Τα παράπονά σου στο δήμαρχο… αλά τουρκικά ---του Θωμά Σίδερη

"Αλά Τουρκικά"... λέει ο Θωμάς. 

Και πριν το διαβάσω χαζογέλασα σαρκαστικά ελπίζοντας ότι αυτοί τουλάχιστον, θα είναι χειρότεροι από τους δικούς μας. Τους περισσότερους. 

Την πάτησα. 

Όλα δείχνουν ότι ο πολιτισμός έστησε μια τεράστια αερογέφυρα και παρακάμπτοντας την Ελλάδα πέρασε στην Τουρκία. Ελπίζω να το έκανε μόνο στην Ευρωπαϊκή μεριά να έχουν κανέναν σύμμαχο οι αντιευρωπαίοι μας.  

 

 Βρέθηκα στο δήμο της Τούζλα (στο νοτιοανατολικό άκρο της Κωνσταντινούπολης) για τα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ για την Ανταλλαγή των Πληθυσμών μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης. Περνώντας την πόρτα του δημαρχείου, πέρα του ότι πρόκειται για ένα ολοκαίνουριο και υπερσύγχρονο κτίριο, επικρατούσε απόλυτη ηρεμία. Οι περίπου 250 υπάλληλοι δούλευαν ήρεμα στα γραφεία τους.

Ήταν Πέμπτη, η μέρα που ο δήμαρχος Δρ. Σάντι  βλέπει τους δημότες του. Κάθε Πέμπτη, αφήνει το ομολογουμένως υπερπολυτελές γραφείο του και κατεβαίνει στο ισόγειο του κτιρίου. Παίρνει μια θέση στο τραπέζι που υπάρχει για την περίσταση, δίπλα του οκτώ εξειδικευμένοι σύμβουλοι και αντιδήμαρχοι και γύρω του περίπου 300 πολίτες. Θα τους όλους, έναν ένα προσωπικά, για όσο χρειαστεί, μπορεί και μέχρι αργά το βράδυ. Αυτό που τον διαφοροποιεί με τους Έλληνες συναδέλφους του είναι ότι δε θα δώσει καμιά υπόσχεση. Θα λύσει επιτόπου το πρόβλημα. Θα το συζητήσει και θα το εξετάσει την ίδια στιγμή σε συνεργασία με τους συμβούλους του, οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με τα αρχεία των δημοτών και μπορούν να δουν την οικογενειακή τους κατάσταση, αν παίρνουν επιδόματα πρόνοιας, αν χρήσουν κοινωνικής παρέμβασης, τι προβλήματα τους έχουν απασχολήσει στο παρελθόν κλπ.

Στον τομέα της Κοινωνικής Μέριμνας ο δήμος της Τούζλα απασχολεί περίπου 2.500 εθελοντές, οι οποίοι προσφέρουν αδιαλείπτως τις υπηρεσίες τους επτά μέρες την εβδομάδα. Το επιστημονικό προσωπικό της Κοινωνικής Υπηρεσίας επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα τους πολίτες που έχουν ανάγκη για βοήθεια και υποστήριξη και καταγράφουν την πρόοδο ή την επιδείνωση στο πρόβλημά τους. Καταγράφουν επίσης τα νέα περιστατικά σε συνεργασία και με άλλους τοπικούς φορείς. Ο δήμος της Τούζλα στον τομέα αυτό πρωτοπορεί και για έναν ακόμα λόγο: διαθέτει ένα πολυδύναμο κέντρο που εκτός από ρουχισμό και ιματισμό, συλλέγει οικιακές και ηλεκτρικές συσκευές για τις άπορες και φτωχές οικογένειες. Τα ρούχα πλένονται, σιδερώνονται και συσκευάζονται όπως τα καινούρια. Στη συνέχεια ταξινομούνται στα ράφια του πρώτου ορόφου, που περισσότερο θυμίζει υπεραγορά παρά κέντρο για αναξιοπαθούντες! Οι φτωχοί και οι άποροι θα πάρουν ό,τι τους αρέσει αφού το προβάρουν κιόλας στα δοκιμαστήρια!

Τελευταίο απόκτημα του δήμου τα 80 ηλεκτροκίνητα αμαξίδια τα οποία αγόρασε μεταχειρισμένα σε τιμή ευκαιρίας από την Ολλανδία. Θα τα δώσει τις επόμενες μέρες σε άτομα με κινητικά προβλήματα.

Αυτό τον καιρό, στην παραλία της Τούζλα ο δήμος κατασκευάζει μια μαρίνα, σύμπραξη του τοπικού φορέα με ιδιώτες. Η μαρίνα έχει σχήμα ψαριού και στο εσωτερικό της θα κατασκευαστούν ξενοδοχεία, πολιτιστικά κέντρα, χώροι αθλοπαιδιών, ακόμα και θέατρο. Την ευθύνη κατασκευής έχουν οι μηχανικοί και αρχιτέκτονες του δήμου. Ο δήμος για τριάντα χρόνια θα εισπράττει ένα σημαντικό ποσό ενοικίου από τους ιδιώτες και μετά από το διάστημα αυτό οι εγκαταστάσεις και όλα τα έσοδα από την εκμετάλλευσή τους θα περάσουν σ’ αυτόν.

Η λογική είναι απλή και ξεκάθαρη. Και αυτή τη λογική δεν μπορούν να κατανοήσουν και να εμπεδώσουν ουκ ολίγοι δημοτικοί άρχοντες στην Ελλάδα, που ακόμα αναλώνονται σε προσλήψεις της πελατείας τους από τον παράθυρο, που βαφτίζουν τους παράνομους εργαζόμενους «εθελοντές» και που κάνουν αναθέσεις έργων από την πίσω πόρτα, ανάγοντας την παρανομία και τη διαφθορά σε κανόνα και τον εαυτό τους σε « λαϊκό ήρωα». Γιατί αν η Τουρκία διεκδικεί τη φιγούρα του Καραγκιόζη, η Ελλάδα διεκδικεί επάξια τη λογική του μπερντέ.

από το http://trenomag.wordpress.com