Η οικονομική κρίση…

…μας αφορά όλους.

Είχα διαβάσει για τα golden boys της Αμερικής που ξέπεσαν και κινούνται με τον υπόγειο.

Όμως αυτό το χάλι των δικών μας δεν το περίμενα. Να σου σκάσει το λάστιχο στο Cessna σου και να το αντικαταστήσεις με μεταχειρισμένο;

Γαμώ την κρίση δηλαδή.

Και μαθαίνω ότι το εν λόγω κατάστημα πάει καλά.

Εκείνο που με προβληματίζει είναι μήπως το πρόβλημα είναι τοπικό.

Το κατάστημα βρίσκεται στο Πέραμα, (που συζητιέται να συνενωθεί μαζί μας) ενώ στην Δραπετσώνα δεν έχει ακουστεί τίποτα.

Όχι να μας φορτώσουν τους φτωχούς.

Αν είναι να ενωθούμε, ας το κάνουμε με την Εκάλη.

στου "Γρηγόρη"

Σχεδόν έτοιμο το καφενείο του «Γρηγόρη» στην άκρη του γκρεμού μετά από πολλά βάσανα.

Όλοι οι έφηβοι της μεσαίας ηλικίας και πάνω, θα θυμούνται με νοσταλγία τον κυρ-Γρηγόρη και το καλλίτερο στέκι για τις κοπάνες από το Γυμνάσιο την δεκαετία του 70 και πίσω.

Ωραίο έγινε, τα βάσανα όμως δεν τέλειωσαν, και μάλλον θα αργήσουμε ακόμη να ξαναπιούμε καφέ.

Γιατί το κτίσμα, είναι …ολίγον παράνομο.

Ολίγον, πως λέμε …ολίγον έγκυος; Όσο πατά η γάτα.

Και δίπλα στου «Γρηγόρη», κολλητά, η ανακαινισμένη παλιότερη παιδική χαρά της πόλης.

Με ολοκαίνουργια χαλίκια, όμορφα, πολύπλευρα, κοφτερά, από αυτά που τηρούν πλήρως της προδιαγραφές αφαίρεσης παιδικών ματιών, όπως ορίζει το σχετικό iso.

Θα είναι παντελώς ηλίθιος, όποιος χτυπήσει το παιδί του και δεν στραφεί κατά του εργολάβου και του δήμου, αν έχει παραλάβει το έργο.

Η δικαιολογία «τι να κάνουμε, δεν φτάνουν τα λεφτά» δεν στέκει σ’ αυτή την περίπτωση. Ας μην την κάνουν την παιδική χαρά.

Τα παιδάκια δεν είναι ποντίκια να τους δείχνεις το τυρί και ταυτόχρονα να εύχεσαι να μην το φάνε.