Η τρέλα του άυλου καπιταλισμού και η ανάγκη για πολιτική ευρωπαϊκή ενοποίηση

Οι άυλοι τίτλοι, η προεξόφληση μελλοντικών εσόδων, η δήθεν ανάπτυξη των παραγώγων και η παγκόσμια οικονομική φούσκα έχει οδηγήσει στην απελπισία και τον παραλογισμό τους οικονομικούς αναλυτές παγκοσμίως.
Ο αμερικανός υπουργός οικονομικών ευελπιστεί ότι η οικονομία των ΗΠΑ (με χρέη πάνω από 4 τρις) δεν θα χρεοκοπήσει ...αυτό το καλοκαίρι, το CNN δείχνει σε απευθείας σύνδεση την διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης στην ελληνική κυβέρνηση λες και πρόκειται για τον πόλεμο του Κόλπου, οι κινέζοι και τα ασφαλιστικά ταμεία της Ευρώπης παρακαλούν να βρεθεί λύση στο πρόβλημα χρέους της ευρωζώνης με ευρωομόλογα, οι κερδοσκόποι ποντάρουν σε χρεοκοπίες και ασφάλιστρα κινδύνου κλπ κλπ. Σκέτη τρέλα...

Σε μια πλασματική οικονομία της χρηματοπιστωτικής φάσης του καπιταλισμού (υπολογίζεται ότι η πραγματική οικονομία είναι πια μικρό μόνο μέρος της) οι μόνοι που νοιώθουν στο πετσί τους τις αναταράξεις στα εφιαλτικά όνειρα των αναλυτών είναι οι άνθρωποι χωρίς εργασία και εισόδημα.

Οι ωφελημένοι είναι οι κερδοσκόποι που καταστρέφουν τις παραγωγικές δομές για το άμεσο κέρδος και οι βολεμένοι του πελατειακού κράτους (σίγουρα στην μικρή μας χώρα) που χαίρονται τις με παρασιτικό τρόπο αποκτημένες παράνομες περιουσίες τους.

Ο φόβος απλώνεται στους εργαζόμενους της Ευρώπης, οι εθνικισμοί στρέφουν τον ένα λαό κατά του άλλου και οι ηγέτες της ΕΕ παλινωδούν μπροστά στην μόνη φυγή προς τα εμπρός, την στενότερη πολιτική ενοποίηση.

Πως είναι όμως αλήθεια η κατάσταση των πραγμάτων, όσο τουλάχιστον μας αφορά; Ας δούμε πως απαντούν οι πρώτοι διδάξαντες και κάτοχοι του σχετικού "εγχειριδίου κρίσης":

ολόκληρο το κείμενο από την στρουθοκάμηλο, εδώ