Παράπλευρες σκέψεις

Βλέποντας αυτή την πολύ καθωσπρέπει φωτό της νέας μας κυβέρνησης, τι πέρασε από το μυαλό μου;
Όχι ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας.
Ακόμη κι αν κάποιος το σκεφτόταν που και που, τώρα με τον Βενιζέλο….
Αλλά να.. ορκίζονται.
Στην ομοούσιο και αδιαίρετο και αγία τριάδα. Κι αν αποτολμούσε κάποιος να πει ότι δεν θέλει να ορκιστεί στο ευαγγέλιο, από τη μια θα έχανε την καρέκλα, κι από την άλλη, ποιος τον έσωζε από τους ηρακλείς του εθιμικού καθεστώτος μας.
Ορκίζονται λοιπόν.
Ε!!! και;;
Έπεσε ποτέ φωτιά να τους κάψει; Όχι όλους. Αλλά μερικούς – μερικούς.
Δεν φτάνει που ο νόμος τους προστατεύει από κάθε ατυχή αποκάλυψη.
Τους προστατεύει και η εκκλησία. Διότι ουδέποτε έκανε χρήση του δικαιώματος της, να τιμωρήσει κάποιον που αθετεί τον όρκο του και μάλιστα τον τόσο βαρύ όρκο του.
Δεν τρέχει τίποτα.
Τι τους βάζουν τότε να ορκίζονται;
Ακόμη και στα πολύ παλιά χρόνια που υπήρχε πλήρης ασυδοσία, όταν ο αυτοκράτορας έσφαξε τον μισό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης, τιμωρήθηκε εκκλησιαστικά. Παρ’ όλο που δεν είχε ορκιστεί ότι δεν θα το κάνει.
Για 40 μέρες αν θυμάμαι καλά ο πατριάρχης δεν τον άφηνε να κοινωνήσει.
Αλλά τώρα….