Το σκάνδαλο του δανεισμού των κομμάτων

Εχει παρατηρηθεί ότι όταν ένα πολιτικό σύστημα καταρρέει, οι κατέχοντες την εξουσία, όποιοι και αν είναι αυτοί, έχουν την τάση να αποκόπτονται από την πραγματικότητα. Ετσι η πτώση τους επιταχύνεται. Συχνά μάλιστα παίρνει και δραματικές διαστάσεις. Το περιστατικό της Μαρίας Αντουανέτας, το 1789, με το ψωμί και το παντεσπάνι, είναι ασφαλώς ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα. Πιο κοντά μας, είναι οι έξαλλες απειλές που εκτόξευε κάθε τόσο ο συνταγματάρχης Καντάφι κατά της Δύσης, λίγο προτού οι αντίπαλοί του τον συλλάβουν και τον κατακρεουργήσουν.
Αν αληθεύουν όσα γράφηκαν τις τελευταίες μέρες για τον επικείμενο δανεισμό των δύο μεγάλων κομμάτων από τράπεζα που εμμέσως ελέγχεται από το κράτος (την Τράπεζα Αττικής), πολύ φοβούμαι ότι στον κατάλογο των αποκοπτομένων θα προστεθούν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Διότι τι άλλο από εσωστρέφεια, απομόνωση και αποκοπή μπορεί να σημαίνει η συνέχιση μιας σκανδαλώδους πρακτικής, τη στιγμή που οι ηγέτες των δύο αυτών κομμάτων ζητούν από τον κόσμο να κάνει τη μεγάλη θυσία;
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία χρωστούν συνολικά στις τράπεζες (κυρίως στην Αγροτική) το ιλιγγιώδες ποσό των 235 εκατ. ευρώ (115 εκατ. και 120 αντιστοίχως). Ως εγγύηση, έχουν δώσει την επιχορήγηση, που ελπίζουν να πάρουν ώς το 2015. Η τελευταία, το 2010, έτος του πρώτου Μνημονίου και των δραματικών περικοπών μισθών και συντάξεων, ανήλθε συνολικά σε 19,8 και 15 εκατ. ευρώ αντιστοίχως. Εχει υπολογισθεί ότι τα ποσά αυτά επιβαρύνουν κάθε Ελληνα πολίτη πολύ περισσότερο απ’ ό,τι οι αντίστοιχες επιχορηγήσεις τον Γερμανό ή τον Γάλλο. Φέτος η επιχορήγηση καταβάλλεται σε τέσσερις δόσεις, αλλά θα είναι κατά 10% τουλάχιστον αυξημένη. Με άλλα λόγια, ενόσω οι αποδοχές όλων μας περικόπτονται, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία θα πάρουν αύξηση, ως επιβράβευση, ίσως, για τις υπηρεσίες τους προς το έθνος.
Για την πληρότητα της εικόνας, θα πρέπει να αναφερθεί ότι κρατική επιχορήγηση πήραν πέρυσι και τα άλλα κόμματα που εξέλεξαν βουλευτές στη σημερινή Βουλή. Δεν τα εμπόδισε η δριμεία κριτική που αυτά ασκούν στο καταρρέον πολιτικό σύστημα: το 2010, το ΚΚΕ (που χρωστά στις τράπεζες 5 εκατ. ευρώ) πήρε 4,6 εκατ., ο ΛΑΟΣ 3,9 (δεν χρωστά στις τράπεζες) και ο ΣΥΡΙΖΑ 3,5 (χρωστά στις τράπεζες 7 εκατ.). Τέλος, οι Οικολόγοι Πράσινοι πήραν 1,7 εκατ. ευρώ, λόγω της συμμετοχής τους στην Ευρωβουλή. Η ως άνω αύξηση 10%, που θα πάρουν φέτος ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, αναμένεται να δοθεί και σε αυτά τα κόμματα.
Η ισχύουσα νομοθεσία δεν απαγορεύει βέβαια τη δανειοδότηση των κομμάτων από τις τράπεζες. Είναι αμφίβολο, εν τούτοις, αν θα μπορούσαν να την επιτύχουν με αμιγώς τραπεζικά κριτήρια. (Εδώ ένα μαγαζί δεν μπορούν να νοικιάσουν τα κόμματα, χωρίς εγγύηση φερέγγυων φυσικών προσώπων!). Δεν θα πρέπει, συνεπώς, να εκπλήσσει ότι μόνον οι «κρατικές» τράπεζες ενδίδουν στις σχετικές πιέσεις και, με λίγη καλή θέληση, τους κάνουν το χατίρι. (Ισως οι διοικήσεις τους ξεχνούν ότι, αν τα δανεικά αποδειχθούν αγύριστα, θα κληθούν να λογοδοτήσουν).
Τέρμα στον τραπεζικό δανεισμό των κομμάτων επιχειρεί να δώσει το προσχέδιο νόμου για τη χρηματοδότηση της πολιτικής, που κατάρτισε ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή του υπουργείου Εσωτερικών, την περασμένη άνοιξη. (Είχε προηγηθεί ο ν. 3870/2010, που απαγορεύει τον τραπεζικό δανεισμό των υποψηφίων στις αυτοδιοικητικές εκλογές). Το σχετικό άρθρο του προσχεδίου εισάγει απόλυτη απαγόρευση (: «Δεν επιτρέπεται εφ’ εξής η χορήγηση δανείων από τράπεζες σε πολιτικά κόμματα και συνασπισμούς με οποιουσδήποτε όρους»). Εναλλακτικά προτείνει η απαγόρευση να μην ισχύει (α) για όσα κόμματα δεν παίρνουν κρατική επιδότηση και (β) για όλα τα κόμματα και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, μόνο για την εξόφληση των χρεών τους.
Δυστυχώς, ο ισχύων ν. 3023/2002 για τη χρηματοδότηση των κομμάτων είναι διάτρητος. Τρεις είναι οι σημαντικότερες «αμαρτίες» του, τις οποίες, παρά τις έντονες επισημάνσεις διεθνών οργανισμών (όπως το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Διεθνής Διαφάνεια), ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία προστατεύουν ως κόρην οφθαλμού:
Πρώτον, η Επιτροπή που ο νόμος αυτός έχει συστήσει για τον έλεγχο των δαπανών κομμάτων και υποψηφίων δεν είναι ανεξάρτητη. Προεδρεύεται από τον αντιπρόεδρο της Βουλής και σε αυτήν μετέχουν κατά πλειοψηφία βουλευτές όλων των κομμάτων, που βέβαια, κατά κανόνα, αλληλοκαλύπτονται. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η συμμετοχή σε αυτήν, τριών ανώτατων δικαστών (σύμφωνα με το αναθεωρημένο άρθρο 29 παρ. 2 του Συντάγματος) λειτουργεί περισσότερο ως άλλοθι, παρά ως εγγύηση διαφάνειας.
Δεύτερον, το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης (τακτικής και εκλογικής) ορίζεται ως ποσοστό των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού. Τούτο σημαίνει ότι καταβάλλεται βρέξει χιονίσει, ανεξάρτητα δηλαδή από το αν το κράτος θα πραγματοποιήσει ή όχι τα προϋπολογισθέντα έσοδα. (Εξ ού και η «αυτόματη» αύξηση της φετινής χρηματοδότησης έναντι της περσινής, παρά τη μεγάλη υστέρηση των κρατικών εσόδων).
Τρίτον, ο νόμος 3023/2002 είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του σημερινού κομματικού καρτέλ. Αυτό φαίνεται από το ότι αποκλείει από την εκλογική χρηματοδότηση τα νεοεμφανιζόμενα κόμματα, και από την τακτική όσα δεν συγκέντρωσαν ένα ελάχιστο ποσοστό στις τελευταίες εκλογές ή ευρωεκλογές. Οι ρυθμίσεις αυτές δεν ευνοούν βέβαια την ανανέωση του πολιτικού συστήματος, για την οποία οι πάντες κόπτονται, τουλάχιστον στα λόγια. Η αντισυνταγματικότητά τους, την οποία είχε το θάρρος να αναδείξει το Συμβούλιο της Επικρατείας στην υπόθεση της «Δράσης», καθίσταται ακόμη πιο κραυγαλέα αν λάβει κανείς υπ’ όψιν τον κατ’ ουσίαν αποκλεισμό των νεοεμφανιζόμενων κομμάτων και από τα μέσα ενημέρωσης, αφού, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, δεν τους επιτρέπεται να αγοράζουν ραδιοτηλεοπτικό χρόνο ούτε καν στα ιδιωτικά κανάλια.
Στις «αμαρτίες» αυτές της ισχύουσας νομοθεσίας επιχειρεί να θέσει τέρμα το προαναφερθέν προσχέδιο νόμου, αντιπροτείνοντας ρυθμίσεις που εναρμονίζονται προς τα ισχύοντα στις συνταγματικά ωριμότερες δημοκρατίες. Ως διάδοχος του κ. Ραγκούση στο υπουργείο Εσωτερικών, ο κ. Καστανίδης το έθαψε. Ηδη, ο κ. Γιαννίτσης το έχει στα χέρια του και θα μπορούσε θεωρητικά να το προωθήσει. Θέλω να πιστεύω ότι, εκτός από τον νέο πρωθυπουργό, θα τον υποστηρίξει και ικανός αριθμός βουλευτών. Αρκεί αυτοί να ξεπεράσουν τη βέβαιη αντίδραση των κομματικών μηχανισμών. Εχοντας επιβάλει τη λύση Παπαδήμου, την οποία οι ηγεσίες τους δεν επιθυμούσαν, οι βουλευτές αυτοί έδειξαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Αρκεί να πιστέψουν στις δυνάμεις τους.
Του Ν. Κ. Αλιβιζάτου (καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών) για την Καθημερινή. από το http://aristerok.wordpress.com/

πρόγραμμα λαϊκών συνελεύσεων στο Δήμο.

Με γενικό σύνθημα «Αγαπώ την πόλη μου, Αγωνίζομαι, Συμμετέχω» ξεκινά ο δήμαρχος Λουκάς Τζανής την δεύτερη μέσα στη χρονιά επικοινωνία του με τους κατοίκους της πόλης.

Στόχος των λαϊκών συνελεύσεων να ακούσει τα παράπονα, τους προβληματισμούς και τις προτάσεις των κατοίκων τόσο για τη γειτονιά τους, όσο και για ολόκληρη την πόλη.

Να θυμίσουμε ότι στις λαϊκές συνελεύσεις του Μαρτίου, το πρόβλημα που είχε κυριαρχήσει ήταν της καθαριότητας.

Σήμερα η καθαριότητα είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, παρά την μείωση του προσωπικού περίπου στο μισό, λόγω συνταξιοδοτήσεων και λήξεων συμβάσεων οι οποίες απαγορεύεται να ανανεωθούν.

Νομίζω, το πρόβλημα που θα κυριαρχήσει σ’ αυτές τις συνελεύσεις είναι η λειτουργία της ΔΗΚΕΠΑ και οι υπηρεσίες που προσφέρει, οι οποίες αυτή τη χρονιά ξεκίνησαν ή ξεκινούν με μεγάλη καθυστέρηση. Για πολλούς λόγους, εκ των οποίων η σπουδαιότερη είναι η έλλειψη χρημάτων.

Στην Δραπετσώνα θα κυριαρχήσουν κι άλλα προβλήματα.

Με βασικό την εγκατάλειψη του δημαρχιακού κτιρίου σχεδόν από όλες τις υπηρεσίες που παρείχε και την μετατροπή του σε έδρα της πολεοδομίας.

Ας μη προτρέχω όμως, ας ακούσουμε όλοι και ο Δήμαρχος μαζί τι έχουν να πουν οι δημότες και ας παρακολουθήσουμε την αξιολόγηση των θεμάτων που θα βάλουν στο τραπέζι.

Πιο κάτω το πρόγραμμα των συνελεύσεων.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Εξακολουθεί να επιμένει ο Σαμαράς ότι δεν θα δεσμευτεί με υπογραφή προς την ΕΕ για την προώθηση των αλλαγών που απαιτούνται ώστε να απελευθερωθεί η περίφημη 6^η δόση που περιμένουμε από τον Σεπτέμβρη, όταν αντίστοιχες μαγκιές έκανε ο Βενιζέλος και φύγανε οι τροϊκανοί, και να προχωρήσει η διαδικασία του κουρέματος.

Επιμένει ότι αρκεί ο λόγος του. Είναι από καθώς πρέπει οικογένεια και ίσως έχει δίκιο.

Ίσως πάλι να σκέφτεται ότι δεν πρέπει να χαλάσει το ίματζ που επιδεικνύει εδώ και δυο χρόνια και το οποίο τον κρατά σταθερά πρώτο στις προτιμήσεις, σε ένα 20% περίπου του συνόλου των ψηφοφόρων.

Σκέφτεται την πρωθυπουργία.

Το ποσοστό δεν έχει σημασία, γιατί όπως ξέρουμε η πρωθυπουργία είναι θέμα εκλογικού συστήματος και όχι προτίμησης της πλειοψηφίας.

Είμαστε λαός με υψηλό χιούμορ και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το χρησιμοποιούμε για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο.

Θα μπορούσαμε στην αμέσως επόμενη δημοσκόπηση να δώσουμε εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό στο κόμμα του, ενώ στην εκτίμηση για το πρόσωπο του πρωθυπουργού να τον βγάλουμε από την τρίτη θέση που είναι τώρα (μετά τον κανένα και τον Παπαδήμο) και να τον βάλουμε μετά την Παπαρήγα και τον Τσίπρα του ιδίου μαχητικού αντιμνημονιακού τόξου.

Έτσι την υπογραφή του μπορεί να την κάνει ότι άλλο θέλει.

Κανείς δεν θα του την ζητά, κανείς δεν θα την χρειάζεται.

Εάν στην ίδια δημοσκόπηση δώσουμε την πρώτη θέση με άνετη πλειοψηφία στον Παπανδρέου, θα τον ηρεμήσουμε και θα πάψει να σκέφτεται την λίστα για τις επόμενες εκλογές, επομένως θα εξασφαλίσουμε ότι οι λίγοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που πραγματικά θα εκλεγούν δεν θα είναι παντελώς φελλοί.

Επειδή στην Ελλάδα ζούμε, και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα εκλογικά και ειδικά τα κυβερνητικά προγράμματα φτιάχνονται στη βάση των δημοσκοπικών ευρημάτων, η οργάνωση κι ο συντονισμός κάθε φορά που μας τηλεφωνούν και μας ρωτούν το «τι» και «πως» μπορεί να φέρει έστω και προσωρινά την άνοιξη.

Όχι την πολιτική άνοιξη, αυτή έχει έρθει από μόνη της έστω και από την πλαϊνή πόρτα.

Αααα!! Τώρα που το έγραψα να μην μου διαφύγει.

Είδατε τι ηλίθιοι που είμαστε ως λαός και ως ψηφοφόροι;

Η ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά απαξιώθηκε πλήρως όταν έντιμα, με όνομα και πρόγραμμα εκτέθηκε στην βάσανο της ψήφου μας.

Τώρα, τα ίδια λέει ο Σαμαράς, τα ίδια θέλει να κάνει και μάλιστα με ορατό τον κίνδυνο να τα πραγματοποιήσει, και ένα 20% του λέει ΝΑΙ, μόνο και μόνο επειδή άλλαξε το όνομα. Από ΠΟΛΑΝ το έκανε ΝΔ όπως σωστά διαμαρτύρεται ο βουλευτής τώρα πια Χατζηγάκης, αυτός που μοίραζε εκατομμύρια στους βαμβακοπαραγωγούς λίγο πριν καταρρεύσουμε.

Τι σου είναι το μάρκετινγκ. Αν δεν μπορείς να προωθήσεις το εμπόρευμα σου, διαθέτεις κόπο και χρόνο, αγοράζεις ένα άλλο επώνυμο προϊόν του ιδίου κλάδου, ξεσκαρτάρεις τις δικές τους πρώτες ύλες, σπρώχνεις τις δικές σου, και γίνεσαι πλούσιος.

Πρωθυπουργός στην περίπτωση μας.

Ενδεχομένως στην περίπτωση μας να ταυτίζονται τα δυο.

ΔΗΜ.ΑΡ. Πειραιά : Εκδήλωση δίχως άναρθρες κραυγές

Μια, τουλάχιστον πρωτότυπη, εκδήλωση οργανώνει η Δημοκρατική Αριστερά Πειραιά. Αυτό άλλωστε προκύπτει και από τη πρόσκλησή της… «Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος», όπως τιτλοφορείται.
Συγκεκριμένα την Κυριακή 20 Νοεμβρίου στις 12:30 το μεσημέρι, στο γνωστό «+Ουσία», στον πεζόδρομο Παλαιολόγου, στην Τερψιθέα, στο κέντρο του Πειραιά, τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς Πειραιά καλούν «όσους βαρέθηκαν τα πετροβολητά, τις άναρθρες κραυγές, τις έμμονες ιδέες, προκαταλήψεις & αγκυλώσεις (…) σε ένα χαλαρό κλίμα οινοποσίας και μουσικής πανδαισίας».
Κι’ όλα αυτά, όπως λέει η πρόσκληση, μόνο με 12 ευρώ.
Να πάμε.
από το http://portnet.gr

μπορεί να πάει για πλατεία;

Ίσως η πιο πετυχημένη ατάκα απ’ όσες γράφτηκαν αυτές τις μέρες της «ακυβερνησίας» ήταν αυτή που έλεγε «Ο Παπανδρέου είναι ο μόνος πρωθυπουργός που το όνομα του δεν θα δοθεί σε δρόμο, αλλά σε αδιέξοδο».
Όμως, δεν έχει χάσει εντελώς την δυνατότητα να γίνει δρόμος.
Έχει μια ευκαιρία να γίνει ακόμη και πλατεία.
Έφτασε στην εσχατιά αλλοπρόσαλλων πρωτοβουλιών, να προτείνει δημοψήφισμα, να προτείνει τον Πετσάλνικο για πρωθυπουργό, να συνεργαστεί ακόμη και με τον Καρατζαφέρη –που τίποτα καλό δεν μπορεί να φέρει- προκειμένου να μην φύγει ντροπιασμένος και με την ρετσινιά του ανθρώπου που έφερε την πτώχευση και την δραχμή στη χώρα.
Φτάσαμε ως εδώ γιατί στα δυο χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης υπό την πρωθυπουργία του, τίποτα δεν μπόρεσε να αλλάξει, ούτε μια μεταρρύθμιση από όσες υποσχέθηκε δεν μπόρεσε να υλοποιήσει.
Το κράτος που δημιούργησε η αλαζονεία της δικομματικής διακυβέρνησης από την ένταξη μας στην ΕΕ μέχρι σήμερα με την βεβαιότητα του ηττημένου ότι θα ξανάρθει η σειρά του να κάνει ότι γουστάρει δεν πτοήθηκε από την προσφυγή μας στο ΔΝΤ. Και πάλι η αλαζονεία των στελεχών του κόμματος του, με την βεβαιότητα ότι μπορούν να μην αλλάξουν τίποτα που θα υπονόμευε την άθλια πολιτική συνείδηση τους και με την στήριξη των, εξ ίσου ενδιαφερόμενων να μην αλλάξει τίποτα, πολιτικών αντιπάλων τους, δεν επέτρεψαν καμιά αλλαγή.
Αν πιστεύει ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι μονόδρομος, αν πιστεύει ότι οι μεταρρυθμίσεις με αριστερό πρόσημο είναι η λύση, θα υπάρξει δρόμος να αναρτήσει το όνομα του.
Αρκεί να αλλάξει πρώτα το εκλογικό σύστημα.
Να αναδείξει ως πραγματικότητα την ανυπαρξία μονοκομματικών κυβερνήσεων. Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε συρρίκνωση το κόμμα του, που έτσι κι αλλιώς έχει συρρικνωθεί, οδηγώντας όμως σε άλλους συντηρητικούς σχηματισμούς τα χειρότερα πολιτικά πρόσωπα που σήμερα συνωθούνται γύρω του. Έτσι ίσως συγκρατήσει τα μεταρρυθμιστικά στελέχη του και τον κύριο όγκο των ψηφοφόρων του, γιατί η διαφθορά δεν φτάνει στο ισόγειο. Ξεκινά από κάποιο επίπεδο στελεχών και φτάνει στα κορυφαία κλιμάκια. Οι απλοί άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ δεν ανήκουν στην κατηγορία των διεφθαρμένων ούτε τα έφαγαν μαζί με κανέναν άλλο. Αυτό θα του επιτρέψει να συμμαχήσει τόσο με την μεταρρυθμιστική αριστερά όσο και με άλλες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις αφήνοντας οριστικά πίσω του το διεφθαρμένο ΠΑΣΟΚ που με διάφορους αυτοπροσδιορισμούς –κοινωνικό, λαϊκό κλπ- προσπαθεί να επιβιώσει εις βάρος της κοινωνίας.
Η αλυσιδωτή αντίδραση θα βοηθήσει και την ΝΔ να διασπαστεί σε αντιδραστικές, συντηρητικές και μεταρρυθμιστικές δυνάμεις.
Μπορεί να συμμετάσχει θετικά στην αναδιανομή των πολιτικών δυνάμεων ή να αποδεχτεί οριστικά το αδιέξοδο του.
Και όλα αυτά, τώρα πια είναι τόσο κοντά.
από το http://www.e-flou.gr

αναζητείται...

ο τυχερούλης...

Είναι πολύ τυχερός άνθρωπος ο Γιώργος Παπανδρέου.
Μετά από 18 μήνες αμέτρητων λαθών, έχει μοναδικές ευκαιρίες να διορθώσει την πορεία του και να κερδίσει όλες τις εντυπώσεις.
Πρώτο μεγάλο πλεονέκτημα του, ότι έχει μια κοινοβουλευτική ομάδα που δεν τολμά να αρθρώσει κουβέντα.
Μπορεί στις δηλώσεις όλοι να είναι ομιλητικότατοι έως φλύαροι, μπορεί στο γυαλί να κατεβάζουν τον θεό από τον ουρανό, αλλά στην πράξη, ότι και να κάνει ο ΓΑΠ έχει την σιγουριά ότι κανείς δεν θα τον αμφισβητήσει.
Ακόμη και παραδοσιακά στελέχη, θα έλεγα κυρίως τα παραδοσιακά στελέχη, που σε κάθε ευκαιρία δηλώνουν την αντίθεση τους στα μέτρα που δυο χρόνια τώρα παίρνει η κυβέρνηση, και που κάθε φορά «για τελευταία φορά» τον στηρίζουν, έχουμε βαρεθεί να τα βλέπουμε να ακολουθούν το κοπάδι με τα υπόλοιπα κατσικάκια, άντε στην άκρη-άκρη χωρίς στριμωξίδι, όπου και να τα πηγαίνει ο τσοπάνης.
Δεύτερο μεγάλο πλεονέκτημα του, ότι έχει αντίπαλο τον παλιό συμφοιτητή του, που δεν παίρνει χαμπάρι από πολιτική. Από καλή οικογένεια κι αυτός, θεωρεί κεκτημένο την πρωθυπούργευση κι όχι αποτέλεσμα πολιτικού αγώνα, πολιτική προσπάθειας, έστω κι αν στηρίζεται σε λαϊκισμό και δημαγωγία.
Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του, έπρεπε μέσα στο 2011 να γίνει πρωθυπουργός και κάθε καθυστέρηση την χρεώνει στον παλιό του φίλο και τσαντίζεται.
Έχει και κάποιους πιο ικανούς από τον ίδιο σύμβουλους, που αυτή την τσατίλα την ντύνουν με πολιτικά επιχειρήματα, να μην γίνουν όλοι μαζί ξευτίλες, και λόγο το λόγο γίνεται σπουδαίο «εθνικό θέμα».
Είναι λοιπόν τυχερός άνθρωπος ο ΓΑΠ. Παίζει μαζί μας μόνος του.
Τουλάχιστον, ώριμος πια στα 55 και βάλε, θα μπορούσε να κάνει εποικοδομητικό αυτό το παιγνίδι του.
Ας συγκρουστεί με όλα τα συμφέροντα που κρύβονται μέσα στο ίδιο του κόμμα, με όλους όσους κρύβονται πίσω από τις λέξεις και αδιαφορούν αν οδηγούν την χώρα στην καταστροφή, αυτούς που σε κρίσιμες για την ηγεσία του στιγμές τον στήριξαν έναντι του αντιπάλου του. Άλλωστε, για ιδιοτελείς λόγους τον στήριξαν.
Ας κάνει έστω για τελευταία φορά αυτό που έπρεπε να έχει κάνει 18 μήνες τώρα.
Να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος για να ξαναδεί το μέλλον.
Κανείς δεν θα του κουνηθεί.
Όλοι κότες είναι.

Οι δήμαρχοι σπρώχνουν το Αττικό Μετρό

Πολλές επαφές από τα μέρη μας έχει ο πρόεδρος της «Αττικό Μετρό Α.Ε» κ. Χρήστος Τσίτουρας.
Σε συνάντηση του με τον δήμαρχο μας Λουκά Τζανή δεσμεύτηκε «να συνδράμει στην προσπάθεια του Δημάρχου για την επίσπευση των διαδικασιών, (για την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή γραμμής του Μετρό στο δήμο μας), καθώς όπως επεσήμανε η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ A.E. κατανοεί την αναγκαιότητα να προχωρήσουν τα έργα στη πόλη τα οποία σε κάθε περίπτωση αναβαθμίζουν και εκσυγχρονίζουν το συγκοινωνιακό δίκτυο.»
Σε αντίστοιχη συνάντηση του με τον γείτονα-δήμαρχο Κορυδαλλού Σταύρο Κασιμάτη , όπου εκεί έχει δρομολογηθεί η επέκταση, «δεσμεύθηκε ότι θα εξετάσει τις δυνατότητες για την κατασκευή συνοδευτικών κυκλοφοριακών έργων με την ανάπλαση των οδών Αθηνάς, Διαμαντίδη και Ξενοφώντος, την κατασκευή υπόγειου σταθμού στάθμευσης στην Λ. Γρ. Λαμπράκη, καθώς και της ενίσχυσης της δημοτικής συγκοινωνίας με την αγορά από την εταιρεία δυο επιπλέον λεωφορείων για τις μετακινήσεις του επιβατικού κοινού από και προς το Μετρό».
Μακάρι να πάνε καλά οι δεσμεύσεις του, να μην μείνουμε στο «…και παιδιά θα σας κάνουμε»
από το http://www.e-flou.gr