σκουπίδια... πάλι

Το πρόβλημα της αποκομιδής και της διαχείρισης των σκουπιδιών, αρχίζει αργά αλλά σταθερά να γίνεται εφιάλτης.

Όχι στο δήμο μας.

Όχι μόνο στο δήμο μας. Σε όλους τους δήμους.

Ο ΧΥΤΑ Φυλής, πέρα από το γεγονός ότι είναι κορεσμένος, ως δυο χρόνια ζωής του δίνουν ακόμη, αποτελεί ήδη πολεμική ζώνη. Όταν δεν συγκρούονται μεταξύ τους οι «ομάδες ανασκαφών» που ψάχνουν οτιδήποτε θα μπορούσε να πωληθεί, κάποιος θα βρεθεί κάτω από τις ερπύστριες των μηχανημάτων για να συνθλιβεί και να αρχίσουν νέες συγκρούσεις.

Όταν δεν κλείνει λόγω των συνηθισμένων αφορμών που αφορούν στις διεκδικήσεις των εργαζομένων, κλείνει γιατί υπάρχει πόλεμος, ανταλλαγεί πυροβολισμών, συγκρούσεις ομάδων, θάνατοι ρακοσυλλεκτών.

Και όσο η οικονομική κρίση σπρώχνει περισσότερους ανθρώπους στο περιθώριο, τόσο η χωματερή θα γίνεται μήλο της έριδος μεταξύ τους. Ένα πεδίο επιβίωσης, που ενδεχομένως για κάποιους να είναι και πεδίο πλουτισμού. Δεν υπάρχει, και πως άλλωστε, ένδειξη για το ύψος του τζίρου που δημιουργεί η περισυλλογή χρήσιμων αντικειμένων μέσα από τα άχρηστα σκουπίδια.

Το υψηλό ενδιαφέρον όμως επενδυτών για την ανακύκλωση, μπορεί να δημιουργήσει υπόνοιες για το ύψος αυτού του τζίρου που σήμερα είναι στα σπάργανα, στα χέρια συμμοριών.

Ένα το κρατούμενο λοιπόν.

Τι θα κάνουμε σε λίγο με τα σκουπίδια μας που θα μένουν στους δρόμους επειδή δεν θα υπάρχει μέρος να μεταφερθούν; Επειδή η διαχείριση τους δεν θα είναι εφικτή;

Η αποκομιδή, είναι το άλλο πρόβλημα.

Χρόνια τώρα, πολλές τετραετίες και με πολλές διαφορετικές δημοτικές αρχές, ο τρόπος ήταν σταθερός. Προσλήψεις συμβασιούχων, έκτακτων κλπ. Μόλις άρχιζε να δημιουργείται πρόβλημα, ο κάθε δήμαρχος προσλάμβανε κόσμο και κουτσά στραβά έκανε τη δουλειά του.

Ο προσλήψεις απαγορεύτηκαν Οι συμβασιούχοι ολοκληρώνουν τις συμβάσεις χρόνου που έχουν και δεν επαναπροσλαμβάνονται ούτε αντικαθίστανται Απλώς φεύγουν, αφήνοντας κενό. Ο επαναπροσδιορισμός του τρόπου εργασίας ώστε να εξοικονομηθούν δυνάμεις, ο ίδιος όγκος σκουπιδιών να μαζευτεί από λιγότερο προσωπικό με άλλα λόγια, απλώς καθυστερεί την ορμή καθόδου, την πορεία προς το μαύρο μας το χάλι.

Με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να παρακολουθούμε την αποκομιδή, δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε καλλίτερη καθαριότητα.

Δυστυχώς, σταθερά θα βλέπουμε να χειροτερεύει η κατάσταση, παρ’ όλο που πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά σε ανταποδοτικά δημοτικά τέλη.

Χρειάζεται να μπούμε σε νέες σκέψεις, σε νέους προβληματισμούς.

Κι αυτό δεν είναι υπόθεση ενός δήμαρχου, ούτε μιας ομάδας δημάρχων, ακόμη και με θεσμική κάλυψη, όπως κι αν την λένε. ΤΕΔΚΝΑ, ΚΕΔΚΕ κλπ.

Είναι υπόθεση όλων μας, γιατί όλοι μαζί πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες και ευθύνες και να αποδεχτούμε νέες πραγματικότητες που ίσως στο παρελθόν δεν θα θέλαμε ούτε να σκεφτούμε.

Βλέπουμε τον πόλεμο που έχει ξεσπάσει στην Κερατέα.

Έχουν δίκιο ή άδικο οι κάτοικοι της;

Ας μη βιαστούμε να δώσουμε απάντηση

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να απαντήσουμε στο πρόβλημα।

Αν είναι μόνο η άρνηση να υπάρχει διαχείριση σκουπιδιών στη γειτονιά τους, όπως περιγράφει ο Νίκος Δήμου εδώ, έχουν άδικο, όμως μαζί έχω άδικο και εγώ, ο γείτονας τους, που θέλω να φορτωθούν και τα δικά μου σκουπίδια.

Αν η δημιουργία τέτοιων μονάδων διαχείρισης πράγματι δεν δημιουργεί πρόβλημα ούτε αισθητικό ούτε υγιεινής, τότε έχουν πάλι άδικο, όμως μαζί τους έχω άδικο και εγώ, για τους ίδιους λόγους.

Αν δημιουργείται εκεί το αδελφάκι της Φυλής, ε τότε έχουν απόλυτο δίκιο, και μαζί τους έχω δίκιο και εγώ, ο τυχερός γείτονας τους που δεν τα έφεραν σε μένα.
Πρέπει να μιλήσουμε λοιπόν με ανοιχτό μυαλό όλοι, χωρίς να αναθέτουμε σε τρίτους το δικαίωμα απόφασης, είτε αυτοί είναι ειδικοί, με την επιστημονική έννοια, είτε πολιτικοί, με το μεσογειακό στίγμα। Μόνο για ενημέρωση τους θέλουμε

Και να είμαστε έτοιμοι για συμβιβασμούς, τόσο στην συζήτηση όσο και στην απόφαση

Είναι υποχρέωση μας να διαχωρίζουμε τα άχρηστα που βγάζουμε από το σπίτι μας.
Είναι υποχρέωση μας να τα πετάμε σε διαφορετικούς κάδους.

Είναι υποχρέωση μας, τα δικά μας σκουπίδια να διαχειρίζονται ή να διαμετακομίζονται σε χώρους του δικού μας δήμου.

Είναι υποχρέωση του δήμου μας να προσφέρει όλων των τύπων τους κάδους που είναι αναγκαίοι και να συλλέγει γρήγορα τα απορρίμματα.

Είναι υποχρέωση του επίσης, να βρει την πιο οικονομική λύση γι αυτή τη διαδικασία, χωρίς να ζητά συνέχεια αύξηση των δημοτικών τελών, πολύ περισσότερο σε εποχές που τα εισοδήματα μειώνονται σταθερά.

Αν αυτό σημαίνει ότι στο παιχνίδι πρέπει να μπουν και ιδιώτες, να μπουν.

Το δημόσιο συμφέρον έχει σημασία.