Οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.

Οι "Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση" συμμετέχουν θερμά στην εκλογή Δημάρχου της Αθήνας.
Η ανακοίνωση τους εδω από το blog του Μάνου Στεφανίδη, ιστορικού και κριτικού τέχνης
Επίσης, στο ίδιο blog, (σ'αυτό το σημειο), θα διαβάσετε μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη που στάζει δηλητήριο για τον Τσόκλη.

Αριστερές διαφορές

Υπάρχουν πολλοί φίλοι που λυπούνται, βλέποντας στην δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς, "άλλη μια διάσπαση" στο χώρο της Αριστεράς.
Δεν είναι έτσι. Τούτη τη φορά δεν υπάρχει "άλλη μια διάσπαση".
Υπάρχει η δημιουργία ενός αριστερού κόμματος που έλειπε από την Ελληνική κοινωνία.
Οι διαφορές από τα υπάρχοντα συνώνυμα κόμματα, τεράστιες.
Συγκρίνετε και αποφασίστε.

κάντε κλικ για να διαβάσετε. Εντάξει;

ένας-ένας, να οργανωθούμε ρε παιδιά

Monaco ιν δε ναϊτ

Τι γίνεται ρε παιδιά;
Έχουμε τον Ανωμερίτη που θα αναπλάσει την παράλια ζώνη του Δήμου μας.
Έχουμε τονΜίχα που θα βοηθήσει τον Ανωμερίτη να αναπλάσει την παράλια ζώνη του Δήμου μας.
Είχαμε τον Φασούλα που θα βοηθούσε τους δυο προηγούμενους.
Ο Πάγκαλος κι η Κατσέλη, κι η Μπιρμπιλή θέλουν να εφοδιάσουν μπικικίνια τους από πάνω, να αναπλάσουν την παράλια ζώνη του Δήμου μας.
Δεν φτάνουν αυτοί;
Μας προέκυψε κι ο Σπύρος Κουβέλης, εκ του Εξωτερικών το χαρτοφυλάκιο, να βάλει κι αυτός το χεράκι του;

Θέλει, λέει, να γίνει Μονακό η Δραπετσώνα.drapetsona ιν δε στραϊκ

"Αυτό ονειρεύεται ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Σπύρος Κουβέλης που θέλει μετατροπή των εγκαταλειμμένων εγκαταστάσεων των Λιπασμάτων Δραπετσώνας (που ανήκουν στην Εθνική Τράπεζα) σε «νέο Μονακό» με μαρίνες, κλαμπ και συγκλονιστικά διαμερίσματα Θεωρείται ότι είναι μια από τις πιο hot επενδύσεις από τον υφυπουργό Εξωτερικών κ. Σπ. Κουβέλη."

Αυτό το "συγκλονιστικά διαμερίσματα" είναι όλα τα λεφτά στην είδηση.
Να τον καλέσει οπωσδήποτε το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ, να μας τα εξηγήσει, να τα εμπεδώσουμε, να συγκλονιστούμε και μεις.

πηγή το Βημα on line

Από την προσωπική σελίδα του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΡΙΔΗ

17 Σεπ 2010

Μια απάντηση σε σχόλια του κειμένου μου για τους υποψηφίους σε Κερατσίνι-Δραπετσώνα

.
Με αφορμή το ρεπορτάζ για τις δημοτικές εκλογές σε Κερατσίνι-Δραπετσώνα που μου αποδόθηκε (όχι άδικα) και για την αποστροφή στο τέλος αυτού του ρεπορτάζ "Επειδή ψάχνετε για τα φαβορί, αυτά θα τα πούμε από αύριο που θα έχει βγει και η επίσημη στήριξη του ΠαΣοΚ για την οποία ερίζουν ο Χρυσός και ο Κανείς" όπου η φράση "Χρυσός ή Κανείς" παρερμηνεύτηκε ότι ονομάζει Κανένα τον Λάλο, τον Σαλαλέ, τον Ζούπη, τη Χρύσα κλπ., τους άλλους διεκδικητές δηλαδή, αναγκάζομαι να πω τα παρακάτω:
.
1.- Ο πρώτος Κανείς στην ιστορία ήταν ο Οδυσσέας. Από την άποψη αυτή, αν κανείς θεωρηθεί Κανείς τότε ισοδυνάμως είναι και Οδυσσέας, επομένως θα βρει στο τέλος την Ιθάκη του!
.
2.- Αυτό που έγραφε το ρεπορτάζ που μου αποδόθηκε είναι ότι στο ΠαΣοΚ ουσιαστικά έπαιζαν δυο γραμμές, να δώσουν το Χρίσμα (Στήριξη) στον Χρυσό ή να μη το δώσουν σε κανένα. Η πρώτη επιλογή βοηθούσε στη συσπείρωση του ΠαΣοΚ, η δεύτερη στην έμμεση ενίσχυση του Τζανή. Δυστυχώς για τον Χρήστο (τον Σαλαλέ) κάποιοι στο ΠαΣοΚ τον έχουν κομμένο ακόμα κι αν η κοινωνία (με εμένα να συμπεριλαμβάνομαι σε αυτήν) ή τα τοπικά στελέχη τον προτείνουμε πανηγυρικά, όπως όταν προτάθηκε για βουλευτής. Καθώς το ΠαΣοΚ είχε αφαιρέσει από το τελευταίο γκάλοπ που έκανε τους Ζούπη, Χρύσα και Λάλο και είχε αφήσει μόνο Χρυσό και Σαλαλέ, και με δεδομένο ότι το ΠαΣοΚ χωρίς να εξηγεί τους λόγους και χωρίς να έχει δίκιο είχε κομμένο τον Χρήστο από καιρό, έμεναν σαν επιλογές το Χρίσμα στο Χρυσό ή Χρίσμα σε Κανένα. Αυτό ήταν το Χρυσός ή Κανείς και αυτή ήταν η γνώμη μου που εξέφρασα στο κείμενο που -ορθώς- μου αποδίδεται.
.
3.- Η ερμηνεία ότι με το «Κανείς» υποβίβαζα ή υποτιμούσα φίλους μου και ανθρώπους που εκτιμώ και θα μπορούσα να είμαι άνετα υπό την ηγεσία τους αν έρχονταν αλλιώς τα πράγματα είναι αυθαίρετη και συκοφαντική για το πρόσωπό μου. Βεβαίως δεν έχει στόχο εμένα αλλά τον Αλ. Χρυσό που στο κάτω-κάτω δεν έχει καμιά σχέση με το δημοσίευμα. Υποτίθεται ότι για να γράφουν τέτοια όπως το "Κανείς" οι συνεργάτες του Χρυσού άρα ο τύπος έχει καβαλήσει το καλάμι και διακατέχεται από έπαρση άρα δεν μας κάνει. Λάθος κι αυτό! Γιατί ο Χρυσός μας κάνει! Και θα αποδειχτεί όχι μόνο ικανός να πάρει τον δήμο αλλά και να παρουσιάσει σε αυτόν τον νέο Δήμο ένα έργο που δικαιούται να γευτεί και το Κερατσίνι.

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ – ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Κερατσινίου – Δραπετσώνας, καλεί τα μέλη και τους φίλους της, να ενισχύσουν τις προσπάθειες και τις δραστηριότητες του ανεξάρτητου αυτοδιοικητικού σχήματος Κίνηση Πολιτών «ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ» Κερατσινίου – Δραπετσώνας και το ψηφοδέλτιό του, με υποψήφιο Δήμαρχο το Λουκά Τζανή.

Το «ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ» και ο επικεφαλής του, με συνεχείς, επί μια ολόκληρη 4/ετία, παρεμβάσεις μέσα κι έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, προώθησαν αποφασιστικά ή έστω αγωνίστηκαν, για την επίλυση όχι λίγων τοπικών προβλημάτων.

Μετά τις δημοτικές εκλογές, με το «ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ» στην πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου και Δήμαρχο το Λουκά Τζανή, είμαστε βέβαιοι ότι τα προβλήματα αυτά και όσα άλλα προκύπτουν από τη σημερινή πρωτόγνωρη οικονομική, κοινωνική, ηθική, πολιτική και περιβαλλοντική κρίση, θα προωθηθούν ακόμη περισσότερο, για το καλό των ίδιων των πολιτών, της τοπικής μας κοινωνίας, του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας, της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου.

* Ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης (16/09/2010), της Δ.Α. Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

17/09/2010 Το Γραφείο Τύπου

«Μαρτυρίες μιας Διαδρομής»

Αναρτήθηκε από αναρχογατουλης στις 6:47 μ.μ.

Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμεί η ιστορική φωτογραφία της Ελλης Παππά στο Εκτακτο Στρατοδικείο. Στις σελίδες του παραθέτει τη σκέψη του Ν. Μπελογιάννη και υπερασπίζεται τον Ν. Πλουμπίδη

Του ΝΙΚΟΥ ΚΙΑΟΥ

Ο Μπελογιάννης ήταν ο «αμνός» και ο Πλουμπίδης ο «αποδιοπομπαίος τράγος» για την τότε ηγεσία του ΚΚΕ, τον Ζαχαριάδη.
Τους θυσίασε, τον πρώτο «για να προσφέρει με τη θυσία του την εξιλέωση για τα λάθη που έγιναν και την ελπίδα της ανάστασης ενός κινήματος που τα λάθη και οι αμαρτίες των ηγετών του το έφεραν στο ψυχορράγημά του» και τον δεύτερο «για να αθωώσει με τον θάνατό του εκείνους που τις είχαν διαπράξει».

Η Ελλη Παππά κατηγορεί ευθέως την ηγεσία του κόμματος για τους ρόλους που επέλεξε να δώσει στις δύο ηγετικές φυσιογνωμίες.
Οι υποθέσεις Μπελογιάννη και Πλουμπίδη κρατούν τη δεσπόζουσα θέση στο βιβλίο της «Μαρτυρίες μιας Διαδρομής», που κυκλοφόρησε τις μέρες αυτές από το Μουσείο Μπενάκη.
«Μαρτύρια»

Η σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη καταθέτει τις δικές της μαρτυρίες («για να μην πω και τα μαρτύρια», λέει) στο κύριο, το μεγάλο κείμενο της έκδοσης, σε 178 σελίδες, με τον τίτλο «Σελίδες από τη ζωή μου».
Περιλαμβάνονται επίσης «Τα γράμματα στο γιο μου», τρία άρθρα-παρεμβάσεις της σε εφημερίδες μετά την πτώση της δικτατορίας, ένα ειδικό κείμενο για την «υπόθεση Πλουμπίδη» και ένα «γράμμα του Νίκου Πλουμπίδη στην Ελλη Παππά», με ημερομηνία 4/5/52, που της έστειλε ο Πλουμπίδης από την παρανομία στη φυλακή,
ένα ξεχωριστό ντοκουμέντο της περιόδου εκείνης αλλά και της Ιστορίας γενικότερα. (Δημοσιεύεται και φωτοτυπία της επιστολής).

Το κύριο σώμα του βιβλίου είναι 333 σελίδες, μαζί με μια κατατοπιστική εισαγωγή του Τάσου Σακελλαρόπουλου, ιστορικού του Μουσείου Μπενάκη, στο οποίο παρέδωσε τα κείμενα, με την προϋπόθεση να δημοσιευθούν μετά τον θάνατό της (πέθανε στις 27/10/09).

Μέσα από την προσωπική της διαδρομή προβαίνει σε σύνθεση της ελληνικής πολιτικής σκηνής, με κύρια αναφορά στην πολιτική, τη δράση και την πορεία της Αριστεράς, του ΚΚΕ και της ΕΔΑ αλλά και μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ.

Ταυτόχρονα στα κείμενα που δημοσιεύονται βρίσκει ο αναγνώστης την ιστορία της αγάπης του ζεύγους, μέσα σε φοβερές συνθήκες απομόνωσης, ιστορία που έχει συναίσθημα και αίσθημα χωρίς να γίνεται γλυκερό, με την ανταλλαγή ποιημάτων στη σκηρή απομόνωσή τους, την αγάπη της μάνας και την τρυφερότητα στο γιο, που τον γέννησε όντας κρατούμενη.

Η Ελλη Παππά:

* Υπερασπίζεται με πάθος την αθωότητα του Νίκου Πλουμπίδη απέναντι στις συκοφαντίες («χαφιές») της τότε ηγεσίας του ΚΚΕ.

* Παραθέτει την πολιτική σκέψη του Νίκου Μπελογιάννη (συνοψίζεται στο εύγλωττο «μακριά από... σήματα και οργανώσεις», στο σημείωμα στην απομόνωση για νόμιμη εφημερίδα, δηλαδή «μακριά από τον έλεγχο της ηγεσίας έξω»).

* Ερωτά «πόσα μεσαία στελέχη του κόμματος ήταν στην υπηρεσία της Ασφάλειας» και στέκεται στις περιπτώσεις του Θαν. Λυκογιάννη, στενού συνεργάτη του Ζαχαριάδη, του Νίκου Βαβούδη, ασυρματιστή του παράνομου κλιμακίου του ΚΚΕ στην Αθήνα, που αυτοκτόνησε όταν εντοπίστηκε από την Ασφάλεια και η ανακάλυψη των ασυρμάτων οδήγησε στη δεύτερη δίκη για κατασκοπεία και στην εκτέλεση, του Δημήτρη Βλαντά, ανώτατου στρατιωτικού στελέχους του Δημοκρατικού Στρατού, ενώ υπαινίσσεται ύποπτο ρόλο του Νίκου Ακριτίδη, μέλους του Π.Γ., και διατυπώνει ερωτήματα για τον ίδιο τον Ζαχαριάδη.

* Περιγράφει τις δύσκολες έως εχθρικές καταστάσεις από συγκρατούμενές της (έμεινε 13 χρόνια φυλακή) που ήταν εντολή του κόμματος γιατί υπερασπιζόταν τον Πλουμπίδη.

Επίθεση στο ΚΚΕ

* Μιλάει για «σταλινικό χρουστσοφισμό» και για «μεταμορφώσεις» συντρόφων της ηγεσίας («να κοιμούνται σταλινικοί και να ξυπνάνε χρουστσοφικοί, να κοιμούνται χρουστσοφικοί και να ξυπνάνε μπρεζνιεφικοί, να κοιμούνται μπρεζνιεφικοί και να ξυπνάνε "ανανεωτικοί" και γκορμπατσοφικοί και τέλος νεοσταλινικοί».

* Υποστηρίζει ότι το ΚΚΕ ήθελε να διαλύσει την ΕΔΑ.

* Καταλογίζει ευθύνες στο ΚΚΕ για τη στάση του απέναντι στη δικτατορία («να μιλήσουν οι σύντροφοι απ' έξω», πρώτα) και πριν για αντίσταση που δεν έγινε με την επιβολή της και ότι δόθηκε η ευκαιρία στον Ανδρέα Παπανδρέου να εισβάλει στο χώρο της ΕΑΜικής Αριστεράς.

* Κατηγορεί την ΕΔΑ που δεν έβγαλε φωνή διαμαρτυρίας.

* Καταλογίζει χυδαιότητες και πουριτανισμό στο ΚΚΕ για στάση απέναντι στις γυναίκες στην εξορία («αυτή φοράει το στενό παντελόνι της για να μας προκαλεί;»).

* Σημειώνει ότι το ΚΚΕ, με γραμματέα την Αλέκα Παπαρήγα, προσηλωμένο στα σταλινικά πρότυπα, καλεί τα μέλη «να αναγνωρίζουν ότι έχει το δικαίωμα να κατασκευάζει Πλουμπίδηδες και οι Πλουμπίδηδες όλων των εποχών να αποδέχονται αγόγγυστα τη μοίρα τους».

* Αναφέρεται σε άξιους αγωνιστές που είναι θαμμένοι στην ανωνυμία.

* Κατακρίνει το ΚΚΕ για τη στάση του απέναντι στους «δηλωσίες» τον καιρό του εφμυλίου και μετά.

* Επιτίθεται στο ΚΚΕ για τη στάση του στο Μακεδονικό.

* Αναφέρει ότι η υποταγή του ΚΚΕ στην ΕΣΣΔ (και στη μεταπολίτευση) είχε ξεπεράσει όλα τα όρια.

* Επαναλαμβάνει ότι «η λασπολογία ήταν ένα από τα κύρια στοιχεία της μυθοπλασίας του ΚΚΕ».

* Αναφέρεται σε περιπτώσεις αγωνιστών που βοήθησαν παράνομους την εποχή του εμφυλίου (π.χ. ο Πέλος και η Αλέκα Κατσέλη, γονείς της Νόρας και της Λούκας).

* Ονοματίζει ασφαλίτες «σκληρούς» όπως ο Κουβάς (μετέπειτα βασανιστής στον Πειραιά).

Το βιβλίο είναι καλογραμμένο, ρέει, παρά τις επαναλήψεις που σημειώνονται στα διάφορα κείμενά του. Είναι πολιτικό, έχει ανάλυση και στοιχεία αστυνομικού έργου, είναι αποκαλυπτικό. Δεν αναφέρεται στην προσωπική της ιστορία πριν τον Μπελογιάννη και απευθύνεται στο κομμουνιστικό κίνημα, «το κίνημα στο οποίο αφιερώσαμε τη ζωή μας -χωρίς ανταλλάγματα και "εξαργυρώσεις"».

Σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις. *

για μια παράγκα

"Οι κοινότητες έγιναν δήμοι, ο Καποδίστριας ήλθε και παρέρχεται εκτοπισμένος απ’ τον Καλλικράτη, κυβερνήσεις, κόμματα και υπουργοί άλλαξαν, μα τίποτα διαφορετικό δεν έγινε."

Δεν είναι δικά μου λόγια τα παραπάνω.
Ούτε τράβηξα εγώ αυτή τη φωτογραφία που θυμίζει τόσο πολύ τις παράγκες που κάποτε υπήρχαν στις γειτονιές μας.
Ένα παμπάλαιο σπιτάκι, ετοιμόρροπο, που ίσως να στεγάζει τίποτα οικογένειες λαθρομεταναστών.
Κι ίσως το νάιλον της οροφής που προστατεύει από την βροχή, να μην αφήνει κάποιο "παιδί να μετρήσει τ' άστρα"
Φίλοι και φίλες, θαυμάστε το διατηρητέο σπίτι που έζησε ο Μενέλαος Λουντέμης.
Ολόκληρη την ανάρτηση θα την διαβάσετε εδώ.

Εγώ, ότι άλλες λέξεις και να γράψω, θα είναι παράνομες.
Και δεν σκοπεύω να πάω κατηγορούμενος για ένα κολόσπιτο, σε ένα κολοδήμο μιας κολοχώρας.

η συνάντηση μας και οι κόκκινες γραμμές μας

" Πενήντα και πλέον άτομα, φίλοι και μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς, πήραν μέρος σε συζήτηση – συγκέντρωση στο Δημαρχείο της Δραπετσώνας, την Τετάρτη 8/9 το βράδυ, που διοργάνωσε η Δ.Α. Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Μετά το άνοιγμα της συζήτησης από το Στέφανο Μπαγεώργο μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δ.Α., από τους περισσότερους παρευρεθέντες, τονίστηκε η αναγκαιότητα δημιουργίας της σύγχρονης Αριστεράς, η οποία, συν τοις άλλοις, οφείλει να συμβάλει και σε τοπικό και σε περιφερειακό επίπεδο, στη δημιουργία και ανάπτυξη ενός αυτοδιοικητικού ευρύτερου κινήματος, που μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές και προτάσεις -και πριν απ’ όλα αγώνες- θα επιδιώξει τη βελτίωση των όρων και των συνθηκών της ζωής των πολιτών, οι οποίοι συνθλίβονται καθημερινά μέσα από την οικονομική κρίση, την κοινωνική απαξίωση και την περιβαλλοντική υποβάθμιση."
Αυτή είναι η λακωνική ανακοίνωση για την συνέλευση μας στην ιστοσελίδα της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Περιέχει ολόκληρο τον προβληματισμό και τις σκέψεις, χωρίς πολλά λόγια.
Η συνάντηση κράτησε περίπου δυο ώρες.
Πολλές σκέψεις διατυπώθηκαν αναλυτικά, κυρίως γύρω από τα δημοτικά θέματα, τις επιλογές και τις δυνατότητες που έχουμε λίγο πριν τις εκλογές.
Βασικό κριτήριο, η ανησυχία μήπως η Α ή η Β επιλογή μας αποτελέσει πολιτικό λάθος.
Ποιο μπορεί να είναι πολιτικό λάθος σε μια αυτοδιοικητική επιλογή;

Πέρα από την πιθανότητα να εφαρμοστεί ή όχι ένα λογικό πρόγραμμα διοίκησης,
πέρα από την επιθυμία τα όποια έργα προγραμματιστούν στην πόλη να συμφωνούν με τις επιλογές των πολιτών κι όχι των κυβερνητικών παραγόντων,
πέρα από την ουσιαστική πρόθεση τα καθημερινά προβλήματα να είναι η προτεραιότητα της δημοτικής αρχής και να μην θυσιάζονται στο βωμό θολών οραμάτων,
πέρα από την αναγκαιότητα να υπάρξει ειδικό πρόγραμμα στο νέο Δήμο για την ομογενοποίηση των εργαζομένων στους δυο Δήμους που διέλυσε ο Καλλικράτης
υπήρξε και μια διάχυτη αγωνία μεταξύ των παρευρισκομένων.

Μια λογικότατη αγωνία που στηρίζεται στο γεγονός ότι ο Καλλικράτης δίνει την ευκαιρία σε μια κατηγορία ανθρώπων που συμμετείχαν σε δημοτικές αρχές στο παρελθόν σε κάθε Δήμο ξεχωριστά και διαχειρίστηκαν με ιδιαιτέρως αρνητικό τρόπο για τα συμφέροντα του δήμου τους αυτή την εξουσία,
να βγούν από την αφάνεια, μια που οι δραστηριότητες τους είναι άγνωστες στους πολίτες του άλλου Δήμου, και να διεκδικήσουν την επανεμφάνιση τους.

Αποτελεί μια πάγια και κλασσική πρακτική στις δημοτικές παρατάξεις, στη ζυγαριά της επιλογής προσώπων ανάμεσα σ’ αυτόν που κουβαλά πολλούς ψήφους αλλά είναι πονηρούλης (με την κακή έννοια του όρου) και σ’ αυτόν που δεν κουβαλά πολλούς ψήφους αλλά είναι καθαρός (με την ηλίθια έννοια του όρου) να συντρίβεται ο δεύτερος.
Στο βωμό της νίκης, τακτικά οι αρχές καίγονται πρώτες, ως πιο ευαίσθητες.
Θα πρέπει λοιπόν να συμφωνούμε όλοι, ότι η νίκη δεν είναι αυτοσκοπός.
Η νίκη είναι αναμφισβήτητος στόχος, συνοδευόμενος από αρχές, που τις εγγυούνται κατά το δυνατόν το παρελθόν και το παρόν των προβεβλημένων προσώπων σε ένα ψηφοδέλτιο που επιδιώκει την νίκη.
Αποτελεί υποχρέωση μας, η συμπλήρωση ενός ψηφοδέλτιου των προσεχών δημοτικών εκλογών να έχει σαν πρωταρχικό στόχο την συμμετοχή προσώπων κι από τους δυο –πρώην- Δήμους που η κοινή γνώμη σε καμιά περίπτωση δεν έχει ταυτίσει με ύποπτες ιστορίες και δοσοληψίες.
Κι αυτό είναι το ελάχιστο που μπορούμε να εγγυηθούμε και προς τα μέλη και τους φίλους της Δ.Α. αλλά και προς το σύνολο των δημοτών μας.

Σταθμός ΟΣΕ Δραπετσώνας - παπαριές υψηλού επιπέδου

Όταν το αίσχος που βλέπουν τα μάτια μας τριγύρω είναι μεγάλο, τότε χρειάζεται ένα μεγάλο όραμα για να ξεφύγουμε από την πραγματικότητα, και να κατευνάσουμε τα νεύρα μας.
Όσο πιο μεγάλο το χάλι μας, τόσο πιο προωθημένο το όραμα μας.
Στη δυστυχία μας, ναρθει ο παράδεισος.
Στη φτώχεια μας, ναρθει το λαχείο.
Στη μαλακία μας, ναρθει η Νικολέτα Ρωμανού.
Στο σκουπιδότοπο μας, ναρθει η ανάπλαση.

Η απλή περίπτωση να γίνουν υποφερτά τα πράγματα σήμερα, δεν χωρά στον όγκο του κεφαλιού μας.
Βούτυρο στο ψωμί των αρχόντων μας λοιπόν η μαλακία μας, και δεν χάνουν ευκαιρία να μας δείχνουν τις φωτογραφίες της Νικολέτας και να μας διηγούνται ιστορίες για τα μερόνυχτα που θα περάσουμε μαζί της. Κάποτε.

Όπως κάποτε θα φτιάξουν όλοι μαζί, ο νομάρχης, ο δήμαρχος, ο πρόεδρος του ΟΛΠ κι ο πρόεδρος του ΟΣΕ έναν περίφημο ποδηλατόδρομο από του Ρέντη μέχρι τον παλιό σταθμό στο λιμάνι, νάχουμε να κάνουμε τις όμορφες τσάρκες μας Κυριακές και αργίες.
Ως τότε, αυτές τις εικόνες του παλιού σταθμού στον Πειραιά που βλέπετε πιο κάτω,
απλώς μη τις βλέπετε.


η κεντρική είσοδος του παλιού σταθμού


φυσικά δεν υπάρχει χώρος parking


η σημερινή σαλοτραπεζαρία


η σημερινή κουζίνα


η σημερινή κρεβατοκάμαρα

η σημερινή αυλή

με πλυντήριο, στεγνωτήριο

με θέα στο φαράγγι

με θέα το λιμάνι και δεξιά την Ηετιώνεια

με αθλοπαιδιές και ντουζιέρα

με σκουπιδότοπο στο φαράγγι

σκουπιδότοπος με θέα στη Δραπετσώνα

σκουπιδότοπος με θέα στο λιμάνι

η κάπνα έφυγε από τους τοίχους, αντικαταστάθηκε από τα σκουπίδια

Όλα τα είχαμε, τα αρχαία μας μαράνανε!

Να και τα αρχαία!!!

για να λέμε την αλήθεια, πάντα δυσκόλευαν το έργο του ΟΣΕ

έτσι γεμάτα τάφους

όσο νάναι, σε αγριεύει το τοπίο

ενώ έτσι γίνεται πιο οικείο.

Ως τότε, αυτές τις εικόνες του παλιού σταθμού στον Πειραιά που βλέπετε πιο πάνω, απλώς μη τις βλέπετε.
Δεν χρειάζεται να γίνει καμιά απολύτως κίνηση.
Μόνο λίγο υπομονή.
Το κτίριο του ΟΣΕ στέκει εκεί, παραπάνω από 80 χρόνια.
Το καταφύγιο, μετράει κι αυτό άλλα τόσα.
Το φαράγγι έχει ήδη ξεκαπνίσει από τον μουτζούρη.
Οι αρχαίοι τάφοι, έμειναν ανέπαφοι για 2500 χιλιάδες χρόνια.
Ακόμη και τα σκουπίδια, δεν είναι σημερινά -πόσο λένε οι οικολόγοι ότι χρειάζεται μια σακούλα να ανακυκλωθεί;
Στην εποχή του ΔΝΤ και του μνημόνιου,
που να βρεθούν χρήματα να μαζευτούν τα σκουπίδια.
Που να βρεθούν χρήματα να συντηρηθεί το πανέμορφο κτίριο του ΟΣΕ.
Που να βρεθούν χρήματα να αναδειχτούν τα αρχαία, από τους τάφους μέχρι κάτω στους πύργους του Ηετίωνα.
Που να βρεθούν χρήματα να τοποθετηθούν μερικά ανακαινισμένα βαγόνια, σε σωστή διάταξη,
άλλο να γίνει μουσείο, ναι βαγόνι μουσείο σχετικό με τα μακρά τείχη,
άλλο μουσείο σιδηροδρόμου,
άλλο καφέ,
άλλο εστιατόριο
και όλα προσβάσιμα από το λιμάνι.
Που να βρεθούν χρήματα να λειτουργήσει η παροπλισμένη σιδηροδρομική γραμμή ως τουριστική, που να συνδέει τα αρχαία του λιμανιού κατ’ ευθείαν με τον Κεραμικό στου ΡΟΥΦ. Να αποτελέσει ενιαίο ημερήσιο τουριστικό περίπατο η Ακρόπολη με τον Πειραιά και το λιμάνι.
Που να βρεθούν μυαλά να βρουν λύσεις.

η σημερινή αυλή


με θέα στο φαράγγι


με θέα στο λιμάνι


με αθλοπαιδιές


με ντουζιέρες

σκουπιδότοπος φαραγγι


ξεκαπνισμένος σκουπιδότοπος


σκουπιδότοπος με θέα στη Δραπετσώνα


σκουπιδότοπος με θέα στο λιμάνι


με θέα δεξιά στη γωνίτσα την Ηετιώνεια

Να και τα αρχαία!!!


για να λέμε την αλήθεια, δυσκολεύουν το έργο του ΟΣΕ


έτσι γεμάτα τάφους


όσο νάναι, σε αγριεύει το τοπίο


ενώ έτσι γίνεται πιο οικείο.
___________________________________

Ως τότε, αυτές τις εικόνες του παλιού σταθμού στον Πειραιά που βλέπετε πιο πάνω, απλώς μη τις βλέπετε.
Δεν χρειάζεται να γίνει καμιά απολύτως κίνηση.
Μόνο λίγο υπομονή.
Το κτίριο του ΟΣΕ στέκει εκεί, παραπάνω από 80 χρόνια.
Το καταφύγιο, μετράει κι αυτό άλλα τόσα.
Το φαράγγι έχει ήδη ξεκαπνίσει από τον μουτζούρη.
Οι αρχαίοι τάφοι, έμειναν ανέπαφοι για 2500 χιλιάδες χρόνια.
Ακόμη και τα σκουπίδια, δεν είναι σημερινά -πόσο λένε οι οικολόγοι ότι χρειάζεται μια σακούλα να ανακυκλωθεί;
Στην εποχή του ΔΝΤ και του μνημόνιου,
που να βρεθούν χρήματα να μαζευτούν τα σκουπίδια.
Που να βρεθούν χρήματα να συντηρηθεί το πανέμορφο κτίριο του ΟΣΕ.
Που να βρεθούν χρήματα να αναδειχτούν τα αρχαία, από τους τάφους μέχρι κάτω στους πύργους του Ηετίωνα.
Που να βρεθούν χρήματα να τοποθετηθούν μερικά ανακαινισμένα βαγόνια, σε σωστή διάταξη,
άλλο να γίνει μουσείο, ναι βαγόνι μουσείο σχετικό με τα μακρά τείχη,
άλλο μουσείο σιδηροδρόμου,
άλλο καφέ,
άλλο εστιατόριο
και όλα προσβάσιμα από το λιμάνι.
Που να βρεθούν χρήματα να λειτουργήσει η παροπλισμένη σιδηροδρομική γραμμή ως τουριστική, που να συνδέει τα αρχαία του λιμανιού κατ’ ευθείαν με τον Κεραμικό στου ΡΟΥΦ. Να αποτελέσει ενιαίο ημερήσιο τουριστικό περίπατο η Ακρόπολη με τον Πειραιά και το λιμάνι.
Που να βρεθούν μυαλά να βρουν λύσεις.

Συνάντηση της Δημοκρατικής Αριστεράς

Ο ανασχηματισμός των νταβατζήδων. Του Σ.Κούλογλου

" Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της πολιτικής υπανάπτυξης αλλά και της διαφθοράς των ΜΜΕ στην Ελλάδα, είναι ο τρόπος που καλύπτονται τις τελευταίες δεκαετίες οι περιβόητοι ανασχηματισμοί. Από την Ινδία έως τις ΗΠΑ, οι αλλαγές στην κυβερνητική σύνθεση αναλύονται εκ των υστέρων και μόνο όταν συμβολίζουν ή συνοδεύονται με αλλαγές στη πολιτική ενός υπουργείου ή της κυβέρνησης συνολικά.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο