Παράπλευρες συνέπειες, ασύμμετρων παραινέσεων

Η αποχώρηση της κυρίας Μαράκου από τον συνδυασμό της δημοτικής πλειοψηφίας του δημάρχου Λουκά Τζανή, συνοδεύτηκε από υψηλούς τόνους απαξίωσης ένθεν κακείθεν που κατά την γνώμη μου δεν ήταν αναγκαίοι. Δεν είναι η πρώτη φορά, ούτε προφανώς η τελευταία που κάποιος εκλεγμένος με μια συλλογικότητα σε μια συλλογικότητα, παραιτείται.
Έγιναν όμως.
Οι υψηλοί τόνοι, μέσα στην απρογραμμάτιστη απώλεια της ψυχραιμίας, οδήγησε και στην παραίνεση προς την κ. Μαράκου, ότι όφειλε με την ανεξαρτητοποίηση της να παραιτηθεί από κάθε αξίωμα που είχε καταλάβει με την ιδιότητα του μέλους της πλειοψηφίας.
Σωστό.
Κατ’ αρχήν.
Γιατί το ζητούμενο στην δημοκρατία και την ηθική της δεν είναι η θεσμολαγνία, αλλά η εξυπηρέτηση με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο του στόχου, που δεν είναι άλλος από την εφαρμογή του προγράμματος με το οποίο εκλέχτηκε η πλειοψηφία.
Και για την εφαρμογή αυτού του προγράμματος, είναι απαραίτητο να υπολογίζεται κάθε στιγμή και η συμπεριφορά της μειοψηφίας, και οι ελιγμοί και η τακτική της, είτε για να δυσκολέψουν την εκτέλεση του προγράμματος είτε για να το απαξιώσουν, είτε στην καλύτερη περίπτωση, να ελέγχουν την νόμιμη εφαρμογή του.
Όταν λοιπόν εμείς οι απλοί και χωρίς θεσμικές διακρίσεις πολίτες επιδοκιμάζουμε την παραίνεση μέλους της πλειοψηφίας προς την κ. Μαράκου να παραιτηθεί, να επιστρέψει δηλαδή την όποια θέση κατέλαβε ως μέλος της πλειοψηφίας, συναινούμε και επικροτούμε, γιατί αυτομάτως έχουμε στο μυαλό μας την ιδέα, ότι η πλειοψηφία θα συνεχίσει την εκτέλεση του έργου της με κάποιο άλλο πρόσωπο που συμμετέχει σ’ αυτήν.
Και τι είδαμε;
Να εκλέγεται μετά την παραίτηση της κ. Μαράκου στην θέση του γραμματέα του δημοτικού συμβουλίου ο κ. Κούβαρης, ο πραγματικός βράχος της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Δεν θα μπω σε συγκρίσεις ανάμεσα στα δυο πρόσωπα, θα τονίσω μόνον ότι από το λίγο που έχω "διαβάσει" τον κ. Κούβαρη στην δημοτική συμπεριφορά του, θα τον χαρακτήριζα εραστή της γραφειοκρατίας. Χωρίς αξιολόγηση αν αυτό είναι καλό ή κακό. Σίγουρα είναι προβληματικό.
Πιο πολλές εξηγήσεις δίνει ο Τσιρίδης στην σχετική ανάρτηση του.
Όμως δημιουργείται και θεριεύει το ερώτημα. Μέσα σε μιαν ένταση στο δημοτικό συμβούλιο, ο κάθε εξυπνακισμός που ακούγεται, είναι δυνατόν να μετατρέπεται αργότερα σε πολιτική πράξη;
Ειπώθηκε και ζητήθηκε η παραίτηση της κ. Μαράκου.
Δεν υπήρξε κανείς από το θινκ-τανκ της πλειοψηφίας να πει «ρε παιδιά τι κάνουμε τώρα; Επειδή την πρώτη φορά αρνήθηκε η παράταξη Μελά να λάβει την θέση του γραμματέα θα το ξανακάνει; Κι αν δεν το κάνει;»
Και να ανατεθεί σε κάποιον να «ψήσει» την κ. Μαράκου να μην παραιτηθεί;
Το βρίσκετε πολύ προχώ;
Για πολιτική πράξη μιλάμε, όχι για ινάτι στην παρέα.