Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Αδυναμία ή αδιαφορία;



Πώς να εξηγήσεις ότι δεν υπάρχει καμιά πρόθεση αυτοδέσμευσης των δημοτικών κινήσεων έναντι των πολιτών μέσα από ένα δημοσιευμένο προγραμματισμό των σκέψεων, των επιδιώξεων, των στόχων που έχουν για τα επόμενα πέντε ολόκληρα χρόνια εάν φυσικά τους εμπιστευτούν οι ψηφοφόροι.
Λιγότερο από δυο βδομάδες απομένουν μέχρι τις εκλογές και μόνον η Αναγέννηση και ο Ζαχαρίας Ζούπης έχουν δηλώσει τις προθέσεις τους.
Όλοι οι άλλοι, κάτι στο περίπου λένε, κάτι μασημένα λόγια που κινούνται στην πραγματική σφαίρα του «δεν δεσμεύομαι» ή «δεν ξέρω σε τι να δεσμευτώ»
Από τα Αριστερά ως τα Δεξιά, από τα Πάνω μέχρι τα Κάτω και από τα Μπροστά μέχρι τα Πίσω, η πρόθεση για «ελεύθερη σχέση» με τους δημότες διαπνέει τις λογικές των επίδοξων Σωτήρων.
Παλιά όλα ήταν εύκολα. Το χρήμα έρρεε και «καλό» πρόγραμμα ήταν αυτό που υποσχόταν μεγαλεπήβολα έργα και πλήθος προσλήψεων. Η ανάγκη για «διαχείριση της φτώχειας», για ορθολογισμό, για τήρηση της νομιμότητας και για οργάνωση της γενικευμένης αλληλεγγύης, συνδυάζεται από πολλούς με την παραδοσιακή κουτοπονηριά των, κοινωνικού περιεχομένου πια υποσχέσεων, από διορισμούς –στον ιδιωτικό τομέα, ναι, στον ιδιωτικό τομέα επεκτείνονται τώρα οι managers- έως παροχές σε ευπαθείς ομάδες συμπολιτών μας που δεν έχουν αυτή τη στιγμή ούτε οι εργαζόμενοι. Κλισέ εκφράσεις περιλαμβάνουν λέξεις κλειδιά όπως «εργασία», «ανάπτυξη», «προστασία», παραμένουν στις λέξεις όμως, πουθενά δεν βρίσκεις ένα «πως».
Πως Σωτήρες μου θα τα κάνετε όλα αυτά; Έχετε χρήμα στο σεντούκι από παλιά; Έχετε λύσεις που τις κρύβετε επιμελώς 4 χρόνια τώρα και θα τις εφαρμόσετε μόλις σας δοθεί η εντολή;
Ο δήμαρχος (μας) μοιράζει ακριβά φυλλάδια προβάλλοντας ένα ανύπαρκτο έργο που θα γίνει τώρα που «ξεχρέωσε» τον δήμο, με αιχμή το 4ήμερο ανά έτος της φόρμουλα 1, προσπαθώντας να συγκινήσει τους βενζινοπώλες και τα βουλκανιζατέρ της περιοχής. Γιατί κανείς άλλος δεν θα ωφεληθεί από ένα τέτοιο έργο. Και κάποιους εργολάβους φυσικά, γιατί τα δημόσια κονδύλια αποκατάστασης υποδομών πριν από κάθε αγώνα, είναι το πιο ενδιαφέρον της επένδυσης.
Παρά τις μειώσεις των εισροών στο ταμείο του δήμου (μεταξύ μας, περίπου 20-25% είναι, δεν υπάρχει εκείνο το 60% αλλά ας το αφήσουμε για άλλη στιγμή), με το δεδομένο της κεφαλαιοποίησης όλων των χρεών του δήμου και την μετάθεση τους στις επόμενες γενιές, θα μπορούσε να έχει προσφέρει σπουδαίο κοινωνικό έργο αλλά προτίμησε αφενός να μοιράζει χρήμα δεξιά κι αριστερά στον αέρα (περίπου 1,5 εκατομμύριο σε άχρηστες μελέτες γνωστών του μελετητών), αφετέρου να μην πληρώνει τους εργαζόμενους στην μεγαλύτερη εταιρεία του δήμου την ΔΗΚΕΠΑ την οποία αδρανοποίησε, αφήνοντας τους σχεδόν 3 χρόνια τώρα απλήρωτους και ανεβάζοντας το χρέος της στα 4 εκατομμύρια μέχρι στιγμής. Και εδώ να σημειώσουμε, ότι εκτός των ΑΜΕΑ που μετακινήθηκαν πρόσφατα στο δήμο, η ψυχή της ΔΗΚΕΠΑ, οι 150 περίπου δάσκαλοι, προπονητές και εκπαιδευτές των τμημάτων όχι μόνον δεν ελπίζουν σε εργασία (την οποία πλήρωναν με μορφή συνδρομής όσοι μετείχαν στα τμήματα) αλλά εξακολουθούν να είναι απλήρωτοι.
Είναι δεκάδες οι αγωγές εργαζομένων εναντίον τόσο του δήμου όσο και του ίδιου προσωπικά, μέρος των οποίων δυστυχώς θα κληθεί να καταβάλλει ο δήμος, αν και αφορούν προσωπικές προσλήψεις στο γραφείο του.
Ένα είναι βέβαιο.
Ο τρόπος διοίκησης δημιουργεί εδώ και χρόνια ισχυρούς παράγοντες στον τόπο, ισχυρό δήμο όμως δεν δημιούργησε.
Και οι παράγοντες ακόμη κι αν είχαν την ικανότητα να συντάξουν δυο αράδες, φοβούνται τη γραπτή δέσμευση
Γι’ αυτό είναι ώρα να αλλάξουμε τον τρόπο που λειτουργούμε, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την δημόσια προσφορά.
Γι’ αυτό είναι ώρα να στείλουμε πολύ κόσμο στο περιθώριο.
Πρώτο βήμα είναι να ψηφίσουμε τον Ζαχαρία Ζούπη και την συνεργασία των τριών δημοτικών κινήσεων που τον στηρίζει
Της Αναγέννησης Τώρα
Της Αλλιώτικης Πόλης
Και της Ανατροπής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου