Ίσως η πιο πετυχημένη ατάκα απ’ όσες γράφτηκαν αυτές τις μέρες της «ακυβερνησίας» ήταν αυτή που έλεγε «Ο Παπανδρέου είναι ο μόνος πρωθυπουργός που το όνομα του δεν θα δοθεί σε δρόμο, αλλά σε αδιέξοδο».
Όμως, δεν έχει χάσει εντελώς την δυνατότητα να γίνει δρόμος.
Έχει μια ευκαιρία να γίνει ακόμη και πλατεία.
Έφτασε στην εσχατιά αλλοπρόσαλλων πρωτοβουλιών, να προτείνει δημοψήφισμα, να προτείνει τον Πετσάλνικο για πρωθυπουργό, να συνεργαστεί ακόμη και με τον Καρατζαφέρη –που τίποτα καλό δεν μπορεί να φέρει- προκειμένου να μην φύγει ντροπιασμένος και με την ρετσινιά του ανθρώπου που έφερε την πτώχευση και την δραχμή στη χώρα.
Φτάσαμε ως εδώ γιατί στα δυο χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης υπό την πρωθυπουργία του, τίποτα δεν μπόρεσε να αλλάξει, ούτε μια μεταρρύθμιση από όσες υποσχέθηκε δεν μπόρεσε να υλοποιήσει.
Το κράτος που δημιούργησε η αλαζονεία της δικομματικής διακυβέρνησης από την ένταξη μας στην ΕΕ μέχρι σήμερα με την βεβαιότητα του ηττημένου ότι θα ξανάρθει η σειρά του να κάνει ότι γουστάρει δεν πτοήθηκε από την προσφυγή μας στο ΔΝΤ. Και πάλι η αλαζονεία των στελεχών του κόμματος του, με την βεβαιότητα ότι μπορούν να μην αλλάξουν τίποτα που θα υπονόμευε την άθλια πολιτική συνείδηση τους και με την στήριξη των, εξ ίσου ενδιαφερόμενων να μην αλλάξει τίποτα, πολιτικών αντιπάλων τους, δεν επέτρεψαν καμιά αλλαγή.
Αν πιστεύει ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι μονόδρομος, αν πιστεύει ότι οι μεταρρυθμίσεις με αριστερό πρόσημο είναι η λύση, θα υπάρξει δρόμος να αναρτήσει το όνομα του.
Αρκεί να αλλάξει πρώτα το εκλογικό σύστημα.
Να αναδείξει ως πραγματικότητα την ανυπαρξία μονοκομματικών κυβερνήσεων. Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε συρρίκνωση το κόμμα του, που έτσι κι αλλιώς έχει συρρικνωθεί, οδηγώντας όμως σε άλλους συντηρητικούς σχηματισμούς τα χειρότερα πολιτικά πρόσωπα που σήμερα συνωθούνται γύρω του. Έτσι ίσως συγκρατήσει τα μεταρρυθμιστικά στελέχη του και τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων του, γιατί η διαφθορά δεν φτάνει στο ισόγειο. Ξεκινά από κάποιο επίπεδο στελεχών και φτάνει στα κορυφαία κλιμάκια. Οι απλοί άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ δεν ανήκουν στην κατηγορία των διεφθαρμένων ούτε τα έφαγαν μαζί με κανέναν άλλο. Αυτό θα του επιτρέψει να συμμαχήσει τόσο με την μεταρρυθμιστική αριστερά όσο και με άλλες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις αφήνοντας οριστικά πίσω του το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ που με διάφορους αυτοπροσδιορισμούς –κοινωνικό, λαϊκό κλπ- προσπαθεί να επιβιώσει εις βάρος της κοινωνίας.
Η αλυσιδωτή αντίδραση θα βοηθήσει και την ΝΔ να διασπαστεί σε αντιδραστικές, συντηρητικές και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις.
Μπορεί να συμμετάσχει θετικά στην αναδιανομή των πολιτικών δυνάμεων ή να αποδεχτεί οριστικά το αδιέξοδο του.
Και όλα αυτά, τώρα πια είναι τόσο κοντά.
από το http://www.e-flou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου