επί πτωμάτων...

Μιλώντας για το αυθαίρετο νεκροταφείο στην Γλυφάδα που προσπαθεί να επιβάλει ντε φάκτο ο δήμαρχος με τον μητροπολίτη τοποθετώντας προκατ εκκλησία και «προγραμματισμένους» νεκρούς από την κατάψυξη, ακούστε πως έχει η παλαβή κατάσταση.
«Ένας δήμαρχος που έχει εκλεγεί με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ -Κώστας Κόκκορης στη Γλυφάδα- τσακώνεται άγρια με το υπουργείο Περιβάλλοντος -με το ΠΑΣΟΚ δηλαδή- για ένα νεκροταφείο που αποφάσισε να κατασκευάσει χωρίς άδεια στους πρόποδες του Υμηττού.
Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Δήμο που συμβαίνει να είναι και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας (Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης), κατακεραυνώνει τον δήμαρχο και συμπαρατάσσεται με το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Στην αντιπαράθεση, παρεμβαίνει ένας πρώην δήμαρχος που εξελέγη κι αυτός με τη Νέα Δημοκρατία (Στέλιος Λανδράκης) για να στηρίξει όμως την επιλογή του νυν δημάρχου και να επιτεθεί στον ομοϊδεάτη του, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.»

Έχουμε μπροστά μας άλλη μια απτή εικόνα των δυο «Ελλάδων», όπως συνυπάρχουν μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς, όπως αντιμάχονται σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
Τι ιδεολογική συνάφεια μπορεί να έχει η Τίνα Μπιρμπίλη με τον δήμαρχο Γλυφάδας, ή ο Μίλτος Βαρβιτσιώτης με τον ομοϊδεάτη του πρώην δήμαρχο Γλυφάδας. Καμιά.
Τους συγκρατεί βέβαια το χοντρό σχοινί του κομματικού συμφέροντος που μεταφράζεται σε διαχείριση εξουσίας, όμως, μια-μια η ίνες του σπάνε. Ο πολιτισμός, η λογική, τέμνουν οριζόντια τα κόμματα και αυτό είναι πια φανερό στην καθημερινότητα μας.
Το ατύχημα είναι, ότι αυτό το σχοινί της εξουσίας έχει τεράστιο αριθμό ινών, δεν ξέρουμε πόσες έμειναν ακόμη ανέπαφες, πόσο χρόνο θα πάρει να σπάσει επιτέλους και να στείλει τους μισούς (τουλάχιστον) στο διάολο.
Θα έχουμε την ευτυχία να ζήσουμε την δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών που το κυρίαρχο διακύβευμα στις διαφορές τους θα είναι «άνθρωπος ή μπαμπουίνος;».
Όχι «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» που μας παραμύθιασε ο ΓΑΠ στις τελευταίες εκλογές. Αυτό έχει απαντηθεί.
Λογική ή παραλογισμός είναι το πραγματικό ερώτημα, που δυστυχώς θα αργήσει να τεθεί.
Γιατί η απάντηση θα πονέσει, πιο πολύ κι από το ΔΝΤ.