Αναζητώντας την αριστερά της ευθύνης

Προσυπογράφω το κείμενο του Λεωνίδα Καστανά.
Διαβάστε το προσεκτικά, γιατί αρκετοί θα ανακαλύψετε δικά ερωτηματικά και απορίες.

.... "Το βασικό αίτημα όλων των παρατάξεων που κατεβαίνουν στις εκλογές της ΟΛΜΕ είναι ακόμα το «1400Ε καθαρά, πρώτος μισθός, για κάθε καθηγητή που διορίζεται στο δημόσιο» και «να γίνουν εδώ και τώρα μαζικοί διορισμοί». Και το αίτημα αυτό το έχουν παρατάξεις και κομματικές οργανώσεις που αποτελούνται από εχέφρονες κατά τα άλλα ανθρώπους και μάλιστα επιστήμονες.
Και μόνο αυτό το παράδειγμα φτάνει για να αντιληφθούμε τον άκρατο βολονταρισμό που διαπερνά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
Η πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας, ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη και πολιτική τοποθέτηση, ξέρει πολύ καλά τι θέλει και τι δεν θέλει στην παρούσα φάση.
Δεν θέλει μεταρρυθμίσεις που τη ξεβολεύουν και θέλει το δανεικό χρήμα να ρέει άφθονο, όπως παλιά, χωρίς δεσμεύσεις. Δεν θέλει τους όρους των μνημονίων και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, αλλά θέλει τα δις Ευρώ του....

....Η πλειοψηφία του λαού μας επιλέγει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Επιλέγει να μείνει στη ζώνη του Ευρώ και στην ΕΕ. Και όμως αναζητά λύσεις μαγικές για να αποφύγει τη χρεοκοπία, χωρίς όμως και να επιλέγει τη λύση της δραχμής ή να γίνει τριτοκοσμική χώρα. Οι κάτοικοι αυτοί της χώρας είναι ρεαλιστές, ζητούν το αδύνατο.

Η αντιπολίτευση έχει πιαστεί γερά από αυτή τη διάθεση της πλειοψηφίας και πολιτεύεται ανάλογα. Δεν φαίνεται να ιεραρχεί ως πρώτιστο, τη σωτηρία της χώρας. Αντιθέτως την ενδιαφέρει πρωτίστως το μελλοντικό εκλογικό αποτέλεσμα, που άλλους πιθανόν να τους φέρει στην εξουσία και άλλους να τους δώσει μια θέση στη βουλή και στην κρατική επιδότηση. Ενώ ενδόμυχα αγωνιά αν το ΠΑΣΟΚ θα καταφέρει να υλοποιήσει το Μεσοπρόθεσμο, αρνείται να το ψηφίσει, αρνείται κάθε συναίνεση. Κυρίως όμως αρνείται να κάνει πολιτική, αρνείται την ελάχιστη διαπραγμάτευση. Νομίζω είναι πρωτοφανές. Με ένα ΠΑΣΟΚ να έχει χάσει την πολιτική του νομιμοποίηση, να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και μια χώρα στο χείλος του γκρεμού, η ΝΔ αρνείται να «πουλήσει» τη συγκατάθεσή της ή την ανοχή της με αντάλλαγμα την προσαρμογή των όρων που επιβάλει το μνημόνιο στο δικό της πρόγραμμα. Αρνείται την πολιτική ηγεμονία που της προσφέρεται.


....Δεν σας κρύβω ότι καταλαβαίνω και νιώθω την επιλογή του κόμματός μου. Με γεμίζει ανακούφιση γιατί δεν χρειάζεται να πείθω τον κάθε κακόπιστο ή καλόπιστο ότι δεν είμαι τσιράκι του ΠΑΣΟΚ, δεν είμαι τσάτσος και δεκανίκι κανενός. Με γλυκαίνει γιατί δεν με απομακρύνει από το αριστερό ακροατήριο αυτής της χώρας, που έχει ως θρησκεία του την άρνηση στην κάθε εξουσία. Με «ωφελεί» γιατί με κρατάει κοντά σε άλλες δυνάμεις και σε μελλοντικές με αυτές εκλογικές συμπράξεις. Το κακό είναι ότι βλέπω στον καθρέφτη εκείνο το «ευθύνης» να μου βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Να μου βγάζει το μάτι.

ολόκληρο εδώ: Μη μαδάς τη μαργαρίτα: Αναζητώντας την αριστερά της ευθύνης: