Οι άνεργοι στο προσκήνιο

του Λάκη Ιγνατιάδη

Σιγά-σιγά κάτι αρχίζει να σαλεύει στα πάτρια εδάφη.
Μία διάθεση των ιθαγενών να υπερασπιστούμε τα στοιχειώδη, μία διάθεση ανδρών και γυναικών, νέων και μεγάλων, να δράσουμε από κοινού για τα κοινά μας προβλήματα. Έχουμε την μαγική συνταγή στο τσεπάκι μας;;
Προφανώς όχι.
Έχουμε όμως αντιληφθεί ότι το μέλλον μας οι κυβερνητικοί και συναινετικοί εκλεγμένοι το σχεδιάζουν αδιαφορώντας για τις σκέψεις μας, τις γνώμες μας και για την δικιά μας αγωνία για ζωή. Νομίζω πως πολλοί έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι κυβερνώντες τα τελευταία τριάντα χρόνια μας οδήγησαν σε μία κατάσταση που η κατρακύλα μας σε όλους τους τομείς δεν είχε τέλος. Μπορεί η ζωή του μέσου πολίτη να ήταν προσανατολισμένη στην κατανάλωση προϊόντων και ανθρώπων και αυτό να γινότανε από τους περισσότερους με το λιγότερο δυνατό κόπο, αλλά αυτό συνέβαινε εν κενώ.
Η παραγωγή είχε πάρει προ καιρού την κάτω βόλτα και τα χρέη, δημόσια και ιδιωτικά, είχαν εκτιναχθεί στα ύψη. Με λίγα λόγια από έξω κούκλα και από μέσα η χώρα μας και άρα κι εμείς, πανούκλα. Δεν ξέρω αν θα έχουμε τη διάθεση να εργαστούμε με συγκεκριμένους στόχους, οργανωμένα και συστηματικά για να εξαλείψουμε τις βασικές αιτίες που μας οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Βλέπω όμως αυτούς που είναι στη χειρότερη μοίρα, να αρχίζουν δειλά δειλά, να οργανώνουν την αντίδρασή τους, πέρα από τους "αγανακτισμένους" και αυτό με χαροποιεί.

Μιλάω για τους άνεργους, μιλάω για την ανεργία. Μιλάω για κάτι που δεν είναι φυσιολογική κατάσταση, δεν είναι δίκαιο, δεν είναι λογικό και παρόλα αυτά μας έχουν κάνει να θεωρούμε φυσιολογική την ανεργία. Αυτοί λοιπόν, οι σε αφύσικη κατάσταση ευρισκόμενοι συμπατριώτες μας, αποφάσισαν να συνασπιστούν, αποφάσισαν να οργανωθούν στις γειτονιές τους, στους δήμους τους.
Στοιχεία γι'αυτήν την προσπάθεια, που ξεκίνησε από το Μάιο στο Περιστέρι, μπορείτε να βρείτε στο μπλογκ: http:// anergoi-peristeri.blogspot.com.
Από εκεί μάθαμε πως αυτά που ζητάνε είναι τα αυτονόητα. Δηλαδή ζητάνε ασφάλιση, περίθαλψη, επέκταση του ταμείου ανεργίας σε όλους τους άνεργους και για όλο το διάστημα ανεργίας. Ζητάνε επίσης δωρεάν μετακίνηση στα Μ.Μ.Μ, απαλλαγή από δημοτικά τέλη, να μην αποκλείονται τα παιδιά των ανέργων από τους παιδικούς σταθμούς και απαλλαγή τους από τα τροφεία. Ζητάνε επίσης την ίδρυση δημοτικού παντοπωλείου, όπου οι άνεργοι θα έχουν πρόσβαση σε τιμές κόστους και οργάνωση χώρων διανομής φαγητού στις διάφορες γειτονιές του κάθε δήμου, ιδιαίτερα εκεί όπου τα ποσοστα ανεργίας είναι υψηλά.

Με βεβαιωμένο από επίσημα χείλη, ότι ο αριθμός των ανέργων θα αυξάνεται για απροσδιόριστο ακόμη χρόνο, ελπίζω πως όλοι καταλαβαίνουμε ότι είναι καλό να διαδίδουμε και να υποστηρίζουμε τέτοιες πρωτοβουλίες.
Ελπίζω επίσης πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα αρχίσει πάραυτα να σκέφτεται σοβαρά το θέμα και τα αιτήματα των ανέργων. Ο κατεξοχήν θεσμός που είναι πιο κοντά στο δημότη, πρέπει να αποδείξει πως αυτή η γειτνίαση έχει νόημα και ουσία. Δηλαδή απλά σκεπτόμενη η κάθε Δημ. Αρχή θα πρέπει να "κόψει" έξοδα όχι μόνο από περιττές δραστηριότητες και έργα, αλλά και να δραστηριοποιηθεί για να εξοικονομήσει χρήματα γι'αυτό το σκοπό. Με διάφορες ενέργειες και δράσεις, με εκδηλώσεις υπέρ των ανέργων και μέσω διαφόρων προγραμμάτων μπορούν να συγκεντωθούν χρήματα και να προσφερθούν υπηρεσίες προς όφελός τους.
Το ζήτημα της ανεργίας θα είναι ζήτημα ζωής για όλο και πιο πολλούς συνδημότες μας, για όλο και πιο πολλούς φίλους, γείτονες, συγγενείς και γνωστούς μας και ως εκ τούτου η θέση του στον κατάλογο των πραγματικών προβλημάτων του κάθε δήμου είναι από χέρι πάνω πάνω.
ΟΠΟΥ ΠΑΝΩ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΚΤΊΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΌΣΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ, ΕΚΈΙΝΕΣ ΟΙ ΔΗΜ. ΑΡΧΈΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ, ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟ, ΠΟΥ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΠΕΡΝΑΜΕ ΟΛΟΙ.

22/6/11, ΔΡΑΠΕΤΣΏΝΑ. Θ.Ι

Να συμπληρώσω μόνο σε όσα γράφει ο Λάκης Ιγνατιάδης με τα οποία συμφωνώ, ότι οι άνεργοι αποτελούν ένα δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, θύμα μιας οικονομικής συγκυρίας ανεξάρτητης από τις επιθυμίες τους.
Σαν τέτοιο, σαν δυναμικό κομμάτι δηλαδή, είμαστε όλοι πιθανοί υποψήφιοι να μετακυλήσουμε στην κατηγορία τους, γι αυτό η συμπαράσταση, η βοήθεια, η αλληλεγγύη, δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει την μορφή ελεημοσύνης ή φιλανθρωπίας, αλλά να είναι δυναμική ανταποδοτική πράξη.