Ο Καποδίστριας

Πολλές φήμες, κι ακόμη περισσότερα λόγια για την διοικητική μεταρρύθμιση στους Δήμους με το όνομα Καποδίστριας 2.

Πέρα από την ανάγκη για μεταρρύθμιση στον τρόπο λειτουργίας των Δήμων, πολύ συζήτηση γίνεται για την ανάγκη να αλλάξουν και τα όρια τους, με συνενώσεις, ώστε να γίνουν μεγαλύτεροι.

Και εδώ μπαίνει ο φόβος του κάθε πολίτη.

Δ.Πειραιά φωτο 1

Θα διαλυθεί ο δήμος μου; Θα ενσωματωθεί, κοινός θα φαγωθεί από άλλον μεγαλύτερο δήμο;

Προς το παρόν υπάρχουν μόνο φήμες. Κατά τον κλασσικό τρόπο, «άστο να ακουστεί, να μαζέψουμε αντιδράσεις. Και, ή το εφαρμόζουμε, ή το διαψεύδουμε».

Ας βοηθήσουμε λοιπόν την αξιαγάπητη κεντρική διοίκηση μας, να το διαψεύσει. Γιατί καμιά όρεξη δεν έχουμε να προσκολληθούμε σε άλλον δήμο. Δηλαδή στον Πειραιά, ή το Κερατσίνι.

Στη Σκύλλα ή στη Χάρυβδη.


Δ.Πειραιά φωτο 2

Υπάρχει έστω και ένας δραπετσωνίτης με διαύγεια και γραφή γνωρίζων, που να θεωρεί καλή λύση την προσάρτηση μας στον Πειραιά; Δεν βλέπουμε καθημερινά το χάλι που έχουν οι περιφερειακές συνοικίες του Πειραιά, και αυτές που ακουμπούν στην Δραπετσώνα και από την άλλη μεριά;

Γιατί Πειραιάς κατά την δημοτική του Αρχή, είναι το Δημοτικό Θέατρο, το Πασαλιμάνι, άντε και λίγο παραπέρα. Η Κοπή, η Αγιά Σοφιά, τα μανιάτικα, τα Καμίνια, η παλιά κοκκινιά είναι κάτι άλλο, που χρειάζεται μόνο για να πληρώνει τα δημοτικά τέλη, κι όταν το παρακάνει με την γκρίνια, κάτι να τους επισκευάζει. Το χάλι του έχει ο Πειραιάς και σκέφτεται η κυβέρνηση αυτό το χάλι να το μοιράσει και σε μας.

Μια από τα ίδια ισχύει για το Κερατσίνι. Στην άκρη του είναι η Ανάπλαση, έχει κι αυτό κομμάτι, αλλά από τις εφημερίδες μαθαίνει τα νέα.

Δ.Πειραιά φωτο 3

Μικρός Δήμος είμαστε, καμιά εικοσαριά χιλιάδες ζούμε εδώ, πολλά βάσανα περάσαμε από άχρηστες δημοτικές διοικήσεις στο παρελθόν, πολλοί φελλοί επέπλευσαν και έγιναν «τοπικοί παράγοντες» μαζεύοντας λίγους σταυρούς από δω κι από κει, όμως καλλίτερα αυτοί, που τους ξέρουμε και τους δείχνουμε στο δρόμο, και λέμε στα παιδιά μας να μην τους μοιάσουν, παρά οι απρόσωποι αλεξιπτωτιστές που θα επιλεγούν σε κάποια γραφεία, και ο κομματικός πατριωτισμός των ανώνυμων ψηφοφόρων θα καρφώσει στα κεφάλια μας όπως συμβαίνει στον Πειραιά και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

Πλάκα – πλάκα, οι τόσο πολυπράγμονες δήμαρχοι των μεγαλουπόλεων, θα είχαν εκλογική τύχη στη Δραπετσώνα; Και όχι μόνο στη Δραπετσώνα, δεν είμαστε ο εκλεκτός λαός, αλλά σε οποιονδήποτε μικρό δήμο, που ακόμη κι όταν κάνει λάθη στην εκλογή του, έχει άλλα δυναμικά κριτήρια επιλογής που δεν χωρούν στην διαμορφωμένη τηλεοπτική ηθική των μεγάλων δήμων.

Θέλουμε προσωπική επαφή με τον Δήμαρχο, θέλουμε να τον βλέπουμε στο δρόμο, θέλουμε να μαθαίνουμε και τα πολιτικά και τα παραπολιτικά του Δημαρχείου, θέλουμε το όποιο έργο να το νιώθουμε.

Όσο για τα βάσανα του Δήμου, αν χρωστά και γιατί, αν κάνει ρουσφέτια σε ποιους και γιατί, αν είναι καθαρή η πόλη, αν κάνει έργα, αυτά, σε πολύ χειρότερη μορφή υπάρχουν στους μεγάλους δήμους. Κι αν και στις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχει νομική διαλεύκανση, τουλάχιστον στους μικρούς δήμους υπάρχει πιο εύκολα η πολιτική καταδίκη, όπως πολύ καλά ξέρουμε.

Θέλουμε λοιπόν την Δραπετσώνα, όπως είναι.

Δήμος.

Άσε που έχουμε και τον τάφο του Θεμιστοκλή κι ας μην το ξέρει κανείς αφού δεν είμαστε άξιοι να τον αξιοποιήσουμε και να τον αναδείξουμε.

Αλλά μήπως θα τον αξιοποιούσε ο Πειραιάς, ή το Κερατσίνι;