Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

χρίσμα... χρίσμα.... κάτι μου θυμίζει

Βρίσκεται σε εξέλιξη μια ενδοπασοκική μάχη ανάμεσα σε 5 άτομα για την κατάκτηση του χρίσματος του υποψήφιου δημάρχου που θα δώσει (όπως ελπίζουν) η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Διακρίνω μια αμετανόητη αλαζονεία, μικρότερη ή μεγαλύτερη στον καθένα τους, σε αυτή την διεκδίκηση η οποία σκιαγραφείται στα εξής.
Βεβαιότητα των διεκδικητών, ότι η εκλογή δημάρχου είναι υπόθεση του ΠΑΣΟΚ.
Γι αυτό, το πρώτο και σημαντικό βήμα είναι το χρίσμα, και ακολουθούν και οι εκλογές μια που έτσι ορίζει η Δημοκρατία.
Προσπαθεί ο καθένας τους να εμφανίσει όσο περισσότερα ονόματα «επωνύμων» μπορεί ως υποστηρικτών του, χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό κριτήριο, με μοναδικό στόχο να ενισχύσει προς όφελος του το μοναδικό κριτήριο της «συνένωσης του κόμματος».
Και τέλος δέσμευση των διεκδικητών, ότι θα «σεβαστούν» την απόφαση της ηγεσίας τους.
Από αυτή την αλαζονική συμπεριφορά, το πιο διάτρητο επιχείρημα είναι το τελευταίο, η δέσμευση σεβασμού στην απόφαση της ηγεσίας.
Γιατί ο σεβασμός αυτός, αφήνει τελείως ακάλυπτους όσους θα ήθελαν να υποστηρίξουν κάποιον.
Ενδεχομένως, να υπάρχουν «υποστηρικτές» που μοναδικό λόγο υποστήριξης έχουν την πεποίθηση ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος θα είναι ένας καλός δήμαρχος, ενώ ο άλλος θα είναι ένας κακός δήμαρχος.
Αν η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δώσει το χρίσμα στον κακό υποψήφιο κατά τα κριτήρια κάποιων, πως είναι δυνατόν να συρθούν όλοι στην επιλογή της ηγεσίας μόνο και μόνο επειδή θα συρθεί εκεί, για τους δικούς του ιδιοτελείς εν τέλει λόγους, ο εκλεκτός τους;
Και μια που ο λόγος που σύρονται σ’ αυτή την επιλογή οι ατυχήσαντες υποψήφιοι είναι ιδιοτελής –δηλώνουμε την υποστήριξη μας στην απόφαση της ηγεσίας, για να έχουμε το δικαίωμα να είμαστε διεκδικητές της υποψηφιότητας- αυτομάτως δεν αναιρείται η πεποίθηση κάποιου αγνού πολίτη ότι η συγκεκριμένη επιλογή του είναι καλή για τον τόπο;
Άβυσσος η ψυχή των υψηλο-πασόκων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου