Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Δίκτυο Μεσόγειος SOS: καθαρισμοί σε Δραπετσώνα-Αμφιλοχία

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος (5 Ιουνίου) και στο πλαίσιο της εκστρατείας ΚΑΘΑΡΙΣΤΕ ΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ 2012, το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, συνεργαζόμενο με την τοπική κοινωνία, εγκύπτει σε δύο περιοχές με έντονα περιβαλλοντικά – και όχι μόνο- προβλήματα: στην προστατευόμενη περιοχή του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Αμβρακικού και στο παράκτιο μέτωπο του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας.

Πιο συγκεκριμένα την Τρίτη 5 Ιουνίου στις 8.30 π.μ. θα πραγματοποιηθεί καθαρισμός στην ανατολική και τη δυτική πλαζ της Αμφιλοχίας, με στόχο την ανάδειξη της τεράστιας οικολογικής και κοινωνικοοικονομικής σημασίας της περιοχής του Αμβρακικού καθώς και της ανάγκης λήψης άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση των πολυποίκιλων, ανθρωπογενών κυρίως, πιέσεων που υφίσταται η περιοχή, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε σημαντική υποβάθμιση τα οικοσυστήματά της.

O καθαρισμός της 5ης Ιουνίου θα αποτελέσει την κορύφωση μιας σειράς δράσεων καθαρισμού με άξονα τον Υγρότοπο Αμβρακικού, που υλοποιούνται σε συνεργασία με τον Φορέα Διαχείρισης Υγροτόπων Αμβρακικού, με την υποστήριξη του Δήμου Αμφιλοχίας και τη συμμετοχή της Περιβαλλοντικής Εταιρείας Πρέβεζας, της Ομοσπονδίας Αλιέων Ηπείρου, των Ενεργών Πολιτών Αμβρακικού, του 1ου και 2ου Δημοτικού Σχολείου Αμφιλοχίας και άλλων φορέων της περιοχής.

Την ίδια μέρα σε ένα αστικό, αλλά επίσης εξαιρετικά υποβαθμισμένο περιβάλλον, στο Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS σε συνεργασία με τη Δημοτική Αρχή και σχολεία της περιοχής θα πραγματοποιήσουν στις 9π.μ. καθαρισμό στον Υδατόπυργο της Δραπετσώνας, στοχεύοντας, μεταξύ άλλων, στη συμβολική διεκδίκηση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος των πολιτών για ακώλυτη πρόσβαση στο παράκτιο μέτωπο το οποίο έχει καταληφθεί από πολλαπλές χρήσεις (ναυτιλιακές, μεταφορές, παραγωγικές μονάδες, αποθήκες κτλ) και διαθέτει πλέον ελάχιστα μέτρα «άνοιγμα» προς την θάλασσα.

Η λειτουργία τέτοιων μονάδων στον αστικό ιστό, θα πρέπει να εξεταστεί μέσα σε ένα σύγχρονο νομικό πλαίσιο, με διαβούλευση με την τοπική κοινωνία και τους φορείς της, με οικονομικά ανταλλάγματα για την προστασία του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος, την ανάπτυξη πολιτιστικών και κοινωνικών προγραμμάτων και με την, όσο το δυνατόν, μικρότερη επιβάρυνση στην πόλη.

Αν και οι πιο πάνω καθαρισμοί υλοποιούνται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσο ο Υγροβιότοπος Αμβρακικού, όσο ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας εμφιλοχωρούν εδώ και χρόνια και δεν μπορούν να αποτελούν αντικείμενο πρόσκαιρης και επετειακής αντιμετώπισης, αλλά απαιτούν ολοκληρωμένο σχεδιασμό, ενημέρωση και εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας και γενναίες αποφάσεις εκ μέρους των θεσμικών φορέων

από το http://www.econews.gr

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Κουτσομπολιά και “αναλύσεις” --- του Οδυσσέα Ιωάννου

Δύο μόνο πράγματα είναι σίγουρο πως θα συμβούν στην ζωή. Το ένα είναι ο θάνατος και το άλλο αυτό που ούτε καν είχες φανταστεί. Όλα τα μοντέλα και όλα τα θεωρητικά υποδείγματα, απλώς θεμελιώνουν την βεβαιότητα πως τα πράγματα τελικά γίνονται ερήμην τους. Χαζεύω την σιγουριά και την φανατίλα πλήθους επώνυμων δημοσιογράφων, πολιτικών και οικονομικών αναλυτών, για το τι μας επιφυλλάσουν για το μέλλον οι διάφορες εναλλακτικές που έχουμε μπροστά μας.

Στην θέση τους θα ήμουν πιο προσεκτικός και περισσότερο μετριοπαθής γιατί έχουν όλοι τους υποστεί μία τεράστια ήττα που δεν καταπίνεται ούτε ξεχνιέται εύκολα. Όπως έχει πολύ εύστοχα σημειωθεί, έχασαν όλοι τους την μεγαλύτερη είδηση από την μεταπολίτευση και μετά. Την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας! Πέρα από κάτι σκόρπιες “γκρίνιες” που αρκετοί από εμάς τις είχαν, για ένα μοντέλο και έναν τρόπο ζωής που σύντομα θα βρει τοίχο, επί της ουσίας κανένας τους (μας)  δεν είχε την επάρκεια, την εγρήγορση και την ενόραση να μιλήσει, μέχρι και το 2008, για εκείνο που ερχόταν με φόρα καταπάνω μας.

Τώρα, ακριβώς οι ίδιοι με πόζα και υφάκι κορυφαίου αναλυτή, υποδεικνύουν, τρομοκρατούν, προσπαθούν να βάλουν τους “παρορμητικούς” στον ίσιο δρόμο. Με ποιες περγαμηνές; ποιο backround; Ποιες επιτυχίες στις προβλέψεις και τις αναλύσεις τους; Μέχρι και έναν μήνα πριν την είσοδό μας στα Μνημόνια και την εμφάνιση των συμπτωμάτων της βαριάς αθένειας σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο, αρθρογραφούσαν στα έγκυρα Μέσα τους μόνο για τα εσωκομματικά μαχαιρώματα στο ΠΑΣΟΚ και για τις συμμαχίες της Ντόρας μέσα στην Νέα Δημοκρατία. Έγραφαν δηλαδή κουτσομπολιά. Σε αυτό ειδικεύτηκαν για χρόνια. Σε απλά κουτσομπολιά. Δεν είχαν μυριστεί απολύτως τίποτα! Πότε πρόλαβαν και μεταμορφώθηκαν σε βαθείς γνώστες του οικονομικού και πολιτικού μέλλοντος της Ευρώπης; Και κατηγορούν και όσους έχουν άλλη άποψη ως μαθητευόμενους μάγους. Ποιοί; Οι διαδρομιστές, εκείνοι που θεώρησαν πως δημοσιογραφία είναι οι χολές και οι εξυπνακισμοί που τους διοχέτευαν οι φίλοι τους βουλευτές. Τους βάφτιζαν μάλιστα και “πηγές”. Τις αποχετεύσεις του κομματικού κράτους.

Χειρότερο από έναν “παραπληγικό” αναλυτή και έναν ατάλαντο (ή χρηματιζόμενο) δημοσιογράφο, είναι ένας αφιλοσόφητος άνθρωπος. Που δεν έχει καμμία ένσταση, κανένα “δέος” για το απρόβλεπτο, που αγνοεί την δεύτερη σιγουριά της ζωής –μετά τον θάνατο- που ανέφερα στην αρχή του κειμένου. Ανάμεσα σε κάποιον που δηλώνει πως γνωρίζει και ελέγχει το μέλλον και σε έναν που δεν αποκλείει να μονομαχήσει κάποτε με έναν ανεμόμυλο για μία Δουλτσινέα, θα προτιμήσω τον δεύτερο. Μιλώντας με καθαρά πολιτικούς όρους, ο πρώτος μού κάνει θανατερά άκαυλος.

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Καραϊσκάκεια 2012

φωτογραφίες από την πολύ ωραία εκδήλωση στον περίβολο της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου






Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Έτσι κλείνει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης


Το 1989, η έγκριτη «Αυριανή» δημοσίευε τα τηλέφωνα των «Κυρκοφλωράκηδων», που είχαν μόλις δημιουργήσει τον Συνασπισμό, προτρέποντας τους αναγνώστες της να τους τηλεφωνήσουν και να τους πιέσουν να μην προδώσουν τη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη.

Κύλησε νερό στο αυλάκι. Ο Κώστας Λαλιώτης (στενός συνεργάτης του Γιώργου Κουρή στις πρώτες δόξες του) οικουρεί στην Αρκαδία. Η Αυριανή στηρίζει το εκάστοτε ανερχόμενο αστέρι. Λίγους μήνες μετά το πρωτοσέλιδο «Αντώνη [Σαμαρά], μην υποχωρείς», εκθειάζει τον πατριωτισμό του Αλέξη Τσίπρα.

Εδώ και δύο ημέρες, ενώ η θέση της Δημοκρατικής Αριστεράς και του Φώτη Κουβέλη ότι δεν θα συνεργαστεί σε τρικομματική κυβέρνηση με την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είναι σταθερή και αταλάντευτη, μαίνεται ένας πόλεμος παραπληροφόρησης, τόσο από μπλογκ της συμφοράς (ζούγκλες κ.ο.κ.) όσο και από «έγκριτες» εφημερίδες.

Κι έτσι λοιπόν, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με μέλη των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» και άλλων αγανακτισμένων «δημοκρατών», τουιτάρουν τα τηλέφωνα της Δημοκρατικής Αριστεράς και καλούν σε συγκεντρώσεις έξω από την Αγίου Κωνσταντίνου. Γιατί; Ε, «για τον ίδιο λόγο», που λέγαμε και στον στρατό.

Μάλλον αυτό είναι που λένε: «Κλείνει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης».
Από το http://shinecast.wordpress.com

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Δήλωση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλο

Οδεύουμε προς το τέλος των διερευνητικών εντολών. Πλησιάζει η ώρα της αλήθειας για όλους. Απευθύνομαι προς όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες και τους γνωστοποιώ την πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ. για συγκρότηση κυβέρνησης. Την πρόταση αυτή απηύθυνα πριν από λίγο στον κ. Βενιζέλο και είναι αυτονόητο ότι απευθύνεται προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Προτείνω τη συγκρότηση Οικουμενικής κυβέρνησης, με πολιτικά φερέγγυα πρόσωπα, που θα ενσωματώνει και θα σέβεται το μήνυμα της λαϊκής ετυμηγορίας.
Η αποστολή αυτής της κυβέρνησης, που θα έχει συγκεκριμένο δεσμευτικό πρόγραμμα και χρονικό ορίζοντα μέχρι τις ευρωεκλογές του 2014, θα είναι διπλή : Πρώτον, να κρατήσει την χώρα μέσα στην ΕΕ και το ευρώ και δεύτερον, να ξεκινήσει την σταδιακή απαγκίστρωση από το μνημόνιο.
Η κυβέρνηση αυτή με ισχυρή λαϊκή και κοινοβουλευτική στήριξη θα αξιοποιήσει το ευνοϊκότερο πλέον ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον για να πετύχει θετικά αποτελέσματα, μετά από συστηματική και σκληρή διαπραγμάτευση. Να κρατήσει την Ελλάδα ζωντανή στην Ευρώπη , με την κοινωνία όρθια και με την νέα γενιά παρούσα.
Καταθέτουμε αυτήν την πρόταση με απόλυτη συνείδηση της κρισιμότητας των στιγμών που περνάει η χώρα και καλούμε όλες τις δυνάμεις να ανταποκριθούν με συναίσθηση της ευθύνης τους απέναντι στον τόπο. Επισημαίνω ότι εμείς και εγώ προσωπικά δεν διεκδικούμε τίποτε πέρα από την ικανοποίηση να έχουμε συμβάλει σε έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού και της χώρας.

Edito 391 ---του Φώτη Γεωργελέ

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές, σε μια έρευνα της Metron Analysis υπήρχε μια συμπληρωματική ερώτηση: Εσείς γιατί πιστεύετε ότι μας δανείζουν οι Ευρωπαίοι; Το 84% απαντούσε ότι «μας δανείζουν για να μας εκμεταλλεύονται». Μερικές φορές οι δευτερεύουσες απαντήσεις αποτυπώνουν καλύτερα το κλίμα. Η ελληνική κοινωνία αγνοεί την πραγματικότητα. Ή, για να ακριβολογούμε, κάνει ότι αγνοεί την πραγματικότητα. Παρένθεση: Αν κάποιος από αυτό το 84% θέλει να μας δανείσει με τους ίδιους όρους, ας έρθει από δω και ευχαρίστως να μας «εκμεταλλευτεί». Δεν θα ’ρθει κανείς. Έχουν στείλει 70 δις στην Κύπρο και την Ελβετία και άλλα 160 δις στις τράπεζες με 5% επιτόκιο.
Οι προχθεσινές εκλογές αποτύπωσαν με ακρίβεια το κλίμα των 2,5 χρόνων. Δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα, αντιθέτως δημιούργησαν καινούργια. Γιατί τα προβλήματά μας δεν ήταν οι εκλογές. Η κρίση είναι μεν κυρίως πολιτική αλλά τα κόμματα σ’ αυτή την πορεία δεν έδειξαν σημάδια ενηλικίωσης. Πήγαμε σε εκλογές μετά από δυο χρόνια χωρίς να έχουμε επεξεργαστεί τίποτα, χωρίς να κατανοούμε τις αιτίες της κρίσης. Πήγαμε στις εκλογές του 2012 με τα μάτια στραμμένα στο 2008. Με ανορθολογικές αντιδράσεις μιας κατακερματισμένης κοινωνίας, με πρώην πελάτες που δυσκολεύονται να γίνουν πολίτες. Έτσι το αποτέλεσμα αποτύπωσε αυτό τον κατακερματισμό. Πολλές μειοψηφίες που δεν κάνουν πλειοψηφικό ρεύμα.

Τώρα κάποιοι αθροίζουν ποσοστά για να αναπαράγουν το μύθο της εποχής, τα μνημονιακά και αντιμνημονιακά μέτωπα. Αλλιώς θυμάμαι εγώ αυτή την περίοδο. Αυτοί οι υπουργοί που «δεν είχαν διαβάσει το μνημόνιο», που το υπονόμευαν παραμένοντας φυσικά υπουργοί, που το ακύρωναν γιατί ήταν εκτός της «σοσιαλιστικής λογικής» τους, υπουργοί του Πασόκ δεν ήταν; Οι συντεχνίες, ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, συνδικαλιστής του Πασόκ δεν ήταν; Ο πρόεδρος των ιδιοκτητών ταξί, ανώτατο στέλεχος της Ν. Δημοκρατίας δεν ήταν; Οι πρόεδροι των επαγγελματικών συλλόγων, των φαρμακοποιών, των δικηγόρων, των γιατρών, της ΝΔ δεν ήταν; Οι πρόεδροι της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, Πασόκ δεν ήταν, οι διοικήσεις τους, Πασόκ και ΝΔ δεν ήταν; Οι υπουργοί που ακύρωναν τους νόμους για τα κλειστά επαγγέλματα, για την ανώτατη εκπαίδευση, υπουργοί της ΝΔ και του Πασόκ δεν ήταν; Ο Αντώνης Σαμαράς δεν έλεγε επί δυο χρόνια «Δώστε μας την Ελλάδα μας πίσω. Η Ελλάδα μένει απροσκύνητη, δεν χρειάζεται δυνάστες»; Άμα είναι έτσι τα πράγματα, αν «οι ξένοι δυνάστες μάς παίρνουν την Ελλάδα», αν καταγγέλλει το μνημόνιο η Λούκα και ο Παπουτσής, και γω τον Τσίπρα προτιμώ που έχει και ένα φολκλόρ. Άμα ο Σαμαράς βγάζει με φώτοσοπ τους μιναρέδες από την Αγία Σοφία, γιατί να μην ψηφίσει ο κόσμος τούς Καμμένους να πάρουμε στ’ αλήθεια την Πόλη; Τσάμπα είναι.
Στ’ αλήθεια, το χρεοκοπημένο σύστημα, ένθεν κακείθεν, έφτιαξε μια βολική κατασκευή για να διατηρήσει όσο μπορούσε την παγιωμένη επί χρόνια αδιέξοδη κατάσταση. Χρησιμοποιώντας το «μάθημα πρώτον» της κοινωνικής μηχανικής: φταίνε οι ξένοι, ο εξωτερικός εχθρός. Οι μετανάστες. Οι Γερμανοί. Πετυχαίνει, μόνο που έχει ένα ελάττωμα: κερδίζουν οι πιο θορυβώδεις, οι πιο αδίστακτοι.

Ας πούμε μια παραδοξότητα: δεν υπάρχει μνημόνιο. Δεν χρειάζεται ούτε να το αναδιαπραγματευτούμε ούτε να το καταγγείλουμε μονομερώς ούτε τίποτε τόσο ηρωικό. Ας τους κουτόφραγκους να νομίζουν ότι το δεχόμαστε, γιατί να τσακωνόμαστε; Και ας πουν τα πολιτικά μας κόμματα τις δικές τους πολιτικές επιλογές, μια ο Βενιζέλος, μια ο Σαμαράς, μια ο Τσίπρας, μια ο Κουβέλης. Τα «ισοδύναμα» που λένε. Να βρουν αυτοί με ποιες κινήσεις δεν θα χρειαζόμαστε λεφτά, θα είμαστε αυτάρκεις. Ας βρουν αυτοί σιωπηλά, κρυφά, μόνοι τους, λεφτά. Και στις 15 του μήνα που θα ’ρθουν οι καταραμένοι, θα τους πούμε δεν χρειάζεται, παιδιά, δεν θέλουμε τα λεφτά σας, έχουμε. Τα βρήκαμε με άλλον τρόπο, ελληνικό. Τι θα μας πουν; Όχι, εμείς θέλουμε να βασανίζετε τους γέρους και τους κατώτατους μισθούς; Αφού δεν θα τους έχουμε ανάγκη, δεν θα μπορούν να μας επιβάλουν κανέναν όρο. Αυτή είναι δυστυχώς η κρυφή αλήθεια. Ότι αυτό όλο το διάστημα, τα ελληνικά κόμματα δεν μπορούν και δεν θέλουν να παρουσιάσουν καμία διαφορετική επιλογή, άλλη απ’ αυτές που εφάρμοζαν μέχρι τώρα και μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Γι’ αυτό μόνο «αποκρούουν» τις προτάσεις των ξένων. Και όλοι επαναδιαπραγματεύονται, απορρίπτουν, καταγγέλλουν και υπόσχονται αφηρημένη ανάπτυξη, έναν άλλο κόσμο εφικτό. Στο μέλλον. Γιατί τι να πουν; Για το εθνικό μας δικαίωμα στα δανεικά; Για την «προοδευτική» λύση να μας δίνουν 20 δις το χρόνο για τα επόμενα 5 χρόνια;
Τα ελληνικά κόμματα δεν μπόρεσαν σ’ αυτά τα κρίσιμα χρόνια να μετεξελιχθούν από πελατειακά δίκτυα σε σύγχρονους πολιτικούς σχηματισμούς και γι’ αυτό, ακόμα και στο χείλος της καταστροφής, διαπαιδαγωγούν την κοινωνία σε εύκολες και βολικές λύσεις χωρίς προσπάθεια, χωρίς κόστος. Απλώς αντικαθιστώντας το δικομματισμό με το διπολισμό, μνημόνιο και αντιμνημόνιο. Προσπαθώντας να πάρουν τους πελάτες των παλιών.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχασε τις εκλογές. Για το Πασόκ δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ούτε και στους ίδιους νομίζω. Ήταν ένα αποτέλεσμα γνωστό από το 2010. Κάθε κυβέρνηση που αναλαμβάνει βίαιη προσαρμογή στα πλαίσια μνημονίων και με την επίβλεψη του ΔΝΤ, μαθηματικά θα πληρώσει το κόστος. Ο αρχηγός της ΝΔ έμοιαζε ο νικητής του τζόκερ. Η παράταξή του που εκτροχίασε την οικονομία, εγκατέλειψε ούτε στα μέσα της θητείας της και παρέδωσε την καυτή πατάτα στους αντιπάλους. Ο Α.Σ. αντί να κάνει αντιπολίτευση στο Πασόκ, έκανε αντιπολίτευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Νομιμοποιώντας έτσι το αντιμνημονιακό μέτωπο. Διέγραψε το μισό του κόμμα γιατί υπερψήφισε το μνημόνιο και όταν, υπό το βάρος της σκληρής πραγματικότητας, ανέλαβε το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογούσε, διέγραψε το υπόλοιπο μισό γιατί καταψήφισε. Και επειδή αυτό δεν έφτανε, ολοκλήρωσε τη μεγαλοφυή στρατηγική εκβιάζοντας εκλογές. Εκλογές στην πιο βαθιά στιγμή της κρίσης, με μια κοινωνία κουρασμένη, αγανακτισμένη, συγχυσμένη. Τα αποτελέσματα φάνηκαν την προηγούμενη Κυριακή.
Τώρα στη θέση του Σαμαρά τον προηγούμενο Νοέμβριο, βρίσκεται ο Σύριζα. Πήγε στις εκλογές λίγο πιο καλά από όσο θα ήθελε. Τώρα ξαφνικά, από τις πλατείες, βρέθηκε στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και τώρα είναι αυτοί που παραλαμβάνουν το πρόβλημα. Πώς μετά από αυτή την ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, από αυτές τις εκλογές που όλοι ζητούσαν, μπορείς να αρνηθείς τη συμμετοχή σου σε μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας; Αν όχι τώρα που κινδυνεύει η χώρα, πότε θα αποδείξεις τη χρησιμότητά σου;

Οι αδιέξοδες εκλογές της 6ης Μαΐου είχαν τουλάχιστον ένα παιδαγωγικό αποτέλεσμα. Τελειώσαμε με το ριζοσπαστισμό των βολεμένων. Τέρμα η αγανάκτηση για τους «κλέφτες πολιτικούς», για το «μπουρδέλο τη Βουλή», για την «κυβέρνηση των δοσίλογων που δεν έχει νομιμοποίηση απ’ το λαό». Τώρα ψηφίσαμε, εκλέξαμε, αυτοί είναι οι δικοί μας. Τι θα κάνουν;

Πρώην μικρά και πρώην μεγάλα, νυν μικρομέγαλα κόμματα, δυο μέρες τώρα προσπαθούν να αποφύγουν τη σκληρή πραγματικότητα, να αποφύγουν τις ευθύνες τους. Το πολιτικό σύστημα αλλά και η ίδια η κοινωνία δεν έχουν άλλο δρόμο παρά να ωριμάσουν. Το πελατειακό κράτος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Θα χτίσουμε στα συντρίμμια ή θα ονειρευόμαστε μια καταστροφική επιστροφή στο παρελθόν; Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη. Όσες εκλογές κι αν κάνουμε, το δίλημμα θα είναι το ίδιο.

από το http://athensvoice.gr

Τετάρτη 9 Μαΐου 2012

ευχαριστήρια δήλωση της Μαρίας Γιαννακάκη, νεοεκλεγείσας βουλευτή με την ΔΗΜ.ΑΡ.

Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά η είδηση της εκλογής μου με την Δημοκρατική Αριστερά στην Βʼ Περιφέρεια Πειραιά. 
Τόσο το τοπικό όσο και το εθνικό αποτέλεσμα των εκλογών, επιβεβαιώνουν την ανάγκη της κοινωνίας για ανατροπή του δικομματικού συστήματος και προοδευτική στροφή στις πολιτικές επιλογές.
Η επιτυχία του κόμματός μας αλλά και το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα σκιάζονται δυστυχώς από την είσοδο φασιστικών στοιχείων στο κοινοβούλιο. Είναι υποχρέωσή μας να προστατέψουμε την κοινωνία από τη βία και τις απειλές τους.
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά όλους όσους με τίμησαν με την ψήφο τους, τον κόσμο που στήριξε τη Δημοκρατική Αριστερά και τίμησε το πρόσωπο μου, τους συντρόφους μου, τα μέλη και τους φίλους του κόμματος, την Οργάνωση του Κορυδαλλού και τις άλλες οργανώσεις της Β΄ Πειραιά, τους φίλους μου και φυσικά την οικογένειά μου. 
Στάθηκαν όλοι στο πλάι μου, μοιράστηκαν την δουλειά και την κούραση και τώρα μοιράζομαι μαζί τους τη χαρά.

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

ευχαριστήριο σημείωμα της υποψήφιας με την ΔΗΜ.ΑΡ. Μαρίας Καραφέρη

Φίλες και φίλοι,
θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους ανταποκρίθηκαν στην «διαδικτυακή ενόχληση» των τελευταίων 20 ημερών
 και στήριξαν την πρώτη εμφάνιση της Δημοκρατικής Αριστεράς στις εκλογές της Κυριακής
και την δική μου υποψηφιότητα στο ψηφοδέλτιο της Β’ Πειραιά.
Οι χίλιοι περίπου συνδημότες μας και οι χίλιοι ακόμη συντοπίτες μας στην Β’ Πειραιά που με στήριξαν,
δικαίωσαν την επιλογή συμμετοχής μου και μου έδωσαν «άδεια παραμονής» στο χώρο.
Το αποτέλεσμα των εκλογών για μας, για το πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς
αποτελεί επιβεβαίωση της ανάγκης του τόπου για αριστερή, λογική, κυβερνητική λύση, μέσα στα όρια της Ευρώπης.

Σας ευχαριστώ όλους.

Στη γειτονιά μας, το κόμμα μας

Μπορούμε να δηλώνουμε ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα των εκλογών.
Η Δημοκρατική αριστερά, πριν περάσουν δυο χρόνια από την ίδρυση της, ένα περίπου χρόνο από το ιδρυτικό συνέδριο της, εμφανίστηκε μπροστά στο εκλογικό σώμα, απέσπασε το 6,11 % και επέβαλλε την κοινοβουλευτική παρουσία της στη χώρα.
Στην Β Πειραιά, κατέκτησε το 5,87% των ψήφων δηλαδή 10.607 πολίτες την εμπιστεύτηκαν, ενώ στο Δήμο μας έλαβε το 6,15% που εκπροσωπεί 3.036 πολίτες.
 Στην σειρά εκλογής, δεν υπάρχουν εκπλήξεις, με την έννοια ότι ως νέο κόμμα δεν έχει καταγραμμένες προηγούμενες προτιμήσεις ψηφοφόρων. Οι δυο πιο επώνυμοι, πιο γνωστοί υποψήφιοι ήταν ο Νίκος Γαλανός, ιδρυτικό στέλεχος των ελεύθερων πολιτών και παλιός βουλευτής που καταλαμβάνει την 2η θέση, και ο συγγραφέας Γιάννης Κακουλίδης που καταλαμβάνει την 3η θέση.
Στην πρώτη θέση βρίσκεται η Μαρία Γιαννακάκη με λίγους περισσότερους από 3.000 σταυρούς (την ώρα αυτή δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμη τελικά αποτελέσματα σταυροδοσίας) , η οποία είχε προταθεί από την οργάνωση του Κορυδαλλού και η οποία εκλέγεται στη μοναδική έδρα που κατακτά η Δημοκρατική Αριστερά στη Β’ Πειραιά.
Το βιογραφικό της Μαρίας μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Στην τέταρτη θέση της γενικής κατάταξης, λίγο πιο κάτω από τους 3 που αναφέρθηκαν, βρίσκεται η δική μας Μαρία Καραφέρη με λίγο περισσότερους από 2.000 σταυρούς, η οποία είχε προταθεί και στηριχτεί από την τοπική οργάνωση του Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Η άλλη επιλογή της τοπικής οργάνωσης, ο Γεράσιμος Γεωργάτος, καταλαμβάνει την 6η θέση της γενικής κατάταξης με περίπου 1.400 σταυρούς προτίμησης.
ένα νέο κόμμα Ένα νέο ψηφοδέλτιο, με νέα πρόσωπα καταξιώθηκε στην πολιτική συνείδηση της πόλης μας και θα χαράξει το αποτύπωμα του στο μέλλον. Στα τοπικά και εθνικά θέματα.
Μπορούμε να δηλώνουμε ικανοποιημένοι, αλλά όχι ευχαριστημένοι.
Θλιβερή εξέλιξη της πολιτικής ασυνειδησίας του πολιτικού προσωπικού των προηγούμενων χρόνων, η άνοδος της Χρυσής Αυγής, του ναζιστικού κόμματος.
Στην περιφέρεια μας έλαβε ποσοστό 9,49% με 17.164 ψήφους και κατέλαβε την 5η θέση.
Δεν ξέρω αν όσοι το ψήφισαν είναι ναζί, επιθυμούν δηλαδή την εξόντωση των υπόλοιπων κατοίκων της περιφέρειας που δεν συμφωνούν με τις απόψεις τους, αλλά καλό είναι να πάρουν υπόψη, ότι 163.500 ψηφοφόροι που δεν τους επέλεξαν, θα δημιουργήσουμε αφόρητη ατμοσφαιρική ρύπανση όταν θα μας καίνε.
Το Σχιστό δεν σηκώνει και κρεματόριο ζωντανών.
Όπως γίνεται αντιληπτό δεν έχω την παραμικρή εκτίμηση σε όποιον ψήφισε αυτό το κόμμα, και ελπίζω στην αμοιβαιότητα των αισθημάτων.
Να αναφέρω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο μεγάλος κερδισμένος των εκλογών, αναδείχτηκε πρώτος στην περιφέρεια, πρώτος και στον δήμο μας, ενώ την δεύτερη έδρα που αποκτά, εκτός αυτής που έχει κατοχυρωθεί στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, την καταλαμβάνει η φίλη Τζένη Βαμβακά από την συνιστώσα του ΔΗΚΙ. Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια υπάρχει στο κοινοβούλιο βουλευτής συνδημότης μας και αυτό θα πρέπει να είναι καλό.
Στο ΠΑΣΟΚ και στην ΝΔ, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι πρώην βουλευτές καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις και μοιράζονται από μια θέση. Ο Λιντζέρης και ο Τραγάκης.
Είδα μερικούς φίλους να τρέχουν γι αυτούς και λυπήθηκα. Αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

… και για όσους δεν κατάλαβαν


πίνακας του Μάριου Πολυχρονιάδη
Έφτασε η ώρα της κρίσης για όλους.
Η άκρατη επιθυμία του Αντώνη Σαμαρά να γίνει πρωθυπουργός, συνέβαλλε στην διάλυση της συγκυβέρνησης των 250 περίπου βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, και θα οδηγήσει σε κάτι άλλο, μιας ελάχιστης πλειοψηφίας όπως δείχνουν τα πράγματα.
Το βέβαιο είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα γίνει πρωθυπουργός, και αυτό είναι ένα πρώτο θετικό πολιτικό αποτέλεσμα.
Ένα δεύτερο θετικό πολιτικό αποτέλεσμα είναι, ότι όπως όλα δείχνουν, δεν θα γίνει ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος πρωθυπουργός.
Δυο βασικοί συντελεστές του παρελθόντος, που οδήγησαν την κοινωνία της Ελλάδας στην πολιτική και πολιτισμική εξαθλίωση πολύ πριν φτάσουμε στην οικονομική, μάλλον δεν θα κυβερνήσουν.
Νέες πολιτικές δυνάμεις με παλιά πολιτικά υλικά έρχονται στο προσκήνιο.
Καμένος.
Αναδείχτηκε το αστέρι του μέσα στην καταχνιά, χρωστά πολλά στον Γεωργαλά της χούντας που τον ανέδειξε, εκείνον τον πανάθλιο τύπο που εξηγούσε στην τηλεόραση των δικτατόρων πόσο σπουδαίο ήταν το κατόρθωμα τους, να ξεγελάσουν τους εκκολαπτόμενους δικτάτορες του βασιλιά για να ξευτελίσουν αυτοί τους Έλληνες, με άλλοθι την παραμονή στο άρμα του αμερικάνικου πυλώνα του ψυχρού πολέμου, που κόστισε πόνο και δυστυχία για 40 ολόκληρα χρόνια.
Κατσέλη
Αφού τήρησε στο ακέραιο όλες τις υποχρεώσεις που την συντηρούσαν στην υπουργική καρέκλα, ανακάλυψε την αντίσταση. Συνέχισε την οικογενειακή παράδοση από θέση καρέκλας, και από αυτή τη θέση ζητά να συμμετάσχει στη σωτηρία μας.
Κανένας καλός δεν προέκυψε ως τώρα.
Υπάρχει το ΚΚΕ
Σταθερά προσηλωμένο σε κάθε τι αντικαπιταλιστικό, ονειρεύεται ακόμη στην αποκατάσταση του σταλινικού προτύπου διακυβέρνησης, τον πατερούλη της ελεγχόμενης από το πολιτικό του γραφείο οικονομίας και παραγωγής και κατανάλωσης και εκπαίδευσης και σκέψης.
Υπάρχει και η Αριστερά.
Πριμοδοτημένη από τις διαρροές του ΠΑΣΟΚ, και σε επίπεδο στελεχών και σε επίπεδο μελών και ψηφοφόρων, παλεύει να δείξει το υπεύθυνο πρόσωπο της, είτε δηλώνοντας την απέχθεια της σε κάθε τι ευρωπαϊκό κατά το ένα σκέλος της, είτε δηλώνοντας την πίστη στις ευρωπαϊκές αρχές κατά το άλλο σκέλος της.
Πρώτη επιλογή το κόμμα λοιπόν.
Και αυτό για μένα είναι εύκολο και γνωστό.
Αριστερά και Ευρώπη. Αριστερά στην Ευρώπη.
Αριστερά καθεστώτα υπήρξαν και υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου.
Δεν μπορώ να μας φανταστώ το δικό μας μέρος εκτός ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Ίσως και γιατί δεν τον έχουμε γευτεί επακριβώς.
Μπορεί να βαυκαλιζόμαστε στις παρέες, ότι σε μας χρωστά η Ευρώπη τον πολιτισμό της, αλλά τον πολιτισμό της Ευρώπης που σίγουρα τον χρωστά σε μας, μάλλον τον αγνοούμε.
Αυτό το δικό μας σήμερα που συγκλονίστηκε από επαναστάσεις τόσο στις κοινωνίες όσο και στο ανθρώπινο πνεύμα, που στηρίχτηκε στον Διαφωτισμό, που στηρίχτηκε στην Αναγέννηση, που στηρίχτηκε στον αρχαίο πολιτισμό των Ρωμαίων και πιο πριν των Ελλήνων, θέλω πάρα πολύ να το ζήσουμε.
Η απομόνωση από την Ευρώπη δεν χωρά στο μυαλό μου.
Η επιλογή μου δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από της Δημοκρατικής Αριστεράς
Δεν τελειώνει όμως εδώ το βάσανο.
Η επιλογή των προσώπων μέσα από τα κομματικά ψηφοδέλτια, δεν μπορεί να είναι μικρότερης σημασίας.
Η γενιά της μεταπολίτευσης, βρίσκεται στο εδώλιο από την νεώτερη για επιλογές και πρακτικές που οδήγησαν στον γκρεμό.
Υπερβολικό, αλλά δεν στερείται αλήθειας.
Στο επίπεδο των ευθυνών του καθενός, δεν μπορούν να ζητούν ψήφο, από όσους ακόμη επιλέγουν να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ ή την ΝΔ, οι ίδιοι και οι ίδιοι βουλευτές των τελευταίων 30 χρόνων. Αν δεν νιώθουν κανένα βάρος στη συνείδηση τους, δεν είναι γιατί είναι καθαρή, αλλά γιατί στερούνται συνείδησης.
Αυτοί που πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση έχουν μοναδικό σκοπό να κόψουν από τα δικά τους ψηφοδέλτια όποιον θεωρούν ότι θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο στην σταδιοδρομία τους, αφήνοντας μέχρι και σήμερα  μόνο τους «λαγούς» να επιβιώσουν, ήρθε η ώρα να ηττηθούν ακόμη κι από τους λαγούς τους.
Στα κόμματα της Αριστεράς, και στο ΚΚΕ, ανεξάρτητα από την «γραμμή» επιλογής ψήφου που δίνει η ηγεσία, καιρός είναι οι ψηφοφόροι να αποδώσουν την ευθύνη που αναλογεί στους για χρόνια εκλεγόμενους, που δια της σιωπής, δια της λανθασμένης τακτικής, δια των λανθασμένων αιτημάτων, συνέβαλλαν στην καταστροφή.
Ας εκλεγούν νέα πρόσωπα. Να περάσει έστω ένα αεράκι ανανέωσης και αντίδρασης τόσο στους διαχειριστές, όσο και στους μηχανισμούς των κομμάτων.
Και στο ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς, ειδικά στην Β’ Πειραιά, υπάρχει έντονο το άρωμα της διαφορετικότητας.
Η επιλογή μου γίνεται τόσο με τοπικά κριτήρια, όσο και με εθνικά.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία για την χρησιμότητα του Γεράσιμου Γεωργάτου σε μια διευρυμένη και ενδυναμωμένη κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ. Είναι άνθρωπος ικανός να συνεργαστεί για να παράγει πολιτική και όχι απλώς να διεκπεραιώνει πολιτικές αποφάσεις άλλων. Επί πλέον παίρνοντας στα σοβαρά την επιρροή των νέων τεχνολογιών στην διεύρυνση της δημοκρατίας στα κόμματα, την δυνατότητα που εξασφαλίζουν οι νέες τεχνολογίες θα έλεγα καλύτερα ώστε να γίνουν δημοκρατικά τα κόμματα , αντιμετωπίζει με θετικό και αριστερό πρόσημο (που είναι της μόδας) την ευρεία χρήση τους στην κοινωνία. 
Όπως ο ίδιος γράφει «…, τα κόμματα εργαλεία, τα κόμματα φορντικού τύπου, όπου κύτταρα και μέλη χρησιμεύουν ως ιμάντες μεταβίβασης της γραμμής, ανήκουν πλέον στο παρελθόν, επιβιώνουν ως απολιθώματα.»


 Η Μαρία Καραφέρη, η άλλη επιλογή μου, είναι η ευχάριστη έκπληξη αυτών των εκλογών.
Νέα και στην ηλικία και στον πολιτικό αγώνα, με ώριμη άποψη για την καθημερινή μας πραγματικότητα, χωρίς το παραμικρό φιλτράρισμα από κομματικές και ιδεοληπτικές αγκυλώσεις του παρελθόντος (μας) δίνει με πείσμα το εκλογικό αγώνα παρασύροντας και μας μαζί, «κόντρα», όπως τονίζει, «στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της αποδόμησης του πολιτικού συστήματος και της απαξίωσης του πολιτικού προσωπικού» και επιλέγει την δυναμική συμμετοχή με καθαρή ματιά, χωρίς ενοχική συνείδηση γιατί δεν θέλει "
να απευθύνεται στον οπαδό, αλλά στο πολιτικό υποκείμενο, στον πολίτη που του έχει γίνει συνείδηση η αναγκαιότητα των τομών"
 Οι επαγγελματίες πολιτικοί, με την ερασιτεχνική πολιτική σκέψη κατέστρεψαν τον τόπο.
Οι επαγγελματίες της αριστερής πολιτικής, με τον ερασιτεχνικό κομματισμό τους έκαναν τα στραβά μάτια, χρόνια τώρα.
Γιατί ποιος από τους επαγγελματίες της πολιτικής, λίγο πριν τις εκλογές, βλέπει τον Τσοχατζόπουλο με την προβιά του μαύρου πρόβατου και μένει με ανοιχτό το στόμα. Όλοι τις ήξεραν τις προμήθειες του, τις πομπές του.
Όλοι οι επαγγελματίες της πολιτικής ανακαλύπτουν λίγο πριν τις εκλογές ότι είναι υπέρογκα τα ποσά που εισπράττουν τα κόμματα τους από τον κρατικό προϋπολογισμό και εις βάρος του συνόλου των κατοίκων αυτής της χώρας.
Καιρός ανάμεσα στους ερασιτέχνες που εμφανίζονται και ζητούν την ψήφο μας, να ξεχωρίσουμε αυτούς που διαθέτουν επαγγελματική ευσυνειδησία και προσήλωση στο στόχο της αντιμετώπισης και διαχείρισης των προβλημάτων μας.
Εγώ, δυο ήθελα και τους βρήκα.
Τον Γεράσιμο Γεωργάτο και την Μαρία Καραφέρη στο ψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς στην Β’ Πειραιά.
Τους συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Η εγκληματικότητα θεριεύει...


... και η κοινωνία είναι απροστάτευτη.
Δεν χρειάζονται άδεια παραμονής τα καθάρματα.
Έχουν την ιθαγένεια μας.
Δεν είναι μαύροι, ούτε γκρι, ούτε κόκκινοι.
Το ίδιο μπεζάκι με μας έχουν.
Μπορεί να είναι και οι γείτονες της διπλανής πόρτας.
Μπορεί τα πρωινά να περνούν την γιαγιά στο απέναντι πεζοδρόμιο για ένα χαρτζιλίκι.
Τα βράδια όμως όλα αλλάζουν.
Και μεις φτάσαμε να μην σκεφτόμαστε τα άγρια βράδια, μα πως θα καταφέρουμε να τους αποκλείσουμε, να μην κυκλοφορούν με την ίδια δίψα για καταστροφή και τις μέρες.
Μιλάμε για τον καθημερινό μας, τον αλήτη της διπλανής πόρτας.
Που μιλά για ξένους και έχει τους ντόπιους στο άρρωστο μυαλό του.
 Που υπάρχουν ντόπιοι που τον γλυκοκοιτούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι ζεσταίνουν το φίδι στον κόρφο τους.