Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

όταν περπατάς, σίγουρα κάτι σκέφτεσαι...



Είδα, στάθηκα, χαιρέτησα. Αγκάλιασα, φίλησα, περπάτησα. Άκουσα, ήπια καφέ στα όρθια.
Χάρηκα, λυπήθηκα, τρόμαξα, ανακουφίστηκα.
Γέμισα σκέψεις.
Όλα αυτά στην χτεσινή συγκέντρωση στο Κερατσίνι, για τον, φασιστικών κινήτρων, φόνο του νέου μουσικού συντοπίτη μας, του Παύλου Φύσα.
Διάβασα πριν και μετά την συγκέντρωση διάφορες απόψεις και σχόλια για το πότε θα πεθάνει ο φασισμός και ποιοι δικαιούνται να τον θανατώσουν.  
Είδα ένα τεράστιο ποικιλόχρωμο πλήθος να καλύπτει ολόκληρη την Παναγή Τσαλδάρη από την Σαλαμίνος μέχρι την Γρηγορίου Λαμπράκη. Στάθηκα αρκετή ώρα στο μπλοκ του ΠΑΜΕ όπου χαιρέτησα αγκάλιασα και φίλησα πολλούς παλιούς γνωστούς, μερικούς είχα να τους δω δεκαετίες. Κατηφόρισα πίνοντας τον καφέ μου για να φτάσω στο κεντρικό σημείο, στο σημείο του φόνου, διατρέχοντας το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ όπου και εκεί χαιρέτησα και μίλησα χωρίς πολλές αγκαλιές και φιλιά.Οι Ανταρσυες που παρακολουθούν κάθε κίνηση των συριζεων είναι ζηλιάρηδες.
Μπροστά στη μικροφωνική, οι άλλοι. Οι «έτοιμοι για όλα». Που κοιτάζουν ερευνητικά στα μάτια κάθε έναν ξεχωριστά, μήπως και αντιληφθούν τα συναισθήματα του. Υποθέτω, δυο συναισθήματα είναι ανεκτά. Του θαυμασμού και του φόβου. Ξέρω να υποκρίνομαι, πέρασα εύκολα την δοκιμασία, κανείς δεν μου έδωσε σημασία.
«Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει», φώναζαν και εμένα μου έφερε πικρή ανάμνηση. Πόσο αλλάζουν τελικά οι νοοτροπίες. «Το αίμα κυλάει, δικαίωση ζητάει», φωνάζαμε κάποτε.
Στο Κερατσίνι έγινε μια μεγαλειώδης αντιφασιστική συγκέντρωση, και ακολούθησε το απόλυτο μπάχαλο. Όσοι κάδοι απορριμμάτων δεν κάηκαν, αναποδογυρίστηκαν στις κεντρικές λεωφόρους του δήμου μέχρι την Δραπετσώνα. Ποιο πολύ με εντυπωσίασαν οι αναποδογυρισμένοι κάδοι, παρά οι καμένοι. Τους καμένους, τους λες και ανάχωμα για να εμποδίσουν τον εχθρό, τους αναποδογυρισμένους με τα σκουπίδια να βρωμούν στο έδαφος πως τους λες; Μίσος. Δεν βρίσκω κάτι άλλο. Το μπλοκαρισμένο ένα οικοδομικό τετράγωνο πίσω από την συγκέντρωση αυτοκίνητο μου, το γλύτωσε ο πυροσβεστήρας κάποιου γείτονα –του είμαι ευγνώμων- με ελαφρά εγκαύματα. Γιατί;
Η οριζόντια συντροφικότητα και αλληλεγγύη μεταξύ πολιτικοποιημένων ανθρώπων έχει τελειώσει. Τα απολειφάδια της ζούμε αυτή την εποχή, και τον αγώνα των κομμάτων νέου τύπου να την διατηρήσουν εν ζωή όσο περισσότερο χρόνο μπορούνε.
Ανά θεματική για την αντιμετώπιση του κάθε ξεχωριστού προβλήματος ή θέματος ή σκέψης και οι συμμαχίες και η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα.
Η χτεσινή αντιφασιστική συγκέντρωση, από την φύση της χωρούσε εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που εμπεριέχουν τον πολιτικό αντιφασισμό στο DNA τους. Και ήταν εκεί, τους είδα. Άλλη με τα λάβαρα, άλλοι κρυφά, προς «αποφυγήν παρεξηγήσεων». Ήταν εκεί το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ η ΝΔ. Είτε αρέσει στους αρχικούς οργανωτές είτε δεν αρέσει. Αυτό συνέβη.
Ήταν εκεί και οι μπάχαλοι, δεν το ξεχνώ. Για δικούς τους λόγους προφανώς.
Η κάθετη συλλογικότητα με θέμα «αντιφασιστική συγκέντρωση-διαμαρτυρία για τον φόνο ενός νέου ανθρώπου από φασίστα με πολιτικά κίνητρα», περιλαμβάνει όλες αυτές τις πολιτικές επιλογές. Κάποιο άλλο θέμα, πιθανότατα να περιλαμβάνει άλλη σύνθεση, στην οποία δεν πρέπει να έχουν κανένα λόγο να μην αντιπαρατεθούν όσοι διαφωνούν.
Δεν θα ψηφίσω τον Κουτσούμπα ή τον Τσίπρα ή τον Βενιζέλο ή τον Σαμαρά επειδή βρεθήκαμε από κοινού σε μια συγκέντρωση, έχω πολλά άλλα που διαφωνώ μαζί τους, αλλά μου φαίνεται παλαβό να βρω επιχειρήματα για να αποκλείσω κάποιον απ’ αυτούς από την συμμετοχή στην προσπάθεια για την επίλυση ενός σοβαρού προβλήματος.
Είναι ολοφάνερο πια ότι μόνον οι κάθετες ομαδοποιήσεις μπορούν να προσφέρουν λύσεις. Ακόμη και οι σκεπτικιστές, μπορούν να πάρουν υπόψη τους ότι σπάνια, σπανιότατα μπορεί να δημιουργηθεί «ολική ομαδοποίηση» -το αντιφασιστικό μέτωπο ανήκει στις σπανιότητες- το συνηθισμένο θα είναι να δημιουργούνται συμμαχίες απέναντι σε άλλες συμμαχίες.
Κι αυτό το βρίσκω πολύ υγιεινό. Πιο υγιεινό από το να προσπαθείς να απολογηθείς για απόψεις που δεν σε εκφράζουν, μόνο και μόνο γιατί τις εκστόμισε ο «σύντροφος» σου, κι αν διαφωνήσεις δημόσια να θεωρηθείς μαύρο πρόβατο.
Η αλλαγή του τρόπου κομματικής έκφρασης αρχίζει, κι αυτό είναι το μόνο αισιόδοξο για το πολιτικό σύστημα της δημοκρατίας.

5 σχόλια:

  1. Μανώλη, σίγουρα είχες καιρό να πας σε διαδήλωση όπως γράφεις και μόνος σου εξ άλλου. Πάντως ο περίπατος ήταν -απ' όσο κατάλαβα- και ευχάριστος και αποδοτικός σε εμπειρίες.
    Μια ερώτηση μόνο: Θα μπορούσε να είναι σε αυτή τη διαδήλωση ρε Μανώλη η Νέα Δημοκρατία; Μη μου πεις δικαιολογίες ότι ανήκει στο δημοκρατικό τόξο και μαλακίες. Η δεξιά είναι η κοινή μήτρα της ΝΔ και της ΧΑ απλά η μια κάνει τη βρομοδουλειά κι η άλλη καταγγέλλει γιατί θέλει να την εξαφανίσει και να μπει στη θέση της. Όλα αυτά τα ούγκανα της ΧΑ μήπως βρίσκονταν κάπου αλλού όλα αυτά τα χρόνια; Μελιγαλά ψήφιζαν πάντα και τον έβρισκαν ατόφιο στη ΝΔ (καμιά φορά είχαν ιδιαίτερα συμφέροντα αλλού και ίσως λοξοδρομούσαν, αλλά για πολύ λίγο, γρήγορα επέστρεφαν)
    Η δεξιά είναι αυτή Μανώλη, μία και μοναδική, απλά εκνεύρισε τόσο πολύ τους ίδιους τους δεξιούς (χουντικούς) ψηφοφόρους που περιέθαλπε τόσο καιρό που την μούντζωσαν. Πως θα ήταν η ΝΔ στην Παναγή Τσαλδάρη ρε Μανώλη; Τι σχέση έχει η Δημαρ με τη ΝΔ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργο το χάος που υπάρχει ανάμεσα στον αριστερό και τον αριστεριστή, είναι ανάλογο με το χάος που υπάρχει ανάμεσα στον δεξιό και τον ακροδεξιό.
    Γι αυτό σε ένα αντιφασιστικό μέτωπο χωρά η συντηρητική παράταξη, αλλά δεν χωρά η ομάδα που έκαψε προχτές το Κερατσίνι για παράδειγμα κι αυτό είναι το πρόβλημα για την σύνθεση του αντιναζιστικού μετώπου.
    Αν συζητούσαμε για ένα «αντι-συντηρητικό μέτωπο» μπορεί να βγάζαμε απ ‘έξω την ΝΔ και σίγουρα τον Καμένο, όπως ακριβώς θα βγάζαμε απ’ έξω το ΚΚΕ αν κάναμε αντικομουνιστικό μέτωπο.
    Ο Μελιγαλάς δεν είναι προνόμιο της ΝΔ, αν πρόσεξες και από τα συνθήματα των βλαμμένων της συγκέντρωσης, και προπαντός, η χρέωση των ποσοστών της ΧΑ στη ΝΔ στηρίζεται αποκλειστικά και μόνον σε αριστερίστικες ιδεοληψίες και πουθενά αλλού. Γιατί τα νούμερα, άλλα λένε. Η απόλυτη συντριβεί ειδικά στην Β Πειραιά του ΠΑΣΟΚ έφερε στα ύψη τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και της ΧΑ, αν αυτό σου λέει κάτι. Εμένα μου λέει πολλά για την σύνθεση συνειδήσεων των οπαδών των δυο πρώην μονομάχων, αλλά και την μεταφορά αυτών των συνειδήσεων δεξιά κι αριστερά όπου τις στέλνει το κύμα της σωτηρίας τους.
    Η προσπάθεια του κάθε Λαζαρίδη να συγκρατήσει τους ακροδεξιούς στο κόμμα του και να μην του αυτομολήσουν στην ΧΑ, δεν τον κάνει χειρότερο από τον κάθε Κοτσακά που έχασε τους ακροδεξιούς του κόμματος του και ξενιτεύτηκε και ο ίδιος.
    Παρ’ όλ’ αυτά, σε ένα αντιναζιστικό μέτωπο, στην αντιμετώπιση του «απόλυτου κακού», χρειάζονται και οι δυο κι ας είναι μέρη του προβλήματος που δημιούργησε αυτή την πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μανώλη, σωστά αυτά που γράφεις, αλλά εγώ δεν είπα να μην συμπεριλαμβάνεται η ΝΔ στο αντιφασιστικό μέτωπο ... είπα ότι εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να είναι εκεί καθώς η συγγένειά της με την ΧΑ είναι δεδομένη. Στο κάτω-κάτω η ΝΔ έβαλε την ΧΑ στη φυλακή, και μόνο αυτή μπορούσε να το κάνει ακριβώς γιατί ως συγγενής ήξερε τα εσωτερικά τους με αποτέλεσμα να εξουδετερώσει μεγάλο μέρος αστυνομικών φιλικών στην ΧΑ και είχε δικούς της (και στη δικαιοσύνη) για να στηριχτεί και να εκτελέσει την επιχείρηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εντάξει Γιώργο καταλαβαίνω το πνεύμα σου. Η ΝΔ όμως, ήταν η μόνη που μπορούσε να του βάλλει φυλακή όπως λες, όχι όμως επειδή είναι συγγενής, αυτό είναι άσχετο, αλλά επειδή είναι κυβέρνηση, έχει τους μηχανισμούς συλλογής στοιχείων κλπ. Κι αυτό έκανε. Τα συγχαρητήρια που της δίνουμε, δεν σημαίνει ότι την δικαιώνουμε ούτε ότι την στηρίζουμε. Τα συγχαρητήρια είναι επί συγκεκριμένης πράξης. Γι αυτό είναι άκυρος ο επίλογος σου του προηγούμενου σχολίου "τι δουλειά έχει η ΔΗΜΑΡ με την ΝΔ". Στην δίωξη της ΧΑ, όλοι έχουμε δουλειά με την κυβέρνηση. Στα αίτια του φασισμού, πρέπει να βρούμε τώρα τα κοινά με όσους ενδιαφέρονται στα σοβαρά, κι όχι με όσους θέλουν να ψαρέψουν τις ορφανές ψήφους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή