... είναι καλό παλικάρι.
Οι περισσότεροι που τον ξέρουν, διακρίνουν μια ιδιορρυθμία στην συμπεριφορά του
αλλά υπάρχουν λόγοι που μπορούν να την εξηγήσουν.
Είναι πολυλογάς και ψεύτης. Βρίσκει πάντα χίλια δυο επιχειρήματα να σου αποδείξει ότι αυτός έχει δίκιο και ας τα χει κάνει όλα σκατά.
Του αρέσει να πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες, να υπόσχεται ότι όλα τα ξέρει και μπορεί να τα κάνει και στο τέλος, να θέλει να σε πείσει πως ότι βλέπεις είναι το καλλίτερο.
Δεν κάνει εύκολα καινούργιες παρέες, κι ας λέει συνέχεια ότι κάπου αλλού, με κάποιους άλλους, ήταν.
Η δυσκολία του, βρίσκεται στο υπερτροφικό «εγώ» του αλλά φταίμε και μεις που δεν τον επαναφέρουμε στην τάξη.
Ο Βαγγέλης είναι εργολάβος ελαιοχρωματιστής.
Έχει δικά του συνεργεία, με πολλούς μαστόρους και βοηθούς και μεγάλες εργολαβίες από κατασκευαστές. Όλα τα λεφτά μπροστά του έδιναν και τον παρακαλούσαν κι όλας.
Άμα τον καλέσεις όμως για καμιά μικροδουλειά, και στραβομουτσουνιάζει και σου βγάζει την ψυχή.
-Έχεις να πληρώσεις;
-Έχω ρε Βάγγο. Σου ζήτησα τίποτα τζάμπα;
-Ξέρεις πόσο κάνει το τετραγωνικό;
-Όχι ρε Βάγγο. Εσύ θα μου πεις. Φίλοι είμαστε.
-Φίλοι είμαστε, αλλά έχω τόσα συνεργεία…
-Εντάξει ρε Βάγγο. Δε θα τα πληρώσω όλα εγώ. Ότι μου αναλογεί
-10 το τετραγωνικό.
-Ρε Βάγγο με κλέβεις. Από μένα θα τα βγάλεις όλα;
-Τα παιδιά μου, οι μαστόροι μου, είναι οι καλλίτεροι. Γι αυτό είναι οι πιο ακριβοπληρωμένοι. Να ζουν ανθρώπινα, όχι μίζερα… κι αρχίζει τον ψαλμό ο Βαγγέλης, κι όποιον πάρει ο Χάρος.
-Εντάξει… εντάξει ρε Βάγγο. Ότι πεις. 10; 10 θα σου δώσω. Τουλάχιστον να κάνουν καλή δουλειά.
-Τα παιδιά μου, ο μαστόροι μου, είναι οι καλλίτεροι. Αρχίζει τον επόμενο ψαλμό ο Βαγγέλης. Είναι και παπαδοπαίδι ή ο παππούς του ήταν δεν θυμάμαι και καλά.
Παιδί της εκκλησίας πάντως ο Βαγγέλης. Ότι λογύδριο κι αν λέει, θα το κόψει αμέσως μόλις δει παπά και θα πάει να του φιλήσει το χέρι.
Με κάτι τέτοια μας κρατάει και τον αγαπάμε. Δείχνει το ήθος του.
Ξεκίνησε το βάψιμο ο Βαγγέλης. Μου έκανε βέβαια την εξήγηση, ότι το συνεργείο θα έρχεται στις 12 και θα φεύγει στις 3 γιατί είχε κι άλλες δουλειές ανοικτές που έπρεπε να προχωρήσουν.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, μου έκανε χάρη που ερχόταν. Δεν τον πίστευα, αλλά αν του το ‘λεγα θα άρχιζε πάλι την ψαλμωδία και βαριόμουν. Έτσι κάναμε όλοι.
Αυτός μίλαγε και νόμιζε ότι τον πιστεύαμε και έφευγε ευχαριστημένος.
Μόλις έφευγε βρίσκαμε ευκαιρία με δυο τρεις κουβέντες να τον θάψουμε.
Χτες το μεσημέρι, μου ήρθε φουρκισμένος.
-Πόσα λεφτά είπαμε; Με ρώτησε απότομα.
-300 τετραγωνικά του είπα, επί 10 τρία χιλιάρικα. Σου έχω δώσει ενάμιση προκαταβολή, μένει ενάμιση μόλις τελειώσεις.
-Έχω πρόβλημα, μου λέει. Δώσε μου το ενάμιση από τώρα και να ξέρεις ότι όλη ή δουλειά θα κοστίσει έξι χιλιάδες.
-Γιατί ρε Βάγγο; του είπα κι άρχισα να ανεβάζω έξτρα αίμα στον εγκέφαλο.
-Γιατί σταμάτησε η πρωινή δουλειά που έστελνα τα παιδιά και πρέπει να συμπληρώσω τα λεφτά τους από σένα.
-Καλά ρε Βάγγο, αφού συμφωνήσαμε τρία γιατί να δώσω έξι, κι αφού δεν θα δουλεύουν γιατί να πληρώνονται; του τα έχωσα κι ας ήξερα πως θα μιλάει 2 ώρες.
-Δεν ντρέπεσαι; Μου έριξε το θανατηφόρο βλέμμα του. Τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Πως θα πάνε με άδεια χέρια στο σπίτι τους;
-Γιατί εγώ ρε Βάγγο; τον έκοψα με παράπονο. Γιατί δεν τους βρίσκεις κάπου αλλού να πάνε;
-Γιατί δεν υπάρχουν δουλειές, είπε επιτιμητικά. Δεν το έχεις καταλάβεις;;
-Μα εσύ ρε Βάγγο είσαι το αφεντικό. Αν δεν βρίσκεις δουλειές έτσι ακριβός που είσαι, εσύ φταις ρε Βάγγο.
-Εγώ; Εγώ φταίω; Φούσκωσε ο Βάγγος.
…Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η έλλειψη ολοκληρωμένων θεσμών οικονομικής διακυβέρνησης και σε ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο λειτουργεί ως καταλύτης, επηρεάζοντας πολιτικές και θεσμικές εξελίξεις _ μου έριξε στα μούτρα ο Βάγγος.
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της ηπείρου μας, συνέχισε ακάθεκτος ο Βάγγος, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα της Ευρωζώνης...κι όχι δικό μου, που θα τολμήσεις να με κατηγορήσεις.
Εγώ πάντα ήμουν άψογος ρε αχάριστε και όλα αυτά που συμβαίνουν είναι κακόγουστα παιχνίδια· είναι μία οργανωμένη σπέκουλα που δεν αφορά την Ελλάδα: αφορά την καρδιά του ευρώ, αφορά την ευρωζώνη συνολικά…
Αααρε Βάγγο.
Τι να σου πω τώρα;
Θυμάσαι τι έγινε τότε που μείναμε στο δρόμο από λάστιχο και δεν είχαμε μαζί το γρύλο;
από το www.e-flou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου