Η νιρβάνα που χαρακτήριζε τις προηγούμενες διοικήσεις, φαίνεται δεν ήταν απλά μια πολιτική στάση συμβιβασμού και οσφυοκαμψίας μπροστά στην ισχυρή παρουσία του ΟΛΠ και λοιπών οικονομικών δυνάμεων, αλλά μια γενικότερη στάση κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Τώρα λοιπόν που ήρθε η ώρα να ξαναμπεί μπροστά η μισοχαλασμένη μηχανή του δήμου, ενοχλούνται όλοι αντάμα από τα μαρσαρίσματα για ξεμπούκωμα. Που να ξεκινήσει κιόλας η παλιομηχανή, τι έχουμε να ακούσουμε. Αλλά ότι κι αν λένε, εμείς θα την περάσουμε ΚΤΕΟ.
Και τι λένε;Κάνει καταγραφή ο «ανώνυμος φίλος» στο κατά τα άλλα συμπαθή (τι συμπαθή δηλαδή, άστα να πάνε) blog ΝΕΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ.
Καταγράφει βήμα προς βήμα τις δράσεις του Δημάρχου στην ρευστή σχέση με τον ΟΛΠ, λόγω της επιθυμίας του τελευταίου να τσιμεντοποιήσει την ακτογραμμή μας.
Ποιο είναι το συμπέρασμα;Μια με το καρότο και μια με το μαστίγιο προχωρά ο Δήμος.
Κακό είναι;
Έτσι πρέπει.
Υποχωρεί ο ΟΛΠ; Τον χαϊδεύουμε.
Σκληραίνει ο ΟΛΠ; Τον κοντράρουμε.
Γιατί αυτό το αγχώδες ερώτημα προς τον Δήμαρχο: «Αύριο; Ποιος ξέρει;»
Κανείς δεν ξέρει.
Το βέβαιο είναι, ότι αν αύριο η στάση του Δήμαρχου θα είναι σκληρή ή φιλική, καθορίζεται από δυο παράγοντες.
Το συμφέρον του Δήμου μας πρώτα και την στάση του ΟΛΠ απέναντι στα συμφέροντα μας, μετά.
Τα ανέμελα παλιά, όσο κι αν βόλευαν κάτι κουρασμένα παλληκάρια, μας τέλειωσαν.
Εδώ η ανακοίνωση του Δήμου.
Εδώ η γλυκανάλατη απορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου