Για την επιτροπή Ανάπλασης...

Η γνώμη που αποκόμισα παρακολουθώντας στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο την συζήτηση για την Επιτροπή Ανάπλασης, ήταν ότι ο Δήμαρχος και ο Τσιρίδης είχαν συμφωνήσει στην δημιουργία μιας πλατιάς επιτροπής, στην οποία θα μπορούσαν να συμμετέχουν αρκετοί πολίτες που ενδιαφέρονταν για το θέμα, ακόμη και αυτοπροτεινόμενοι να συμμετάσχουν.
Η αποψινή ανάρτηση του Τσιρίδη (μπορείτε να την διαβάσετε ολόκληρη με κλικ εδώ) για την συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής που είχε αντικείμενο την συγκρότηση αυτής της Επιτροπής, δείχνει μια διάθεση ανατροπής.
Κλείνει την επιτροπή σε 15 άτομα, εκ των οποίων όπως φαίνεται οι 9 θέσεις καταλαμβάνονται από τον δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους. Έξι θέσεις μένουν κενές για να καταληφθούν από πολίτες, υποθέτω με υπόδειξη των δημοτικών παρατάξεων.
Κακή εξέλιξη. Πολύ κακή.
Η Επιτροπή όπως συζητήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, θα είναι συμβουλευτική. Δεν έχει αρμοδιότητες που με οποιοδήποτε τρόπο θα μπορούσαν να δεσμεύσουν αποφάσεις του Δ.Σ. επομένως τι νόημα έχει ένας αριθμός μελών που σώνει και καλά οι περισσότεροι θα είναι δημοτικοί σύμβουλοι;
Εδώ μιλάμε για την ανάγκη παρουσίας πολιτών που ενδιαφέρονται και όχι κάποιων που προτείνονται από τις παρατάξεις για να συμπληρωθεί ένας αριθμός ή για να υπάρχουν ισορροπίες.
Τι να τις κάνεις τις ισορροπίες;
Μήπως υπάρχουν ή μπορεί να υπάρχουν πάγιες παραταξιακές θέσεις που καθιστούν αναγκαίες τις ισορροπίες σε ένα συμβουλευτικό όργανο;
Φαίνεται κάποια μέλη αυτής της συντονιστικής ζουν ακόμη με τα όνειρα του καθοδηγητή που θα αποφασίσουν και ο «λαός» θα δεχτεί τις αποφάσεις τους.
Δεν είναι ώρα να μασάμε τα λόγια μας.
Ο Δήμαρχος συμφώνησε στο δημοτικό συμβούλιο με την αρχική πρόταση του Τσιρίδη.
Ο Χρονόπουλος πρότεινε όπως διαβάζω 25μελή (μικρή είναι αλλά τέλος πάντων) επιτροπή.
Οι υπόλοιποι 6 τι πρότειναν και πως διολίσθησε η πρόταση στους 11 και 15 τελικά.
Το μέγα θέμα της ανάπλασης, ξεπερνά τα όρια του Δήμου, είναι ένα έργο που δεν θα αλλάξει μόνο την μορφή του δήμου μας, αλλά θα συμβάλει στην ριζική αλλαγή του αττικού μικροκλίματος, ανάλογα με τις παρεμβάσεις που θα γίνουν.
Δεν μπορεί λοιπόν να περιοριστεί στο δημοτικό συμβούλιο, δεν μπορεί καν να περιοριστεί σε πιθανές προτάσεις συμμετοχής ανένταχτων πολιτών από τις δημοτικές παρατάξεις.
Αν στην λογική δημιουργίας ενός «ευέλικτου αντιπροσωπευτικού σχήματος» κυριαρχεί η επακόλουθη θεσμική πλειοψηφία, άρα οι δημοτικοί σύμβουλοι, να θυμίσω στους εραστές του «καλύτερα μόνοι μας» ότι και τα κόμματα είναι θεσμοί, και οι περιβαλλοντικοί σύλλογοι είναι θεσμοί, και οι ενεργοί πολίτες θα έπρεπε να είναι θεσμοί.
Και καλώς ή κακώς, οι τρεις δημοτικές παρατάξεις δεν εκπροσωπούν, δεν μπορούν να εκπροσωπούν σε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα όλους τους υπόλοιπους θεσμούς.
Η παλιά επιτροπή ανάπλασης, της οποίας η δραστηριότητα, το τονίζω, σε συνεργασία με τον τότε Δήμαρχο Δραπετσώνας Χρονόπουλο, υπήρξε καθοριστική στην απομάκρυνση των εργοστασίων και στην διαμόρφωση της πρότασης «ανάπλαση της βιομηχανικής περιοχής», αποτελείτο από μια πολιτική πανσπερμία. Ίσως γι αυτό πέτυχε.
Και κατά σύμπτωση, μερικά από τα βασικά μέλη της που μου έρχονται στο μυαλό, δεν εκπροσωπούνται από κάποιον πολιτικό φορέα, ούτε και υπάρχει κάποιος δημοτικός σύμβουλος που θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τους εκπροσωπεί.
Είναι άνθρωποι αποδεδειγμένα ικανοί, μαχητικοί, αναγκαίοι και πάντα ενδιαφερόμενοι.
Θεωρεί η συντονιστική επιτροπή ότι με το ζόρι πρέπει να εκπροσωπηθούν από τρίτους γιατί δεν χωράνε στη συλλογιστική της;
Και μπορεί να φτιαχτεί μια νέα επιτροπή μόνον από τους παλιούς; Υποχρεωτικά πρέπει να περιέχει και νέους και ειδικά κατοίκους του πρώην δήμου Κερατσινίου που τότε δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αναγκαίο λοιπόν ζητούμενο η πολυμελής επιτροπή.
Αλλιώς δεν έχει και νόημα.
Ας κρατήσει ο αρμόδιος αντιδήμαρχος την υπόθεση στα χέρια του, κι ας ελπίζει ότι θα πείσει τους πολίτες της πόλης για την ορθότητα των όποιων επιλογών του.