Στο μεταξύ, νωρίτερα χθες ο Φώτης Κουβέλης απέρριψε τα σενάρια που θέλουν τους 4 ανεξάρτητους –πια- βουλευτές να έχουν επαφές με το ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας ωστόσο ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους. Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει χθες ο κ. Κουβέλης τάσσεται κατά μιας συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζοντας ότι «η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα έχει διαβρωθεί από φιλελεύθερες απόψεις και δεν έχει εδραιωθεί στη χώρα μας η πολυτασικότητα που χαρακτηρίζει τα αντίστοιχα κόμματα της Ευρώπης». Αναφορικά δε με το ενδεχόμενο συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους, ξεκαθάρισε πως δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη επικοινωνία αλλά επιβεβαίωσε το ενδιαφέρον για την πολιτική οικολογία.
«Εδώ και 2 χρόνια συζητάμε σταθερά για ευρύτερη συνεργασία μαζί τους. Το θέλαμε όταν ήμαστε στο κόμμα (ΣΥΝ), πόσο μάλλον τώρα. Όμως, πρέπει πρώτα να διαμορφωθεί η νέα κατάσταση στο χώρο μας», είχε δηλώσει χθες άλλωστε στο tvxs.gr ο κ. Δημήτρης Χατζησωκράτης, στέλεχος και ο ίδιος της Ανανεωτικής Πτέρυγας.
Πρόσφατη είναι και η δήλωση της κ. Μαρίας Βασιλάκου, προεδρεύουσας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα των Πράσινων στη Βουλή της Βιέννης, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στη μνήμη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, τον οποίο συχνά επικαλούνται οι ένθερμοι υποστηρικτές της ιδέας: «Να γίνει πράξη το όραμά του για συνεργασία μεταξύ της ανανεωτικής Αριστεράς και του οικολογικού χώρου», «να 'κοκκινίσουν' οι Πράσινοι, να 'πρασινίσει' η Αριστερά».
Μια σύντομη αποτίμηση κάνει ο φίλος Leo στο blog του "Μη μαδάς την Μαργαρίτα"
"To KKE και το ΚΚΕ εσ με κοινή μήτρα το σταλινισμό που τους μεγάλωσε, κάποια στιγμή χώρισαν τα τσανάκια τους. ΑΠό τότε αναπτύχθηκαν δύο διαφορετικές ιδεολογίες στο χώρο της αριστεράς με τις όποιες στρεβλώσεις και παλινωδίες. Ο ΣΥΝ προσπάθησε να υπερβεί τη βασική αντίθεση. Δεν τα κατάφερε. Καμιά από τις δύο ομάδες-ιδεολογίες δεν θέλησε να μπει στο μύθο της άλλης, να γίνει όσμωση. Η μη πολιτική ένωση δεν επέτρεψε τη παραγωγή νέων πραγμάτων. Ο ΣΥΝ άγεται και φέρεται από τα πάθη των ηγετικών ομάδων του. Η διάσπαση αν τελικά ολοκληρωθεί θα σημάνει διεργασίες και ανακατατάξεις. Η ΑΠ με σαφή ρεφορμιστικά χαρακτηριστικά και χωρίς παγιωμένες θέσεις έχει τη μεγάλη ευκαιρία να αναζητήσει νέους δρόμους, αρκεί να προσελκύσει τα παλιά μέλη, τη νεολαία και τους οικολόγους. Να ξανάρθει το εναλλακτικό στην Αριστερά. Το ροζ, το φούξια, το κάτι άλλο.
Το ΑΡ ολόκληρο ή διασπασμένο φοβάμαι ότι θα γυρίσει και επίσημα στο Λενινισμό, δηλαδή στο τέλος.
Όσο η κρίση βαθαίνει η δογματική αριστερά θα απομονώνεται και το χώρο της θα καταλαμβάνει ο αντιεξουσιαστικός χώρος. Αυτό τόχει καταλάβει ο Αλέκος και κάνει εκκλήσεις προς τα κει. Θα δούμε."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου