ρεαλισμού και δεν ήταν πλέον «ο δικτάτορας» στον άξονα του κακού. Οι περίφημες αμαζόνες φρουροί, η τέντα του Βεδουίνου, τα γυαλιά του ροκ σταρ, το κακόφημο παρελθόν αλλά και οι ενδιαφέρουσες επενδυτικές και αναπτυξιακές ευκαιρίες του παρόντος και του μέλλοντος. Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα μέχρι πριν λίγο καιρό.

Τα ξέρουμε όλα αυτά. Και αυτό που φαίνεται να πλησιάζει τώρα ήταν ένα από τα πιθανά σενάρια σε έναν κόσμο όπου το καθετί προσφέρει ευκαιρίες για να παιχτούν κάθε λογής παιχνίδια πολιτικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά.

Αλλά εδώ και εβδομάδες προσδοκούσα κάτι περισσότερο από ενδιαφέρουσες θεωρητικές αναλύσεις των αραβικών εξεγέρσεων. Περίμενα μια κινητοποίηση εναντίον της σφαγής στη Λιβύη, μια κινηματική παρουσία έξω από τη πρεσβεία της Τζαμαχιρίας, του Μπαχρέιν, της Υεμένης. Θα ήθελα το αριστερό πάθος για την αφύπνιση των λαών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής με την ίδια ένταση που έχει η ευαισθητοποίησή μας για τις στρατοκρατικές πρακτικές του Ισραήλ. Θα ήθελα να τονιστεί καθαρότερα η ηθική-πολιτική συμπαράταξη με μια λαϊκή δημοκρατική δυναμική που ακόμα και αν δεν ανταποκρίνεται στις προσφιλείς στον χώρο ταξικές και ιδεολογικές αφηγήσεις για την επιθυμητή εξέγερση, αποδεικνύει ότι η Ιστορία διαθέτει ακόμα πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις για τους ολιγαρχικούς της.

Γιατί δεν συνέβη κάτι τέτοιο; Παραμένω ακόμα με την απορία. Και θα παραμένω με την ίδια απορία και μετά τους πρώτους βομβαρδισμούς.

Και το κείμενο του Γεωργάτου (μέλος της προσωρινής ΕΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς):

Είναι θεμιτή η επέμβαση στη Λιβύη;
Είναι μια από τις λίγες φορές που η Διεθνής Κοινότητα διασώζει το όνομά της και την τιμή της υιοθετώντας σαφή θέση για όσα συμβαίνουν στη γειτονική Λιβύη. Στις 18 Μαρτίου 2011, το Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, με ψήφους 10 υπέρ και 5 αποχές, εξέδωσε ψήφισμα που επιτρέπει στα κράτη-μέλη «να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία των πολιτών και των κατοικημένων από αμάχους περιοχών που απειλούνται με επιθέσεις από το λιβυκό καθεστώς». Την επόμενη ημέρα, 19/3/11, από την Ευρώπη, με πρώτη τη Γαλλία, ξεκίνησε η επέμβαση της Δύσης για την αναχαίτιση και την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος του συνταγματάρχη Καντάφι.

Τα κόμματα της αριστεράς αντέδρασαν σύμφωνα με τη γνωστή από την ψυχροπολεμική περίοδο άκριτη αντιδυτική στάση. Το ΚΚΕ έκανε λόγο για «επίθεση που εξαπέλυσε ο διεθνής ιμπεριαλισμός» και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για «βρώμικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Δύσης εναντίον της Λιβύης» ή ότι «η βαρβαρότητα του Καντάφι δεν αντιμετωπίζεται με νατοϊκή βαρβαρότητα». Πρόκειται για τη συνήθη επί χρόνια ρητορική που αδυνατεί να αναγνωρίσει την αυτονομία και την αυταξία του πολιτικού φιλελευθερισμού και των αξιών της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας, επειδή αποτελούν δημιούργημα της αστικής τάξης και του δυτικού πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο που ουδέποτε καταδικάστηκαν, αλλά αντιθέτως επιδοκιμάστηκαν από την παραδοσιακή αριστερά οι «εξαγωγές σοσιαλισμού» στην Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία και αλλού, όπως και οι άριστες σχέσεις της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ με ουκ ολίγα αυταρχικά καθεστώτα του λεγόμενου τρίτου κόσμου, τα οποία ενίσχυε οικονομικά και στρατιωτικά ως αντιτιθέμενα στον ιμπεριαλισμό.

Στο όνομα ενός αφελούς αντιδυτικισμού και ενός αφελούς και μεροληπτικού πασιφισμού, τα κόμματα της αριστεράς έρχονται σε αντίθεση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά και με τα αισθήματα και τα αιτήματα των εξεγερμένων για δυτική βοήθεια, που κατά τα άλλα τους εκθειάζουν, όμως με τη στάση τους είναι έτοιμα να ανεχθούν τη σφαγή τους και την επανεπικράτηση του δικτάτορα Καντάφι, οποίος είναι και ο αποκλειστικός υπεύθυνος για το ναυάγιο κάθε διπλωματικής διεξόδου. Καλώς λοιπόν πράττουν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις που επιχειρούν να ανακόψουν την εμφύλια βαρβαρότητα, ώστε να αποκατασταθεί η ομαλότητα και να υπάρξουν δημοκρατικές εξελίξεις στη Λιβύη. Ακόμα και ο εύλογος ισχυρισμός πως αυτό που προέχει είναι τα πετρέλαια και οι ενεργειακές ανάγκες της Δύσης, δεν ακυρώνει το ηθικό χρέος της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και της διάσωσης των αμάχων, γι` αυτό τα κόμματα της αριστεράς θα έπρεπε να ταχθούν υπέρ της δυτικής επέμβασης.

Επιπλέον, ορισμένες αξίες είναι παγκόσμιες και καθολικές, όπως σωστά επισημαίνεται στο προσυνεδριακό σχέδιο θέσεων της Δημοκρατικής Αριστεράς (σελ. 8): «Η ΔΗΜ.ΑΡ αντιλαμβάνεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα του πολίτη ως παγκόσμιες και καθολικές αξίες. Στη δική μας αντίληψη, τα δικαιώματα δεν σχετικοποιούνται στη βάση γεωγραφικών περιοχών και πολιτιστικών ή θρησκευτικών παραδόσεων, ούτε η υπεράσπισή τους εξαρτάται από οικονομικά και κρατικά συμφέροντα ή από εθνικές, θρησκευτικές, ταξικές, ‘αντιιμπεριαλιστικές’ ή άλλες σκοπιμότητες και ιδεολογίες». Πρόκειται αναμφίβολα για μια νέα και διαφορετική οπτική μιας σύγχρονης αριστεράς απέναντι στα ζητήματα της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Ο Τζέφερσον συνομιλεί με τον Κοραή

Στην Ιστορία δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις.
Και ο φιλελληνισμός που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης δεν ήταν προϊόν ούτε της τύχης, ούτε του ρομαντισμού, όπως πολλές φορές έχουμε ακούσει.
Ήταν πολιτικό αποτέλεσμα του διαφωτισμού και του σεβασμού που υπήρξε ανάμεσα σε σπουδαίες προσωπικότητες της εποχής.
Ποιο κάτω αναρτώ μια επιστολή προς τον Αδαμάντιο Κοραή του Τόμας Τζέφερσον


Ο Thomas Jefferson, ένα από τα είδωλα του αμερικανικού λαού, ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ το διάστημα 1801-1809 και με αυτή την επιστολή απαντά σε ερωτήματα που του έθετε ο Κοραής, δείχνοντας αυτήν ακριβώς την πνευματική σχέση των ανδρών.

...Ασφαλώς έχετε αρχίσει από την ορθή πλευρά την προσπάθειά Σας να τους προετοιμάσετε για τον μεγάλο σκοπό για τον οποίο αγωνίζονται τώρα, εξυψώνοντας δηλαδή το μορφωτικό τους επίπεδο και καθιστώντας τους ικανούς για να αυτοδιοικηθούν. Γι' αυτή Σας την προσπάθεια θα Σας οφείλουν αιώνιες τιμές. Τίποτε δεν παρέχει περισσότερες πιθανότητες για την προαγωγή του αντικειμενικού αυτού σκοπού από μία μελέτη των λαμπρών προτύπων της επιστήμης που άφησαν ως κληρονομιά οι πρόγονοί Σας. Σε αυτούς όλοι εμείς οφείλουμε τα φώτα που αρχικώς μας οδήγησαν για να βγούμε από το γοτθικό σκοτάδι...
...Εμείς, που κατέχουμε τα συνδυασμένα αγαθά της ελευθερίας και της τάξεως, επιθυμούμε το ίδιο και για τις άλλες χώρες και ιδιαιτέρως για τη δική Σας, η οποία πρώτη από τα πολιτισμένα έθνη του κόσμου παρουσίασε παραδείγματα του πώς πρέπει να είναι ο άνθρωπος....
...Σε ορισμένες περιπτώσεις ο λαός τυχαίως θα σφάλλει, ουδέποτε όμως θα διαπράξει ένα λάθος εκ προθέσεως και με τον συστηματικό και επίμονο σκοπό να ανατρέψει τους ελεύθερους θεσμούς της κυβερνήσεως. Αντιθέτως, τα κληρονομικά σώματα που είναι μόνιμα, καθώς η σύνθεσή τους δεν μεταβάλλεται, πάντα φροντίζουν για τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα και επωφελούνται κάθε ευκαιρίας να προάγουν τα προνόμια της τάξεώς τους και να καταπατήσουν τα ατομικά δικαιώματα....
...Οι εκτελεστικοί μας άρχοντες εκλέγονται από τον λαό για περίοδο ενός, δύο, τριών ή τεσσάρων ετών και καλούνται «Κυβερνήτες» ή «Πρόεδροι». Έχουν δε το δικαίωμα επανεκλογής για δεύτερη φορά ή ύστερα από ορισμένη περίοδο υπηρεσίας, εάν τύχουν της λαϊκής επιδοκιμασίας. Θα μπορούσε και ο δικός σας ηγέτης να είναι αιρετός; Ή μήπως η θέση σας μεταξύ των εμπολέμων κρατών της Ευρώπης απαιτεί έναν μόνιμο αρχηγό;...
...Ο πρώτος τρόπος είναι ο καλύτερος, δηλαδή ο διορισμός των δικαστών για συγκεκριμένη θητεία, με τη δυνατότητα επαναδιορισμού εάν η διαγωγή τους τύχει της εγκρίσεως των νομοθετικών σωμάτων. Όταν τέθηκαν σε ισχύ τα Συντάγματά μας, τα δικαστικά μας σώματα υποτίθεται ότι ήταν οι πιο αδύνατες και οι πιο ακίνδυνες υπηρεσίες της διοικήσεως της χώρας μας. Σύντομα όμως η πείρα απέδειξε πως τα σώματα αυτά επρόκειτο να καταστούν τα πλέον επικίνδυνα, επειδή η ανεπάρκεια των προβλεπόμενων μέσων για την απομάκρυνση των δικαστικών λειτουργών τους καθιστούσε ανεύθυνους στην άσκηση των καθηκόντων τους. Επιπλέον οι αποφάσεις τους, που φαινομενικώς αφορούν μόνο μεμονωμένους διαδίκους, ισχύουν σιωπηρώς και χωρίς να τις αντιληφθεί μάλλον η κοινή γνώμη. Κατ' αυτόν τον τρόπο δημιουργείται δεδικασμένο και κωδικοποιούνται σε μόνιμους νόμους, που υπονομεύουν σιγά-σιγά τα θεμέλια του Συντάγματος και επιφέρουν εμπράκτως αλλαγές χωρίς να έχει γίνει αντιληπτό ότι το αόρατο αυτό σκουλήκι έχει εργαστεί τόσο δραστήρια για να καταφάγει την ουσία....
...Η αλήθεια είναι ότι από τη φύση του ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος ούτως ώστε να μπορεί κανείς να τον εμπιστευθεί εσαεί, πολλώ δε μάλλον όταν είναι βέβαιος ότι δεν θα λογοδοτήσει για τις πράξεις του....
...
Τα Συντάγματα μερικών πολιτειών επιβάλλουν στις τοπικές κυβερνήσεις να λαμβάνουν την κατάλληλη πρόνοια για τη δημόσια εκπαίδευση, η οποία διαιρείται σε τρεις βαθμίδες:
1. την πρωτοβάθμια, στην οποία κάθε παιδί (αγόρι και κορίτσι) διδάσκεται ανάγνωση, γραφή και στοιχειώδη αριθμητική.
2. τη δευτεροβάθμια (σχολαρχεία), στην οποία παρέχεται τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση για τα παιδιά των μελών της μεσαίας τάξεως. Αυτά διδάσκονται, παραδείγματος χάριν, γραμματική, γενική ιστορία, λογάριθμους επίπεδη τριγωνομετρία, καταμέτρηση, χειρισμό της υδρογείου σφαίρας, στοιχεία ναυσιπλοΐας, αρχές των μηχανικών επιστημών, στοιχεία φυσικής, φιλοσοφίας και, ως προετοιμασία για το πανεπιστήμιο, (αρχαία) ελληνικά και λατινικά.
3. την πανεπιστημιακή, όπου οι προαναφερθείσες και όλες οι άλλες χρήσιμες επιστήμες διδάσκονται στον ανώτατο βαθμό. Οι δαπάνες των ιδρυμάτων αυτών καταβάλλονται εν μέρει από το Δημόσιο και εν μέρει από τα άτομα που ωφελούνται από αυτά....
...Αλλά οποιοδήποτε και αν είναι το Σύνταγμα, πρέπει να λαμβάνεται μεγάλη φροντίδα ώστε να προβλέπεται η τροποποίηση ή η αναθεώρησή του όταν η πείρα ή η αλλαγή των συνθηκών θα έχουν αποδείξει ότι οποιοδήποτε τμήμα του δεν αποβλέπει στο καλό του έθνους....
...Εντούτοις όλα διέπονται από κάποιες γενικές αρχές οι οποίες θεωρούνται απαραίτητες για την προστασία της ζωής, της ελευθερίας, της ιδιοκτησίας και της ασφάλειας του πολίτη, δηλαδή:
1. Ανεξιθρησκία, περιοριζόμενη μόνον εις ό,τι αφορά πράξεις που καταπατούν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των άλλων.
2. Προσωπική ελευθερία, που εξασφαλίζει κάθε πρόσωπο από φυλάκιση ή άλλο σωματικό περιορισμό, πέραν των προβλεπομένων από τους νόμους του κράτους. Αυτό πραγματοποιείται με τον γνωστό νόμο του Habeas Corpus.
3. Εκδίκαση των υποθέσεων από μεικτά ορκωτά δικαστήρια για την καλύτερη δυνατή εξασφάλιση της προσωπικότητος, της ιδιοκτησίας και της φήμης κάθε ατόμου.
4. Διασφάλιση του αποκλειστικού δικαιώματος των αντιπροσώπων του λαού να νομοθετούν και να ρυθμίζουν τα ζητήματα φορολογίας.
5. Ελευθερία του Τύπου, που υπόκειται σε υποχρέωση αποζημιώσεως μόνον σε περίπτωση προσβολής της προσωπικότητας. (Ο Τύπος) αποτελεί τον φοβερό επικριτή των δημοσίων λειτουργών τους οποίους εγκαλεί ενώπιον του «δικαστηρίου» της κοινής γνώμης. Επιφέρει δε μεταρρυθμίσεις με ειρηνικά μέσα, οι οποίες σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσαν να συντελεστούν μόνον με επανάσταση. Επίσης, είναι το καλύτερο όργανο για την πνευματική εξύψωση του ατόμου και για την πρόοδό του ως λογικού, ηθικού και κοινωνικού όντος....
...Σε περίπτωση κατά την οποία θα Σας παράσχουν έστω και μία μόνον ιδέα που θα μπορεί να τους χρησιμεύσει, θα το θεωρήσω απότιση φόρου τιμής στα πνεύματα του Ομήρου, του Δημοσθένους και του λαμπρού αστερισμού των σοφών και ηρώων, που το αίμα τους ακόμη εξακολουθεί να τρέχει στις φλέβες Σας και που οι αρετές τους παραμένουν ακόμη σαν ένα βαρύ χρέος πάνω στους ώμους των σημερινών και των μελλοντικών φυλών της ανθρωπότητας....

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Σχολή Γονέων από το δήμο Αμαρουσίου

Από την φίλη Αγγελική πήρα την πιο κάτω ενημέρωση, για ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα που είναι σε εξέλιξη στο Δήμο Αμαρουσίου.
Γονείς σε εκπαίδευση.
ίσως πιο σημαντικό από το "παιδιά σε εκπαίδευση"

Ο Δήμος Αμαρουσίου έχοντας στο επίκεντρο τη φροντίδα για το παιδί και τις ανάγκες της οικογένειας, συμμετέχει σε προγράμματα που στηρίζουν το ρόλο των γονέων και τις σχέσεις γονέων-παιδιών στις σύγχρονες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Στο πλαίσιο αυτό, για μία ακόμα χρονιά υλοποιεί το επιτυχημένο θεσμό «Σχολές Γονέων» σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης του υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
Τα τμήματα του προγράμματος αφορούν τις κάτωθι θεματικές: η οικογένεια στη σύγχρονη εποχή διάρκειας 50 ωρών, συνεργασία εκπαιδευτικών-οικογένειας διάρκειας 25 ωρών, στερεότυπα και διακρίσεις στην οικογένεια διάρκειας 25 ωρών.
Σκοπός του προγράμματος είναι να βελτιωθεί η επικοινωνία μέσα στην οικογένεια καθώς και οι γνώσεις των γονέων αναφορικά με τις ψυχοκοινωνικές και πνευματικές ανάγκες των παιδιών σε κάθε στάδιο ανάπτυξης, να υπάρχει έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση των δύσκολων συμπεριφορών των παιδιών καθώς και να ενθαρρυνθούν οι γονείς ούτως ώστε να συμμετέχουν ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία όλων των βαθμίδων.
Το πρόγραμμα απευθύνεται σε γονείς παιδιών όλων των ηλικιών, ανεξαρτήτως εθνικότητας, ηλικίας και μόρφωσης, σε μελλοντικούς γονείς ατόμων με ειδικές ανάγκες, εκπαιδευτικούς τρίτης ηλικίας, ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.
Για την ένταξη των ενδιαφερομένων στα τμήματα των Σχολών Γονέων απαιτείται η υποβολή σχετικής αίτησης. Τα μαθήματα πραγματοποιούνται σε σχολικούς χώρους στην περιφέρεια του Δήμου Αμαρουσίου.

Το άρθρο με κλικ εδώ

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Δημ Αρ : η συγκέντρωση στην Δραπετσώνα



...«Η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου και η μείωση του επιτοκίου, είναι στοιχεία που από μόνα τους δεν μπορούν δώσουν απάντηση στο μεγάλο πρόβλημα της χώρας. Ο πρωθυπουργός διαμορφώνοντας τις αναγκαίες συμμαχίες για την Ελλάδα, πρέπει να αποκρούσει το Σύμφωνο για το Ευρώ, που ουσιαστικά θέλει να εγκαταστήσει την αυστηρή λιτότητα, προφανέστατα σε βάρος της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού, αλλά και να οδηγήσει σε περαιτέρω αποδυνάμωση των εργασιακών συλλογικών δικαιωμάτων.

Οφείλει η κυβέρνηση, το διάστημα της ανάσας που έχει υπάρξει από την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου, να εκκινήσει την αναπτυξιακή διαδικασία και να αντιληφθεί ότι η χώρα μπορεί να μην χρεοκοπήσει, αλλά δεν πρέπει να χρεοκοπήσουν και οι πολίτες της»...

Μια απόστροφος από την ουσιαστική και ενδιαφέρουσα ομιλία του προέδρου του κόμματος Φώτη Κουβέλη στην ανοικτή προσυνεδριακή εκδήλωση που πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία η οργάνωση Κερατσινίου Δραπετσώνας της Δημοκρατικής Αριστεράς στο πρώην δημαρχείο της Δραπετσώνας.
Επόμενος ομιλητής ήταν ο Γεράσιμος Γεωργάτος ο οποίος αναφέρθηκε στα βασικότερα σημεία των δημοσιευμένων θέσεων για το συνέδριο.
Η συμμετοχή υπήρξε ιδιαίτερα ικανοποιητική, περίπου 120 άτομα.

Με την παρουσία του τίμησε τον πρόεδρο και τα μέλη και ο Δήμαρχος Κερατσινίου Δραπετσώνας Λουκάς Τζανής.

Την ερχόμενη Δευτέρα θα διεξαχθεί η δεύτερη, πλήρης συζήτηση των μελών και φίλων πάνω στις θέσεις για το συνέδριο στον ίδιο χώρο και τα μέλη θα ψηφίσουν για την εκλογή αντιπροσώπων.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

ομιλία του Φώτη Κουβέλη




Η ανοικτή εκδήλωση με την συμμετοχή και ομιλία του προέδρου του κόμματος Φώτη Κουβέλη, ανοίγει στο Δήμο μας την συζήτηση για να διατυπώσουμε τις θέσεις και τις προτάσεις που θεωρούμε ως ενεργοί πολίτες ότι είναι απαραίτητες για να γίνει καλλίτερη η ζωή στον τόπο μας.
Καλλίτερη ζωή, μπορεί να σημαίνει χίλια δυο πράγματα και μπορεί να υπάρχουν άλλες τόσες αντιλήψεις για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να την πετύχουμε.
Είναι αναγκαίο να βρούμε την συνισταμένη των αντιλήψεων μας, να ανοίξουμε το μονοπάτι εκεί που δεν υπάρχει δρόμος, να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε τους αγώνες και τις θυσίες που προσωπικά ο καθένας μας πρέπει να προσφέρει στο βωμό της ελάχιστης κοινής ευημερίας.
Αυτός ο στόχος δεν είναι προνόμιο κάποιων ειδικών, είναι υπόθεση όλων μας.
Δεν είναι προνόμιο κάποιων ιδεολογιών, είναι υπόθεση όλων μας.
Η απογοήτευση μετά από την κατάρρευση βεβαιοτήτων που ό καθένας μας διατηρούσε εδώ και δεκαετίες, είναι υπόθεση όλων μας να αντικατασταθεί από μια νέα κοινή αισιοδοξία.
Συμμετέχουμε στον προσυνεδριακό διάλογο για να χτίσουμε ξανά την ελπίδα.

Μπορείτε να παρακολουθείτε την εξέλιξη της προσυνεδριακής συζήτησης και από την ιστοσελίδα του κόμματος μας: http://www.dimokratikiaristera.eu/

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Ιχθυόσκαλα… ή αλλιώς ψαρόσκαλα… ή αλλιώς από πού βρωμάει το ψάρι.



Λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές, στις 25-10, είχε ανακοινώσει ο ΟΛΠ τα μεγαλεπήβολα σχέδια του για την τσιμεντοποίηση όλης της ακτογραμμής από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Πέραμα. Ένα από τα σημεία που τον ενοχλεί και θέλει να το αλλάξει, είναι η ιχθυόσκαλα που τη περιλαμβάνει στο car terminal.
Η ιχθυόσκαλα όμως, παρουσιάζει δυο βάσανα για τον κ. διοικητή.
Πρώτα, είναι μια δραστήρια οικονομική μονάδα από την οποία ζουν εκατοντάδες άνθρωποι.
Και δεύτερο, αποδίδει με την μορφή τελών ένα σημαντικό ποσόν στο Δήμο.
Έχει εξασφαλισμένες επομένως τις αντιδράσεις ο κ. διοικητής, και πρέπει από τώρα να φροντίσει να τοποθετήσει ανθρώπους του στην διοίκηση, τέτοιους που θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά προς τα σχέδια του έστω ένα κομμάτι της κοινής γνώμης της πόλης μας.
Χρειάζεται ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με την τοπική αυτοδιοίκηση, με πίστη στην τήρηση της κομματικής γραμμής, ακόμη κι αν έχουν αποτύχει εκλογικά, που διαθέτουν όμως κάποια εκλογικά νούμερα (κοινώς ψηφοφόρους) προς τα οποία θα ισχυριστούν ότι όλα γίνονται για το καλό της πόλης και πιθανόν να μετριάσουν τις αντιδράσεις.
Υπάρχουν τέτοιοι;
Πάντα μπορούν να βρεθούν από το καλάθι των εκλογικώς αποτυχόντων, και να βεβαιώσουν τον κ. διοικητή ότι «ικανοποιούν τις προδιαγραφές».
Με το δέλεαρ ενός υψηλού μισθού, περίπου 4.500 ευρώ, θα υπάρξουν άνθρωποι που θα δοκιμάσουν τις ικανότητες τους.
Βέβαια δεν είναι εύκολο να καταφέρουν να παρασύρουν τους ψηφοφόρους τους, ή τα στελέχη των παρατάξεων τους σε μια τέτοια κατεύθυνση, αλλά ας πάρουν τον μισθό κι ύστερα… ότι βρέξει.
Τι σας τα λέω τώρα αυτά;
Έτσι.
Κάτι φήμες πιάνουν τα αυτιά μου, και τις μοιράζομαι μαζί σας.
Και είμαι βέβαιος όλοι μαζί, απένταροι και υπερκομματικοί, θα δώσουμε την απάντηση που πρέπει.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Κρατούμενος στις φυλακές ανηλίκων Αυλώνα τιμήθηκε με βραβείο απο την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία.

"...Δεν τον άφησαν να πάει να παραλάβει το βραβείο, δεν ξέρουμε πως τον λένε, από ποια χώρα είναι. Την ώρα που βαρυποινίτες μπαινοβγαίνουν στις φυλακές, παίρνουν άδειες και εξαφανίζονται και συνεχίζουν να οργανώνουν και να διαπράττουν εγκλήματα κατά της κοινωνίας, δεν άφησαν ένα νέο να παραλάβει το βραβείο του. Δεν μας φταίει κανένα μνημόνιο κανένα ΔΝΤ, μας φταίει μόνο ο ανάλγητος, βάρβαρος,ανίκανος, αγράμματος και διεφθαρμένος Έλληνας..."
ολόκληρο το άρθρο από την "μαργαρίτα στο σχολείο"

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

11 απαντήσεις στα 11 αυτογκολ

Επιμένουν οι αγαπητοί συνδημότες μας που αναρτούν το δραπετσινι ότι τα 11 «αυτογκόλ» που χρεώνουν την δημοτική αρχή του Τζανή στην διαδικασία εκλογής συμπαραστάτη του δημότη, λίγο πριν νικήσει στην παράταση, δεν κρύβουν ίχνος εμπάθειας
Απαντούν μάλιστα «Εμπαθείς γιατί; Αν θέλετε (θέλεις) γράψε για ένα από 11 σημεία που διακρίνεις εμπάθεια; Είμαστε έτοιμοι να το διαγράψουμε! Με επιχειρήματα όμως...»

Εγώ διαφωνώ. Δεν είναι δυνατόν να νικήσεις βάζοντας 11 αυτογκόλ, εκτός αν κάνεις πλάκα με τους αντιπάλους σου.
Δεν πιστεύω ότι οι αντίπαλοι είναι για πλάκα, ούτε ότι ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της πόλης μας έχει όρεξη για πλάκα.

Τι μένει;
Η εμπάθεια των τρίτων.
Για να δούμε:
1.Δεν ήταν δυνατόν να βγει ντουντούκα να ζητά υποψηφιότητες, ούτε να γίνει αφισοκόλληση. Υποτίθεται, οι ενδιαφερόμενοι είναι σύγχρονοι ενεργοί πολίτες, και αν μη τι άλλο, ένα κομπιούτερ και μια σύνδεση στο internet οι ίδιοι ή το περιβάλλον τους, το διαθέτουν. Ήταν ικανοποιητική λοιπόν η ενημέρωση γι αυτό υπήρξαν και 4 υποψηφιότητες.
2. Η ανοικτή δήλωση προτίμησης, θα λειτουργούσε αποτρεπτικά για άλλες υποψηφιότητες. Ακόμη κι έτσι, μόνο μια κοπέλα τόλμησε από το πουθενά να θέσει υποψηφιότητα.
3.Η δημοτική αρχή ερμήνευσε τις προτάσεις για διαβούλευση με απόλυτα ρεαλιστική σκέψη. Η θολή λογική ότι η αυξημένη πλειοψηφία που ορίζει ο νομοθέτης συνεπάγεται την κατάληψη της θέσης από άτομο που θα προτείνει η αντιπολίτευση δεν στέκει πουθενά, και μόνο άσκοπες κόντρες και χάσιμο χρόνου θα επέφερε.
Άλλωστε και η πρόταση της παράταξης Χρυσού δεν περιείχε καμιά ευρεία λογική. Αν δεν κάνω λάθος, η μόνη σχέση της κυρίας Καμπίτση με τον Δήμο μας, ήταν η συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο Β΄Πειραιά του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές.
4. Δεν προέκυψε καμιά εξαιρετική υποψηφιότητα κατά την διάρκεια της συνεδρίασης για να χρειαστεί πιθανή αλλαγή της απόφασης της πλειοψηφίας για το πρόσωπο του συμπαραστάτη Κι αυτό δεν είναι μομφή για τους άλλους υποψηφίους. Απλώς δεν προέκυψε κάτι εξαιρετικά διαφορετικό ως προς τον Λάλο.
5. Το αφήνω τελευταίο.
6. Να με συγχωρείται, αλλά δεν διέκοψε στις 11.45 την συνεδρίαση ο πρόεδρος.
Αυτό το θεωρώ προβοκάτσια και προσπάθεια εμπλοκής σε προσωπικά μου θέματα γιατί αμέσως μετά την διακοπή έφυγα για το σπίτι μου, και μπαίνοντας μέσα με ρώτησε η γυναίκα μου τι ώρα ήταν
Της απάντησα 01.30.
7. Πράγματι, ήταν αστοχία και προχειρότητα αυτή η ιστορία με την συγκέντρωση των ψηφοδελτίων. Η διαμαρτυρία της αντιπολίτευσης ήταν δίκαιη και διορθώθηκε αμέσως.
8. Καταγράφηκε μια εσωτερική αντίδραση από δυο συμβούλους της πλειοψηφίας. Ποσοστιαία φυσικά υπολείπονται από την εσωτερική αντίδραση στην παράταξη Χρυσού, αλλά οπωσδήποτε οι πράξεις της πλειοψηφίας έχουν άλλη βαρύτητα.
Φυσικά δεν διασαλεύτηκε η συνοχή, αυτό είναι περισσότερο επιθυμία παρα πραγματικότητα Εκφράστηκε μια προσωπική στάση προς τον Λάλο, που κατά την γνώμη μου θα είχε μεγαλύτερη αξία αν ήταν επώνυμη.
Ως εκεί όμως. Τα υπόλοιπα συμπεράσματα για πιθανές μεγαλύτερες απώλειες είναι απλές εικασίες, όπως εικασία παραμένει η άποψη ότι επιβλήθηκε αποχή στην παράταξη Χρυσού για να μην λάβει ακόμη περισσότερες ψήφους ο Λάλος.
9. Οι δεύτερες σκέψεις σαφώς κατευθύνονται προς τον πολιτικό προσανατολισμό της επίσημης παράταξης του ΠΑΣΟΚ, όπου συγχρωτίζεται με κλασσικές αριστερίστικες τακτικές αποχής για να ανταπεξέλθει σε πολιτικές προτάσεις. Αυτό, ελπίζω, δεν θα περάσει «αβρόχοις».
10. Τούτο ‘δω είναι η αποθέωση του λαϊκισμού. Δεν έγινε πρόσκληση ΑΣΕΠ σε διαγωνισμό για να μελετηθούν τα τυπικά προσόντα.
Θα ‘λεγα κανένα τυπικό προσόν δεν μετρά γι αυτή τη θέση.
Πρόκειται για καθαρά πολιτική θέση και τα κριτήρια δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από πολιτικά. Αν ικανοποιεί αυτά τα κριτήρια ο Λάλος ή έπρεπε να είναι κάποιος άλλος, δεν έχει να κάνει με το νέος, ωραίος, σπουδαγμένος
11. Η έκβαση της ψηφοφορίας, η στήριξη ακόμη και από την παράταξη του Μελά της υποψηφιότητας του Λάλου, που δείχνει ότι τον θεωρεί ικανό να διαχειριστεί υποθέσεις δημοτών που πιστεύουν ότι αδικούνται από την δημοτική αρχή, ή από αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου, μέσα σε ένα 24ωρο, με δυο μόλις ψηφοφορίες, αποτελεί επιτυχία του Δήμαρχου και του Προέδρου του δημοτικού συμβούλιου και προσωπικά του Λάλου.
5. Και ξαναπιάνω το 5.
Την τελευταία μέρα που όριζε ο νόμος, έγινε η εκλογή στο Δήμο μας.
Από μόνο του συνιστά καθυστέρηση.
Αν το εντάξουμε στην πανελλαδική συμπεριφορά των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης, συνιστά επίτευγμα.
Πόσοι Δήμοι σήμερα που μιλάμε έχουν ολοκληρώσει τις διαδικασίες του Συμπαραστάτη του Δημότη;
Ελάχιστοι.
Δυστυχώς δεν κατάφερα να ανακαλύψω τον αριθμό γιατί στο ερώτημα «εκλογή συμπαραστάτη του δημότη» στην Google έπεσα σε ένα τεράστια κατάλογο πληροφοριών που έλεγαν «αποτυχία εκλογής». Καθώς και στην ανοικτή επιστολή των οικολόγων πράσινων προς τον υπουργό εσωτερικών Ραγκούση που εκφράζουν την ανησυχία τους για τον θεσμό λόγω της ελάχιστης κατάληξης Δήμων σε απόφαση, στις 5-3-11.
Δοκιμάστε και σεις, 8 μέρες μετά την «λήξη προθεσμίας» που ορίζει ο νόμος, και μετά ας επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα.
Πόση εμπάθεια κρύβει η ανάρτηση σας;.

Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Ευδοκία ...42 χρόνια μετά, το copyright παραμένει...


Στον υπόγειο Ναό της Τέχνης στο Κερατσίνι, με τη συνοδεία της ναυπηγικής κομπανίας, ο Γιώργος Κουτούζης 42 χρόνια μετά.
Ο λοχίας ...απόστρατος.
Τα βήματα... στον ίδιο πόνο.
Αυτή τη φορά όχι για τον έρωτα.
Για τις επώνυμες μαϊμούδες που θέλησαν να κλέψουν πάθος από τα βήματα του.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Λαϊκές συνελεύσεις στο Δήμο μας


Μια εξαιρετική πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής είναι σε εξέλιξη από χτες, 2 Μαρτίου.
Πρόκειται για την σύγκλιση 9 λαϊκών συνελεύσεων κατοίκων, 7 στο Κερατσίνι και 2 στη Δραπετσώνα, με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων για την σύνθεση του τεχνικού προγράμματος του Δήμου, το οποίο θα ενταχθεί στον προϋπολογισμό του 2011.


Στόχος της πρωτοβουλίας πέρα από την πραγματική καταγραφή προβλημάτων της κάθε γειτονιάς, είναι η ενεργοποίηση των πολιτών.
Η μετάδοση της έμπρακτης επιθυμίας του Δήμαρχου και της παράταξης του, να αρχίσει η συμμετοχή του κάθε πολίτη στις δραστηριότητες του Δήμου, να ξεπεραστεί η παγιωμένη αντίληψη που θέλει τους δημάρχους και τις δημοτικές αρχές να κάνουν ότι γουστάρουν, να διαχειρίζονται τις τύχες της πόλης όπως θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν μέσα στο χρόνο της θητείας τους.
Το πρόβλημα που καταγράφεται όπως βγαίνει από τα χείλη του ίδιου του δημότη, έχει άλλη βαρύτητα. Δεν αποτελεί πια ψίθυρο, δεν αποτελεί φήμη ή μεταφορά πληροφορίας, γι αυτό η αξιολόγηση του πρέπει να είναι δημόσια και η ιεράρχηση του αιτιολογημένη.
Δύσκολη απόφαση, απίθανη προσδοκία, γι αυτό ποτέ στο παρελθόν δεν εφαρμόστηκε.
Κάτι μισόλογα του είδους «και μεις κάναμε συνελεύσεις» απέχουν από την πραγματικότητα. Γιατί όσες συνελεύσεις έχουν γίνει στο παρελθόν χαρακτηρίζονταν από τον απολογητικό χαρακτήρα τους και ποτέ από τον προγραμματικό και δεσμευτικό που έχουν οι σημερινές.
Η επιτυχία αυτών των συνελεύσεων μας αφορά όλους.
Εχθρούς και φίλους και αδιάφορους προς τη σημερινή διοίκηση.
Οι αδιάφοροι προς την δημοτική αρχή θα έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι γίνεται μια πραγματική προσπάθεια συμμετοχής που ενδεχομένως μπορεί να υπερνικήσει την αδιαφορία ως θέση, κι αν η προσπάθεια δεν είναι αρκετή ή ικανοποιητική θα μπορέσουν να καταθέσουν τις ενστάσεις τους.
Οι φίλοι, ανοίγουν «πεδίον δόξης…» προς ένα γιγάντιο δρόμο συμμετοχής και ενεργού δράσης των πολιτών με δυναμικά πλεονεκτήματα προς την παράταξη τους,
Οι δε εχθροί, πάντα μπορούν να προσδοκούν την αποτυχία στην αποτελεσματικότητα της προσπάθειας.
Γιατί ο στόχος θα ήταν παράλογο να τους αφήνει αδιάφορους
Η πρώτη χθεσινή συνέλευση υπήρξε επιτυχής, μαζική και διαφωτιστική.
Περίπου 200 κάτοικοι του Αγ. Μηνά αναφέρθηκαν στα προβλήματα τόσο της γειτονιάς, όσο και ευρύτερα του Δήμου μετά από μια σύντομη ενημέρωση για την δράση της δημοτικής αρχής στους δυο πρώτους μήνες της διοίκησης της.
Μίλησαν όλοι όσοι ήθελαν να πουν κάτι και αυτό ήταν ιδιαίτερα ικανοποιητικό.
Τα προβλήματα που αναφέρθηκαν, όπως η αποκομιδή των σκουπιδιών, οι κατεστραμμένες σχάρες από τα φρεάτια αποχέτευσης, τα επικίνδυνα αδέσποτα σκυλιά, οι μονοδρομήσεις κάποιων δρόμων, τα προβλήματα που υπάρχουν κυρίως τις νύχτες στο πάρκο Πρεσοφ κλπ, καταγράφηκαν και θα ιεραρχηθούν.
Μια συμβουλή μόνο προς αγχωμένους διοικητικούς υπεύθυνους.
Δεν υπάρχει καμιά ανάγκη άμεσης απάντησης για τα προβλήματα που εντοπίζουν και αναφέρουν οι πολίτες .
Κυρίως γιατί έτσι κλέβετε χρόνο από όσους θέλουν να τοποθετηθούν.
Είναι καλλίτερα να καταγράφετε τα προβλήματα ή τις ιδέες που ακούτε, όπως έκανε ο Δήμαρχος, κι όχι να σημειώνετε τις απαντήσεις που θα δώσετε.

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Ο συμπαραστάτης και οι διαρροές

Απέτυχε η εκλογή συμπαραστάτη του δημότη από το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου μας, στην συνεδρίαση της 28-2-11
Από μόνο του δεν είναι περίεργο, μια που η εκλογή σ’ αυτή τη θέση απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 2/3 δηλαδή 27 θετικές ψήφους, ενώ η δημοτική αρχή διαθέτει 25.
Το περίεργο είναι ότι ο πλειοψηφών Λάλος Κανέλος, παρά την στήριξη από την δημοτική αρχή, πήρε μόνο 22 ψήφους.
3 μέλη της πλειοψηφίας δεν τον στήριξαν. Από αυτά τα 3 μέλη, το ένα ήταν απόν.
Το περίεργο είναι ότι η πλειοψηφία σε συνεδρίαση της πριν από λίγες μέρες, μετά από συζήτηση είχε καταλήξει στην στήριξη του Λάλου.
Επομένως κάποιοι από την πλειοψηφία έκαναν το κορόιδο σε κείνην την συνεδρίαση, περιμένοντας να εκφραστούν στη μυστική ψηφοφορία.
Δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό να μην συμπαθούν κάποιοι τον Λάλο.
Δικαίωμα τους.
Όμως είναι μέσα στις υποχρεώσεις τους να εκφράσουν αυτή την διαφωνία τους δημόσια, να δηλώσουν τα κριτήρια που θα πρέπει να έχει ο υποψήφιος συμπαραστάτης και τα οποία δεν καλύπτει ο συγκεκριμένος.
Οι κρυφές λογικές «θα του δείξω εγώ στην ψηφοφορία» δεν ταιριάζουν σε ανθρώπους, υποτίθεται πολιτικοποιημένους που εκπροσωπούν πολίτες στο δημοτικό συμβούλιο.
Είναι προφανές ότι μέρος της πλειοψηφίας πάσχει πολιτικά.
Η ενέργεια αυτή, πολύ περισσότερο αν θα έχει την ίδια συνέχεια στην επαναληπτική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου σήμερα το βράδυ, είναι βαθιά απολίτικη, γιατί βάζει σε δοκιμασία και πιθανόν ακυρώνει ένα νέο θεσμό, που σήμερα δεν μπορούμε να κρίνουμε την αξία του γιατί δεν έχει εφαρμοστεί, αύριο όμως θα έχουμε την σύγκριση από την εφαρμογή του σε άλλους Δήμους, αλλά θα είναι αργά.
Είναι προφανές, ότι το βάρος της ακύρωσης του θεσμού-αν ακυρωθεί-θα πρέπει να βαρύνει αποκλειστικά την αντιπολίτευση, αν αρνηθεί και στην επαναληπτική συνεδρίαση την ψήφο της.
Κι όχι να γυρίσει μπαλάκι στη συμπολίτευση, η οποία έχει κάθε λόγο να επιθυμεί την επιτυχία της θητείας της.
Εκτός φυσικά, αν η επιτυχία της διοίκησης δεν αποτελεί κορυφαίο στόχο της συμπολίτευσης στο σύνολο της.