Το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής και η δική μας Ανάπλαση.

Του Λάκη Ιγνατιάδη
από την σελίδα της "δικής μας Ανάπλασης"



Τη Δευτέρα 30 Ιουλίου του 2014, ψηφίστηκε από το θερινό τμήμα της βουλής ένα νομοσχέδιο που είχε καταθέσει τον Μάιο ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Μανιάτης και έχει τίτλο « Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής» Το προηγούμενο ρυθμιστικό είχε ψηφιστεί επί Τρίτση στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το νομοσχέδιο μετά τις τροποποιήσεις ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα εκτός του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Είναι αυτό που περιέχει και τα άρθρα για το γήπεδο της ΑΕΚ στην Ν.Φιλαδέλφεια.
Προφανώς οι διατάξεις αυτού του νόμου είναι ισχυρότερες από τις υπουργικές αποφάσεις που καλύπτουν ίδια θέματα. Έτσι η υπουργική απόφαση του κ.Μανιάτη ( στην οποία έγινε από τη μεριά του δήμου προσφυγή στο ΣτΕ) με την οποία επέτρεπε να εγκατασταθούν και να λειτουργήσουν βιομηχανίες και βιοτεχνίες στην περιοχή της Ανάπλασης στη Δραπετσώνα και συνάμα αποδυνάμωνε εντελώς το ρόλο του δήμου, χαρακτηρίζοντάς τον συμβουλευτικό, καλύπτεται πλέον από τον νόμο αυτόν. Ένας νόμος που όσον μας αφορά δεν λαμβάνει υπόψη του τα πάγια αιτήματα δήμου και κατοίκων παρά στο ελάχιστο.
Ρίχνοντας μια ματιά στο ρυθμιστικό σχέδιο το πιο ουσιαστικό σημείο για την περιοχή μας το εντοπίσαμε στο Παράρτημα IV, άρθρο 5. Πατώντας http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/bcc26661-143b-4f2d-8916-0e0e66ba4c50/n-ryath-pap-parartima-1.pdf, θα σας εμφανιστεί το παράρτημα που μας αναφέρει.
Η νομοθετική αυτή παρέμβαση στην περιοχή μας αναφέρεται ως Μητροπολιτικού χαρακτήρα, όπου για τον σχεδιασμό και την διαχείρισή της χρησιμοποιούνται οι εξής τρόποι θεσμοθέτησης : α) Σχέδιο Ολοκληρωμένων Αστικών Παρεμβάσεων ( ΣΟΑΠ) και β) Ζώνη Ελεγχόμενης Ανάπτυξης (ΖΕΑ).
Η πρώτη παρατήρηση που έχουμε να κάνουμε έχει να κάνει με την ονομασία της περιοχής της ανάπλασης. Δεν την αποκαλεί λοιπόν, «πρώην Λιμενοβιομηχανική Ζώνη Δραπετσώνας Κερατσινίου», αλλά σκέτο, δίχως το «πρώην» και οπωσδήποτε κάτι σημαίνει αυτό ως προς το πως βλέπει το υπουργείο την περιοχή αυτή. Και τι θέλει; Να γίνει η περιοχή της ανάπλασης ένας πόλος υπερτοπικής εμβέλειας για την αναβάθμιση του Δυτικού Πειραιά. Διαβάζεις εσύ αναβάθμιση και χαίρεσαι, τέτοιος βλάκας που είσαι...
Και πως θα γίνει αυτή η αναβάθμιση; Με χρήσεις βιομηχανίας, βιοτεχνίας, μεταποίησης, υπηρεσιών, πολιτισμού, εκπαίδευσης αναψυχής, τουρισμού και κατοικίας. Ξέχασε κάτι ο νομοθέτης; Τη Φόρμουλα 1; Καλέ αυτή υπήρχε όσο υπήρχε ο Τζανής κι αυτοί που παίζανε μαζί της για να περνάει η ώρα τους και να γεμίζουν με φύκια τα προγράμματά τους. Πάντως αναβάθμιση περιοχής με δικαίωμα χρήσης σε βιομηχανίες και βιοτεχνίες, ας μας πουν οι φωστήρες του υπουργείου και όσοι το ψήφισαν, σε ποιο μέρος του κόσμου έχει γίνει. Ας μας πουν. Τους πετάμε το γάντι. Δεν ξέρουμε οι νέοι τι συνείδηση του πράγματος έχουν, αλλά οι παλιοί κάτοικοι έχουμε υποφέρει από τις βιομηχανίες που λειτουργούσαν μέχρι το 1999. Και να που τώρα παίζεται η πιθανότητα να επανέλθει ο εφιάλτης. Ας ελπίσουμε ότι οι υπεύθυνοι δεν θα τολμήσουν να δώσουν άδειες λειτουργίας σε βιομηχανίες, αλλά και αν δώσουν ο κόσμος με το δήμο να μην το επιτρέψουν να συμβεί.
Το άλλο δυσάρεστο για μας είναι η έμφαση που δίνεται σε χρήσεις λιμενικών δραστηριοτήτων με τη χωροθέτηση χρήσεων που έχουν να κάνουν με το λιμάνι. Εδώ είναι που αν θέλουμε για μας την ακτή της ανάπλασης, ως χώρο περιπάτου και ήπιας αναψυχής θα πρέπει να δώσουμε μάχες σε όλα τα επίπεδα. Και μάλιστα αν ο ΟΛΠ ιδιωτικοποιηθεί, τότε ο αγώνας θα είναι ακόμα πιο δύσκολος, εκτός έδρας. Όλα αυτά περιέχονται στην παράγραφο (α).
Από την παράγραφο (β) έως και την τελευταία την (ε), τα περισσότερα είναι θετικά για μας. Δεν αναφέρει φυσικά πουθενά για Μητροπολιτικό πάρκο, αλλά υπάρχει η διατύπωση, που ως ένα βαθμό μας επιτρέπει να το διεκδικήσουμε. Μιλάει λοιπόν για δημιουργία « …εκτεταμένου Πάρκου Κοινόχρηστου Πρασίνου» που θα προκύψει ανάμεσα στα άλλα και με εισφορές σε γη.
Αυτό που μας κάθεται στο στομάχι είναι οι Βιομηχανίες, που θα κάνουν όλα τα άλλα δώρο άδωρο. Φυσικά θα πρέπει πρώτα να βρεθούν επενδυτές, να συμφωνήσουν με τους ιδιοκτήτες γης και να προχωρήσουν παρά τις όποιες αντιδράσεις του δήμου και των κατοίκων. Η αλήθεια είναι πως αν προκύψει πραγματικό ενδιαφέρον για επενδύσεις, αυτό είναι ένα δέλεαρ πολύ πιο μεγάλο τώρα που η ανεργία σαρώνει τα πάντα.
Είναι φανερό πως η εξέλιξη δεν ήταν η επιθυμητή για μας που ζούμε εδώ και θέλουμε μια ανάπλαση όπως την έχουμε ονειρευτεί. Οι δημοτικές αρχές που χειρίστηκαν αυτήν την ιστορία της ανάπλασης με μια ασυγχώρητη αδιαφορία + επιπολαιότητα + ανικανότητα + ασχετοσύνη, είναι οπωσδήποτε όσες εκλέχτηκαν από το 2000 και μετά. Το τραγικό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, όσοι ζουν, αν έχουν συνειδητοποιήσει τι δεν έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, θα κυκλοφορούν δίχως να μας ντρέπονται, δίχως να αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη, βγάζοντας λόγους όπου τους παίρνει για την συνεισφορά τους, άραγε σε τι; Τα νούμερα, έ τα νούμερα…
Να πούμε κι ένα τελευταίο που φανερώνει αρκετά γρήγορα αντανακλαστικά. Στις 17 του Ιουλίου λοιπόν, έγινε μία σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν ο απερχόμενος αντιπεριφερειάρχης Πειραιά κ. Χρήστου, ο επερχόμενος αντιπεριφερειάρχης κ.Γαβρίλης και ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Κερατσινίου Δραπετσώνας κ.Βρεττάκος, καθώς και υπηρεσιακοί παράγοντες. Θέμα της συζήτηση ήταν οι αλλαγές που προκαλούν η υπουργική απόφαση του κ.Μανιάτη και το νέο ρυθμιστικό της Αττικής στην περιοχή της ανάπλασης. Αλλαγές ως επί το πλείστον αρνητικές για την αναβάθμιση της περιοχής, όπως τουλάχιστον την εννοούμε εμείς.
Στη διάρκεια της σύσκεψης αποφασίστηκε να δημιουργηθεί από την περιφέρεια και το δήμο κοινή ομάδα εργασίας, η οποία θα συγκεντρώσει και θα εξετάσει όλα τα στοιχεία των επερχόμενων αλλαγών και θα καθορίσει τους τρόπους αντίδρασης. Την ενημέρωση γι’ αυτήν την σύσκεψη την είχαμε από τον ημερήσιο τύπο.
Το θέμα εκτιμούμε ότι ανήκει στην κατηγορία των επειγόντων και γι’ αυτό η ομάδα εργασίας θα πρέπει να τρέξει. Παράλληλα η νέα δημοτική αρχή καλό θα είναι να επιδιώξει τη δημιουργία μιας Ανοιχτής Δημοτικής Επιτροπής Ανάπλασης που θα παίξει το ρόλο που της αρμόζει ακόμα και σε σχέση με την ομάδα εργασίας.
Είναι φανερό ότι επιβάλλεται όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε να κινηθούμε πιο γρήγορα και από τον φίλο του πρωθυπουργού κ.Μελισσανίδη, που τρέχοντας στην περιοχή της πρώην Μόμπιλ κόβει και ράβει όπως του συμφέρει.

Μια “περιήγηση” στις δημοτικές εκλογές από τον Ζαχαρία Ζούπη

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΡΘΕ.

Μια “περιήγηση” στην πορεία προς τις εκλογές και τα αποτελέσματά τους στον Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας του επικεφαλής του Συνδυασμού ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Περίεργες αλήθεια οι τελευταίες εκλογές στον Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Ακόμα πιο περίεργο που ένα σχεδόν μήνα μετά τον δεύτερο γύρο, κανένας από τους πρωταγωνιστές, καμία Δημοτική Κίνηση κανένας μα κανένας δεν έχει καταθέσει δημόσια κάποια  εκτίμηση ,κάποια άποψη . Άλλωστε από όσο γνωρίζω καμία Δημοτική Κίνηση, πλην της ΑΝΑΓΓΕΝΗΣΗΣ ΤΩΡΑ, δεν έχει συνεδριάσει καν για να ανταλλαγούν έστω απόψεις! Το τελευταίο δεν είναι περίεργο. Μήπως οι περισσότεροι Συνδυασμοί είχαν καν απόψεις για τον Δήμο, μήπως κατέθεσαν πρόγραμμα; Κατέβηκαν έτσι δίχως Πρόγραμμα, δίχως συχνά ευθύνη για το τι θα συμβεί στον Δήμο. Αποφάσισα λοιπόν να καταγράψω ορισμένες σκέψεις, προσεγγίσεις, απόψεις. Ουσιαστικά να κάνω μια περιήγηση σε όσα συνέβησαν , καταγράφοντας κάποιες απόψεις .

Περίεργες λοιπόν οι τελευταίες εκλογές στον Δήμο μας.

·        Από τέσσερις Συνδυασμούς το 2010, τώρα είχαμε …. επτά! Διπλασιάστηκαν εν ολίγοις οι Συνδυασμοί σε μια περίοδο απαξίωσης της πολιτικής και μεγάλων προβλημάτων στην Αυτοδιοίκηση και τον Δήμο. Τόσο ενδιαφέρον αλήθεια απόλους για τον Δήμο;

·        Πάνω από επτακόσιοι πολίτες συμμετείχαν σε ψηφοδέλτια, μετατρέποντας τις εκλογές σε λαιμητόμο, αφού διασπόνταν ακόμα και οικογένειες. Για φανταστείτε! Πάνω από επτακόσιοι υποψήφιοι σε ένα εκλογικό σώμα 73909 πολιτών, από τους οποίους ψήφισαν 43172 στον πρώτο γύρο. Περίπου ένας στους 60 ψηφίσαντες, ήταν υποψήφιος.

·        Η διαφορά του πρώτου συνδυασμού από τον τελευταίο ήταν μόλις 3724 ψήφοι . Η διαφορά του Συνδυασμού ΑΝΑΓΓΕΝΗΣΗ ΤΩΡΑ από τον Συνδυασμό που κατέβαλε την δεύτερη θέση («Άλλος Δρόμος») ήταν μόλις 3025 ψήφοι. Δηλαδή επί του πρακτέου 1000-1500 ψηφοφόροι συμπεριφερόμενοι διαφορετικά, έφερναν τα πάνω-κάτω. Όλα κρίθηκαν ουσιαστικά οριακά και η παρουσία υποψηφίων με μεγάλη δυνατότητα συγκέντρωσης ψήφων σε ψηφοδέλτια, έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Το ίδιο και ορισμένες απουσίες.

Ωστόσο, ήταν «περίεργες» οι εκλογές και από μια άλλη άποψη. Πρώτη φορά πραγματοποιήθηκαν εκλογές στην περιοχή με φόντο τόσο ισχυρή σύγκρουση συμφερόντων με επίκεντρο τις μελλούμενες εξελίξεις στο Λιμάνι του Πειραιά και τον χώρο των 600 στρεμμάτων του χώρου Ανάπλασης. Για το πώς επηρέασαν αυτές οι διεργασίες, συζητούνται διάφορα. Οι συζητήσεις στις «πολιτικές πιάτσες» φτάνουν να αναφέρονται ακόμα και σε στήσιμο ψηφοδελτίων ή και σε διακίνηση πολιτικού χρήματος! Δεν είμαι ο Ηρακλής Πουαρώ, ούτε αρέσκομαι στην συνωμοσιολογία. Είμαι πάντως σίγουρος ότι αυτή η σύγκρουση συμφερόντων έπαιξε ρόλο.

Τι προηγήθηκε των εκλογών- Πως φτάσαμε στην προεκλογική περίοδο.

Το 2013 έφυγε με ένα δίδυμο να κυριαρχεί: Από την μια υπήρχε ο εν ενεργεία Δήμαρχος της πόλης Λουκάς Τζανής και από την άλλη ο Ζαχαρίας Ζούπης, ο οποίος είχε σηκώσει το βάρος της αντιπολίτευσης απέναντι σε όσα απερίγραπτα είχαν συμβεί τα τελευταία τρία χρόνια. Ο πρώτος είχε κατορθώσει να σπαταλήσει με πρωτοφανή ταχύτητα το πολιτικό κεφάλαιο του 2010, δείχνοντας φοβερή αδυναμία διοίκησης, ροπή στην παρατυπία και ανεπάρκεια, με αποτέλεσμα να διαλύσει την πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου. Ο άλλος ανέλαβε την ηγεσία της ΑΝΑΓΓΕΝΗΣΗΣ τον Νοέμβριο του 2011 μετά την παραίτηση του Αλέκου Χρυσού και αν και παρέλαβε μια βαριά  ηττημένη παράταξη, της προσέδωσε αυτοπεποίθηση, κινητικότητα, εξωστρέφεια. Για πολλούς, αυτός και ο Κώστας Κούβαρης ( ο μόνος από τους συμβούλους του Φώτη Μέλα που είχε σχέση με το τι συνέβαινε στο Δημοτικό Συμβούλιο ) άσκησαν αντιπολίτευση. Ουσιαστικά, υπερβαίνοντας την αποστασιοποίηση του Γιώργου Χάσκα ο οποίος κατέλξξε να στηρίζει τελικά τον Τζανή (!) , την σταδιακή αδρανοποίηση από την παράταξη του Αλέκου Χρυσού με διάφορες προφάσεις , αλλά και την «συμπάθεια» της Ξένιας Φωτίου προς τον Λουκά Τζανή, κατέστησε την ΑΝΑΓΓΕΝΗΣΗ βασικό αντιπολιτευτικό πόλο και προνομιακό χώρο συνάντησης όλων των δυνάμεων που έβλεπαν  την ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής στον Δήμο. Άλλωστε αυτός ήταν ένας βασικός του στόχος. Όταν ανέλαβε επικεφαλής της ΑΝΑΓΓΕΝΗΣΗΣ προχώρησε σε δύο βασικές διακηρύξεις : Επανίδρυση, Ανανέωση της Κίνησης και μετεξέλιξη της από Κίνηση που είχε στηρίξει το ΠΑΣΟΚ το 2010 σε ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση - Πρόταση συσπείρωσης όλων των δυνάμεων της ευθύνης και της δημιουργίας για μια νέα πορεία του Δήμου. Μ’αυτήν την πολιτική αντίληψη προχώρησε, ξεκαθαρίζοντας και κάτι ακόμα: Ότι η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ θα ακολουθήσει τακτική μηδενικής ανοχής απέναντι σε όσα συνέβαιναν από τη Δημοτική Αρχή, με πρωταγωνιστές πολλούς και από αυτούς που βρέθηκαν στη συνέχεια σε άλλα ψηφοδέλτια. Όταν λέμε ότι ξεκαθάρισε, εννοούμε ότι υπήρχε και άλλη άποψη. Αυτή που εξέφρασε, δίχως όμως υποστηρικτές, ο Γιώργος Τσιρίδης, ότι θα έπρεπε να ακολουθηθεί μια τακτική «συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης», θεωρώντας ότι έτσι θα δημιουργείται ένας ενιαίος χώρος στον οποίο στη συνέχεια θα μπορούσε να ηγηθεί ή ο Λουκάς Τζανής ή ο Ζαχαρίας Ζούπης. Ήταν μια σκέψη προφανέστατα λάθος. Ήδη στην επιφάνεια είχαν έρθει σοβαρότατα θέματα (δήθεν εθελοντές, καταστροφική πορεία της ΔΗΚΕΠΑ, σωρεία αναθέσεων κλπ). Είχες μια Δημοτική Αρχή που πρωταγωνιστούσε σε πρωτοφανή γεγονότα. Τι «κοινός χώρος» υπήρχε επομένως;

Με σαφή αυτοδιοικητική άποψη, συνεχείς παρεμβάσεις στην κοινωνία, σκληρή οργανωτική δουλειά και βασισμένος σε λίγα στελέχη, ο Ζαχαρίας Ζούπης, ο υποφαινόμενος δηλαδή, οικοδόμησε μια σοβαρή εναλλακτική λύση για τη μετά Τζανή εποχή. Λύση που συνδύαζε γνώση, εμπειρία, βούληση για τομές. Αυτή δεν αποτελούσε άποψη μου. Αποτελούσε την κυρίαρχη άποψη σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας και εν πάσει περιπτώσει στις πιο ενεργές ζώνες της.

Παράλληλα, συνέβαιναν τα εξής:

·        Η παράταξη Μελά βρισκόταν σε παράλυση. Επί μήνες, συνέβαινε το εξής καταπληκτικό: Τη μία βδομάδα διαδιδόταν ότι θα είναι εκ νέου υποψήφιος ο Φώτης Μελάς και την άλλη, ότι θα ήταν υποψήφια η αδερφή του, η Αγγελική Μελά. Η παράταξη δε συνεδρίαζε και όταν ξεκαθάρισε ότι ο Φώτης Μελάς είναι επικεφαλής, κυριάρχησε η φήμη … ότι δε θα κατέβει στις εκλογές. Τελικά, κατέβηκε!

·        Η «Λαϊκή Συσπείρωση» (Κ.Κ.Ε.) είχε την συνήθη παρουσία, θα έλεγα με κατεβασμένες μηχανές.

·        Είχε συγκροτηθεί ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ τον Σεπτέμβριο, ο οποίος είχε αρχίσει να έχει παρουσία. Ωστόσο η αναγνωρισιμότητα του Χρήστου Βρεττάκου ήταν πολύ μικρή. Όλοι πάντως λίγο ή πολύ υπολόγιζαν την παρουσία του νέου σχήματος, αν και στην αρχή δεν εμφάνισε κάποια ιδιαίτερη δυναμική, βασικά λόγω δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή.

·        Είχε δημοσιοποιηθεί επίσης, η υποψηφιότητα του Δημήτρη Κωνσταντινίδη. Καλώς ή κακώς δεν υπολογιζόταν ιδιαίτερα. Το ισχυρό σημείο του ήταν η παρουσία του Γιάννη Τσούτσα, λόγω των σταυρών που πάντα συγκεντρώνει. Ήταν ένα σχήμα απροσδιορίστου αυτοδιοικητικού στίγματος, δίχως θέσεις, δίχως δράση μέχρι αργά και με «σημαία» ότι χρειάζεται ένας νέος και άφθαρτος! Γινόταν δύσκολα αντιληπτό το ποια είναι η συγκολλητική ουσία αυτού του Συνδυασμού και το συνέδεσε πολιτικά τόσο ισχυρά τον Δ.Κωνσταντινίδη και τον Γ.Τσούτσα. Πολύ περισσότερο που δεν γνωρίζονταν και χρόνια. Γνωρίστηκαν ως Πρόεδρος και Νομικός Σύμβουλος της Πολιτιστικής Επιχείρησης και στη συνέχεια στις πρώτες μέρες της «ένδοξης» πια ΔΗΚΕΠΑ. Μετά παραιτήθηκαν…

Παράλληλα, βέβαια, διαδιδόταν ότι «το σκέφτεται ο Σαλαλές»! Η φήμη αυτή διαδιδόταν με επίκεντρο δύο-τρεις … καφετέριες(!) και ήταν λύση που προφανώς ήθελαν ο Κώστας Χρονόπουλος και ο Κανέλος Λάλος. Μάλλον πίστευαν ότι αυτή η υποψηφιότητα θα δημιουργούσε σημαντική δυναμική. Εγώ πίστευα και πιστεύω, ότι ήταν μια σκέψη εκτός τόπου και χρόνου που μόνο ζημιά δημιουργούσε. Ζημιά στον Δήμο ,ζημιά σε μένα , ζημιά και στους ίδιους. Αποτελούσε απλά μία λύση αρεστή στο πάλαι ποτέ κυβερνοΠασόκ, οι βασικοί πυλώνες του συνεννοούνται καλύτερα μεταξύ τους! Δεν ήταν τίποτα παραπάνω και τίποτα παρακάτω. Άλλωστε τα αποτελέσματα το επιβεβαίωσε. Η πρόταση καθόδου του Χρήστου Σαλαλέ,μετά από 6- 7 χρόνια απουσίας από τα δημοτικά δρώμενα,  πρόταση που προωθήθηκε πέραν των άλλων από πρώην χειροκροτητές και ευνοημένους του Τζανή (!) , ήταν πρόταση ζημιάς σε μένα και πριμοδότησης άλλων λύσεων. Καθαρές κουβέντες. Όλα τα άλλα είναι αστείες δικαιολογίες ανθρώπων που αναζητούν άλλοθι για τις ενέργειές τους.

Ας μην ξεχνάμε και κάτι ακόμα. Ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, εμφανίστηκε και ο Α.Χρυσός, ο οποίος επικαλούμενος την πίκρα από δημοσίευμα σε blog που απέδιδε δίχως εξηγήσεις σε μένα, «την έψαχνε» για να κατέβει υποψήφιος! Τον είχε εγκαταλείψει όμως ήδη ο βασικός στυλοβάτης του το 2010, Γιώργος Χάσκας, ενώ σε σύσκεψη φίλων του η συντριπτική πλειοψηφία του είπε «να το ξεχάσει». Τι θα έλεγε; Πως θα δικαιολογούσε ότι παραιτήθηκε δύο χρόνια πριν όταν ο Λουκάς Τζανής ήταν ακόμα ισχυρός και τώρα ήθελε να γυρίσει, όταν «είχα τραβήξει το λούκι» και ο Λουκάς Τζανής ήταν σε κατάρρευση; Δε θέλω να κάνω κανένα άλλο σχολιασμό σ’ αυτό το σημείο….  Ο Αλέκος Χρυσός ποτέ δεν εκτίμησε ότι το 2010 δεκάδες στελέχη από το Κερατσίνι τον βοηθήσαμε αν και ξέραμε πολύ καλά ότι ήταν επιλογή ήττας. Καθαρές κουβέντες …

Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές.

Οι διεργασίες που αναφέρουμε παραπάνω σε μια πλευρά μόνο έκαναν ζημιά: Στην προσπάθεια της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ και σε μένα. Σε πρώτη φάση αδρανοποίησε δυνάμεις που ότι και να λένε τώρα, θα ήταν υποψήφιοι μαζί μου αν δεν συνέβαιναν όλα αυτά που τροφοδοτούσαν ασάφεια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα για το αποτέλεσμα. Δεν είναι και όλοι υποχρεωμένοι να ματώνουν. Αυτό βέβαια, ισχύει πάντα και για όλους, αλλά αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Οι διεργασίες αυτές μετέτρεψαν το μάτωμά μου, σε ακατάσχετη πολιτική αιμορραγία όσο φτάναμε στις εκλογές. Ουσιαστικά δύο συνδυασμοί έπαιρναν δυνάμεις από τον χώρο της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ . Έτσι από την πρώτη, δεύτερη θέση κατρακύλησα στην …έκτη! Το γεγονός αυτό δημιουργεί έκπληξη ακόμα και σήμερα, ακόμα και σε δυνάμεις που δε με στήριξαν.

Ο Σαλαλές τελικά κατέβηκε και συσπείρωσε όλο το Πασοκοσύστημα. Χρόνόπουλος, Λάλος, Χρυσός Καλογεράς, Δατσέρη και άλλοι πολλοί βρέθηκαν αγκαλιά! Μαζί και π.Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ,αλλά και τμήμα του μηχανισμού του Γιάννη Σγουρού .Αρχικά είχαν αδρανοποιήσει δυνάμεις. Τώρα έπαιρναν και στελέχη που θα κατέβαιναν μαζί μου. Αυτή η συσπείρωση πριν 10-15 χρόνια θα έπαιρνε ένα 25%-30%. Πήρε μόλις 13%. Πήρε μόλις 1000 ψήφους πάνω από μένα. Σιγά τα ωά! Είναι ένα θετικό και αισιόδοξο σημάδι αυτό. Δείχνει , ότι βρισκόμαστε ήδη σε φάση μετάβασης σε νέες καταστάσεις όπου το παλιό σύστημα , αν και διατηρεί κάποιες δυνάμεις , βρίσκονται σε φάση συρρίκνωσης  . Εγώ πάλεψα, αλλά δεν μπόρεσα να τους ξεπεράσω, κερδίζοντας τη μάχη κόντρα σε όλους αυτούς. Ίσως αν βοηθούσαν, έστω και λίγο, στελέχη που θέλουν να καταγράψουν μια πιο δυναμική παρουσία στο μέλλον, να τα κατάφερνα. Ίσως… Τώρα, έχασα κι εγώ, έχασαν κι αυτοί. Γιατί οι νέοι δρόμοι ανοίγονται με μάχες. Κι εγώ νικώντας, θα άνοιγα νέους δρόμους συνολικά. Το γνώριζαν και το γνωρίζουν αυτό και στελέχη που με πολέμησαν και στελέχη που δε με βοήθησαν. Γνώριζαν και γνωρίζουν ότι πιστεύω στην υπόθεση της ανανέωσης και ότι αυτό το έχω πληρώσει διαχρονικά και ποικιλότροπα.

Εν πάσει περιπτώσει, αξίζει επιπλέον να σημειωθεί:

·        Παρ’όλη την προσπάθεια «περικύκλωσης» και «τραβήγματος του χαλιού», δημιουργήθηκε μια πολύχρωμη συσπείρωση γύρω από την υποψηφιότητά μου. Αναφέρω ενδεικτικά τη στήριξη της ΑΛΛΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ και της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, τις υποψηφιότητες Κώστα Μαυρογιαννόπουλου – Γιάννη Τζιώτη – Νίκου Βρεττάκου (από την παράταξη του Φώτη Μελά), τις υποψηφιότητες των Α.Τρέχα και Μ.Μαράκου (από την παράταξη του Λ.Τζανή), όπως και τα δεκάδες νέα στελέχη που αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο για το μέλλον.

Ας μου επιτραπεί να πω, ότι αν αυτή η συσπείρωση είχε εκφραστεί από τις αρχές του 2014, τότε πιθανότατα η υποψηφιότητα του Σαλαλέ να μην είχε υποβληθεί και όλη η εξέλιξη να ήταν εντελώς διαφορετική. Αυτός ήταν ο λόγος που προσπαθούσα να επιταχύνω τις συνεννοήσεις. Ωστόσο, όταν προσπαθείς να συνεργαστείς με πολίτες, με στελέχη, με Κινήσεις δεν εξαρτάται μόνο από σένα ο χρόνος συμφωνίας. Αν δε αυτή η συσπείρωση είχε εκφραστεί από τις αρχές του 2014, τότε τουλάχιστον 5-6 πολύ γνωστά στελέχη ακόμα  θα συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιό μου.

·        Αν κάποιος ουδέτερος παρατηρητής παρακολουθούσε την εκλογική περίοδο, θα δυσκολευόταν να καταλάβει ότι ο Λουκάς Τζανής ήταν ο Δήμαρχος της Πόλης. Κανείς, πλην της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ, δεν του ασκούσε κριτική. Τον πόλεμο από παρατάξεις, βρωμερά παπαγαλάκια και blogs τον δεχόμουν σταθερά εγώ. Θα χρειαζόταν να γράψω βιβλίο για να καταγράψω τι αναλήθεια, τι κακοήθεια ,τι λάσπη εκφράστηκε εις βάρος μου.

·        Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει το «ρεύμα ΣΥΡΙΖΑ» ειδικά στο Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Ο ΣΥΡΙΖΑ που στις ευρωεκλογές συγκέντρωσε στην περιοχή 36%, στήριζε τον Χρήστο Βρεττάκο. Δεν ήταν και φοβερό δα να συγκεντρώσει 18.3% και αξιοποιώντας το «γρονθοκόπημά» μου να προχωρήσει, να μπει στον δεύτερο γύρο και να νικήσει ένα Λουκά Τζανή που θα έχανε με όποιον και αν περνούσε στον δεύτερο γύρο, με πιθανή εξαίρεση τον Χρήστο Σαλαλέ. Αυτό το «ρεύμα ΣΥΡΙΖΑ» αφαίρεσε από την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ένα ποσοστό της τάξης του 2-3% τουλάχιστον. Δεν ήταν λίγοι οι φίλοι που μου είπαν ότι στον πρώτο γύρο θα ψήφιζαν κομματικά τον Χρήστο Βρεττάκο και στον δεύτερο γύρο για Δήμαρχο, εμένα.

·        Τα ποσοστά του Φώτη Μελά και του Ηλία Πατίδη δεν προκαλούν καμία εντύπωση. Πολλοί θαυμάζουν το 14.85% του Μελά. Μου προκαλεί απορία αυτός ο θαυμασμός. Το «άρωμα Μελά», συν ένα κομμάτι του νεοδημοκρατικού χώρου, συν οι ψήφοι της Αγγελικής Μελά (1300 παρακαλώ), συν η συμμαχία με τη Χρυσή Αυγή δε μαζεύουν ένα 15%;

Μου προκαλεί δε μεγαλύτερη απορία η εντυπωσιακού βάθους εκτίμηση ότι αν ο Σαλαλές δεν κατέβαινε, θα πήγαινε ο Μελάς στο δεύτερο γύρο! Μάλλον χρειάζεται να κάνουμε λίγο αριθμητική, γιατί η πολιτική είναι και αριθμοί. Ο Μελάς έχασε σε σχέση με το 2010 ένα 6,71%. Από αυτό το 3-4% το λιγότερο ήρθε σε μένα (ας δουν τους σταυρούς των τριών βασικών στελεχών που συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιό μου). Άρα μένει ένα 3% που μπορεί να πήρε ο Σαλαλές. Αν από το 13% που πήρε, αφαιρέσουμε το 3% μένει ένα 10% που θα έβλεπε προνομιακά την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και την υποψηφιότητά μου. Και όλα αυτά, αφαιρώντας την δυναμική που θα δημιουργόταν υπέρ μου από την αψυχολόγητη, πολιτικά τυχοδιωκτική υποψηφιότητά του Χρήστου Σαλαλέ.

Χρειάζονται κι άλλα;

Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο για τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια και αυτές τις επιλογές. Ίσως το κάνω … Σε κάθε περίπτωση θα επανέλθω να καταγράψω κι άλλες σκέψεις, κι άλλα γεγονότα, κι άλλες εκτιμήσεις.

Μέχρι τότε, ας το πω:  Νιώθω ότι πάλεψα σκληρά επί τρεισήμισι χρόνια. Αισθάνομαι ότι ενεργοποιήθηκα όσο γινόταν.Το γεγονός αυτό εκτιμήθηκε από πάρα πολλούς πολίτες ,πολύ περισσότερους από αυτούς που τελικά με ψήφισαν . Θέλω να ευχαριστήσω τους χιλιάδες ανθρώπους που γύρισαν την πλάτη στον κομματισμό, στην υποσχεσιολογία, στον μαυρογιαλουρισμό που εκφράστηκε και από «κεντροαριστερούς» και έδειξαν εμπιστοσύνη στην προσπάθειάς μας. Θέλω να ευχαριστήσω τα δεκάδες στελέχη της ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ, υποψηφίους και μη, που έδωσαν μια σοβαρή μάχη με αρχές, ιδέες, πρόγραμμα, πολιτικό πολιτισμό και σεβασμό στον πολίτη. Συγχαρητήρια δε σε όλους αυτούς που εμπόδισαν την είσοδο του Δήμου σε μια νέα φάση δημιουργίας.

Ας τελειώσω αυτό το πρώτο κείμενο για τις εκλογές με αυτό που έλεγα μόνιμα προεκλογικά:

Εμείς και μετά τις εκλογές θα είμαστε παρόντες!

Ε, λοιπόν θα είμαστε παρόντες!

Θα επανέλθω… Έχουμε τόσα πολλά να πούμε

και ένα δικό μου σχόλιο, με αφορμή την παράθεση του Ζαχαρία.

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την παράθεση του ιστορικού και τα συμπεράσματα του Ζαχαρία για τις δημοτικές εκλογές.

Αν, σε υποθετικό λόγο, πριν τις εκλογές είχαμε μια αξιόπιστη δημοσκόπηση που να μας έδινε αυτή την κατάταξη των συνδυασμών όπως προέκυψε από τις εκλογές, τολμώ να πω ότι δεν θα άλλαζα την επιλογή μου, θα έκανα μόνον όσες περισσότερες διορθωτικές κινήσεις μπορούσα.

Θέλω να πω, ότι εκτός της συμμετοχής Κωνσταντινίδη η οποία εντέλει ήταν ένα προσωπικό στοίχημα μια που δεν παρουσίασε εκλογικό πρόγραμμα διαχείρισης του δήμου, ούτε είχε κάποιο πολιτικό στίγμα με αναγωγή σε κομματικό σχηματισμό, οι υπόλοιποι 6 συνδυασμοί κάλυπταν πολιτικούς χώρους.

Ο Τζανής ως δήμαρχος, κάλυπτε τον υπαρκτό χώρο της εξουσίας στο δήμο με ότι ατομικά συμφέροντα εμπεριέχει. Ακόμη και αυτά της ματαιοδοξίας.

Το ΚΚΕ δεν είχε φυσικά δημοτικό πρόγραμμα, κάλυπτε καθαρά ιδεολογικές στοχεύσεις καταγραφής

Ο ΣΥΡΙΖΑ, κι αυτός χωρίς πρόγραμμα, κάλυπτε επίσης ιδεολογικές στοχεύσεις. Ήταν βασικός παίκτης λόγω της εκλογικής του δύναμης στην περιοχή. Ως νικητής έχει μπροστά του να δείξει αν μπορεί να διαχειριστεί τον δήμο πέρα από τις θεωρητικές αντιλήψεις του περί καλού και κακού.

Ο Μελάς έκφρασε έστω και την τελευταία στιγμή την οργανωμένη δεξιά παράταξη.

Η κρίσιμη συμμετοχή του Σαλαλέ –εδώ έχω κάποιες επιφυλάξεις όσον αφορά στην σκοπιμότητα της καθόδου του όπως την παραθέτει ο Ζαχαρίας- επίσης κάλυπτε υπαρκτές δυνάμεις. Αυτές που περιέγραψε ο Ζαχαρίας. Δυνάμεις καθαρά παλαιοκομματικές. Και επειδή ο παλαιοκομματισμός και ο νεποτισμός δεν υπήρξαν αποκλειστικές εκφάνσεις του ΠΑΣΟΚ, κατόρθωσε να εμπλουτιστεί, να εκφράσει και να εκπροσωπήσει λογικές που εμφανίστηκαν στην συνθηματολογία του (εγγυώμαι δουλειά, εγγυώμαι το ένα, εγγυώμαι το άλλο) που κάλυψαν από ακροδεξιό ακροατήριο μέχρι προσφάτως ψεκασμένο. Εμπλέκοντας και νέα πρόσωπα που αυτά ναι, θα μπορούσαν να είναι στο συνδυασμό του Ζαχαρία.

Μερικά θα μπορούσαν. Πολλά δεν θα μπορούσαν.

Η επιτυχία του προσώπου βρίσκεται στο γεγονός, ότι είναι αυτός που μπόρεσε να θέσει υπό την σκέπη του αντικοινωνικά στοιχεία και βιοποριστικές πολιτικές επιδιώξεις από την μια, με αξιόλογους νέους ανθρώπους από την άλλη. Συν η οικονομική άνεση που διέκρινε τον συνδυασμό του –γιατί άραγε;- τον έφεραν στην 5^η θέση και στο 13%. Αν δεν ήταν αυτός οι δυο αυτές ομάδες θα ήταν λογικά αντίπαλες. Αυτή την ικανότητα που απέκτησε ίσως ως «μάνατζερ δημοσίου», οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε.

Για τον Κωνσταντινίδη ο αγώνας ήταν περισσότερο προσωπικός. (Ελπίζοντας σε υποθήκες για το μέλλον;). Νούμερο ένα και με σταυρό στα μισά περίπου ψηφοδέλτια του, ο Γιάννης Τσούτσας. Από τον οποίο, δεν υπάρχει λόγος να ξεχνάμε, και μέσω του οποίου ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση στην ζωή και το έργο της ΔΗΚΕΠΑ. Πραγματικά δεν θα ήθελα να συμμετέχω σε μια παράταξη που αδιαμφισβήτητος Νο 2 θα ήταν ο Γιάννης Τσούτσας.

Ξέρω, δεν είναι εκλογικά σωστό αυτό που λέω, αλλά το λέω.