Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Εμένα δεν θα με τρελάνουν!!!


πίνακας του Μάριου Πολυχρονιάδη

Πλησιάζει η μέση του χειμώνα, έρχεται ακάθεκτη η Άνοιξη.

Και μαζί της, όπως όλα δείχνουν οι εκλογές.

Όσοι τις ζητούσαν επιτακτικά μήνες τώρα, πρέπει να είναι ήδη προετοιμασμένοι, να δείξουν τον καλύτερο εαυτό τους, να δικαιώσουν το αίτημα τους.
Γιατί, καλή η επίκληση της «συνταγματικής επιταγής», ωραία φράση είναι είτε ισχύει είτε όχι, αλλά υπάρχει και η ταμπακιέρα. Η βέβαιη πτώση μέχρι συντριβής του ΠΑΣΟΚ δεν είναι από μόνη της επαρκής αιτία για εκλογές. Πρέπει να συνοδευτεί οπωσδήποτε με θεαματικές ανακατατάξεις στις οποίες να μετέχουν οι εκνευρισμένοι με την «συνταγματική παρέκκλιση».
Άρχισαν λοιπόν τα ακονισμένα μαχαίρια να λάμπουν στον αέρα.
Ελλείψη αντικειμενικού αντικείμενου, τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων παρέχουν κάποιο αντικειμενικό αντικείμενο.
Και ναι μεν όλα τα κόμματα πλην ΝΔ παρουσιάζουν άνοδο, αποσπώντας ψηφοφόρους από το ΠΑΣΟΚ μια που η πίτα είναι η ίδια, η θεαματική όμως παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς εντυπωσιάζει, μια που από το μηδέν, άντε 2%, που διεκδικούσε ενάμιση χρόνο πριν με την ίδρυση της, φιγουράρισε τρίτο κόμμα στην τελευταία δημοσκόπηση με μόλις 0,5% πίσω από το ΠΑΣΟΚ.
Με ένα μπαράζ δημοσιευμάτων, από μεν την δεξιά που βλέπει καθηλωμένα τα ποσοστά της να βρίσκονται κάτω από το ποσοστό των εκλογών του 2009, κι ας είναι πρώτο κόμμα (τρομάρα του) προσπαθεί να ενημερώσει τους εκλογείς μέσω φιλικών της αναρτήσεων για το πόσο «βαρετό» είναι το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, και να αναπολεί την εποχή του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη!!! Να υπενθυμίζει πλαγιοκοπώντας τους ψηφοφόρους ότι και οι «ανανεωτές υπήρξαν κομμουνιστές στα νιάτα τους» και φυσικά το ανιστόρητο «οι αριστεροί κάνουν κουμάντο στην δημόσια διοίκηση», ξεχνώντας τα κατορθώματα των εκλεκτών τους τα τελευταία μόνο πέντε καταστροφικά χρόνια της κυβέρνησης Καραμανλή. Εκτός αν υπονοεί ότι ο Καραμανλής υπήρξε πολύ μαλθακός με τους αριστερούς ενώ τώρα ο Σαμαράς θα καθαρίσει το τοπίο (υπάρχουν δοκιμασμένοι τρόποι) και επομένως θα επανιδρυθεί το κράτος.
Το ΚΚΕ έχει το δικό του τρόπο. Πρώτα καλεί τον «λαό» να μην συμμετέχει σε προσπάθειες κοινωνικής αλληλεγγύης γιατί είναι μπλόφα του καπιταλισμού. Μετά καλεί «τον λαό» πάλι να μην συμμετέχει σε μαζικές αιμοδοσίες αν πρώτα δεν έχει βεβαιωθεί ότι το αίμα θα πάει στην εργατική τάξη.
Μένει να μας καλέσει να ψωνίζουμε από μαγαζιά που η προστιθέμενη αξία μεταβιβάζεται στο Ταμείο της εργατικής τάξης και στο τέλος η εργατική τάξη να παίρνει μισθό από την εργασία της μόνον όταν είναι σίγουρη ότι η επιχείρηση ανήκει σε μέλος της πλουτοκρατίας. Αν η επιχείρηση ανήκει, έστω και δι΄ αντιπροσώπου, στην εργατική τάξη, ο μισθός είναι περιττός. ή περισσός.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει επιχειρηματολογία. Αναλύει την –υπαρκτή- πολυσυλλεκτικότητα του ΠΑΣΟΚ και διαλέγει το κομμάτι που προτιμά. Δίνει στη Δημοκρατική Αριστερά το «εκσυγχρονιστικό» κομμάτι και κρατά για τον εαυτό του το «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Το μεν πρώτο περιλούει με επίθετα καταστροφολογίας, στο δε δεύτερο περιποιεί τιμή μεγάλη. Δεν έχω την παραμικρή αντίρρηση να είναι έτσι, αλλά δεν βγαίνει από πουθενά ο ορθολογισμός της «ανάλυσης».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, από έλλειψη πολιτικών επιχειρημάτων το ρίχνουν στην τρέλα, κι όποιος τσιμπήσει.
Είτε με δραχμές, είτε με απομόνωση, είτε με αναχωρητισμό, είτε με κυνήγι της αριστεράς, οι αιώνιοι και αμετανόητοι κρατιστές της μονοδιάστατης κλίμακας αριστερά-δεξιά, εμένα δεν θα με τρελάνουν.
Καλύτερα να τρέξουμε όσοι περισσότεροι, λίγο παραπάνω σ’ αυτές της εκλογές, να τους τρελάνουμε εμείς.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου