Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Με μια αλλιώτικη ματιά... της Μαρίας Ηλιοπούλου

Ο δήμος μας, παραμένει σταθερά δεμένος σ 'ένα τρόπο διοίκησης που ταιριάζει γάντι με τον τρόπο σκέψης που παρήλθε ανεπιστρεπτί, αλλά ο επιθανάτιος ρόγχος της συνεχίζει να καθορίζει την ζωή στην πόλη μας. Τον εφαρμόζουν οι ''άπειροι'' που διαδέχτηκαν τους προηγούμενους ''έμπειρους'' και με όπλο τον μιμητισμό της ''εμπειρίας'' εξακολουθούν να διοικούν με τον ίδιο τρόπο τον δήμο. 
Αυτό που άλλαξε μετά τις δημοτικές εκλογές του 2010 είναι τα πρόσωπα της διοίκησης και όχι ο τρόπος της άσκησης της. Μόνο η αύξηση της γκρίνιας από την οικονομική δυσπραγία προστέθηκε, στις αλχημείες τις απειρίας.
Γιατί η άποψη, ότι οι «έμπειροι» που επιλήφθηκαν επί παντός επιστητού στο παρελθόν και θέλουν να το κάνουν και στο μέλλον, ευθύνονται για την μοναδική στα χρονικά εξαθλίωση της ζωής μας, γίνεται μηδενισμός, όταν προβάλλει την αντικατάσταση τους με “άπειρους” ως την μόνη ενδεδειγμένη λύση. 
Χρειάζονται ιδέες, λογική, ορθολογισμός, όραμα και υποδομή στην προσωπικότητα του καθενός, για να φτάσουμε σε λύσεις.
Από το 2010 η Ελλάδα είναι μια άλλη Ελλάδα. Μια Ελλάδα με επιπλέον οκτακόσιους χιλιάδες ανέργους, χιλιάδες κλειστές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα που βιώνουν την ανεργία ή ζουν με τον φόβο της απόλυσης και οριζόντιες περικοπές στα εισοδήματα των δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων.
Τί κατάλαβε από όλα αυτά η διοίκηση και η αντιπολίτευση του δήμου μας; Τίποτα.
Στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης, οι προτεραιότητες της δημοτικής αρχής θα έπρεπε να είναι η ποιοτική και αποτελεσματική παροχή υπηρεσιών προς τους δημότες. Η εύρυθμη λειτουργία κοινωνικών υπηρεσιών, παιδικών σταθμών, αθλητικών και πολιτιστικών κέντρων καθώς και η συνέχιση και επαύξηση του προγράμματος '' Βοήθεια στο σπίτι'' .
Αντί γι αυτό, βλέπουμε την δημοτική κοινωφελή επιχείρηση πολιτισμού και αθλητισμού του δήμου μας (ΔΗΚΕΠΑ) να είναι ένα βήμα πριν το λουκέτο, με απλήρωτους τους εργαζόμενους σχεδόν ένα χρόνο τώρα, ενώ στον ορίζοντα προβάλει «λαμπρό» το όραμα των αυτοκινήτων της φόρμουλα 1 να τρέχουν στους δρόμους της πόλης. (Μένει να υποσχεθεί ο δήμαρχος και χαμηλότοκα δάνεια στους δημότες για την αγορά του πανάκριβου εισιτηρίου των αγώνων)
Η εστίαση της προσοχής στην παροχή υπηρεσιών που ανακουφίζει τους κοινωνικά αδύναμους και δημιουργεί μαζί με την δράση των εθελοντικών οργανώσεων ένα πλέγμα κοινωνικών παροχών και αλληλεγγύης είναι απαραίτητο στοιχείο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. 
Αυτά όσο και αν φαίνονται εξωπραγματικά, με ορθολογική διαχείριση αρμοδιοτήτων, εξοικονόμηση πόρων και εκμετάλλευση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κονδυλίων μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, είναι εφικτά.
Χρειάζεται να φέρουμε στο προσκήνιο τα καθημερινά προβλήματα των δημοτών και να δώσουμε έμφαση στην κοινωνική αλληλεγγύη, στο συμμάζεμα του νοικοκυριού. 
Χρειάζεται να διαχειριστούμε πρώτα πρώτα την φτώχεια μας. 
Μόνο έτσι μπορούμε να στήσουμε από την αρχή μια αλλιώτικη πόλη.

3 σχόλια:

  1. Πολύ καλό!
    Μπάβο Μαρία, συνέχισε
    Αν το είχε πιάσει ο Τζανής από την αρχή ότι το θέμα είναι εκεί που κεντράρεις και όχι στα μεγάλα έργα, ίσως να μην είχε φτάσει σε αυτή την κατάσταση, αν και φοβάμαι πως ο λόγος κακοδιαχείρισης της ΔΗΚΕΠΑ δεν είναι τόσο η λάθος αντίληψη περί πολιτικής αλλά η χρησιμοποίησή της για οφέλη ρουσφετολογικά, παραταξιακά κλπ. που δεν έχουν να κάνουν με το κοινωνικό όφελος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώντας με την κεντρική ιδέα της ανάρτησης, θα ήθελα να παρατηρήσω προς τον φίλο Ζαχαρία Ζούπη, ότι την αδικεί καταλογίζοντας της πρόθεση, είτε συμψηφισμού, είτε απαλλαγής της διοίκησης από ευθύνες.
    Μου φαίνεται λαθεμένη η άποψη, όπου χαρακτηρίζοντας καίσαρα τον Τζανή, δίνει απαλλαγή στα στελέχη της διοίκησης, ως θύματα του αυταρχισμού που εν πολλοίς το λάθος τους είναι η υπακοή τους.
    Αν πιάσουμε την κραυγαλέα περίπτωση των τεσσάρων επιχειρήσεων που συνενώθηκαν σε μια, τη ΔΗΚΕΠΑ.
    Έχουμε πρώτα να μιλήσουμε για την απόλυτη και ύποπτη ανικανότητα των προέδρων τους, μια ανικανότητα που η ουρά της σέρνεται μέχρι σήμερα αφήνοντας επί έναν χρόνο απλήρωτους τους εργαζόμενους, και ταυτόχρονα για την ανικανότητα της επιλογής τους. Και δεν ισχύει προφανώς το, δεν υπήρχαν άλλοι.
    Υπήρχαν και υπάρχουν μέσα στο δημοτικό συμβούλιο.
    Αν πιάσουμε την άλλη κραυγαλέα υπόθεση, της φόρμουλα 1.
    Αυτή χρεώνεται ολοκληρωτικά στον δήμαρχο, και δείχνει την αδυναμία του να αντιληφθεί το συμφέρον του τόπου με όρους τόσο μακροοικονομικούς, όσο και κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς.
    Οι ομαδοποιήσεις και οι «απεργίες» στην δημοτική ομάδα, δεν δείχνουν απλά ανικανότητα συντονισμού, αλλά και παλαιοκομματικές συνήθειες και απομιμήσεις, ελλείψει κάθε φρέσκου ιδεολογικού υπόβαθρου.
    Οι σωρηδόν προσλήψεις που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, νόμιμα ή παράνομα δεν έχει καμιά σημασία, σημασία έχει ότι «δεν υπάρχει μία» ούτε για τους ήδη εργαζόμενους, δείχνουν την συλλογική προσήλωση της διοίκησης σε έναν τρόπο, που όλοι συμφωνούμε ότι κατέστρεψε την Ελλάδα, δηλαδή τον καθένα μας ξεχωριστά και αθροιστικά όλους μαζί.
    Και ποια είναι η περίφημη διοίκηση;
    Φυσικά όχι όλη η δημοτική ομάδα. Δεν μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι.
    Κατά σύμπτωση, εκτός του δημάρχου, αυτοί που μετέφεραν στον συνδυασμό τον τίτλο του «έμπειρου» περί την διοίκηση και τα πολιτικά και δεν έλεγαν ψέματα, τρομάρα τους.
    Επειδή τώρα οι «έμπειροι» αυτοί βρέθηκαν στον συνδυασμό του καλημέρα, μια που απέπνεε την αίσθηση της νίκης, και όχι στον συνδυασμό του Μελά ορισμένοι, ή στον συνδυασμό της Αναγέννησης όπως θα μπορούσαν ή και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν κάποιοι άλλοι, υποχρεωτικά υπάρχει χρέωση στο παλιό, δοκιμασμένο και ξεχαρβαλωμένο σύστημα διαχείρισης.
    Δεν αδικεί κανέναν η διαπίστωση ότι η διοίκηση προσπαθεί να διοικήσει με τον τρόπο και την μέθοδο που ασκείται η διοίκηση χρόνια τώρα.
    Αλήθεια είναι.
    Απλώς, άλλαξε η εποχή και αυτός ο τρόπος δεν καρποφορεί.
    Θα πρέπει να ξεχάσουμε, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση φιγουράριζε σταθερά πρώτη ως η πιο επιρρεπής σε παρανομίες διοίκηση στον κατάλογο του ελεγκτή δημόσιας διοίκησης, αλλά και στον συνήγορο του πολίτη;
    Γιατί να παραβλέπουμε αυτή την μεγάλη αλήθεια και να λέμε ότι δεν αφορά εμάς, τον δήμο μας;
    Όλους τους δήμους αφορά και τον δικό μας.
    Και αφορά στο παρελθόν των «έμπειρων» τοπικών ηγετών.
    Όλους μαζί στο τσουβάλι;
    Όχι φυσικά.
    Γίνεται μηδενισμός, το λέει καθαρά η ανάρτηση της Μαρίας, όταν ζητάμε τα κεφάλια των παλαιών και την ανάδειξη των νέων, των «άπειρων»
    Απλά η αφετηρία είναι κοινή, και όλοι έχουν τα «malus» τους μέχρι να φτάσουν στο «bonus».
    Οι νέοι έχουν την απειρία, οι παλιοί την υποψία.
    Οι νέοι θα αμφισβητηθούν οι παλιοί θα περάσουν από κρισάρα.
    Γι αυτό είναι επικίνδυνο να ρίχνει κάποιος όλο το βάρος της κριτικής για την κακή διοίκηση στον Τζανή, και να αφήνει τρύπες στην κρισάρα.
    Θα γυρίσει σαν πετριά στο κεφάλι η επιλογή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το να θέτεις προ των ευθυνών του τον οποιονδήποτε υπεύθυνο, που άσκησε διοίκηση στο Δήμο, με τέτοιο τρόπο που να τον καθιστά υπόλογο για παραλήψεις, κακοδιαχείριση η ότι άλλο αντίστοιχο, δεν κατανοώ ειλικρινά, πως είναι δυνατόν να χρεώνεσαι (απο αμηχανία η και αδυναμία πιστικών απαντήσεων ίσως, του υποβαλλόμενου στην βάσανο της κριτικής) τάση συμψηφισμού !! Στο αρκετά εύστοχο κείμενο της Μαρίας, ως προς την προβληματική του παρατίθενται μία σειρά σκέψεων και παρατηρήσεων, που εδώ που τα λέμε είναι γνωστές στον μέσο δημότη η κάτοικο της πόλης μας. Οταν ευελπιστούμε στην αποδοχή της κοινωνίας και του ρόλου που θέλουμε να διαδραματίσουμε για λογαριασμό της, καλό νομίζω θα ήταν να δείχναμε και τον προσήκοντα σεβασμό σε αυτήν, ακούγοντας η και υιοθετώντας σκέψεις, κρίσεις, συμβουλές του κάθε ζωντανού κυττάρου της, αντί να δείχνουμε φόβο η και καχυποψία προς αυτή την κατεύθυνση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή