Σταθμός ΟΣΕ Δραπετσώνας - παπαριές υψηλού επιπέδου

Όταν το αίσχος που βλέπουν τα μάτια μας τριγύρω είναι μεγάλο, τότε χρειάζεται ένα μεγάλο όραμα για να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα, και να κατευνάσουμε τα νεύρα μας.
Όσο πιο μεγάλο το χάλι μας, τόσο πιο προωθημένο το όραμα μας.
Στη δυστυχία μας, ναρθει ο παράδεισος.
Στη φτώχεια μας, ναρθει το λαχείο.
Στη μαλακία μας, ναρθει η Νικολέτα Ρωμανού.
Στο σκουπιδότοπο μας, ναρθει η ανάπλαση.

Η απλή περίπτωση να γίνουν υποφερτά τα πράγματα σήμερα, δεν χωρά στον όγκο του κεφαλιού μας.
Βούτυρο στο ψωμί των αρχόντων μας λοιπόν η μαλακία μας, και δεν χάνουν ευκαιρία να μας δείχνουν τις φωτογραφίες της Νικολέτας και να μας διηγούνται ιστορίες για τα μερόνυχτα που θα περάσουμε μαζί της. Κάποτε.

Όπως κάποτε θα φτιάξουν όλοι μαζί, ο νομάρχης, ο δήμαρχος, ο πρόεδρος του ΟΛΠ κι ο πρόεδρος του ΟΣΕ έναν περίφημο ποδηλατόδρομο από του Ρέντη μέχρι τον παλιό σταθμό στο λιμάνι, νάχουμε να κάνουμε τις όμορφες τσάρκες μας Κυριακές και αργίες.
Ως τότε, αυτές τις εικόνες του παλιού σταθμού στον Πειραιά που βλέπετε πιο κάτω,
απλώς μη τις βλέπετε.


η κεντρική είσοδος του παλιού σταθμού


φυσικά δεν υπάρχει χώρος parking


η σημερινή σαλοτραπεζαρία


η σημερινή κουζίνα


η σημερινή κρεβατοκάμαρα

η σημερινή αυλή

με πλυντήριο, στεγνωτήριο

με θέα στο φαράγγι

με θέα το λιμάνι και δεξιά την Ηετιώνεια

με αθλοπαιδιές και ντουζιέρα

με σκουπιδότοπο στο φαράγγι

σκουπιδότοπος με θέα στη Δραπετσώνα

σκουπιδότοπος με θέα στο λιμάνι

η κάπνα έφυγε από τους τοίχους, αντικαταστάθηκε από τα σκουπίδια

Όλα τα είχαμε, τα αρχαία μας μαράνανε!

Να και τα αρχαία!!!

για να λέμε την αλήθεια, πάντα δυσκόλευαν το έργο του ΟΣΕ

έτσι γεμάτα τάφους

όσο νάναι, σε αγριεύει το τοπίο

ενώ έτσι γίνεται πιο οικείο.

Ως τότε, αυτές τις εικόνες του παλιού σταθμού στον Πειραιά που βλέπετε πιο πάνω, απλώς μη τις βλέπετε.
Δεν χρειάζεται να γίνει καμιά απολύτως κίνηση.
Μόνο λίγο υπομονή.
Το κτίριο του ΟΣΕ στέκει εκεί, παραπάνω από 80 χρόνια.
Το καταφύγιο, μετράει κι αυτό άλλα τόσα.
Το φαράγγι έχει ήδη ξεκαπνίσει από τον μουτζούρη.
Οι αρχαίοι τάφοι, έμειναν ανέπαφοι για 2500 χιλιάδες χρόνια.
Ακόμη και τα σκουπίδια, δεν είναι σημερινά -πόσο λένε οι οικολόγοι ότι χρειάζεται μια σακούλα να ανακυκλωθεί;
Στην εποχή του ΔΝΤ και του μνημόνιου,
που να βρεθούν χρήματα να μαζευτούν τα σκουπίδια.
Που να βρεθούν χρήματα να συντηρηθεί το πανέμορφο κτίριο του ΟΣΕ.
Που να βρεθούν χρήματα να αναδειχτούν τα αρχαία, από τους τάφους μέχρι κάτω στους πύργους του Ηετίωνα.
Που να βρεθούν χρήματα να τοποθετηθούν μερικά ανακαινισμένα βαγόνια, σε σωστή διάταξη,
άλλο να γίνει μουσείο, ναι βαγόνι μουσείο σχετικό με τα μακρά τείχη,
άλλο μουσείο σιδηροδρόμου,
άλλο καφέ,
άλλο εστιατόριο
και όλα προσβάσιμα από το λιμάνι.
Που να βρεθούν χρήματα να λειτουργήσει η παροπλισμένη σιδηροδρομική γραμμή ως τουριστική, που να συνδέει τα αρχαία του λιμανιού κατ’ ευθείαν με τον Κεραμικό στου ΡΟΥΦ. Να αποτελέσει ενιαίο ημερήσιο τουριστικό περίπατο η Ακρόπολη με τον Πειραιά και το λιμάνι.
Που να βρεθούν μυαλά να βρουν λύσεις.