Να καταργηθεί η θέση προέδρου...

Παραιτήθηκε από πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Κερατσινίου-Δραπετσώνας ο Νίκος Μαρτάκης.

Οι λόγοι που επικαλείται για την παραίτηση του, είναι ο φόρτος εργασίας στο οδοντιατρείο του.

Πιστεύω ότι λέει αλήθεια.

Όπως φάνηκε από την τελευταία πλατιά ολομέλεια του δημοτικού συμβουλίου το περασμένο Σάββατο όπου παραβρέθηκαν 3 δημοτικοί σύμβουλοι, η παρουσία του δεν είναι απαραίτητη ούτε καν για την απαρτία, πόσο μάλλον για να προεδρεύει.

Επομένως αξίζει να ρίξει το βάρος του στην επαγγελματική του δραστηριότητα, όπου έχει και μια πραγματική κοινωνική εφαρμογή.

Γιατί να χάνει χρόνο με δημοτικά συμβούλια που στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται ούτε πρόεδρο, ούτε παρόντες, ούτε καν περίεργους θεατές στην τηλεματική εποχή μας;

Καλό θα ήταν, κατά ελαφρά παρέκκλιση του Καλλικράτη να καταργηθεί η θέση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου.

Η ευεργετική κατάργηση της θέσης, θα έλυνε πρώτα και κυρίως, το πρόβλημα της αντικατάστασης του Νίκου. Η πιθανότητα να εκλεγεί σ' αυτή την θέση ένα πρόσωπο όπως η Άννα Μαρία Δασκαλάκη είναι μάλλον απίθανη, επομένως πραγματικά δεν βρίσκω λόγο να προχωρήσει σε διαδικασία εκλογής η διοίκηση του δήμου.

Επι πλέον εκ των πραγμάτων είναι φανερό ότι δεν χρειάζεται.

Πάντα κάποιος  μπορεί να προεδρεύει, σιγά τ' αυγά. Θα έχει οικονομία ο δήμος και ίσως καταφέρει να πληρώσει τους εργαζόμενους, που στην πραγματικότητα δεν χρειάζονται αλλά τέλος πάντων, χάρη τους κάνει η διοίκηση, να μην κάθονται στα καφενεία.

Δεν χρειάζεται επίσης η θέση του Γενικού Γραμματέως. 

Πρέπει πάραυτα να καταργηθεί, να πάει σπίτι του, τα αιτήματα των αιρετών-συνδικαλιστών που απήργησαν γιατί ο Γενικός εφάρμοζε διάφορους νόμους έγιναν δεκτά, τι τον κρατάνε εκεί;

Νομίζω, άλλη μια θέση που πρέπει να καταργηθεί είναι του οικονομικού υπεύθυνου. Λες και έχει λεφτά ο δήμος και θέλει και υπεύθυνο για την διαχείριση τους. Ένα μικρό ταμείο για κάθε υπεύθυνο στέλεχος χρειάζεται, κυρίως στον τομέα συνεργείων αυτοκινήτων, και όταν τελειώνουν τα λεφτά να τους δίνονται φρέσκα. Σιγά την δουλειά. Το παν είναι η εμπιστοσύνη.

Το βασικό όμως είναι, και αποδείχτηκε περίτρανα, ότι δεν χρειάζεται το δημοτικό συμβούλιο.  

Δεν ξέρω αν συναινέσει η αντιπολίτευση στην κατάργηση του, αλλά μπορεί να ειπωθεί ένας άλλος λόγος για συναίνεση, μια άλλη δικαιολογία, να συμφωνήσει η αντιπολίτευση, και μετά... μην τον είδατε τον Παναή.

Με καλή θέληση, όλα γίνονται.

Όχι αμέσως, όχι αύριο. Ας τελειώσει πρώτα με το καλό  το πνευματικό κέντρο του Αγ. Γεωργίου, και μετά. Μετά θα μπορούμε να το φιλοσοφήσουμε.

Τι στο διάολο χρειάζεται αυτός ο Δήμος;