Δηλαδή:
«Για τους ξύπνιους υπάρχει ένας και κοινός κόσμος, αλλά o κάθε κοιμισμένος καταφεύγει στον δικό του κόσμο.»
Ηράκλειτος.
Κι αυτό απευθύνεται στους εργαζόμενους της ΔΗΚΕΠΑ, που αποθέτουν τις ελπίδες τους στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο. Θα το πω λίγο σκληρά. Σχεδόν ολόκληρη η αντιπολίτευση, έχει εδώ και καιρό αποφανθεί και συμφωνήσει με μικροτροποποιήσεις στο αρχικό σχέδιο που είχαμε επεξεργαστεί σαν ομάδα ενδιαφερομένων πολιτών και είχε εισάγει στο δημοτικό συμβούλιο ο Γιώργος Τσιρίδης από τον Ιανουάριο του 2012, και προέβλεπε την κατάργηση της ΔΗΚΕΠΑ και την μεταφορά των εργαζομένων στο δήμο. Σήμερα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια ανάλογη πρόταση της δημοτικής αρχής, η οποία «αγωνιά» μήπως η αντιπολίτευση την μποϋκοτάρει.
Γελοιότητες.
Ο μόνος επαναλαμβανόμενος κίνδυνος για τους εργαζόμενους, είναι η πιθανή απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να μην στηρίζεται νομικά. Αυτή η πιθανότητα, βαραίνει την διοίκηση, η οποία όφειλε πάνω από ένα χρόνο τώρα να έχει δέσει νομικά το αίτημα.
Να επαναλάβω κι ας το ξέρουμε κι ας το ζούμε όλοι, ότι η εποχή που οι δήμαρχοι μπορούσαν να κάνουν όποια παρανομία ήθελαν, και να ζουν με την βεβαιότητα ότι, όταν έρθει η ώρα κάποιο παράθυρο νομιμοποίησης θα βρεθεί, έχει περάσει. Έτσι σήμερα, χωρίς να μπαίνουμε στη σκέψη ότι πιθανόν κάποιοι (πολιτικά πρόσωπα, δεν κινδυνολογώ) θα διωχτούν για την εφαρμογή παράνομων αποφάσεων -δικό τους θέμα είναι- κινδυνεύουν οι επι της ουσίας ενδιαφερόμενοι, οι εργαζόμενοι δηλαδή, να βρεθούν στον δρόμο. Κι όταν συμβεί αυτό θα είναι αργά να αναζητήσουν (πολιτικές) ευθύνες, οι αίτιοι θα είναι σπίτια τους.
Οι προτροπές ας γίνει κι ας είναι παράνομο, ας μου δώσουν τα λεφτά κι ας είναι παράνομα, περιέχουν απελπισία, και σαν τέτοια στερείται λογικής.
Να γίνουν όλα. Να περάσουν οι εργαζόμενοι στο δήμο. Να πληρωθούν. Και όλα να είναι νόμιμα. Να κόψουν τα κεφάλια τους –μην πω τίποτα άλλο- να το κάνουν νόμιμα. Απόψε.
Πέρα απ’ αυτό, μέσα στο κατακαλόκαιρο βλέπω να ανεβαίνουν απότομα τα γράδα της τοπικής πολιτικής ψυχραιμίας.
Στο επίκεντρο μιας άδικης επίθεσης βρέθηκε ξαφνικά ο Θωμάς Σίδερης, ένα νέο ανώνυμο μπλογκ βρίζει όποιον βρει μπροστά του –σύμπτωση: βρίσκει αντιπάλους του δημάρχου- ο φιλαράκος μου ο Χρήστος πανηγυρίζει γιατί ένας παπάς κατήγγειλε τον δήμαρχο. Κι άλλοι μετράνε πόσους παπάδες έχει ο δήμαρχος παρά τω πλευρώ του και πόσους απέναντι του.
Ρε παλληκάρια! Ρε φιλαράκια! Το λέτε αυτοδιοικητικό πολιτικό αγώνα τούτο το πράμα;
Ρε σεις! Άντε για κανένα μπανάκι να ξελαμπικάρετε και να τα ξανασκεφτείτε από Σεπτέμβρη πιο ψύχραιμα τα πράγματα.
Αγαπητέ Μάνο. Είχα μέρες να σε διαβάσω και είναι αλήθεια ότι έχω χάσει συνέχειες. Γιατί όμως χτυπιέσαι εσύ και τόσοι άλλοι για το θέμα των ΑΜΕΑ της ΔΗΚΕΠΑ ; Αναμενόμενη φυσιολογική εξέλιξη από την πλευρά του ΛΟΥ. Απλώς περίμενε το timimg (βλέπεις του το έμαθαν και αυτό). Και ήρθε τώρα, αν και πάλι άτσαλα, όπως συνηθίζει. Είχε κανείς την εντύπωση ότι δεν θα φρόντιζε την επαγγελματική αποκατάσταση της συμβίας του; Δεν το νομίζω. Και μην περιμένει κανείς καμία κίνηση εντυπωσιασμού της μορφής, ''εγώ την συμβία μου δεν θα την μεταφέρω στο Δήμο σαν υπάλληλο καθαριότητας.'' Αχ βρε Μάνο αγόρι μου, ΖΖ και όλοι οι υπόλοιποι. Μην αυταπατάστε... Απλώς μαζί με τα ξερά θα θραφούν και τα χλωρά. (Παράφραση μεν, αλήθεια δε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την αποκατάσταση της πραγματικότητας, να σημειώσω δεν είναι σωστή έκφραση "της συμβίας του". Της συζύγου του είναι το σωστό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκιο. Μου διέφυγε αυτή η εξέλιξη. Και εδω είχα μείνει λίγο πίσω. Σίγουρα τώρα η κυρία θα αναβαθμισθεί και σε θέση διοικητικής δημοτικής ευθύνης. Θέμα χρόνου.
ΑπάντησηΔιαγραφή