Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Έτσι να εκλέγουμε δημάρχους ---του Σπύρου Δανέλλη

Από τα χρόνια της ευμάρειας του φτηνού δανεικού χρήματος - που θεωρούσαμε μάλλον και αγύριστο - λίγοι διαφωνούσαν πως ο μεγάλος ασθενής είναι η δημόσια διοίκηση. Μια δημόσια διοίκηση που κοστίζει πανάκριβα, είναι ανορθολογικά δομημένη, κάνει δύσκολη τη ζωή του πολίτη, είναι αντιπαραγωγική και αδυνατεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις και τις απαιτήσεις των καιρών. Πολύ δε πριν τη χρεοκοπία και τα μνημόνια με τις απαιτήσεις τους, κάθε φωνή λογικής και προόδου συνηγορούσε πως η πρώτη μεγάλη μεταρρύθμιση που οφείλουμε στους εαυτούς μας, τη χώρα και το μέλλον ήταν η διοικητική.

Μια γενναία και ουσιαστική μεταρρύθμιση ξεκινά από την αναγκαιότητα μετεξέλιξης του κράτους σε ένα σφικτό και αποτελεσματικό σύστημα. Ό,τι σχετίζεται με τις πολιτικές και τις υπηρεσίες που αφορούν στην καθημερινότητα του πολίτη και στην τοπική ανάπτυξη πρέπει να περάσει στην αυτοδιοίκηση. Μια αυτοδιοίκηση όμως με δομές και λειτουργίες που δεν αντιγράφουν το κεντρικό γραφειοκρατικό κράτος. Οι δύο φιλόδοξες μεταρρυθμιστικές τομές που άλλαξαν τον χάρτη της πρωτοβάθμιας αυτοδιοίκησης, τα σχέδια «Καποδίστριας» και «Καλλικράτης» από τους τολμηρούς μεταρρυθμιστές Αλέκο Παπαδόπουλο και Γιάννη Ραγκούση συνάντησαν τεράστιες αντιστάσεις από τις ποικιλώνυμες δυνάμεις της συντήρησης και της αδράνειας.

Έμειναν όμως ημιτελείς γιατί δεν ακολουθήθηκαν από την αναγκαία ριζική αλλαγή του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, καθώς και τη δημιουργία όρων και προϋποθέσεων αποδέσμευσης της αυτοδιοίκησης από τους γνωστούς μηχανισμούς επιρροής, που δεν επιτρέπουν στις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας των πολιτών να ενεργοποιηθούν σε έναν αγώνα που φαίνεται ότι διεξάγεται με σημαδεμένη τράπουλα.

Για τον νεαρό θεσμό της αιρετής περιφέρειας, βασικό πρόβλημα αποτελεί η υιοθέτηση του μοντέλου λειτουργίας και αντίληψης πολιτικού σχεδιασμού των παλιών Νομαρχιών, που παράλληλα με τον κρατικό συγκεντρωτισμό, τις καθιστούν άνευρες και αναποτελεσματικές στη διεκδίκηση του ρόλου μιας ολοκληρωμένης αναπτυξιακής ενότητας κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Βέβαια, καθοριστικής σημασίας όρος για να ανταποκριθεί η αυτοδιοίκηση και των δύο βαθμών στις ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες και απαιτήσεις των δημοτών για παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών σε τομείς της καθημερινότητας, όπως και για να σχεδιάζει και να υλοποιεί έργα, είναι η ριζική διαφοροποίηση των οικονομικών της. Η οικονομική καχεξία που την υποχρεώνει στη διαχείριση μιας αδιέξοδης μιζέριας, που την απαξιώνει και παράλληλα υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των δημοτών, αντιμετωπίζεται μονάχα από μια τολμηρή φορολογική μεταρρύθμιση που, όπως συμβαίνει στη λοιπή Ευρώπη, θα καταστήσει τους ΟΤΑ αποδέκτες μέρους της άμεσης φορολογίας των πολιτών. Αυτό θα τους καθιστούσε πραγματικά αυτοτελείς και αυτοδύναμους οικονομικά, αλλά θα λειτουργούσε θεαματικά και θα προωθούσε αποφασιστικά και τα θέματα της διαφάνειας και ελέγχου εκ μέρους των φορολογουμένων, της διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών.

Παρά το ότι στις σημερινές συνθήκες της αγωνιώδους προσπάθειας δημοσιονομικής εξυγίανσης και επίτευξης των ασφυχτικών οικονομικών στόχων, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται εφικτό, πιστεύω ότι θα βοηθούσε σημαντικά στην προσπάθεια σταθεροποίησης και ανασύνταξης της χώρας.

Όμως αυτό που φαίνεται απολύτως ρεαλιστικό είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για την αποδέσμευση των αυτοδιοικητικών αρχών από το σφιχταγκάλιασμα των κομματικών μηχανισμών και την απελευθέρωση των τοπικών κοινωνιών από τη δουλεία εξαρτήσεων σογιών, συντεχνιών και λοιπών ομάδων επιρροής.

Η δυνατότητα των πολιτών να εκλέγουν τον Δήμαρχο της επιλογής τους και χωριστά τους άριστους από το σύνολο των υποψηφίων Δημοτικών Συμβούλων, θα είναι λυτρωτική για τους πολίτες και θα αναβαθμίσει θεαματικά την ποιότητα των δημοτικών συμβουλίων. Βέβαια επαφίεται στην ωριμότητα των πολιτών η εκλογή των άριστων και όχι των μιντιακά προβεβλημένων. Θα υποχρεώσει τους Δημάρχους σε πιο δημοκρατική, συλλογική και διάφανη λειτουργία. Θα περιοριστούν φαινόμενα αλαζονείας, αυταρχισμού αλλά και διαφθοράς, καθώς επίσης θα γίνει ένα μεγάλο βήμα χειραφέτησης της αυτοδιοίκησης και άσκησης γοητείας προς την κοινωνία των πολιτών. Εξάλλου όλοι διαπιστώνουμε τις στρεβλώσεις του δημαρχοκεντρικού σημερινού συστήματος.

Όσο για το επιχείρημα περί αδυναμίας λειτουργίας μιας δημοτικής αρχής που δεν θα ελέγχει απολύτως ο Δήμαρχος, θεωρώ ότι γρήγορα θα αποκτηθεί η κουλτούρα της συνεργασίας με γνώμονα το κοινό καλό - που δεν έχει, βεβαίως, κομματικό χρώμα.

Η κυβέρνηση, έστω και την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, πρέπει να τολμήσει αυτή τη μεγάλη τομή που αποτελεί σημαντική ψηφίδα στο παζλ της μεγαλύτερης από τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος.

* Ο Σπύρος Δανέλλης είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Βρυξέλλες 2013

από το http://www.protagon.gr/

**επίσης ο Σπύρος Δανέλλης ως άνθρωπος με υψηλή αισθητική είναι παντρεμένος με δραπετσωνίτισα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου