ΓΙΑΤΙ ΑΡΑΓΕ ΕΙΔΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΧΘΕΣ;
Και θα ‘ναι χρόνια μετά, που γέροι πια, μια μέρα ηλιόλουστη θα πάμε μια βόλτα στα παλιά εργοστάσια. Κοίτα να δεις, που όλα τριγύρω αλλάζουνε , θα σκεφτούμε ταυτόχρονα και οι τέσσερεις (Γιώργος και Γιώργος και Λάκης και Φωτεινή με το σκύλο της) και μόνο αυτά εδώ παραμένουν ίδια. Χωράφια με αγριόχορτα, παρκαρισμένες νταλίκες, συρματοπλέγματα και ερειπωμένα κτήρια στο βάθος. Και πιο πέρα μακριά, η αστραφτερή θάλασσα, πάντα όμορφη και λαχταριστή. Τώρα, ποιος είπε πως εμένα παιδιά ,όταν θα πεθάνω στη θάλασσα να με θάψετε, θα σας γελάσω.
Και θα ‘ναι χρόνια μετά, που όλα θα έχουν ξεχαστεί, όλα όσα έδιναν θέλανε πράγματα για το κοινό καλό, το δημόσιο συμφέρον. Και ελαφρώς θλιμμένοι και σιωπηλοί, πήραμε κούτσα –κούτσα τον δρόμο της επιστροφής. Μα εκεί στου Ευφραιμίδη, μπροστά στη μεγάλη οθόνη σταματήσαμε, γιατί οι τίτλοι των ειδήσεων έλεγαν για τη νέα μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης. Και σε λίγο βγήκε ο χαρούμενος νέος υπουργός ανάπτυξης , ένας Ελληνοαλβανός ήταν και η λαμποκοπούσα δήμαρχος Κερατσινίου –Δραπετσώνας, μια Ελληνοαιγύπτια, οι οποίοι ανακοίνωσαν την οριστική συμφωνία τους. Ντουμπάι η Δραπετσώνα, έλεγαν οι υπότιτλοι. Ντουμπάι και στάζανε οι οθόνες τους μέλι. Εκατομμύρια επενδύσεις από Κινέζικες και Αραβικές εταιρείες θα γίνουν τα τρία επόμενα χρόνια και τόσες νέες θέσεις εργασίας και τόσα κέρδη (αυτά δε τα λέγανε). Ξενοδοχεία, μαρίνες, συγκροτήματα γραφείων και πολυκαταστημάτων, χώροι διασκέδασης-αναψυχής, ήπιας φυσικά και συνεδριακά κέντρα, γήπεδα και πολιτιστικοί χώροι και πάρα πολλά πολλά δένδρα στα φαρδιά πεζοδρόμια. Δένδρα ψηλά και καταπράσινα. Κλείνοντας την παρουσίαση η κ. Δήμαρχος τόνισε με χαρά. Είμαστε όλοι πολύ ευχαριστημένοι. Η επιλογή αυτή ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της περιοχής μας, στην πρόοδο και σε μία ανάπτυξη άνευ προηγουμένου, από την οποία θα επωφεληθούμε όλοι. Και μετά διαφημίσεις. Διαφημίσεις καινούργιες, χαριτωμένες και όλο και πιο έξυπνες.
Κάναμε στροφή και τη στιγμή που χαιρετιόμασταν είδαμε τον Μανώλη που πλησίαζε ανεμίζοντας το μπαστούνι του και μισοχαμογελώντας φώναζε: «Παιδιά, παιδιά , είδατε που σας έλεγα εγώ να μη στεναχωριέστε γιατί πριν πεθάνουμε κάτι θα γίνει εκεί και οι κόποι μας δε θα πάνε χαμένοι; Το ακούσατε, ε; Στο τέλος ,έτσι γίνεται πάντα , κερδίζει το καλό και οι αγώνες δικαιώνονται». Και ήταν η χαρά μας που μας έκανε για λίγο παιδιά και αρχίσαμε γέροι άνθρωποι να παίζουμε στον δρόμο με τα μπαστούνια μας ξιφομαχία ενώ ο σκύλος χοροπηδούσε ανάμεσά μας. Οι άντρες εννοείται. Γιατί η Φωτεινή μάζευε τα στοιχήματα που πέφτανε σωρηδόν από τον κόσμο που είχε μαζευτεί γύρω μας και μάς παρότρυνε και μάς χειροκροτούσε. Κι εκεί πάνω ξύπνησα.
Αναρωτήθηκα γιατί είδα αυτό το όνειρο μετά την εκδήλωση – παρουσίαση του βιβλίου: Η δική μας Ανάπλαση. Γιατί, αφού όλα τα σημάδια από αυτή τη συζήτηση ήταν ενθαρρυντικά; Ίσως φταίει η συγκυρία που οι πολιτικοί δεν εμπνέουν καμιά εμπιστοσύνη και ως προς τις προθέσεις τους και ως προς τις ικανότητές τους. Ίσως είναι η γνώση μου για τον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετωπίζει το ελληνικό πολιτικό προσωπικό τόσο της κεντρικής όσο και της τοπικής σκηνής, πάνω από έναν αιώνα, το θέμα του πράσινου. Είναι η παράδοσή τους ,η νοοτροπία τους, είναι η αρνητική σχέση του μέσου Έλληνα με τη φύση αλλά και με τα δημόσια αγαθά ,είναι ότι στις οικοδομές οι μιζαδόροι κάνουν πάρτυ, είναι και άλλα που δε μπορώ να τα σκεφτώ. Όλα αυτά είναι όμως που οδηγούν το ντόπιο πολιτικό προσωπικό όταν μιλάει για το περιβάλλον και το πράσινο να χρησιμοποιεί εκφράσεις που το μειώνουν όπως «…λιμνούλες και παπάκια και δενδράκια...». Κάτι σα να λέμε γυναικείες δουλιές και όχι οι άλλες οι μεγαλόπνοες οι ανδρικές. Όμως με τέτοιες αντιλήψεις είναι που φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Στο Λεκανοπέδιο λοιπόν, για όποιον δεν το ξέρει, αντιστοιχούν 2,4 τετραγωνικά μέτρα πράσινο ανά κάτοικο, όταν σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις αντιστοιχούν από 7 τ.μ έως 40 τ.μ. Τώρα όσοι καταλαβαίνουν την πολλαπλά ευεργετική επίδραση του πράσινου, όχι μόνο στην ποιότητα της καθημερινής μας ζωής, αλλά και στις οικονομικές δοσοληψίες και επενδύσεις είναι σε καλό δρόμο. Οι πολλοί άλλοι (πολλοί, γιατί είναι όχι μόνο οι εχθροί του πράσινου, αλλά και όλοι όσοι αδιαφορούν) θα μας πάρουνε μαζί τους στην κόλασή τους. Κόλαση για μας , παράδεισος για αυτούς. Τους έχετε δει να μιλάνε για ανάπτυξη; Θα πάθετε πλάκα με το στοχαστικό ύφος τους με τη δήθεν υπευθυνότητά τους. Μιλάνε φυσικά για την ανάπτυξη που θα την κάνουν κάποιοι άλλοι. Που γι’ αυτούς τους άλλους θα φροντίσουν να μειώσουν τα ρίσκα των επενδύσεών τους, να αυξήσουν τα κέρδη τους και όλα αυτά φυσικά με το αζημίωτο. Με το αζημίωτο φυσικά, διότι δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και πέρυσι, στην απαρχή της μεγάλης κρίσης, η χώρα μας κατέβηκε θέσεις στη διεθνή κλίμακα διαφθοράς (δηλαδή η διαφθορά μας μεγάλωσε και δεν ξέρω αν αυτό το γνωρίζει η κυβέρνηση και τα κανάλια της), όπως δεν είναι και τυχαίο που οι τρεις τομείς με τη μεγαλύτερη διαφθορά εξακολουθούν να είναι οι εφορίες, ο κλάδος υγείας και η τοπική αυτοδιοίκηση.
Τελικά, τι μου έμεινε από τη χθεσινή συζήτηση;
Μάλλον, με πρωτοβουλία του ασυνείδητού μου, μού έμεινε ότι τα επόμενα χρόνια δεν θα γίνει κάτι σημαντικό στο θέμα της Ανάπλασης, τουλάχιστον από τη μεριά μας. Και όταν μάλιστα έχουμε προτάσεις δουλεμένες, ιδέες και ανθρώπους να τις υποστηρίξουν. Δηλαδή, όταν έχουμε όλα τα φόντα, για να προωθήσουμε και να κατοχυρώσουμε τις επιλογές εκείνες που είναι προς το συμφέρον όλων των κατοίκων της πόλης μας.
Μου φαίνεται πως το σκηνικό θα είναι το εξής:
Θα ακούμε λοιπόν από επίσημα χείλη, υποσχέσεις και θα γίνονται κινήσεις και μελέτες και σχέδια και συζητήσεις και θα παίρνονται πρωτοβουλίες και όλα τελικά θα γυρίζουν γύρω από το τίποτα.
Λόγια και λόγια κι άλλα λόγια, αγάπη που’ναι η εκκλησιά σου, βαρέθηκα πια στα μετόχια…. Αυτή η προοπτική μου φαίνεται θα κερδίσει το στοίχημα της πραγματικότητας και μακάρι να κάνω λάθος.
Και για άλλη μια φορά, επειδή θα έχω ποντάρει σε αυτό που χρόνια επιθυμώ, θα χάσω πάλι το στοίχημα.
Του όμορφου μέλλοντός μας.
Που όλο μας το υπόσχονται και όλο άφαντο είναι.
10/5/11, Λάκης Ιγνατιάδης
Υ.Γ. Αγώνας για να διαψεύσουμε το Λάκη κι ας κερδίσει μια φορά το στοίχημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου