Έχουν περάσει κιόλας 10 μέρες από την τελική αναμέτρηση των δημοτικών εκλογών.
Και απομένουν μόλις 40 για την ανάληψη των καθηκόντων των νέων αρχών.
Μετά τα πρώτα πανηγύρια και την εκτόνωση, τα μαύρα σύννεφα της διαχείρισης με έναν άλλο τρόπο των υποθέσεων του Δήμου αρχίζουν να μαζεύονται στον ουρανό των νικητών. Ακόμη δεν είναι απειλητικά, ίσως λόγω της απόστασης, ίσως λόγω της άγνοιας, όμως θα γίνουν.
Δεν υπάρχει περίπτωση, θα γίνουν
Οι αλλαγές που επιφέρει ο Καλλικράτης είναι τεράστιες και στην ουσία ακόμη άγνωστες.
Νέες αρμοδιότητες έρχονται να προστεθούν στις παλιές, τα τμήματα των δυο δήμων, οι υπηρεσίες, ακόμη και οι εργαζόμενοι πρέπει να ενοποιηθούν, σ’ αυτούς να προστεθούν και νέοι εργαζόμενοι που έρχονται από την υπό διάλυση νομαρχία.
Είναι εύκολο να φαντάζεσαι και να γράφεις σ’ ένα χαρτί και να κάνεις νόμο τον τρόπο άσκησης της δημοτικής εξουσίας, όταν όμως φτάνεις στο «δια ταύτα», τα πράγματα αλλάζουν.
Μιλώντας για το «δια ταύτα», και γνωρίζοντας τα προβλήματα αυτής της αλλαγής, ο κ. υπουργός είχε μιλήσει για γενναία χρηματοδότηση των νέων Δήμων, προκειμένου να ξεγλιστρήσει από την κακοτοπιά.
Και φυσικά οι πιο πολλοί ενδιαφερόμενοι, εθελοτυφλώντας αποδέχτηκαν την εξήγηση του κ. υπουργού. Πoιός να τα βάλλει μαζί του και να διακινδυνεύσει το χρίσμα.
Τώρα όμως, πρέπει το δάκτυλο να ακουμπήσει στον “τύπο των ήλων”.
Στο νέο Δήμο μας λοιπόν, τον Κερατσινίου-Δραπετσώνας, όλα ενοποιούνται, όλα συμπιέζονται, και στα πάντα πρέπει να γίνουν οικονομίες γιατί λεφτά γιοκ.
Η πρώτη επίθεση έγινε από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας προς τα ΚΑΠΗ, μια που η αντίσταση των γερόντων δεν μπορεί να είναι σοβαρή. Θα ακολουθήσουν κι άλλες.
Είναι αναγκαίος ο αναπροσανατολισμός των οικονομικών προτεραιοτήτων των δημοτικών αρχών. Η κοινωνική πρόνοια και η αλληλεγγύη πρέπει να αναδειχτούν στην πρώτη γραμμή. Και να μείνουν πίσω μια σειρά από άχρηστα έξοδα που κατευθύνονταν στην λογική του «άρτου και θεάματα», είτε με την μορφή «πολιτιστικών εκδηλώσεων» ανύπαρκτου πολιτιστικού περιεχόμενου, είτε με την μορφή «πρωταθληματικών παραισθήσεων» ανύπαρκτου αθλητικού περιεχόμενου.
Κι αν ακούτε τίποτα κλασσικούς «παράγοντες» να μοιράζουν χρήμα κι υποσχέσεις, να κρατάτε μικρό καλάθι.
Γιατί ναι μεν οι αλλαγές που επιφέρει ο Καλλικράτης είναι κοσμογονικές για την αυτοδιοίκηση, η νοοτροπία όμως του παραγοντισμού έχει βαθιές ρίζες.