Το μετά …ήρθε!

Η νίκη του Χρήστου Βρεττάκου δημιουργεί νέα δεδομένα στα δημοτικά μας πράγματα, ανεξάρτητα από την επιτυχία, την μετριότητα ή την αποτυχία της 5ετίας του που ξεκινά τον Σεπτέμβρη.

Είναι σημαντικό για την πόλη να διανύσει μια επιτυχημένη 5ετία, όλοι το ευχόμαστε, όλοι(;) επίσης βλέπουμε ότι το αυτοδιοικητικό τοπίο το 2019 θα είναι εντελώς διαφορετικό.

Μια μικρή αναφορά στο τι συνέβη, όπως το καταγράφουν οι αριθμοί, θα μας βοηθήσει. 

Στο ψηφοδέλτιο του Βρεττάκου η πρωτιά του Κώστα Αλεξίου στην Δραπετσώνα είναι ευχάριστη είδηση. Χαμηλών τόνων και υψηλής πολιτικής διορατικότητας, ο Κώστας μπορεί να είναι ουσιαστικός παράγων συνεννοήσεων με άλλες ομάδες του δημοτικού συμβουλίου, χάρισμα που δεν διέκρινε όλους τους υποψήφιους, θα είναι όμως ακρογωνιαίος λίθος δημιουργίας επιτυχών ενεργειών στη νέα διοίκηση.

Στο Κερατσίνι, είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι τις δυο πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν οι Μανουσιάδης και Μαρτάκης, οι μόνοι που διαθέτουν προηγούμενη εμπειρία στο δημοτικό συμβούλιο. Προφανώς αυτό -και σωστά- εκτίμησε το εκλογικό σώμα της κίνησης και τους ανέδειξε πρώτους, παρά τις προσπάθειες της γενικευμένης καμπάνιας του συνδυασμού να πείσει πως ότι δεν είναι νέο, είναι φθαρμένο. Και οι δυο αποτελούν ελπίδα ορθολογικής διαχείρισης. Θα πρόσθετα ευχαρίστως και την κ. Καπουσίζογλου από το Κερατσίνι, η οποία κατέθεσε δημόσια μια αξιόλογη κριτική για τα οικονομικά πεπραγμένα της απερχόμενης διοίκησης, καθώς και της κ. Κυραμαριού στην Δραπετσώνα η οποία επίσης κατέθεσε μια εμπεριστατωμένη πρόταση για το εργοστάσιο Καχραμάνογλου.

Δεν ξέρω αν αδικώ κάποιον άλλο, δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου κάποια άλλη θέση για τα δημοτικά πράγματα. Μόνον πολιτικολογίες και γενικότητες. 

Ο Τζανής. Μας τέλειωσε.

Είναι γνωστό, όλοι οι συνδυασμοί ήθελαν να περάσουν στον δεύτερο γύρο, και όλοι θα ήθελαν αντίπαλο τον Τζανή. Ο ίδιος, ίσως τον μόνο αντίπαλο που θα ήθελε στον δεύτερο γύρο να ήταν ο Σαλαλές.

Η διοίκηση του απέτυχε εντελώς. Παρά τις γενναίες προσπάθειες του επικοινωνιακού του επιτελείου να μας πείσει ότι παρήγαγε έργο, ξέφυγε τόσο πολύ σε υπερβολές που είμαι σίγουρος ότι στο τέλος τα έντυπα τους θα έκαναν και τους ίδιους να γελάνε.

Είναι χαρακτηριστικό της συρρίκνωσης του, ότι παρά την πλήρη σχεδόν ανανέωση του ψηφοδέλτιου του, τις 7 πρώτες θέσεις από τις 9 καταλαμβάνουν δημοτικοί σύμβουλοι της απερχόμενης διοίκησης του. Δεν κατόρθωσε να πείσει ούτε έναν νέο ψηφοφόρο, ενώ έχασε τους μισούς του 2010.

Η διεύρυνση του με την συμμετοχή του κ. Χάσκα (στην 6^η θέση και 428 σταυρούς) δείχνει πόσο πολύ έχει τελειώσει το προηγούμενο καθεστώς συναλλαγών χωρίς πολικό περιεχόμενο, ενώ ο περίφημος διευθυντής του στο αμαρτωλό ΚΕΚ καταποντίστηκε στην 45η θέση.

Το ΚΚΕ, συγκρατήθηκε στο 14%, πέντε μονάδες περίπου χαμηλότερα από το 2010. Εδώ δεν έχουμε κρίσεις για τα πρόσωπα. Το κόμμα αποφασίζει ποιοι θα είναι εκπρόσωποι και αυτό φαίνεται στην σταυροδοσία. Θα είναι από την Δραπετσώνα ο Καραγιαννίδης στη θέση του Πετρίδη και από το Κερατσίνι ο Πατίδης φυσικά και ο Καλαμαράς

Στον Μελά, που ήρθε τρίτος με προεκλογικό αγώνα ενός μηνός και κάτι. Έχουμε απώλειες 7 μονάδων περίπου, δεν έχουμε καμιά έκπληξη στις 2 πρώτες θέσεις, παραδοσιακά τις καταλαμβάνει η κ. Μελά και ο κ. Κούβαρης, άρα δεν έχουμε ανανέωση. Μια από τα ίδια.

Α, μια στιγμή, να δω πως πήγαν οι υποψήφιοι που είχαν καταγγελθεί ως θιασώτες της ΧΑ. Λοιπόν μάλλον πήγαν πακετάκι στο Κερατσίνι, από 102 σταυρούς ο καθένας. Ό άλλος στο τοπικό της Δραπετσώνας, χάλια. Αλλά γενικά ο Μελάς πήγε χάλια στη Δραπετσώνα. Ίσως είναι ο μόνος που έχει δίκιο να βρίζει τον Καλλικράτη. 

Ο Σαλαλές. Τρίτη φορά στην αποτυχία. Η διαφορά είναι ότι τώρα ήταν πολλοί περισσότεροι όσοι θεωρούσαν σίγουρη την αποτυχία του. Όπως είπαμε μέχρι και ο Τζανής αυτόν θα ήθελε αντίπαλο στον δεύτερο γύρο. Ίσως και ο ίδιος να το υποψιαζόταν, ότι δηλαδή το ακροατήριο που απευθυνόταν τα παλιά καλά χρόνια άλλαξε συνήθειες, γι αυτό έκανε μια γενναία ένεση με ακροδεξιούς, των οποίων μάλιστα την ιδιότητα απέκρυψε από τους υπόλοιπους, όπως ισχυρίζονται πολλοί υποψήφιοι του. Δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι όλοι το ήξεραν και το αποδέχτηκαν και κάνουν τους κινέζους τώρα. Η ρετσινιά όμως υπάρχει.

Με την ένεση λοιπόν, η οποία μεταφράζεται σε 267 σταυρούς του πρώτου από τους τρεις (πολύ καλά, θα ήταν ο πρώτος ακροδεξιός δημοτικός σύμβουλος στο δήμο μας αν έπαιρνε την δημαρχία ο Σαλαλές) έφτασε σε ποσοστό 13,5%.

Από το παλιό συστηματάκι, δεν διασώθηκε κανείς Πρώτος σε σταυρούς στο Κερατσίνι αναδείχτηκε ο Μηνάς Λάλος, γιός του Λάκη και εκλέγεται. Στη Δραπετσώνα, όπου η Ξένια Φωτίου ήθελε κατά δήλωση της ακόμη μια 5ετία για να ολοκληρώσει το κύκνειο άσμα της στην αυτοδιοίκηση, ευτυχώς το ολοκλήρωσε ήδη. 

Ο Ζούπης. Αχ ρε Ζούπη! Χάσαμε!

Δεν περιμέναμε όμως τόσο χαμηλό ποσοστό. Γιατί λοιπόν; Δύσκολη η διερεύνηση, ακόμη την σκέφτομαι. Γι αυτό ας πάω κατευθείαν στις συνέπειες.

Στον συνδυασμό του Ζούπη, συμβαίνει το εξής. Το κακό αποτέλεσμα, δεν στέλνει κατ’ ανάγκη κανέναν στο σπίτι του! Ο Βρεττάκος, προσχώρηση από τον συνδυασμό του Μελά, μάλλον εκλέγεται στο δημοτικό συμβούλιο και θα είναι παρών. Ο Τζιώτης και ο Αντώνης Τρέχας, παλιοί αυτοδιοικητικοί είναι μεγάλοι άνθρωποι, δεν μπορώ να εκτιμήσω τις προθέσεις τους σε μια 5ετία. Οι υπόλοιποι, ειδικά όσοι είναι στην πρώτη 20άδα είναι νέοι άνθρωποι και είμαι βέβαιος θα αναλάβουν ρόλους στις επόμενες εκλογές. Τι, πως, που, είναι πολύ νωρίς να κάνουμε προβλέψεις, δεν έχει και σημασία τώρα. 

Και τέλος ο Κωνσταντινίδης.

Στέλνει εν δόξη και τιμή τον Τσούτσα σπίτι του με 1.023 σταυρούς! Τρίτος σε σταυρούς (Κερατσινίου) από όλους τους υποψήφιους, όμως δεν εκλέγεται. Νομίζω οι δυο έδρες του Κωνσταντινίδη είναι μια Κερατσίνι, μια Δραπετσώνα, επομένως εκλέγεται ο ίδιος και ο αδελφός του. Δεν πειράζει, γιατρός είναι κι αυτός και μάλιστα καρδιοχειρουργός.

Καλό το αποτέλεσμα για τον Κωνσταντινίδη, θα είναι κι αυτός παρών την επόμενη 5ετία. 

Έτσι έχουν τα πράγματα.

Προσθέτοντας άτακτα μερικές κακές σκέψεις, θα έλεγα ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ξανασυναντήσουμε μια σειρά πρόσωπα στα αυτοδιοικητικά μας πράγματα στο μέλλον κι αυτό θα κάνει πολύ καλύτερο το μέλλον μας. Ακόμη κι αν κάποιοι επανεμφανιστούν, κυρίως από την πλευρά της απερχόμενης διοίκησης που άσκησαν και διοίκηση, όντας εκτός διοίκησης η επικινδυνότητα τους θα έχει περιοριστεί.

Ας αρχίσουμε να περνάμε από κόσκινο τους νέους τώρα…

ουαί υμίν...

Διαβάζω σκληρές κριτικές κατά της Αναγέννησης και προσωπικά κατά του Ζαχαρία Ζούπη, επειδή δεν συντάχθηκε στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών με τον Χρήστο Βρεττάκο και επιλέχτηκε από την παράταξη η ανακοίνωση της «κατά συνείδηση ψήφου» προς όσους την τίμησαν την πρώτη Κυριακή.

Το περίεργο είναι, ότι οι πιο σκληρές κριτικές προέρχονται από ανθρώπους που την προηγούμενη Κυριακή …δεν ψήφισαν τον Χρήστο Βρεττάκο. Άνθρωποι που ανακάλυψαν την μοναδικότητα του, αυτή την βδομάδα.

Δέχομαι ότι ποτέ δεν είναι αργά, αλλά για κάποιους από μας αυτό το «ποτέ δεν είναι αργά» ίσως κρατήσει από σήμερα μέχρι και τα επόμενα 5 χρόνια, στα οποία θα νιώσουμε ικανοί να καθοδηγήσουμε τους ψηφοφόρους σε επιλογές διαφορετικές από αυτές που είχαμε πριν λίγες μέρες.

Να το πω και πιο απλά.

Δεν αντιμετωπίζουμε το δίδυμο της Κυριακής ούτε με αντιπάθεια, ούτε με εκδικητικότητα, ούτε πολύ περισσότερο με ενοχικότητα.

Δεν ψάχνουμε να κάνουμε μακροβούτι σε κανενός την κολυμβήθρα ώστε να ξαναδούν το κεφάλι μας οι πολίτες να αναδύεται πεντακάθαρο από αμαρτίες του παρελθόντος. Δεν ετεροκαθορίζεται η αγωνιστικότητα μας, η προσήλωση μας αποκλειστικά στα δημοτικά συμφέροντα, από την στάση μας υπέρ ή κατά του Τζανή, υπέρ ή κατά του Βρεττάκου.

Καθορίζεται από ό,τι είπαμε στους πολίτες μέσα στους μήνες του προεκλογικού αγώνα μας και ειδικά για τον Ζούπη από τα τριάμισι χρόνια αντιπολίτευσης που έκανε.

Ο Τζανής υπήρξε καταστροφικός για τον δήμο, αυτό λέγαμε μέχρι την προηγούμενη Κυριακή, και ο Βρεττάκος δεν δεσμεύεται σε τίποτα για να υποθέσουμε ότι δεν θα είναι καταστροφικός για τον δήμο, αυτό λέγαμε επίσης μέχρι την προηγούμενη Κυριακή.

Αυτό επαναλαμβάνουμε μέχρι και σήμερα, όπου δεν ακούσαμε τίποτα περισσότερο είτε από τον ένα είτε από τον άλλο, απ’ όσα ακούγαμε μέχρι την περασμένη Κυριακή.

Όσοι τριγυρνούν αυτή την βδομάδα μετρώντας και μοιράζοντας κορδέλες ISO αγωνιστικότητας και εντιμότητας, ας ψάξουν αλλού πελάτες.

Εμείς θέλουμε το κάτι παραπάνω

… και τώρα;

Οι κάλπες μίλησαν και πρέπει να ομολογήσω καθόλου δεν χάρηκα για το περιεχόμενο όσων είπαν.

Δεν είναι τόσο το μικρό αποτέλεσμα, όσο η αίσθηση ότι θα ήταν διαφορετικό και η οποία διαψεύστηκε.

Τι να κάνουμε όμως, έτσι είναι οι κανόνες και είναι σεβαστοί.

Κάνοντας εδώ μια παρένθεση, να διευκρινίσω ότι σεβασμός στους κανόνες σημαίνει την απόλυτη αποδοχή του αποτελέσματος, καμιά αμφισβήτηση του και όχι την παραδοχή ότι εμείς οι χαμένοι είμαστε λάθος και κάποιοι άλλοι ήταν σωστοί.

Παραδοχή μόνον ότι οι μεν είναι περισσότεροι από τους δε.

Παραδοχή χωρίς ενστάσεις ότι κάποιος άλλος την ερχόμενη Κυριακή θα νικήσει και θα διοικήσει νόμιμα τον δήμο.

Συμμετείχα όσο περισσότερο μπορούσα στην προβολή της διαφορετικότητας που είχε ο Ζαχαρίας Ζούπης και η Αναγέννηση από τους άλλους συνδυασμούς και είμαι ένας από τους 4.500 περίπου συμπολίτες μας που δήλωσαν με την ψήφο τους αυτή την διαφορετικότητα. Τόσοι είμαστε όσοι θεωρήσαμε ότι το πρόγραμμα, η παρουσία, η εμπιστοσύνη, η εκτίμηση που απέπνεε ο Ζαχαρίας και η παράταξη, άξιζαν να δοκιμαστούν στην διοίκηση του δήμου.

Χάσαμε.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε άποψη. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η Αναγέννηση θα ήταν η καλύτερη επιλογή για την διοίκηση.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αλλάξαμε άποψη και εκτίμηση για τους αντίπαλους συνδυασμούς. Ελπίζουμε μόνον ότι ο νικητής της επόμενης Κυριακής θα επιδείξει κατά την θητεία του τον καλύτερο δυνατό εαυτό του.

Και προσωπικά, δεν θα ήθελα σε δημόσιο επίπεδο να μείνω στο ευχολόγιο, δεν το έχω συνηθίσει, ούτε και να δεθώ στο ρητό «το μη χείρον βέλτιστο», τις περισσότερες φορές που το έκανα στο παρελθόν, μετάνιωσα.

Υπάρχει ένα δίλημμα την ερχόμενη Κυριακή.

Για να το απαντήσει ο καθένας μας που το έχει αυτή την βδομάδα, θα πρέπει να αναλογιστούμε την στάση μας την προηγούμενη Κυριακή. Την στιγμή που ρίχναμε τον φάκελο μας στην κάλπη, όπου όλα τα λόγια είχαν ειπωθεί και όπου τόσο ο Τζανής όσο και ο Βρεττάκος δεν είχαν σταθεί ικανοί να μας πείσουν. Το βρίσκω παράλογο τα ίδια λόγια να μας πείσουν μέσα σε μόλις μια βδομάδα.

Σημαίνει αυτό αποχή, αρνητική ψήφο; Όχι αναγκαστικά.

Σημαίνει μια άλλη θεώρηση στον πολιτικό πολιτισμό μας, εντελώς διαφορετική από κάθε άλλη σε παρόμοια περίπτωση του παρελθόντος.

Σημαίνει σε ένα θέμα αιχμής, πχ για την παράταξη του Τζανή, η επιθυμία του να φέρει την φόρμουλα 1 στην Ανάπλαση αποδοκιμάστηκε από το 82% των δημοτών και δεν έχει το δικαίωμα να μας ζητά ψήφο στην επαναληπτική εκλογή της Κυριακής, δηλώνοντας ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του. Η εφαρμογή του συγκεκριμένου έργου είναι αποδεκτή μόνον από το 18%. Ας δηλώσει ότι το αφαιρεί για να αποκτήσει ηθικό δικαίωμα.

Η παράταξη του Χρήστου Βρεττάκου, προβάλλοντας τον κομματικό της χαρακτήρα δεν έχει δεσμευτεί σε τίποτα συγκεκριμένο στα δημοτικά μας θέματα.

Πέρα από μια πολύ καλή κριτική στον οικονομικό απολογισμό του απερχόμενου δημάρχου από την υποψήφια του και πρώην διευθύντρια των οικονομικών υπηρεσιών του δήμου,  την κυρία Ελένη Καπουσίσογλου και μια αρκετά ολοκληρωμένη άποψη για το ερειπωμένο εργοστάσιο Καχραμάνογλου από την Ελένη Κυραμαριού (λέω αρκετά, γιατί δεν περιέχει πρόβλεψη για το κόστος ώστε να την πω απόλυτα ολοκληρωμένη, είναι όμως πολύ καλή δουλειά), δεν έχουμε κάτι άλλο εξειδικευμένο. Με αυτό τον τρόπο, έπεισε το 17% των συνδημοτών μας και πήρε από αυτούς λευκή επιταγή. Δεν γίνεται να θέλει με τον ίδιο τρόπο να πείσει και το υπόλοιπο 83%.

Ζητάω πολλά.

Και τα ζητάω επειδή όσοι είμαστε με τον Ζαχαρία Ζούπη και την Αναγέννηση, συντάξαμε και παρουσιάσαμε ένα πρόγραμμα στους συνδημότες μας. Και εκτιμούμε ότι γι αυτό μας ψήφισαν. Και εκτιμούμε ότι όποιος θέλει την στήριξη αυτών των 4.500 χιλιάδων ανθρώπων, πρέπει να τους πει τι ακριβώς από όσα υποστήριξαν και ψήφισαν την περασμένη Κυριακή θεωρεί σωστά και θα τα πραγματοποιήσει, θα τα εντάξει στις δεσμεύσεις του.

Έτσι βλέπω την ευθύνη απέναντι στην Πόλη, στους συμπολίτες μας, στον εαυτό μας.

Υπάρχει και ο άλλος δρόμος και για τους δυο. Της αποσύνδεσης των ψηφοφόρων από την ψήφο τους της περασμένης Κυριακής, της ελπίδας ότι όπως ακριβώς πείστηκαν οι οπαδοί τους την περασμένη Κυριακή, θα πεισθούν και οι υπόλοιποι τούτη την Κυριακή, το παραμύθιασμα του ενός ότι όλα θα τα κάνει τέλεια έναντι του αντίπαλου του που θα τα κάνει όλα λάθος, της συναλλαγής κάτω από το τραπέζι, της προσέγγισης επωνύμων των αντίπαλων συνδυασμών, της αδιαφορίας αν η αποχή και τα άκυρα εκτοξευτούν στα ύψη, κι ότι βγει. Αρκεί να καταγραφεί το +1 και να αρχίσει να τρέχει ο χρόνος της λευκής επιταγής.

Σ’ αυτό το σενάριο πρέπει να είμαστε απέναντι. Όλοι οι χαμένοι.