επαγγελματική αυτοβιογραφία

μια εκπληκτική "επαγγελματική αυτοβιογραφία" από τον Έβρο, όπως την βρήκα στο καθώς πρέπει μπλογκ "τσατσά στο μπουρδέλο"
Είναι πολύ μεγάλη, αλλά αξίζει τον κόπο να την διαβάσετε.

"Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο..."

"...Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές..."


"...Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα,..."

"...Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου..."

για ολόκληρο πατήστε εδώ.

Και αφού το διαβάσετε, πέστε μου και μένα, έτσι για βοήθεια.
Υπάρχει σήμερα έστω ένας (1) πολιτικός φορέας που να μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις στο πλήθος ερωτημάτων που δημιουργεί σε όλους μας τούτη η παραγωγική σκέψη που κατέγραψε την ιστορία της;
Μια ιστορία που αφορά χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες παραγωγικά ενεργούς πολίτες.

υπό την αιγίδα... του Καλλικράτη. Σαρωνικός.

Χάνει το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ η σύζυγος του κ. Πάγκαλου.

Αν και ξεπεράστηκε χωρίς κραδασμούς η πρωτοβουλία της να ανακοινώσει την υποψηφιότητα της χωρίς καμιά συνεννόηση με τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και σύζυγο της, ούτε με την τοπική οργάνωση του ΠΑΣΟΚ, η δεύτερη και μεγαλύτερη γκάφα της είναι βέβαιο ότι θα της στερήσει το χρίσμα.

Όπως αποκαλύφθηκε, λίγο πριν ανακοινώσει την υποψηφιότητα της, συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο και στο τέλος της συνάντησης έλαβε την ευχή του για νίκη στις εκλογές.

Η απροκάλυπτη αυτή συμμαχία, καθώς και η εμπλοκή της εκκλησίας στις εκλογές έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις καταστατικές αρχές του Σοσιαλιστικού Κινήματος, κάτι που επεσήμαναν στον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης πολλοί διαμαρτυρόμενοι βουλευτές.

Υπήρξε προς στιγμή ο φόβος, να εκφραστεί στο πρόσωπο της κυρίας Πάγκαλου η δυσαρέσκεια πολλών μελών της κοινοβουλευτικής ομάδας τα οποία είχαν αντιρρήσεις στο νόμο του Καλλικράτη αλλά δεν τις είχαν εκφράσει, γι αυτό και με παρέμβαση του ο ίδιος ο κ. Πάγκαλος διαβεβαίωσε τους πάντες ότι δεν γνώριζε τίποτα για την ευχή του κ. Αρχιεπισκόπου την οποία πολιτικώς απεύχεται.

ΥΓ

Μη βαράτε.
Το ξέρω ότι δεν γίνονται τέτοια.
Ένα παραμύθιασμα είναι κι αυτό, αν και...

η Δημοκρατία μας θα ήταν σίγουρα καλύτερη αν η εμπλοκή της εκκλησίας στα εκλογικά πράγματα, οδηγούσε σε αυτονόητο αποκλεισμό των πονηρών πολιτευτών από τις διαδικασίες.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Μερικά σημεία του κειμένου ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ του νέου κόμματος, που ψηφίστηκε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη στις 27-6-10.
…Φιλοδοξούμε το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς να είναι η απάντηση στο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας για τη ριζική ανασυγκρότηση του πολιτικού πεδίου και για τον ανακαθορισμό των κοινωνικών συσχετισμών. Η Δημοκρατική Αριστερά είναι, ταυτοχρόνως, η υπεράσπιση του παρελθόντος και του μέλλοντος της ανανεωτικής, δημοκρατικής και οικολογικής αριστεράς…
…Αφήνουμε πίσω μας την Ελλάδα της χρεοκοπίας και της παρακμής. Είμαστε η Αριστερά της δημιουργίας, της κριτικής σκέψης και της πολιτιστικής αναγέννησης…
…Είμαστε εμείς η Αριστερά που σταθερά υποστηρίζει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από το νεοφιλελευθερισμό και το ΔΝΤ. Η αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης: η επιβεβλημένη μείωση του ελλείμματος και η συγκράτηση του χρέους να μη φορτωθεί στις πλάτες των εργαζομένων μέσα από την αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά να συνδυαστεί με βαθιά αλλαγή του κράτους, του άδικου φορολογικού συστήματος, της διαχείρισης των χρημάτων του δημοσίου, του παραγωγικού αλλά και του καταναλωτικού προτύπου, επιλογών και νοοτροπιών σπατάλης, διαφθοράς…
…Είμαστε η αριστερά που έχει ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της την πεποίθηση ότι Αριστερά και Οικολογία μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα μια προγραμματική καινοτομία για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο που, ως αριστεροί/ές, σκεφτόμαστε και δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Σημαίνει την ανάγκη για πράσινη-οικολογική στροφή της οικονομίας ως μιας ώριμης δυνατότητας για ισχυρές μεταρρυθμιστικές αλλαγές για το κλίμα και ένα νέο ενεργειακό πρότυπο….

υπό την αιγίδα... του Καλλικράτη

Δεν έχω τίποτα εναντίον του κ. Λάλου. Ίσα - ίσα, έχω καλή γνώμη για το πρόσωπο του.
Όμως πολύ νωρίς, με το άγχος να προλάβει τους εσωκομματικούς αντιπάλους του στην κούρσα του χρίσματος του ΠΑΣΟΚ, άρχισε τις κακές παρέες.
Ίσως πάλι να φταίνε όσοι αξιωματούχοι υπερβάλλουν, δημοσιεύοντας ονόματα που τον στηρίζουν από την Δραπετσώνα, μάλλον για να τα διαβάζουν οι μη γνωρίζοντες Κερατσινιώτες και να εντυπωσιάζονται.
Διαβάζουμε λοιπόν στο blog ΝΕΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ μια ανάρτηση που μας βεβαιώνει ότι "ΣΥΣΣΩΜΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΝΕΛΟΥ ΛΑΛΟΥ" και μας παραθέτει και 26 ονόματα τα οποία παρακάθησαν στο πανηγυρικό γεύμα υποστήριξης του.
Παραβλέπω ότι η προσθήκη "...καθώς και πλήθος άλλων τοπικών παραγόντων της κοινωνίας της Δραπετσώνας.", εκτός των 26, δικαιολογεί μεν το αναγραφέν "σύσσωμη η κοινωνία...", αλλά αυτό το "πλήθος άλλων..." δεν χωρά στου Κατσόγιαννου.

Και οι επώνυμοι, ελαφρώς στριμωχτά θα κάθονταν.
Πάμε όμως στους 26.
Από αυτούς δεν γνωρίζω τους 4 και δεν έχω γνώμη.
Από τους υπόλοιπους 22 διατηρώ άριστη γνώμη για τους 2.
Για τους 13 η γνώμη μου είναι ουδέτερη, αλλά για τους 7 ...η καλή ανατροφή μου, δεν μου επιτρέπει να εκφραστώ.
Αγαπητέ Λάλο, αν πράγματι είναι μαζί σου, πρόσεχε.
Αν υπάρχει περίπτωση να περιλαμβάνονται και στα ψηφοδέλτια σου, ίσως είναι καλλίτερα για τον ενοποιημένο Δήμο Δραπετσώνας Κερατσινίου, να μην εκλεγείς.
Δεν θέλουμε επιστροφή σε πρακτικές που δεινοπαθήσαμε για να απαλλαγούμε και ο Καλλικράτης μας ξαναφέρνει από την πλαϊνή πόρτα.

Υ.Γ.
Τα κόκκινα μάτια στην φωτογραφία των συνδαιτυμόνων οφείλονται στην φωτογραφική μηχανή.

Μετά την επέλαση του ΔΝΤ, το ξεχαρβάλωμα όλων των εργασιακών σχέσεων, το σκάνδαλο της SIEMENS, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, την ανικανότητα της προηγούμενης κυβέρνησης, το παλαντζάρισμα της νέας κυβέρνησης, την απαγόρευση ελλιμενισμού των πλοίων που μεταφέρουν τουρίστες, τον Καλλικράτη, τον ΟΣΕ, την Ολυμπιακή, την ΠΑΣΚΕ, το ΠΑΜΕ, τις παπαριές: για επιστροφή στη δραχμή, για αποχώρηση από τη Βουλή, για έξοδο από την Ευρωζώνη,



ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΕΛΠΙΔΑ.




Επίσης,

την Τετάρτη 30 Ιουνίου στις 8μμ, θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση (ξενοδοχείο ATHENS IMPERIAL) με ομιλητή τον ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ.

Καλά, εσύ γέρασες νωρίς. Εμείς;

Όταν μιλά ο Μίσσιος, ακόμη και στα 80 του, δεν χρειάζονται παρατηρήσεις και σχόλια.
Μόνο προσοχή.


ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ
"Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά"
Εμβληματική μορφή της Αριστεράς, συγγραφέας, σήμερα, στα 80 του, εξακολουθεί να αναζητεί έναν καινούργιο δρόμο και μιλάει για την κρίση, το ΔΝΤ, τις διασπάσεις και τις επαναδιασπάσεις του αριστερού χώρου

του ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ | Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

«Ο Μανόλης Αναγνωστάκης μου έμαθε γράμματα στη φυλακή, ήμασταν θανατοποινίτες στο Γεντί Κουλέ» λέει ο Χρόνης Μίσσιος στο «Βήμα», στο περιθώριο της συνέντευξης που παραχώρησε ένα καυτό μεσημέρι της περασμένης εβδομάδας στο σπίτι του, στο Μικροχώρι Αττικής.

Εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς, συγκλόνισε το πανελλήνιο το 1985,όταν αποκάλυψε τη διαδρομή της ζωής του, από τα 17 ως τα 43 του χρόνια σε φυλακές και εξορίες (1947-1973), στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς». Στα 80 του ζει πλέον αποτραβηγμένος με τη σύζυγό του Ρηνιώ και τα τρία σκυλιά τους σε ένα αγροτόσπιτο, περιτριγυρισμένο από νεοελληνικές βίλες. Για να τον συναντήσει κανείς πρέπει να ακολουθήσει κανόνες... συνωμοτικότητας. Ενα ημιφορτηγό μάς περίμενε στην ταβέρνα «Μπάρμπα Βασίλης» για να μας οδηγήσει στο δρομάκι που καταλήγει στην πόρτα του.

- Τι σημαίνει για εσάς αυτή η κρίση;

«Πιστεύω ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι καθολική και παγκόσμια. Ο πλανήτης μας είναι πλέον μια μικρή γειτονιά γεμάτη κινδύνους και εγκληματικές συμμορίες που δεν γνωρίζουν σύνορα. Πιστεύω πως κανένας λαός, καμία χώρα δεν μπορεί να ονειρευτεί μια κοινωνία ισόνομη, ελεύθερη και ειρηνική».

- Γιατί;

«Πολλά θα μπορούσε να αναφέρει κανείς: για τον κίνδυνο του πυρηνικού ολέθρου, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για τον χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό κτλ. Πρόσφατο παράδειγμα έχουμε το έγκλημα της ΒΡ. Κι όμως κανένας δεν θα τιμωρηθεί, κανένας δεν ζητάει να σταματήσουν οι εξορύξεις στα βάθη του ωκεανού. Ολοι μιλούν για το πόσα σεντς έπεσε η μετοχή της. Η ανάγκη συνεργασίας των λαών είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε. Η ανάγκη μιας παγκόσμιας δράσης για να αλλάξουμε τους κοινωνικούς θεσμούς, τις αξίες μας και τη συμπεριφορά μας απέναντι στη φύση και στον συνάνθρωπό μας είναι στοιχειώδης προϋπόθεση».

- Τι μπορούμε να κάνουμε;

«Σήμερα είναι εύλογο το ερώτημα αν το προνόμιο της λογικής του ανθρώπου είναι όντως προνόμιο ή κατάρα. Η οικολογική κρίση του πλανήτη και των ανθρωπίνων κοινωνιών δεν είναι ένα εφιαλτικό σενάριο για το μέλλον αλλά μια οδυνηρή πραγματικότητα. Ο κόσμος του Οργουελ επιβεβαιώθηκε. Ο κόσμος του Χάξλεϊ είναι παρών. Μόνο με αυτογνωσία της ύπαρξής μας και τη συμφιλίωσή μας με αυτόν τον υπέροχο αινιγματικό κόσμο που μας γέννησε μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας. Χρειαζόμαστε άλλη ιεράρχηση των αξιών, άλλους κοινωνικούς θεσμούς, άλλη φιλοσοφία. Οσο η κυρίαρχη αξία των κοινωνιών μας παραμένει η κερδοσκοπία, τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας- όπως είπε κάποτε και ο Δαντόν- θα είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών».

- Λέτε ότι η ζωή μετριέται μονάχα με τις συγκινήσεις που επιβεβαιώνουν την ανθρώπινη ουσία μας. Πιστεύετε ότι χάσαμε την ουσία τα τελευταία χρόνια;

«Νομίζω πως ναι. Η σημερινή κοινωνία δείχνει να έχει πέσει σε κώμα. Ο άνθρωπος από μια συμπαντική οντότητα με όνειρα, επιθυμίες, έρωτες και αισθήσεις μετατρέπεται σε ένα αντικείμενο παραγωγής και κατανάλωσης προϊόντων. Εχει χάσει τον προσανατολισμό του, έχει χάσει τις αξίες τού ευ ζην».

- Πώς βιώνετε την κρίση στην Ελλάδα;

«Αισθάνομαι ταπεινωμένος και περιφρονημένος. Νομίζω ότι ξαναζώ την εποχή του Πιουριφόι, τότε που η χώρα μας ήταν απόλυτα εξαρτημένη από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δεν πίστευα πως θα ζήσω μια νέα υποτέλεια της πατρίδας μου. Λέει ο Πρωθυπουργός ότι ήμασταν ο αδύναμος κρίκος και γι΄ αυτό μας χτύπησε τόσο καίρια ο τοκογλυφικός καπιταλισμός. Γιατί όμως είμαστε ο αδύναμος κρίκος; Είναι ένα ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει το πολιτικό μας σύστημα και άλλοι κοινωνικοί φορείς που υποτίθεται ότι διακονούν τα συμφέροντα του λαού».

- Ωστόσο ο λαός, όλοι εμείς, δεν έχουμε ευθύνη γι΄ αυτό που μας συνέβη;

«Αναμφίβολα ναι. Αυτό όμως δεν είναι το κυρίως πρόβλημα. Οπως και το σύνθημα “φέρτε πίσω τα κλεμμένα”. Είναι σωστό αλλά ταυτόχρονα παραπλανητικό. Διότι το πρόβλημα είναι το σύστημα και οι θεσμοί που καθιερώσαμε. Θεσμοί που παράγουν βία, βαρβαρότητα και ψυχασθένεια, διότι πώς να κατανοήσει κανείς διαφορετικά την αφύσικη ζωή που μας υποχρέωσαν να βιώνουμε. Για να γυρίσουμε στα δικά μας: το εξοργιστικό είναι ότι μας εγκαλούν για έλλειψη πατριωτισμού όσους διαφωνούμε και αντιστεκόμαστε σε αυτά τα κατοχικά μέτρα. Είναι αυτοί που εκλέχθηκαν και ορκίστηκαν- οι περισσότεροι αλλεπάλληλες φορές- να υπερασπισθούν την πατρίδα και τα συμφέροντα του λαού της και μας οδήγησαν σε μια νέα εθνική υποτέλεια. Αιδώς, Αργείοι...».

- Είστε πολύ σκληρός.

«Στα 80 μου χρόνια δεν έχω το δικαίωμα της συγγνωστής πλάνης ούτε καμία δέσμευση για να μη λέω αυτό που σκέφτομαι και πιστεύω. Είναι τουλάχιστον ανόητο να υποστηρίζει κανείς ότι μια χώρα οικονομικά υποδουλωμένη μπορεί να είναι εθνικά και πολιτικά ελεύθερη και ανεξάρτητη. Ισως αυτή η νέα υποτέλεια γεννήσει μια νέα εθνική αντίσταση».

- Εθνική αντίσταση; Με ποια μορφή και πότε;

«Οταν ο λαός βγει επιτέλους από τις κομματικές μάντρες. Τι όραμα θα έχει αυτή η αντίσταση; Τι μορφές θα πάρει; Δεν ξέρω. Εγώ είμαι ήδη παρελθόν και δυσκολεύομαι ήδη να κατανοήσω το παρόν. Ελπίζω οι μορφές που θα πάρει να μην είναι βίαιες και εξουσιαστικές. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως η βία και η εξουσία πρόδωσαν τα ωραιότερα όνειρα των επαναστατών».

- Πιστεύετε ότι υπάρχει ανάγκη τιμωρίας των ενόχων που μας οδήγησαν εδώ;

«Δεν πιστεύω στην καταστολή. Πιστεύω στην πρόληψη. Δυστυχώς όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες στην εποχή μας έχουν εγκαταλείψει την πρόληψη, την αναζήτηση και αντιμετώπιση των αιτίων που γεννούν τα κοινωνικά φαινόμενα και επαφίενται στην καταστολή σε ολόκληρο το φάσμα του κοινωνικού γίγνεσθαι».

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΘΕΡΙΝΑΣ
- Είστε ένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα τον αιώνα που πέρασε. Αναγνωρίζετε κάποιο «ιστορικό λάθος» στη διαδρομή της από το 1974 ως σήμερα;

«Κατ΄ αρχάς θέλω να σου πω ότι η διαδρομή μου στην Αριστερά ήταν, παρά τις αντιξοότητες, από τις πιο ευτυχισμένες και πλούσιες περιόδους της ζωής μου. Εί χαμε όνειρο, είχαμε όραμα, είχαμε μύθους και ψευδαισθήσεις. Η Αριστερά είχε βαθιές ρίζες μέσα στην ελληνική κοινωνία. Παρ΄ ότι ηττήθηκε στρατιωτικά, γρήγορα ξαναγεννήθηκε και στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 ήταν ο μόνος παραγωγός πολιτισμού στη χώρα μας. Η Αριστερά ήταν επαναστατική, όχι με τη συνωμοτική έννοια αλλά με τον πολιτισμό της, μια πορεία που ήρθε να διακόψει η δικτατορία. Ούτε όμως η χούντα τη νίκησε. Η Αριστερά ηττήθηκε στη Μεταπολίτευση. Διασπασμένη για άλλη μία φορά πολεμούσε με τα “ευαγγέλια” προσπαθώντας να στρατολογήσει η κάθε πλευρά με το μέρος της περισσότερους κομμουνιστές. Να τους κάνει τι, αλήθεια; Να τους βάλει στο μπαούλο; Δεν αντιλήφθηκε τη νέα εποχή στην οποία εισερχόταν η ελληνική κοινωνία, τις προσδοκίες και τα προβλήματά της. Ετσι ήρθε το ΠαΣοΚ, πήρε όλο το πακέτο των συνθημάτων και των αιτημάτων της Αριστεράς και το απαξίωσε. Εκτοτε η Αριστερά ψάχνει την προίκα της σε λάθος μέρος. Σήμερα ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά. Αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι Αριστερά δεν παράγει τίποτα, ούτε καν πολιτικό πολιτισμό».

- Τι εντύπωση σας προκάλεσε η νέα διάσπαση του Συνασπισμού;

«Επιβεβαιώνει αυτό που είπαμε προηγουμένως. Είναι ένα πείραμα που χρόνια τώρα παλεύει χωρίς να κατορθώνει να συνθέσει απόψεις. Οι διασπάσεις και οι επαναδιασπάσεις αυτού του χώρου μου φέρνουν στο μυαλό την επίδραση που έχει η ουρά της αθερίνας στον τρικυμισμένο ωκεανό».

- Αρα τι προτείνετε;

«Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη και συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης. Δεν είναι μια “πίστη” σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής. Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Εχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας».

Τα σχολεία έκλεισαν.

Τον Σεπτέμβρη θα ανοίξουν με την εφαρμογή του νέου προγράμματος, υπό το βαρύγδουπο τίτλο: «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού – καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση και λοιπές διατάξεις» που όπως υπόσχεται το υπουργείο, θα αναβαθμίσει την προσφερόμενη παιδεία.
Το πιστεύει κανείς;
Απ' ότι φαίνεται, το πιστεύει βαθιά το υπουργείο και σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο. Όμως το υπουργικό πίστευε επίσης παλιότερα, ότι "τα λεφτά υπάρχουν".
Και έκανε λάθος. Γιατί να μην κάνει και τώρα; Η ομοσπονδία των καθηγητών, πιστεύει ότι: "Σαφή και βέβαιη υποβάθμιση τόσο στους/τις εκπαιδευτικούς όσο και στην ίδια την εκπαίδευση θα επιφέρει, εφόσον ψηφιστεί, το σχέδιο νόμου του Υπ. Παιδείας με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού»."
(Εδώ η ανακοίνωση)
Γι αυτό και φροντίζουν να απαγορεύσουν την υλοποίηση του:
1. Αρνούμαστε την εφαρμογή της εγκυκλίου «Αυτοαξιολόγηση της Σχολικής Μονάδας». 2. Δεν παίρνουμε υποχρεωτικές υπερωρίες. 3. Εφαρμόζουμε στην πράξη άμεσα την απόφαση του κλάδου για δημιουργία τμημάτων με ανώτερο αριθμό τους 25 μαθητές, τους 20 στις κατευθύνσεις και στην Τεχνική Εκπαίδευση και τους 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια. 4. Κανείς εκπαιδευτικός δεν αναλαμβάνει το ρόλο του μέντορα – αξιολογητή για τους νέους συναδέλφους μας.
(Εδώ η ανακοίνωση)
Είναι όμως αξιόπιστο ότι λέει η ΟΛΜΕ; Την έχουμε συνηθίσει να υπερασπίζεται με πάθος τα επαγγελματικά συμφέροντα (και καλά κάνει) των καθηγητών. Δεν την έχουμε συνηθίσει να υπερασπίζεται τα μαθησιακά συμφέροντα των παιδιών, εκτός αν βολεύουν τα επαγγελματικά, επομένως δεν μπορούμε να δώσουμε μεγάλη πίστη στις εκτιμήσεις της.
Να μερικά παραδείγματα πραγματικών περιστατικών.
Πριν από μερικά χρόνια μια καθηγήτρια ξένης γλώσσας, λόγω μείωσης των ωρών της Γαλλικής στα Γυμνάσια, βρέθηκε να δουλεύει 6 ώρες λιγότερες από το νόμιμο ωράριό της. Το υπεύθυνο Γραφείο, τότε, την έστειλε να συμπληρώνει ωράριο σε ένα διπλανό σχολείο. Εκείνη το θεώρησε άδικο, πήγε στο σωματείο, εκείνο έπραξε τα δέοντα και η συμπλήρωση ακυρώθηκε. Η συνάδελφος συνέχισε με μειωμένο ωράριο, αλλά ολόκληρο μισθό και το άλλο σχολείο προσέλαβε ωρομίσθιο, με μισθό ε! Η συνάδελφος και η τοπική ΕΛΜΕ ήταν αριστερής καταγωγής και προελεύσεως, με ΝΔ στην εξουσία.
Σε μεγάλο συγκρότημα τεχνικής εκπαίδευσης στην Αθήνα, εδώ και χρόνια προσλαμβάνουν κάθε Σεπτέμβρη καμιά εκατοστή αναπληρωτές ικανοποιώντας πελατειακές σχέσεις κυρίως πολιτικών και άλλων παραγόντων. Αποτέλεσμα; το μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό να δουλεύει τις μισές από τις νόμιμες ώρες. Πληρώνεται φυσικά για όλες. Το κάνει κάθε κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της.
Σε πολλά σχολεία κυρίως της Αθήνας διδάσκοντες δεν έχουν ώρες λόγω μείωσης των μαθητών και κάνουν μειωμένο ωράριο. Τυπικά φαίνονται ως απασχολούμενοι σε βιβλιοθήκες και γραμματείες. Ταυτόχρονα προσλαμβάνονται αναπληρωτές για να διδάξουν απίθανα δευτερεύοντα μαθήματα, που θα μπορούσε να διδάξει ο κάθε δάσκαλος ανεξάρτητα ειδικότητας με μια στοιχειώδη προετοιμασία. Ταυτόχρονα στην επαρχία υπάρχουν κενές θέσεις διδασκόντων ακόμα και τώρα που μιλάμε, γιατί κάποιοι που διορίστηκαν εκεί φύγανε με απόσπαση για την Αθήνα νομίμως αλλά όχι ηθικώς. Στα γραφεία και στο υπουργείο οι αποσπασμένοι δεν έχουν καρέκλες να κάτσουνε και τρακάρουνε στους διαδρόμους από την πολυκοσμία. Μιλάει κανείς;
(εδώ η ανάρτηση)
Ενώ οι διαπιστώσεις ενός καθηγητή από την εμπειρία του στο δημόσιο σχολείο είναι καταλυτικές:
......Η "αναβάθμιση" του ρόλου του εκπαιδευτικού.
Πίσω από τον πολύφερνο τίτλο, κρύβεται η ανάγκη εξορθολογισμού των διορισμών και μετακινήσεων των εκπαιδευτικών με στόχο να κάνει το σύστημα οικονομικότερο. Και αυτό είναι καλό. Όλα τα προηγούμενα χρόνια το κράτος διόριζε αφειδώς εκπαιδευτικούς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση χωρίς αυτή να τους χρειάζεται. Αποτέλεσμα είναι ότι χιλιάδες από αυτούς είναι ήδη αποσπασμένοι σε γραφεία βουλευτών, σε άλλα υπουργεία και υπηρεσίες μέχρι στην αρχιεπισκοπή. Η μηχανοργάνωση των υπηρεσιών αντί να σημάνει λιγότερο προσωπικό στην γραφειοκρατία, σήμανε το αντίθετο. Υπάρχουν γραφεία εκπαίδευσης που κάποια στιγμή είχαν έλλειψη καθισμάτων για τους υπαλλήλους. Τρεις μαζί έβγαζαν μια φωτοτυπία. Οι μαζικοί διορισμοί ήταν πάγια πολιτική των κυβερνήσεων και των συνδικάτων για να μειώνουν την ανεργία και να ψηφοθηρούν.
Αν διαβάζατε κάθε φθινόπωρο για κενές θέσεις σε σχολεία αυτές αφορούσαν παραμεθόριες, δυσπρόσιτες και νησιωτικές περιοχές. Οι νεοδιορισμένοι εκεί ενεργοποιούσαν αμέσως το πολιτικό τους μέσο και έπαιρναν απόσπαση για το υπουργείο ή κάποια άλλη υπηρεσία, παίρνοντας όμως τα 10-12 μόρια της περιοχής διορισμού τους.
Γιατί δεν φταίει το κράτος μόνο φταίνε και οι πολίτες ε;
Η θέση έμενε για 3-4 μήνες κενή μέχρι να διοριστεί αναπληρωτής ή ωρομίσθιος, ή και όλο το χρόνο.. Έτσι είχαμε και άλλους διορισμούς και το σύστημα δούλευε καλά όσο υπήρχαν δανεικά, βεβαίως. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο Αη Στράτης με σχολείο 5-10 παιδιών και καμιά 50αρια καθηγητές να «υπηρετούν» και καλά εκεί την οργανική τους θέση. Σε όλα τα νησιά τα σχολεία μισθοδοτούν πολλούς περισσότερους καθηγητές, από την πραγματική τους δύναμη. Οι άλλο είναι αποσπασμένοι στο κέντρο ίσως και στο σπίτι τους. Φυσικά η ΟΛΜΕ δεν έλεγε κουβέντα για το πώς δημιουργήθηκαν τα κενά, απλά ζητούσε διορισμούς. Κούφιος λαϊκισμός, η μέγιστη ξεφτίλα.
Παρ’ όλες τις αποσπάσεις οι δάσκαλοι ήταν πολλοί και κάτι έπρεπε να γίνει. Κάποια στιγμή την δεκαετία του 90 ανακαλύφθηκαν τα προγράμματα. Σε κάθε σχολείο οι καθηγητές συμπλήρωναν το ελλιπές ωράριό τους με προγράμματα για το περιβάλλον, την αγωγή υγείας, την ισότητα, και άλλα βαρύγδουπα και «πρωτοποριακά». Υπήρχαν βέβαια τότε και λεφτά από την Ευρώπη για να φαγωθούν. Η ουσία; τίποτα απολύτως.
Το πρόγραμμα είναι ας πούμε περιβαλλοντολογικό. Δηλαδή γίνεσαι υπεύθυνος ομάδας μαθητών που πρέπει να εκπονήσουν κάποια "μελέτη" σχετική με το περιβάλλον της περιοχής τους και αυτό σημαίνει απασχόληση για να συμπληρώνεις ωράριο. Στην καλύτερη περίπτωση επειδή και άλλοι έχουν κάνει νωρίτερα την ίδια μελέτη, την αντιγράφεις, χωρίς να μπλέκεις τους μαθητές και καθαρίζεις. Συνήθως η «μελέτη» είναι μόνο μια εκδρομή στη φύση και κάτι φωτογραφίες, πολλές φορές δεν είναι απολύτως τίποτα. Το χρήμα να πέφτει.
Μια άλλη περίπτωση πλασματικής απασχόλησης είναι ο υπεύθυνος βιβλιοθήκης. Συνήθως τα σχολεία δεν έχουν βιβλιοθήκη, αλλά και αν έχουν, σπάνια οι μαθητές δανείζονται βιβλία.
Άλλη πάλι είναι ο υπεύθυνος εργαστηρίου Φυσικής που έχει 3 ώρες λιγότερες στο πρόγραμμα γιατί απασχολείται με την οργάνωση του εργαστηρίου φυσικών επιστημών. Συνήθως εργαστήρια δεν γίνονται ή μπορεί και να μην υπάρχουν καν.
Και πάλι όμως οι δάσκαλοι είναι πολλοί τι να τους κάνουμε. Ας κάνουν μάθημα λοιπόν.
Το γεγονός ότι από την Α γυμνασίου μέχρι τη Γ λυκείου τα παιδιά μας είναι 7 ώρες την ημέρα στην τάξη οφείλεται και στον πληθωρισμό του προσωπικού. Βάλε μαθήματα στο πρόγραμμα, μη βάζεις ομαδικές εργασίες, κατασκευές, καλλιτεχνικές δραστηριότητες κλπ. Βάλε οικιακή οικονομία, τεχνολογία, επαγγελματικό προσανατολισμό, μελέτη φυσικών πόρων και άλλα σε υπερβολικές δόσεις για να απασχολούνται οι συνάδελφοι. Ο τρόπος διδασκαλίας και το περιεχόμενο των μαθημάτων σημαίνει δεκάδες ώρες ύπνου για τους μαθητές, αλλά γλυκό ψωμί για τους δάσκαλους. ......

(εδώ η ανάρτηση)














Και να συμπληρώσω τα αγαπημένα μου επιχειρήματα από το δημοτικό σχολείο
Τα παιδάκια θα εξακολουθήσουν να κουβαλούν 8-10 κιλά στην πλάτη καθημερινά.
Θα εξακολουθούν να μαθαίνουν απ' έξω τους 52 νομούς της Ελλάδας που σήμερα ... δεν υπάρχουν. Προς δόξαν της άχρηστης ύλης.
Θα ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτά τη ακριβώς υπηρεσίες προσφέρει ο ... καντηλανάφτης,
θα ξέρουν το κατηγορούμενο και το γερούνδιο και τους συμμιγείς,
αλλά δεν θα ξέρουν γιατί το πράσινο είναι απάνω στα δένδρα, γιατί ο ήλιος μας φωτίζει και γιατί του οφείλουμε τη ζωή μας. Δεν θα μάθουν τι βλέπουν γύρω τους. Λες και οι αισθήσεις είναι ο απαγορευμένος καρπός της ανθρωπότητας, θα εξακολουθήσουν να δέχονται στοχευμένες γνώσεις, σε μορφή πλύσης εγκεφάλου, με την ελπίδα να μην μπορέσουν να τις αποβάλλουν ακόμη και στην περίφημη επανάσταση της εφηβείας.
Τι γίνεται τελικά;
Μια συμπύκνωση μεστή, που περιλαμβάνει διαπιστώσεις και προτάσεις έχει ο φίλος leo, που εμένα τουλάχιστον μου δίνει λίγη παρηγοριά:
Ήρθε ο καιρός να λειτουργήσει η σχολική κοινότητα


Υ.Γ. Να μην ξεχάσω και το περίφημο μάθημα επαγγελματικού προσανατολισμού.
Στα πλαίσια του, καθηγητές πήγαν το σχολείο τους σε τηλεοπτική εκπομπή μεγάλης μεσημεριανής φίρμας.
Όλα καλά.
Συνέβη όμως, εκείνη την ημέρα να έχει καλεσμένη στην εκπομπή για να δώσει συνέντευξη, γνωστότατη και όμορφη πουτανίτσα.
Φυσικά τα αγοράκια καταχάρηκαν, τα κοριτσάκια πήραν ιδέες, και οι καθηγητές/τριες, προφανώς συγχαρητήρια για επιτυχημένη ιδέα.

έρχονται οι σωτήρες...

Οι σωτήρες εκ Κερατσινίου άρχισαν τα πηγαινέλα στην πόλη μας.
Όλοι έχουν τις καλλίτερες προθέσεις, προθέσεις που έρχονται από πολύ μακριά, πολύ πίσω καλλίτερα.
Το μοτίβο σταθερό. Μετά την ψήφιση του Καλλικράτη και την δημιουργία ισχυρού Δήμου, καιρός για δουλειά.
Φυσικά παρασιωπούν την αλήθεια ότι κανείς απ' αυτούς δεν αγωνίστηκε κατά του εξαμβλώματος που πήρε δικαίως το όνομα του στρατηγού Καλλικράτη,
ενός παλιοτόμαρου που πρόδωσε την Αχαϊκή Συμμαχία στους Ρωμαίους κατακτητές. (Απλή συνωνυμία με τον περίφημο αρχιτέκτονα της Ακρόπολης).
Όλοι μαζί λοιπόν οι σωτήρες βιάζονται να ξεπεράσουν το μεγάλο θέμα της διάλυσης του Δήμου μας, και να πάνε στο "δια ταύτα".
Και διαγκωνίζονται, ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα μπάζα, για να οικοδομήσει το μέλλον.
Δεν έχω προσωπική άποψη για κανέναν από τους σωτήρες. Έχω όμως για τα μπάζα, ειδικά όσα προέρχονται από την Δραπετσώνα.
Και κυρίως, δημιουργώ άποψη για όσους με καμάρι επιδεικνύουν ή διαρρέουν ότι έχουν την συμπάθεια ή την υποστήριξη των βουλευτών που συνευθύνονται για την διάλυση του Δήμου μας.
Δηλαδή του Λιντζέρη, του Διαμαντίδη και του Νιώτη.

Αυτό το καμάρι είναι το πρώτο αρνητικό στην διεκδίκηση του χρίσματος από το ΠΑΣΟΚ για την υποψηφιότητα στο νέο Δήμο από τον Λάλο Κανέλο, δημοτικό σύμβουλο στο Κερατσίνι και πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.
Την υποψηφιότητα του επίσης στηρίζουν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι πρώην Δήμαρχοι Χρονόπουλος και Αραβιάδης. Τον εμπιστεύονται και θέλουν να τον δουν Δήμαρχο.
Άρα...
Άρα ο κ. Κανέλος, μπορεί να κάνει χαρούλες προς το παρόν, αλλά θα κάνει καλλίτερα αν διπλοτσεκάρει τις φιλίες που οικοδομεί. Αν έχει κάποια σημασία γι αυτόν ο Δήμος ως χώρος κατοικίας και δραστηριότητας ανθρώπων, έστω και με το χάλι του Καλλικράτη.

Η Ανανεωτική Αριστερά γυρίζει σελίδα

Τη δήλωση ανεξαρτητοποίησης τους κατέθεσαν κι επίσημα σήμερα κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, οι τέσσερις βουλευτές της Ανανεωτικής Πτέρυγας, Φώτης Κουβέλης, Γρηγόρης Ψαριανός, Νίκος Τσούκαλης και Θανάσης Λεβέντης.


Στο μεταξύ, νωρίτερα χθες ο Φώτης Κουβέλης απέρριψε τα σενάρια που θέλουν τους 4 ανεξάρτητους –πια- βουλευτές να έχουν επαφές με το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους. Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει χθες ο κ. Κουβέλης τάσσεται κατά μιας συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζοντας ότι «η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα έχει διαβρωθεί από φιλελεύθερες απόψεις και δεν έχει εδραιωθεί στη χώρα μας η πολυτασικότητα που χαρακτηρίζει τα αντίστοιχα κόμματα της Ευρώπης». Αναφορικά δε με το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους, ξεκαθάρισε πως δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη επικοινωνία αλλά επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον για την πολιτική οικολογία.

«Εδώ και 2 χρόνια συζητάμε σταθερά για ευρύτερη συνεργασία μαζί τους. Το θέλαμε όταν ήμαστε στο κόμμα (ΣΥΝ), πόσο μάλλον τώρα. Όμως, πρέπει πρώτα να διαμορφωθεί η νέα κατάσταση στο χώρο μας», είχε δηλώσει χθες άλλωστε στο tvxs.gr ο κ. Δημήτρης Χατζησωκράτης, στέλεχος και ο ίδιος της Ανανεωτικής Πτέρυγας.
Πρόσφατη είναι και η δήλωση της κ. Μαρίας Βασιλάκου, προεδρεύουσας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Πράσινων στη Βουλή της Βιέννης, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στη μνήμη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, τον οποίο συχνά επικαλούνται οι ένθερμοι υποστηρικτές της ιδέας: «Να γίνει πράξη το όραμά του για συνεργασία μεταξύ της ανανεωτικής Αριστεράς και του οικολογικού χώρου», «να 'κοκκινίσουν' οι Πράσινοι, να 'πρασινίσει' η Αριστερά».

Μια σύντομη αποτίμηση κάνει ο φίλος Leo στο blog του "Μη μαδάς την Μαργαρίτα"

"To KKE και το ΚΚΕ εσ με κοινή μήτρα το σταλινισμό που τους μεγάλωσε, κάποια στιγμή χώρισαν τα τσανάκια τους. ΑΠό τότε αναπτύχθηκαν δύο διαφορετικές ιδεολογίες στο χώρο της αριστεράς με τις όποιες στρεβλώσεις και παλινωδίες. Ο ΣΥΝ προσπάθησε να υπερβεί τη βασική αντίθεση. Δεν τα κατάφερε. Καμιά από τις δύο ομάδες-ιδεολογίες δεν θέλησε να μπει στο μύθο της άλλης, να γίνει όσμωση. Η μη πολιτική ένωση δεν επέτρεψε τη παραγωγή νέων πραγμάτων. Ο ΣΥΝ άγεται και φέρεται από τα πάθη των ηγετικών ομάδων του. Η διάσπαση αν τελικά ολοκληρωθεί θα σημάνει διεργασίες και ανακατατάξεις. Η ΑΠ με σαφή ρεφορμιστικά χαρακτηριστικά και χωρίς παγιωμένες θέσεις έχει τη μεγάλη ευκαιρία να αναζητήσει νέους δρόμους, αρκεί να προσελκύσει τα παλιά μέλη, τη νεολαία και τους οικολόγους. Να ξανάρθει το εναλλακτικό στην Αριστερά. Το ροζ, το φούξια, το κάτι άλλο.
Το ΑΡ ολόκληρο ή διασπασμένο φοβάμαι ότι θα γυρίσει και επίσημα στο Λενινισμό, δηλαδή στο τέλος.
Όσο η κρίση βαθαίνει η δογματική αριστερά θα απομονώνεται και το χώρο της θα καταλαμβάνει ο αντιεξουσιαστικός χώρος. Αυτό τόχει καταλάβει ο Αλέκος και κάνει εκκλήσεις προς τα κει. Θα δούμε."

Αλητεία εν δράσει...

Ποιός θα μας σώσει από τα καθάρματα;
Από το blog
ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ

Ο Λαμπράκης ζει, το ξέρουμε και ...

Οι εργαζόμενοι στο Δήμο Δραπετσώνας τίμησαν αγωνιστικά την μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη απόψε στο Καστράκι (Ηετιώνια Πύλη).


Αυτό δυσαρέστησε φυσικά τον Λιντζέρη ο οποίος λίγες μέρες μετά την συμμετοχή του στη διάλυση του Δήμου μας, έφερε τους καλεσμένους του, μεταξύ των οποίων και ο Πάγκαλος να τιμήσουν μέσω του Μίκη Θεοδωράκη (επίσης καλεσμένου) την μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη με τραγούδια.


Ήλπιζε δηλαδή ο Λυντζέρης μέσα από τα θεάματα να περάσει στο ντούκου ο λαός της Δραπετσώνας και την ψήφο του στη διάλυση του Δήμου μας και την συμμετοχή του στα μέτρα επιβολής μονομερούς φτώχιας που είναι σε εξέλιξη.
Αλλά δεν του ‘κατσε.
Οι εργαζόμενοι στο Δήμο, όπως θα δείτε και στα video αντέδρασαν πρωτότυπα και δυναμικά.
Ήλθαν στο χώρο με ένα φέρετρο και στέφανα υπέρ της σύνταξης τους, του μισθού τους, των χρόνων εργασίας τους και του Δήμου τους. Κάμποσοι παρατρεχάμενοι του βουλευτή –κατά σύμπτωση δεν υπήρχε κανείς Δραπετσωνίτης ανάμεσα τους- αντέδρασαν στην είσοδο των εργαζομένων αλλά η Αστυνομία υπήρξε εξαιρετικά ψύχραιμη και δεν έγιναν σοβαρά επεισόδια.


Σε κάποια στιγμή μάλιστα μου έκανε εντύπωση η εξαλλοσύνη κατά των εργαζομένων μιας κυρίας ξανθιάς που δήλωνε εργαζόμενη στο … Δήμο Κορυδαλλού, αλλά κάποιος γνώστης προσώπων με διαβεβαίωσε ότι ήταν νύφη του Λυντζέρη και ησύχασα.
Το ίδιο και με ένα νεαρούλη με μουσάκι και κασκέτο που είχε βαλθεί να βγάλει γκόμενα από τις εργαζόμενες.
Το λέω γιατί είχε συνέχεια τη γλώσσα έξω.
Μου είπαν ότι είναι τσιράκι του Λυντζέρη και ξανα-ησύχασα.


Προς το τέλος της εκδήλωσης, τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου των εργαζομένων, πλησίασαν τον Μίκη Θεοδωράκη, του εκδήλωσαν τον σεβασμό τους στο πρόσωπο του, και του ζήτησαν να μην επιτρέπει σε κανέναν να εκμεταλλεύεται το μέγεθος του.
Μετά, αγνοώντας τους υπόλοιπους αποχώρησαν, αφήνοντας τον Λυντζέρη να σκέφτεται πόσα κορόιδα βρήκε στη Δραπετσώνα.


ΥΓ. Όπως θα δείτε και από το μέγεθος του φέρετρου, η εκδήλωση δεν στρεφόταν κατά του Πάγκαλου.

ΥΓ 2 Ακολουθούν τα video

... και δεν χρειαζόμαστε τον Λυντζέρη ...

Ακολουθουν τα video

... για να μας το θυμίζει...

τα υπόλοιπα video...

εδώ

κι εδώ

κι εδώ

κι εδώ