Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

δείξε μου τον φίλο σου...

Κάτω από την πραγματικότητα του μπάχαλου που κυριαρχεί στο δήμο μας λόγω της ανικανότητας της διοίκησης Τζανή, επανέρχεται στις διαδικτυακές συζητήσεις το θέμα της εκλογικής στήριξης του το 2010 που προκάλεσε και την εκλογή του.
Φυσικά θα το συζητήσουμε πολλές φορές ακόμη μέχρι τις επόμενες εκλογές, και πιθανόν αυτές οι συζητήσεις να πάρουν και έντονο χαρακτήρα. Λογικό και καλό είναι.
Επομένως σαν ένας από τους βασικούς συντελεστές που οδήγησαν στην λήψη της απόφασης για την στήριξη του από το κόμμα μου, την ΔΗΜΑΡ, θα μετέχω στον διάλογο και θα εξηγώ το δικό μου τουλάχιστον σκεπτικό. Όχι για κανενός είδους υστεροφημίας, αλλά γιατί αποτελεί μαρτυρία μιας αντίληψης των πολιτικών-δημοτικών πραγμάτων που δεν πρέπει να ξεχνιέται γιατί τίποτα δεν δικαιώνεται λόγω τςν αποτυχίας της παράταξης Τζανή.
Η συγκρότηση της παράταξης Τζανή σε συνδυασμό νίκης, δημιούργησε θετικές προσδοκίες όχι για την νίκη αυτή καθ’ αυτή, σαν αυτοσκοπό, αλλά σαν απόπειρα επικράτησης μιας άλλης λογικής στην διοίκηση του δήμου, έξω από την κομματοκρατία που υπήρχε και εκφραζόταν απόλυτα από το τότε ΠΑΣΟΚ και την τότε ΝΔ. (την ΝΔ Κερατσινίου όπως εκφραζόταν από τον δήμαρχο Μελά, γιατί στην Δραπετσώνα ήταν αμελητέα δημοτικά).  Και, παρένθεση, λέω «τότε» ειδικά για το ΠΑΣΟΚ γιατί πολλοί εκφραστές αυτής της κομματοκρατίας και του ωφελιμιστικού κρατισμού έχουν μετακομίσει πια, ενώ άλλοι πάλι μουλιάζουν ακόμη στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ περιμένοντας την πετσέτα που θα κρύψει την γύμνια τους. Η πολυχρωμία του καλημέρα διέφερε από την υπαρκτή πολυχρωμία των άλλων συνδυασμών, κυρίως στην βεβαιότητα ότι οι κινήσεις του δεν υπόκεινται σε κομματικό έλεγχο.
Ο συνδυασμός της Αναγέννησης στον οποίο ηγούνταν τελικά ο Αλέκος Χρυσός, το έχω ξαναπεί και δημόσια, συνοδευόταν από το βαρίδι του χρίσματος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο μέχρι και τα μέσα Σεπτέμβρη αν θυμάμαι καλά ακόμη δεν είχε ξεπεράσει τα εσωκομματικά μαχαιρώματα του για να αποφασίσει ποιόν ήθελε επικεφαλής. Έκατσε η μπίλια στον καθόλα άξιο και φίλο Αλέκο (κάπως αργά βέβαια) όπως θα μπορούσε να κάτσει και σε άλλον, ενδεχομένως πολύ χειρότερο από τον σημερινό Τζανή. Οι δε βεβαιώσεις όλων των γνωστών στελεχών ότι θα ακολουθήσουν όποιον επιδείκνυε το κόμμα, ήταν ό,τι χειρότερο για κάθε κριτική σκέψη.
Από το γεγονός ότι η επιλογή του Χρυσού οδήγησε μια σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον Τζανή, κρίνοντας από τα πεπραγμένα, μπορούμε να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα.
Πρώτο, συνέβαλλαν στην νίκη του Τζανή.
Δεύτερο, αν στη θέση του Χρυσού ήταν κάποιος άλλος επικεφαλής κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν μαζί του και πιθανόν να ανέτρεπαν το αποτέλεσμα, παρόλο που κάποιοι άλλοι θα έφευγαν από την παράταξη του ΠΑΣΟΚ.
Τρίτο, από την διοικητική επάρκεια αυτών των στελεχών σήμερα μπορούμε να καταλήξουμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι και εκείνη η πιθανή διοίκηση ΠΑΣΟΚ θα ήταν εξίσου, ή έστω αναλόγως  προς τον Τζανή αποτυχημένη.
Και δεν μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω τις σημερινές βάσιμες όπως όλα δείχνουν καταγγελίες, για τις οικονομικές διαχειρίσεις των ίδιων ατόμων.
Η ανατροπή που επιθυμούσαμε στον τρόπο άσκησης της δημοτικής εξουσίας, δεν μπορούσε να υλοποιηθεί από το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, παρά την ύπαρξη αξιόλογων στελεχών εκτός ΠΑΣΟΚ αλλά και κάποιων του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, ενώ αυτή την εντύπωση δημιουργούσε ο συνδυασμός του Τζανή.
Ο άνθρωπος, αποδείχτηκε στην πράξη εντελώς ανίκανος να διοικήσει. Όσα άλματα κι αν επιχείρησε, σε κανένα δεν ακούμπησε το κάτω έστω μέρος του πήχη. Και η σειρά εκλογής των δημοτικών συμβούλων επιδείνωσε ακόμη παραπέρα το πρόβλημα.
Η διαχείριση της κρίσης που ζούμε σαν πολίτες στο επίπεδο της τοπικής καθημερινότητας μας, από μόνη της είναι ικανή να αποσυντονίσει, επομένως να χρειάζεται μια νέα διοικητική αντίληψη, ολόκληρο τον μηχανισμό ενός δήμου. Αυτό συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Επιπρόσθετα, οι άμεσες συνέπειες της κρίσης στον δήμο, όπως συμπυκνώνονται στις τεράστιες περικοπές των προσόδων του, αποτελούν δυνατό χαστούκι για να ξυπνήσει ο κάθε παρελθοντολάγνος και να αντιμετωπίσει την νέα κατάσταση.
Υπάρχουν δήμοι που τα καταφέρνουν, άρα γίνεται. Ο δικός μας δεν είναι σ’ αυτούς και προφανώς δεν μπορεί να ξεκινήσει τώρα. Λείπει ο αξιόλογος ανθρώπινος παράγοντας.
Εξακολουθώ να πιστεύω, δεν θα ήταν ιδιαιτέρως διαφορετικά τα πράγματα αν στις εκλογές το επίσημο ΠΑΣΟΚ ήταν ενωμένο και κέρδιζε. Γιατί ενωμένο σημαίνει, να είχε στο ψηφοδέλτιο του τους περισσότερους «δικούς του» που εκλέχτηκαν με τον Τζανή και ασκούν σήμερα διοίκηση υπό τον Τζανή.
Αυτά όσον αφορά την κριτική για την ευθύνη «κάποιων κομμάτων» στην εκλογή Τζανή, και στο μερίδιο που αφορά στο δικό μας κόμμα, μια που δεν ήμασταν το μοναδικό «μέρος κόμματος» που υποστηρίξαμε τον Τζανή.
Τίθεται όμως το ερώτημα, δηλαδή πάλι τα ίδια θα επιδίωκες;
Σαν τρόπο σκέψης, θα έλεγα ναι.
Σαν τρόπο εφαρμογής, λέω απερίφραστα όχι.
Την πάτησα και αυτό δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου, ούτε ζητώ από κανέναν να μου το συγχωρήσει.
Για μένα είναι προφανές, ότι σε όλους σχεδόν τους δήμους της Ελλάδας οι επιθυμίες των κομματικών πυραμίδων για τα πρόσωπα των υποψηφίων δεν έχουν απολύτως καμιά σημασία. Και είναι προφανές, ότι όσοι ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι, δεν έχουν καμιά απολύτως υποχρέωση σε τήρηση ή εφαρμογή κομματικών επιδιώξεων. Στις δημοτικές εκλογές εμφανίζονται και διεκδικούν την ψήφο από την τοπική κοινωνία άτομα - προσωπικότητες, και δεν μπορεί να υπάρχει κομματική αλληλεγγύη για συμμετοχή ή για αποβολή κάποιων ατόμων από ένα ψηφοδέλτιο. Επομένως το πρώτο, το πρωταρχικό ζήτημα είναι τα άτομα που συμμετέχουν. Οποιοσδήποτε βαρύνεται έστω και μόνο με σοβαρές υποψίες για προηγούμενη κακοδιαχείριση δημόσιου χρήματος, δεν μπορεί να διεκδικεί συμμετοχή, στο όνομα κάποιας κομματικής αλληλεγγύης.
Το δεύτερο είναι η εμπράγματη προσήλωση στους θεσμούς και στην νομιμότητα.
Μπορεί για τις προηγούμενες διοικήσεις να μην στοιχειοθετείται η κατηγορία της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος, ή τέλος πάντων αυτό είναι θέμα δικαιοσύνης και δεν είμαστε Πουαρώ να δείχνουμε τον έναν και τον άλλο με το δάκτυλο, η επιμονή όμως όλων ανεξαιρέτως να κάνουν ότι νομίζουν «σωστό», ή «ανθρώπινο», ή «δίκαιο» ανεξάρτητα από τους νόμους, να παριστάνουν και τους ήρωες από πάνω, έχει αθροιστικά τεράστια συμμετοχή στο χάλι που βρισκόμαστε.  
Είναι άλλο πράγμα να αγωνίζεσαι πολιτικά, κάτι που έχει εγκαταλειφθεί εδώ και τετραετίες, και άλλο να παρανομείς αλαζονικά.
Είναι άλλο να αντιστέκεσαι στις αυθαίρετες επιβολές του κράτους στον τόπο σου, και ας οδηγείσαι κατηγορούμενος, κι άλλο να φορτώνεις το κράτος με σπατάλες της αρεσκείας σου, κι ας την γλυτώνεις.
Η παλαιάς κοπής αυτοδιοικητικοί παράγοντες, ξεχωρίζουν εύκολα από την γενιά που πρέπει να τα κάνει όλα αλλιώτικα. Όχι από την ηλικία, ούτε από τα συνθήματα. Από το παρελθόν κυρίως, όπου παρελθόν είναι και το πρόσφατο «χτες». Οι υστερόβουλα ακραίες όμως αντιλήψεις που ακούγονται αποκλεισμού ή απαξίωσης του παρελθόντος, είναι εξίσου ύποπτες.
Και για να τελειώνω, δεν ανήκω στην κατηγορία όσων τους φταίνε πάντα οι άλλοι. Δεν ξεχνώ ποτέ ότι με τα «υλικά κατεδάφισης» των αρχαιοελληνικών ναών, χτίστηκε η πιο επιτυχημένη θρησκεία 2 χιλιάδες χρόνια τώρα.


2 σχόλια:

  1. "Δεν ξεχνώ ποτέ ότι με τα «υλικά κατεδάφισης» των αρχαιοελληνικών ναών, χτίστηκε η πιο επιτυχημένη θρησκεία 2 χιλιάδες χρόνια τώρα". Ελπίζω και εύχομαι να είναι αποτυχημένη η παρομοίωση!

    Μη ξεχνάς επίσης ότι με την κατεδάφιση των αρχαιοελληνικών ναών καταστράφηκε η πιο φιλάνθρωπος και φιλομαθής τρόπος ζωής που δημιούργησε η ανθρωπότητα για να χτιστεί το πιο ενοχοποιητικό ιδεολογικό σύστημα που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, ανεξαρτήτως διάρκειας. Επί πλέον, η θρησκεία των Ολύμπιων κράτησε περισσότερο από 2.500 χρόνια στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο άρα ήταν μακροβιότερη του χριστιανισμού που αριθμεί περί τα 1.600 χρόνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η παρομοίωση Γιώργο έχει να κάνει με την χρήση "υλικών κατεδάφισης" κι όχι με την ποιότητα του προηγούμενου ή του επόμενου οικοδομήματος.
    Γι αυτό, δυστυχώς, είναι σωστή, παρά την επιθυμία όλων μας να πρόκειται για ποιοτικά αντίστροφη χρήση, όπως ακριβώς αυτήν που περιγράφεις μπαίνοντας στην ουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή