"Επιστολή έκφρασης προθέσεων."

Δεν ξέρω αν χρειάζεται κάποιου τύπου διευκρίνιση για την επιστολή μου.

Να πω μόνο, ότι σε ένα συμβούλιο που ορίστηκε με όλους τους τύπους, αλλά η απαξίωση της λειτουργίας του ήταν και είναι απόλυτη, η τήρηση των θεσμικών κανόνων στον τρόπο παραίτησης «μόνο σαν φάρσα» ακούγεται.

Προς:  τον Δήμαρχο Κερατσινίου-Δραπετσώνας κ. Λουκά Τζανή

             και τον πρόεδρο της ΔΗΚΕΠΑ κ. Κυριάκο Θεοδωρακάκο

Κοιν:   τα μέλη του δημοτικού Συμβουλίου,

            τα μέλη του ΔΣ της ΔΗΚΕΠΑ

Επιστολή έκφρασης προθέσεων.

Του Μανόλη Γλαμπεδάκη, τακτικού μέλους του ΔΣ της ΔΗΚΕΠΑ,

εκ της πλειοψηφίας ορμώμενου

και εκ των πραγμάτων ανακοπτόμενου.

Κύριε Δήμαρχε,

Πέρασε παραπάνω από ένας χρόνος αφότου με προτείνατε και συμμετέχω στο ΔΣ της ΔΗΚΕΠΑ.

Δεν έχω να κάνω κάποιον θετικό ή αρνητικό απολογισμό από την συμμετοχή μου στο Διοικητικό Συμβούλιο, δεν έχω γενικώς να κάνω κάποιον απολογισμό. Όπως γνωρίζετε η συμμετοχή όλων των μελών πλην του προέδρου είναι διακοσμητική και δεν υπάρχει λόγος να ομιλούμε περί την διακόσμηση.

Φυσικά υπήρξε διάθεση δραστηριοποίησης στην αρχή, όπως και των υπολοίπων μελών της ονομαζόμενης πλειοψηφίας που θα έπρεπε να διαχειρίζονται την καλή λειτουργία της επιχείρησης, αλλά σχετικά σύντομα εξανεμίστηκε απέναντι σε μια περίεργη πραγματικότητα.

Δυστυχώς, το μόνο καθήκον των μελών της πλειοψηφίας ήταν να βρίσκουν δικαιολογίες για την καθυστέρηση απόδοσης των μισθών των εργαζομένων, ενώ ταυτόχρονα να δημιουργούν ελπίδες ότι σύντομα θα πληρωθούν και να περνά ήσυχα ο καιρός. Αυτή η ομολογουμένως άχαρη αποστολή, πολύ γρήγορα περιορίστηκε να εκτελείται μόνον από τον ¨άτυχο¨ πρόεδρο, ενώ το καθήκον της εύρυθμης λειτουργίας των τμημάτων αναλήφθηκε από τους ίδιους τους απλήρωτους εργαζόμενους.

Στο άλλο καθήκον της διοίκησης, της διαλεύκανσης της πορείας του χρήματος που είχε διατεθεί στην επιχείρηση μέχρι τον Αύγουστο του 11, στην δηλωμένη κατά πλειοψηφία (και με την δική μου ψήφο) πρόθεση του διοικητικού συμβουλίου  να παραπέμψει όλες τις ύποπτες υποθέσεις που έχουν αναφερθεί και στο δημοτικό συμβούλιο στον εισαγγελέα, απ’ όσο γνωρίζω δεν έχει γίνει τίποτα περισσότερο από όσα έκαναν τα μέλη του δ.σ. εκ μέρους της αντιπολίτευσης.

Από πολύ νωρίς, από τον Φεβρουάριο του 12, συμμετέχοντας στην διαμόρφωση της πρότασης που κατέθεσε ο δημοτικός σύμβουλος Γ. Τσιρίδης στο Δημοτικό Συμβούλιο,  είχα εκφράσει και εγώ την βεβαιότητα μου ότι η επιχείρηση δεν έχει διαχειριστική ζωή, ότι άμεσα (τότε) έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος που οι εργαζόμενοι και οι δράσεις  θα μεταφερθούν στον δήμο, ώστε να συνεχιστεί η ομαλή παροχή των υπηρεσιών που προσέφερε η επιχείρηση στους δημότες.

Τίποτα μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει, καμιά πρόταση δεν έχει τελεσφορήσει, όλα παραμένουν «μοιραία και άβουλα αντάμα».  Δεν έχει κανένα νόημα η απαρίθμηση των πράξεων που δεν έγιναν, έχουν ειπωθεί τόσα πολλά στα δημοτικά συμβούλια που θα γινόταν κουραστική η επανάληψη τους.

Κανένα νόημα επίσης δεν έχει η παραίτηση ή η παραμονή στο ΔΣ της ΔΗΚΕΠΑ.

Είναι ένα όργανο που σπάνια συνεδριάζει, κι όταν συμβαίνει δεν έχει καμιά σημασία τι αποφασίζει, τι παραβλέπει, τι παρακάμπτει, τι προγραμματίζει.

Με αυτή την σκέψη, η παρούσα επιστολή δεν αποτελεί επιστολή παραίτησης, ούτε φυσικά και παραμονής.

Αποτελεί ενημέρωση και παράκληση, να μην με ειδοποιούν σε πιθανές μελλοντικές συνεδριάσεις, δεν βρίσκω λόγο να χάνω τον χρόνο μου, μέχρι να αποφασίσετε την αντικατάσταση μου, για την οποία επίσης δεν βρίσκω λόγο. Η απαξίωση ενός θεσμού οδηγεί σχεδόν πάντα στην κατάρρευση του και η επανεκκίνηση δεν μπορεί να ανατεθεί σ’ αυτούς που τον απαξίωσαν παρά μόνο σαν τιμωρία. Σαν χρήση αδρανών υλικών δηλαδή. 

Κύριε δήμαρχε,

Ο δήμος προσέφερε ένα τεράστιο έργο στους δημότες μέσω της ΔΗΚΕΠΑ και προηγουμένως μέσω των εταιρειών που συγχωνεύτηκαν και δημιούργησαν την ΔΗΚΕΠΑ. Το κενό από την μη απόδοση αυτών των υπηρεσιών είναι τεράστιο και μη αναπληρούμενο. Αν είχαν εγκαίρως μεταφερθεί στον δήμο οι δράσεις, έστω και με περικοπές, η εξυπηρέτηση των δημοτών θα ήταν εν ενεργεία. Δεν συνέβη αυτό και ο δήμος είναι ήδη τουλάχιστον κατά το ήμισυ άχρηστος για τις ανάγκες μας. Λίγη αβουλία ακόμη, και θα καταστεί τελείως άχρηστος. Κι αυτό είναι πολύ λυπηρό.

Μανόλης Γλαμπεδάκης