"Κατα την χθεσινοβραδινή συνέλευση της Π.Ο. της ΔΗΜΑΡ Κερατσινίου - Δραπετσώνας που έγινε στην αίθουσα του Δημ. Συμβ. στο πρώην Δημαρχείο Δραπετσώνας, η οργάνωση με ομόφωνη απόφαση της, απέσυρε την στήριξη του κόμματος στον νυν Δήμαρχο της πόλης Λουκά Τζανή και την παραπαίουσα Δημοτική του αρχή."
Η άποψη μου.
Είκοσι μήνες μετά την ανάληψη της διοίκησης του δήμου από την παράταξη «καλημέρα» του Λουκά Τζανή, οι διαπιστώσεις είναι αρνητικές.
Ο μόνος μη κομματικός συνδυασμός των εκλογών του 2010 συγκέντρωσε ελπίδες αλλαγής νοοτροπίας, είχε το πλεονέκτημα του νεοεμφανιζόμενου την στιγμή που είχαμε μπει στην οικονομική κρίση, και παράλληλα με τις ελπίδες του κόσμου, συγκέντρωσε γύρω του και ελπιδοφόρους υποψήφιους, οι πιο πολλοί πρωτοεμφανιζόμενοι στην πολιτική σκηνή του τόπου, που ξεπέρασαν μεν τις κομματικές αγκυλώσεις και επετηρίδες, προσέκρουσαν όμως στην έλλειψη οποιουδήποτε ιδεολογικού μορφώματος, όπως αποδείχτηκε στην συνέχεια.
Το όνειρο μια καλύτερης πόλης δεν οδήγησε σε κανένα προγραμματισμό, σε καμιά ιδεολογική αναφορά, δεν περιβλήθηκε στην πορεία από κανένα ιδεολογικό περίγραμμα, έτσι μετατράπηκε σε όνειρο θερινής νυκτός.
Καλώς ή κακώς, ο νόμος του Καλλικράτη, ορίζει κάποιες διαδικασίες που κατά την γνώμη του δημιουργού υπουργού, θα βοηθούσαν την λειτουργία της κάθε δημοτικής αρχής, η έλλειψη όμως οποιουδήποτε διαλόγου τον μετέτρεψε σε ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα.
Καλώς ή κακώς, ολόκληρη η πατρίδα μας στροβιλίζεται στον στρόβιλο των μνημονίων, στον στρόβιλο της αποτυχίας, στον στρόβιλο της αρπαχτής που καθιέρωσαν τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα από την μεταπολίτευση και δω.
Η δράση της διοίκησης σήμερα, έρχεται να ανατρέψει κάθε συναίσθημα αισιοδοξίας, ότι η δημοτική αρχή μπορεί ή έστω πρέπει, να απασχοληθεί με την ανατροπή της άθλιας λειτουργίας της τοπικής αυτοδιοίκησης κατά το παρελθόν, μιας λειτουργίας που την κρατά σταθερά πρώτη στον κατάλογο διαφθοράς του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, (του μόνου σοβαρού ίσως θεσμού που αξίζει να εμπιστευτεί ένας πολίτης) όπως θα ήθελε και ο Καλλικράτης
Είτε σε εφαρμογή του νόμου, είτε με παράκαμψη του νόμου, ένα πνεύμα ανατροπής του παρελθόντος δεν υφίσταται σε καμιά απόφαση, επομένως και πρόθεση, της δημοτικής αρχής. Η δημοτική αρχή παραμένει σε μια ακολουθία απλής διαχείρισης, όπου το κάθε καθημερινό πρόβλημα, μετατρέπεται σε μέγιστο υπαρξιακό πρόβλημα, και η αντιμετώπιση του μεταφράζεται σε πολιτική νίκη.
Η δράση της διοίκησης σήμερα, έρχεται να ανατρέψει κάθε ελπίδα, ότι η εφαρμογή σκληρών κεντρικών πολιτικών σχεδιασμών μπορεί να τύχει μιας στοιχειώδους διαχείρισης, μιας κατευθυνόμενης οικονομίας που να εξυπηρετεί τις βασικές ανάγκες των δημοτών.
Χάθηκαν πολλά χρήματα (με μέτρο την σημερινή έλλειψη τους και όχι τον πακτωλό των περασμένων χρόνων) σε άχρηστες εκδηλώσεις κατά το 2011 από την επιχείρηση πολιτισμού, χάνονται πολλά χρήματα (λίγα- αλλά πολλές φορές) στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που κάθε πικραμένος θέλει να πραγματοποιήσει, χάνονται πολλά χρήματα (λίγα, πολλές φορές) στην ιδιότυπη οικονομική ενίσχυση προς αναξιοπαθούντες.
Πέραν αυτού, η κακή έως ύποπτη διαχείριση των εταιρειών του δήμου, οι οποίες συνενώθηκαν σε μια τον Ιούλιο του 2011, την ΔΗΚΕΠΑ, από προβεβλημένα στελέχη της παράταξης, δημιουργεί συνειρμούς που κανείς από μας δεν θα ευχόταν ούτε στον αντίπαλο του.
Ταυτόχρονα, λύσεις που θα εξοικονομούσαν χρήματα, όπως ορθολογική διαχείριση του προσωπικού, τοποθέτηση και σύνδεση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στα δημόσια κτίρια, ενώ υπάρχουν στις σκέψεις, απλά δεν προχωρούν.
Μια «διαχείριση φτώχειας» δεν είναι ορατή στην πολιτική της διοίκησης.
Η προτεραιότητα στην διατήρηση των βασικών κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών παροχών του δήμου προς τους δημότες, υποσκάπτεται σταθερά και μόνιμα, τόσο από την αδυναμία επιλογής της ορθολογικής πολιτικής, όσο και από την αντίληψη ότι ένα μεγάλο έργο, μια μεγάλη εκδήλωση μια «φιλανθρωπία» αρκεί για να καλύψει τις υποχρεώσεις.
Αυτή η απογοητευτική εικόνα και το χαμηλό πολιτικό υπόβαθρο των στελεχών της διοίκησης, είναι εύκολο να δημιουργεί προστριβές και αντιπαλότητες, όταν ο καθένας διαισθάνεται κινδύνους στην εξουσία που ασκεί στο μικρόκοσμο του.
Η σκοπιμότητα των προθέσεων είναι δύσκολο να ξεχωρίσει από την αγνότητα και το αποτέλεσμα είναι μια σούπα ενεργειών, απόψεων, αντιλήψεων και ιδεοληψιών που συνθλίβει όλο το πολιτικό προσωπικό της δημοτικής παράταξης και η πολιτική επιβίωση στηρίζεται σε ανεξάρτητες ενέργειες του καθενός, σε συνέχεια ή σε αντίθεση με τις ενέργειες κάποιου άλλου.
Δυστυχώς, οι πολιτικές επιθυμίες του καλημέρα ως συλλογικότητας που κάποτε ξεκίνησε την πορεία της και διευρύνθηκε από πολλούς σαν εμάς δεν έχουν πρόσφορο έδαφος παραγωγικότητας, γιατί φάνηκε ότι δεν είναι αποδεκτές απόψεις που συλλογικά θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν το υπέδαφος.
Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στον ορίζοντα εναλλακτική λύση που να διακινεί μια προοδευτική πρόταση διαχείρισης του δήμου, με νέες, σύγχρονες αντιλήψεις περί προοδευτικότητας -γιατί ότι έχουμε ταυτίσει με αυτή την έννοια έχει καταρρεύσει- που να προτείνει ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στην δομή και τον τρόπο λειτουργίας του δήμου ώστε και τις θέσεις εργασίας να προστατεύσει και την παραγωγικότητα να εξασφαλίσει και την προσφορά ουσιαστικού έργου στους δημότες να προωθήσει.
Με γνώμονα ότι στις προτεινόμενες λύσεις, ό,τι αφορά λίγους είναι λαϊκιστικό, ό,τι αφορά πολλούς είναι λαϊκό.
Χρειαζόμαστε μια νέα διοίκηση με ανθρώπους που να μπορούν να περιγράψουν το μοντέλο διοίκησης που θα εφαρμόσουν, χωρίς φαμφάρες και καφενειακές μεγαλοστομίες
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να έχουν όραμα για την καθημερινή εξυπηρέτηση των πολιτών, και κυρίως άποψη για το πώς θα την εφαρμόσουν.
Τα μεγάλα λόγια, «εγώ θα τους βάλλω να δουλεύουν» δεν πιάνουν πια χώρο στ’ αυτιά μας.
Τα μεγάλα λόγια «εγώ θα βρω τρόπο να κάνω προσλήψεις»,
«εγώ θα μονιμοποιήσω όλους τους εργαζόμενους»,
εγώ έτσι εγώ αλλιώς, ανήκουν σε μια πολιτική γενιά που έδωσε τις εξετάσεις της και απέτυχε ολοσχερώς.
Ζήσαμε το μοντέλο της απλόχερης πολιτικής διαχείρισης που απέτυχε και την πληρώνουμε.
Ζούμε το μοντέλο του «ότι κάτσει», του «βλέποντας και κάνοντας», που καταρρέει με εκπληκτικά ταχύ ρυθμό.
Απομένει να καταμετρηθεί ο πολιτικός όγκος του κενού ανάμεσα στα δυο μοντέλα για να εφαρμόσουμε ένα νέο, όπου η ευσυνειδησία της διοίκησης θα τοποθετεί στο κέντρο του ενδιαφέροντος της, τις ανάγκες των πολιτών και όχι την εξυπηρέτηση των φίλων, όση ανάγκη κι αν έχουν.
Και όπως εμείς οι πολίτες αλλάζουμε τους τρόπους ζωής, συμπεριφοράς και προτεραιοτήτων μας, έτσι επιβάλλεται όσοι από το παλαιό πολιτικό προσωπικό μπορέσουν να ακολουθήσουν την νέα ζωή μας, να προσαρμοστούν και να βοηθήσουν. Μας το χρωστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου