Ο Καλλικράτης (πάλι)

Κακά τα ψέματα.

Το πρόβλημα δεν είναι η τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά η κεντρική διοίκηση.

Από την κεντρική διοίκηση πηγάζει η διαφθορά και η ανικανότητα που κυλά στους Δήμους.

Γι αυτό έχουμε σχεδόν στο σύνολο κακούς έως διεφθαρμένους δήμους και κάποιους λίγους αξιόλογους και αξιοπρεπείς, χωρίς να υπάρχει κάποιο διαχωριστικό μεταξύ τους που να αφορά σε μέγεθος.

Μικροί – μεγάλοι, στο ίδιο καζάνι βράζουν.

Η ενοποίηση λοιπόν δήμων για την μείωση του αριθμού τους, δεν εγγυάται την μετατροπή τους σε αγνούς και έντιμους διαχειριστές των τοπικών ζητημάτων.

Σε τι ελπίζουμε;

Σε μια νέα θεσμοθέτηση, που να περιλαμβάνει απαραίτητα σαν νομική υποχρέωση των δημοτικών αρχόντων την διαφάνεια και φυσικά την οικονομική αυτοτέλεια τους.

Και επειδή η κεντρική εξουσία πρέπει να κάνει πολλά για να πεισθούμε και εμείς ότι η ίδια είναι έντιμη, πριν αρχίσει να κάνει τους άλλους έντιμους, θα έπρεπε πρώτα να διασφαλίσει την οικονομική αυτοτέλεια των δήμων, πρώτα να θεσμοθετήσει νομικά την διαφάνεια, (όπως μας είπε ότι πρώτα θα δημοσιεύονται στο internet οι αποφάσεις και μετά θα εκτελούνται, ας γίνει και στους δήμους) κι αν δεν τραβάει το σύστημα, ας τους κάνει διακόσιους τους δήμους.

Όχι να μας πρήζουν ότι όλα θα αλλάξουν με τις ενοποιήσεις, γιατί ψυλλιασμένοι είμαστε εδώ και χρόνια και νομίζουμε ότι θέλει να ελέγξει και να επιβάλει πιο εύκολα τους άρχοντες της αρεσκείας της.

Ούτε εμείς γουστάρουμε να συναλλασσόμαστε και να μιλάμε ευγενικά σε λαμόγια.

Αλλά, όχι να απαλλαγούμε από τα γνωστά και να φάμε στη μάπα τα μεγαλύτερα.

Δίκαιος ο φόβος, εεε;;;