ευτυχώς, χάσατε!!

Στις 17 Μαΐου, κατέπλευσε στον Πειραιά ένα κινέζικο φορτηγό πλοίο, με μοναδικό φορτίο πέντε υπερσύγχρονες γερανογέφυρες. Ο εξοπλισμός προορίζεται για τον προβλήτα 3 που κατασκεύασε η ίδια η COSCO στα πλαίσια της συμφωνίας της με τον ΟΛΠ πολύ πριν λήξουν οι καταληκτικές ημερομηνίες που προβλέπονταν από την συμφωνία.

Εκτιμάται ότι όταν τεθούν σε λειτουργία, η διακίνηση container θα εκτοξευτεί από τα 3 περίπου εκατομμύρια τεμάχια τον χρόνο που είναι σήμερα, στα 4,7 φέρνοντας το λιμάνι του Πειραιά πρώτο σε διακίνηση μέσα στην Μεσόγειο από την 10^η θέση που είναι σήμερα.

Αυτή η διακίνηση, πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχε καθόλου.

Ήταν τα χρόνια που δίνονταν αγώνες για να μην έρθει η COSCO, για να διατηρηθεί η κατάσταση στο λιμάνι ως είχε, για να προστατευθούν τα προνόμια μιας μερίδας εργαζομένων. Χωρίς εννοείται το παραμικρό τυπικό προσόν που να δικαιολογεί την τεράστια απόκλιση προς τα πάνω ακόμη και από τους τότε μισθούς, άλλων εξειδικευμένων και επικίνδυνων επαγγελμάτων. Χαριστικές μισθολογικές διαμορφώσεις ενός φαύλου δικομματικού πολιτικού συστήματος. Γι αυτό άλλωστε, το τότε ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησε τις συζητήσεις για την συμφωνία, ως αντιπολίτευση έδωσε όλο τον εαυτό του για να …μην γίνει. Η ΝΔ αντιστρόφως ανάλογα, η Αριστερά του ΟΧΙ σταθερά επι τα αυτά.

Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης και αβεβαιότητας, όπου ακόμη και η σιγουριά των δημοσίων υπαλλήλων τίθεται σε αμφισβήτηση, η COSCO είναι η μοναδική επιχείρηση που παρέχει εργασιακές βεβαιότητες. Με μισθοδοσίες που σήμερα τοποθετούνται στα μεσαία ή υψηλά κλιμάκια και με ντόπιους εργαζόμενους, δεν ήρθαν τα λεφούσια των κινέζων που περιλάμβανε η «εμπεριστατωμένη» προπαγάνδα.

Τι αριστερό προστάτευε τότε η Αριστερά; Τίποτα. Μόνο την ιδεοληψία της.

Στην απέναντι ακτή ανατολικά, εδώ στο λιμάνι, μετά την κατάργηση του καμποτάζ οι αφίξεις κρουαζιερόπλοιων για το 2013 θα φτάσουν τις 44.500 περίπου, αυξημένες κατά 25% σε σχέση με το 2012.  Κατά τις στατιστικές εκτιμήσεις, κάθε τουρίστας κρουαζιερόπλοιου ξοδεύει στην Ελλάδα περίπου 100 ευρώ, εκ των οποίων το 20% αφορά σε λιμενικά τέλη και το υπόλοιπο σε καταναλωτικό τζίρο κατά την επίσκεψη του.

Άλλος ένας χαμένος αγώνας για μιαν Αριστερά που (ακόμη) ομφαλοσκοπεί, που δεν παρακολουθεί την ζωή ούτε από ντοκιμαντέρ.

Ευτυχώς, ξεφύγαμε από αυτήν την Αριστερά.

Η δική μας Αριστερά μπορεί να κάνει λάθη, αλλά τα κάνει σ’ αυτή την ζωή, με αυτούς τους ανθρώπους, προλαβαίνει να δοκιμαστεί και να διορθωθεί. Δεν περιμένει να κριθεί στην επόμενη "παρουσία".